YLLI PATA – Deklarata e kryetarit të bashkisë së Kavajës, Fisnik Qosja, përbën një zhvillim serioz politik.
Kryebashkiaku, është një prej figurave të pakta të opozitës shqiptare, që përveç shiritit zyrtar të postit që përfaqëson, atij kuqezi, mban edhe mantelin e fituesit. Një mantel, të cilin e kanë veshur shumë pak në “armatën” humbëse të udhëhequr nga Sali Berisha.
Qëndrimet e Qoses janë zhvillim serioz, pasi në thelb, kreu i bashkisë së Kavajës, ka kundërshtuar tërë substraktin politik të strategjisë opozitare.
Ai së pari ka kundërshtuar qartë politikën e bojkotit, dhe mos njohjes së realitetit politik. Qosja thotë se PD duhet të jetë pjesë në të gjithë zhvillimet politike në Parlament, duke përfshirë reformat e rëndësishme.
“Duhet të marrim pjesë në të gjitha reformat, në drejtësi, territoriale, parlamentare. Një parti politike duhet të jetë pjesëmarrëse, sepse nëse ti nuk je pjesëmarrës, atëherë kot që je. Një ekip po nuk luajti në fushë nuk do quhet ekip. Duhet të luash në fushë, atëherë luan mirë apo keq, atë e gjykojnë qytetarët, por ama ti duhet të luash”, deklaroi kryebashkiaku i Kavajës, në një intervistë në A2.
Një qëndrim krejt i fortë dhe në thelbin e tij, një alternativë e atij që ka ofruar opozita e Sali Berishës. Qosja, këtë qëndrim nuk e ka vetëm me fjalë, por me aksione konkrete. Ai merr pjesë thuajse në të gjithë mbledhjet e kryeministrit Edi Rama me krerët e pushtetit vendor. E kemi parë me ministren e Turizmit, Mirela Kumbaro, në zonat turistike që përfshin bashkia e tij, si dhe në aktivitete të tjera së bashku me qeverinë qëndror, të cilën e kontrollon mazhoranca socialiste e Edi Ramës.
Për këtë, Qosja nuk ka fare droje, e as kompleks, por jep mendimin e tij hapur, duke qënë si pjesëmarrës i mandatuar nga qytetarët që e kanë zgjedhur.
Madje, ajo që është më e rëndësishme, është se sjellja e tij, pra mënyra “formale” është krejt brenda normave të edukatës civile. Pa sforco teatrale, e as sinjale për të treguar dhëmbë të kërcëlluar apo fytyrë të ngrysur. Përkundrazi, kryebashkiaku i Kavajës është përgjithësisht me buzë në gaz, siç duhet e ka në natyrën e tij prej “çuni të Shqipërisë së mesme”.
Por nuk mbaron këtu zhvillimi i sotëm që mban emrin e Fisnik Qoses. Ai ka rrëzuar mënyrën sesi Sali Berisha ka zgjedhur deputetët, duke thënë se duhet të ishin doemos kandidatët që fituan primaret. Nga ana tjeter ai e thotë hapur e troç se PD-së i duhen figura të reja.
Ndërkaq, përpos elaborimit të argumentit “debat” brenda PD-së dhe parashtrimit në mënyrë kirurgjike të problemeve, ka një kleçkë në mjedisin e këtyre zhvillimeve.
Përveç kryetarit të bashkisë së Kavajës që është një personazh me autoritet publik dhe politik, edhe Ervin Saljanji pas daljes nga burgu e përmendi argumentin “ndryshim”. Ndërkohë që edhe zëra të tjerë në PD, duke nisur nga Myslym Murrizi etj, kanë qenë edhe më të zëshëm e të ashpër në kritika.
Mes fjalë të tjera, në kozmosin politik të Partisë Demokratike nuk mungojnë zërat e ndryshëm, që në logjikën e opozitës janë më të lirë që të shprehen, pasi nuk kanë çfarë të humbin.
Gjithsesi, edhe në aspektin retorik, ky diskutim është shumë i rëndësishëm, pasi na paraqitet krejt i ndryshëm nga panelistët që mbështesin Berishën, të cilët stonojnë fort në vazhdimin e rrahjes së ujit në havan.
Por përtej shprehjes dhe fjalës si fuqi primare në politikë, deklaratat e shkëputura mund të mbeten gudulisje për trupin e mpirë të opozitës shqiptare.
Parashtrimi i argumenteve dhe ideve, arrijnë të jenë efektive nëse ato adresohen aty ku duhet dhe i bashkëngjitet një aksion politik, perndryshe krijojnë edhe më shumë zhgënjim edhe pesimizëm.
Logjika e përdorur këto vite, se fajin e ka delfini i radhës i doktorit e jo Sali Berisha, e ka çuar PD-në në gjendjen e të sëmurit të Bosforit para rrëzimit të Perandorisë Osmane.
Për ta ringritur, duhet një revolucion i vërtetë “qemalist”, që të themelojë një republikë të vërtetë europiane në ish-godinën e Shtëpisë Qëndrore të Ushtrisë Popullore. Këtë nuk e bëjnë as pasuesit e “Abdulhamitit” e as xhonturqit, duhet një mustafaqemal, qoftë edhe pa mustaqe. m.p.