Në dy libra të fundit, njëri me ton shkencor e njerëzor dhe tjetri polemik e i zjarrtë, David Kessler dhe Stuart Gillespie analizojnë shkaqet e thella të krizës globale të obezitetit, duke vënë në qendër ushqimin e përpunuar, varësinë dhe rolin e industrive të mëdha.

David Kessler, ish-drejtor i FDA-së dhe figurë me ndikim në shëndetësinë publike në SHBA, pranon në librin e tij të ri Diet, Drugs and Dopamine se është përballur gjatë gjithë jetës me problemet e peshës. Por ai thekson se nuk është thjesht mungesë vullneti që njerëzit shtojnë në peshë, por një industri ushqimore që krijon produkte të ashtuquajtura “ultra të formuluara”, të dizajnuara për të shkaktuar varësi.

Këto produkte, të ngarkuara me yndyrna, sheqer dhe kripë, janë krijuar për të qenë jashtëzakonisht të shijshme, por me vlerë ushqyese minimale. Ato ndikojnë në sistemin e shpërblimit të trurit dhe hormonin dopaminë, duke nxitur konsumin e tepruar dhe duke dëmtuar ndjesinë e ngopjes.

Pasoja? Rritje e yndyrës toksike në organe jetike, si mëlçia dhe pankreasi, dhe rrezik më i lartë për diabet, sëmundje zemre e goditje në tru.

Kessler i sheh ilaçet e reja për humbjen në peshë, si Wegovy dhe Ozempic, si revolucionare. Ato imitojnë hormonin GLP-1 që shton ndjesinë e ngopjes dhe ulin oreksin.

Por paralajmëron: këto nuk janë zgjidhje të përhershme. Efektet anësore janë të forta dhe, në mungesë të trajtimeve psikologjike dhe ndryshimeve në stilin e jetesës, pesha kthehet sapo ndërpriten.

Ai thekson paradoksin absurd: një industri ushqimore që na sëmur dhe një tjetër farmaceutike që pasurohet duke shitur ilaçe për të na kuruar. “Por ky është realiteti ku ndodhemi,” shkruan ai.

Ndërkohë, në librin Food Fight, Stuart Gillespie shkon më thellë, duke analizuar strukturat ekonomike globale që na kanë çuar në këtë krizë. Sipas tij, sistemi aktual ushqimor është në zemër të një varg krizash të ndërlidhura: obezitet dhe kequshqyerje, krizë klimatike, humbje të biodiversitetit, varfëri dhe pabarazi.

Gillespie identifikon tri faza historike të këtij sistemi: kolonializmi, koha e Luftës së Ftohtë dhe epoka korporative. Faza aktuale, sipas tij, dominohet nga një numër i vogël korporatash transnacionale, më të fuqishme se vetë shtetet. Këto kompani kontrollojnë zinxhirin e prodhimit dhe shpërndarjes së ushqimit, ndikojnë në politikat publike dhe kanë favorizuar përhapjen e ushqimeve ultraprocesuara në mbarë botën.

Duke u mbështetur në përvoja të gjata në terren në Indi, Afrikë dhe Amerikën Latine, Gillespie flet me pasion për dëmet e shkaktuara nga pabarazitë në sistemin ushqimor. Food Fight është një thirrje e fuqishme për veprim kundër një sistemi që prodhon fitime për pak dhe sëmundje për shumë.

Në thelb, të dy autorët bien dakord: për të përballuar krizën e ushqimit dhe obezitetit, nuk mjafton vetëm ndërgjegjësimi individual. Duhet të ndryshohet vetë struktura e fuqisë që kontrollon ushqimin tonë.

Të dy librat sjellin një analizë të thelluar mbi një krizë globale që nuk është më thjesht çështje individuale, por rezultat i një sistemi të manipuluar nga interesa të mëdha.

Ushqimet ultra të procesuara po ndikojnë drejtpërdrejt në shëndetin tonë fizik dhe mendor, ndërsa barnat e reja japin shpresë, por nuk ofrojnë zgjidhje të qëndrueshme pa ndërhyrje strukturore.

Siç thekson Gillespie, kriza ushqimore është e lidhur me varfërinë, pabarazinë dhe degradimin e mjedisit, e përforcuar nga pushteti i pakufishëm i korporatave globale.

Lufta kundër obezitetit dhe kriza globale e ushqimit nuk mund të reduktohen në zgjedhje personale apo ndërhyrje të shpejta mjekësore. Ato janë simptoma të një sistemi ekonomik dhe ushqimor që nxit konsum të dëmshëm dhe përfitim për një pakicë.

Për të ndryshuar këtë realitet, kërkohen politika publike të guximshme, ndërhyrje rregullatore ndaj industrive ushqimore dhe farmaceutike, promovimi i edukimit ushqimor dhe mbështetje për bujqësinë e qëndrueshme. Shëndeti i popullatave dhe i planetit varet nga ndarja më e drejtë e burimeve, një sistem ushqimor i kontrolluar më pak nga korporatat dhe më shumë nga interesat publike.

/ FT, Shqip.al

The post Çfarë nuk shkon me ushqimin tonë? Obesiteti, industria ushqimore dhe barnat e shtrenjta appeared first on Revista Monitor.

Si qëndrojnë të informuar sot njerëzit rreth asaj që ndodh në botë? Në shumicën e vendeve, televizioni, gazetat dhe faqet tradicionale të lajmeve po humbasin terren.

Sipas raportit më të fundit të Reuters Institute, interesi për mediat tradicionale është në rënie, me besim të ulët, angazhim të dobët dhe abonime që nuk po rriten më.

Ku po i lexojnë lajmet njerëzit në 2025? Dhe cilat janë pasojat?

Rritja e mediave sociale dhe videove

Në një kohë pasigurie politike dhe ekonomike, krizash klimatike dhe konfliktesh të vazhdueshme, nuk mungojnë temat për t’u raportuar. Por publiku po i drejtohet burimeve të reja për t’u informuar, kryesisht rrjeteve sociale, platformave të videove dhe faqeve përmbledhëse online.

Përdorimi i rrjeteve sociale për të ndjekur lajme po rritet në shumë vende, veçanërisht në SHBA, Amerikën Latine, Afrikë dhe disa vende të Azisë Juglindore. Në SHBA, për herë të parë, përdorimi i rrjeteve sociale dhe videove për të lexuar lajmet ka tejkaluar televizionin dhe faqet tradicionale të lajmeve.

Edhe në Europë, ku mediat tradicionale janë treguar më rezistente, përdorimi i rrjeteve sociale për lajme është në rritje. Në Mbretërinë e Bashkuar dhe Francë, rreth një në pesë persona tashmë informohen kryesisht përmes rrjeteve sociale, një rritje e ndjeshme krahasuar me një dekadë më parë.

Në të gjitha vendet e përfshira në raport, konsumi i videove për lajme është në rritje. Ky trend është më i fortë tek të rinjtë: 44% e personave 18–24 vjeç dhe 38% e grupmoshës 25–34 vjeç thonë se rrjetet sociale dhe videot janë burimet e tyre kryesore të informacionit.

Tendenca të reja: Podcastet dhe inteligjenca artificiale

Raporti thekson dy tendenca të reja. E para është rritja e përdorimit të një “ekosistemi alternativ mediatik”, ku njerëzit ndjekin më shumë podcaste dhe krijues përmbajtjesh në platforma si YouTube dhe TikTok, ky i fundit është rrjeti që po rritet më shpejt.

Në disa vende, personazhe të njohur dhe ndikues online (influencer) po luajnë një rol kyç në formësimin e debateve publike. Në SHBA, për shembull, podkasti i Joe Rogan arrin tek një në pesë qytetarë. Në Francë, 22% e personave nën 35 vjeç ndjekin Hugo Travers, një krijues lajmesh në YouTube dhe TikTok.

Influencerë të rinj po marrin gjithashtu një rol të rëndësishëm në shumë vende të Azisë, sipas raportit.

Tendenca e dytë ka të bëjë me përdorimin e inteligjencës artificiale si burim lajmesh. Ndërsa motorët e kërkimit dhe platformat e tjera po integrojnë lajmet në kohë reale në produktet e tyre, 7% e njerëzve po marrin lajme përmes chatbot-eve çdo javë. Kjo shifër rritet në 15% tek ata nën 25 vjeç.

Rreziqet e dezinformimit

Besimi i përgjithshëm në media qëndron në nivelin 40%, sipas raportit. Por shumë njerëz shprehin shqetësim për mënyrën se si po ndryshon mënyra e konsumimit të lajmeve.

Edhe pse disa janë optimistë për përfitimet e mundshme që sjell inteligjenca artificiale, si përmbledhja apo përkthimi i lajmeve, shumë të tjerë janë skeptikë, duke menduar se ajo mund t’i bëjë lajmet më pak të sakta, transparente apo të besueshme. Gjithashtu, ekziston frika se publiku mund të humbasë lajme të rëndësishme.

Nga ana tjetër, personazhet e famshëm online dhe influencerët shihen gjithashtu si një burim i mundshëm dezinformimi. Kjo përputhet edhe me gjetjet e raportit të fundit të Forumin Ekonomik Botëror për Rreziqet Globale, ku dezinformimi dhe keqinformimi u renditën si rreziqet më shqetësuese për dy vitet e ardhshme.

Më shumë se gjysma e njerëzve të anketuar në raportin e Reuters-it shprehën shqetësim për dallimin midis lajmeve online të vërteta dhe atyre të rreme. Mediat e besueshme të lajmeve mbeten vendi kryesor ku njerëzit shkojnë për të verifikuar vërtetësinë e një informacioni.

Edukimi dixhital dhe përdorimi i përgjegjshëm i IA

Sipas raportit të Forumit Ekonomik Botëror, përdorimi në rritje i platformave dixhitale dhe i përmbajtjes së gjeneruar nga IA po e bën më të zakonshëm përhapjen e lajmeve të rreme dhe përçarëse. Kjo përforcon risqe të tjera globale, që nga konfliktet ushtarake deri te ngjarjet ekstreme klimatike.

Raporti përfundon se po bëhet gjithnjë e më e vështirë për njerëzit të kuptojnë se ku duhet të drejtohen për informacion të besueshëm.

Për këtë arsye, sugjerohet që qeveritë, bizneset dhe organizatat e shoqërisë civile të ndërmarrin programe ndërgjegjësimi dhe edukimi dixhital për të ndihmuar qytetarët të kuptojnë rreziqet e mjedisit online dhe të identifikojnë përmbajtjet e rrezikshme ose të njëanshme.

Përmirësimi i transparencës dhe i mekanizmave të përgjegjshmërisë për përdorimin e IA-së do të jetë gjithashtu një pjesë e rëndësishme e zgjidhjes. / WEF, Shqip.al

The post Si po qëndrojnë të informuar njerëzit në vitin 2025 appeared first on Revista Monitor.

Nga hotelet luksoze te rrugicat e mbushura me instalacione, Zyrihu është një qytet me një prezencë të fortë por të qetë artistike.

Nëse Bazeli shkëlqen gjatë javës së artit, Zyrihu ofron një skenë kulturore të pasur gjatë gjithë vitit, ku krijimtaria shndërrohet në përvojë.

Në hyrje të hotelit luksoz Dolder Grand, në vend të një klienti të lodhur, një vizitor mund të ndeshet me një… instalacion arti. Ky resort përrallor në kodrat e qytetit nuk është vetëm një vend për pushim me peizazhe alpine, por edhe një galeri me mbi 100 vepra të artistëve si Salvador Dalí, Joan Miró, Takashi Murakami e madje edhe Sylvester Stallone.

Dodler Grand Hotel

Zyrihu është qyteti që i dha botës Dadaizmin, lëvizjen që shpërtheu në Cabaret Voltaire në vitin 1916, duke hapur rrugën për surrealizmin dhe pop-art. Më vonë, aty lindi stili grafik zviceran që ndikoi dizajnin botëror, nga tipografia Helvetica te format vizuale që shohim sot në çdo faqe interneti.

Por kjo trashëgimi nuk është thjesht muzeale. Sipas Jacqueline Uhlmann, drejtuese e qendrës së artit Löwenbräukunst, “Zyrihu është plot gjallëri. Krijimtaria këtu është më shumë substancë sesa trend.”

Cabaret Voltaire

Në zonën e re industriale Zurich-West, një fabrikë birre është kthyer në kompleks kulturor me galeritë më të rëndësishme bashkëkohore të Europës, si Kunsthalle Zürich dhe Hauser & Wirth. Artet, arkitektura dhe teknologjia ndërthuren në mënyrë organike.

Në qendër, Kunsthaus Zürich është muzeu më i madh i arteve në Zvicër, me vepra nga Giacometti, Chagall dhe Sophie Taeuber-Arp. Por ekspozitat përfshijnë edhe tema bashkëkohore. Gjatë Zurich Art Weekend, mbi 70 ekspozita hapen falas në qytet, një mundësi për të eksploruar artin në të gjitha format.

Edhe hotelet bëhen pjesë e rrëfimit. 25hours Hotel Zurich West, dizajnuar nga Alfredo Häberli, është një përvojë vizuale më vete, ndërsa Boutique & Art Hotel Helvetia ofron ambiente të mbushura me skulptura dhe piktura.

Kunsthaus Zürich

Në Dolder Grand, çdo hap është një zbulim, nga koktejet që frymëzohen nga vepra arti te skulptura gjigande e Keith Haring në kopsht.

Por më i paharrueshmi mbetet “Udhëtari” i Duane Hanson, figura mashtruese në lobin e hotelit. Ai nuk flet, por tregon gjithçka që duhet të dish për Zyrihun: këtu, arti nuk është mbyllur në xham. Ai vëzhgon, provokon dhe bëhet pjesë e përvojës suaj.

Sepse Zyrihu nuk është vetëm një qytet ku arti ekspozohet, është një vend ku ai lind. / Euronews, Shqip.al

The post Zyrihu, qyteti ku arti fshihet në çdo cep appeared first on Revista Monitor.

Kur Juliet Schor publikoi librin e saj “The Overworked American” në vitin 1992, debati për reduktimin e orarit të punës mori vëmendje kombëtare në SHBA. Por entuziazmi u zbeh shpejt, derisa pandemia e vitit 2020 riktheu në qendër pyetjen thelbësore: A po punojmë shumë për një jetë që nuk na kënaq?

Schor, profesore e ekonomisë dhe sociologjisë në Boston College, është tashmë ndër zërat kryesorë në iniciativën globale “4 Day Week”, që ka pilotuar modele pune me 4 ditë (32 orë) pa ulje page në mbi 245 organizata me 8,700 punonjës në SHBA, Kanada, Europë e Australi.

Rezultatet? Punonjësit raportuan më pak stres, lodhje dhe ankth, përmirësim të shëndetit mendor dhe fizik, dhe një ndjesi më të fortë kontrolli mbi jetën. Produktiviteti u rrit, fitimet e bizneseve u përmirësuan dhe shkalla e dorëheqjeve u zhduk thuajse plotësisht.

“Nuk e prisnim këtë ndjesi mirëqenieje të përgjithshme që punonjësit kishin,” tregon Schor. “Ata ndihen më të freskët të hënave, më të motivuar dhe më të përkushtuar.”

Një tjetër surprizë? Asnjë rritje në numrin e punonjësve që gjejnë një punë të dytë. Në fakt, ai numër ra. Dhe ndryshe nga ç’pritej, ritmi i punës nuk u përshpejtua në 4 ditët e mbetura, ishte një riorganizim i përgjithshëm i proceseve, jo thjesht një ngjeshje orari.

Po pse atëherë nuk po e përqafojnë më shumë kompani këtë model?

Sipas Schor, pengesat kryesore janë kultura e kontrollit dhe frika nga ndryshimi. Shumë menaxherë ndihen të kërcënuar kur duhet të “lirojnë kohë” për stafin e tyre. Edhe kthimi me detyrim në zyrë, sipas saj, ka më shumë të bëjë me kontrollin sesa me produktivitetin real.

Nga ana tjetër, e premtja po bëhet gjithnjë e më shumë një ditë “gjysmë pushimi” në shumë kompani, çka tregon një tranzicion natyror drejt javës 4-ditore.

A ekziston rreziku që ky model të sjellë ulje page? Sipas rregullave të pilotimeve, jo. “Paga nuk mund të ulet,” thekson Schor. Uljet e pavullnetshme të pagës janë të papranueshme për shumicën e njerëzve. Por ka shqetësime se disa kompani mund të ngadalësojnë rritjen e pagave me kalimin e kohës, sidomos nëse rriten produktiviteti dhe përdorimi i teknologjisë.

Po roli i inteligjencës artificiale? Schor paralajmëron se nëse IA zëvendëson punonjësit pa një plan për reduktim të orarit të punës, rreziku i papunësisë masive është real. Alternativa më e qëndrueshme është ndarja e përfitimeve të produktivitetit duke ulur orët e punës, jo vendet e punës.

Ndërsa debati për legjislacionin mbetet i hapur, Schor beson se rruga drejt një jave 4-ditore kërkon më shumë përhapje praktike fillimisht. Vetëm atëherë do të jetë e mundur të bëhet një standard kombëtar.

Për momentin, është një ide që po ecën ngadalë, por me hapa të sigurt drejt normalitetit. / CNBC, Shqip.al

The post Java e punës 4-ditore: Përfitimet që askush nuk i priste appeared first on Revista Monitor.

A po paguani më shumë sesa duhet për kafenë tuaj?

Për shumë prej nesh, një filxhan kafeje, ose disa, është një rit i përditshëm që na ndihmon të përballojmë ditën e punës. Në 2023 – 2024, u konsumuan rreth 10.62 miliardë kilogramë kafe në botë, sipas Statista.

Disa mjaftohen me një kafe të lirë të përgatitur në zyrë, ndërsa të tjerë parapëlqejnë një “kafe luksoze”, shpesh e përgatitur nga baristë me përparëse. Por sa na kushton kjo kënaqësi në Europë?

Sa kafe blejnë europianët?

Sipas një sondazhi të Pressat (janar-mars 2025), britanikët kryesojnë për konsumin e kafesë me 1.96 filxhanë në ditë, ndjekur nga Belgjika (1.79), Polonia (1.77), Franca (1.76) dhe Rumania (1.68). Ndër vendet më kursimtare janë Luksemburgu (0.82), Hungaria (0.83), Çekia (0.84) dhe Suedia (0.9).

Megjithëse Franca është ndër konsumatorët më të mëdhenj, ajo ka edhe çmimin më të lartë për një filxhan kafeje takeaway (me vete): mesatarisht 3.42 euro. E preferuara e francezëve? Caffe latte (17%), jo espresso siç besohet zakonisht.

Në vend të dytë renditet Lituania (3.39 euro), ku kapucino dhe kortado janë më të përhapurat. Ndërkohë, çmimi më i ulët është në Danimarkë (1.89 euro), ku preferohet Americano dhe konsumohen mesatarisht 1.32 kafe në ditë.

Vetëm Danimarka ka një çmim nën 2 euro. Vendet më afër janë Sllovakia (2.08 euro) dhe Qipro (2.09 euro).

Indeksi i kapuccino-s

Sipas Numbeo, kappuccino më i shtrenjtë në kryeqytetet europiane blihet në Kopenhagën: mesatarisht 5.81 euro. Islanda (5.33 euro) dhe Zvicra (5.27 euro) ndjekin pas. Në Skandinavi, Mbretërinë e Bashkuar, Belgjikë, Holandë dhe Austri, çmimet kapërcejnë 4 euro.

Në anën tjetër janë vendet e Europës Lindore, Ballkanit dhe Italia. Në Romë, një kapucino kushton 1.53 euro. Më lirët janë Kosova (1.27 euro) dhe Ukraina (1.36 euro). Në Varshavë, cappuccino kushton 3.64 euro, më shtrenjtë se të gjitha vendet fqinje të Polonisë, përveç Gjermanisë.

Në rajonin e Ballkanit, Shqipëria ka një çmim mesatar 1.76 euro për një kapucino, duke e renditur ndër vendet me koston më të ulët në Europë.

A po na mashtrojnë me çmimet?

Një espresso kërkon 7-9 g kafe, që kushton rreth 0.00009 euro për dozë, bazuar në çmimet e kafesë arabika, dukshëm më lirë sesa çmimi final. Por kjo nuk përfshin koston e stafit, gotave prej kartoni, energjisë, qumështit apo shurupit.

Kostoja mesatare e energjisë për bizneset në BE është 155.80 euro/MWh (2024). Irlanda paguan më shumë (254.30 euro), e ndjekur nga Kroacia, Hungaria dhe Luksemburgu (të gjitha mbi 200 euro).

Vendet me energjinë më të lirë janë Norvegjia (79.10 euro), Spanja dhe Italia.

A përputhen çmimet me pagat?

Në Francë, paga mesatare neto është 32,354 euro dhe një kafe përbën 0.0106% të të ardhurave. Në Danimarkë, me pagë 43,913 euro, kjo shifër është vetëm 0.004%. Lituanezët kanë pagën më të ulët (15,909 euro), ndërsa kostoja për kafe është 0.021% e pagës, pra, vlera më e ulët.

Në Luksemburg, me një pagë mesatare 50,410 euro dhe çmim kafeje 3 euro, përqindja është 0.005%, ndër më të leverdishmet.

Sa kappuccino blen një paga?

Sipas Numbeo, në Romë mund të blihen 1,399 kapuccino në muaj me pagën mesatare. Berna në Zvicër ndjek me 1,378, pastaj Luksemburgu me 1,347.

Indeksi ndan Europën në dy pjesë: në Perëndim (përjashto Portugalinë) një pagë të lejon të blesh mbi 750 kapucino në muaj, ndërsa në Lindje ky numër është ndjeshëm më i ulët.

Në rajonin e Ballkanit, Shqipëria renditet në nivel mesatar me 451 filxhanë kapuccino, që mund të blihen me pagën mesatare mujore, më pak se Mali i Zi (585), Kosova (522) dhe Maqedonia e Veriut (401), por dukshëm më mirë se Greqia, ku një pagë mesatare mjafton vetëm për 310 filxhanë. / Euronews, Shqip.al

The post Sa shumë po konsumon Europa kafe dhe kush paguan më shumë për filxhan? appeared first on Revista Monitor.

Zgjerimi i energjisë diellore në Bashkimin Europian është në rrugën drejt një ngadalësimi vjetor për herë të parë në më shumë se një dekadë, ndërsa disa qeveri po reduktojnë subvencionet për panelet diellore në çatitë e shtëpive.

Ky trend pasqyron ndryshimin e prioriteteve politike në Europë, ndërsa disa shtete anëtare kanë ulur angazhimet për masa ekologjike ose kanë reduktuar mbështetjen për energjinë e pastër, për shkak të buxheteve të tendosura nga shpenzimet për mbrojtjen dhe mbështetjen e industrive vendore.

Sipas shoqatës së industrisë SolarPower Europe, BE është në rrugën për të instaluar 64.2 gigavat kapacitet të ri të energjisë diellore në vitin 2025, një rënie 1.4% nga 65.1 GW që u instaluan vitin e kaluar.

“Ka një lloj paralize. Interesi ekziston ende, por njerëzit nuk po marrin vendime,” tha Peter Knuth, drejtor menaxhues i kompanisë gjermane të instalimeve fotovoltaike, Enerix.

Sipas Knuth, blerjet gjatë viteve 2022 dhe 2023, së bashku me normat në rritje të interesit dhe pasigurinë ekonomike, kanë ndikuar në rënien e kërkesës dhe jo çmimet më të ulëta të energjisë elektrike.

Rënia vjetore do të shënonte herën e parë që nga viti 2015, që rritja e tregut të energjisë diellore në Europë ngadalësohet, një goditje për një nga fushat ku kontinenti ka pasur progres të shpejtë në kalimin drejt energjisë së pastër. Rritja e kapacitetit diellor ishte rritur me 51% në vitin 2023, megjithëse në atë vit rritja kishte filluar të ngadalësohej në 3%.

Muajin e kaluar, energjia diellore përbënte 22% të prodhimit total të energjisë elektrike në BE, duke u bërë burimi më i madh i vetëm i prodhimit të energjisë për atë muaj.

Por, sipas ritmit aktual të instalimeve, BE-ja do të mbetet pas me rreth 27 GW nga objektivi 750 GW kapacitet diellor, që SolarPower Europe ka përcaktuar si të nevojshëm deri në vitin 2030 për të përmbushur objektivat klimatike dhe për të eliminuar varësinë nga energjia ruse.

Gjermania dhe Franca janë ndër vendet që kanë ulur pagesat për tarifat e furnizimit me energji nga panelet diellore në çati, ndërkohë që Holanda gjithashtu po redukton mbështetjen për familjet që eksportojnë energjinë e tepërt diellore në rrjet.

Shkaku kryesor i ngadalësimit është numri më i ulët i instalimeve të paneleve diellore në sektorin rezidencial, një segment që pritet të përbëjë vetëm 15% të kapacitetit të ri këtë vit, duke u përgjysmuar nga rreth 30% që mbajti mes viteve 2020–2023.

Sipas Knuth, komunikimi i paqartë rreth një ligji të miratuar nga qeveria e mëparshme gjermane në shkurt, i cili anulon kompensimin për energjinë diellore të injektuar në rrjet gjatë orëve të pikut, si dhe ndryshimet në ligjin për ngrohjen me energji të rinovueshme, gjithashtu kanë goditur kërkesën.

Planet e qeverisë së re gjermane për të rishikuar nevojën për burime të rinovueshme, si dhe premtimet për zgjerimin e termocentraleve me gaz, nuk po ndihmojnë, shton ai.

Kur u pyet se çfarë mund të bëjë qeveria gjermane për të ndihmuar tregun, Knuth tha: “Më mirë të mos thonë asgjë. Sinqerisht. Debatet e pafundme mbi energjinë e rinovueshme janë kundërproduktive.” / Reuters

The post Rritja e energjisë diellore në BE ngadalësohet për herë të parë në dekadë, shkurtohen subvencionet appeared first on Revista Monitor.

Çdo ditë zgjoheni, shkoni në punë dhe kryeni detyrat tuaja me përkushtim. Por a është e mundur që po përjetoni një “krizë të heshtur” pa e kuptuar?

Ky term i ri, “quiet cracking”, po përdoret gjithnjë e më shpesh për të përshkruar mungesën e ndjenjës së përmbushjes në vendin e punës, që lidhet me pakënaqësinë, ngarkesën, mungesën e mundësive për rritje, apo faktorë të tjerë.

Ndryshe nga “quiet quitting” (dorëheqja e heshtur), kjo krizë nuk shfaqet domosdoshmërisht në performancën e punonjësit, por ndikon drejtpërdrejt në lumturinë dhe motivimin e tij.

“Në fillim, studentët që sapo diplomohen hyjnë në punë me entuziazëm,” thotë Wayne Hochwarter, profesor në Fakultetin e Biznesit të Universitetit Shtetëror të Floridës. “Por pas tre apo pesë vitesh, nisin të pyesin veten: ‘A është kjo ajo që dua? A po më çon kjo në drejtimin e duhur?’”

Një shqetësim i përhapur

Ky nuk është problem vetëm për të rinjtë. Një anketim i vitit 2025 nga TalentLMS tregon se mbi gjysma e të punësuarve e kanë përjetuar këtë gjendje, ndërsa 1 në 5 thanë se e ndiejnë “vazhdimisht”.

Edhe një raport i Gallup tregon të njëjtën situatë: 52% e punonjësve në Amerikën e Veriut janë “të paintegruar” në punën e tyre dhe 17% janë “aktivisht tëpaangazhuar”. Këto shifra nuk lidhen me moshën, por më shumë me pasojat e pandemisë dhe pasiguritë që ajo solli.

“Nuk është një fenomen që prek vetëm nivelet e ulëta apo të mesme, është i përhapur në të gjitha nivelet,” thekson Hochwarter.

Çfarë po i largon punonjësit nga përfshirja?

Shumë punonjës e ndiejnë këtë shkëputje për shkak të mungesës së sigurisë në punë: frika nga shkurtime, mungesa e mundësive për ngritje apo rreziku për t’u zëvendësuar nga inteligjenca artificiale. “Sot mund të ndihen të sigurt, por për të nesërmen janë shumë më pak të sigurt,” thekson TalentLMS.

“Punonjësit nuk ndihen në kontroll. Dhe kur menaxhimi nuk është i aftë për t’u marrë me këto ndjenja, krijohet një stuhi perfekte për shkëputje nga puna,” shton Hochwarter.

Ai tregon se në sektorin e shëndetësisë, veçanërisht te infermierët, ndjenja e zhgënjimit është e theksuar: ata ndihen më pak të përfshirë në kujdesin ndaj pacientëve dhe më shumë të ngarkuar me punë burokratike apo trajnime për sisteme të reja. Diçka e ngjashme ndodh edhe me mësuesit që ndihen të kufizuar nga kurrikula apo testimet standarde.

Këto profesione, si dhe ato që kanë kontakt të vazhdueshëm me klientë, rrezikojnë të bien pre e “lodhjes nga dhembshuria” (compassion fatigue). “Kur ke të bësh gjithë ditën me njerëz dhe nuk ke kohë për veten, lodhja emocionale është e pashmangshme,” thotë Hochwarter.

Ankthi, IA dhe lodhja mendore

Hochwarter beson se fuqia punëtore sot është më e ngarkuar emocionalisht sesa më parë, për shkak të pasigurive, zhvillimeve teknologjike dhe lajmeve të vazhdueshme negative. “Dikur të hënën shkohej me energji për punë. Sot, nis i lodhur.”

A ka zgjidhje?

Gallup sugjeron trajnime më të mira për menaxherët, por edhe ata shpesh janë ndër më të shkëputurit nga puna.

Për punonjësit, një zgjidhje mund të jetë të marrin hapa konkretë për të ndryshuar situatën, të kujdesen për shëndetin mendor, të eksplorojnë mundësi të reja brenda organizatës ose të ndërrojnë vend pune nëse është e nevojshme.

“Duhet të rigjejmë motivimin, dhe kjo ndonjëherë kërkon një ndryshim të mjedisit,” thekson Hochwarter.

Kriza e heshtur” nuk është një bllokim në punë, është një zbehje e qëllimit. Dhe për ta shmangur, punonjësit dhe punëdhënësit duhet të punojnë bashkë për të krijuar më shumë përfshirje, kuptim dhe qartësi për të ardhmen. / The Hill, Shqip.al

The post “Kriza e heshtur” në vendin e punës: Fenomeni që po ndikon mirëqenien e punonjësve appeared first on Revista Monitor.

Nga piramidat e Egjiptit te rrënojat e mbuluara nga xhungla në Angkor Wat, nga qyteti-shkëmb i Petra-s në Jordani te jeta e përditshme romake e ruajtur në Pompeii, këto vende të lashta nuk janë thjesht mrekulli arkeologjike.

Ata na kujtojnë kush kemi qenë dhe çfarë mund të mësojmë për të ardhmen. Lexoni më poshtë për të mësuar më shumë për destinacionet e jashtëzakonshme që ia vlejnë të vizitohen të paktën një herë.

1. Piramidat e Gizës, Egjipt

Monumente madhështore të shekullit XXVI p.e.s. që ndodhen pranë qendrës urbane të Kairos. Vizitojini herët në mëngjes për të shmangur nxehtësinë dhe turmat.

Merrni një udhërrëfyes për të kuptuar më mirë historinë dhe për të shmangur shitësit informalë. Përfshini në vizitë edhe Muzeun e ri Egjiptian të sapohapur.

2. Chichén Itzá, Meksikë

Një nga vendet e ruajtura më mirë të qytetërimit Maja. Piramida e Kukulkán është një kalendar prej guri me 365 shkallë.

Vizita bëhet më domethënëse kur përqendroheni te simbolika dhe mënyra e jetesës së banorëve të dikurshëm.

3. Angkor Wat, Kamboxhia

Kompleksi më i madh fetar në botë, i shekullit XII. Vizitoni tempullin Bayon në mesditë për qetësi, dhe Ta Prohm në pasdite për dritën magjike mes xhunglës.

Blerja e një bilete tre-ditore dhe marrja me qira e një biçiklete është mënyra më e mirë për të eksploruar të gjithë parkun.

4. Akropoli, Greqi

Qendra simbolike e qytetërimit perëndimor. Parthenoni dhe muzeu përballë tij sjellin në jetë demokracinë, filozofinë dhe arkitekturën klasike.

Vizitojeni në mëngjes ose në mbrëmje për të shmangur temperaturat e larta. Një udhërrëfyes vendas do t’ju ndihmojë të kuptoni mitet dhe historinë.

5. Pompeii, Itali

Një dritare në jetën e përditshme romake të vitit 79 të erës sonë. Mund të ecni mes rrugëve me kalldrëm, të shihni mure të dekoruara me afreske, furrat e bukës dhe tregjet.

Një përvojë unike që sjell në jetë përditshmërinë e një qyteti romak, me detaje që rrallë gjenden gjetkë. Vizitoni herët për të shmangur turmat dhe për të shijuar qetësinë e rrënojave.

6. Petra, Jordani

Qyteti i lashtë i Nabateanëve është një mrekulli e gdhendur në shkëmb. Përvoja e parë përballë Thesarit (al-Khazneh) është e paharrueshme.

Vizitoni Manastirin në mbrëmje për ndriçim përrallor. Mund të hyni edhe përmes “derës së pasme”, një shteg që zgjat 2-3 orë nga Little Petra.

7. Machu Picchu, Peru

Qyteti inka në majë të Andeve është një kryevepër arkitekturore e harmonizuar me natyrën dhe kozmosin. Me ndërtesa prej guri të përpunuar me saktësi, terasa bujqësore dhe sistem ujësjellës, ai dëshmon për mjeshtërinë arkitekturore dhe inxhinierike të civilizimit inka.

Pozicionimi i tij sipas orientimeve kozmike e shton misterin dhe madhështinë. Për një përvojë më të plotë, përfshini edhe vizitën në Cusco dhe Luginën e Shenjtë përreth. / NatGeo, Shqip.al

The post Udhëtoni në zemrën e qytetërimeve të lashta appeared first on Revista Monitor.

Porti i kroçerave në Barcelonë do të mbyllë dy nga terminalet e tij vitin e ardhshëm, duke i ulur ato në pesë gjithsej, si pjesë e një marrëveshjeje me bashkinë për të frenuar mbingarkesën turistike në qytet.

Marrëveshja përfshin gjithashtu financimin e një studimi mbi mënyrën se si lëvizin pasagjerët e kroçerave në qytet, hap i parë drejt një plani për mobilitet të qëndrueshëm.

Po ashtu, do të modernizohen infrastrukturat portuale, përfshirë ndërtimin e linjave të energjisë elektrike të gjelbër për kroçerat që qëndrojnë në port, në mënyrë që të mos përdorin motorët dhe të reduktojnë ndotjen.

Investimi total për këtë plan arrin në 185 milionë euro, fond publik dhe privat.

Barcelona është përballur vitet e fundit me protesta të banorëve kundër turizmit masiv, i cili konsiderohet si shkaktar i mbipopullimit dhe mungesës së banesave të përballueshme për vendasit, për shkak të dhënies me qira për turistët afatshkurtër.

Një protestë e famshme në korrik 2024 përfshiu edhe sulme me ujë ndaj turistëve.

Porti i Barcelonës, më i madhi në Europë për kroçera, priti 1.6 milionë pasagjerë në tranzit gjatë vitit 2024.

Shumica e tyre zbresin në mëngjes për të vizituar qytetin dhe kthehen pasdite për të vazhduar udhëtimin, duke shkaktuar mbipopullim në rrugë si La Rambla dhe lagjen e vjetër Gotike.

Ky vendim vjen pas një sërë masash të mëparshme: në tetor 2023 u mbyll terminali verior i portit për anijet turistike, ndërsa në marrëveshjen e vitit 2018 u vendos zhvendosja e aktivitetit të kroçerave larg qendrës urbane për qëllime të qëndrueshmërisë.

Terminali Maremagnum tashmë është shndërruar në një hapësirë për restorante, dyqane, një marinë dhe akuarium. / CNN, Shqip.al

The post Barcelona do të mbyllë dy terminale të anijeve turistike për të frenuar fluksin e vizitorëve appeared first on Revista Monitor.

Në një botë ku inteligjenca artificiale po fiton gjithnjë e më shumë fuqi dhe teknologjia po automatizon gjithçka, pyetja që TED2025 vendosi në qendër ishte thellësisht njerëzore: për çfarë do të jenë të nevojshëm njerëzit?

Konferenca me temën “Humanity Reimagined”, mblodhi në një javë të vetme drejtues, krijues, shkencëtarë dhe sipërmarrës nga e gjithë bota, që sollën përgjigje konkrete përmes veprës së tyre, jo vetëm për të ardhmen e njerëzimit, por për atë që mund dhe duhet të jetë një “kulturë pune më e mençur, më njerëzore dhe më me kuptim”.

Një nga zërat më të fuqishëm ishte Wawira Njiru nga Kenia, e cila përmes organizatës së saj Food4Education po shndërron mënyrën se si shkollat afrikane ushqejnë fëmijët. Mbi 450 mijë nxënës marrin çdo ditë një vakt të ngrohtë falë kuzhinave vendore të menaxhuara nga gratë e komunitetit, me energji të pastër dhe një sistem të organizuar me efikasitet.

Përtej një modeli suksesi në sektorin social, kjo është një histori e fuqizimit vendor, ku ekipi bëhet pjesë aktive e zgjidhjes dhe jo vetëm zbatues i një projekti të jashtëm. Është një mësim i qartë për të gjitha organizatat, që duan të ndërtojnë kulturë pune që rrit angazhimin përmes qëllimit të përbashkët.

Nga ana tjetër, holandezi Boyan Slat, i cili themeloi The Ocean Cleanup që në moshën 18-vjeçare, tregoi se edhe idetë më të mëdha mund të vihen në jetë, nëse organizata ndërton një kulturë që lejon eksperimentimin dhe dështimin.

Teknologjia që ai ka zhvilluar për të pastruar oqeanet nga plastika është vetëm një aspekt; më e rëndësishmja është se përmes një ekipi të përkushtuar dhe vizioni të qartë, ai po krijon një organizatë që u tregon të rinjve se mund të zgjidhin problemet më të mëdha të epokës sonë.

Teknologjia si mjet për gjithëpërfshirje u mishërua në historinë e M-PESA Africa, platformës financiare që u ka dhënë qasje miliona afrikanëve në pagesa, kredi e shërbime të tjera dixhitale, shpeshherë pa pasur një llogari bankare.

CEO i saj, Sitoyo Lopokoiyit, ndau përvojën sesi ekipi i tij dizajnoi një orë smart për të verbrit, që u mundëson të kryejnë transaksione në mënyrë të pavarur. Kjo nuk është thjesht teknologji, është një kulturë pune që nis çdo ditë me pyetjen: si t’i përfshijmë ata që janë lënë jashtë?

Kultura e bashkëpunimit ndërdisiplinor u shfaq fuqishëm edhe në fjalimin e Chris Bahl, themelues i AI Proteins, një kompani që përdor inteligjencën artificiale për të dizajnuar proteina të reja, që komunikojnë drejtpërdrejt me qelizat për të luftuar kancerin, diabetin dhe sëmundje të tjera.

Ajo që e bën të veçantë qasjen e tij është aftësia për të kombinuar shkencën me imagjinatën, një kulturë kërkimi që e inkurajon ekipin të mendojë ndryshe, të eksperimentojë dhe të ndërtojë zgjidhje nga e para.

Dr. Dean Ornish, nga ana tjetër, solli një qasje të thjeshtë por të fuqishme: kujdesi për shëndetin fizik dhe emocional të individit nuk është luks; është baza e një organizate që funksionon mirë. Ai tregoi se ushqimi i shëndetshëm, lëvizja, reduktimi i stresit dhe ndërtimi i lidhjeve sociale jo vetëm që përmirësojnë jetën, por edhe ndryshojnë në mënyrë të matshme shëndetin në nivel gjenetik.

Për çdo menaxher që pyet si të rrisë qëndrueshmërinë e ekipit, përgjigjja është e thjeshtë: filloni nga mirëqenia.

Për të mbyllur me një shembull që vjen nga bota e artit dhe mjeshtërisë, pastiçieri francez Amaury Guichon, i njohur për skulpturat e tij prej çokollate, foli për rëndësinë e përkushtimit ndaj procesit, durimit dhe respektit për materialin.

Pas krijimeve të tij madhështore që bëjnë xhiron e rrjeteve sociale qëndron një etikë pune e përpiktë, ku çdo detaj ka rëndësi. Në një kohë ku produktiviteti matet shpesh në shpejtësi, Guichon na kujton se kultura e ekselencës ndërtohet me përkushtim të qëndrueshëm, jo me rezultate të menjëhershme.

Nga kuzhinat e Kenias te laboratorët e proteinave me IA, nga pastrimi i lumenjve te skulpturat prej çokollate, TED2025 na kujton se në thelb të çdo organizate të suksesshme është një kulturë pune që ndërton kuptim, nxit bashkëpunim dhe vendos njeriun në qendër.

Dhe ndoshta pikërisht kjo është përgjigjja më e mirë ndaj pyetjes së madhe të kohës sonë: për çfarë janë njerëzit? Për të krijuar, për të lidhur, për t’u kujdesur dhe për të udhëhequr me mendje dhe me zemër. / Nice News, Shqip.al

The post TED2025 : Frymëzim nga drejtues të suksesshëm për kulturën e re të punës appeared first on Revista Monitor.

Qeveria portugeze dhe Agjencia Portugeze për Mjedisin (APA) kanë premtuar forcimin e zbatimit të rregullave për aksesin publik përgjatë një segmenti të njohur 45-kilometra të vijës bregdetare, ku ndërtimi i shpejtë i resorteve luksoze po ngre shqetësime për rritjen e çmimeve të banesave, kufizimin e aksesit në plazhe dhe humbjen e identitetit lokal.

Zona si Melides, Comporta dhe Troia janë shndërruar nga vende kampingu e fshatra peshkimi në enklava luksoze që tërheqin investitorë ndërkombëtarë dhe turistë të pasur. Kjo ka sjellë rritje të ndjeshme të kostove të jetesës dhe kufizim të aksesit në hapësira publike, veçanërisht plazhe.

Pas inspektimit të 22 plazheve në këtë segment bregdetar, APA konstatoi se nëntë prej tyre kishin kufizime, dy me hyrje të kontrolluar dhe shtatë të bllokuara nga prona private. Në disa raste, qasja është e mundur vetëm përmes zonave të kontrolluara nga resorte, me kërkesë për dokument identifikimi ose rrugë alternative të vështira, ndërkohë që mungesa e parkimeve e vështirëson edhe më tej aksesin.

Një nga plazhet e prekura, Galé-Fontainhas, është aktualisht i aksesueshëm vetëm përmes resortit Costa Terra, në pronësi të investitorit amerikan Mike Meldman. Resorti përfshin ambiente luksoze, fusha sportive private dhe kopshte organike.

Ministrja e Mjedisit njoftoi se asnjë zhvillim i ri turistik nuk do të miratohet në vijën bregdetare të Portugalisë kontinentale, pa garantuar më parë akses publik në plazh.

Ndikimi tek komuniteti lokal

Në Comporta, një destinacion turistik gjithnjë e më i shtrenjtë, përdorimi i gjuhëve të huaja në rrugë dhe rritja e çmimeve kanë zbehur praninë e komunitetit vendas. Shërbimet dhe ndërtimet i adresohen gjithnjë e më shumë një publiku elitar, ndërsa kostot e jetesës janë bërë të papërballueshme për banorët.

Punonjës të zonës përmendin çmime të majme për akomodim, mungesë qasjeje të lirë në plazhe dhe tarifa të larta për shërbime bazë si parkimi dhe qiraja e çadrave. Në disa raste, çmimet për një set çadër dhe shezlongë arrijnë deri në 200 euro në ditë.

Ministria ka premtuar gjithashtu se do të rregullojë çmimet e produkteve dhe shërbimeve në plazhe, përfshirë çadrat, ujin dhe kafenë.

Ndryshimet shqetësojnë edhe turistët

Disa vizitorë e vënë në dyshim vlerën e përvojës në këto zona për shkak të kostove të larta. Shtëpitë me qira arrijnë deri në 1,000 euro nata, duke e bërë zonën të papërballueshme edhe për turistët me të ardhura mesatare.

Stilisti Christian Louboutin, vizitor i hershëm i Comportës, është zhvendosur më në jug në Melides për t’i shpëtuar mbingarkesës dhe zhvillimit të tepërt. Ai ka theksuar rëndësinë e ruajtjes së autenticitetit të rajonit dhe se Melides nuk duhet të ndjekë modelin e destinacioneve si Saint-Tropez.

Pavarësisht shqetësimeve publike, përfshirë një peticion me mbi 10,000 firma që kërkonte mbrojtje më të fortë për Gadishullin e Troias, parlamenti portugez e rrëzoi kërkesën. Aktivistët lokalë kanë paralajmëruar se do të vazhdojnë presionin ndaj autoriteteve dhe kanë planifikuar një protestë më 27 korrik në plazhin e Melides gjatë maratonës “Atlantic UltraMarathon”. / Euronews, Shqip.al

The post Portugalia forcon rregullat për aksesin në plazhe mes rritjes së resorteve luksoze appeared first on Revista Monitor.

Pushimet me kolegët e punës (retreat), të cilat duken si pushime të maskuara ose strategjike, po shndërrohen në një mjet strategjik për themeluesit që kërkojnë të kapërcejnë ngërçet dhe të çlirojnë frymëzim të ri.

Këto pushime të planifikuara krijojnë efekt të qëndrueshëm në rritje. Më poshtë janë pesë arsye kyçe pse çdo themelues duhet t’i përshijë pushimet me stafin në kalendarin veror.

1. Ndërtojnë marrëdhënie të thella e të qëndrueshme
Në dallim nga eventet e shkurtra të “networking” (krijimit të kontakteve profesionale), retreats ofrojnë një përvojë ku marrëdhëniet forcohen përmes bisedave të hapura, aktiviteteve argëtuese dhe ambientit të relaksuar. Këto lidhje kthehen në rrjete mbështetëse gjatë periudhave të vështira dhe mund të shndërrohen në partneritete biznesi.

2. Shkurtojnë shpërqendrimet dhe përmirësojnë vendimmarrjen
Larg lajmeve, njoftimeve dhe krizave të përditshme, themeluesit fitojnë qartësi mendimi. Në këtë hapësirë pa ndërprerje, diskutimet strategjike bëhen më të thella dhe kreativiteti ndizet, qoftë në workshop-e, biseda në grup apo aventura në natyrë.

3. Nxisin shkëmbimin e njohurive dhe zgjidhjen e problemeve
Workshop-et drejtohen nga operatorë dhe investitorë me përvojë praktike; këshillat e tyre janë konkrete dhe të zbatueshme menjëherë. Po aq të vlefshme janë bisedat themelues-me-themelues, ku secili ndan dështime, fitime apo taktika çmimesh, duke ofruar mësime të drejtpërdrejta për rritje.

4. Përmirësojnë shëndetin mendor dhe nxisin kreativitetin
Larg “zhurmës” së startup-it, pjesëmarrësit marrin kohë për reflektim e rilidhje. Workshop-et, meditimet ose aktivitetet sportive krijojnë “reset” mendor; kur kthehen, ata janë më të shlodhur, me energji dhe me ide të reja për sfidat ekzistuese.

5. Furnizojnë mentorime dhe mbështetje afatgjatë
Marrëdhëniet që krijohen në retreat, shpesh kthehen në mentorime të çmuara. Shkëmbimet e sinqerta me kolegë që kuptojnë ritmin e ndërtimit të një biznesi ofrojnë këndvështrime dhe këshilla që zgjasin përtej eventit.

Për investitorët, një retreat ndërton besim më të thellë me themeluesit; për ekipet, sjellin kreativitet dhe bashkëpunim; për liderët, ofrojnë pauzën strategjike që ushqen qartësi, lidhje dhe energji të re kur më së shumti nevojitet. Në vend që t’i shihni si luks, planifikojini si katalizatorë të rritjes suaj. / Entrepreneur, Shqip.al

The post Sekreti i themeluesve të suksesshëm dhe pse duhet ta ndiqni edhe ju appeared first on Revista Monitor.

Një prirje e re po përhapet mes profesionistëve që kërkojnë ekuilibër, kursim dhe përvojë: bleisure është kryefjala.

Gjithnjë e më shumë punonjës po i bashkojnë udhëtimet e punës me pak kohë për veten. Kjo prirje e re, e quajtur “bleisure”, një kombinim i fjalëve business (punë) dhe leisure (kohë e lirë), po përhapet me shpejtësi, sidomos në një kohë kur rritja e kostove i ka zbehur pushimet tradicionale.

Koncepti është i thjeshtë: gjatë një udhëtimi pune, zgjateni qëndrimin edhe për disa ditë për të eksploruar destinacionin, me shpenzimet personale. Shumë kompani po e përkrahin këtë model, si mënyrë për të shmangur burnout dhe për të nxitur mirëqenien e punonjësve.

Përfitime të dyanshme
Për punonjësit, përfitimi është i qartë: fluturimi dhe akomodimi gjatë ditëve të punës paguhen nga kompania, ndërsa pjesa e pushimit mbulohet vetë. Kështu, një pjesë e konsiderueshme e shpenzimeve kursehen. Për shembull, një udhëtim pune në Paris mund të zgjatet lehtësisht me një fundjavë në Bruksel apo Amsterdam, pa kosto shtesë për kompaninë.

Nga ana tjetër, për kompanitë, kjo qasje është një mënyrë për të rritur angazhimin dhe motivimin pa shpenzime shtesë. Platforma si Navan tashmë ofrojnë opsione, që ndajnë automatikisht shpenzimet e biznesit nga ato personale, duke ruajtur transparencën financiare.

Si ta planifikoni si duhet
Ekspertët këshillojnë që gjithçka të bëhet me transparencë: flisni me menaxherin tuaj dhe kërkoni aprovimin për të zgjatur udhëtimin. Sigurohuni që shpenzimet personale të jenë të ndara qartë nga ato të punës dhe mbani faturat në mënyrë të organizuar.

Një tjetër këshillë: mbrojeni kohën tuaj të lirë. Nëse keni rënë dakord të kontrolloni email-et vetëm një herë në ditë, mos e ktheni pushimin në një zyrë tjetër. Ju e keni fituar të drejtën për pak kohë për veten, prandaj përfitoni prej saj.

Në epokën e punës hibride dhe në distancë, bleisure po bëhet më i lehtë dhe më i pranueshëm. Ekspertët e udhëtimeve dhe drejtuesit e kompanive po bien dakord për një gjë: një punonjës i cili ka pushuar dhe është i frymëzuar, është më i angazhuar dhe produktiv.

Ndaj herën tjetër që ju bie të udhëtoni për punë, mendoni të shtoni edhe disa ditë për të shijuar vendin. Është një mënyrë e zgjuar për të udhëtuar më shpesh, me më pak shpenzime, dhe pa ndjenja faji. / Huffpost, Shqip.al

The post Si të kombinoni punën me pushimet dhe të keni dyfish përfitime appeared first on Revista Monitor.

Jensen Huang është bashkëthemelues dhe CEO i Nvidia, kompania që ka udhëhequr revolucionin e inteligjencës artificiale (IA) dhe është bërë ndër më të vlefshmet në botë nën drejtimin e tij.

Gjatë një vizite në Pekin, Huang u pyet nga një gazetar: “Po të ishe një 22-vjeçar që sapo është diplomuar sot në vitin 2025, por me të njëjtën ambicie si më parë, në cilën fushë do të përqendroheshe?”

Ai u përgjigj: “Jenseni i ri, 20-vjeçar, që sapo është diplomuar, me shumë gjasë do të kishte zgjedhur më tepër shkencat fizike sesa shkencat e softuerit,” duke shtuar se ai vetë ishte diplomuar nga kolegji dy vite më herët, në moshën 20-vjeçare.

Shkencat fizike, në dallim nga ato të jetës, janë një degë e gjerë që fokusohet në studimin e sistemeve jo të gjalla, përfshirë fizikën, kiminë, astronominë dhe shkencat e tokës.

Huang ka përfunduar studimet në inxhinieri elektrike në Oregon State University në vitin 1984, ndërsa diplomën master në të njëjtën fushë e ka marrë nga Stanford University në vitin 1992.

Rreth një vit më pas, në prill të vitit 1993, ai bashkëthemeloi kompaninë Nvidia me inxhinierët Chris Malachowsky dhe Curtis Priem, gjatë një dreke në një restorant Denny’s në San Jose, Kaliforni. Nën drejtimin e Huang si CEO, kompania është shndërruar në një nga më të fuqishmet në botë.

Nvidia u bë gjithashtu kompania e parë në botë që arriti një kapitalizim tregu prej 4 trilionë dollarësh javën e kaluar.

Edhe pse Huang nuk e sqaroi qartë arsyen pse sot do të zgjidhte shkencat fizike, ai është shprehur më parë shumë entuziast për atë që e quan “IA Fizike”, ose siç e përshkruan ai, “faza e radhës”.

Gjatë 15 viteve të fundit, sipas tij, bota ka kaluar disa faza të zhvillimit të inteligjencës artificiale. Në muajin prill, në një forum në Uashington D.C., ai shpjegoi këtë evolucion:

“IA moderne hyri në vëmendjen globale rreth 12 deri në 14 vite më parë, kur u prezantua AlexNet dhe u arrit një përparim i madh në vizionin kompjuterik,” tha ai.

AlexNet ishte një model kompjuterik i paraqitur në një garë në vitin 2012, i cili tregoi se makineritë mund të njohin imazhe duke përdorur të mësuarin e thellë, një zhvillim që ndihmoi në nisjen e bumit modern të IA-së.

Kjo fazë e parë njihet si “IA e perceptimit”, shpjegoi Huang.

Më pas erdhi vala e dytë, e quajtur “IA gjenerative”, “ku modeli i IA-së ka mësuar jo vetëm të kuptojë informacionin, por edhe ta përkthejë atë” në gjuhë të ndryshme, imazhe, kode e të tjera.

“Jemi tani në epokën që quhet ‘IA e arsyetimit’, ku kemi IA që mund të kuptojë, të gjenerojë, të zgjidhë probleme dhe të njohë kushte që nuk janë parë më parë,” tha ai. Sot, inteligjenca artificiale është në gjendje të përdorë arsyetimin për të zgjidhur probleme.

“IA e arsyetimit na lejon të krijojmë një formë robotësh dixhitalë. I quajmë agjentë të IA,” shtoi Huang. Këta agjentë të IA janë, në thelb, “punëtorë dixhitalë” të aftë për të arsyetuar. Aktualisht, këta agjentë janë në fokusin kryesor të shumë kompanive të teknologjisë.

Duke parë nga e ardhmja, faza tjetër quhet “IA fizike”.

“Vala e ardhshme kërkon që ne të kuptojmë gjëra si ligjet e fizikës, friksioni, inercia, shkaku dhe pasoja,” tha Huang në Uashington, në muajin prill.

Ai shtoi se aftësi të tilla si arsyetimi fizik, për shembull koncepti i qëndrueshmërisë së objekteve edhe kur nuk shihen, do të jenë themelore në këtë fazë të ardhshme të inteligjencës artificiale.

Zbatimet e këtij arsyetimi fizik përfshijnë: parashikimin se nga do të rrokulliset një top, vlerësimin e forcës së duhur për të kapur një objekt pa e dëmtuar, apo të kuptuarit e pranisë së një këmbësori pas një makine.

“Dhe kur IA fizike vendoset në një objekt fizik, të quajtur robot, atëherë kemi të bëjmë me robotikë,” shtoi ai. “Kjo është jashtëzakonisht e rëndësishme për ne tani, sepse po ndërtojmë fabrika në të gjithë SHBA-në.”

“Shpresoj që, në dhjetë vitet e ardhshme, ndërsa ndërtojmë këtë brez të ri fabrikash, ato të jenë të automatizuara, të mbështetura në robotikë dhe të na ndihmojnë të përballojmë mungesën serioze të fuqisë punëtore që po përjetojmë në të gjithë botën,” përfundoi Huang. / CNBC, Shqip.al

The post CEO i Nvidia: Drejtimi që do të ndiqja në universitet po të isha 20 vjeç appeared first on Revista Monitor.

Në vitin 2024, kohëzgjatja mesatare e pritshme e jetës së punës për moshën mbi 15-vjeç në Bashkimin Europian ishte 37.2 vjet, sipas Eurostat. Megjithatë, kohëzgjatja mesatare e pritshme e jetës të punës ndryshonte shumë midis vendeve të BE-së.

Në 6 vende të BE-së, kohëzgjatja mesatare e jetës së punës ishte 40 vjet ose më e lartë: Holanda (43.8 vjet), Suedia (43.0), Danimarka (42.5), Estonia (41.4), Irlanda (40.4) dhe Gjermania (40.0). Në të kundërt, kohëzgjatjet më të ulëta të jetës në punë u regjistruan në Rumani (32.7 vjet), Itali (32.8) dhe Kroaci, Greqi dhe Bullgari (secila 34.8).

Për burrat, kohëzgjatja e pritshme e jetës së punës ishte mesatarisht 39.2 vjet në BE, me kohëzgjatjet më të mëdha të regjistruara në Holandë (45.7 vjet), Danimarkë (44.2) dhe Suedi (40.0 vjet), dhe më të shkurtra në Rumani (35.9), Kroaci dhe Bullgari (secila nga 36.0).

Sa i përket grave, kohëzgjatja mesatare e jetës së punës në BE ishte 35.0 vjet, me kohëzgjatjet më të mëdha të regjistruara në Estoni (42.2), e ndjekur nga Suedia (42.0) dhe Holanda (41.8). Kohëzgjatjet më të shkurtra u regjistruan në Itali (28.2), Rumani (29.2) dhe Greqi (31.1).

Në dhjetë vitet e fundit, kohëzgjatja mesatare e pritshme e jetës së punës në BE u rrit me 2.4 vjet, nga 34.8 në 37.2 vjet që është aktualisht. / Eurostat

The post Kohëzgjatja mesatare e jetës së punës në BE arriti në 37.2 vjet në 2024 appeared first on Revista Monitor.

Brukseli po shqyrton gjithashtu kontrollin e eksporteve në rast të dështimit të bisedimeve tregtare me Uashingtonin

Bashkimi Europian po përgatit një listë me tarifa të mundshme ndaj shërbimeve amerikane, si dhe masa për kontrollin e eksporteve, si pjesë e një pakete kundërpërgjigjeje në rast se bisedimet tregtare me SHBA-të dështojnë, thanë dy zyrtarë të përfshirë në negociata.

Komisioni Europian, që është duke hartuar këtë listë masash, si reagim ndaj tarifave të shpallura nga presidenti amerikan Donald Trump, ende nuk e ka paraqitur dokumentin për miratim në shtetet anëtare të BE-së.

Trump ka njoftuar se planifikon të vendosë tarifa 30 për qind mbi importet nga BE-ja duke filluar nga data 1 gusht.

Megjithëse Brukseli ka paralajmëruar më herët se, nëse dështojnë përpjekjet për të shmangur këto tarifa, mund të zgjerojë luftën tregtare transatlantike edhe në sektorin e shërbimeve, deri tani nuk janë paraqitur masa konkrete.

Një nga zyrtarët theksoi se lista nuk do të fokusohet vetëm te kompanitë amerikane të teknologjisë, të cilat kanë ndikim të madh lobues në Shtëpinë e Bardhë të presidentit Trump.

Kjo listë do të shtohet mbi një paketë të mëparshme hakmarrjeje që prek 72 miliardë euro importe vjetore nga SHBA, e cila aktualisht po diskutohet në nivel të vendeve anëtare dhe përfshin tarifa mbi avionët Boeing, makinat dhe bourbon amerikan.

Një person i njohur me draftin e ri propozoi, që në listë të përfshihen edhe taksa për shërbimet dixhitale. Presidentja e Komisionit Europian, Ursula von der Leyen, kishte kërcënuar me një masë të tillë më parë.

“Një shembull është vendosja e një tarife mbi të ardhurat nga reklamat e shërbimeve dixhitale”, deklaroi ajo.

Bernd Lange, kryetar i komisionit të tregtisë në Parlamentin Europian dhe një nga figurat që informohet rregullisht mbi ecurinë e bisedimeve, e përshëndeti këtë hap. Ai theksoi se ndërsa SHBA ka deficit në tregtinë e mallrave me BE-në, në sektorin e shërbimeve ka suficit, çka e bën më të prekshme nëse do të ketë kundërmasa në këtë fushë.

“Nuk ka shumë gjasa që të arrihet një marrëveshje e pranueshme dhe e balancuar mes SHBA-së dhe BE-së. Prandaj është e rëndësishme të jemi të përgatitur,” tha Lange.

“Gjigantët amerikanë të teknologjisë gjenerojnë një pjesë të madhe të të ardhurave të tyre në Europë dhe SHBA ka një suficit vjetor rreth 100 miliardë dollarë në tregtinë e shërbimeve. Ndaj duhet përgatitur një hap i tretë: një taksë mbi shërbimet dixhitale.”

Blloku mund të përdorë mekanizmin e vet të zbatimit për të përpiluar listën e shërbimeve që do të tarifohen, por kjo do të kërkojë miratimin e shteteve anëtare.

Paketa më e fundit përfshin gjithashtu për herë të parë kontrollin e eksporteve, përmes tarifave që do të vendosen për eksportin e çelikut dhe disa kimikateve.

BE dhe SHBA janë në negociata për një marrëveshje tregtare që nga prilli, kur Trump njoftoi tarifa “reciproke” 20 për qind mbi importet nga BE. Më pas, ai i uli përkohësisht në 10 për qind për të krijuar hapësirë për negociata deri më 9 korrik, një afat që më pas u shty për më 1 gusht.

Më 13 korrik, Trump kërcënoi se do t’i rriste tarifat në 30 për qind duke nisur nga 1 gushti.

Sipas dy zyrtarëve, BE-ja mund të pranojë tarifat 10 për qind, por kërkon që çdo marrëveshje të përfshijë uljen e tarifave sektoriale të veçanta prej 25 për qind, të zbatuara aktualisht për makinat. Gjithashtu, Brukseli dëshiron garanci për përjashtim nga tarifat sektoriale që Trump ka paralajmëruar për sektorë si farmaceutika dhe gjysmëpërçuesit.

Komisioneri europian për Tregtinë, Maroš Šefčovič, ndodhet aktualisht në Uashington për diskutime me homologët amerikanë. Të hënën, ai paralajmëroi se “ende ka një hendek të madh” mes dy palëve. Edhe pse BE-ja e ka si opsion primar arritjen e një marrëveshjeje, ai deklaroi se “të gjitha instrumentet” po merren në konsideratë për masat e mundshme të hakmarrjes.

Komisioni gjithashtu ka shtyrë deri më 6 gusht një plan të veçantë që synon të vendosë tarifa mbi 21 miliardë euro importe vjetore nga SHBA — një plan i përgatitur si reagim ndaj tarifave që Trump ka zbatuar ndaj çelikut, aluminit dhe makinave europiane — për t’i dhënë më shumë kohë negociatave. / FT

The post BE përgatit një listë me tarifa potenciale për shërbimet amerikane appeared first on Revista Monitor.

Në qershor, temperaturat në të gjithë Europën shënuan rekorde të reja, ndërsa një valë e fortë e të nxehtit përfshiu pjesën më të madhe të Shteteve të Bashkuara, duke sjellë temperatura përvëluese në shumë zona të globit.

Ndërsa verërat po bëhen gjithnjë e më të nxehta, shumë udhëtarë po kërkojnë pushime në vende me klimë më të freskët dhe të qëndrueshme, atje ku edhe në muajt më të nxehtë, një xhup i hollë mund të jetë i mjaftueshëm.

Kërkimi për destinacione të tilla është rritur ndjeshëm. Sipas një analize nga kompania turistike britanike Inghams Walking, interesimi për vende me klimë të butë dhe larg vapës është rritur me mbi 600 % gjatë vitit të fundit.

Për të ndihmuar udhëtarët që të zgjedhin vendin e duhur për pushime verore më të freskëta, ekipi i Inghams analizoi rreth 100 destinacione të ndryshme në Europë, duke marrë në konsideratë rritjen e kërkimeve online për hotele, fluturime dhe pyetje të lidhura me destinacionin.

Në krye të listës për vitin 2025 u rendit qyteti Akureyri në Islandë, një vend i vogël por mbresëlënës në veri të vendit. Popullariteti i tij është rritur me 264 %, falë përzierjes unike të natyrës së egër dhe kulturës urbane që ofron.

I njohur si “kryeqyteti i veriut” i Islandës, Akureyri ka vetëm rreth 19 mijë banorë, por u ofron vizitorëve përvoja të pasura: nga Muzeu i Artit dhe Muzeu i Aviacionit, deri te kisha karakteristike Akureyrarkirkja dhe kopshtet botanike që datojnë nga viti 1912, parku i parë publik në Islandë. Ujërat përreth janë gjithashtu të njohura për vëzhgimin e balenave.

Cortina d’Ampezzo

Në vendin e dytë u rendit Tisvilde, Danimarkë, një fshat i vogël bregdetar përgjatë asaj që njihet si “Riviera Daneze”, i rrethuar nga plazhe me rërë të artë dhe restorante të vogla që shërbejnë ushqime lokale. Ky destinacion ka tërhequr prej kohësh artistë e shkrimtarë, përfshirë edhe Hans Christian Andersen, i cili kaloi disa javë aty në shekullin XIX.

Nuuk

Listës i bashkohen edhe Nuuk në Groenlandë (vendi i 3-të), Cortina d’Ampezzo në Itali, Parku Kombëtar Lahemaa në Estoni, Lucerna në Zvicër, Malmö në Suedi, Arlberg në Austri, si dhe dy destinacione në Belgjikë: Riviera belge dhe qyteti Ghent.

Ghent

Të gjitha këto vende ofrojnë klimë të freskët, bukuri natyrore dhe kulturë të pasur, alternativa ideale për pushime larg zhurmës dhe vapës së verës. / Travel + Leisure, Shqip.al

The post Destinacionet më të mira për t’i shpëtuar vapës këtë verë appeared first on Revista Monitor.

Ngjyrat nuk janë thjesht një element estetik; ato krijojnë gjallëri, frymëzim dhe një ndjesi të veçantë në çdo cep të botës. E ndërsa qytetet me ngjyra neutrale mund të kenë sharmin e tyre, si ndërtesat art-deco në Londër, është e pamohueshme që një shpërthim ngjyrash e sjell në jetë çdo peizazh.

Pikërisht këtë ka synuar të vërtetojë edhe një analizë e re nga studio krijuese Berlew, e cila ka renditur 125 prej destinacioneve më të njohura turistike sipas asaj që ata e quajnë “diversitet kromatik” dhe “intensitet ngjyrash”.

Përmes teknologjisë së vizionit kompjuterik, janë analizuar imazhe me rezolucion të lartë të shkrepura nga fotografë për të identifikuar pesë ngjyrat dominuese në çdo destinacion. Rezultati: 625 paleta ngjyrash dhe një renditje mbresëlënëse e vendeve më shumëngjyrëshe në botë.

Në krye të listës pozicionohet Burano, ishulli i vogël pranë Venecias që duket sikur është zhytur në një gotë me bojëra uji, me shtëpi të lyera me blu, të kuqe, të gjelbër e të verdhë, nga dritaret deri te dyert dhe grilat. Chefchaouen në Marok dhe Guatapé në Kolumbi renditen pas tij.

Dhjetë destinacionet më shumëngjyrëshe në botë:

1. Burano, Itali

Ky ishull piktoresk në lagunën e Venecias është një shpërthim ngjyrash në çdo rrugicë. Shtëpitë shumëngjyrëshe janë kthyer në simbol të qytetit dhe një destinacion i preferuar për turistët që vizitojnë Venecian.

2. Chefchaouen, Marok

I njohur si “qyteti blu”, Chefchaouen të mahnit me rrugët me kalldrëm dhe fasadat në nuanca të ndryshme të blusë, që dhurojnë një ndjesi qetësie dhe freskie.

3. Guatapé, Kolumbi

Një qytet i vogël por shumë i dashur për fasadat e dekoruara me murale dhe motive tradicionale. Çdo cep i Guatapé është një kartolinë.

4. Willemstad, Curaçao

Kryeqyteti kolonial i ishullit të Karaibeve tërheq me arkitekturën holandeze të lyer në ngjyra pastel të ndezura rozë, portokalli, e gjebër e më shumë.

5. Havana, Kubë

Qyteti historik ofron një përzierje të arkitekturës koloniale dhe makinave retro me ngjyra të ndezura, si një skenë filmi.

6. Cinque Terre, Itali

Fshatrat bregdetarë të këtij rajoni janë të ndërtuar në shpate shkëmbore dhe çdo shtëpi duket sikur është një ngjyrë tjetër në paletën e piktorit.

7. Buenos Aires (La Boca), Argjentinë

Lagjja La Boca është një galeri e hapur arti, me ndërtesa të pikturuara me ngjyra të forta dhe një shpirt artistik që pulson në çdo rrugë.

8. Jodhpur, Indi

Njohur si “qyteti blu i Indisë”, Jodhpur është një labirint me ndërtesa blu të lehtë që bien në kontrast me shkretëtirën përreth.

9. San Juan, Porto Riko

Qyteti i vjetër i San Juan-it është i njohur për rrugët me kalldrëm dhe ndërtesat koloniale me ngjyra plot gjallëri, që reflektojnë ritmin tropikal.

10. Istanbul (Balat), Turqi

Lagjja historike e Balat në Stamboll është kthyer në një atraksion për fotografë dhe vizitorë, me shtëpi shumëngjyrëshe, shumë shkallë dhe kafe të vogla tradicionale. / Time Out, Shqip.al

The post Destinacionet më shumëngjyrëshe në botë appeared first on Revista Monitor.

Filmat? Nuk janë më thjesht një mënyrë për të kaluar një mbrëmje me shi. Në fakt, falë kinemave verore, të shkuarit për të parë një film në një ekran veror ka nisur të kthehet në një nga aktivitetet më të pëlqyera të stinës.

Sipas platformës Time Out, kinemaja më e bukur në natyrë në botë është shpallur Westpac OpenAir në Sidnei. Por, lista e përditësuar përfshin një sërë vendesh mbresëlënëse edhe në Europë, dhe e para prej tyre është Pavilion Mies van der Rohe në Barcelonë.

Westpac Openai Sidney

Kjo perlë arkitekturore u projektua nga Ludwig Mies van der Rohe dhe Lilly Reich si pavioni gjerman për Ekspozitën Ndërkombëtare të Barcelonës më 1929. U shemb një vit më vonë, por në vitin 1986 u rindërtua në vendndodhjen origjinale, në Montjuïc. Prej disa vitesh aty zhvillohet ‘Pantalla Pavelló’: cikël filmash me temë arkitekturën, që projektohen mbi murin prej mermeri travertin, ndërsa publiku i ndjek i ulur rreth.

Pavilion Mies van der Rohe

Por Spanja duket se e ka gjetur formulën, pasi edhe Amante në Ibiza, Sala Montjuïc po në Barcelonë, dhe Cinema Lliure a la Platja në Katalonjë janë përfshirë në renditje.

Rathausplatz Vjenë

Vendi i dytë europian në listë është Cinéma de la Plage në Kanë, e hapur që prej vitit 2001. E treta është Rathausplatz në Vjenë, që ofron shfaqje falas të “operave të Offenbach dhe koncerteve të Rolling Stones përballë bashkisë me stil gotik të qytetit.

Adventure Cinema Lowther Castle

Kinematë më të bukura në natyrë në Europë:

Pavilion Mies van der Rohe, Barcelonë
Cinéma de la Plage, Kanë
Rathausplatz, Vjenë
Arene de Pula, Kroaci
Cine Thisio, Athinë
Amante, Ibiza
Piazza Grande, Lokarno
Fortress Cinema, Kosovë
Adventure Cinema në Kështjellën Lowther, Cumbria
Rooftop Film Club, Londër
Sala Montjuïc, Barcelonë
Cinema Lliure a la Platja, Katalonjë
West Beach (Film) Festival, Amsterdam
Open Air Cinema Kamari, Santorini
Gare aux Docs, Paris
Kreuzberg Open-Air Cinema, Berlin
Cine Manto, Mykonos
Cinemoving San Polo, Venecia
Moonflicks, Chester, Mbretëria e Bashkuar

/ Time Out, Shqip.al

The post Kinematë në natyrë më të bukura në Europë appeared first on Revista Monitor.

Çfarë do të ndodhte nëse drejtuesit e korporatave do të ndaleshin për një moment, jo vetëm për të reflektuar mbi objektivat që duhet të përmbushin, por edhe mbi atë se kush duan të jenë si liderë?

Mund të duket paksa i tepërt, por një studim i fundit nga McKinsey tregon se reflektimi mund të ndihmojë në përballimin e një problemi gjithnjë e më të pranishëm në botën e menaxhimit: lodhja e thellë nga drejtimi i pandërprerë dhe presionet e vazhdueshme.

Reflektimi ose analiza personale është një mënyrë efektive për të zhvilluar aftësi thelbësore njerëzore si empatia, bujaria, ndjeshmëria dhe përshtatshmëria, cilësi që ndihmojnë në shmangien e lodhjes emocionale dhe ruajtjen e ekuilibrit mendor. Ai nxit guximin, mbështet një mendësi të qëndrueshme drejtimi dhe forcon performancën afatgjatë.

McKinsey thekson se organizatat që investojnë në kapitalin njerëzor kanë 1.5 herë më shumë gjasa të ruajnë standarde të larta. “Gjithçka ka të bëjë me mënyrën se si drejtuesit përballen me të papriturat dhe si arrijnë të përfshijnë në këtë proces njerëzit që udhëheqin,” thotë Dana Maor, partnere e lartë në McKinsey dhe një nga autorët që mbështet këtë kërkim.

Libri, me titull “The Journey of Leadership: How CEOs Learn to Lead from the Inside Out”, përqendrohet në zhvillimin personal dhe profesional të drejtuesve përballë sfidave moderne të lidershipit. Përmes rrëfimeve konkrete dhe strategjive të zbatuara, autorët, të gjithë partnerë në McKinsey, promovojnë një model udhëheqjeje të orientuar nga njeriu, ku përulësia, vetëdija dhe mësimi i vazhdueshëm janë themeli i suksesit në një mjedis të ndryshueshëm. Ata theksojnë rëndësinë e veprime të vogla të përditshme që forcojnë qëllimin dhe ndihmojnë drejtuesit të ruajnë qartësinë dhe motivimin.

Ndërsa presioni mbi drejtuesit rritet nga dita në ditë, qoftë përmes vendimeve të vështira apo pasojave të objektivave të papërmbushura, lodhja e lidershipit është kthyer në një dukuri të zakonshme. Vetëm gjatë vitit të kaluar, në SHBA dhanë dorëheqjen 2,221 CEO, një rritje me 16%, ndërsa qëndrueshmëria mesatare në drejtimin e kompanive Fortune ra nga gjashtë në pesë vjet.

Në këtë sfond, gjithnjë e më shumë ekspertë e cilësojnë lidershipin e përqendruar te njeriu si një domosdoshmëri, veçanërisht në kohë të pasigurta. Ata sugjerojnë që vetë-reflektimi duhet të jetë hapi i parë: drejtuesit të kërkojnë reagime të sinqerta nga bashkëpunëtorë të besuar dhe të bëjnë pyetje thelbësore për veten:

Si po e menaxhoj kohën?
Çfarë më motivon?
Si mund të rris performancën?
Si mund të frymëzoj ekipin dhe të sjell ndikim pozitiv?

McKinsey thekson gjithashtu se shumica e drejtuesve të sotëm nuk janë të përgatitur për sfidat që i presin në krye të organizatës. Sipas tyre, 83% e drejtuesve në mbarë botën ndihen të papërgatitur për rolet më të larta, pasi strategjia dhe inteligjenca nuk mjaftojnë më.

Aftësitë njerëzore, si ndjeshmëria, komunikimi i hapur, përulësia dhe ndërtimi i besimit, janë thelbësore për t’u lidhur me ekipet dhe për të nxitur një kulturë bashkëpunimi dhe mësimi. Gatishmëria e një drejtuesi për të treguar ndjeshmëri apo për të pranuar gabime, krijon besim dhe kontribuon në ndërtimin e një mjedisi të shëndetshëm organizativ.

Udhëheqësit duhet të ndërtojnë një ekuilibër mes cilësive që shpesh perceptohen si të kundërta si guximi dhe përulësia, vetëbesimi dhe fleksibiliteti. Ata që arrijnë këtë ekuilibër kuptojnë se bujaria dhe ndjeshmëria krijojnë një klimë pune ku të gjithë ndihen të vlerësuar dhe të motivuar.

Për më tepër, liderët kuptojnë se kujdesi për të tjerët fillon me kujdesin për veten. Përfitimet janë të qarta: drejtuesit janë më të aftë të frymëzojnë ekipet, të sigurojnë mirëqenie dhe të arrijnë rezultate më të mira. Puna e brendshme për të zhvilluar aftësitë njerëzore i ndihmon drejtuesit të ndërtojnë organizata më të shëndetshme dhe më të qëndrueshme, ku njerëzit dhe rezultatet ecin paralelisht. / INC, Shqip.al

The post Pak reflektim si zgjidhje për drejtuesit e mbingarkuar appeared first on Revista Monitor.