Nga Mero Baze
Robert Papavramin e kam takuar fizikisht kur kryeministri Edi Rama, i cili Ă«shtĂ« dhe njĂ« nga njerĂ«zit qĂ« ka komunikuar gjithĂ« jetĂ«n me tĂ« si njeriu mĂ« i afĂ«rt, e dekoroi atĂ« nĂ« NĂ«ntor tĂ« vitit 2014. ShkĂ«mbimet e mesazheve nĂ« distancĂ« me Papavramin, deri atĂ«herĂ« mĂ« kishin kompleksuar, pĂ«r shkak tĂ« vĂ«mendjes sĂ« tepĂ«rt qĂ« ai kishte ndaj artikujve tĂ« mi duke mĂ« vĂ«nĂ« nofkĂ«n âantiLeninâ.
Por pĂ«r herĂ« tĂ« parĂ« pĂ«r tĂ« kam dĂ«gjuar fjalĂ« tĂ« rĂ«nda nga ish Sekretari i ParĂ« i RinisĂ« sĂ« KQ tĂ« PPSH pas arratisjes sĂ« tyre. Na bĂ«n njĂ« mbledhje nĂ« Pallatin e KulturĂ«s âStudentiâ dhe âSekretari i ParĂ«â foli pĂ«r familjen e degjeneruar tĂ« Tedi Papavramit qĂ« âhĂ«ngrĂ«n bukĂ«n e shokut Enver dhe pĂ«rmbysĂ«n kupĂ«nâ. Interesante ishte se tĂ« gjithĂ« ata qĂ« donin tĂ« shpjegonin njĂ« gjĂ« mĂ« tepĂ«r pas kĂ«saj âdamkosjeâ, flisnin pĂ«r Bertin, profesorin e famshĂ«m tĂ« Liceut, qĂ« kishte âmasakaruarâ tĂ« birin me disiplinĂ«n e tij dhe kish krijuar mitin e profesorit rebel.
Pasi u takuam u çlirova, pasi mu duk se atë e njihja prej kohësh. Kur u largua më dërgoi një mesazh nga Athina, para se të mbërrinte në Francë. Dhe më tej ruajtëm një raport në distancë duke shkëmbyer mesazhe dhe dhurata, zakonisht një shishe grapa që ai nuk harronte të ma dërgonte kurrë me të njohurit e tij që vinin për Krishtlindje në Tiranë.

I dashtun Z. Mero,
Njohja me juve ishte vitit se bashku me Medaljen e Edit.
Ju falenderoj per artikullin e bukur e sidomos per moralin e tij.
Besnik deri ne fund ⊠Ndrove dhe fotografine, gjynah qe mungonte
nji stilograf i vertete âŠ. (ne foto) megjithate falenderime dhe per kete
Edhe nji here falenderime dhe qe pranuat te vinit ne takim.
Gjynah qe smund te rri pak me gjate
Koke me koke (me koken e madhe⊠Te ANTILENINIT sqiptar)
Me respekt (vertete) te vecante, duj te urua te gjtha te mirat
Përshëndetje Prof. Berti!
Kur Edi më tha se duhet të vish të takosh një lexues tëndin, pata mëdyshjen që ka xhelati me viktimat e veta, pasi shumë nga lexuesit e mij nuk më lexojnë nga qejfi, por nga halli. Kur më tha kush ishe, mu duk sikur e mora unë atë medaljen e Mirënjohjes dhe lashë çdo plan të së djelës.
Më pyeti Edi më pas dhe më tha a ta duk si fëmijë Roberti?
-Po i thashë dhe ka një shpjegim për tipat e palëkundur si ai. Naivitetin fëminor e kanë si bindje për çdo objektiv të tyre. Besojnë si fëmijë dhe luftojnë si të çmendur. Faleminderit që të njoha.
Mero
Po ribotojë sot në ditën e ndarjes me të, editorialin e vitit 2014, kur ai mori mbprasht vlerësimin për betejat e jetës së tij.
Saga e PapavramĂ«ve, ose tĂ« jesh âpasardhĂ«sâ
Nga Mero Baze
Sot kam takuar nga afĂ«r Bert Papavramin. NĂ« sallĂ«n e hartave nĂ« Kryeministri, ku ai mori njĂ« dekoratĂ« mirĂ«njohjeje nga kryeministri i ShqipĂ«risĂ«, ai mbajti njĂ« leksion tĂ« dhimbshĂ«m, tĂ« pashkruar askund mbi sagĂ«n e PapavramĂ«ve. Duke pĂ«rjetuar dramĂ«n e tĂ« qenit nĂ« qendĂ«r tĂ« njĂ« brezi tĂ« shquar PapavramĂ«sh, ai u rrit, siç e tha dhe vetĂ«, si âdjali i doktoritâ mĂ« tĂ« shquar shqiptar, dhe po ikĂ«n nga bota, si baba i djalit mĂ« tĂ« talentuar shqiptar.
TĂ« gjithĂ« qĂ« folĂ«n, vizatuan karakterin e tij tĂ« fortĂ«, pedagogun e rreptĂ« deri nĂ« diktator, dhe skalitĂ«sin e vullnetit tĂ« djalit tĂ« tij tĂ« talentuar qĂ« njĂ« ditĂ« tâia dilte dhe tĂ« sundonte botĂ«n me Stradivarin e tij.
Por, përse Prof. Papavrami meriton më shumë se një dekoratë mirënjohjeje?
ShqipĂ«ria Ă«shtĂ« njĂ« vend pa histori elitash tĂ« trashĂ«gueshme. ĂshtĂ« njĂ« lloj vendi ku shfaqen udhĂ«heqĂ«s pa pasardhĂ«s, gjeni tĂ« keqkuptuar dhe anatemuar, dhe milionerĂ« qĂ« shndĂ«rrijnĂ« e shuhen si xixĂ«llonja.
Ne kishim njĂ« mbret, i cili pĂ«r kohĂ«n ndoshta ia doli tĂ« sundonte me marifetet shqiptare, dhe qĂ« arriti tĂ« formĂ«sonte njĂ« identitet tĂ« shtetit shqiptar, por qĂ« nuk ia doli tĂ« lĂ«rĂ« pasardhĂ«s tĂ« nivelit tĂ« tij. Ne kishim njĂ« diktator qĂ« sundoi ShqipĂ«rinĂ« 50 vjet, por qĂ« pĂ«rveç shkretĂ«tirĂ«s ekonomike dhe morale qĂ« la pas, nuk la as ndonjĂ« pasardhĂ«s pĂ«r tĂ« qenĂ«. Ne kishim njĂ« njeri qĂ« hoqi zvarrĂ« kĂ«tĂ« vend pĂ«r 24 vjet dhe vazhdon tĂ« zvarritet akoma, qĂ« simbol tĂ« pushtetit tĂ« tij bĂ«ri âFamiljenâ makute, qĂ« pĂ«rdor pushtetin pĂ«r tâu pasuruar dhe rrezaton banalitet, mediokritet, inferioritet dhe tek brezi i dytĂ« dhe njĂ« urrejtje ndaj ShqipĂ«risĂ« qĂ« nuk vazhdoi ta mbajĂ« nĂ« pushtet Supergjyshin.
Ne kemi gjeni si Ismail Kadareja, tĂ« cilĂ«t mjedisi meskin shqiptar nuk i gjykon nga veprat, por nga muhabetet e shitĂ«ses sĂ« djathit nĂ« lagje, dhe nga fakti pse ia doli tĂ« mos burgosej nga Enver Hoxha. E gjithĂ« duket njĂ« pĂ«rpjekje pĂ«r tĂ« vrarĂ« çdo gjeni qĂ« mund tĂ« lindĂ« nĂ« kĂ«tĂ« vend, me njĂ« âkamĂ«â banale tĂ« smirĂ«s qĂ« kemi ndaj vlerave.
Këto 25 vjet ne kemi parë dhe njohur miliarderë të bërë brenda vitit, që po brenda disa vitesh u harrohet emri, ose bëhen për anekdota. Akoma nuk kemi një milioner shqiptar, i cili të na bindë se do ketë dhe djalin e stërnipin e tij, po të suksesshëm në biznes. Tani jemi të mbushur me drama fëmijësh që i kishin baballarët milionerë dhe janë pa perspektivë.
Bert Papavrami është një përjashtim i madh i historisë së Shqipërisë, pasi ai ishte djali i doktor Papavramit, që të vriste me emrin dhe peshën e rëndë të autoritetit të tij në kohën që jetoi, dhe ia doli të ishte një pasardhës. Dhe këtu nuk i la shumë kohë vetes të krekosej si i tillë, por i hyri punës të linte dhe pasardhësin e tij.
Tedi Papavrami, ndoshta do tâia tregojĂ« varrit çâka hequr nga i jati derisa tĂ« bindej se nuk ishte fĂ«mijĂ« i zakonshĂ«m, por duhet tĂ« ishte me detyrim, nĂ« mos njĂ« violinist i madh, njĂ« Papavram i madh. Sot ia ka dalĂ«, por natyrisht me çmimin e rĂ«ndĂ« qĂ« tĂ« diktojnĂ« rregulla tĂ« tilla dragoniane, pĂ«r tĂ« qenĂ« njĂ« pasardhĂ«s. Saga e PapavramĂ«ve Ă«shtĂ« e tillĂ«, qĂ« pĂ«r tĂ« mbetur Papavram, diçka duhet tĂ« lĂ«sh rrugĂ«s. Doktor Papavrami la pleqĂ«rinĂ« nĂ« internim pĂ«r tâu hapur rrugĂ« dy pasardhĂ«sve tĂ« vet. Prof. Papavrami shpĂ«rndau talentin e tij si grimcat e arit nĂ« njĂ« zall lumi qĂ« nuk i shikon askush, pĂ«r tĂ« mbushur ShqipĂ«rinĂ« me violinistĂ« tĂ« talentuar si Spahiu, SkĂ«nderi dhe djali i tij, Tedi. Ky i fundit natyrisht qĂ« sakrifikoi fĂ«mijĂ«rinĂ« e tij, pĂ«r tĂ« qenĂ« ky qĂ« Ă«shtĂ« sot. Ai nuk pati lodra, nuk u gĂ«rvisht kurrĂ« nĂ« fusha futbolli dhe as u rrah dot me shokĂ«t e lagjes, pasi njĂ« xhelat i rrinte tek koka pĂ«r ta bĂ«rĂ« pasardhĂ«s.
Tani ia kanĂ« dalĂ«. Doktor Papavrami nuk ka peng asgjĂ« nga ato qĂ« i ndodhĂ«n pas ikjes sĂ« dy pasardhĂ«sve. Tedi natyrisht qĂ« mund tĂ« vajtojĂ« fĂ«mijĂ«rinĂ«, por jo suksesin qĂ« arriti. Por mbi tĂ« gjithĂ« kĂ«ta, Bert Papavrami ka meritĂ«n tĂ« ishte kyçi i sagĂ«s sĂ« PapavramĂ«ve. Ai vendosi tĂ« ketĂ« njĂ« dinasti tĂ« tillĂ« dhe ia arriti. Sikur disa shqiptarĂ« mĂ« shumĂ« tĂ« bĂ«nin atĂ« qĂ« ka bĂ«rĂ« ai, ShqipĂ«ria do ishte njĂ« vend mĂ« fisnik, me mĂ« shumĂ« pasardhĂ«s, me mĂ« shumĂ« familje tĂ« mĂ«dha dhe jo âFamiljeâ mafioze banale nĂ« pushtet, me mĂ« shumĂ« mbiemra qĂ« rĂ«ndojnĂ« shumĂ« herĂ« mĂ« tepĂ«r se llogaritĂ« e fryra tĂ« kĂ«tyre qĂ« vijnĂ«, mjelin ShqipĂ«rinĂ« dhe ikin.
Mos u trishto Prof. Berti. Edhe Doktor Papavrami, edhe Tedi Papavrami, ndoshta sâdo kujtoheshin, po tĂ« mos i mbaje ti nĂ« shpinĂ« dhe tâi nxirrje nĂ« breg. Nga njĂ« pinjoll prej njĂ« dere, nĂ« kĂ«tĂ« vend kemi pasur plot! PĂ«r tĂ« pasur tre rresht, duhet njĂ« Bert Papavrami nĂ« mes. KĂ«tu Ă«shtĂ« diferenca mes atyre qĂ« lind Zoti dhe atyre qĂ« rriten si pasardhĂ«s.
The post Saga e PapavramĂ«ve, ose tĂ« jesh âpasardhĂ«sâ first appeared on JavaNews.al.