Deputeti i zgjedhur i Partisë Demokratike, Belind Këlliçi, tha se një ish-kryetari i Bashkisë së Tepelenës, Tërmet Peçi, mund të arrestohet për korrupsion para se të shkelë në Parlament dhe të nisë mandatin e tij të parë si deputet, në shtator.

“Prisni edhe një muaj e pak dhe do të shihni, edhe skandalet e reja të qeverisë, edhe denoncimet e reja, do të shihni edhe çështjet e reja që do të ngrejë opozita… Nuk e dimë a do të ketë kohë që të futet në Parlament në shtator, apo do të arrestohet para shtatorit?”, tha Këlliçi në A2 CNN.

I pyetur se kush do ta arrestojë, Këlliçi u përgjigj: “Oreksi i Edi Ramës. Sa herë i është dashur, çdo dy tre muaj… Nuk të bën përshtypjen që Erion Veliaj në përgjime thotë që Agron Malaj dhe Tërmet Peçi po bëhen deputetë për t’i shpëtuar drejtësisë dhe kështu duhet të vepronte edhe ai. Por për ata kështu kishte vendosur Rama, për Veliajn kishte vendosur që duhet të bëjë burgun edhe për shokët”. m.p.

Kush e ka ndjekur për tashmë 34 vite Sali Berishën dhe sjelljen poitike të tij në pushtet dhe në opozitë, e di se ekziston një zakon.

Pak i çuditshëm dhe në dukje paksa absurd që në vitet 90 të shekullit të shkuar, e jo më sot që duket mjaft anakronik, kur edhe “Perandori” më i fuqishëm i botës “Donald the Orange” i ka treguar të gjithëve kuzhinën e perandorisë.

Gjithsesi, fjalët anakronizëm, demode, apo të lashta nuk kanë shumë kuptim për politikën shqiptare, e cila ka nisur të duket si një rezervat tërheqës.

Pasi, mjedisi i saj nuk është thjeshte një rezervat i përshtatshëm për safari, por ka edhe më shumë se kaq. Mund të udhëtosh në kohë, natyrisht jo në rezervatet me marioneta high tech të Steven Spilgergut, por në një Jurasic Park të vërtetë.

Ku dinosaurit, ata me mish dhe kocka jo vetëm ekzistojnë, por janë edhe trend, ngaqë shumë spin-doktorë dhe profesorë të paneleve e pikturojnë si varianti ekzotik i komandantit Che.

E në këtë jurasikun tonë këtu, nuk ka nevojë për “Origjinën e Specieve” për të lexuar politikën, pasi miliona vite të dikurshme janë koha që jetojmë. Pa qenë shprehje metaforike.

Në këtë logjikë, për tu kthyer te doket klasike të doktorit, “bahçja” e tij e mbështetësve mediatike ka qenë gjithmonë kolorite në përhapjen e legjendave urbane mbi sjelljen në publik dhe jashtë.

Sipas njërës prej tyre, në qëndrimet e tij ka dy gjëra që duhet të dëshifrohen. Berisha ka dy palë spin-a; njërin që përfaqëson mendimin e tij zyrtar personal, e njërin që përfaqëson qëndrimin zyrtar të PD-së.

I pari, ka shumë më rëndësi se i dyti. i pari nuk punon në paradhomën e doktorit në PD, është jashtë aty ku gatuhet baruti dhe C4 e propagandës së fuqishme kundër armiqve të Sali Berishës. i dyti, është zyrtar dhe skrivaninë e ka afër doktorit në ish-selinë e SHQUP, Ku koordinon pikat e përgjithshme të PR-it kryesisht në panelet e darkës, ku dhe dërgohen apo “këshillohen” emrat e “kalorësve sulmues”.

Dhe këto ditë, i pari pra, ai që përfaqëson mendimin “zyrtar” personal të Sali Berishës, hodhi kushtrimin e një “Rithemelimi 2.0”. Natyrisht që ai qëndrim nuk ka mahnitur askënd. Por ka dhënë një sinjal, për të gjithë ata që mendojnë se edhe mund të “cachet blloku” siç do të shprehej Frrok Çupi.

Në PD ka njerëz, të lashtë që kanë kaluar dertet e para me doktorin që i dinë përmendësh hiqet e doket e tij, por çuditërisht edhe nga ata që në kohën e Berishës i ishin kërthinj ose me pantallona të shkurtra si për shembull Gaz Bardhi apo Ervin Saljanji. Mësimi i kodeve dhe huqet është një nga manualet që mësohet në armatën e “Che”-së së Jurasic Park-ut shqiptar.

E sipas “kodifikuesve” të vjetër të kësaj gjuhe antike, i bie që “Rithemelimi 2.0” nuk është gjë tjetër, veçse një paralajmërim për të gjithë ata që kanë menduar të rebelohen, qoftë edhe për “divanin e vezirëve”, pra për një intrigë më të vogël.

“Rithemelimi I” ndodhi si një skenar i përgatitur në letër, ku partia do t’i merrej me çdo kusht Lul Bashës dhe “pretorianëve” të tij me shkop bejzbolli dhe spry me piper, me çdo kusht e çdo mjet. Maksimumi do të thirren ata që kishin pranuar të tradhëtonin “ish-delfinin” që u kthye në Judë apo Brutt.

Këtë e kuptuan shumë mirë të vjetrit e PD-së, të cilët as nuk u afruan në rikthimin e Berishës, pasi e dinin se gjithçka është një skenar i shkruar. U afruan një pjesë e atyre që pas 8 janarit, natën vonë shkuan në zyrën e atit të 20, por edhe disa të tjerë.

Ca me iluzione se mund të çanin, si përshembull Evi Kokalari, pore dhe të tjerë “kokëfortë” që gjithë jetën kanë bërë beteja në mjedisin e ashpër të PD-së, ku natyrisht nuk kanë qenë të mirëpritur. Si Muslym Murrizi, Gazmend Oketa, Aleksandër Biberaj e të tjerë, të cilët nuk qëndruan gjatë.

Kësaj radhe, kushtrimi pë “Rithemelim”, ngjan si një thirrje me rreze të mesme veprimi. Pak a shumë si te filmi “Kapedani”, ku xha Sulo bën shef ëndërr se komandon bateritë e topave me dt të shkulura të mustaqeve. Po doktori, vërtetë është xha Saliu, por mustaqe nuk se ka pasur, madje legjendat thonë se nuk i janë dirsur kurrë. m.p.

Deputetja më e re, e dalë nga zgjedhjet e 11 Majit, Marjana Koçeku ka nisur reagimin e saj me një falenderim dhe kërkese ndjese për 18-vjeçarin Aron Balaj, i cili u dhunua së fundmi nga ish-shefi i Rrugores në Vlorë, Adrian Isufi dhe miku i tij Leart Bimo (person me precedent krimanal).

Marjana përmes këtij postimi është bërë “një” me Aronin, pasi ashtu sikurse dhe i riu, edhe socialistja e di fare mirë çfarë do të thotë të punosh me orë të tëra, turnet e gjata, tavolinat e shumta, klientët e padurueshëm dhe lodhjen e stërgjatë që të jep puna gjatë fluksit të sezonit.

Më tej ajo thekson faktin se ashtu si dhe i riu kamarier, të gjithë ata që përballen me situata të tilla, duhet të ngrenë fort zërin dhe t’i tregojnë çdo “maskarai” që askush nuk është mbi ligjin.

“Reagimi i fortë i opinionit publik asht shpresë, por na duhet me folë edhe ma shumë, që institucionet me veprue si duhet. Jam e bindun se ka edhe raste tjera, por reagimi shembullor sot duhet me i tregu çdo maskarai se askush s’asht mbi ligjin”, shkruan ajo ndër të tjera. m.p.

Deputeti i zgjedhur i PD, Belind Këlliçi, tha se objektivi i tij kryesor është rrëzimi i Edi Ramës, njëlloj siç bëri me Erion Veliajn, dhe jo ndonjë post brenda Partisë Demokratike.

I pyetur në A2 CNN nëse do të ketë ndryshime në funksionet e larta drejtuese të PD para nisjes së sesionit të ri parlamentar, dhe nëse ka ai ambicie për ndonjë pozicion, si ai i Sekretarit të Përgjithshëm, që mbahet aktualisht nga Flamur Noka, ai u përgjigj: “Absolutisht jo! Aktualisht jam drejtues politik i Tiranës, jam anëtar i kryesisë së PD, jam deputet… Mendoj që kjo forcë politike më ka vlerësuar jashtë mase dhe jam përgjigjur me punë dhe përkushtim. Nuk kam asnjë ambicie përveç rrëzimit të Edi Ramës. Po u arrit rrëzimi i Edi Ramës është përmbushur ambicia ime”.

“Pa post kam qenë unë prej vitit 2023, dhe i nxorëm ujët e zi Bashkisë së Tiranës për 44 javë me radhë. Më 11 maj nuk ka pasur zgjedhje. Këtë debat patëm edhe më 14 maj 2023. Erion Veliaj nuk mundet, është më i fortë se kurrë, dhe ja ku jemi sot kur Erion Veliaj është në burg, i gjithë shtabi i asaj fushate është në burg dhe sot nuk ke më Bashki, por një aparat të shkatërruar të administratës publike”, shtoi Këlliçi. m.p.

Një 57-vjeçar është zhduku pasditen e kësaj të diele në qytetin e Sarandës. Policia njofton se rreth orës 18:00 në afërsi të lagunës, në vendin e quajtur “Buka e Vivarit”, turisti portugez, i cili ndodhej së bashku me disa miq të tij, nuk është parë më nga momenti që ka hyrë me not në det.

Shërbimet e Policisë Kufitare Sarandë, në bashkëpunim dhe me patrullat nga toka janë duke vijuar kërkimet në det dhe në zonën përreth bregdet me qëllim gjetjen e portugezit 57-vjeçar me ininciale A.G.

Grupi hetimor i ngritur nga Komisariati i Policisë Sarandë po punon për sqarimin e plotë të rrethanave të ngjarjes. m.p.

Prof. Dr. Fran Gjoka

“Natyra nuk është një vend për të vizituar. Ajo është shtëpia jonë.”— Gary Snyder

Kjo thënie sublimon lidhjen tonë të brendshme me natyrën dhe thekson se studimi në fushat e shkencave të jetës është një rrugë për të jetuar në harmoni me të – jo thjesht për ta vizituar, por për ta kuptuar dhe ruajtur si shtëpinë tonë. Në të njëjtën kohë, studimi në këto fusha u jep studentëve njohuritë dhe aftësitë për t’u përballur me sfidat e kohës sonë, si ndryshimet klimatike, sigurimi i ushqimit të shëndetshëm dhe të qëndrueshëm, ruajtja e biodiversitetit, menaxhimi i ujit dhe tokës, si dhe zhvillimi i teknologjive të reja për një mjedis më të shëndetshëm.

Në Universitetin Bujqësor të Tiranës (UBT) besojmë se pasioni për natyrën dhe jetën është themeli i çdo karriere të suksesshme në shkencat e jetës. Nga toka dhe uji te bimët dhe kafshët, programet tona të studimit ju ftojnë të eksploroni, të mësoni dhe të ndërtoni të ardhmen tuaj profesionale. Në këtë shkrim të shkurtër prezantojmë ofertën e re akademike të UBT-së, me programe inovative dhe bursa për degët prioritare, që ju ndihmojnë të ktheni pasionin tuaj në profesion.

Zgjedhja e diplomës është hapi që përcakton rrugën tuaj drejt së ardhmes. Për mijëra maturantë, ky është vendimi më i rëndësishëm që formëson vitet e ardhshme dhe hap dyert drejt një karriere të qëndrueshme. Zgjedhja duhet të bazohet te pasionet personale, perspektivat e punësimit dhe cilësia e programeve. Prindërit kanë një rol të rëndësishëm udhëzues, por të rinjtë sot kanë më shumë autonomi për të ndjekur aftësitë dhe aspiratat e tyre.

UBT – lider në shkencat e jetës dhe më gjerë. Universiteti Bujqësor i Tiranës, i themeluar në vitin 1951, është institucioni më i madh dhe më i vjetër në vend për shkencat e jetës – tokën, ujin, bimët, kafshët dhe ekosistemet – me një trashëgimi të shkëlqyer të ekselencës akademike dhe kërkimore.

Programet e reja, që përbëjnë ofertën akademike të UBT-së, janë të certifikuara nga Universiteti BOKU i Vjenës dhe përfshihen në listën e degëve prioritare që ofrojnë bursë shtetërore të barabartë me pagën minimale, sipas vendimit të qeverisë shqiptare. Kampusi i ri modern, laboratorët kërkimorë, fermat didaktike dhe stafi akademik i kualifikuar e i përkushtuar, së bashku me mundësinë për të ndjekur një pjesë të studimeve në universitetin partner BOKU, krijojnë kushte ideale për zhvillim profesional dhe personal. Studentët përfitojnë nga praktikat, kërkimet dhe rrjetet ndërkombëtare, duke u përgatitur në mënyrë konkurruese për tregun e punës, si në Shqipëri ashtu edhe jashtë saj.
Oferta e re akademike (2025–2026) përfshin 9 programe Bachelor, prej të cilave 6 në shkencat e jetës:

1) Shkencat Bujqësore dhe Siguria Ushqimore, me profilet: Agronomi, Hortikulturë, Mbrojtje Bimësh, Zootekni, Akuakulturë dhe Peshkim.
2) Inxhinieri Mjedisi dhe Uji, me profilet: Menaxhimi i Ujit dhe Menaxhimi i Burimeve Natyrore.
3) Teknologji Informacioni (IT) në Bujqësi dhe Mjedis – teknologji digjitale për menaxhim inteligjent.
4) Inxhinieri Pyjore, me profilet: Menaxhimi i Ekosistemeve Pyjore, Mbrojtja e Natyrës dhe Biodiversitetit.
5) Teknologji Ushqimore.
6) Ushqimi dhe Shkencat e të Ushqyerit – siguria ushqimore dhe shëndeti përmes ushqyerjes.
Programe që lidhin shkencën me sipërmarrjen dhe krijimtarinë:
7. Ekonomiks, me profilet: Ekonomia dhe Politikat e Zhvillimit, Ekonomiksi i Aplikuar.
8. Menaxhimi i Biznesit, me profilet: Menaxhim Agrobiznesi, Menaxhim i Turizmit Rural.
9. Dizajni i Interierit dhe Inxhinieri Druri, me profilet: Teknologjia e Drurit, Dizajni i Mobiljeve dhe Interierit.

Bursa dhe përfitime: Të gjitha programet e reja janë në listën e degëve me bursë shtetërore të barabartë me pagën minimale, duke ulur ndjeshëm barrën financiare për familjet. Diplomat e UBT-së, të certifikuara nga BOKU e Vjenës, ofrojnë një avantazh real në tregun e punës, brenda dhe jashtë vendit.
Nga pasioni te profesioni: zgjidh shkencat e jetës dhe bëhu pjesë e ndryshimit që bota kërkon.

RELDAR DEDA – Shqipëria vazhdon ende të jetë e kërrusur nga pesha e aktiviteteve të rrjeteve të narkotrafikut, nga një qeveri e shkrirë qartazi me këtë rrjet, nga një kryeministër arrogant që s’heq dorë për të futur në grykë të vet të gjitha pushtetet; nga një opozitë e pafuqishme për t’u përballur me këtë gjendje, qoftë për shkak të përgjegjësive të veta, qoftë për shkak të degradimit të situatës; media të kontrolluara, elita akademike të korruptuara e të nënshtruara dhe një shoqëri civile e vënë e tëra në shërbim të qeverisë.

Zërat kritikë po pakësohen dita-ditës, dhe shoqëria po vazhdon të zhytet në një depresion të tillë, saqë ka filluar ta pranojë hapur perspektivën e një politike moniste, që secili prej nesh e kishte menduar si të mbyllur përgjithmonë.

A nuk menduam të gjithë ne se koha kur shteti udhëhiqej nga një burrë i vetëm, për disa dekada me radhë, kishte marrë fund? A s’ishim ne dëshmitarë të shpalosjes së beftë të revolucioneve nëpër botën arabe, që çuan në rrëzimin e Ben Alisë në Tunizi, të Mubarakut në Egjipt apo të Gadafit në Libi? A nuk ishim ne ata që pamë se si ushtria e dëboi nga pushteti diktatorin 94-vjeçar të Zimbabvesë, Robert Mugabe, pas afro dyzet vitesh në krye të shtetit?

Atëherë kur menduam se autoritarizmi, dhe mbi të gjitha regjimet autoritare, kishin marrë fund, Shqipërisë i kanoset rreziku i ngecjes në një purgator gjysmë-demokratik apo kinse-demokratik, ku kryeministri i vendit luan lojën e një demokracie fasadë, prapa së cilës fshihet një sistem i kapur plotësisht nga tentakulat kriminale dhe financiare.

Sigurisht, kohërat e sotme nuk prodhojnë diktatura në kuptimin klasik të fjalës. Ato po prodhojnë sisteme perfide, në të cilat demokracia rrëshqet, kthehet mbrapsht dhe bëhet karikaturë e vetvetes. Sociologët e quajnë këtë “autoritarizëm performativ”, ku lideri nuk ndalohet nga asgjë, sepse është kudo. Flet si opozitë, qeveris si i vetmi autoritet, ndërton, shan, fal, përsërit, ironizon, mbledh, çmonton dhe në fund të ditës është i vetmi që ka të drejtë të tregojë historinë e vendit.

A nuk e ka përshkruar Ismail Kadare një fenomen të ngjashëm tek Pashallëqet e mëdha, ku tregon se nën një sundim të gjatë, populli mësohet të mos imagjinojë më asgjë përtej sundimtarit? Dhe kur imagjinata vdes, nuk ka më demokraci. Ka vetëm zbrazëti me zë të lartë.

Në Shqipëri, pushteti nuk lufton më me zjarr, por ai djeg me heshtje. Nuk godet. As nuk shtyn. Thjesht thith. Tenton të kapë këdo që joshet nga madhështia e tij, dhe pasi ta kapë, e përpin. E bën pjesë të vetes, e mbyll në një zyrë me mobilie të reja, i jep një post, një bord, një konferencë për shtyp. Dhe më pas e lë të zbehet, të tretet, si një rrobë e vendosur në diellin e rremë të kompromisit.

Në këtë vend të lodhur nga tranzicioni, Edi Rama nuk e fsheh më as etjen për pushtet, as strategjinë për ta zgjatur atë. Por ajo që fsheh mjeshtërisht është një plan më i thellë: për ta bërë të panevojshme vetë ekzistencën e opozitës. Jo duke e ndaluar. Jo duke e goditur me grusht. Por përkundrazi, duke e ftuar në tryezë, duke e përkëdhelur, duke i thënë: “Ejani, s’ka më ndasi. Jemi të gjithë bashkë.”

Në një regjim të kalbur, këto fjalë do të tingëllonin si thirrje për paqe. Por në një demokraci të dërrmuar, ato janë këngë funerali për pluralizmin. Në muajt e fundit, Rama ka thirrur publikisht që figura “të shëndetshme” nga e djathta të bashkohen me qeverisjen. Kjo është një thirrje që në thelb të kujton një sulm të heshtur ndaj një partie që ai e di mirë se është ende aset kombëtar: Partisë Demokratike.

Sepse Rama e di: PD, me gjithë plagët, përçarjet, dështimet, është një institucion historik i këtij vendi. Është pjellë e dhimbshme e viteve ’90, e atij momenti kur shqiptarët ndanë përfundimisht drithmën e frikës nga fryma e lirisë. Dhe ajo që Rama s’mund ta falë, është pikërisht kjo: që ekziston ende një forcë që i kujton vendit se pushteti mund të ndërrohet. Dhe prandaj duhet bërë i padukshëm.

Ai ka nisur ta bëjë këtë me një mjeshtëri që do ta kishin zili edhe strukturat më të ftohta të Tabir Sarajit në Pallati i ëndrrave. Genc Doromemaj, dikur kryetar i PD-së në Vlorë, sot është në një pozicion të emëruar nga vetë qeveria. Në heshtje. Pa sherr. Pa kushte. U bë pjesë e sistemit. Si një ëndërr që nuk u interpretua, por u arkivua. Përherë. E mbuluar me pluhur qeveritar.

E gjithë kjo strategji; përvetësimi i figurave të opozitës, thirrjet për “afrim”, vendosja e kundërshtarëve politikë në borde dhe poste publike, nuk është thjesht manovër politike. Është pjesë e një modeli më të thellë autoritar, ku pushteti nuk mjaftohet më me kontrollin e institucioneve, por synon të kontrollojë edhe perceptimin e realitetit.

Të tjera figura janë ftuar, publikisht apo prapa kuintave, që të ndalin së qeni kundërshtarë dhe të kthehen në “bashkëpunëtorë”. Të shndërrohen nga pjesë e një alternative në argument të pushtetit aktual. Dhe ky është momenti kur opozita nuk goditet, por zhbehet me përqafim.

Në romanin “Dimri i Madh”, Kadare përshkruan një sistem që nuk kërkonte të asgjësonte kundërshtarin, por të zhdukte dallimin mes vetes dhe tij. Kështu, çdo kundërshtar bëhej, pak nga pak, version i zbutur i Partisë. Dhe kur dallimi humbet, humb edhe alternativa.

Rama nuk ndërton një regjim të dhunshëm. Ai ndërton një gjendje ku gjithçka tjetër duket e panevojshme. “Pse na duhet një opozitë?”, pyesin disa, “kur ai vetë po sjell të djathtën brenda së majtës?” Kështu lind iluzioni i plotësisë, që është arma më e frikshme e autoritarizmit.

Në të vërtetë, ai nuk kërkon opozitarë që të mendojnë ndryshe. Kërkon figurantë që të justifikojnë dominimin e tij, si në një teatër ku gjithçka është vendosur paraprakisht. Në vend të garës, kemi përputhje. Në vend të përplasjes së ideve, kemi krahë që bien në prehrin e një njeriu të vetëm. Një simfoni njëzëri, që zëvendëson pluralizmin me një estetikë të pastër qeveritare, të kuruar, të heshtur dhe të vetëkënaqur.

Nëse një njeri qëndron 26 vjet në pushtet, fillimisht si ministër, më pas si kryetar bashkie, pastaj si kryetar partie dhe më në fund si kryeministër, ai nuk është më thjesht një njeri i pushtetit. Ai bëhet vetë pushteti.

Edi Rama, që hyri në skenën politike si ministër i Kulturës në vitin 1998, nuk është më një aktor në politikë. Ai është bërë skena vetë. Dhe kur skena është gjithmonë e njëjtë, spektakli ndryshon vetëm në rekuizita. Qytetarët nuk janë më spektatorë të lirisë, por të një rituali të përsëritur, ku lideri i vetëm mbetet gjithnjë figura qendrore.

Sot, Rama nuk qeveris më thjesht për të ruajtur pushtetin. Ai qeveris që të mos mbetet më asnjë fije nevoje për ta ndërruar atë. Dhe mënyra më e sigurt për ta arritur këtë është: të shndërrojë kundërshtarin në dekor. Të marrë zërin e tij, të përdorë fytyrën e tij, të bëjë sikur është bashkë, për të mos e lejuar kurrë të jetë përballë. m.p.

Kristjan Asllani nuk është në planet e Christian Chivu për sezonin e ri. Shqiptari nuk e ka bindur trajnerin e ri të zikaltërve, ndaj duhet të largohet diku tjetër. Mesfushori elbasanas është i vetëdijshëm për vendimin e Christian Chivu, por nuk pranon të largohet nga Inter.

“Kokëfortësia” e tij ka bërë që Interi të humbë 15 milionë euro, pasi Asllani refuzoi të transferohej në La Liga te Real Betis. Klubi spanjoll ishte i gatshëm të paguante 15 milionë euro për kartonin e tij, shifër brenda pritshmërive të Interit.

Asllani nuk pranoi te shkonte te Betis duke u justifikuar se nuk donte të ishte larg familjes së tij. Për shqiptarin ka interes edhe nga klubet e Serisë A, ku deri më sot janë përmendur Bologna dhe Fiorentina.

Dy klubet e sipër përmendura kërkojnë vetëm huazimin e thjeshtë të tij, ose huazim me të drejtë blerjeje, ndërsa Interit i intereson më shumë shitja përfundimtare e shqiptarit. m.p.

Kryetari i lëvizjes “Shqipëria Bëhet”, Adriatik Lapaj, ka komentuar sërish zhvillimet e fundit brenda koalicionit me të cilin ai mori pjesë në zgjedhjet e 11 Majit dhe “prerjen të besë” të ish-aleatit të tij të “Nismës Thurrje”, Endrit Shaban.

I ftuar së fundmi në A2 CNN, Lapaj është shprehur sërish i zhgënjyer, duke pohuar se ndonëse miq të shumtë i kishin kërkuar që të mos i besonte Shabanit, ai vendosi që të “shtrëngonte duart” me shokun e tij prej 12-vitesh.

“Nuk e mendoja kurrë që dikush mund t’i bënte një akt kamikaz rrugëtimit politik të ndryshimit në Shqipëri”, tha më tej Lapaj, duke theksuar se nuk e kishte imagjinuar asnjëherë një ndarje në këtë formë.

Ndërkohë, sa i takon deklaratës së tij të mëparshme se nuk do të hynte në Parlament nëse subjekti politik që ai drejtonte do të merrte vetëm një mandat, Lapaj theksoi se ishte bërë në funksion të motivimit të ekipit, para formimit të koalicionit dhe se nuk kishte synuar keqinterpretim të sistemit zgjedhor.

Kujtojmë se më 23 korrik, kreu i KQZ-së Ilirjan Celibashi, i dha drejtim sherrit të ditëve të fundit mes dy ish-aleatëve, Adriatik Lapajt dhe Endri Shabanit për “karrigen” në Parlament.

Përfundimisht, sipas kreut të KQZ, Lapaj mbeti zyrtarisht jashtë Kuvendit të Shqipërisë, ndërkohë që mandati i deputetit të Nisma Shqipëria Bëhet i kaloi Kleana Xhuvelit, kushërirës së Lapajt.

Në një deklaratë të shkurtër për mediat, kjo e fundit u shpreh se do të mbajë mandatin e saj deri në momentin që ai t’i rikthehet të zotit, pra Lapajt.

“Deri në ditët qe beteja ligjore do ta kthejë te i Zoti, te njeriu më i besuar i tij Adriatik Lapaj. Unë jam 27 vjeçe dhe jam kushërira e Adriatik Lapajt”, tha ajo shkurtimisht.

Kleana Xhuveli është një juriste e re, e përfshirë në zgjedhjet e 11 majit 2025 me koalicionin “Nisma Shqipëria Bëhet”, në bashkëpunim me Adriatik Lapajn. m.p.

Belind Këlliç sulmoi partitë e reja që morën pjesë në zgjedhjet e 11 majit, pasi i quajti pjesë të planit të Ramës për të përçarë opozitën.

“Qytetarët shpresën te PD-ja e kanë. Nuk e kanë as te forca të tjera që thoshin do marrim 71 mandate dhe në fund zihen se kush do të marrë një mandat, apo as te forcat ë tjera që ngrihen si forca për të çarë opozitën”, tha Këlliçi në A2.

“Të gjithë pseudoforcat e reja që janë ngritur. I ka ngritur Edi Rama, pse kush?! Pjesa dërrmuese e skemës politike sot ndiqet nga një plan i Edi Ramës për të fraksionuar opozitën, për të ndjekur modelin e Serbisë, për të krijuar një opozitë me 7-8, me 10 parti, të cilat nuk bëjnë kurrë koalicion dhe nuk vijnë kurrë në pushtet. Ka forca që dukshëm janë krijuar për të hequr vota dhe mandate nga opozita dhe PD”. m.p.

Deputeti i zgjedhur i Partisë Demokratike, Belind Këlliçi, akuzoi publikisht Komisionin Qendror të Zgjedhjeve se është thjesht noteri i Kryeministrit Edi Rama, pasi certifikoi zgjedhjet e 11 majit.

“Nuk besoj se ka pasur njeri dyshim për vendimin e KQZ, është paradhoma e Kryeministrit dhe levë e Qeverisë. Pra e gjithë kjo betejë e bërë nga Partia Demokratike, faktet e bëra publike, videot, fotot, e të gjitha, nuk besoj se ka pasur ndonjëherë ndonjë qëndrim nga ana e PD që do të reflektonte KQZ. Ajo është aty noter, për epshet elektorale të Edi Ramës dhe këtu mbyllet kjo histori”, tha Këlliçi në “Off the Record” nga Andrea Danglli, në A2 CNN.

“Ne këtë po e bëjmë pikësëpari për shqiptarët, dhe mbi të gjitha për misionin e vëzhguesve të OSBE/ODIHR-it, që ende kanë kohë për të përpiluar raportin përfundimtar për zgjedhjet dhe të gjithë të shohin. Jemi në 27 korrik dhe po flasim akoma për farsën elektorale. m.p.

Deputeti i zgjedhur i Partisë Demokratike, Belind Këlliçi, tha se Departamenti Amerikan i Shtetit u ka kërkuar ambasadave të saj në botë të mos komentojnë zgjedhjet aty ku janë të kontestuara, si në rastin e Shqipërisë.

“Jemi i vetmi vend në botë, sepse DASH i kërkon ambasadave të mos komentojë zgjedhjet aty ku janë të kontestuara, dhe zgjedhjet janë të kontestuara. Jam i bindur që do të kemi zhvillime në shtator. I qëndroj bindjes sime dhe koherencës sime. Edhe ato lajme që unë u kam paraprirë, do të vijnë”, tha Këlliçi në A2 CNN.

Ai shtoi se ky është një ndryshim drastik i qasjes së SHBA, krahasuar me vitet kur në Tiranë përfaqësohej nga ambasadorja Yuri Kim.

“Vetëm tre javë pas zgjedhjeve, ish-ambasadorja e SHBA ia kaloi edhe Edi Ramës në urimin e saj, edhe të liderit të opozitës për performancën në humbje… Zoti Berisha u shpall “non grata” pa asnjë provë nga Sekretari i Shtetit, Blinken, i cili sot nuk lejohet të futet në asnjë godinë zyrtare të SHBA. Kur i kemi thënë ne këto gjëra, konsideroheshim të çmendur, antiamerikanë etj.”, shtoi Këlliçi. m.p.

Reperi i famshëm shqiptar Getoar Selimi ka komentuar sherret mes reperëve, ndërsa ishte i ftuar në emisionin “Goca dhe Gra” në Top Channel.

Getoar Selimi: Jam munduar gjatë gjithë kohës të ruaj atë imazhin tim, nuk kisha për të humbur për asnjë ide që mund të ma cenojë këtë pjesë. Na kanë ndodhur shumë herë këto gjëra, kemi has shumë herë, ndodhin për arsye të ndryshme, nuk është ajo puna si në çift e fatit, fati është i njëanshëm, nëse unë dua të bëj keq, të bëj keq edhe pse ti s’do, varet nga njerëzit si mendojnë që duhet të depërtosh, sot ke lloj lloj injorantësh në rrjete sociale që janë shumë të famshëm, mbase bëjnë edhe shumë lek me këtë punë, më parë s’kemi pas rrjete sociale dhe s’e kemi ditur me kë kemi të bëjmë dhe me kë na takon jeta, sot edhe mund t’i shohësh se çfarë prototipesh kemi. m.p.

Në fshatin Menkulas të Devollit, vendlindjen e shkrimtarit të madh Dritëro Agolli, u hodhën themelet e Shtëpisë-Muze që do të ruajë përjetësisht kujtimin dhe trashëgiminë e një prej figurave më të ndritura të letërsisë shqipe. Ky projekt kulturor, përtej simbolikës, është një akt konkret vlerësimi për kontributin e jashtëzakonshëm të Agollit në letrat shqipe dhe një hap përpara në përçimin e këtyre vlerave tek brezat e rinj.

Në ritin e kurbanit në themele të muzeut morën edhe kryegjyshi Botëror i Bektashinjve, Haxhi Dede Edmond Brahimaj – Baba Mondi – dhe Elona Agolli, vajza e shkrimtarit.

“Dritëroi është një nga figurat e kombit shqiptar, ka lënë një vepër të shkëlqyer, ku ka frymëzuar shumë shqiptarë për të përballuar vështirësitë. Falënderoj familjen, arkitektin dhe të gjithë dashamirësit e tij që po bëjnë këtë muze, për këtë figurë kaq madhe të Shqipërisë. Ishte një personalitet i madh. Zoti na nderoftë të gjithëve, Amin!” – u shpreh Baba Mondi.

Ndërsa Elona Agolli, me emocion dhe përulësi, solli për të pranishmit copëza nga jeta personale e të atit, duke e rikujtuar jo vetëm si një kolos të letrave, por si një baba.

“Jam e nderuar që marr pjesë në ritin e kurbanit, një rit bektashian. Edhe rrënjët e familjes sime i përkasin këtij besimi, por edhe moralit bektashian. Gjyshërit e Dritëroit dhe gjyshi im, Rizai, i përkisnin besimit bektashi. Përherë në familjen e tim eti këndoheshin këngët e bektashizmit, recitohej Abaz Aliu i Naim Frashërit. Jam e lumtur, pasi me realizimin, bërjen realitet të muzeut për Dritëro Agollin në fshatin e tij të lindjes, do të ketë një mundësi dhe hapësirë të posaçme dedikuar traditave të familjes bektashiane, historisë familjare të shkrimtarit” – u shpreh Elona Agolli, vajza e Dritëroit.

Shtëpia-Muze e Dritëro Agollit do të jetë një qendër kulturore e gjallë ku do të ekspozohen dorëshkrime, objekte personale, fotografi dhe dokumente arkivore. Ajo synon të bëhet një pikë referimi për çdo vizitor dhe të ri që dëshiron të njohë nga afër jetën dhe veprën e këtij personaliteti të shquar të kulturës shqiptare. m.p.

Në Kalasë, situata paraqitet serioze për shkak të përhapjes së zjarrit nga era e fuqishme pranë zonës së banuar.

Ministria e Mbrojtes bënë me dije se në aksion janë angazhuar zjarrfikësit e Delvinës dhe Sarandës, efektivët e Forcave të Armatosura, zjarrfikës nga Baza e Mbështetjes së Emergjencave Civile dhe një helikopter Black Haëk.

Ministri i Mbrojtjes, Pirro Vengu, dhe Kryetari i Bashkisë Delvinë Besmir Veli ndodhen në terren, ku po ndjekin nga afër operacionin në mbështetje të banorëve dhe përpjekjet për minimizimin e rrezikut për jetën e qytetarëve.

Ndërkohë, zjarri i ardhur nga Kalasa momentalisht po kalon mbi malin e Lukovës në sipërfaqe me bimësi të dendur. Fronti është në majë të malit në drejtim të Lukovës dhe Sasajt dhe po favorizohet edhe nga era. m.p.

Mësuesja kujdestare e Aronit 18-vjeçar i cili sot ra pre e dhunës barbare të Adrian Isufit me detyrë efektiv i Policisë së Dibrës (tani i pezulluar) dhe mikut të tij, Leart Bimo, ka reaguar së fundmi ku dhe ka vënë në dukje cilësitë e mira të së riut.

Vali Veshaj shkruan se 18-vjeçari është një nxënës i shkëlqyer, me të gjitha notat 10-ta dhe se po punon për të siguruar shpenzimet e maturës.

Ajo u bën apel institucioneve shtetërore që të marrin masat e menjëhershme dhe të dënojnë agresorët.

“Djali është nxënësi që sapo ka mbaruar klasën e njëmbëdhjetë dhe është me dhjeta. Është me një sjellje model dhe ka pjekurinë dhe kulturën që i mungon personit përballë. Është djalë i mrekullueshëm dhe po punon për shpenzimet e maturës. Unë që po ju shkruaj jam mësuesja kujdestare e tij. Shteti të marrë masa, pasi kjo është rinia, e cila nuk e gjen veten askund.”, shkruan mësuesja e Aron Balajt. m.p.

YLLI MOLLA – Udhëheqësi i Palestinës, Jaser Arafat, ka kryer stërvitje ushtarake edhe në Shqipëri. Gjatë vizitave të shpeshta në Tiranë, lideri me çallmë ka vizituar ushtarët e tij revolucionarë, që përgatiteshin në kazermat e rrethinave të kryeqytetit shqiptar, por është futur edhe vetë në kabinetet speciale e poligone. Jo thjesht për të shuar kureshtjen rreth metodave që përdornin pedagogët shqiptarë, që u mësonin të rinjve artin e luftës popullore. Ai ka ballafaquar me specialistët dhe drejtuesit e lartë të Ushtrisë Shqiptare njohuritë dhe shprehitë praktike në fushën ushtarake. Vizitat e tij u shtuan pas forcimit të marrëdhënieve midis udhëheqësit komunist të Shqipërisë, Enver Hoxha, me drejtuesit e të ashtuquajturave lëvizje revolucionare në botë. Ndoshta për herë të parë stalinizmi nuk e pengoi Enverin të mbështeste nacionalistin Arafat, vetëm pse ky i fundit luftonte kundër Izraelit. Një shtet që Hoxha e kishte cilësuar si vegël të imperializmit amerikan. Kështu, si asnjëherë tjetër, Enveri mbante të njëjtin qëndrim me imperialistët ndaj liderit të Palestinës.

Një nga ish-pedagogët më të mirë të përgatitjes së zjarrit në vitet 1970-1980, sot me një funksion të rëndësishëm në Ministrinë e Mbrojtjes, ka qenë për pak kohë profesori i liderit palestinez për mësimin dhe realizimin e qitjes me armët e këmbësorisë në poligonin e Lanabregasit, pranë kryeqytetit. “Në vitin 1973 Jaser Arafat, bashkë me komandantin e ushtrisë palestineze, Abu Xhihad, i shoqëruar nga ish-shefi i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë, Petrit Dume, erdhi për të ndjekur një stërvitje treguese në poligon”, – tregon oficeri madhor që dëshiron të mbetet anonim për shkak të detyrës shtetërore. Më parë Arafati kishte vizituar klasat dhe kabinetet e përgatitjes luftarake në Akademinë Ushtarake, ku ishte interesuar për metodat e mësimdhënies dhe programet që zhvilloheshin atje për përgatitjen e oficerëve të niveleve të ndryshme. “Në poligon Arafati mbërriti me veshjen e tij tradicionale, xhaketë dhe çallmë në kokë”, – kujton pedagogu ushtarak. Bashkë me komandantin e Shtabit të Ushtrisë Palestineze ai tregoi interes të veçantë për qitjen kundër objektivave ajrore. Pikërisht për këtë, një togë oficerësh të rinj demonstruan me qitje reale në poligon. “Për nder të udhëheqësit palestinez u kryen të gjitha variantet e mundshme me të gjitha llojet e armëve të këmbësorisë”,- vijon oficeri madhor. Ishte një tregim interesant, për të cilin drejtuesit e lartë të Ministrisë së Mbrojtjes urdhëruan të përgatitej edhe një film dokumentar, që do të shfaqej në të gjithë ushtrinë.

Arafati u kënaq shumë nga demonstrimi i oficerëve të akademisë. Gjatë bisedës së lirë që zhvilloi me drejtuesit e stërvitjes ai dha mendimin që shpejtësia e shenjës ajrore të imituar të ishte më e madhe. Ishte koha kur aviacioni kishte marrë zhvillim të madh dhe palestinezët kërkonin të zotëronin artin e luftës kundër tij. “I thamë se kjo mund të realizohej me anë të mekanizmit të shpejtësisë dhe nuk përbënte ndonjë problem”,- shton ish-pedagogu. “Shumë mirë atëherë”, – tha Arafati. Më pas ai tregoi interes të veçantë edhe për granatat- prodhim shqiptar. Bëri qitje me 3-4 granata dore të tipave të ndryshëm. Arafati shprehu dëshirën të bënte qitje edhe me granatahedhës. “Sapo kishim marrë nga Kina granatahedhësit e lehtë kundër këmbësorisë me shënjestër të saktë, – kujton oficeri, që ia plotësoi menjëherë dëshirën Arafatit. Por, lehtësia me të cilën e përdorte granatahedhësin, tregonte se këtë lloj arme e kishte përdorur edhe më parë”, – vijon ai. Qitja e Arafatit me granatahedhës doli mjaft mirë.

Sipas rrëfimtarit, përkthyesi tregoi më pas se lideri palestinez kishte dëshirë të bënte qitje edhe me kundërtank. Por, meqenëse në poligon nuk kishte predha të tilla, u dërgua me ngut një makinë në magazinën e armatimit për të marrë disa predha kundërtanke. Ato erdhën për disa minuta, por nuk u përdorën. Kishte qenë një keqkuptim gjatë përkthimit me emërtimet e llojeve të granatave. Gjatë kohës së qëndrimit në Tiranë, Arafat ka inspektuar edhe trupat palestineze që stërviteshin pranë detashmentit të zbulimit në Zall Herr. Grupi i tyre zhvillonte stërvitje me program të rregullt, për të cilën u angazhuan tre katedra, ajo e përgatitjes së zjarrit, taktikës dhe xhenios. “Ky është një program për shqiptarët e vuajtur”,- kështu e kishte vlerësuar një nga drejtuesit e lartë të ushtrisë stërvitjen me palestinezët, që përgatiteshin si drejtues të niveleve të ulëta. Toga e tyre mbahej me evidencë të rregullt dhe për çdo ushtar shënohej niveli i përvetësimit të programit, ku përfshihej taktika, lufta me eksplozivë, atentatet, aksionet diversioniste, sampo, zbulim e kundërzbulim. Por, oficerët shqiptarë që stërvitnin palestinezët kanë qenë të pakënaqur me interesimin e tyre. “Midis palestinezëve kishte vagabondë, që e kishin mendjen të shkonin në shtëpi publike”, – kujton një nga ish-pedagogët. Megjithëkëtë stërvitja me palestinezët dhe ajo me indonezianët janë të vetmet që janë zhvilluar për një kohë të gjatë me programin më të plotë në regjistër, ndonëse emrat e tyre nuk kanë qenë të vërtetë. Të gjitha veprimet e pedagogëve kryheshin në sekret të plotë. Në krye të listave të fishekëve që duheshin dorëzuar te kapteri i armatimit shënohej: “Për të huajt” ose “Delegacion i huaj”. Por, në asnjë rast nuk cilësohej se për çfarë të huajsh bëhej fjalë.
***
Drejtoria II (Zbulimi)
RELACION
Mbi zhvillimin e mbledhjes mësimore me grupin palestinez Prej 16.1 deri 18.06.1971, pranë detashmentit të zbulimit të Shtabit të Përgjithshëm, u zhvillua mbledhja mësimore me grupin e kuadrove palestinez. Në grupin mësimor gjatë gjithë periudhës së stërvitjes morën pjesë 30 veta. Me mbërritjen e grupit në vendin tonë, u diskutua programi me shoqëruesin e grupit Abu Ziad dhe pastaj me gjithë grupin ku u bënë disa ndryshime në të, duke shtuar orët për punë politike, përgatitje zjarri (topat pa zmbrapsje 75, 85 mm, mortaja 107, 120 mm, mitralozat kundërajrorë 12,7 mm e 14,5 mm), topografi etj. Kushtet për jetesë, punë, stërvitje, në bashkëpunim me drejtoritë e tjera në MM u krijuan para kohe dhe shërbyen si një bazë e mirë për realizimin e programit. Me qëllim që mbledhja mësimore të zhvillohej me nivel të lartë dhe të mos ndodhnin ngatërresa të ndryshme për zhvillimin e stërvitjes me ta, u caktuan kuadrot më të përgatitura të detashmentit, u instruktuan ata dhe studiuan literaturë për t’u njohur me problemin palestinez dhe luftën që bëjnë popujt arabë kundër zionizmit dhe imperializmit.

Pjesëmarrësit në grupin mësimor, kanë treguar interes të veçantë për përvetësimin e programit, kanë mbajtur një rregull dhe disiplinë të kënaqshme dhe në përgjithësi kanë pasur kërkesë ndaj vetes. Përvetësimi i programit nga pjesëmarrësit ka qenë i mirë. Në përgjithësi ata janë në gjendje që këto mësime që muarën në këtë mbledhje mësimore ta vënë në jetë. Ata nuk kanë nënvleftësuar ndonjë lëndë, por më aktiv dhe më mirë janë paraqitur në përgatitje zjarri sidomos në përdorimin praktik të armëve, në përgatitje taktike e taktikë special dhe në përgatitje xheniere. Gjatë qëndrimit të tyre pranë detashmentit pjesa dërmuese e grupit nuk ka treguar ndonjë interes të veçantë për t’u njohur ose biseduar me njerëz të veçantë që nuk kanë pasur lidhje pune me ta. Përpjekje për t’u afruar e biseduar me njerëz të tjerë ka pasur vetëm gjatë kohës së shtrimit të dy vetëve në spital.

Me qëllim që të njiheshin me sukseset e vendit tonë në ndërtimin e socializmit, ditët e diela kanë bërë vizita në objekte të ndryshme në Tiranë, Durrës dhe javën e fundit bënë edhe një turne në qytetet Vlorë, Sarandë, Gjirokastër e Berat. Më 26.6.1971, me të gjithë pjesëmarrësit e grupit mësimor u bë një mbledhje e lirë, për të shfaqur mendime, sugjerime, vërejtje për programin, metodën e stërvitjes, organizimin e jetës, aktivitetit dhe për kushtet materiale për stërvitje e jetesë. Lidhur me programin, pjesëmarrësit shprehën mendimin se ai siguron një përgatitje të mirë dhe u përgjigjet detyrave që ata do të zgjidhin. Megjithatë, ata shfaqën mendimin që në program të ketë më shumë kohë për përgatitjen xheniere, e sidomos për punën direkte me lëndët eksplozive, si një element shumë i rëndësishëm i përgatitjes së tyre. Gjithashtu, më shumë kohë kërkuan për mitralozat kundërajrorë 12,7 e 14,5 mm.

Instruktorët, sipas edhe të pohimeve të tyre, janë treguar vazhdimisht korrektë në sjelljet e tyre me pjesëmarrësit. Pjesëmarrësit folën mirë për kujdesin e treguar për ta nga shokët e caktuar për këtë qëllim dhe shprehën mendimin se atyre u ishin siguruar kushte të përshtatshme për jetesë, punë, stërvitje duke bërë që ta ndjenin veten si në shtëpi të tyre. Periudha 6 mujore, sipas tyre, kaloi shpejt. “Kishim me çfarë të merreshim”, programi ishte i ngjeshur. Nga vizita që bënë në jug të vendit tonë “krijuan një përshtypje më të saktë, më të plotë mbi sukseset tona në ndërtim. Më shumë përshtypje u kishte bërë Kombinati Mao Ce Dun dhe u shprehën se “ne nuk mendonim që një popull 2 milionësh të kishte një kombinat të tillë”.

Në fund të takimit ata falënderuan për gjithçka që ne kemi bërë për ta, për stërvitjen, kushtet e përshtatshme, kujdesin e treguar.
“Neve, thanë ata, na gëzon shumë fakti se ju armiqtë tanë i konsideroni dhe i keni dhe armiqtë tuaj”. Ata premtuan se do të vënë të gjitha forcat për të vënë në jetë ato çka mësuan këtu. Në mbrëmjen e datës 28.6.1971, me rastin e mbarimit të mbledhjes mësimore, u dha një pritje në shtëpinë qendrore, nga zv.shefi i Shtabit të Përgjithshëm Rahman Parllaku. Pjesëmarrësit në grupin mësimor, largohen nga vendi ynë më 30.06.1971.
Shefi i Drejtorisë së II,
Andon Sheti
(Pjesë nga libri “Guerilas made in Albania”, Botart 2016.) m.p.

Ishte një pasdite shtatori e vitit 1988, kur po kthehesha nga shkolla për në shtëpi. Në oborrin e lagjes pashë disa njerëz të ulur dhe një polic që fliste me zë të lartë.
Iu afrova me shpejtësi nga kurioziteti dhe vura re se po zhvillohej një gjyq popullor ndaj komshiut tim, Bujarit, i cili kishte vjedhur dy pula në një shtëpi private.

Pa u zgjatur shumë: në fund, Bujari u dënua me 1 vit burg dhe internim në fshat. Pas vuajtjes së dënimit, ai nuk u kthye më në lagje, sepse i vinte turp nga komshinjtë.

Pas shumë vitesh, e takova sërish Bujarin bashkë me dy vëllezërit e tij: Ilirin dhe Sokolin.
Të tre ishin përfshirë në politikë dhe punonin si shoqërues nëpër fushata:

• Bujari me PD,
• Sokoli me PS,
• Iliri me LSI.

Pimë një kafe dhe i dëgjova me kënaqësi, por edhe me habi.
Të tre ishin pjesë e policisë, por kishin dhe punë të tjera “part-time”, jo gjithmonë të deklaruara.
“Kreshnik, kemi ndarë rolet në tri krahë,” – më thanë – “që kushdo që të vijë në pushtet, të jemi në anën e duhur.”

U ndava me ta dhe nuk i pashë më për disa vite – derisa në qershorin e kaluar, Bujari doli në disa portale dhe në kronikat rozë.

Bujari nuk ishte më polic: ishte bërë biznesmen. Madje kishte blerë një jaht dhe ishte fotografuar me një vajzë nga shoëbizi.

E lexova artikullin me një frymë. Bujari kishte qenë dy herë i martuar dhe kishte pesë fëmijë, por dukej shumë i dashuruar me këtë gjysmë-gazetare 25-vjeçare.

Në fakt, nuk më tërhoqi historia romantike e Bujarit, por karriera e tij “e suksesshme” që ishte shkruar në gazetë. Pas largimit nga policia, kishte jetuar 10 vite në Holandë dhe ishte kthyer në Shqipëri me xhepin plot.

Pas “specializimeve” në Holandë për shpërndarje droge me shumicë dhe pakicë, u kthye dhe kishte punuar në doganë, në tatime dhe për disa vite në policinë bashkiake.

Mu kujtua kjo histori sot, kur pashë një video të ish-shefit të policisë që rrihte një kamarier. Fakti është që hajdutët e pulave janë bërë zyrtar dhe pushtetar.

Në fakt, këta janë njerëz që ndoshta kanë nevojë për një gjyq popullor si në kohën e Enver Hoxhës – që t’i degjenerosh publikisht, ashtu si Bujarin dikur. Por gjithsesi, ky nuk është vetëm problemi dhe kjo nuk është zgjidhja. Jo më kot At Zef Pllumi shprehej me dhimbje: “Kurrë s’e kam kuptuar se si një popull kaq i vogël si shqiptarët, ka mundur të nxjerrë kaq shumë rrugaçë.” m.p.

Gazetarja Fatma Haxhialiu e cila jo më larg se pesë muaj më parë solli në jetë një tjetër bekim, duke u bërë mami e dy engjëjve, ka reaguar lidhur me ngjarjen e rëndë të ndodhur së fundmi në qytetin e Vlorës, ku kamarieri 18-vjeçar Aron Balaj u dhunua për një shishe ujë nga Adrian Isufi dhe shoku i tij.

Në llogarinë e saj në “Instagram”, e prekur nga kjo ngjarje, Fatma i ka dërguar një letër të hapur Aronit, djaloshit i cili ndryshe nga bashkëmoshatarët e tij të cilët vrapojnë nëpër festa dhe për të harxhuar paratë e prindërve të tyre, ai vendosi që të punonte si kamarier për të ndihmuar familjen e tij.

Përmes rreshtave, gazetarja i thotë Aronit që tregoi se është “burrë”, pasi foli me zë të lartë dhe as nuk u tremb dhe as nuk u tërhoq përballë dhunuesve të tij, ku njëri prej tyre rezultoi të ishte edhe oficer policie, ai i cili duhet ta mbronte dhe jo ta qëllonte vetëm e vetëm se në tryezën e tij çoi një shishe ujë tepër.

Letra e plotë e Fatmës:

I dashur Aron, une kam dy djem, e sot kur degjova ngjarjen tende e kur te pash te prekur, te fyer, te dhunuar, qava si per djalin tim!

U ndjeva po aq e pafuqishme dhe totalisht e vrare si prinderit e tu.

I dashur Aron ti qe ne vend qe te festosh neper shkuma-party, ne bare luksoze me leke borxh, ti qe ne vend qe tu bertasesh priderve te tu pse ste kane blere makinen luksoze si shoket, ti qe ne vend qe te punoje pune te pista, zgjodhe te beje nje pune te ndershme, ne vend qe te pushoje, mendove te ndihmoje familjen, ose te vije ca leke menjane per universitetin…sot u rrahe barbarisht nga ca burra te paburre, te dobet e te mjere, qe frustrimet dhe paburrerine e tyre e tregojne keshtu, duke u marre me nje femije!

Ti sot Aron u tregove burre, sepse fole me ze te larte, nuk u trembe, nuk u terhoqe, as nuk u perfshive ne pellgun e qelbesirave!

Ti sot i dashur Aron na vure ne mendime te thella edhe njehere, si prinder e si shoqeri!

Nqs do t’i rrisim femijet tane ketu, me dashurine per punen, me moral e vlera, nqs do i rrisin femijet ketu si QYTETAR TE DENJE te ketij vendi!

Nqs do i mesojme se puna eshte NDER, se duhet te bejne vepra te mira e te jene gjithmone te ndershem me veten dhe te tjeret, a do te jene ata viktima e radhes? A do te shihen ata si te dobet, te pazote, e te pambrojtur? A eshte kjo Shqiperia qe ju kemi folur e premtuar?

Sot kam shume mendime i dashur Aron, sot jemi te gjitha mami jot, me te njejtat pikepyetje, mllef, dhimbje, brengosje…

Ama ajo qe them me bindje eshte se sot Aron, ti tregove se i drejti zhytet, por nuk mbytet, sepse fole dhe mbrojte dinjitetin tend deri ne fund e ndoshta keshtu fillon ndryshimi!!! m.p.

Një pushuese nga Çekia ka humbur jetën në Qerret të Kavajës pasditen e të dielës.

Sipas policisë, ngjarja ka ndodhur rreth orës 16:00, në plazhin e Qerretit, Kavajë. Duke u larë në det, është mbytur aksidentalisht shtetasja K. K., 42 vjeçe, banuese në Çeki.

Grupi hetimor vijon punën për sqarimin dhe dokumentimin e plotë të rrethanave të ngjarjes dhe shkakut të mbytjes. m.p.