Shqipëria është një vend me polarizim të madh. Madje, sot polarizimi politik i’a kalon edhe periudhës Komuniste!
Në kohën e Regjimit kishte “Bijtë e Partisë”, “Bijtë e Shqipërisë” dhe “Armiqtë e Partisë dhe të Shqipërisë”.
Të parët ishin njerëzit e pushtetit, të dytët edhe pse nuk kishin pushtet nuk kishin pengesa për arsim, punësim e mund të siguronin për atë kohë, një jetë të pranueshme. Ndërsa të fundit ishin sikur të mos ekzistonin, nuk gëzonin asnjë të drejtë!
Pra, Regjimi, kishte nevojë edhe për masat, qoftë për krahë pune e ashtu edhe si ushtarë të mundshëm në një luftë apo konflikt të nxehtë!
Sot, polarizimi politikë ka bërë të ketë vetëm dy kategori, “Bijtë e Partisë” që kanë gjithçka dhe “Armiqtë e Partisë” që kanë zgjedhur shpesh në këto 35 vite tranzicion, largimin dhe emigrimin si të vetmën shpresë për të jetuar në kushte të pranueshme!
Përdorimin e termit “Parti” e kam si simbolikë të forcës politike që ka pasur pushtetin në të kaluarën apo që e ka sot!
Për fat të keq karriera dhe mundësia për të jetuar mirë, qoftë edhe duke abuzuar e pasur privilegje në këto 35 vite tranzicion është e lidhur ngushtë me politikën dhe pushtetin politik!
Thuajse, asnjë nga ata që kanë qëndruar ose mbetur jashtë sferës së politikës nuk kanë bërë karrierë dhe nuk kanë krijuar pasuri.
Gjithmonë për të kuptuar “subjektet e reja” kam qenë i idesë dhe i mbetem se duhet t’i referohemi “Aleancës Kuq e Zi”, sepse ajo ishte gjeneza e mundësive të subjekteve anti-sistem!
Kjo nisi me shumë eufori dhe mbështetje, po goditjen kryesore të braktisjes e mori, kur ndjekësit e saj bënë llogaritë dhe u binden se forca që ndiqnin nuk ishte pjesë e likes së madhe të pushtetit.
Sinjali i qartë ishte kur AK refuzojë kualicion me Partinë Socialistë. Në atë moment ndjekësit e saj, përtej patriotizmit filluan të bëhen pragmatist duke bërë llogaritë personale për pushtet, karrierë apo për privilegje. Sigurisht, pas vendimi se AK s’do të ishte në kualicion me PS, shantazhet, joshjet e presionet do të ishin më të thjeshtë e do të shoqëroheshin me largime edhe masive.
Partitë e reja në 2025, në thelb kopje apo imitime të deformuar të AK, patën disa avantazhe dhe kjo i bëri pak më shumë të suksesshëm, por në thelb edhe jeta rezultuan humbëse ndaj sistemit.
Avantazhi i rëndësishëm për t’a ishte Drejtësia e re dhe protagonizmi i Spak që frenojë fenomenet që kishin ndarë ndodhur më parë. Ligji dhe zbatimi i dekriminalizimit në vitet e fundit ka dhënë efektet e tij. Një PD e lodhur ne lidership dhe e shpartalluar ishte në favor të subjekteve të reja.
Prandaj, rezultati që morën në 2025 ishte shumë më i mirë se i AK në 2013, por në fund edhe ky ishte humbës ndaj sistemit, sepse as nuk e tronditën e as nuk e rrëzuan.
Përkundrazi, kanë hyrë në një fazë të re dhe të fundit ndoshta, për të mundur përfundimisht veten deri në eliminim të plotë politik.
Pse ndodh kjo? Njerëzit e ndjekin një subjekt me shpresën për të marr pushtet dhe për të qenë të pushtetshëm. Nëse një subjekt ka marrë, qoftë edhe 60 mijë vota, por ka prodhuar vetëm një mandat, ky i fundit nuk i hynë në punë në misionin e tij as liderit e jo më ndjekësve!
Ndjekësit kthehen nga turma me emocione, në pragmaistë duke bërë llogari individuale. Humbja është arsye e këtij transformimi dhe për pasojë dhe goditja e shkatërrimit apo eliminimin politik i një subjekti anti- sistem që humb në jetën politike me këtë të fundit! Pushtet pak, do të thotë sofër e varfër dhe e vogël e për pasojë nuk ushqehen të gjithë e s’ka vend për të gjithë! Ata që janë pragmatistë fillojnë menjëherë të kërkojnë e të gjejmë një sofër më të madhe e me ushqim të bollshëm! m.p.