LONDËR, 23 korrik /ATSH-DPA/ – Ylli i pop-it britanik, Elton John deklaroi se Ozzy Osbourne ishte një pionier i madh, i cili siguroi vendin e tij në panteonin e perëndive të rockut.

Ai iu bashkua kitaristit të ”Rolling Stones”, Ronnie Wood, dhe të famshmëve të tjerë për t’i bërë homazh këngëtarit të ”Black Sabbath” pas vdekjes së tij.

John postoi në Instagram se “ishte shumë e trishtueshme të dëgjoja lajmin për ndarjen nga jeta të Ozzy Osbourne”.

“Ai ishte një mik i dashur dhe një pionier i madh që siguroi vendin e tij në panteonin e perëndive të rockut – një legjendë e vërtetë. Ai ishte gjithashtu një nga njerëzit më me humor që kam takuar ndonjëherë. Do të më mungojë shumë. Sharon dhe familjes, i dërgoj ngushëllimet dhe dashurinë time. Elton xx”.

Këngëtari Yungblud, i cili këndoi këngën “Changes” të ”Black Sabbath” në koncertin e lamtumirës “Back To The Beginning” më 5 korrik, tha se ishte “zemërthyer” nga lajmi dhe e quajti Osbourne “më të madhin e të gjitha kohërave”.

“Nuk mendoja se do të largoheshe kaq shpejt herën e fundit që u takuam, ishe plot jetë dhe e qeshura jote mbushte dhomën”, shkroi ai në një postim në rrjetet sociale.

Grupi i rokut ”Motorhead” tha se kishin humbur një “mik të dashur” në një postim që kujtonte miqësinë e vokalistit të ndjerë të grupit Lemmy me Osbourne.

“Lemmy dhe Ozzy ishin vëllezër që shijuan shumë aventura së bashku, dhe humbja e tij është sizmike. U prehsh në paqe Ozzy, ne gjithmonë do të të duam”, tha grupi.

AC/DC tha se ”vdekja e Osbourne ishte një humbje e madhe për të gjithë ata që e donin”, ndërsa anëtarët e ”Metallica”, Noah Abrams dhe Ross Halfin, e quajtën atë një “ikonë” dhe “mentor”.

Ndër yjet e tjerë që i bënë homazhe ishin ish-futbollisti David Beckham, Billie Joe Armstrong i ”Green Day”, kitaristi i ”Queen”, Brian May dhe ylli i filmit amerikan Adam Sandler, i cili tha se ndihej “kaq i lumtur” që pati mundësi ta takonte Osbourne.

May tha se koncerti i fundit i Osbourne në fillim të muajit “ishte një mënyrë e mrekullueshme për t’i thënë lamtumirë” vokalistit të ”heavy metal” i cili vdiq më 22 korrik në moshën 76 vjeç.

”Aston Villa”, klubi i futbollit të qytetit të lindjes së Osbourne, tha se ishte “i trishtuar” kur mësoi për ndarjen nga jeta të yllit.

“Duke u rritur në Aston, jo shumë larg ‘Villa Park’, Ozzy gjithmonë kishte një lidhje të veçantë me klubin dhe komunitetin nga vinte”, tha klubi.

Sekretarja e Drejtësisë e Mbretërisë së Bashkuar dhe deputetja e Birmingham Ladywood, Shabana Mahmood, tha se ishte ndër ata që festuan jetën dhe trashëgiminë e Osbourne pak më shumë se dy javë më parë.

Ajo shkroi në X se “u ndjeva e shkatërruar kur dëgjova lajmin për vdekjen e tij. Një nga dhuratat më të mëdha që qyteti im i dha botës”./  a.jor.

The post MUZIKË – Elton John: Osbourne ndodhet në panteonin e perëndive të rockut appeared first on Agjencia Telegrafike Shqiptare.

TIRANË, 23 korrik/ATSH/ Bazilika Paleokristiane e Linit, një monument i shekullit VI po tërheq vëmendjen e turistëve të huaj.

Kryeministri Edi Rama ndau në rrjetet sociale momente nga vizita e turistëve të huaj në këtë bazilikë, një ndër më të vizituarat në Shqipëri.

“Një ditë e zakonshme korriku në Bazilikën e Linit, mes natyrës së qetë, trashëgimisë sonë të çmuar kulturore dhe pamjeve piktoreske që ofron ky fshat buzë liqenit, si një nga perlat e historisë dhe turizmit kulturor shqiptar”, shkruan Rama.

Bazilika Paleokristiane e Linit u shpall Monument Kulture, Kategoria I, më 10 qershor të vitit 1973. Ajo daton prej shekullit V-VI pas Krishtit.

Bazilika paleokristiane e Linit, së bashku me mozaikët që ndodhen në të, gjendet në majën e kodrës së Shën Thanasit, që përbën gadishullin e Linit. Ajo u zbulua për herë të parë në vitin 1967 gjatë një ekspedite hulumtuese të punonjësve të muzeut lokal të Pogradecit, të cilët ndërmorën edhe një fushatë gërmimesh për ta nxjerrë në pah.

Një kërkim më i hollësishëm i ndërmarrë më 1968 nga Instituti i Monumenteve në Tiranë nxori përfundimin se kjo bazilikë ishte një nga më të veçantat e zbuluara ndonjëherë në Shqipëri.

1 nga 8

/k.s/

The post Bazilika e Linit, Rama: Një nga perlat e historisë dhe turizmit kulturor shqiptar appeared first on Agjencia Telegrafike Shqiptare.

TIRANË, 23 korrik/ATSH/ Policia e Shtetit vijon operacionin policor ndërkombëtar të koduar “The Wanted”, për kapjen dhe ekstradimin e shtetasve të shpallur në kërkim ndërkombëtar.

Si rezultat i bashkëpunimit shumë të ngushtë të Interpol Tiranës me Interpol Abu Dhabi dhe me partnerët në Emiratet e Bashkuara Arabe, në kuadër të operacionit policor ndërkombëtar të koduar “The Wanted”, pritet që gjatë ditës së sotme të finalizohen procedurat për ekstradimin nga Dubai, Emiratet e Bashkuara Arabe, në Shqipëri, të shtetasit shqiptar D. B., 37 vjeç, shtetas i shpallur në kërkim ndërkombëtar, me rrezikshmëri shumë të lartë shoqërore, i akuzuar për një sërë veprash penale në fushën e krimeve kundër personit, të kryera në formën e grupit të strukturuar kriminal dhe për armëmbajtje pa leje.

Ky shtetas ishte i shpallur në kërkim ndërkombëtar, pasi Gjykata e Posaçme e Shkallës së Parë për Korrupsionin dhe Krimin e Organizuar Tiranë i ka caktuar masën e sigurisë “Arrest në burg”, për veprat penale: “Vrasja me paramendim”, kryer në formë të veçantë të bashkëpunimit, atë të grupit të strukturuar kriminal; “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe municioneve”; “Grupi i strukturuar kriminal”; “Kryerja e veprave penale nga grupi i strukturuar kriminal dhe organizata kriminale”; dhe “Sigurimi i kushteve dhe i mjeteve materiale për të kryer vrasje”, kryer në formën e veçantë të bashkëpunimit, atë të grupit të strukturuar kriminal.

The post Operacioni “The Wanted”, pritet gjatë ditës ekstradimi nga Dubai i të akuzuarit për vrasje appeared first on Agjencia Telegrafike Shqiptare.

TIRANË, 23 korrik/ATSH/ Në Qeparo janë shtuar plazhet publike me çadra të vendosura nga bashkia e Himarës.

Ministrja e Turizmit dhe Mjedisit, Mirela Kumbaro ndau në rrjetet sociale pamje nga plazhet publike në Qeparo, pas lirimit të hapësirave të zëna në mënyrë të paligjshme.

“Qeparoi, pas lirimit nga zaptimet e paligjshme, Bashkia Himarë sapo ka vendosur çadrat që do të jenë falas për të gjithë pushuesit”, shkruan Kumbaro.

Pas lirimit të plazhit nga çadrat e vendosura në mënyrë të paligjshme nga sipërmarrës dhe individë, bashkia Himarë ka vendosur aty çadrat e saj, pa pagesë.

Kjo hapësirë i shtohet hapësirave të tjera publike e të sistemuara, duke mundësuar pushime me kosto të ulët për sa më shumë njerëz.

Bashkia e Himarës apelon sërish ndaj pushuesve, duke kërkuar mbrojtjen e mjedisit publik, për të mos dëmtuar çadrat dhe duke e mbajtur pastër plazhin.

1 nga 3

/k.s/j.p/

The post Kumbaro: Çadra falas në plazhet publike pas lirimit të Qeparoit nga zaptimet e paligjshme appeared first on Agjencia Telegrafike Shqiptare.

UASHINGTON, 23 korrik /ATSH-DPA/ – Shtetet e Bashkuara kanë mbledhur së fundmi gati 100 miliardë dollarë nga tarifat, tha sekretari i Thesarit, Scott Bessent.

“Jemi afër arritjes së 100 miliardë dollarëve. Mendoj se mund të arrijmë në 300 miliardë dollarë në vit”, tha ai në një intervistë me transmetuesin amerikan ”Fox Business”, kur u pyet për nivelin aktual të të ardhurave nga tarifat.

Bessent kishte sugjeruar më parë mundësinë e arritjes së 300 miliardë dollarëve deri në fund të vitit.

Mbetet e paqartë se për çfarë afati kohor specifik po i referohet Bessent me shifrën e tij prej gati 100 miliardë dollarësh.

Sekretari theksoi se të ardhurat nga tarifat u rritën në qershor, pa specifikuar një numër./ a.jor.

The post SHBA – Thesari raporton 100 miliardë dollarë të ardhura nga tarifat appeared first on Agjencia Telegrafike Shqiptare.

Nuk ka asgjë më tërheqëse në këtë planet se sa një grua e mençur.

Një grua që të vret me vetëbesimin e saj, madhështine, hijen e rëndë të një sundimtareje, një grua që peshon karakter e që të vret me mendimet e saj, e sigurtë për botën e saj; një që është pronare e trupit dhe shpirtit të saj.

Një që duket e ftohtë dhe egër, por që mund të të vrasë me ëmbëlsinë e zemrës.

Një që adhurohet nga burrat e mëdhenj dhe urrehet nga gratë e vogla.

Një që thotë jo aty ku nuk ka vend për vlerën dhe respektin e saj, një që vështirë thotë po, jo nga frika as nga guximi i tepruar.

Një që nuk admirohet vetëm për bukuri, sepse bukurinë e ka si bonus dhe jo si shkallë arritje, as si mjete joshje për t’i marrë gjërat që i do.

Ajo mundohet shumë për veten dhe punon që të jete dikush në jetë, që nesër asnjë, askush mos ta shkelë.

E kështu nuk ka gjë më të bukur se sa një grua tmerrësisht e pavarur dhe vetëvetja.

Fadil Vokrri njihet si “Legjenda e futbollit shqiptar” dhe mbetet futbollisti më i njohur dhe i adhuruar në Kosovë.

Në vitet ’80 Fadil Vokrri arriti kulmin e karrierës se tij. Ai e filloi karrierën e tij si futbollist me KF Llapi të Podujevës dhe më vonë kaloi tek KF Prishtina dhe luajti për një periudhë edhe me KF Partizani i Beogradit. Ai pati mundësi të arrinte edhe më shumë në karrierën e tij.

Në vitin 1987 klubi i futbollit Juventus ishte i interesuar për të dhe i propozoi nënshkrimin e një kontrate disa vjeçare. Në atë vit Fadil Vokrri ishte vlerësuar si futbollisti më i mirë i vitit në Jugosllavi. Mirosllav Bllazhevic, trajneri i KF Prishtina  e vlerësonte Fadil Vokrrin si sulmuesin e qendrës më të mirë në Jugosllavi. Mirëpo, në atë kohë Fadil Vokrri u thirr për të kryer shërbimin e detyruar ushtarak. Sipas ligjit jugosllav, sportistët jugosllavë nuk mund të luanin jashtë Jugosllavisë në qoftë se ata nuk kishin kryer shërbimin e detyruar ushtarak përpara moshës 27 vjeç.

Fadili i rrethuar nga tifozët

Gjatë periudhës së shërbimit ushtarak ai luajti për KF Partizani i Beogradit. Në atë kohë Fadil Vokrrit iu propozua të luante edhe për Dinamo e Zagrebit. Fadil Vokrri e shpjegon kështu pse vendosi të luante për KF Partizani dhe jo Dinamo e Zagrebit: “Pikërisht “Partizani”, ka qenë ekipi i parë që ka shprehur interesim për mua. Arsyeja për të kaluar në radhët e “Partizanit”, së pari ka vendosur afërsia kilometrazhe Prishtinë-Beograd, pastaj siç dihet atëbotë të ish-Jugosllavisë, “Partizani”, ka pasur shumë simpatizues në Kosovë, sepse ky ekip gjithnjë kishte ndonjë shqiptar të aktivizuar në klub. Për nga shikueshmëria “Partizani” ka pasur Kosovën, Malin e Zi, Maqedoninë, tri qendra kryesore për rekrutimin e lojtarëve. Edhe unë si fëmijë, si çdo moshatar i imi isha simpatizues i “Partizanit” të Beogradit, d.m.th. si shumica e kosovarëve, andaj këto ishin arsyet që unë kalova në radhët e ekipit të “Partizanit”. Kushtet që më pat ofruar ky ekip ishin shumë të mira, e qe besa edhe “Prishtina”, me transferimin tim tek “Partizani”, nuk është ndarë keq për nga “leku”, kështu që të gjitha komponentët u përmbushën që unë të bëhem lojtar i ekipit të “Partizanit”. Kam kaluar mirë në këtë ekip, mirëpo nuk kanë munguar edhe provokimet e ndryshme. Si p.sh. atëbotë kur minatorët e Trepçës, hynë në zgafellë, TV Vesti nga Beogradi, në emisionin në gjuhën shqipe në orën 17:00, më kanë ftuar që unë të bëja thirrje, që minatorët të dalin nga zgafella (kjo është hera e parë që këtë po e bëj publike), më janë paraqitur dy-tri herë emra të ndryshëm të sferës së politikës, mirëpo unë u thashë se nuk merrem me politikë dhe se janë politikanët të cilët mund të bëjnë thirrje …”.

Flamurtari – Partizani i Beogradit

Petro Ruci, lojtar i Flamurtarit të Vlorës e kujton kështu atë ndeshje dhe Fadil Vokrrin: “Detyra që na dha trajneri Leonidha Çuri ishte që unë dhe Rrapo Taho të koordinojmë veprimet tona për të ruajtur mirë sulmuesit më të rrezikshëm të Partizanit të Beogradit Milko Gjurovski dhe Fadil Vokrri. Për vetë mënyrën e lojës, që u krijua, më takoi mua të luaj ndaj bashkatdhetarit tim Vokrri. Ai ishte një lojtar i shpejtë, i fortë fizikisht, kërcente shumë në ajër dhe e godiste mjaft mirë topin me kokë. Ai ishte një futbollist mjaft i vështirë për çdo mbrojtje kundërshtare. Si i tillë, ai ishte i vështirë edhe për ne.”

Fadil Vokrri kujton nga këto 2 ndeshje: “Në takimin e parë që e zhvilluam në Vlorë, ekipi i “Partizanit”, ka qenë shumë i dobët, ku humbëm 2:0. Në Kavajë i kam 30 familje kushëri, babai im komunikonte me ta nëpërmjet letrave dhe ekipi ynë më të arritur në Vlorë, një natë para ndeshjes, kanë qenë 2000 tifozë, që më prisnin. Për mua ishte diçka madhështore, me këtë rast dua të falënderoj trajnerin tim në atë kohë Fahredin Jusufin (ish-trajner i Partizanit), i cili më dha leje speciale që të dal dhe të përshëndetem me atë tifozëri që më prisnin. Tani kur po flas po më rrëqethet trupi dhe bashkë me ta kam bërë dikund 1000 fotografi, ndoshta dikush brenda nga klubi më ka përcjellë, mirëpo lejen ma dha Jusufi. Ndërsa sa i përket lojës ““Flamurtari”, me plotë meritë fitoi 2:0″, ndërkaq në ndeshjen e kthimit në Beograd, Fadil Vokrri, shënoi golin e dytë, si dhe në Vokrrin shkaktohet penalltia, “Partizani” udhëheq 2:0, ekipi ynë luan shumë mirë, e po ashtu edhe Fadil Vokrri, njëri ndër lojtarët më të mirë në terren, mirëpo në fund të takimit Sokol Kushta shënoi gol, pastaj portieri i “Flamurtarit”, Arapi, ka qenë në formë shumë të mirë, kështu që “Partizani”, u eliminua nga garat. Humbja e “Partizanit” ka qenë shumë e rëndë, u pasqyrua shumë keq, ku thuhej se si është e mundur që një ekip si “Flamurtari”, ta eliminojë ekipin e “Partizanit” të Beogradit, me famë të madhe, kështu që vërtet humbja në Beograd, u përjetua shumë rëndë. Kjo u pasqyrua menjëherë në lojën për Kupën e ish-Jugosllavisë, kundër “Iskres” (anëtar i Ligës së Dytë), ku humbëm, kështu që humbja ndaj “Flamurtarit”, na destabilizoi në tërësi”.

Vokrri ka luajtur 12 ndeshje me ekipin përfaqësues të Republika Socialiste Federative e Jugosllavisë dhe ka shënuar 5 gola.

Fadil Vokrri luan për një periudhë kohe për NIM, Francë.

Në vitet 1990-1992 luajti për ekipin e futbollit Fenerbahçe të Turqisë dhe korri shumë suksese për këtë ekip.

Pas përfundimit të karrierës si futbollist, Fadil Vokrri u vendos me banim në Francë, ku u bë trajner i një ekipi futbolli të ligës së dytë.

Pas një kohe të suksesshme atje, Fadili u kthye në Kosovë dhe u bë president i Federatës së Futbollit Kosovar, FFK.

Vdiq në Prishtinë papritmas më 9 qershor 2018, pas një ataku kardiak.

Pas vdekjes së Vokrrit, stadiumi në vitin 2018 u riemërtua nga Stadiumi i Qytetit në Stadiumin “Fadil Vokrri”. Ndërsa, kujtojmë se sot shtatorja e legjendës së sportit shqiptar dhe ish-presidentit të Federatës së Futbollit të Kosovës (FFK), do të përurohet në stadiumin “Fadil Vokrri”. / KultPlus.com

Nën kujdesin e ambasadorit të Bashkimit Evropian në Shqipëri, Silvio Gonzato, u çel sot në Shtëpinë e Evropës ekspozita e fotografive “Gati. Qëndro. Evropa jonë!”, një shfaqje vizuale e fotografive më përfaqësuese të realizuara nga të rinj të talentuar nga i gjithë Ballkani Perëndimor.

Ambasadori Gonzato hapi zyrtarisht ekspozitën, duke vënë në dukje rëndësinë e nismës si një platformë për të afruar të rinjtë e rajonit përmes artit dhe për t’i inkurajuar ata të mendojnë dhe veprojnë në frymën evropiane.

“Së pari, ju uroj mirëseardhjen në shtëpinë e Europës, pavarësisht klimës. Natyrisht që sot nuk po shohim thjesht disa foto, por po dëgjojmë zëra, zëra të të rinjve nga i gjithë rajoni, që kanë përdorur kamerën e tyre, aparatin, për të na treguar si e shohin Evropën, si e përjetojnë vlerat e saj dhe cili është përfytyrimi që ata kanë për vlerat e kësaj Evrope.

Në fakt, është një këndvështrim që rezonon me mënyrën sesi ne duam të bëjmë këto gjëra. Në javën e Evropës që organizuam, në fakt ishin dy javë, ajo çfarë ne bëmë ishte që të mos e thonim ne mesazhin por të ishin njerëzit këtu, artistët, që ndërvepruan me aftësitë e tyre artistike dhe intelektuale, në mënyrë që të përcillnim mënyrën sesi e shihnin

Është mënyra më efektive për të përçuar mesazhin përmes këtyre njerëzvve. Nxitëm një hapësirë për dialog, për të shprehur aspiratat dhe ndoshta ndonjë kritikë për ndërveprimin midis vendit dhe BE, nëse ka ndonjë të tillë.”

Të pranishëm në aktivitet ishin edhe figura të njohura të sportit dhe artit. Klodiana Shala, kampione evropiane në atletikë dhe e para grua që përfaqësoi Shqipërinë në Lojërat Olimpike “Athinë 2004”, iu drejtua publikut me një mesazh frymëzues mbi përkushtimin dhe përfshirjen e të rinjve në shoqëri.
“Ne kemi marrë pjesë më përpara në Olimpiadë në vitin 1996. Sepse unë siç dihet jam zëri i të vërtetës dhe gjithmonë ngre zërin për sportistët. Siç dihet unë kam vendosur rekorde në sprinte. Kam bërë gara të vështira në sprinte sepse jam sportiste e sprinteve.”/ballkanweb/

Këngëtarja me famë botërore, Dua Lipa, është fotografuar së fundmi në një nga rrugicat karakteristike të Palermos, teksa shijonte disa ditë pushimi mes pjesëve të turneut të saj ndërkombëtar “Radical Optimism”.

Në një video të shpërndarë në rrjet, 29-vjeçarja shihet ulur thjesht në një trotuar nën diellin italian, me një gotë verë në dorë dhe një cigare, duke qeshur me të fejuarin e saj, aktorin britanik Callum Turner, 35 vjeç, shkruan DailyMail, transmeton KultPlus.

Pamjet bënë bujë të menjëhershme në rrjetet sociale, me fansat që e përgëzuan Duan për natyrshmërinë dhe qetësinë që e karakterizon, ndryshe nga yjet e tjerë të nivelit të saj. “Thjesht është ulur në rrugë me verë në dorë… E adhuroj!”, shkroi një ndjekës në TikTok. Të tjerë komentuan: “Ka famën, pasurinë dhe suksesin por nuk duket aspak e përfshirë në botën e luksit bosh.”

Megjithatë, jo të gjithë ishin pozitivë. Disa përdorues shprehën kritika për pirjen e duhanit, duke u shqetësuar për ndikimin që kjo mund të ketë në zërin dhe karrierën e saj si këngëtare.

Kujtojmë se turneu “Radical Optimism”, që nisi në maj, e ka çuar këngëtaren në Australi dhe Britaninë e Madhe, ku së fundmi performoi në stadiumin Wembley. Turneu do të rifillojë në fillim të gushtit në Amerikën e Veriut dhe do të përfundojë më 5 dhjetor në Mexico City.

Në një intervistë për British Vogue, Dua Lipa konfirmoi fejesën me Callum Turner, duke shtuar se e sheh këtë kapitull si një hap të rëndësishëm drejt ndarjes së jetës me dikë që e quan “mikun më të mirë përgjithmonë”.

“Do të doja të kem fëmijë një ditë. Por gjithmonë mbetet pyetja: kur është koha e duhur? Mendoj se është një nga ato gjëra që do të ndodhin kur t’i vijë koha,” – u shpreh ajo./KultPlus.com/

Një tridhjetëvjeçar. I papunë. Qëndron përpara reklamave të kinemas’-e ditë pune asht. Phe!- I pshtyhet nga buzët dhe e sjell kryt prej reklama vet. Iu ba se e thret dikush… Por jo. Askush s’e thret. Askush nuk ka nevojë për puntuer. E ky rahat rahat vazhdon punën e përditshme: shikon reklamat e kinemas’. Phe! kta çojnë jetë-thotë, dhe afrohet për studim ma preciz. Asht filmi i përditshëm: një vajzë e bukur, e pranë saj nji djalë i pashëm. Një zili në sy të punëtorit. Një mnijë ndjen për protagonistin. E shikon me sy të keq. Pshtyjnë. Shikon mathen e vet. Nuk din as ai vetë se ç’asht. Inkarnacion i këpucëve; shkarpa. Ulet e njesh shkarpën me spagë dhe tue lëshue nji eeeh!

Merr qëndrimin e drejtë. Hec-nëpër trotuare, u muar vesht. Edhe fare zbath’ mund të heci nëpër trotuare, pse jo!

Lëviz ngadalë, i qetë. Si njeri pa punë. Edhe të tjerët hecin, por jo të qetë-të shqetsuem. Sa mirë asht të jesh i qetë, të hecish ngadalë, si zotni. Por, ç’ka po tham?-A asht mirë të hecish ngadalë e i qetë?…Jo edhe po! Po edhe jo! Si të merret….Për nji zotni asht mirë të heci ngadalë se tretet ushqimi, për nji puntuer nuk asht mirë të heci ngadalë; pse? –E dini. Por puntori ynë po hec gjithnjë ngadalë me komoditet të plotë, i qetë. Nuk po ja le asgja mangut zotnis’. Ç’ti bajsh? Kështu e ka kjo kohë…edhe botë. Dhe po s’deshe të jesh zotni, bahe zotni. Puntori ynë nuk don të jetë zotni, as t’imitojë zotnit’, por koha…Hekë, s’ka qejf! Nuk i pëlqen ky soj zotnillëku. Jo se mërzitet –por… edhe kte e dini.

Tan-tan-tan-tan! Katër orë mbas dreke! Sa mizorisht therin midën e punëtorit! Katër orë tingllojnë nga kumonarja e shejtë dhe ushtojnë në mide të mallkueme të puntorit. Katër! Katër! Katër!

Gjithkund katër! E pse katër? Pse? Pse katër? Grindje. Kaperthini: Diçka si revolucjon. Revolucjon në miniaturë. Gjëmon….topi… Jo-midja nga uria.
Vazhdon puntori ynë t’u bije pash më pash rrugavet të qytetit. Kërkon punë. Si kolegët e tij në Berlin e në London. Askund një karrocë e ngarkueme që ta zhgarkojë ai. Askund udhtar me valixhe në dorë, që t’u ndihmojë. Askund! Askund! S’e do kush djersën e tij. Kurrsesi me fitue nja dy-tre lekë.

Ndalet puntori përpara dyqanevet dhe nëpër xhama shikon. Shikon dhe shijon romantizmin e kohës. Përpara xhamit të një kartolerije: prap artistat! Shtrëngoi dhambët. Nga inati u ngritën grushtat përpjetë me një qëllim….por ligji! Polici! Ja përshkruen trutë. Me përbuzje i len artistat. Pështyn. Vazhdon. Prap pështynë. Shikon djathtas e majtas. Dhe pështyn. I undshëm e xhele-mel hec ngadalë përbri të dyqanevet plotë me “molla të ndalueme” (Prralla biblike).

Një dashje instiktive don të shpallet! Puntori ynë sundon veten! Ligji! Polici! Për sigurim duert i ve mbrapa. E duart e tija janë të forta, të fuqishme. Edhe dreqin e kishin kapë për fytit dhe e kishin mbytë. Por edhe dreqin e mpron ligji.

(Shkëputur nga ‘Vepra 2’ e Migjenit, botim i Rilindjes )

Bazilika Paleokristiane e Linit, një monument i shekullit VI po tërheq vëmendjen e turistëve të huaj.

Kryeministri i Shqipërisë, Edi Rama ndau në rrjetet sociale momente nga vizita e turistëve të huaj në këtë bazilikë, një ndër më të vizituarat në Shqipëri.

“Një ditë e zakonshme korriku në Bazilikën e Linit, mes natyrës së qetë, trashëgimisë sonë të çmuar kulturore dhe pamjeve piktoreske që ofron ky fshat buzë liqenit, si një nga perlat e historisë dhe turizmit kulturor shqiptar”, shkruan Rama.

Bazilika Paleokristiane e Linit u shpall Monument Kulture, Kategoria I, më 10 qershor të vitit 1973. Ajo daton prej shekullit V-VI pas Krishtit.

Bazilika paleokristiane e Linit, së bashku me mozaikët që ndodhen në të, gjendet në majën e kodrës së Shën Thanasit, që përbën gadishullin e Linit. Ajo u zbulua për herë të parë në vitin 1967 gjatë një ekspedite hulumtuese të punonjësve të muzeut lokal të Pogradecit, të cilët ndërmorën edhe një fushatë gërmimesh për ta nxjerrë në pah.

Një kërkim më i hollësishëm i ndërmarrë më 1968 nga Instituti i Monumenteve në Tiranë nxori përfundimin se kjo bazilikë ishte një nga më të veçantat e zbuluara ndonjëherë në Shqipëri./atsh/

Nëse planifikoni të shkoni në Evropë këtë verë, por ende nuk keni vendosur plotësisht për një itinerar, ka të ngjarë që të habiteni me kostot shumë të larta – kur vendosni në minutën e fundit, shkruan Vinicius Costa në një artikull të botuar në revistën amerikane të udhëtimeve “Travel off Path”.

Nga Costa Brava e Spanjës, duke kaluar Rivierën Franceze, deri në Bregun Amalfi të Italisë dhe deri në Bregun Dalmatian idilik të Kroacisë, nevojitet një buxhet ditor deri në 194 dollarë ose më shumë, për të mos përmendur turmat masive.

Megjithatë, jo çdo destinacion veror evropian është aq i shtrenjtë sa Positano, në Bregun e Amalfit, në Itali.

Në fakt, ekzistojnë katër vende tërheqëse të “Botës së Vjetër” të cilat ofrojnë akomodim dhe ushqim me kosto më të lirë:

1-Vlora, Shqipëri; 2-Liqeni i Ohrit, Shqipëri/ Maqedoni e Veriut; 3-Nessebar, Bullgari; 4- Batumi, Gjeorgji.

Vlorë, Shqipëri

E vendosur midis maleve dhe detit, Vlora është destinacioni kryesor turistik në bregdetin e Shqipërisë, “perla e fshehur” e një vendi që është bërë pika e nxehtë e verës së ardhshme të Evropës.

Vlora është një qytet i qetë me një qendër historike të rinovuar së fundmi, me një trashëgimi të pasur kulturore, dhe një vijë bregdetare mahnitëse – të mbushur me apartamente të larta, bare plazhi të gjalla dhe taverna mikpritëse që shërbejnë ushqime të freskëta deti gjatë gjithë ditës.

Ky qytet i bukur bregdetar do të mundësojë fluturime direkte brenda Evropës.

Aeroporti Ndërkombëtar i Vlorës është planifikuar të hapet në vitin 2026.

Çmimet mesatare në Vlorë, Shqipëri

Vakt i Lirë – (Restorant) 8 dollarë

Vakt me 3 pjata për 2 persona – (Restorant i nivelit të mesëm) 28 dollarë

Akomodim i lirë – (Hostel) 14 dollarë

Akomodim i nivelit të mesëm (Hotel/B&B/shtëpi pritjeje me 3 yje) 59–69 dollarë

Hotel me 5 yje (Luksoz gjithëpërfshirës) 184–295 dollarë

Tarifa e taksisë (Për 0, 5 milje) 1,90 dollarë

Liqeni i Ohrit 

Liqeni i Ohrit shtrihet në kufirin malor midis pjesës jugperëndimore të Maqedonisë së Veriut dhe Shqipërisë lindore. Është një nga liqenet më të thella dhe më të vjetra të Evropës, me një ekosistem unik ujor me rëndësi botërore, me më shumë se 200 specie endemike.

Imagjinoni një varg qytetesh buzë liqenit të kryqëzuara me rrugë me kalldrëm, me anije shumëngjyrëshe të ankoruara pranë porteve të tyre piktoreske, kisha mahnitëse të lashta dhe madje plazhe me guralecë – të shtrira pranë klubeve të lundrimit.

Mos humbisni Qytetin e Ohrit, një nga vendbanimet më të vjetra në Evropë.

I ndërtuar kryesisht midis shekujve VII dhe XIX, ai ka manastirin më të vjetër sllav (Shën Pantelejmonin) dhe më shumë se 800 ikona të stilit bizantin që datojnë nga shekulli XI deri në fund të shekullit të XIV./atsh/KultPlus.com

Shtetet e Bashkuara  të Amerikës kanë mbledhur së fundmi gati 100 miliardë dollarë nga tarifat, tha sekretari i Thesarit, Scott Bessent.

“Jemi afër arritjes së 100 miliardë dollarëve. Mendoj se mund të arrijmë në 300 miliardë dollarë në vit”, tha ai në një intervistë me transmetuesin amerikan ”Fox Business”, kur u pyet për nivelin aktual të të ardhurave nga tarifat.

Bessent kishte sugjeruar më parë mundësinë e arritjes së 300 miliardë dollarëve deri në fund të vitit.

Mbetet e paqartë se për çfarë afati kohor specifik po i referohet Bessent me shifrën e tij prej gati 100 miliardë dollarësh. Sekretari theksoi se të ardhurat nga tarifat u rritën në qershor, pa specifikuar një numër./E.T

Nga Leonard Veizi

Truri, – kjo qenie misterioze që rri në majë të shtyllës kurrizore si mbret pa kurorë, por me pushtet absolut mbi çdo mendim, ndjesi apo marrëzi tonën, – më në fund ka një ditë që i përket veç atij.

22 Korriku: Dita Botërore e Trurit. Njihet si një nga ato datat ndërkombëtare që zakonisht kalojnë pa bujë, përveçse në ndonjë simpozium të përgjumur ku fjalimet lexohen me ton monoton, ndërsa truri i dëgjuesve mundohet të gjejë arsyen se pse nuk është në plazh për pak relaks.

–Dajo, për ç’sëmundje tjetër e rekomandojnë plazhin? – pyeste Alberi me gradë shkencore në fizikë, dajë Zenon, tek komediat “Shi në plazh” e Teodor Laços. Dhe përgjigja ishte:

-Për vidat. Kur të lirohen dhe pastaj del nga binarët e harbon pa fre, si mëz, ahija… ku rrafsha mos u vrafsha.

Në thelb, kjo ditë është një ngjarje globale që synon ndërgjegjësimin për sëmundjet neurologjike, kujdesin ndaj trurit dhe promovimin e kërkimit shkencor për të gjitha moshat.

–Jo për nder nuk është në terezi ky. E pashë që në drekë, fliste me vete, – u thoshte Beso shoferi shokëve të tij më të afërt tek “Rrethimi i vogël”, për doktorin e dhive Agron Beshorin që ishte emëruar Kryetar i Komitetit Ekzekutiv,

Mirëpo, le të jemi të ndershëm: kjo është një ditë që kremtohet vetëm nga ata që kanë tru. Për të tjerët që ecin mes nesh, kjo është thjesht një ditë e nxehtë korriku, ku mund të fajësosh vapën për çdo budallallëk që të del nga goja. Siç ndodh rëndom kur dikush në mes të ditës nxjerr nga goja ndonjë sentencë si: “Po lëre mor burrë i dheut, këtu s’të duhet truri, por vetëm pak guxim budallai!”.

-Lojti nga fiqiri.

-Se kam parrë kurë kështu.

-S’ka faj i shkreti, u bë gazi i botës, – diskutonin qehajatë e Nuri beut tek filmi “Koncert në vitin 1936”, që ishtë bërë keq e si delte inati nga që vajza e Pandeli Prokopit po i këndonte Këngën e Kongresit, më mes të mëxhlisit.

Ka plot që e kanë zëvendësuar trurin-n me stomakun apo më keq, me këmbët. Mjafton t’u shohësh mënyrën si e drejtojnë makinën, si flasin për politikën, si komentojnë lajmet në facebook.

Por mos u ndjeni keq nëse nuk festoni. Kjo ditë nuk është si Pashkët apo Bajrami që kërkon kurban a vezë të lyera. Është një ditë për reflektim – nëse keni me çfarë të reflektoni. Në mos tru, të paktën një pasqyrë.

Nëse do ta trajtonim si festë, atëherë do kishim ndarë sofrën me pilaf e përshesh me lëng nga mishi i qengjit, speca të mbushura, tarator të ftohtë, të brendshme në zgatime, por jo tru të fërguar. Se ky i fundit është kthyer në relike mjekësore — s’gjen më as në thertore. Dhe si ëmbëlsirë do shpërndanim revani dhe hasude. Për pije? Një gotë verë që e bën trurin të harrojë, një raki që e shkatërron, e një birrë që të kujton pse s’duhej të kishe pirë që në mëngjes. Po për efekt shëndeti mendor? Këto pije i bie të jenë si nafta për motorin e benzinës.

-Na falni se kemi tetën pak si pa qejf… Po edhe Sandri s’para mbush. Domethënë si punojnë tëra kandelet njëlloj. Atij sikur i punon gjysma e trurit për shifrat e planet. Këtë gjysmën tjetër këtej, plloçë ma ka, asfalt e ka, – përpiqej Jovan Bregu i “Pallatit 176” që të largonte Irenën e zyrës nga nipi i tij Alekandër që ishte dhe kryeinxhinieri i ndërmarrjes.

Këtë vit, Dita Botërore e Trurit shënoi përvjetorin e 12-të të saj. Fushata është përqendruar tek një ideal fisnik: “Shëndeti i trurit për të gjitha moshat”. Nga vogëlushi që luan me tablet si të kishte lindur me gishtat në tastierë, deri tek plaku që pyet “ku jam?”, e më pas “pse jam këtu?”, truri meriton kujdes.

Dhe jo vetëm kur nuk punon siç duhet, por edhe përpara se të japë sinjale të zbehta alarmi si “më duket se harrova ku lashë çelësat” apo “ç’ishte fjala që kisha në majë të gjuhës?”

Në manualin e shëndetit mendor shkruhet me germa të bardha mbi letër të zakonshme:

“Shëndeti i trurit duhet të ketë prioritet gjatë gjithë jetës, nga fëmijëria deri në pleqëri.”

Por në praktikë, prioritet mbetet dieta për “six pack”, flokët me xhel, rrobat firmato dhe ndjekësit në TikTok.

Dhe këtu vjen edhe paradoksi ynë kombëtar: kemi fëmijë që dinë të bëjnë “duet” në TikTok por nuk dinë të thonë një fjali të saktë në shqip. Kemi të rritur që flasin për universitetin si për ushtrinë që duhet mbaruar me çdo kusht, dhe pensionistë që kujtojnë gjithçka… përveç emrit të djalit të tyre.

Pra, nëse sot keni menduar për diçka të thellë, keni vënë në dyshim diçka që duket te sigurt për të gjithë, ose keni ndalur të pyetur “pse?”, atëherë urime: e keni një tru funksional. Dhe duhet ruajtur si pasaportë biometrike në xhep, sepse këto kohë, truri është mall i rrallë.

Në të kundërt – ç’të themi – 22 korriku për ju është thjesht një datë tjetër në kalendar. E nxehtë për shkak të stinës së verës dhe të ngrohjes globale. Po më shumë se kaq… një ditë tjetër ku truri shkon me leje pa pagesë.

Një përplasje fizike është regjistruar mbrëmjen e së hënës në kompleksin “Delijorgji” në Tiranë. Laert Kasaj, pronari i restorantit “Tokyo”, është dhunuar në mënyrë brutale nga disa persona.

Sipas burimeve policore autorët e dyshuar të sulmit janë Ferhat Kaja dhe një person tjetër i afërm i tij, të cilët janë shpallur në kërkim nga policia. Të dy dyshohet se janë pronarë të lokalit “Stockholm”, që ndodhet përballë kompleksit ku ndodhi ngjarja.

Konflikti mes palëve ka degjeneruar në përleshje fizike, me përdorim të dhunës. Sipas dëshmitarëve, në momentin e sulmit një nga agresorët i është drejtuar Kasajt me fjalët: “Pse më ke denoncuar?”, ku dyshohet se e ka akuzuar se ka dërguar informacion te institucionet për zaptimin e hapësirës publike.

Policia po vijon hetimet për të zbardhur plotësisht rrethanat e kësaj ngjarjeje dhe është vënë në ndjekje të autorëve të dyshuar./E.T

Kursi i këmbimit mes Euros dhe Lekut po thyen në ditët e fundit rekorde të reja historike. Sipas kursi zyrtar të këmbimit të Bankës së Shqipërisë, monedha europiane u këmbye me 97.55 lekë, vlera më e ulët e regjistruar ndonjëherë.

Agjentët e tregut valutor shprehen se efekti i sezonit veror ka forcuar më shumë presionet rënëse mbi kursin e këmbimit të Euros, që janë të qëndrueshme prej vitesh në ekonominë shqiptare. Një rritje e këtyre presioneve në këtë periudhë ishte e pritshme, duke pasur parasysh se pjesa e dytë e korrikut dhe fillimi i gushtit shënojnë edhe pikun e sezonit veror.

Pavarësisht se Banka e Shqipërisë që prej muajit maj ka ndërhyrë në treg, me blerje të herëpashershme të valutës, përsëri kursi i këmbimit ka pësuar një rënie të lehtë poshtë kufirit të 98 lekëve, duke regjistruar minimume të reja historike.

Burime nga tregu valutor shprehen se Banka e Shqipërisë ka vazhduar blerjet, madje ndërhyrja e fundit ka qenë jo më larg se dita e hënë. Megjithatë, në rastin më të mirë kjo ndërhyrje e ka ngadalësuar rënien e Euros, por nuk ka mjaftuar për ta ringritur kursin e monedhës europiane. Kursi i Euros pati rënë lehtë poshtë nivelit të 98 lekëve qysh në qershor, por ishte ringritur përsëri, kryesisht falë blerjeve periodike të Bankës së Shqipërisë.

Megjithatë, gjatë muajit korrik Euro ka rënë në mënyrë të qëndrueshëm poshtë këtij kufiri, që deri para pak javësh kishte qenë si një lloj objektivi kufi (megjithëse i padeklaruar ndonjëherë zyrtarisht), poshtë të cilit Banka e Shqipërisë nuk kishte lejuar rënien e kursit të Euros.

Duket se presionet rënëse mbi kursin e këmbimit të Euros po vazhdojnë të jenë të pranishme edhe këtë vit, madje në një masë më të madhe se pritshmëritë e Bankës së Shqipërisë.

Megjithëse forcimi i Lekut me bazë vjetore është ngadalësuar ndjeshëm, kjo edhe falë ndërhyrjes së Bankës së Shqipërisë, sërish vlerësohet se kursi i këmbimit mund të vazhdojë të ndikojë në ecurinë e inflacionit të importuar dhe në objektivin e përgjithshëm të inflacionit, të Bankës së Shqipërisë. Vazhdimi i forcimit të Lekut besohet të ketë qenë një nga faktorët që shtynë Bankën Qendrore të ulë normën bazë të interesit në 2.5%, në fillim të këtij muaji.

Përveç efektit të zakonshëm sezonal, të lidhur me pushimet verore, flukset hyrëse të valutës në ekonominë shqiptare ngelen të larta edhe nga investimet e huaja, sidomos në pasuri të paluajtshme.

Nga ana tjetër, edhe politika fiskale shtrënguese e qeverisë, e karakterizuar nga suficite të mëdha buxhetore, ka ndikuar në uljen e ofertës së Lekut dhe në forcimin e monedhës vendase. Të dhënat paraprake treguan se buxheti e mbylli 6-mujorin 2025 me suficit në shumën e 33.5 miliardë lekëve, në rënie sidoqoftë me 35% krahasuar me suficitin e regjistruar në të njëjtën periudhë të një viti më parë./ Monitor

Prezantuesi Meriton Mjekiqi, është arrestuar së bashku me të vëllanë e tij, Rinorin.

Siç dihet, ngjarja ka të bëjë me një përleshje fizike ku viktima ka pësuar lëndime të rënda trupore.

Sipas raportit 24-orësh të Policisë, dyshja është vënë në pranga më 22 korrik, pas hetimeve që pasuan incidentin.

Viktima ka pësuar lëndime të rënda trupore.

Mjekiqi dhe vëllai i tij dyshohet se kanë kryer veprën penale “Lëndim i rëndë trupor”.

Të dyshuarit janë intervistuar nga organet kompetente dhe me vendim të prokurorit të çështjes, janë dërguar në mbajtje.

“Më 22.07.2025 janë arrestuar dy të dyshuar meshkuj kosovarë, të cilët dyshohet se kishin sulmuar fizikisht viktimën mashkull kosovar, më 11.07.2025”, thuhet në raportin e policisë./E.T

Në Kalanë e Rozafës në Shkodër dhe atë të Lëkurësit në Sarandë është parashikuar që të kalojnë tek privati për një shfrytëzim me qira 20 vjeçare dy ambiente shërbimi. Ministria e Ekonomisë, Kulturës dhe Inovacionit ka bërë të ditur se kjo procedurë që parashikon dhënien në përdorim të pasurisë kulturore publike bën pjesë në atë që njihet si rijetësim. Lidhur me kalanë e Lëkurësit në Sarandë njoftimi saktëson se bëhet fjalë për një sipërfaqe 862 m2.

“Ambient shërbimi në Kalanë e Lëkurësit, Sarandë, me sipërfaqe prej 862 m2. Kalaja e Lëkurësit ndodhet midis rrënojave të fshatit Lëkurës të braktisur në vitin 1878, mbi majën e një kodre të lartë që ngrihet në formën e një piramide.

Kalaja gëzon statusin “pasuri kulturore” rikonfirmuar me urdhër nr. 482, datë 1.8.2023 të ministrit të Kulturës, si dhe VKM-së nr. 730, datë 13.12.2023, “Për deklarimin pasuri kulturore e paluajtshme e zonave arkeologjike A dhe B të qytetit të Sarandës, Kalasë së Lëkurësit e Manastirit të 40 Shenjtorëve, dhe miratimin e zonimit e të planit për ruajtjen, mbrojtjen dhe administrimin e tyre” thuhet në dokument.

Lidhur me sipërfaqen në kalanë e Rozafës përcaktohet se bëhet fjalë për një ambient shërbimi në oborrin e tretë të Kalasë me sipërfaqe prej 196.2 m2.

Kalaja gëzon statusin “pasuri kulturore” shpallur nga vendimi i Institutit i Shkencave (botuar në Gazetën Zyrtare nr. 95, datë 16.10.1948), Rektorati i Universitetit Shtetëror të Tiranës nr. 6, datë 15.1.1963, Ministria e Arsimit dhe Kulturës me nr. 1886, datë 10.6.1973, si dhe objekt i VKM-së nr. 788, datë 18.12.2024, “Për deklarimin “pasuri kulturore e paluajtshme” të zonave arkeologjike A dhe B të qytetit të Shkodrës, miratimin e zonifikimit dhe të planit për ruajtjen, mbrojtjen dhe administrimin e tyre”.

Njoftimet përcaktojnë kriteret që duhet të plotësojnë subjektet që janë të interesuar për këto procedura si për personat fizikë edhe për ata juridikë të lidhura me element si kapacitetet tekniko-ligjore, gjendja financiare, ajo gjyqësore.

Ndërkohë që dokumentacioni duhet të përfshijë edhe : i propozimin për marrjen në përdorim të pasurisë kulturore; i. projektin e rijetësimit, sipas nenit 185, të ligjit nr. 27/2018, “Për trashëgiminë kulturore dhe muzetë”, i ndryshuarit. analizën e detajuar të projektit; iv. planin e zhvillimit të territorit; v. dokumentacionin për pjesëmarrje në projekte të mëparshme; vi. garancinë për miradministrimin e pronës, në formën e një vërtetimi bankar, të 3 (tre) muajve të fundit nga data e dorëzimit të dokumentacionit, në vlerën jo më pak se 10 (dhjetë) % të projektit të propozuar; vii. vërtetim për xhiron mesatare vjetore të 3 (tre) vjetëve të fundit, në vlerën prej minimalisht 50 (pesëdhjetë) % të vlerës së investimit të parashikuar në projektin e propozuar./ Monitor

Nga Auron Tare

Avioni im donte edhe disa orë të nisej. U ula në një ndenjëse të lirë, nxora një libër nga çanta e shpinës dhe fillova të ndjek historinë që e kisha lënë përgjysmë.

Ndërkohë, një zë nga pas shpinës sime më shkëputi nga trallisja e leximit.

Zoti Tare?   më tha një zotëri i veshur hijshëm.

Po,  iu përgjigja.

A mund t’ju ftoj për kafe?  pyeti ai.

Me kënaqësi,  iu përgjigja duke u ngritur ne kembe.

Zotëria mori një çantë të vogël në dorë dhe, pasi më prezantoi me zonjën e tij që rrinte pak më larg, priu përpara. Zgjodhëm një prej kafeneve të aeroportit dhe, sapo u ulëm, më pyeti:

Doni një uiski apo diçka më të shtrenjtë?

Faleminderit, i thashë, por një kafe është e mjaftueshme.

Pas shkëmbimit të fjalëve të mirësjelljes, me kureshtje prisja arsyen e kësaj ftese. Më tha emrin dhe priste reagimin tim, por përveç një mbiemri të njohur në botën e biznesit shqiptar, zotërinë nuk e njihja fare.

Unë të njoh, më tha ai. Jemi takuar dikur në lumin e Bunës.

Duke qeshur, më tregoi edhe rrethanat e takimit.

Që prej atëherë të kam ndjekur në media. Të pashë këtu, vetëm, në aeroport dhe mendova ta pinim një kafe.

Pse jo, i thashë. Të falënderoj shumë.

Të kujtohem tani, apo jo? më pyeti me kureshtje.

Kishin kaluar gati 30 vjet dhe sigurisht që nuk e mbaja mend fare zotërinë e aeroportit, por rrethanat e takimit i kisha të fiksuara në kujtesë.

Sigurisht e mbaj mend shumë mirë atë ditë, iu përgjigja. Por ju nuk më kujtoheni fare.

Është normale,  tha ai.  Unë isha një prej kontrabandistëve.  Qeshi me zë. E mban mend,  tha,  ty dhe grupit që ishe i shoqëruar, ju dhamë edhe drekë.

Sigurisht që nuk e kisha harruar atë histori të rrallë.

Prej disa ditësh, së bashku me nje gazetar të New York Times dhe një fotoreporter te Magnum, kishim ndjekur autobotët me karburant që niseshin nga rafineria greke afër Athinës deri në kufirin e Kakavijës. Radhët kilometrike të autobotëve qëndronin gjithë ditën, dhe pasi binte nata, trau hapej dhe autokolona nisej drejt Shkodrës.

Një prej këtyre autokolonave e kishim ndjekur deri sa, në mëngjes, u gjendëm pranë lumit të Bunës. Në një shesh të hapur, disa prej autobotëve shkarkonin naftën në bidona dhe fuçi të mëdha. Ishte një rrëmujë e madhe, dhe ngjante më shumë me një treg të madh, ku makina të ndryshme, karroca me kuaj apo autobotë më të vegjël merrnin naftën që vinte nga Greqia.

Duke ndjekur këtë turmë shumëngjyrëshe, mbërritëm në një anë të lumit, ku dy apo tre trapë lundrues ishin lidhur në bregun e Bunës. Fuçitë, pasi vendoseshin në lundrat e improvizuara, tërhiqeshin me litar nga bregu i Malit të Zi ku shkarkoheshin me shpejtësi. Dukshem, askush nuk ishte i shqetësuar dhe lëvizja vazhdonte gjatë gjithë ditës.

Të dy gazetarët amerikanë, megjithë përvojën e tyre në zonat e luftës, hezitonin të afroheshin pranë grupit që vendoste fuçitë në lundra. Deri në atë moment, qeveria e Berishës e kishte kundërshtuar fort çdo zë që fliste për një trafik shtetëror në ndihmë të ushtrisë serbe që po luftonte në Bosnje.

Gazetarët që ishin me mua në Bregun e Bunës kishin pyetur edhe në selinë e PD-së  z. Shehu, në atë kohë drejtues i firmës së famshme Shqiponja, I cili  kishte mohuar kategorikisht çdo lajm që Shqipëria ishte vend kalimi për naftën e makinës luftarake serbe.

Megjithëse ishim afër “trafikantëve”, fotografi  një emër i njohur i Magnum në Paris  hezitonte të fotografonte njerëzit e djersitur që ngarkonin fuçitë me naftë në çdo mjet të mundshëm transporti.

Ishte ende herët në mëngjes, dhe për të krijuar një ide se çfarë mund të bënim, vendosëm të pinim një kafe në një barakë prej druri. Duke pirë kafe dhe vështruar peizazhin e Bunës, më erdhi një ide.

Ne të tre ishim ornitologë. Sigurisht që, në atë rrëmujë të madhe, askush nuk dinte çfarë ishte një ornitolog.

Jemi ornitologë, u thashë gazetarëve amerikanë.  Kemi ardhur për të fotografuar speciet e rralla të Bunës.

Mesa duket, ideja u pëlqye. Të tre iu afruam grupit të parë dhe i pyetëm ku mund të gjenim tufat e zogjve që ishin në shtegtim. Të çuditur, por shumë të sjellshëm, shkodranët e zonës na drejtuan drejt brigjeve të lumit, prej nga mund të vëzhgonim zogjtë.

Kështu, për pjesën më të madhe të ditës, jo vetëm fotografuam një mori zogjsh shtegtarë, por bashkë me ta, edhe gjithë trafikun ditor të fuçive me naftë që kalonin në disa pika të lumit.

Ishte ky momenti kur bashkëbiseduesi im në aeroport na kishte hasur dhe kishte biseduar lirisht me ne për atë që ndodhte në të dy brigjet e Bunës.

E pyeta me kureshtje nëse bashkë me naftën grupi i tij kishte trafikuar edhe armë.

Jo,  më tha. Ne jo, por të tjerë po.

Në fakt, gjatë “ekspeditës sonë për zogjtë e rrallë”, kishim parë disa makina të vogla të mbushura me kuti fishekësh që dukeshin se kalonin në anën tjetër të Bunës.

Artikulli i New York Times, i publikuar pas disa javësh, ishte dëshmia e parë e një trafiku të organizuar shtetëror, i cili lejonte naftën të kalonte drejt makinës së luftës serbe. Edhe pse në atë kohë i gjithë lidershipi i PD-së jo vetëm e mohoi, por mori masa të rrepta për të fshehur sadopak këtë rrjedhje.

Në Shqipëri jehona e atij artikulli ishte i mpakët, por tjeterkund kishte pasur shume efekt edhe pse nuk kishte asnje dyshim se Trafiku i naftes qe vinte nga Greqia dhe perfundonte ne Serbi nuk kishte si te mos i shpetonte syve te ambasadave ne Tirane.

Kur u ngritëm nga tavolina, e falënderova për kafenë. Sot, ai është një nga emrat e njohur të biznesit shqiptar, i mbështetur fort edhe nga qeveria — një biznes që, në fakt, nisi nga brigjet e Bunës, duke kaluar naftë për palët ndërluftuese në Bosnje, pa pyetur për moralin e trafikut.

Zotëria më zgjati dorën dhe tha:

Isha i bindur që nuk do të më njihje. Por doja të të kujtoja atë ditë. Ishte histori, apo jo?

Po, ishte histori.

Dhe për mua, një rikujtim se ndonjëherë, edhe një kafe në aeroport të kthen përballë të shkuarës  dhe të kujton se në ç’anë të historisë ke zgjedhur të qëndrosh.

Por… a ishte ana e duhur?/kb

Bota e futbollit italian është tronditur nga lajmi i ndarjes nga jeta të ish-mbrojtësit të njohur Celeste Pin. Legjenda e mbrojtjes së Fiorentinës u gjet i pajetë në banesën e tij në Firenze, në moshën 64-vjeçare dhe “Gazzetta dello Sport” bën me dije se dyshimet e para janë për një vetëvrasje.

Lajmi u konfirmua pas një telefonate alarmuese nga një familjar, e cila bëri që shërbimet e emergjencës dhe forcat e rendit të ndërhynin menjëherë. Shkaqet e vdekjes ende nuk janë bërë të ditura, ndërsa autoritetet kanë nisur hetimet për zbardhjen e plotë të ngjarjes.

Celeste Pin është një emër i njohur për ndjekësit e Serie A, pasi ai la gjurmë të thella sidomos me fanellën ‘vjollcë’ të Fiorentinës, për të cilën luajti mbi 200 ndeshje. Gjatë karrierës së tij, ai ishte gjithashtu pjesë e skuadrave si Perugia, Verona dhe Siena, duke u vlerësuar për profesionalizmin dhe shpirtin luftarak në fushë.

Pas tërheqjes nga futbolli aktiv, Pin mbeti pranë sportit të tij të zemrës duke dhënë kontribut si drejtues në sektorët e të rinjve, ku ndihmoi në rritjen e talenteve të reja./e.t