Një takim mes Donald Trump dhe Vladimir Putin ka qenë për një kohë të gjatë pjesë e diskutimeve diplomatike, por duket se momenti aktual mund të krijojë kushte të favorshme për realizimin e tij.
Nga njëra anë, Trump, presidenti i SHBA-së, beson në fuqinë e ndikimit personal dhe në aftësinë e tij për të bindur liderët e tjerë përmes komunikimit të drejtpërdrejtë. Sipas tij, një takim “sy më sy” me Putinin mund të kapërcejë muaj të tërë tensione dhe ngecje diplomatike.
Nga ana tjetër, udhëheqësi rus ka arsye të tjera për t’u ulur në tryezë: jo për të hequr dorë nga lufta, por për të fituar kohë, për të konsoliduar fitimet e tij në front dhe për të hyrë në bisedime nga një pozicion më i fortë.
Që prej fillimit të konfliktit në Ukrainë, kanë pasur disa përpjekje të dështuara për negociata. Në maj, Shtetet e Bashkuara, vendet evropiane dhe Ukraina propozuan një armëpushim pa kushte, por Rusia e refuzoi, duke ofruar vetëm dy ndalesa të shkurtra e të njëanshme në luftimet.
Aktualisht, forcat ruse po avancojnë në disa pika kyçe të frontit lindor dhe verior, dhe një ofensivë e suksesshme verore mund t’i afrojë ato më pranë qëllimeve strategjike të Kremlinit.
Trump shpreson që një takim i tillë të çojë drejt një samiti trepalësh me presidentin ukrainas Volodymyr Zelensky, format që Rusia e hodhi poshtë në bisedimet e Stambollit. Për Putinin, një skenar i tillë mund të jetë një mundësi për ta tërhequr Trumpin më pranë narrativës së Moskës, duke ndikuar drejtpërdrejt në qëndrimin e SHBA-së.
Pesë skenarët e mundshëm pas një takimi Trump–Putin
Armëpushim pa kushte
Ky është skenari më optimist, por edhe më pak realist. Rusia, duke parë fitimet graduale në vijën e frontit, nuk ka arsye t’i ndalojë luftimet tani. Një armëpushim i tillë u kërkua në maj nga Perëndimi, nën kërcënimin e sanksioneve të ashpra, por u refuzua nga Moska.
Edhe kërcënimi i sanksioneve dytësore ndaj Kinës dhe Indisë nuk ka gjasa ta detyrojë Kremlinin të ndryshojë kurs, pasi këto dy vende mbeten rezistente ndaj presionit amerikan.
Nëse Rusia ndodhet në një moment fitimtar në terren, Putini do të preferojë ta shfrytëzojë atë deri në fund të sezonit ushtarak veror.
Pragmatizëm dhe më shumë bisedime
Ky skenar parasheh një marrëveshje për të shtyrë bisedimet, duke ngrirë vijat e frontit gjatë dimrit. Deri në tetor, Putini mund të ketë marrë disa qytete strategjike në lindje si Pokrovsk, Kostiantynivka apo Kupiansk. Kjo do t’i jepte atij avantazhin për të negociuar nga një pozicion më i fortë.
Nga ana politike, Kremlini mund të përdorë këtë periudhë për të ushtruar presion mbi Ukrainën, duke hapur çështjen e zgjedhjeve të vonuara dhe duke sfiduar legjitimitetin e Zelenskyt. Në këtë mënyrë, Rusia do të kërkonte jo vetëm fitime territoriale, por edhe dobësimin politik të Kievit.
Rezistencë afatgjatë ukrainase dhe mbajtje e frontit me ndihmën e Perëndimit
Nëse SHBA-ja dhe Evropa vazhdojnë furnizimin me armë dhe mbështetjen financiare, Ukraina mund të arrijë të mbajë linjat aktuale dhe të minimizojë humbjet territoriale. Kjo do ta detyronte Putinin të pranonte negociata për shkak të ngadalësimit të avancimit ushtarak.
Një element kyç i këtij skenari është plani evropian për krijimin e një “forcë sigurie” të NATO-s me dhjetëra mijëra trupa, të vendosura pranë qyteteve të mëdha si Kiev, Lviv apo Odesa. Këto trupa nuk do të përfshiheshin drejtpërdrejt në luftime, por do të siguronin logjistikë, inteligjencë dhe mbrojtje nga sulmet e mëdha ruse.
Ky është një nga skenarët më të qëndrueshëm afatgjatë për Ukrainën, por kërkon një angazhim të fortë dhe të pandërprerë nga Perëndimi.
Katastrofë për Ukrainën dhe NATO-n
Nëse pas takimit Trump–Putin mbështetja amerikane për Ukrainën zbehet, Rusia mund të shfrytëzojë dobësinë e unitetit perëndimor. Evropa mund të vazhdojë të ndihmojë Kievin, por pa përfshirjen e SHBA-së, ekuilibri i forcave mund të kthehet në favor të Moskës.
Një avancim rus drejt qyteteve si Dnipro, Zaporizhzhya apo edhe Kiev do të ishte një goditje e rëndë për sigurinë evropiane. NATO do të përballej me dilema të mëdha: të ndërhynte ushtarakisht ose të pranonte humbjen e një shteti aleat de facto. Kjo do të ishte skena e makthit për Evropën – humbja e sovranitetit ukrainas dhe rritja e rrezikut të përplasjes së drejtpërdrejtë me Rusinë.
Tronditje për Putinin, një Afganistan i ri për Rusinë
Në këtë skenar, Rusia vazhdon luftën për vite me radhë, duke humbur mijëra trupa dhe duke përballuar dëme ekonomike të rënda. Sanksionet mund të godasin marrëdhëniet me Kinën dhe Indinë, ndërsa rezervat financiare të Kremlinit do të pakësoheshin.
Përçarjet brenda elitës politike dhe ushtarake mund të thellohen, sidomos nëse lufta perceptohet si e pafrytshme. Një situatë e tillë do të sillte ngjashmëri me Afganistanin e viteve ’80, ku Bashkimi Sovjetik u tërhoq pas një konflikti të gjatë e shkatërrues.
Ky është i vetmi skenar që do të shënonte një humbje të qartë për Rusinë, por kërkon durim dhe qëndrueshmëri të jashtëzakonshme nga Ukraina dhe aleatët e saj.
Login
