Martesa në kohën e emigracionit, një sport ekstrem i rrezikshëm
Nga Leonard Veizi
Të martohesh në Shqipëri, duket se po kthehet në një sport ekstrem, një sfidë që vetëm më të guximshmit dhe më të ‘çmendurit’ e ndërmarrin…
…Në modernitetin e epokës që po jetojmë, – që duket sikur lëviz me shpejtësinë e dritës, – ku dëshira për një jetë më të mirë shpesh na shpie larg shtëpisë, dashuria dhe martesa po kthehen në një metaforë të brishtë. Si mund të ndërtohet një jetë familjare në një kohë kur rruga drejt lumturisë është e mbushur me pengesa të paimagjinueshme? Ky realitet i ashpër, ku ëndrrat për të ardhmen përplasen me realitetin e hidhur të emigracionit dhe vështirësive ekonomike, po e kthen martesën në Shqipëri në një “sport” për të fortët, ku shpirti dhe zemra vihen në provë si kurrë më parë.
Statistikat e zbehura të martesës
Të dhënat e fundit nga INSTAT për vitin 2024 flasin vetë: numri i martesave në Shqipëri ka rënë në nivelin më të ulët që nga fillimi i viteve ’90. Vetëm 16,120 çifte vendosën të lidhin fatet e tyre, një shifër alarmante që tregon se martesat po kthehen në një “specie në zhdukje”.
–E pranoni për bashkëshorte shoqen Eva? – pyeste nëpunësi i Gjëndjes Civile, Danen, që spo linte dy gurë bashkë të zbriste nga fshati në qytet.
-Po.
–E pranoni për bashkëshort shokun Ramadan? – vazhdonte nëpunësi i Gjëndjes Civile tek filmi “Shkëlqim i Përkohshëm”
-Jo.
Martesa nuk u bë.
Ky fenomen nuk është rastësor. Ai është një pasqyrim i drejtpërdrejtë i dy plagëve kryesore që po e gërryejnë shoqërinë shqiptare: emigracioni masiv dhe kriza ekonomike. Si mund të martohen të rinjtë kur gjysma e tyre janë larg vendit dhe tjetra po lëviz për t’u larguar?
Emigracioni dhe kriza ekonomike
Sipas Organizatës për Bashkëpunim dhe Zhvillim Ekonomik (OECD), Shqipëria ka një nga shkallët më të larta të emigracionit në Evropë. Kjo “hemorragji” demografike, që i ka zhveshur qytetet dhe fshatrat nga shtresa më e re dhe më produktive, ka krijuar një hendek të thellë social. Shumë të rinj, të cilët ndërtojnë jetën e tyre jashtë vendit, e kanë të vështirë të krijojnë familje dhe të martohen me partnerë që jetojnë ende në Shqipëri.
Për ata që mbeten, lufta është me realitetin ekonomik. Çmimet e banesave kanë arritur nivele të papërballueshme, duke e kthyer blerjen e një prone në një ëndërr të largët pa një hipotekë afatgjatë. Ky realitet i detyron të rinjtë të punojnë në disa vende pune njëkohësisht, duke lënë pak vend për planifikimin e një të ardhmeje familjare. Si mund të nisë një çift një jetë të re kur bazat financiare janë aq të pasigurta?
Një thirrje e papërgjigjur nga politika
Në një kohë kur statistikat flasin qartë, politikanët vazhdojnë të bëjnë thirrje boshe për “rritje të natalitetit”. Por kjo rritje nuk arrihet me fjalë, por me veprime konkrete. Mungesa e paketave stimuluese për çiftet e reja – si kredi të buta, mbështetje për strehimin dhe punësimin – tregon se vëmendja e qeverisë është e fokusuar diku tjetër, shpesh te koncesionet dhe projektet që nuk sjellin ndihmë të drejtpërdrejtë për familjet.
Si rezultat, Shqipëria rrezikon të kthehet në një “realitet-shou” të quajtur “Kush rri më gjatë beqar pa u lëkundur”. Martesa, dikur një simbol i shpresës dhe i një të ardhmeje, rrezikon të bëhet një eksponat në muze. Ky realitet tragjik na bën të reflektojmë: çfarë duhet të ndodhë që dashuria dhe ëndrrat për familje të mos jenë më një sport ekstrem, por një rrugë e mundshme për të gjithë?