Nga Mero Baze

Sot teksti i plotë i “denoncuesit” Nesti Angoni është publikuar dhe mund të gjykojmë mbi cilësinë e tij. Është e qartë që është një tekst i rëndomtë, që është kërkuar për të nisur një procedim penal ndaj Kryetarit të Bashkisë së Tiranës. Në tekst, siç shihet, ka akuza që Veliaj ka tre vila në Qerret, ndërsa sot pas dy vitesh hetimesh SPAK ka provuar që prindërit e Ajola Xoxës kanë një shtëpi për të cilën ende nuk i kanë paguar 30 mijë euro ndërtuesit dhe ajo është ende në emër të ndërtuesit. E vetmja gjë e vërtetë është që ekzistojnë personat Erion Veliaj, Gentiana Sulaj dhe Gent Sula. Dhe vetëm nga ky fakt që këta ekzistojnë ka nisur hetimi.

Pra është e qartë që kemi të bëjmë me një hetim të kërkuar me ngulm nga një prokuror, i cili muaj më parë ka pasur konflikt personal për të, lidhur me kërkesat e tij për një leje ndërtimi jashtë kritereve ligjore që kishte bashkia e cila nuk i është realizuar. Mund të ketë dhe arsye të tjera që ende nuk i dimë.

SPAK ka vërtetuar më pas që personi “Nesti Angoni” nuk ekziston, por thuhet që ai e ka dorëzuar dorazi denoncimin, çka do të thotë se ai duhet të ketë paraqitur një ID kur e ka dorëzuar. Plus, në SPAK ka kamera për ata që hyjnë e dalin. Pra ka shumë pak shanse që SPAK ta mashtrojë ndonjë njeri me ID false, nën vëzhgimin e kamerave. E gjitha është diçka e kurdisur nga vetë institucioni dhe në këtë rast kemi të drejtë të dyshojmë që është kurdisur nga prokurori i çështjes, i cili ka mbajtur dhe qëndrim emocional ndaj procesit, duke përdorur fjalë fyese ndaj të dyshuarit Veliaj.

Në procesin e hetimeve ai po ashtu ka përdorur metoda të paligjshme shantazhi ndaj njerëzve që ka pyetur, disa prej të cilëve kanë dhënë dëshmi pasi ka përfunduar hetimi. Dikujt i ka treguar një tunelë që të çon drejt e në qeli tek 313, të tjerëve u ka përmendur emrat e fëmijëve që nuk do t’i shohin më, se do shkojnë në burg, apo presione të tjera, duke përdorur edhe histori familjare të zbuluara nga përgjimet e paligjshme.

Më tej, i njëjti prokuror është investuar personalisht në sulme ndaj gazetarëve, përfshirë mua, duke shpifur përmes fundorinave që kontrollon në portalet gjobvënëse, për gjithë artikujt që kanë kritikuar praktikat e SPAK në këtë hetim. Në këtë histori nuk ka kursyer as sulmet e ulëta ndaj çdo gazetari, deri dhe familjarëve të tyre. Sot, për shembull, fundorina që paraqitet si zëdhënësi i Olsi Dados kishte sulmuar fëmijët e mi, të cilët për fat janë të qyetetarë normal dhe te suksesëshem dhe nuk janë as autikë e as me probleme mendore, por kjo tregon se dyshja Dado-Fundorina nuk i ndal asgjë që të bëjnë betejë ndaj kujtdo që ua thotë të vërtetën në sy.

Kjo kuptohet lehtë nëse shikon se si tipa si ky fundorina gjobvënës, që paguhet edhe nga ministra të PS dhe mbështeten me dezinformata prej Dados, mbrojnë atë për çdo shkelje ligjore që kanë bërë dhe sulmojnë gazetarët kritikë me të dhe praktikat e SPAK. Ky proces, ku është përfshirë shpesh edhe zyra e shtypit e SPAK, e ka kthyer atë godinë në një zyrë propagande që vendos të dënojë përmes opinionit publik dhe jo fakteve.

Tani hetimi ndaj Erion Veliajt le të vazhdojë dhe të gjykohet, por nëse ky proces është i stisur me një paçavure të tillë të shkruar nga vetë SPAK, i shoqëruar me thashetheme se “Nesti Angoni është shërbimi sekret grek” që ka sjellë qindra faqe (e vetmja lidhje që ka me Greqinë është se edhe fundorina që përdor SPAK dhe Dado janë me letra greke), atëherë ai duhet hetuar patjetër dhe hetimi duhet të përqendrohet rreth rolit personal të Olsi Dados në këtë histori.

E di që tani ai dhe fundorinat që përdor janë ende në fazën e euforisë që intriga e tyre ka funksionuar, por jeta është e gjatë dhe e drejta për të hetuar një prokuror në konflikt personal me të dyshuarin dhe që sajon një letër për të nisur një hetim është e pashmangshme.

Të nisësh një hetim nga një paçavure e tillë, të ngresh një furtunë gjyqi popullor ndaj tij, pastaj të kalosh tek garderoba e një fondacioni që vinte në skenë opera dhe t’i paraqesësh fustanet e shfaqjeve si fustane të gruas së tij për të zgjuar dallgët e gjyqeve popullore të komunizmit, do të thotë që ai ka qenë i ndërgjegjshëm për mungesën e fakteve dhe është kujdesur ta mbushë atë boshllëk me propagandë.

Edi Rama pati premtuar se do të bëjë një Komision të së Vërtetës për abuzimet e SPAK, dhe personat e intimiduar, kryesisht nga ky prokuror por edhe të tjerë, të bëjnë denoncimet e tyre. Shpresojmë ta bëjë në Kuvendin e ri, edhe pse mund të vërë në siklet disa ministra të tij që janë 24 orë në linjë me fundorinat që drejtojnë gjithë këtë operacion të pistë.

The post Mero Baze: A duhet hetuar Olsi Dado si krijues i “Nesti Angonit”? first appeared on JavaNews.al.

The post “Ndjellësi i fatkeqësive” që i ngre topin për “fitore të rreme” Edi Ramës first appeared on JavaNews.al.

The post Edhe një herë për “ekskursionin” e detyruar të Berishës në Kosovë first appeared on JavaNews.al.

Nga Mero Baze

Sali Berisha, i shoqëruar nga dhëndri i tij, kanë vizituar Istogun të ftuar nga një biznesmen që drejton shtëpi publike në Hamburg, Gani Dreshaj.

Ai, së bashku me anëtarë të familjes, janë pronarë të “Dollhouse”, një shtëpi seksi në Hamburg të Gjermanisë që vizitohet shpesh edhe nga politikanë të Kosovës. Shikoni faqen e ektij biznesi ne internet: (https://www.dollhouse.de/impressum.html).

Kjo nuk është një punë ilegale, por një punë shumë fitimprurëse dhe legale në Gjermani. Nuk kemi ndonjë rezervë pse ai është një lloj biznesmeni seksi në Gjermani.

https://www.botasot.info/lajme/790745/ky-eshte-klubi-i-striptizit-i-gani-dreshajt-ne-hamburg-ku-argetohen-edhe-politikanet-e-kosoves/

E panjohura është se çfarë e lidh Sali Berishën dhe dhëndrin e tij me një biznesmen që ka shtëpi publike në Hamburg?

Të thuash që dhëndri i Berishës është qejfli bordellosh, është tepërim, edhe pse nuk është ndonjë mëkat i madh.

Por përkushtimi i tij ndaj gruas shihet te përkushtimi që ka ndaj vjehrrit dhe kuptohet që as i shkon në mendje.

Berisha, po ashtu, të vetmin aset “moral” që ka kur sulmon kundërshtarët kryesisht për çështje seksuale dhe “çështje nderi”, siç i quan ai, është pretendimi se s’ka tradhtuar kurrë gruan.

Tani, të dy këta burra, që s’i tradhtojnë kurrë gratë, kanë marrë rrugën nga Tirana, duke kërkuar leje edhe në gjykata e prokurori, për të shkuar në Kosovë pasi një biznesmen seksi mbush 60 vjeç. Duke e parë nga jashtë, duket pak si tepër. Fakti që ky biznesmen tani është afër Ramush Haradinajt nuk është ndonjë arsye e fortë, pasi Berisha është më afër me Albin Kurtin sesa me LDK-në apo Ramush Haradinajn.

Arsyeja është më e thellë.

Gani Dreshaj është sponsori i Sali Berishës. Është sponsor i aktiviteteve të tij politike, por edhe i sponsorizimeve të artikujve kundër Shqipërisë në shtypin gjerman.

Peter Tiede, korespondent i gazetës së njohur gjermane “Bild”, është shfaqur në Tiranë nga 17 deri më 21 shkurt, për të ndjekur protestën e opozitës dhe ka qenë gjatë gjithë kohës nën shoqërinë e Gani Dreshajt dhe një familjari të Sali Berishës, Shkëlqim Berisha.

Dhoma ku qëndroi gazetari (dhoma nr. 1904) rezultonte e rezervuar nga Gani Dreshaj, hyrja e të cilit në Tiranë nuk provohet nga sistemi TIMS, çka do të thotë se ka hyrë nga Kosova pa u deklaruar.

The post Përse Berisha dhe dhëndri i tij janë ulur në gjunjë para një biznesmeni të shtëpive të seksit first appeared on JavaNews.al.

The post Beteja me zjarret duhet të kthehet në një betejë 12-mujore first appeared on JavaNews.al.

Nga Mero Baze

Protesta simbolike e gazetarëve të News 24, kundër marrjes së zyrave nga qeveria për shkak të problemeve të pronarit të kompanisë, ka kuptim si solidaritet me pronarin. Madje, nga një anë, më duket një besnikëri për t’u admiruar ndaj tij. Nuk është e lehtë që gazetarët e një redaksie të madhe të jenë të gjithë solidarë me pronarin në një moment të tillë të vështirë, për shkak të problemeve që ka me qeverinë, qofshin ato financiare apo politike.

Dhe për këtë, ata janë një shembull i pazakontë besnikërie në raportet mes gazetarëve dhe pronarit në Shqipëri.

Por artikulimi i tyre publik ka një problem kur flasin për goditje ndaj lirisë së shtypit. Kjo është një goditje shumë e rëndë për pronarin e kompanisë dhe për të ardhmen financiare të tyre, çka mendoj se e tejkalon rrezikun për lirinë e shtypit. Kjo goditje mund të shërbejë edhe si një arsye që ata, për disa muaj, të mos marrin rroga apo të kenë pasiguri për të ardhmen.

Por e vetmja gjë që unë mendoj se ata e kanë fituar nga kjo goditje është liria e shtypit. Për atë, ata duhet të gëzoheshin. Në një moment të tillë krize personale mes pronarit dhe qeverisë, të dalësh e t’i bësh thirrje qeverisë si gazetarë të rikthejë raportet normale me pronarin e tyre, nuk është kërkesë për rikthimin e lirisë së shtypit, por kërkesë për t’u kthyer nën kontrollin e qeverisë. Raportet e pronarit me qeverinë kanë qenë një histori e “diskriminimit pozitiv” të tij në raport me shumë media të tjera, përjashto grupin Klan.

Ai, pikërisht për shkak të raporteve me pushtetin, është bërë një ndërtues i madh, ka përfituar prona publike që nga Berisha e deri tek Rama. Ndoshta e keni harruar, por blloku i ndërtesës tek rruga “Panorama” afër Hipotekës ka qenë uzinë shtetërore, dhe Sali Berisha ia ka dhënë në vitin 2008 duke e “këmbyer” me një tokë që kishte në Yzberisht, e cila nuk vlente asnjë lek. Privatizimi i pronave publike tek “Qyteti i nxënësve”, ku ka një bllok të madh apartamentesh, po ashtu. Marrja e konviktit të Gjuhëve të Huaja dhe kthimi në universitet privat, gjithashtu. Kontratat tek Autotraktorët po ashtu kanë qenë shumë favorizuese. Pra, historia e tij si biznesmen është histori favorsh nga pushteti.

Kjo mund të ketë prodhuar miliona, por mos më thoni që ka prodhuar liri shtypi. Kriza e tanishme është qartazi një krizë mes pronarit dhe qeverisë, por nga ana tjetër është një moment fatlum nëse gazetarët e tij duan vërtet liri shtypi. Solidariteti i tyre me pronarin është i lavdërueshëm nga pikëpamja njerëzore, por vajtimi se tani po humbasin lirinë e shtypit është kontradiktor. Ata tani po e fitojnë lirinë e shtypit, pasi tani janë të lirë nga hallet e pronarit me pushtetin.

Ata duhet ta festojnë nga kjo pikëpamje fillimin e një ere të re të lirisë së shtypit në kompaninë e tyre.

Presioni i tyre që qeveria të tërhiqet e të bëhet prapë mike me pronarin është fatal për lirinë e shtypit. Pastaj ata nuk kanë më asnjë shpresë. E kam fjalën nëse qajnë vërtet për lirinë e shtypit.

The post Nëse gazetarët që protestojnë e kanë vërtet për lirinë e shtypit… first appeared on JavaNews.al.

Nga Mero Baze

Anila Jole më zgjoi nga gjumi sot në mëngjes për të më treguar çfarë po ndodhte. Ishte e tronditur dhe më kujtoi ditën kur policët kishin rrethuar redaksinë e gazetës Tema në janar të vitit 2009. Nuk është rasti i njëjtë dhe as i krahasueshëm politikisht, por është një skenë e ngjashme.

Ka tre debate sot për marrjen e zyrave që ka përdorur për 25 vite me qira News 24.

Debati i parë është kritika e disa gazetarëve ndaj shumicës së mediave që nuk i japin zë asaj që po ndodh me zyrat e News 24. Në fakt, ky është një debat paksa spekulativ. E vetmja gjë që duhet të bëjë media sot është të pasqyrojë atë që ndodh, sepse nëse i hyn me themel një raporti të thellë se çfarë ndodh dhe pse po ndodh, nuk është se kjo shkon shumë në favor të pronarit të News 24.

Gazeta Tema ka pasqyruar çdo zhvillim dhe opinionet rreth ngjarjes, shumica e të cilave nuk përputhen me ato të gazetës sonë. I kam publikuar, pasi shumica e këtyre gazetarëve janë shembull i heshtjes dhe mungesës së solidaritetit kur gjëra të tilla i ka bërë udhëheqësi i tyre shpirtëror, Sali Berisha. Madje kanë qenë brutalë dhe zemërzinj në gëzimin publik që kanë shfaqur. Shumë prej tyre janë ende online. Ndaj na i kurseni moralin për solidaritetin.

Rasti i News 24, nga pikëpamja formale, nuk është si asnjë rast tjetër në median shqiptare më parë — as si Koha Jonë, as si Tema, as si Top Channel. Është një rast atipik dhe i kundërt, pasi po del nga lista e mediave që qeveria i mban mirë me tendera dhe prona publike. Pra, lajmi i keq për pronarin është se po bëhet media e pavarur, çka ai e urren. Lajmi i mirë për gazetarët është se do të vazhdojnë punën sa të gjejnë një zyrë të re, pasi nuk u është marrë licenca, por vetëm zyrat. Uroj te fillojnë punë sa më shpejt dhe të mos destabilzohet e ardhmja e punësimit të tyre.

Akoma më mirë është dhe për opozitën, se gjeti më në fund një kauzë në këto ditë të nxehta, kur vetëm Berisha nuk ka shkuar në plazh ngaqë i kanë sekuestruar vilën si familje nën akuzë për korrupsion. Irfani ka shanse të bëhet lideri i tyre për disa javë.

Ndryshe nga News 24, gazeta Tema kishte një kontratë të ngjashme 25-vjeçare në vitin 2007, dhe një vit më vonë, duke shpikur gazetën si “rrezik për sigurinë kombëtare”, Sali Berisha me ish-ushtarin e bindur Bujar Nishani rrethuan redaksinë me policë dhe nuk na lejuan të hynim brenda. Nuk ishte se kishin prishur kontratën. Gjykata e Shkallës së Parë në Tiranë i urdhëroi të mos pengonin gazetarët dhe mbrojti kontratën, por Bujar Nishani, si një zvarranik i vërtetë, thoshte: “Nuk po pengojmë gazetarët, por kemi rrethuar një territor se rrezikohet siguria kombëtare.” Deklaratat i botonte në faqen e parë të gazetës Panorama, që i jepte zë dhunës së Sali Berishës ndaj gazetës.

The post Irfani po diskriminohet, duke u hequr nga lista e të privilegjuarve first appeared on JavaNews.al.

The post Kritikët opozitarë të Kodit Penal, janë pro një Kodi represiv first appeared on JavaNews.al.

Nga Mero Baze

Albin Kurti mund t’ia kishte ulur rëndësinë politike protestës së sotme madhështore në Prishtinë në mbështetje të udhëheqësve të UÇK që po gjykohen në Hagë. Mund t’ia kishte ulur rëndësinë dhe të bëhej lider i asaj proteste edhe për shkak të një vendimi politik që ka mbajtur kundër krijimit të Gjykatës Speciale më 2015.
Në një farë mënyre mund të dilte e të thoshte që kjo ka qenë kauzë e tij e vjetër.
Dhe kështu do të sfumonte gjithë sfondin politik të kësaj proteste, e cila mes të tjerash drejtohet edhe kundër tij. Ose, së paku, është e motivuar nga qëndrimet e tij politike po aq sa dhe nga sjellja e prokurorëve në Hagë.

Nëse ai dhe Vetëvendosja do të dilnin sot e të thoshin “erdhët më në fund në qëndrimin tonë”, ata thjesht do të kishin ulur eksitimin politik që shkakton protesta në Kosovë në zemër të një fushate elektorale për zgjedhjet lokale dhe në prag të dështimit të zgjedhjeve të fundit parlamentare.

Nuk e bëri për dy arsye.

E para, se kauzën kundër Gjykatës Speciale e ka pasur false. E ka pasur kauzë kundër Perëndimit dhe jo kundër Gjykatës Speciale. Duke qenë se Gjykata ka qenë një imponim i SHBA dhe BE, ai aty nuk ka përfaqësuar dashurinë për UÇK, por qëndrimin e tij tashmë të konsoliduar kundër Perëndimit. Pra ka demonstruar profilin e tij politik anti-perëndimor.
Po ta kishte atë kauzë pro-UÇK, do të ishte sot në protestë. Ai në fakt i ka qëndruar besnik motiveve përse ka votuar kundër Gjykatës Speciale, pasi vazhdon të jetë kundër Perëndimit. Dhe kjo është arsyeja pse ato kërkesat e tij për votimin kundër më 2015 nuk i bëjnë përshtypje askujt dhe u duken bajate. Nuk e ka pasur votën pro UÇK, por kundër Perëndimit.

Së dyti, ai e refuzon këtë protestë jo aq sepse është protestë kundër Gjykatës Speciale, por sepse e di që është kundër tij. Ata njerëz në shesh, më shumë se Haga, i egërson qëndrimi cinik i qeverisë së tyre ndaj fatit të udhëheqësve politikë dhe bllokimi i një ndihme zyrtare për ta.

Duke qenë e tillë, kjo protestë bëhet edhe më shumë politike, edhe më shumë elektorale, edhe mbi të gjitha edhe më shumë anti-Albin se çdo protestë tjetër në Kosovë. Është një protestë që e ka ndarë shoqërinë e Kosovës jo pro dhe kundër UÇK, por pro dhe kundër Albin Kurtit. Dhe kjo duhet t’i jetë dukur mbrëmja më e gjatë e këtyre pesë viteve në pushtet.

The post Dy arsye pse Albin Kurti i ktheu protestuesit e sotëm në kundërshtarë first appeared on JavaNews.al.

Nga Mero Baze

Robert Papavramin e kam takuar fizikisht kur kryeministri Edi Rama, i cili është dhe një nga njerëzit që ka komunikuar gjithë jetën me të si njeriu më i afërt, e dekoroi atë në Nëntor të vitit 2014. Shkëmbimet e mesazheve në distancë me Papavramin, deri atëherë më kishin kompleksuar, për shkak të vëmendjes së tepërt që ai kishte ndaj artikujve të mi duke më vënë nofkën “antiLenin”.

Por për herë të parë për të kam dëgjuar fjalë të rënda nga ish Sekretari i Parë i Rinisë së KQ të PPSH pas arratisjes së tyre. Na bën një mbledhje në Pallatin e Kulturës “Studenti” dhe “Sekretari i Parë” foli për familjen e degjeneruar të Tedi Papavramit që “hëngrën bukën e shokut Enver dhe përmbysën kupën”. Interesante ishte se të gjithë ata që donin të shpjegonin një gjë më tepër pas kësaj “damkosje”, flisnin për Bertin, profesorin e famshëm të Liceut, që kishte “masakaruar” të birin me disiplinën e tij dhe kish krijuar mitin e profesorit rebel.

Pasi u takuam u çlirova, pasi mu duk se atë e njihja prej kohësh. Kur u largua më dërgoi një mesazh nga Athina, para se të mbërrinte në Francë. Dhe më tej ruajtëm një raport në distancë duke shkëmbyer mesazhe dhe dhurata, zakonisht një shishe grapa që ai nuk harronte të ma dërgonte kurrë me të njohurit e tij që vinin për Krishtlindje në Tiranë.

I dashtun Z. Mero,

Njohja me juve ishte vitit se bashku me Medaljen e Edit.

Ju falenderoj per artikullin e bukur e sidomos per moralin e tij.

Besnik deri ne fund … Ndrove dhe fotografine, gjynah qe mungonte

nji stilograf i vertete …. (ne foto) megjithate falenderime dhe per kete

Edhe nji here falenderime dhe qe pranuat te vinit ne takim.

Gjynah qe smund te rri pak me gjate

Koke me koke (me koken e madhe… Te ANTILENINIT sqiptar)

Me respekt (vertete) te vecante, duj te urua te gjtha te mirat

Përshëndetje Prof. Berti!

Kur Edi më tha se duhet të vish të takosh një lexues tëndin, pata mëdyshjen që ka xhelati me viktimat e veta, pasi shumë nga lexuesit e mij nuk më lexojnë nga qejfi, por nga halli. Kur më tha kush ishe, mu duk sikur e mora unë atë medaljen e Mirënjohjes dhe lashë çdo plan të së djelës.

Më pyeti Edi më pas dhe më tha a ta duk si fëmijë Roberti?

-Po i thashë dhe ka një shpjegim për tipat e palëkundur si ai. Naivitetin fëminor e kanë si bindje për çdo objektiv të tyre. Besojnë si fëmijë dhe luftojnë si të çmendur. Faleminderit që të njoha.

Mero

Po ribotojë sot në ditën e ndarjes me të, editorialin e vitit 2014, kur ai mori mbprasht vlerësimin për betejat e jetës së tij.

Saga e Papavramëve, ose të jesh “pasardhës”

Nga Mero Baze

Sot kam takuar nga afër Bert Papavramin. Në sallën e hartave në Kryeministri, ku ai mori një dekoratë mirënjohjeje nga kryeministri i Shqipërisë, ai mbajti një leksion të dhimbshëm, të pashkruar askund mbi sagën e Papavramëve. Duke përjetuar dramën e të qenit në qendër të një brezi të shquar Papavramësh, ai u rrit, siç e tha dhe vetë, si “djali i doktorit” më të shquar shqiptar, dhe po ikën nga bota, si baba i djalit më të talentuar shqiptar.

Të gjithë që folën, vizatuan karakterin e tij të fortë, pedagogun e rreptë deri në diktator, dhe skalitësin e vullnetit të djalit të tij të talentuar që një ditë t’ia dilte dhe të sundonte botën me Stradivarin e tij.

Por, përse Prof. Papavrami meriton më shumë se një dekoratë mirënjohjeje?

Shqipëria është një vend pa histori elitash të trashëgueshme. Është një lloj vendi ku shfaqen udhëheqës pa pasardhës, gjeni të keqkuptuar dhe anatemuar, dhe milionerë që shndërrijnë e shuhen si xixëllonja.

Ne kishim një mbret, i cili për kohën ndoshta ia doli të sundonte me marifetet shqiptare, dhe që arriti të formësonte një identitet të shtetit shqiptar, por që nuk ia doli të lërë pasardhës të nivelit të tij. Ne kishim një diktator që sundoi Shqipërinë 50 vjet, por që përveç shkretëtirës ekonomike dhe morale që la pas, nuk la as ndonjë pasardhës për të qenë. Ne kishim një njeri që hoqi zvarrë këtë vend për 24 vjet dhe vazhdon të zvarritet akoma, që simbol të pushtetit të tij bëri “Familjen” makute, që përdor pushtetin për t’u pasuruar dhe rrezaton banalitet, mediokritet, inferioritet dhe tek brezi i dytë dhe një urrejtje ndaj Shqipërisë që nuk vazhdoi ta mbajë në pushtet Supergjyshin.

Ne kemi gjeni si Ismail Kadareja, të cilët mjedisi meskin shqiptar nuk i gjykon nga veprat, por nga muhabetet e shitëses së djathit në lagje, dhe nga fakti pse ia doli të mos burgosej nga Enver Hoxha. E gjithë duket një përpjekje për të vrarë çdo gjeni që mund të lindë në këtë vend, me një “kamë” banale të smirës që kemi ndaj vlerave.

Këto 25 vjet ne kemi parë dhe njohur miliarderë të bërë brenda vitit, që po brenda disa vitesh u harrohet emri, ose bëhen për anekdota. Akoma nuk kemi një milioner shqiptar, i cili të na bindë se do ketë dhe djalin e stërnipin e tij, po të suksesshëm në biznes. Tani jemi të mbushur me drama fëmijësh që i kishin baballarët milionerë dhe janë pa perspektivë.

Bert Papavrami është një përjashtim i madh i historisë së Shqipërisë, pasi ai ishte djali i doktor Papavramit, që të vriste me emrin dhe peshën e rëndë të autoritetit të tij në kohën që jetoi, dhe ia doli të ishte një pasardhës. Dhe këtu nuk i la shumë kohë vetes të krekosej si i tillë, por i hyri punës të linte dhe pasardhësin e tij.

Tedi Papavrami, ndoshta do t’ia tregojë varrit ç’ka hequr nga i jati derisa të bindej se nuk ishte fëmijë i zakonshëm, por duhet të ishte me detyrim, në mos një violinist i madh, një Papavram i madh. Sot ia ka dalë, por natyrisht me çmimin e rëndë që të diktojnë rregulla të tilla dragoniane, për të qenë një pasardhës. Saga e Papavramëve është e tillë, që për të mbetur Papavram, diçka duhet të lësh rrugës. Doktor Papavrami la pleqërinë në internim për t’u hapur rrugë dy pasardhësve të vet. Prof. Papavrami shpërndau talentin e tij si grimcat e arit në një zall lumi që nuk i shikon askush, për të mbushur Shqipërinë me violinistë të talentuar si Spahiu, Skënderi dhe djali i tij, Tedi. Ky i fundit natyrisht që sakrifikoi fëmijërinë e tij, për të qenë ky që është sot. Ai nuk pati lodra, nuk u gërvisht kurrë në fusha futbolli dhe as u rrah dot me shokët e lagjes, pasi një xhelat i rrinte tek koka për ta bërë pasardhës.

Tani ia kanë dalë. Doktor Papavrami nuk ka peng asgjë nga ato që i ndodhën pas ikjes së dy pasardhësve. Tedi natyrisht që mund të vajtojë fëmijërinë, por jo suksesin që arriti. Por mbi të gjithë këta, Bert Papavrami ka meritën të ishte kyçi i sagës së Papavramëve. Ai vendosi të ketë një dinasti të tillë dhe ia arriti. Sikur disa shqiptarë më shumë të bënin atë që ka bërë ai, Shqipëria do ishte një vend më fisnik, me më shumë pasardhës, me më shumë familje të mëdha dhe jo “Familje” mafioze banale në pushtet, me më shumë mbiemra që rëndojnë shumë herë më tepër se llogaritë e fryra të këtyre që vijnë, mjelin Shqipërinë dhe ikin.

Mos u trishto Prof. Berti. Edhe Doktor Papavrami, edhe Tedi Papavrami, ndoshta s’do kujtoheshin, po të mos i mbaje ti në shpinë dhe t’i nxirrje në breg. Nga një pinjoll prej një dere, në këtë vend kemi pasur plot! Për të pasur tre rresht, duhet një Bert Papavrami në mes. Këtu është diferenca mes atyre që lind Zoti dhe atyre që rriten si pasardhës.

The post Saga e Papavramëve, ose të jesh “pasardhës” first appeared on JavaNews.al.

Nga Mero Baze

Avokati i Popullit ka njoftuar se ka marrë kontakte në burg me Ilir Metën dhe Erion Veliajn gjatë ditëve të fundit lidhur me pretendimet e tyre rreth tejkalimit të dhunës psikologjike dhe fizike në burg nga autoritetet zyrtare të burgjeve dhe presionit të SPAK mbi ta. Ende nuk ka ndonjë komunikatë zyrtare të Avokatit të Popullit mbi përmbajtjet e denoncimeve të tyre, por për publikun është pak a shumë e qartë fakti që Ilir Meta ka më shumë se një vit në paraburgim, nën pretendimin se mund të ndikonte mbi hetimet apo të arratisej. Veliaj ka hyrë në muajin e shtatë me të njëjtin arsyetim.

Kjo është hera e parë, qysh pas arrestimit të Fatos Nanos në Shqipëri, që dy politikanë të lartë ankohen për shkelje të të drejtave të njeriut në burg, edhe pse tek rasti i Fatos Nanos padrejtësi ishte arrestimi dhe jo aq trajtimi në burg.

Në rastin në fjalë i kanë të dyja.

Nuk jam i qartë për çfarë ka hetuar inspektori i Avokatit të Popullit, por për mendimin tim ai mund ta bënte një raport dhe pa shkuar fare në burg. Si dy figura me profil të lartë politik, ata natyrisht duhet të krahasohen me të ngjashmit e tyre të burgosur vitet e fundit, madje dhe të ngjashmit nga i njëjti kamp politik.

Fjala vjen, Erion Veliaj duhet të krahasohet me mënyrën se si autoritetet në burgje kanë trajtuar Saimir Tahirin, Ilir Beqajn, Vangjush Dakon, Lefter Kokën, Alqi Bllakon etj.
Sjellja është tërësisht e ndryshme, madje e pakrahasueshme. Për fat të mirë me të tjerët janë sjellë normal, madje dhe liberal në shumë praktika, kurse në rastin e Veliajt ka një diskriminim të qartë, gati në formë linçimi, që fillon me rrethin e tij familjar dhe përfundon me mënyrën se si sillen me të në burg, sikur kanë kapur kreun e ISIS.

Përpara skandalit të fundit të Ulsi Manjës, që i çoi 30 forca speciale për ta shoqëruar në 250 metra rrugë përballë burgut ku ishte klinika, dëgjova dhe lexova lajme që në fillim mu dukën përpjekje për t’u tallur. Në një prej tyre thuhej se Veliaj nuk është i sëmurë por do shkojë në spital se do të takojë Mero Bazen. Këtë e boton portali i një fundërine që mburret gjithe diten që pi kafe me Dumanin dhe Olsi Dadon si dhe një TV që është sekuestruar ngaqë pronari është trafikant droge, por qeveria dhe Ulsi Manja nuk guxon të shkojë t’i marrë çelësat dhe pas vendimit të Gjykatës së Lartë. Ky pra, që i dërgon 30 policë një ish-kolegut të tij në burg për ta terrorizuar, Ylli Ndroqit nuk guxon t’i çojë një përmbarues t’i marrë çelësat e pronave që i ka sekuestruar shteti, për të mos thënë që bën pazare me të.

Pas aksionit, disa miq të mi më thanë se jo vetëm Ulsiu, por dhe Olsi Dado, ishte bërë gati të më “arrestonte” po të më gjente në spital.Pastaj më thanë se vet Ulsiu ja ka raprtuar këtë kryeministrit dhe disa ministrave se “ishte e detyruar të çonte forcat speciale” se ai do takonte Mero Baze. Vetëm unë nuk e dija që Veliaj do shkonte në spital dhe që unë do shkoja ta takoja.

Kjo çmenduri e ushqyer nga mashtrues ordinerë, që për fat të keq janë dhe ministra, vjen e gjitha nga fakti që janë vegla të një mekanizmi përsekutimi politik ndaj një njeriu të pafajshëm, tashmë që është në burg dhe shpikin arsye pse kanë mobilizuar forca policore. Unë as kam bërë ndonjë kërkesë të takoj Erion Veliajn dhe as më duhet ta takoj, se nuk kam ndonjë hall për të sqaruar me të. Shokët dhe miqtë e tij në qeveri, po i ka marrë malli, le t’i marrin leje Ulsiut. Por shpifje të tilla për të justifikuar linçimin ndaj tij, janë të neveritshme dhe burojnë nga ligësia e epsheve të pushtetit ndaj një njeriu që tani është në burg.

E njëjta gjë dhe me Ilir Metën. Nëse e krahasojmë atë me të ngjashmin e tij Sali Berisha apo dhëndrrin e tij, skena është krejt e ndryshme. Berisha ka një akuzë më të rëndë se Ilir Meta, por është i lirë bashkë me dhëndrrin e tij qysh pas muajit të parë të marrjes nën hetime, pa qenë i pandehur, dhe shumë mirë që është bërë kështu. Kurse Ilir Meta mbahet mbi një vit në burg. Arsyetimi “politik” i njerëzve të SPAK të krijon idenë se ata janë duke i çuar mesazh Berishës që: “Ty dhe djalin nuk po ju biem më qafë nga opozita, por për ju po çojmë ‘bedel’ Ilir Metën”. Kështu, ish-presidenti, ish-kryeministri dhe ish-kryeparlamentari mbahet në paraburgim, jo për ndonjë akuzë për tradhti kombëtare apo rrezik për sigurinë kombëtare, çka mund ta justifikonte, por mbahet në paraburgim se ish-gruaja e tij ka përdorur një kartë krediti të një kushëriri që besohet se ka bërë korrupsion në emër të tyre.

Pra logjika politike e këtyre ndëshkimeve është që: nga pushteti po bëjmë “bedel” Veliajn, nga opozita po bëjmë “bedel” Metën dhe kështu quhen të balancuara politikisht.

Për këtë arsye, një hetim i qartë i Avokatit të Popullit duhet jo vetëm të bëjë publike pretendimet e tyre të verifikuara, por t’i krahasojë dënimet dhe linçimet e tyre edhe me politikanë të tjerë të së njëjtës krah politik, për të kuptuar se ata po linçohen politikisht. Dhe linçimi politik në demokraci është shumë herë më i rëndë se shkelja me këmbë e të drejtave të qytetarëve të thjeshtë për arsye korruptive apo papërgjegjësie institucionale. Të rënda janë dhe ato, por ato janë sëmundje të sistemit tonë. Rikthimi i linçimeve politike është një dramë që kemi mbyllur me grupet armiqësore të Enver Hoxhës, që nga Tuk Jakova deri tek Kadri Hazbiu. Ramiz Alia, për hir të së vërtetës, nuk e ka bërë këtë. Rikthimi i linçimit selektiv politik në vitin 2025 tregon shumë për atë se çfarë drejtësie po bëjmë.

The post Avokati i Popullit duhet të hetojë linçimin politik të Metës dhe Veliaj si dy “bedelë” të Reformës në Drejtësi first appeared on JavaNews.al.

Nga Mero Baze

Vitin e kaluar, kur shumica në pushtet propozoi ngritjen e Komisionit të posaçëm “anti-korrupsion”, i njohur si “Komisioni Xhafa”, gjithë kritikat e opozitës, madje dhe një pjesë e institucioneve të drejtësisë, iu kundërvunë se ai do të zhbënte nenet represive të Kodit Penal, do të frenonte SPAK lidhur me praktikat abuzive kundër lirive dhe të drejtave themelore të njeriut, duke pasur disa raste konkrete, si dhe do të shërbente për të futur drejtësinë nën kontroll të Edi Ramës për shkak të frikës së tij se drejtësia po përdorej si armë kundër ministrave të tij dhe zyrtarëve të lartë shtetërorë.

Të gjitha këto akuza janë publike dhe kanë qenë pjesë e parashikimeve që ka shoqëruar Komisionin “Xhafa”, i cili e mbylli punën bashkë me mandatin e Kuvendit të vjetër dhe nuk dihet a do ta rifillojë prapë në Kuvendin e ri.

Pra, paranoja kolektive ishte se Komisioni do të rekomandonte thjeshtim dhe qartësim të Kodit Penal për të frenuar stilin represiv, tendencat për përndjekje politike dhe krijimin e një gjendje pasigurie për nëpunësit e shtetit lidhur me interpretimin e klauzolës së “shpërdorimit të detyrës” apo rasteve të tjera.

Në të njëjtën kohë qeveria premtoi një Komision të së vërtetës, ku do të dëshmonin njerëz të hetuar nga prokuroria speciale, pra nga SPAK-u, lidhur me metodat e hetimit, kërcënimet “off record” të prokurorëve që kërcënonin personat nën hetim me burg, apo me lincimin e familjes duke u përmendur fëmijët gjatë hetimit, apo drejtimin e gishtit tregues nga qelitë e burgut 313, ngjitur me ndërtesën e SPAK-ut. Raste që disa dëshmitarë ia kanë atribuar, për shembull, prokurorit Olsi Dado. Disa prej tyre i ka bërë publik edhe kryeministri Edi Rama.

Pra, gjithë opozita ka qenë nën paranojën se Edi Rama po bënte një Kod liberal për të shpëtuar veten dhe, duke llogaritur refuzimin e SPAK-ut dhe të prokurorit të përgjithshëm për të marrë pjesë në këtë komision, po krijohej ideja se opozita po mbronte SPAK-un nga minimi i autoritetit të tij prej qeverisë, edhe pse vetë publikisht ishte armiku më i madh i SPAK-ut.

Tani, me bërjen publik të draftit tragjikomik të Kodit të ri Penal, që është një kombinim i mediokritetit, pafatësisë, ligësisë njerëzore dhe mbi të gjitha dëshirës për t’u shfaqur si zelltarë regjimorë, opozita me të drejtë është tërësisht kundër dhe akuzon qeverinë se po vendos diktaturën.

Në fakt, ky është pretendim i tepërt, sepse ai Kod nuk kalon kurrë nëse ne kemi ndërmend të shkojmë drejt Bashkimit Evropian, por sidoqoftë tregon dëshirat e zelltarëve të Edi Ramës se si e duan ata pushtetin gjyqësor.

Por, le t’i lëmë në të drejtën e tyre për ta kundërshtuar atë ashpër si gjithë ne të tjerët.

Puna është se opozita duhet ta ndajë tani se çfarë do: do Komisionin Xhafa, që kërkon të dalë me rekomandime për të reformuar politikën penale dhe aktet represive me tendencë politike që janë shfaqur, ku prokurorët e SPAK-ut nuk nisen nga çështjet, por nisen nga emrat dhe gjejnë problemet, apo do këtë Kodin e ri penal të Ulsiut.

Ne dëgjojmë prokurorët e SPAK-ut që, kur flasin për brutalitetin e tyre dhe dënimet pa shkak, të përmendin përqindje, a thua se dënimi pa faj i një përqindjeje më të ulët njerëzish është arritje, sepse mund t’i dënonin të gjithë pa faj.

I keni vënë re kur thonë tani që telefonat nuk do merren më pa vendim gjykate? Ou! E që i kanë marrë deri tani pa vendim gjykate, kush mban përgjegjësi për ekspozimin e jetës private të qytetarëve te fundërinat e shtypit që kontrollon SPAK-u?

Ne duam të dimë cila është tendenca e opozitës në këtë rast: a është për një reformim dhe çlirim të politikës penale nga republika e prokurorëve, apo thjesht do të shajë Kodin e Ulsiut, i cili qysh tani është kthyer në letër higjienike.

Ky është rasti kur opozita duhet të përfshihet si institucion në debat dhe jo si shoqëri civile me status në Facebook apo konferenca shtypi. Pra, duhet të dimë edhe ne të tjerët se ç’tendencë ndjek opozita: a është për ashpërsimin e Kodit siç po propozohet, apo për reformimin e tij drejt një kodi normal dhe demilitarizimin e tij nga represioni i prokurorëve dhe papërgjegjësia e tyre për të drejtat themelore të njeriut në Shqipëri, çka është dallimi kryesor mes një drejtësie në liri dhe një drejtësie në diktaturë.

Diferenca mes Kodit Penal të diktaturës dhe demokracisë janë vetëm liritë themelore të njeriut. Pjesa tjetër në diktaturë ka qenë më korrekte dhe më e ashpër ndaj krimit dhe mbi të gjitha gjyqtarët dhe prokurorët kanë qenë kristal të ndershëm në raport me këta që kemi.
Por ne kemi zgjedhur lirinë e qytetarëve dhe jo lirinë e prokurorëve për t’i dhunuar ata, për t’u dukur edhe si Arianit Çela, edhe si Zylyftar Ramizi edhe si Prel Martini.

The post Paradoksi i reagimit opozitar kundër projekt Kodit të ri Penal first appeared on JavaNews.al.

The post Sikur liria jonë të ishte në dorë të Ministrit të Drejtësisë së Shqipërisë? first appeared on JavaNews.al.

The post Një ide se si lobistët mund të na bindnin për pastërtinë e parave të Berishës first appeared on JavaNews.al.

Nga Mero Baze

Vendimi i Gjykatës Kushtetuese për cenimin e fshehtësisë së korrespondencës dhe të dhënave personale ndaj një qytetareje, të cilës iu mor telefoni gjatë një hetimi penal të zhvilluar nga SPAK, është një hap i drojtur përpara i Gjykatës Kushtetuese, në përpjekje për të frenuar frymën represive të SPAK, por mbetet një akt gjysmak.

Gjykata Kushtetuese ka konstatuar se qytetares Onejda Ymeraj i është cenuar liria dhe fshehtësia e korrespondencës dhe e drejta për mbrojtjen e të dhënave personale, pasi SPAK i sekuestroi telefonin personal.
Pas sekuestrimit të celularit në shkelje të ligjit shqiptar, SPAK ka përdorur sekuestrimin e telefonit për të siguruar fakte për çështje për të cilat nuk ishin objekt i hetimit. Në rastin në fjalë u cenua rëndë privatësia dhe u përfshinë edhe të dhëna të ndjeshme të shëndetit të pacientëve që ajo menaxhonte si drejtoreshë spitali privat, si dhe jeta e saj private.

Por vendimi është i cunguar dhe reflekton ende frikën që Gjykata Kushtetuese ka nga praktikat shantazhuese të SPAK ndaj tyre, në kapërcim të ligjit.
Gjykata Kushtetuese konstaton cenimin e të drejtave themelore dhe urdhëron asgjësimin e të dhënave që nuk lidhen me objektin e hetimit penal, por njëkohësisht, ajo lejon mbajtjen e pjesës tjetër, me kushtin që të jetë “nën kontroll gjyqësor”.

Ky “pranimi i pjesshëm” i ankesës së qytetares, në fakt është një legalizim i pjesshëm i praktikave të paligjshme të SPAK-ut – me arsyetimin absurd se shkelja ndodh vetëm kur tejkalohet objekti i hetimit.

Në Shqipëri nuk ekziston asnjë ligj i posaçëm që rregullon ndërhyrjen në korrespondencën elektronike private. Dhe për sa kohë ky boshllëk ligjor vazhdon, ne duhet të bazohemi te Kushtetuta dhe Konventa Evropiane, ku fshehtësia e korrespondencës është e garantuar me ligj, dhe që sipas Konventës Evropiane mund të kufizohet vetëm nëse kufizimi bazohet në një ligj, i cili duhet të jetë i qartë dhe i parashikueshëm në zbatim, dhe ndjek një qëllim të interesit publik.

Në një rast të paprecedent, SPAK sekuestroi disa muaj më parë telefonat dhe kompjuterat e dy gazetarëve nën akuzën se kishin lidhje me grupe kriminale, edhe pse kishte një vendim të Gjykatës së Lartë për rastin Lapsi.al, kundër kësaj praktike. Artan Hoxha dhe Enton Qyno u bastisën duke iu marrë telefonat dhe kompjuterat në shtëpi dhe në drekë ua dorëzuan përsëri mbrapsht duke u kërkuar ndjesë se kishin shkelur ligjin, pa asnjë garanci se përmbajtjet ishin kopjuar apo keqpërdorur.

Gjykata Kushtetuese e pranon shkeljen në këtë rast, por vetëm përgjysmë. Ajo konstaton cenimin e të drejtave kushtetuese vetëm për ato të dhëna që nuk lidhen me objektin e hetimit.

Po çfarë ndodh me pjesën tjetër? Sipas Gjykatës, ajo mund të mbahet, për aq kohë sa është “nën kontroll gjyqësor”. Gjykata Evropiane për të Drejtat e Njeriut është e prerë: korrespondenca private mund të lexohet vetëm me autorizim gjyqësor të mëparshëm.

Gjykata Kushtetuese e Shqipërisë në këtë rast ka shprehur më shumë frikë nga SPAK se sa dakordësi me Gjykatën Evropiane për të Drejtat e Njeriut.
Madje, paqartësia me të cilën ka shkruar vendimin lë përshtypjen që lejon që përmbajtje të mbahet e sekuestruar “nën kontrollin gjyqësor”, një shprehje e paqartë që të lë të kuptosh në mënyrë të tërthortë se sekuestrimi i korrespondencës është bërë nga prokuroria pa një autorizim gjyqësor paraprak.

Telefoni mund të sekuestrohet si objekt fizik. Por korrespondenca private nuk është një send. Ajo është shprehje mendimi, komunikim personal, ndarje intime, dhe si e tillë gëzon një mbrojtje të posaçme sipas Kushtetutës dhe Konventës Evropiane.

SPAK i ka nëpërkëmbur këto praktika me brutalitet.

Zyra e Shtypit e SPAK ka marrë mesazhet e personave nën hetim, që nuk kanë lidhje me çështjen që hetohen dhe ua kanë hedhur turmave si ushqim për qentë, jetën e tyre private. Rasti i Erion Veliajt, ku transkriptet e nxjerra nga fjalimi i depozituar në gjykatë i prokurorit Osli Dado iu dhanë shtypit, duke u nxjerrë dhe nga konteksti dhe duke linçuar atë edhe për jetën e tij private, janë dëshmi për një politikë të qëllimshme diskriminuese dhe linçuese nga SPAK për mënyrën se si i keqpërdor këto materiale.

Nëse prokuroria ka sekuestruar, lexuar apo përdorur korrespondencë elektronike pa vendim të posaçëm gjyqësor dhe pa një bazë të saktë ligjore, atëherë nuk kemi të bëjmë me një thjesht “tejkalim kompetencash”. Kemi të bëjmë me një cenim brutal të nenit 36 të Kushtetutës dhe nenit 8 të KEDNJ-së.

Kompromisi që Gjykata Kushtetuese në këtë rast ka bërë me shkelësin e të drejtave themelore të njeriut është trishtuese.
Vendimi i Gjykatës Kushtetuese, nga njëra anë, sanksionon SPAK-un duke i shfuqizuar vendimmarrjen e tij, në këtë rast si antikushtetuese, dhe nga ana tjetër, i ngarkon po SPAK detyrën për të zbatuar vendimin brenda tre muajsh. Pra, shkelësi i të drejtave ngarkohet me detyrën për të “korrigjuar” shkeljet që vetë ka kryer.

Gjykata Kushtetuese nuk është gjykatë që jep dënime dhe urdhra. Ajo mbron Kushtetutën ose e rishkruan atë. Kaq detyrë ka.

Një akt antikushtetues i kryer nga kushdo nuk mund të korrigjohet nga shkelësi. Nëse SPAK ka kryer një akt antikushtetues, dhe kjo është konstatuar tanimë nga Gjykata Kushtetuese, ky akt bën të pavlefshme çdo provë apo pasojë juridike që mbështetet mbi të.

Ky kompromis procedurial i Gjykatës Kushtetuese është tregues i një kompleksi të heshtur frike ndaj SPAK-ut, një kompleks që nuk po zhduket, por po maskohet me gjuhë të moderuar dhe vendime që ruajnë balancën, por jo rendin kushtetues.
Ky kompleks institucional shpjegon edhe mjegullën e qëllimshme që shoqëron vendimin e Gjykatës. Ajo flet për “garanci procedurale” që duhen respektuar, por nuk i liston askund se cilat janë. Përmend “kontroll gjyqësor”, por nuk sqaron as kur dhe as si ka ndodhur ndërhyrja e paligjshme.

Dhe më e rëndësishmja: nuk ka guximin të thotë troç që Republika e Shqipërisë nuk ka asnjë ligj që lejon ndërhyrjen në korrespondencën private. Ky është një fakt ulëritës, i cili nuk mund të maskohet pas frazash hartimi të Gjykatës Kushtetuese.

Ky vendim është, padiskutim, një hap përpara në mbrojtjen e të drejtave themelore, por njëkohësisht, ai është edhe një dëshmi e qartë e frikës së pashuar që Gjykata Kushtetuese vijon të ndiejë përballë SPAK-ut. Edhe pse ka thyer heshtjen dhe ka pranuar një cenim, nuk guxon ta çojë logjikën kushtetuese deri në fund. Vendimi i lë “litarin jashtë”, me shpresën se prokuroria nuk do të ofendohet dhe mos e dhëntë Zoti, të mos i “rikujtohet” të përgjojë sërish ndonjë anëtar të kësaj gjykate.

Nëse edhe Gjykata Kushtetuese shkruan me dorën e drejtësisë, por fshin me frikën nga pushteti i SPAK, atëherë nuk kemi më balancë pushtetesh, por një gjykatë të përkulur përpara “forcës”.

Kjo është një “gjysmë drejtësie” që në thelb është një padrejtësi e re, më e rafinuar, por jo më pak e rrezikshme. Dhe një precedent i tillë nuk mund të kalojë në heshtje, pa reflektim publik dhe institucional. Sepse një vendim që “i shkel syrin” SPAK-ut, për llogari të një kompromisi të heshtur institucional, nuk është një akt gjykues – është një akt politik.

Në një shtet kushtetues, drejtësia nuk mund të jetë pak profesionale dhe pak politike, ashtu si një grua nuk mund të jetë pak shtatzanë dhe pak e virgjër. Ajo ose është e pavarur, ose nuk është fare.

The post Gjykata Kushtetuese ndjehet ende e frikësuar nga pushteti okult i SPAK mbi të first appeared on JavaNews.al.

The post Përse Këlliçi e teproi me Berishën? first appeared on JavaNews.al.

Nga Mero Baze

Nevoja për një Kod të ri Penal ka zgjuar një interes publik për shkak të shumë problemeve që nxorri në sipërfaqe reforma në drejtësi, por edhe ushtrimi i drejtësisë në 35 vjet pluralizëm pas diktaturës.

Kodi i ri penal i Shqipërisë pas diktaturës, natyrisht që ndryshoi në mënyrë rrënjësore mënyrën se si drejtësia i trajtonte veprat e rënda penale, sidomos në kushtet kur Shqipëria u detyrua të heqë dënimin me vdekje nga Kodi Penal për shkak të anëtarësimit tonë në Këshillin e Evropës në mesin e viteve ’90.

Ndryshoi shumë edhe kultura e shoqërisë në raport me akuzën, duke e parë atë të ndarë nga gjykimi. Në kohën e komunizmit kjo ndodhte rrallë. Pretenca ishte njëkohësisht edhe vendim gjykate.

Reforma në Drejtësi tentoi të avancojë ashpërsinë ndaj veprave të tjera penale siç është trafiku i drogës apo krimi i organizuar – të panjohur në kohën e komunizmit – apo korrupsioni i zyrtarëve të lartë.

Por tani vërejmë se infrastruktura e reformës në Drejtësi, e cila në një farë mënyre rrënoi ndërtesën e vjetër të drejtësisë në Shqipëri, qëndron në themele të pasigurta.

Pasiguria e themeleve të saj ndjehet tek burimet e pakta njerëzore për të plotësuar një infrastrukturë të fryrë dhe burokratike, si dhe një mungesë të rrezikshme të balancës mes pushtetit të drejtësisë dhe llogaridhënies së saj.

Mbi të gjitha, reforma e re në vend që të standardizonte drejtësinë, ka krijuar një larmi aq të madhe “standartesh” sipas dëshirave të prokurorëve dhe gjyqtarëve, sa sot e kemi të pamundur të ndajmë gabimin nga krimi dhe fajin nga përgjegjësia.

Por një nga gjërat më të rënda është rikthimi i reminishencave të komunizmit, sidomos tek liria që prokuroria ka për të përgjuar gjykatat në shenjë presioni për t’u kthyer dhe njëherë tek koha e komunizmit kur pretenca ishte thuajse e njëjtë me vendimin e gjykatës.

Po ashtu, një sërë fenomenesh të reja të qeverisjes në demokraci – sidomos masa e quajtur “shpërdorim detyre” – ka zëvendësuar në prokuroritë tona nenin e agjitacion-propagandës, ku mund të dënohesh edhe pa thënë asgjë.

Nevoja që shpërdorimi i detyrës të përkufizohet me saktësi dhe madje me precizion, dhe të mos kthehet në gaj për prokurorë e gjyqtarë të dështuar dhe pse jo hajdutë, është urgjente.

Dekriminalizimi i saj po ashtu do t’i lehtësonte frikësimet e zyrtarëve të ulët, dhe të mos jemi në kushtet ku tani janë gati të lënë punën nëse u vendoset përpara një shkresë ku ata duhet të firmosin qoftë edhe për gjeneralitetet e tyre.

Pra, ndryshimi i Kodit Penal duhet të rishikojë kodin ekzistues duke shtuar fenomenet e reja të krimit të organizuar, korrupsionit dhe trafikut të drogës në mënyrë më të ashpër, por nga ana tjetër duhet të korrigjojë edhe arrogancën dhe represionin e një pushteti të ri të pakufijshëm që ka dalë nga Reforma në Drejtësi.

Sikur të mos mjaftonte kjo, pashë se Ministria e Drejtësisë, ka propozuar nenin 536 mbi “Ndikimin në pavarësinë e gjykatës”, ku sipas propozuesve thuhet:

“Bërja apo publikimi i komenteve me anë të të cilave synohet haptazi të ushtrohet ndikim në aftësinë e gjykatës për të marrë vendimet, nëpërmjet krijimit të rrethanave shtypëse ndaj pavarësisë së saj, shtrembërimit të qëllimshëm të cilësisë së provave apo paraqitjes së tyre në kundërshtim me përmbajtjen e vërtetë, imponimit për të krijuar pabesueshmërinë në publik të aftësisë së gjykatës për të qenë e pavarur, të kryera për çdo interes apo përfitim, për të dëmtuar apo favorizuar persona të veçantë, e kryer përpara dhënies së një vendimi gjyqësor, dënohet me gjobë ose me burgim deri në tre vjet.”

Nëse këtë e kanë seriozisht, nuk kanë nevojë të bëjnë Kod të ri Penal. Këtë nen e ka Kodi i vjetër penal i komunizmit – mos gaboj ka qenë neni 55 – që të dënonte për agjitacion e propagandë. S’kanë pse lodhen me formula të reja amatore që fshehin pasigurinë e atyre që qeverisin sistemin e drejtësisë nga opinioni publik.

Pra, në një farë mënyre, gjyqtarët dhe prokurorët e këtij vendi duan që të mos ua diskutojë më njeri as me fjalë ato që bëjnë, e jo më me kufizime administrative.
Nuk di kush ka qenë iniciatori i këtij neni, por nëse ata që e kanë propozuar kanë parasysh se mund ta përdorin si argument Sali Berishën dhe gjuhën e tij kundër drejtësisë, janë thjesht duke i bërë nder Sali Berishës të vdesë si hero i fjalës së lirë dhe jo si i korruptuar.

Për më tepër, nëse e ka bërë Ulsiu, duhet të jemi aq seriozë sa të mos shqetësohemi, se ai nuk e ka as për Berishën. Ai thjesht mendon se ka arritur në një moshë që tani ka kontribuar për drejtësinë, meqenëse ka lënë mjekër dhe nuk mund të kritikohet.

Në të vërtetë, është e qartë që është një klan brenda drejtësisë që ndjehet i pasigurt dhe kërkon mbyllje goje ndaj vendimmarrjes së tyre, por ky është një banalitet që duhet jo vetëm të mos propozohet, por edhe të mohohet që është propozuar – për t’u dukur seriozë dhe që meritojnë debat.

Mendoni çfarë i bën Trumpit ky nen sikur të zbatohet në SHBA. Se shikon më dritën e diellit.

Por droja më e madhe që kam është se propozuesi tinzar kërkon të sabotojë ndryshimet në Kodin Penal, duke futur malignitete të tilla. Njësoj siç bëjnë dhjetë vjet rresht me ligjin e shtypit: bëjnë sikur duan ta bëjnë me standarde evropiane dhe fusin aty një nen që, për të të mbyllur gazetën, e ka në dorë një nëpunëse qeverie dhe ligji s’bëhet kurrë

Në tërësi, Kodi i ri Penal i Shqipërisë duhet të forcojë dënimet për krimet e rënda dhe jo t’i zbusë ato, si dhe të zbusë e të heqë nga vepër penale kundërvajtjet administrative dhe veprat penale që janë aksidentale në jetën e një qytetari – për të çliruar administratën dhe për t’i dhënë fund anormalitetit që ka krijuar represioni joprofesional i zelltarëve të dalë nga Reforma e Re në Drejtësi.

The post Kodi i ri penal duhet për të korrigjuar drejtësinë e vjetër, jo për ta rikthyer atë first appeared on JavaNews.al.

Nga Mero Baze

Ka një përpjekje për të hapur një debat rreth rihapjes së PD, rikthimit të garës për lider të ri apo pranim të mendimit ndryshe.
I gjithë debati zhvillohet mbi premisa tërësisht të gabuara, madje të shpikura.
Po ta shikosh debatin, duket sikur PD është një parti normale, që ka një ofertë serioze në treg dhe tani problemi është si të zgjedhim liderin, si të zgjedhim personazhet dhe si të rrisim konkurrencën.
Këto janë rrethana të shpikura dhe nëse debatin e mbështet mbi rrethana të shpikura, atëherë një problem që është dramatik e bën qesharak.

E vërteta e PD nuk është që nuk do të hapet, që nuk do lider të ri apo që nuk është produktive. E vërteta e PD është që nuk ka më interes për të. Dhe kjo është një dramë e madhe.

Sali Berisha e ka bërë të parëndësishme PD-në, pasi e ka bërë të palëkundshme, të pamotivueshme si parti dhe mbi të gjitha të papërspektivë.
Duke deklaruar se është i dërguar i zotit për të mos ikur kurrë nga PD dhe duke parë që ai nuk është i interesuar të fitojë zgjedhjet por të ketë një aktivizëm për hallet e veta, PD nuk është më një ofertë për shoqërinë shqiptare. Ai është një projekt familjar i destinuar të zvogëlohet dhe të degradojë në një çetë bajraktarësh.

Këto thirrjet që nga Alimehmeti e deri tek Nard Ndoka që Berisha të jetë lider dhe të shikojmë problemet e tjera e bëjnë qesharak këtë debat.

Fakti që PD është e parëndësishme, e palëkundshme dhe mbi të gjitha e papërspektivë lidhet pikërisht me atë që Sali Berisha është në krye të saj dhe as ka ndërmend të bëjë garë, as ka ndërmend të njohë humbje, as ka ndërmend të ripërtërijë partinë për fitore.

Kur flitet sikur PD ka nevojë të hapet, sikur PD ka nevojë të ketë garë apo sikur PD ka nevojë të ketë debat, duket sikur duan t’i gjejnë faraonit të PD ushtarë të rinj për t’i murosur bashkë me të varr, dhe jo sikur duan të gjejnë lider të ri, e të bëjnë parti të re.

Oferta për t’iu bashkuar këtij debati apo këtij realiteti të shpikur në PD është ofertë e skaduar qysh në fillim.
PD e mbetur, është duke u bërë thirrje mbeturinave të saj të mobilizohen dhe një herë më so e shpëtojnë Berishën. Berisha nuk ka nevojë për ta, lodhen kot. Humbja, që është gjëja më e rëndë për një lider, është një problem i zgjidhur për Berishën: për të fajësuar kundërshtarin. Ripërtëritja e partisë që është një detyrim, po ashtu është një problem i zgjidhur se e ka caktuar veten të dërguar të zotit.

Pastaj këto zërat qesharak që Berisha duhet të rithemelojë PD-në, pasi ajo katër vjet më parë ishte rikthim, janë akoma më qesharakë. Berisha nuk është rikthyer kurrë në PD. Berisha aty ka qenë 35 vjet në krye të saj, herë me të deleguar e herë vetë. Sa herë të deleguarit i dilnin nga reshti, i zbonte. Selamin e zboi me dhunë, për një muaj se ishte në pushtet. Lulin e zboi për disa muaj me hunj se nuk ishte në pushtet. Por nuk është rikthyer, se aty ka qenë. Një lider rikthehet kur mund një kundërshtar që e ka dëbuar nga PD.

Berisha vetëm ka dëbuar dhe s’ka zbuar askush nga PD që të rikthehet. Thjesht tani ka vendosur të mos delegojë më askënd derisa të vdesë. Atëherë prisni, se është çështje biologjike, nuk është çështje politike. Kur ta zgjidhë Zoti, fillojeni këtë debatin. Tani është debat si t’ia bëni pleqërisë të këndshme Berishës duke ia ripërtërirë ushtarët. Lëreni, se s’ka moshë të mësohet me të rinj. Mirë i ka ata rrotull. Ja kanë marrë dorën dhe uturakut dhe kateterit.

The post Mbi PD e mbetur dhe mbeturinat e saj first appeared on JavaNews.al.

Nga Mero Baze

Belind Këlliçi pretendon se Erion Veliaj është arrestuar për arsye politike, pas protestave të tij para Bashkisë, dhe pas “detyrimit” të Edi Ramës për ta lëshuar atë. Sado që jam përpjekur ta denoncoj arrestimin e dhunshëm dhe linçimin e Erion Veliajt në qeli, ende pa akuzë, nuk kam mundur ta bëj kaq bukur sa Belindi. Kjo edhe për shkak të kujdesit që kam për anën logjike të atyre që them. Këta të PD e kanë këtë lehtësi që nuk është se vrasin mendjen shumë a ka vijë logjike mendimi i dhënë publikisht.

Sidoqoftë, deklarata nëse merret seriozisht, pra nëse e injorojmë mungesën e logjikës në ligjërimin e Belindit, është një mbështetje e fortë politike për Veliaj, madje dhe një kazus juridik për avokatët e tij, që unë nuk kam mundur t’ua ofroj deri tani. Dhe kjo i vjen nga një kundërshtar i tij, të cilin e ka mundur në mënyrë poshtëruese.

Sipas kësaj deklarate, vendimi për të arrestuar Veliaj është politik, madje dhe në “bashkëpunim” mes palëve.

Nuk di se si mund të realizohet kjo formalisht dhe cili është roli i Belindit. A është ky dëshmitar, a është ndërmjetës, apo është protagonist i kësaj historie?

Nëse është dëshmitar, të paktën të na thotë si janë zhvilluar ngjarjet, ku janë takuar, çfarë kanë biseduar dhe çfarë kanë vendosur “mes dy palëve”?

Nëse është ndërmjetës, të paktën të na tregojë me kë takohej nga pala socialiste dhe me kë nga pala e SPAK dhe PD, që të përmbyllte operacionin? Kam dëgjuar plot legjenda për të, që financohej nga ministra socialistë në protestat para bashkisë, apo që ndante votat me ta më 2021, por nuk e dija kaq të lidhur.

Nëse është protagonist, akoma më mirë: të na thotë kur paska në dorë të arrestojë përmes SPAK Veliaj, pse s’e liron Doktorin dhe Metën, meqë i paska në xhep këta prokurorët?

Se me thënë të drejtën, me aq dosje të dobëta sa kanë krijuar edhe për ata, nuk e meritojnë as masat paraprake, dhe as burgosjen në rastin e Ilir Metës.

Pra, që të mos e paragjykojmë Belindin si shumë kolegë të tij që kanë identitet mungesën e logjikës, të na shpjegojë pak më shumë në këtë drejtim, se nuk jemi kundër t’i njohim meritat edhe atij në këtë arrestim.

Nëse SPAK arreston me vendime politike, qofshin këto konsensuale apo të njëanshme, dhe Belindi qenka bashkëpunëtor në këtë histori, ai paska një problem të madh me shefin e partisë së tij, i cili thotë që SPAK komandohet vetëm nga Edi Rama.

Në fakt ka plot njerëz rrotull Berishës, përfshi dhe fundërrinat e shtypit të tij që hiqen kompetentë se kanë lidhje direkte me SPAK dhe flasin në emër të tij. Tani po del dhe Belindi që paska lidhje edhe me SPAK, edhe me PS. Madje direkt me Ramën.

Kështu i bie që SPAK-u komandohet nga Doktori dhe i bën dhe ndonjë “nder” Ramës. Atëherë paska të drejtë Ilir Meta që thotë se e ka shitur PD-ja dhe e ka futur në burg duke e shkëmbyer përsëri me Shkëlzenin.

Se në fakt, arrestim më të pacipë, pa asnjë argument për t’u futur në burg ende pa ngritur akuzën, se ai i Ilir Metës nuk ka.

Kjo deklaratë e Belindit ndriçon në këtë drejtim dhe na qartëson pse nga opozita është futur në burg Meta, se këtej nga qeveria janë futur aq shumë sa nuk e balancojmë dot.

Dhe tani jam në siklet: a ta lavdëroj këtë Belindin për këtë që ka thënë, apo të bëj sikur jam mërzitur e ta sulmoj? Realisht, ja vlen ta lavdëroj, edhe pse e di që kjo i prish punë tek Berisha. Por dhe të bëj kot sikur jam mërzitur vetëm që ta marr me sy të mirë Berisha, nuk ja vlen se kam kaq vite që bëj gjasme sikur e shaj që t’i hyj në zemër Berishës. Por ai zemërgur, prapë nuk e do.

The post Sinqeriteti i tepëruar i Këlliçit për rastin Veliaj first appeared on JavaNews.al.

Nga Mero Baze

Prokuroria ka komunikuar sot akuzat për Erion Veliajn, Ajola Xoxën dhe i ka shtrirë më tej akuzat ndaj gjashtë biznesmenëve, në përpjekje për të justifikuar arrestimin paraprak të tij dhe linçimin në qeli.

Të gjashtë biznesmenët janë nën akuza të ndryshme, kryesisht për korrupsion aktiv, pastrim parash apo fitime të padeklaruara, meqë kanë bashkëpunuar me fondacionin kulturor të Ajola Xoxës si sponsorë.

Ndërkohë, në shtëpinë e hetimit është futur i gjithë rrethi familjar dhe fisi i Ajola Xoxës — që nga babai i vdekur, nëna, xhaxhai, tezja, kushdo që mund të lidhet.

Ky zgjerim i rrethit jo vetëm për hetime, por edhe për marrje të pandehurish, është një përpjekje për të justifikuar në opinion zbulimin e një grupi “armiqësor” të rrezikshëm. Në të vërtetë, është një formë torturimi psikologjik e social ndaj të akuzuarve, duke i futur në konflikt me gjithë fisin dhe miqtë e tyre, vetëm sepse nuk faktohen dot akuzat për korrupsion.

Disa biznesmenë janë nën akuzë thjesht sepse kanë dhënë donacione; të tjerë sepse i kanë shitur banesë; të tjerë sepse i kanë dhënë zyrë me qira. Pra, janë në një farë mënyre nën akuzë pse njohin Ajola Xoxën, pse e kanë kushëri apo pse e kanë vajzë.

Kjo formë e torturës familjare, fisnore apo shoqërore, e përdorur si mjet nënshtrimi për të kapur të pandehurin kryesor, është në fakt radiografia më e saktë e një prokurorie të politizuar dhe të fokusuar jo te vepra penale, por te emri i personit që ka vendosur të dënojë.

Shtrirja e akuzës te biznesmenët që kanë dhënë donacione për një OJQ që bënte shfaqje në Operan e Tiranës, apo te gjithë rrethit familjar, është thjesht një skemë torture për të poshtëruar dhe vendosur në pozitë të vështirë sociale — gati mbijetese — të akuzuarin kryesor, për të cilin nuk mund të lidhen dot faktet me veprën penale.

Të favorizuar dhe nga sjelljet politike të shumicës në pushtet, që po përpiqet të mbushë me të drejtë boshllëkun që ka lënë Veliaj në Tiranë me katër ministra, dhe padyshim të inkurajuar nën zë nga disa ndërlidhës të tyre me pushtetin që kontrollon drejtësinë brenda PS-së, kjo skemë po merr përmasa edhe më viktimizuese për Veliajn dhe rrethin e tij shoqëror dhe familjar.

Tani që nuk gjejnë dot asnjë fakt pse Erion Veliaj duhet të mbahet 7 muaj në burg pa akuzë, dhe të ruhet sikur është Bin Ladeni, kemi përballë një listë me gjashtë biznesmenë të akuzuar dhe gjithë rrethin familjar të tij dhe të gruas nën hetim — vetëm që të krijohet ideja se “ku ka zë, nuk është pa gjë”.

Kjo skemë shantazhi dhe presioni mbi gjashtë biznesmenë dhe rrethin e tyre familjar tani do të zhvendoset te gjyqtarët e GJKKO-së, që të “ruajnë nderin” e prokurorëve. E vetmja shpresë që kjo histori të zbardhet mbetet kalimi në Gjykatën e Apelit dhe më tej në Strasburg.

Deri atëherë, këta prokurorë do të vazhdojnë të forcojnë hijen e rëndë të një pushteti jashtë kontrollit dhe jashtë çdo standardi të lirive dhe të drejtave themelore të njeriut, ku jo vetëm që të heqin të drejtën për t’u mbrojtur, por për shkak tënd vuan i gjithë fisi dhe rrethi yt shoqëror — njësoj si në kohën e Arianit Çelës, ku prioritet ishte biografia dhe jo faji.

Por edhe atëherë, deri te motra dhe vëllai shkonte. Tek dajat, tezet dhe shokët… vetëm këta po e çojnë.

The post SPAK krijon një grup të dënuar për “biografi të keqe” për lidhjet me Veliaj first appeared on JavaNews.al.