Shkrimtari brazilian Paulo Coelho, autor i veprës së famshme Alkimisti, është një ndër autorët më të lexuar në botë. Veprat e tij janë përkthyer në dhjetëra gjuhë dhe kanë frymëzuar miliona njerëz me mesazhet e thella për dashurinë, jetën dhe miqësinë.

Më poshtë gjeni një përzgjedhje me 41 thënie frymëzuese nga Paulo Coelho:

“Ka vetëm një gjë që e bën të pamundur një ëndërr që të arrihet: frika nga dështimi”.

“Gjithkush duket se ka një ide të qartë se si njerëzit e tjerë duhet të udhëheqin jetën e tyre, por nuk kanëasnjë në lidhje me atëtë tij ose të saj”.

“Mos e humbni kohën tuaj me shpjegime: njerëzit dëgjojnë vetëm ato që duan të dëgjojnë”.

“Miqtë tanë të vërtetë janë ata që janë me ne kur ndodhin gjërat e mira. Ata na brohorasin dhe janë të kënaqur nga triumfet tona. Shokët e rremë shfaqen vetëm në periudha të vështira, me fytyrat e tyre të trishtueshme, mbështetëse, kur, në të vërtetë, vuajtja jonë po shërben për t’i ngushëlluar ata për jetën e tyre të mjerueshme”.

“Dhe, kur ju doni diçka, i gjithë universi komploton ndaj jush për ta arritur atë”.

“Sekreti i jetës, sidoqoftë, është të rrëzoheni shtatë herë dhe të ngriheni tetë herë.”

“Mos harroni se kudo që të jetë zemra juaj, atje do të gjeni thesarin tuaj”.

“Askush nuk humbet asnjërin, sepse askush nuk zotëron asnjërin. Kjo është përvoja e vërtetë e lirisë: të kesh gjënë më të rëndësishme në botë pa e zotëruar atë”.

“Cila është gënjeshtra më e madhe në botë? … Ështëkjo: që në një moment të caktuar të jetës sonë, ne e humbim kontrollin e asaj që po ndodh me ne, dhe jeta jonë kontrollohet nga fati”.

“Dy testet më të vështira në rrugën shpirtërore janë durimi për të pritur momentin e duhur dhe guximi për të mos u zhgënjyer me ato që hasim”.

”Ju keni dy zgjedhje: për të kontrolluar mendjen tuaj ose për të lënë mendjen tuaj t’iu kontrollojë ju”.

“Gjithçka që ndodh një herë nuk mund të ndodhë më. Por gjithçka që ndodh dy here, me siguri do të ndodh edhe për herë të tretë”.

“Ji i çmendur! Por mësoni si të jeni të çmendur pa qenë në qendër të vëmendjes. Jini të guximshëm për të jetuar ndryshe”.

“Pasioni e bën një person të ndalojë së ngrëni, të flejë, të punojë, të ndjehet në paqe. Shumë njerëz janë të frikësuar sepse, kur ai shfaqet, ai shkatërron të gjitha gjërat e vjetra që gjen në rrugën e vet”.

“Nëse e doni dikë, duhet të jeni të gatshëm për t’i lënë ato të lirë”.

“Pra, unë ju dua sepse i gjithë universi komplotoi të më ndihmojë që t’ju gjej.”

“Një fëmijë mund t’i mësojë një të rrituri tre gjëra: të jetë i lumtur pa asnjë arsye, të jetë gjithmonë i zënë me diçka dhe të dijë të kërkojë me gjithë fuqinë e tij atë që ai dëshiron”.

“Pranoni atë që ju ofron jeta dhe përpiquni të pini nga çdo kupë. Të gjitha verërat duhet të shijohen; disa duhet të pihen vetëm pak, por me të tjerët, pini të tërë shishen”.

“Të presësh është e dhimbshme. Harrimi është i dhimbshëm. Por të mos dish se çfarë të bësh është lloji më i keq i vuajtjeve”.

“Kjo është ajo që ne e quajmë dashuri. Kur ju duan, ju mund të bëni cdo do gjë në krijim. Kur ju duan, nuk ka nevojë aspak të kuptoni se çfarë po ndodh, sepse gjithçka ndodh brenda jush”.

“Dashuria është një forcë e pazbutshme. Kur përpiqemi ta kontrollojmë, ajo na shkatërron. Kur përpiqemi ta burgosim, ajo na skllavëron. Kur përpiqemi ta kuptojmë, ajo na lë të ndjehemi të humbur dhe konfuz”.

“Asgjë në botë nuk është kurrë plotësisht e gabuar. Edhe një orë e ngecur është e saktë dy herë në ditë. ”

“Në jetën reale, dashuria duhet të jetë e mundur. Edhe nëse nuk kthehet menjëherë, dashuria mund të mbijetojë vetëm kur ekziston shpresa se do të jeni në gjendje të fitoni mbi personin që dëshironi”.

“Në çdo moment të jetës sonë, të gjithë kemi një këmbë në një përrallë dhe tjetrën në humnerë”.

“Gjërat e thjeshta janë gjithashtu gjërat më të jashtëzakonshme, dhe vetëm të mençurit mund t’i shohin ato”.

“Mos dëgjoni komentet e këqija të atyre miqve, të cilët, duke mos marrë asnjë rrezik vetë, mund të shohin vetëm dështimet e njerëzve të tjerë.”

“Unë nuk jetoj as në të kaluarën time, as në të ardhmen time. Unë jam i interesuar vetëm për të tashmen. Nëse mund të përqendroheni gjithmonë në të tashmen, do të jeni një burrë i lumtur. Jeta do të jetë një festë për ju, një festival i shkëlqyeshëm, sepse jeta është momenti kur po jetojmë tani”.

“Askush prej nesh nuk e di se çfarë mund të ndodhë edhe në minutën tjetër, megjithatë, ne përsëri vazhdojmë përpara. Sepse ne besojmë. Sepse kemi Besim”.

“Kur duam, gjithmonë përpiqemi të bëhemi më të mirë se sa jemi. Kur përpiqemi të bëhemi më mirë seç jemi, gjithçka rreth nesh bëhet edhe më e mirë”.

“Fal, por mos harro, ose do të lëndohesh përsëri. Falja ndryshon perspektivat. Të harruarit humbet mësimin”.

“Disa gjëra në jetë thjesht duhet të përjetohen- dhe kurrë nuk shpjegohen. Dashuria është një gjë e tillë”.

“Mos u shqetësoni duke u munduar për të shpjeguar emocionet e tua. Jetoni gjithçka aq intensivisht sa mundeni dhe mbani gjithçka që ndjeni si dhuratë nga Zoti. Mënyra më e mirë për të shkatërruar urën midis të dukshmes dhe të padukshmes është duke provuar të shpjegoni emocionet tuaja”.

“Një njeri dashurohet sepse e dashuroni. Asnjë arsye nuk është e nevojshme për të dashuruar”.

“Kur çdo ditë është e njëjtë me ditën tjetër, kjo është për shkak se njerëzit nuk arrijnë të njohin gjërat e mira që ndodhin në jetën e tyre çdo ditë që dielli lind”.

“Kur e presim më së paku, jeta na bën një sfidë të provojmë guximin dhe gatishmërinë tonë për të ndryshuar; në një moment të tillë, nuk ka asnjë kuptim të pretendosh se asgjë nuk ka ndodhur ose të themi se ne nuk jemi akoma të gatshëm. Sfida nuk do të presë. Jeta nuk shikon prapa”.

“Është mundësia për të realizuar një ëndërr ajo që e bën jetën interesante”.

“Unë mund të zgjedh ose të jem viktimë e botës ose një aventurier në kërkim të thesarit. Është e gjitha një pyetje se si e shoh jetën time”.

“Ndonjëherë, ne jemi aq të lidhur me mënyrën tonë të të jetuarit, saqë ne hedhim poshtë mundësi të mrekullueshme thjesht sepse nuk dimë se çfarë të bëjmë me të”.

“Nëse filloni të premtoni ato që nuk keni ende, do të humbni dëshirën për të punuar drejt arritjes së saj”.

“Mos u frikësoni nga mendimet e njerëzve të tjerë. Vetëm mediokriteti është i sigurt në vetvete, prandaj merrni rreziqe dhe bëni atë që dëshironi të bëni”.

“Kurdo që të doni të arrini diçka, mbajini sytë hapur, përqendrohuni dhe sigurohuni që e dini saktësisht se çfarë dëshironi. Askush nuk mund të arrijë objektivin me sy të mbyllur”./KultPlus.com

‘Wind, Talk to Me’ dhe ‘Our Time Will Come’ fitojnë çmimet kryesore në Festivalin e Filmit në Sarajevë 2025. Fitues të tjerë në edicionin e 31-të të festivalit në Bosnje dhe Hercegovinë përfshijnë kastin e plotë të filmit ‘Fantasy’, yllin e filmit ‘Yugo Florida’, si dhe regjisorin e ‘Sorella di Clausura’.

Edicioni i 31-të i Festivalit të Filmit në Sarajevë është përmbyllur të premten, pas shpalljes së fituesve të këtij viti. “The heart of Sarajevo” për filmin më të mirë artistik iu dha filmit “Wind, Talk to Me”, me regji nga Stefan Đorđević, ndërsa “Our Time Will Come” i Ivette Löcker fitoi çmimin për dokumentarin më të mirë të gjatë.

Duke përzier trillimin me dokumentarin, “Wind, Talk to Me” ka në rolin kryesor vetë regjisorin serb dhe familjen e tij. “Në film, Stefani ribashkohet me familjen për të festuar ditëlindjen e gjyshes për herë të parë pas vdekjes së nënës së tij,” thuhet në përmbledhje.

“Kjo rikthim në shtëpi, i shtyrë nga dëshira e Stefanit për të përfunduar një film për nënën e tij dhe përpjekja për të bërë paqe me të kaluarën duke shpëtuar një qen endacak, do të ndezë një udhëtim introspektiv.”

Në fjalimin e tij të pranimit, Đorđević përmendi trazirat e fundit dhe përplasjet e dhunshme mes protestuesve antiqeveritarë dhe policisë në Serbi, kundër presidentit pro-Moskës Aleksandar Vučić dhe qeverisë së tij, që ndodhen nën presion të madh. Protestat paqësore filluan në nëntor, pasi shembja e një stacioni hekurudhor shkaktoi vdekjen e 16 personave, ndërsa kritikët fajësuan korrupsionin dhe shkurtimet e buxhetit. Ditët e fundit, situata u përshkallëzua në dhunë, ndërsa mbështetësit e presidentit dhe të qeverisë organizuan kundër-protesta dhe policia speciale u vendos në terren.

“Ia dedikoj këtë çmim nënës sime, por edhe të gjitha nënave në Serbi që rrinë zgjuar gjithë natën duke u shqetësuar për fëmijët e tyre në rrugë, të cilët po rrihen brutalisht dhe po arrestohen,” tha regjisori në lidhje me çmimin që mori në Sarajevë për filmin më të mirë artistik.

Filmi Our Time Will Come, për të cilin regjisorja foli për The Hollywood Reporter më herët gjatë javës, ndjek një çift ndërracial për një vit.
“Siaka nga Gambia dhe gruaja e tij Victoria janë kthyer në ‘atdheun’ e tyre të adoptuar, Austri, për të ndërtuar një jetë të qëndrueshme dhe për të krijuar një familje,” thuhet në përmbledhjen e filmit.
“Të dy investojnë shumë energji për të arritur një utopi të përbashkët, por dallimet kulturore mbeten të mëdha, strukturat shoqërore të pandryshueshme, dhe e kaluara dhe traditat e tyre janë po aq të vështira për t’u lënë pas.”

Ivana Mladenović u nderua me çmimin për regjinë më të mirë për filmin Sorella di Clausura.
Gjithashtu, çmimi për aktoren dhe aktorin më të mirë iu dha:

Kastit të aktoreve të filmit Fantasy, me regji nga Kukla – Sarah Al Saleh, Aline Juhart, Mina Milovanović dhe Mia Skrbinac

dhe Andrija Kuzmanović për rolin e tij në Yugo Florida.

Katër seksionet garuese të festivalit – për filma artistikë, dokumentarë, të shkurtër dhe studentorë – shfaqën gjithsej 15 premiera botërore, 6 ndërkombëtare, 28 rajonale dhe 2 kombëtare.
Në total, 50 filma garuan për çmimet Zemra e Sarajevës.

Drejtori i Festivalit të Filmit të Sarajevës, Jovan Marjanović, dhe ekipi i tij sollën sërish yjet në kryeqytetin e Bosnjë dhe Hercegovinës. Willem Dafoe, Stellan Skarsgård dhe Ray Winstone morën çmimin nderues Zemra e Nderit e Sarajevës, ashtu si edhe mjeshtri italian Paolo Sorrentino.
Punët e regjisorëve Ilya Khrzhanovsky (i lindur në Rusi) dhe Paolo Sorrentino u përfshinë gjithashtu në retrospektiva të kuruara gjatë festivalit.

Të gjithë fituesit e edicionit të 31-të të Festivalit të Filmit në Sarajevë:

HONORARY HEART OF SARAJEVO
Willem Dafoe
Ray Winstone
Stellan Skarsgård
Paolo Sorrentino

HEART OF SARAJEVO FOR BEST FEATURE FILM
Wind Talk to Me, directed by Stefan Đorđević

HEART OF SARAJEVO FOR BEST DIRECTOR
Ivana Mladenović, Sorella di Clausura

HEART OF SARAJEVO FOR BEST ACTRESS
Sarah Al Saleh, Aline Juhart, Mina Milovanović, Mia Skrbinac, Fantasy

HEART OF SARAJEVO FOR BEST ACTOR
Andrija Kuzmanović, Yugo Florida

HEART OF SARAJEVO FOR BEST DOCUMENTARY FILM
Our Time Will Come, directed by Ivette Löcker

Special Jury Award
In Hell With Ivo, directed by Kristina Nikolova

Special Mention
I Believe the Portrait Saved Me, directed by Alban Muja

HEART OF SARAJEVO FOR BEST SHORT DOCUMENTARY FILM
The Men’s Land, directed by Mariam Bakacho Khatchvani

HEART OF SARAJEVO FOR BEST SHORT FILM
Winter in March, directed by Natalia Mirzoyan

Special Mention
Eraserhead in a Knitted Shopping Bag, directed by Lili Koss

HEART OF SARAJEVO FOR BEST STUDENT FILM
Tarik, directed by Adem Tutić

BEST YOUTH PERSPECTIVES AWARD
DJ Ahmet, directed by Georgi M. Unkovski

SPECIAL AWARD FOR PROMOTING GENDER EQUALITY
God Will Not Help, directed by Hana Jušić

Fansat e “The Beatles” do të kenë arsye për t’u gëzuar; këtë vjeshtë vijnë përmbajtje të reja nga grupi legjendar, në ekran, në muzikë dhe në botime, sipas AP.

Sipas një njoftimi zyrtar, “The Beatles Anthology” do të rikthehet “në formën e tij përfundimtare”.

Dokumentari muzikor i vitit 1995, që tregon udhëtimin e grupit nga ditët në Liverpool deri te fama botërore, është restauruar e remasterizuar dhe do të ketë edhe një episod të nëntë.

Ky do të publikohet në “Disney” më 26 nëntor.

Episodi i ri përfshin pamje prapaskenash të Paul McCartney, George Harrison dhe Ringo Starr gjatë viteve 1994-1995, ndërsa punonin për serinë dhe reflektonin mbi jetën e tyre si ” The Beatles”.

Giles Martin, djali i producentit legjendar George Martin, ka krijuar përzierje të reja audio për shumicën e këngëve të përfshira.

Më 21 nëntor do të dalë edhe muzika e re, albumi “Anthology 4”,  së bashku me versionet e remasterizuara të tre albumeve të para.

Albumi i katërt do të përfshijë 13 demo të papublikuara më parë, regjistrime sesioni dhe materiale të rralla.

Ai do të ketë gjithashtu  versione të reja të hiteve “Free As A Bird” dhe “Real Love”, ndërsa klipi origjinal i “Free As A Bird” është restauruar.

Më 14 tetor publikohet edhe botimi i 25-vjetorit të librit “The Beatles Anthology”, ku katër anëtarët dhe bashkëpunëtorë të tyre si Neil Aspinall, George Martin dhe Derek Taylor tregojnë historitë e tyre.

Ndërkohë, fansat përgatiten edhe për katër filma artistikë të drejtuar nga Sam Mendes, ku secili do të fokusohet te një anëtar i  “The Beatles”, Paul Mescal si McCartney, Joseph Quinn si Harrison, Barry Keoghan si Starr dhe Harris Dickinson si Lennon. /atsh/ KultPlus.com

Rroftë Kosova!

Nga Artan Fuga

Dy gjëra, njërën nuk e kuptoj, tjetrën e kuptoj.

Nuk kuptoj se përse shumica e medias te ne janë të pozicionuara sikur do të kënaqeshin shumë dhe do të fërkonin barkun sikur iniciativa e Z. Trump për paqe me Rusinë të dështonte!

A thua sikur janë lobi të industrisë së armatimit që shet armë për ata që vriten me njeri tjetrin atje dhe kanë frikë se paqja do t’u lejë stok kallashnikovë të pashitur!

Pse bëjnë si gjinkalla në vapë, shplajnë trutë e publikut?

Ajo që kuptoj është se përse durrsakët e mirë u bëjnë aq hyzmet kosovarëve në plazh.

Pa kosovarët në plazh pothuajse nuk do të kishte këmbë turisti dhe berberët, shitësit e pajisjeve elektrike, shitësit e rrobave të vjetra, shitësit e pispilive, pulave të pjekura, të byreqeve, shitësit e gjerdanëve me flori turk, të brekëve të detit, shitësit e kosit, dhallës, akulloreve, ata të nderuar që vertisin çelësa dhomash me qira në rrugë, këpucarë, lavazhuesit e qerreve, etj., do të detyroheshin të mbyllnin dyqanet duke iu vënë qepenën!

Hyzmeqarë dakord, por kjo është jeta!

Të jem si këta, taksën e kalimit të trarit të kosovarëve për të ardhur këtu, ja u paguanin këta me qejf atyre!

Ndonjëherë mendoj, ç’do bënin këta po të mos ishte pavarësuar Kosova ? Do të hante njeriu njeriun këtu!

Dursaku i mënçur dhe i butë, ngado të ketë ardhur dhe vendosur këtu, e di shumë mirë.

Po ju e dini?

Po e dini, uleni një çikë delirin!

Do të thoni ju çfarë lidhje ka lufta në Ukrainë me pushuesit nga Kosova në Durrës, Golem, Qerret, Mali i Robit ?

Ka dhe shumë madje, por kur ta kuptojnë disa elita politiko-mediatike do të jetë aq vonë sa të vish të lahesh në Durrës në mes të janarit!/ KultPlus.com

Maltina Jashari, me prejardhje nga Ferizaj dhe e lindur e rritur në Manchester, Mbretëri e Bashkuar, ka shënuar histori si garuesja e parë femër shqiptare në Formula. Ajo përfaqësoi për herë të parë Republikën e Kosovës në gara ndërkombëtare dhe ngriti flamurin tonë, duke bërë krenar jo vetëm vendin, por edhe komunitetin shqiptar në diasporë.

Maltina është një shembull frymëzimi për të rinjtë në Kosovë dhe Manchester, duke kombinuar sportin me studimet. Ajo ndjek Inxhinieri Arkitekturore në Mbretërinë e Bashkuar, krahas karrierës së saj në Formula 4, duke treguar se pasioni dhe përkushtimi mund të shkojnë paralelisht.

Sot, Kryetari i Ferizajt, Agim Aliu, e priti Maltinën në një takim të veçantë dhe e përgëzoi për sukseset e saj të jashtëzakonshme. Ai theksoi se arritjet e Maltinës janë një burim frymëzimi për të rinjtë e qytetit dhe një shembull i qartë i kombinimit të talentit, disiplinës dhe punës së palodhur.

Ky takim shënon një moment të veçantë për Ferizajn dhe Kosovën, duke reflektuar fuqinë e të rinjve shqiptarë që arrijnë të bëjnë krenar kombin në arenën ndërkombëtare./KultPlus.com

Filmi i shkurtër me skenar dhe regji nga Alban Muja, “Mua besoj më shpëtoi portreti” (I Believe the Portrait Saved Me), pati premierën rajonale në Festivalin e Sarajevës, ku konkuroi në seksionin zyrtar për Zemrën e Sarajevës në kategorinë e filmave dokumentarë, si dhe në kategorinë European Short.

Krahas kineastëve të tjerë rajonalë dhe ndërkombëtarë, regjisori Alban Muja dhe producenti Edon Rizvanolli iu përgjigjën pyetjeve të publikut pas shfaqjes së filmit në të dyja kategoritë.

Nominimi i filmit në dy kategori të ndryshme përbën një rast të rrallë dhe të veçantë, i cili u prit me krenari nga ekipi i filmit dhe nga Qendra Kinematografike e Kosovës, duke theksuar rëndësinë dhe cilësinë e prodhimeve kinematografike nga Kosova në arenën ndërkombëtare./KultPlus.com

Panelet diellore në hapësirë ​​mund të ulin nevojat tokësore të Evropës për energji të rinovueshme me 80% deri në vitin 2050, sipas një studimi.

Duke përdorur një model të detajuar kompjuterik të rrjetit të ardhshëm të energjisë elektrike të kontinentit, studiuesit zbuluan se një sistem panelesh hapësinore i projektuar nga NASA mund të ulë koston e të gjithë sistemit të energjisë elektrike evropian deri në 15%. Gjithashtu mund të ulë përdorimin e baterive me më shumë se dy të tretat.

Studimi, i udhëhequr nga studiues në King’s College London, është i pari që vlerëson ndikimin e mundshëm të energjisë diellore hapësinore në Evropë. Panelet e energjisë diellore hapësinore (SBSP) që dhanë rezultate pozitive përdorin një dizajn heliostati. Dizajni, të cilin sistemi imiton, përdor reflektorë të ngjashëm me pasqyrën për të mbledhur rrezet e diellit në orbitë. Rrezet e diellit më pas transmetohen në stacionet në Tokë dhe shndërrohen në energji elektrike përpara se të dërgohen në një rrjet energjetik.

Kur studiuesit integruan konceptin në modelin bazuar në parashikimet e NASA-s për kapacitetin e saj potencial energjetik, rezultatet treguan se ai mund të zëvendësonte deri në 80% të energjisë së rinovueshme tokësore të Evropës.

“Ka disa rreziqe që duhen marrë në konsideratë, siç është se si sateliti në hapësirë ​​mund të ketë shumë panele diellore. A mund të shkaktojë përplasje ose të dëmtohet nga mbeturinat në hapësirë? Energjia e rinovueshme për të zëvendësuar lëndët djegëse fosile është veprimi më i rëndësishëm që po ndërmarrim si njerëz. Energjia diellore e bazuar në hapësirë ​​është një teknologji potenciale dhe mund të ofrojë energji diellore të vazhdueshme si një burim energjie të rinovueshme”, tha Dr. Wei He, autori kryesor i studimit./rtsh/ KultPlus.com

Në një atmosferë festive dhe me pjesëmarrjen e komunitetit lokal, u zhvillua për të dytin vit radhazi “Festa e Koranit”, një aktivitet i organizuar nga Bashkia e Pogradecit, që ka për synim promovimin e turizmit, mbrojtjen e ekosistemit liqenor dhe trashëgiminë natyrore të qytetit.

Prefekti i qarkut të Korçës, Nertil Jole tha se, “elementi kryesor i aktivitetit ishte hedhja në liqen e 200 mijë rasateve (berthamave) të Koranit, një rritje e ndjeshme krahasuar me vitin e kaluar. Kjo ndërhyrje është një hap i rëndësishëm për ruajtjen dhe shumimin e kësaj specie endemike, e cila jeton vetëm në Liqenin e Ohrit”.

Sipas tij, kjo festë simbolizon jo vetëm përkujdesjen për mjedisin, por edhe angazhimin e autoriteteve për të kthyer biodiversitetin në një vlerë turistike dhe zhvillimore. Kjo specie e rrallë është pjesë e identitetit të Pogradecit dhe ka potencial të lartë për tërheqjen e vizitorëve.

Kryetari i Bashkisë së Pogradecit, Ilir Xhakolli, përgëzoi të gjithë ata që kontribuuan në organizimin e këtij aktiviteti dhe theksoi se “Vit pas viti po ndërtojmë një traditë të re për qytetin. Festa e Koranit do të pasohet, që nga viti i ardhshëm, edhe me Festën e Krapit, ku synojmë ndërtimin e një impianti të veçantë për rritjen e kësaj specieje në zhdukje.”

Kjo nismë synon të forcojë më tej pozicionin e Pogradecit si një destinacion turistik me identitet të veçantë, duke e kthyer liqenin në një burim të qëndrueshëm zhvillimi jo vetëm ekonomik, por edhe kulturor e ekologjik./atsh/ KultPlus.com

Më 21 gusht 1911, Parisi u trondit nga një nga ngjarjet më të bujshme në historinë e artit: zhdukja e Mona Lisës nga Muzeu i Luvrit. Vepra e Leonardo da Vinçit u mor në heshtje nga muret e muzeut, duke lënë pas vetëm një boshllëk dhe shumë pikëpyetje.

Për dy vjet me radhë, misteri ndezi thashetheme dhe teori konspirative, ndërsa policia madje arrestoi përkohësisht edhe emra të mëdhenj si Pablo Picasso dhe Guillaume Apollinaire, por pa prova të mjaftueshme.

Në dhjetor 1913, tabloja u shfaq papritur në Firence, kur Vincenzo Perugia, ish-punonjës i Luvrit, tentoi ta shiste. Ai pretendoi se vepronte nga “patriotizmi”, duke besuar se piktura duhej të ishte pronë e Italisë. Pas rikthimit të saj në Paris, Mona Lisa u shndërrua përfundimisht në një ikonë botërore të artit dhe misterit.

Ishte pikërisht kjo vjedhje që e ngriti veprën mbi çdo kufi, duke e kthyer në simbol të pavdekshëm të kulturës botërore./KultPlus.com

Kompania gjermane Adidas i ka kërkuar zyrtarisht falje një komuniteti indigjen në Meksikë, pas akuzave për përvetësim kulturor. Shkaku ishte modeli i ri i atleteve, i quajtur “Oaxaca Slip-On”, që kishte kopjuar dizajnin e sandaleve tradicionale të njohura si “huaraches”, të cilat prodhohen prej lëkure nga artizanët vendas.

Ky veprim shkaktoi kritika të ashpra, duke nxitur edhe reagimin e presidentes meksikane, Claudia Sheinbaum. Karen González, drejtoresha ligjore e Adidas Mexico, pranoi publikisht se modeli i këpucës ishte frymëzuar nga dizajnet tradicionale të komunitetit të Villa Hidalgo Yalalag.

“Ne e kuptojmë se kjo mund të ketë shkaktuar shqetësim dhe për këtë arsye, kërkojmë ndjesë publikisht,” tha ajo.

González siguroi se në të ardhmen, Adidas do të bashkëpunojë me komunitetet lokale për të respektuar kulturën dhe artizanatin e tyre, që shërben si një burim mbijetese. Pas këtij incidenti, këpuca u hoq menjëherë nga shitjet online, ndërsa qeveria meksikane ka njoftuar se do të kërkojë kompensim financiar nga kompania.

/rtsh.al/ KultPlus.com

Një ekspozitë e re e hapur në Royal Scottish Academy në Edinburg vë në qendër artin bashkëkohor që merr natyrën dhe peizazhin si material krijues, duke e shndërruar qytetin në një galeri të hapur.

Në fokus është artisti Andy Goldsworthy, i njohur për veprat e tij të realizuara me elementë natyrorë, nga gjethet e thara te balta apo leshi i deleve. Punimet e tij shihen si pikënisje për një itinerar më të gjerë artistik në qytet, i cili përfshin gjithashtu vepra të Barbara Hepworth, Antony Gormley dhe Charles Jencks, të vendosura në parqe, kopshte botanike dhe hapësira publike.

Një nga ndalesat kryesore është Kopshti Botanik Mbretëror, ku ekspozohet instalacioni i njohur i Goldsworthy-t Slate Cone, si edhe skulptura Slate, Hole, Wall, një rreth i ndërtuar me gurë të vendosur me dorë, nën hijen e një peme lajthie. Në të njëjtin ambient ndodhen edhe vepra të Barbara Hepworth dhe Ian Hamilton Finlay.

Rruga artistike vijon përgjatë lumit Water of Leith, ku vizitorët mund të shohin statujat prej hekuri të Antony Gormley, të vendosura si brenda lumit, ashtu edhe në hapësira urbane. Në oborrin e galerisë shtrihet Landform, vepra monumentale e Charles Jencks, me kodra të gjelbra dhe pellgje të dizajnuara me kujdes, që bashkojnë natyrën me arkitekturën moderne.

Ekspozita dhe itinerari i saj pasues e bëjnë Edinburgun një hapësirë ku arti dhe natyra takohen në mënyrë të pandarë, duke i ofruar vizitorëve një përvojë të re estetike./KultPlus.com

Nga Ben Blushi

ÇFARË REPUBLIKE ËSHTË SHQIPËRIA SOT

Ballkani ka vetëm republika parlamentare,por ato nuk janë të gjitha njëlloj.

Serbia është një Republikë Ushtarake.

Ajo kërkon vazhdimisht konflikt.

Dikur Serbia ka qenë një Republikë Fshatare dhe kjo është një nga arsyet pse serbët nuk u konvertuan në Islam.

Gjatë pushtimit osman shumica e fshatarëve serbë ishin mbarështruesit kryesorë të derrave në Europë dhe nëse do konvertoheshin duhet të linin punën sepse Kurani e ndalon mishin e derrit.

Nuk e njoh serbishten por besoj se ky popull ka më pak arsye se cdo popull të shajë popujt e tjerë o derr, sepse ata kanë fituar shumë nga kjo kafshë e dashur.

Ndërkaq Kosova është një Republikë Romantike.

Ajo ende nuk ka një qëllim ekonomik,por ka vetëm qëllime nacionale.

Asaj i duhet të egzistojë.

Ajo jeton ende me stresin se do ti rrëmbëjnë territore dhe kjo e pengon të përqëndrohet te objektivat e saj tregtare që sidoqoftë janë të kufizuar.

Turqia është pothuajse një Republikë Fetare.

Feja ka mbajtur të bashkuar gjithë ata popuj që përbëjnë Turqinë dhe sot ajo e mbron Republikën turke që ka qenë disa herë në buzë të greminës por gjithmonë ka shpëtuar duke e varur flamurin në majë të minaresë.

Nga ana e saj Greqia është një Republikë Detare.

Ndoshta më e madhja në planet sepse sot qarkullon gati 25 per qind të mallrave të botës me flotën e saj madhështore,i vetmi art praktik që i ka mbetur nga lashtësia e saj atëherë kur gjithë Greqia ishte e ndarë në disa republika të vogla.

Ndërsa Kroacia, është një Republikë Gjermanike.

Ustashët që ishin kukullat e Hitlerit në Ballkan, e larguan me forcë nga tradita e saj liberale veneciane duke e detyruar të ndjekë disiplinën e fortë gjermanike e cila nuk ndërton dot asnjëherë Republika Tregtare por përkundrazi i vret ato sa herë mundet.

Nëse nesër do kishte sërish një konflikt në Evropë, në cdo rast Kroacia do rreshtohej me Gjermaninë dhe ustashët e përgjumur do nxirrnin armët kundër fqinjëve, romëve dhe hebrenjve të cilët dikur i zhdukën me dhunë.

Mali i Zi është një Republikë Turistike por duke qenë shumë e vogël, nuk ka mundësi të luajë rol të madh në rajon.

Kjo Republikë në det, është gjithë kohën e kërcënuar mes rrymave properëndimore dhe prolindore prandaj duke qenë një varkë e vogël lëkundet lehtë dhe mund të mbytet papritmas.

Ndërkaq, Maqedonia është një Republikë Plastike.

E gjendur mes Greqisë, Bullgarisë, Shqipërisë dhe Serbisë ajo i ngjan një sanduici që merr gjithnjë formën e bukës që e rrethon.

Për shkak të trysnisë që i vjen nga jashtë, Maqedonia herë pas here ndryshon emrin, pastaj kushtetutën dhe nuk është cudi në të ardhmen të lëshojë territore nëse kjo i kërkohet me forcë.

Sikur Shqipëria të mos sillej si një Republikë Tregtare të cilës nuk i intereson shumë cfarë ndodh pas saj, ajo mund ti ndizte kollaj 30 për qind të banorëve të Maqedonisë, për ti ndryshuar hartën këtij shteti plastik.

Po ne cfarë Republike jemi?

Para disa kohësh kam shkruar se vitet e fundit Shqipëria po merr formën e një Republike Tregtare cka nuk është keq, madje është shumë mirë.

Sa më shumë lexoj histori aq më shumë bindem se ky është destini jonë që në kohën kur anijet e Romës vinin në brigjet tona për tu furnizuar.

Ahmet Zogu ishte i pari që kuptoi se Shqipëria mund të funksiononte si një Republike Tregtare.

Mbreti Zog ndoshta nuk e dinte cfarë po bënte, por nevoja e tij për tu shkëputur nga Ballkani dhe Orienti, dhe për tu orientuar nga deti ishte e dukshme këmbëngulëse dhe e qëllimshme.

Zogu e hapi vendin për hebrenjtë, hoqi ferexhetë, forcoi monedhën, mori arkitektët më të mirë italianë të kohës, krijoi një kastë tregtare të shkathët,hapi tregun,ndërtoi bankën, fali tokë për investime dhe dha shumë koncesione tek të huajt.

Paratë dhe energjitë që Zogu harxhonte për shkëlqim, për famë, për fotografi, martesa e tij glamour, veshja dhe makinat, nevoja për të kapur lajme në shtypin ndërkombëtar, më shumë se një mani për të rënë në sy, ishte një mënyrë për ta bërë më joshës projektin naiv të Republikës Tregtare që ai e kishte në kokë, pa e formuluar dot.

Sikur ekonomia anemike e Shqipërisë ta kishte ndihmuar dhe Lufta e Dytë Botërore të mos na sillte komunizmin si një shpërblim për 500 vjet prapambetje, ndoshta Zogu do kishte ndërtuar Republikën Tregtare të Shqipërisë 100 vjet më parë.

Po të kishte pasur më shumë kohë, Ahmet Zogu do i kishte bërë një shërbim të madh vendit duke korruptuar Partinë Komuniste sic bënë para dhe pas tij të gjitha vendet e Perëndimit me metoda gjysëmdemokratike.

Por në vitin 1939 Europa e vrau Republikën Tregtare të Ahmet Zogut dhe e pushtoi me ushtri.

Ushtarët evropianë e mbytën në djep Republikën tonë të Parë Tregtare, tani sapo jemi futur tek e dyta.

Por cfarë është Republika Tregtare ?

Qëllimi kryesor i një Republike Tregtare është të shkëlqejë, aq sa nganjëherë ajo duket sikur mendon më shumë për të huajt se për vendasit.

Republika Tregtare kërkon të jetë gjithë kohën një vitrinë lluksi, një avangardë në ndërtim dhe në organizime kulturore,në samite të mrekullueshme, tolerante me të gjitha racat,me të gjitha kombet, sidomos me të gjitha fetë, një hub, pra një zonë e lirë për piktorët, artistët,arkitektët, për start upet, një vend i mbushur me festivale dhe koncerte në cdo stinë, joshës për ata që bëjnë trend në tregjet ndërkombëtare, të cilët e vizitojnë atë shpesh nga deti dhe nga ajri duke kërkuar të sigurojnë aty një copë tokë për vete, ose për biznes.

Por që të jesh Republikë Tregtare duhet të plotësosh patjetër një kusht.

Duhet të kesh det.

Megjithatë jo të gjithë ata që kanë det mund të bëhen Republika Tregtare.

Libani ka qenë një Republikë Tregtare, por Izraeli që ka dalje në det njëjlloj si Libani, nuk ka qenë dhe nuk do jetë ndoshta dot kurrë një Republikë Tregtare.

Arabia Saudite ka më shumë det se Dubai por ajo nuk do jetë asnjëherë një Republikë Tregtare sepse ka një profil thellësisht prodhues.

Ajo prodhon naftë dhe nuk ka klas.

Dubai nuk prodhon pothuajse asgjë.

Ai vetëm shërben, mikpret investitorë për taksa të ulëta,ndërton në mënyrë futuriste, garanton siguri kursimesh, nuk pyet nga i fiton paratë, shet lluks, pushime të paharrueshme dhe mundësi kontaktesh fantastike për biznes, art dhe sport.

Republika Tregtare e bazon zhvillimin ekonomik tek tregtia dhe jo tek prodhimi, prandaj ato mbajnë një monedhë të fortë sepse tregtarët e saj duan të blejnë lirë jashtë vendit, mallrat që ua shesin të huajve që vijnë pa pushim të vizitojnë Republikën e tyre.

Republika Tregtare mban taksa më të ulëta se gjithë fqinjët e vet për tu marrë atyre paratë.

Republikat Tregtare nuk kanë fe.

Ato nuk janë më një produkt evropian dhe as i krishterë sic kanë qenë dikur.

Ato mund të jenë aziatike si Singapori, mund të jenë latine si Panamaja, mund të jenë muslimane si Libani dhe Dubai, prandaj mund të jenë edhe ballkanike si Shqipëria.

Republikat Tregtare nuk kushtëzohen nga forma e rregjimit.

Hong Kongu është pjesë e një vendi jo demokratik si Kina.

Dubai është një monarki dhe nuk është fare republikë.

Aty njerëzit nuk votojnë për ata që qeverisin.

Pra demokracia nuk është detyrimisht një kusht për një Republikë Tregtare, por në të kundërt siguria është kushti jetik.

Duke i renditur këto elementë duket sikur flasim pak për Shqipërinë.

Shqipëria pothuajse nuk prodhon dhe taksat nuk i ka shumë të larta.

Ajo vetëm ndërton, gatuan, blen dhe shet.

Bashkë me betonin, historia, dielli, uji, malet dhe gjellët janë pasuria e saj më e madhe.

Shqipëria ka sot monedhën më të fortë në histori, ndoshta që nga koha e Mbretësirë para 100 vitesh, cka favorizon tregtarët që blejnë, më shumë se prodhuesit që shesin dhe kjo politikë duket e qëllimshme.

Shqipëria po investon shumë në turizëm,në transport dhe është një vend shumë i hapur për të huajt qofshin turistë, punëtorë krahu apo tregtarë nga të gjitha anët e botës.

Shqipëria ndërton shumë ,ndoshta më shumë se kushdo në Evropë dhe duke marrë parasysh madhësinë dhe popullsinë që ka kuptohet se ndërton për të huajt që mund të vijnë nesër.

Nga ana tjetër ajo po largohet me shpejtësi dhe kokëfortësi nga konfliktet me komshinjtë, madje deri në atë pikë saqë duket sikur interesat e shqiptarëve që jetojnë në vende të tjera po i injoron në dobi të interesave të veta tregtare.

Ballkani i hapur është një ilustrim.

Megjithëse Kosova u corr duke bërtitur se Ballkani i hapur i dëmtonte interesat e saj, sërish Shqipëria nuk u tërhoq dhe nënshkroi bashkë me Serbinë dhe Maqedoninë për të hapur kufinjtë dhe për të taksuar më pak qarkullimin e mallrave, një gjest tipik i një Republike Tregtare që takson më pak miellin dhe më shumë gjakun, sepse i pari shitet, kurse i dyti jo.

Sot, një biznesmen nga Dubai për Shqiperinë, ka më shumë rëndësi se gjithë qeveria serbe.

Një autobuz turistësh nga Anglia ka më shumë peshë se cdo i cmendur në Bosnje.

Një grup kinezësh në kafenetë e Tiranës sjell më shumë të ardhura se një qytet nga Kosova dhe cfarë mendon Bullgaria për integrimin e Shqipërisë nuk bën më asnjë lajm, ndryshe nga 30 vjet më parë kur vizita e një bullgari me kostum ishte një ngjarje kombëtare që festohej në bulevard.

Tani Republika e Tregtare e Shqipërisë shikon vetëm xhepat e saj.

Ajo është një Republikë agresivisht egoiste dhe kështu duhet të vazhdojë të jetë.

Edhe konflikti i fundit me Greqinë ishte konflitk i një Republike Tregtare që grindet me një Republikë tjetër Tregtare.

Grindja për Bashkinë e Himarës nuk ndodhi për shkaqe nacionaliste por për arsye ekonomike, tregtare.

Shqipëria nuk mund të pranonte që lejen për hotelet, për plazhet dhe shezlonat t’ia përcaktonte një Republikë rivale Detare dhe ka të drejtë.

Nëse Himara do kishte qenë në Mallakastër apo në Dibër, asnjë konflikt nuk do ndodhte me Greqinë.

Prandaj Shqipëria nuk veproi si një Republikë Nacionaliste por si një Republikë Tregtare.

Ajo mbrojti me forcë, me polici dhe gjykata detin e vet, pra në një kuptim ekonominë e vet duke i shkuar parimit se, raison d’etat, pra e drejta e shtetit, prevalon mbi të drejtat e njeriut.

Por nëse Republika Tregtare e Shqipërisë ka një rrezik ai vjen nga Europa.

Europa është gjithnjë kundër Republikave Tregtare.

Franca e Napoleonit shkatërroi në fillim Republikën e mrekullueshme tregtare të Venecias.pastaj Italia u bashkua duke mbledhur mbetjet e të gjitha republikave të veta tregtare përfshi Venecian, Genovën, Pisën dhe Napolin.

Pak më vonë u bashkua Gjermania e cila shkatërroi me sukses republikat tregtare të Amsterdamit, Antverpit dhe Hamburgut.

Bashkimi Evropian vitet e fundit shkatërroi me sukses republikat e mbetura tregtare të Maltës dhe Qipros.

Kësaj të fundit ia mori të gjitha kursimet mbi 100 mijë dollarë brenda një natë cka është një nga aktet më mizorë financiarë në historinë moderne.

Dhe të mendosh se këtë e bëri me pretendimin se do ta shpëtonte Qipron nga falimentimi.

Ishte sigurisht një gënjeshtër e sajuar nga urrejtja e pangopur gjermane ndal lirive të tepruara financiare.

Qëllimi i vërtetë ishte zhdukja e modelit ekonomik të Qipros bankat e të cilës mblidhnin para nga gjithë bota pa pyetur cfarë pasaporte ke.

Ne sa kemi nisur të negociojmë me Europën dhe kërkësa kryesore e saj është formalizimi ekstrem, kontrolli i rreptë i tregut, i bankave dhe i të ardhurave.

Për emigrantët shqiptarë është më kollaj të cojnë kursimet në Tajëan sesa ti sjellin në Shqipëri.

Europa nuk i lejon sepse ajo mendon se bankat janë kasaforta, celësin e të cilave e ka gjithmonë ajo.

Por kur ne të kemi mbaruar negociatat, për pesë vjet, e sigurt është se Europa nuk do jetë më kjo që është sot.

Forca të reja politike po lindin të cilat do kërkojnë ta ndryshojnën këtë model ekonomik duke i dhënë pak më shumë fuqi vendeve antare.

Europa do kuptojë se periferia e saj nuk mund të sillet si veriu i ngurtë.

Këtu ka më shumë diell ,njereëzit vishen me rroba të lehta dhe era e detit i fluturon paratë nga xhepat.

Shqipëria ka qenë historikisht mes Lindjes dhe Perëndimit dhe ky lloj hub-i mund të funksionojë në të ardhmen si cepi apo më saktë si kepi i një lirije më të madhe financiare.

Prandaj them se ndoshta këtë herë mund të kemi pak fat.

Mund ta shijojmë Republikën tonë Tregtare për disa vjet sepse sic thonë marinarët e vjetër, era duket e ngohtë dhe mund ta shtyjë anijen tonë në ujëra më të qeta./ KultPlus.com

Filmi “Sound of Falling” (“In die Sonne schauen”) është përzgjedhur për të përfaqësuar Gjermaninë në ceremoninë e ardhshme të çmimeve Oscar, në kategorinë e filmit më të mirë ndërkombëtar. Vendimi u shpall të enjten nga juria e pavarur e ekspertëve të emëruar nga German Films, agjencia kombëtare e promovimit të kinemasë gjermane.

Juria e përshkroi filmin si “formalisht të pakompromis, emocionalisht ekzistencial dhe artistikisht unik pa paralele në kinemanë gjermane dhe ndërkombëtare”. Duke shtrirë ngjarjet në një periudhë prej një shekulli, vepra ndërthur jetët e katër grave Alma (1910), Erika (1940), Angelika (1980) dhe Nelly (2020) të cilat përballen me kufizime, dhunë dhe pengesa shoqërore, ndërsa lidhen përmes traumave të pathëna dhe sekreteve familjare. Historia zhvillohet në një fermë në rajonin Altmark, në Saksoni-Anhalt, ku një ngjarje tragjike përsëritet, duke e bërë të paqartë kufirin mes së kaluarës dhe së tashmes.

“Sound of Falling” u përzgjodh mes pesë filmave të propozuar, duke lënë pas titujt “Amrum” (Fatih Akin), “Cranko” (Joachim A. Lang), “Riefenstahl” (Andres Veiel) dhe “The Tiger” (Dennis Gansel). Filmi u shfaq premierë këtë vit në Festivalin e Filmit në Cannes, ku fitoi Çmimin e Jurisë, së bashku me filmin “Sirat” të regjisorit Oliver Laxe./KultPlus.com

Kryetari i Komunës së Gjilanit, Alban Hyseni, së bashku me drejtorin e Kulturës, Rinisë dhe Sportit, Kushtrim Zeqiri, kanë nderuar shkrimtarin Ibrahim Kadriu me çmimin “Çelësi i Qytetit”, si shenjë mirënjohjeje për kontributin e tij të çmuar në letërsinë shqipe.

Hyseni u shpreh se Kadriu është figurë e shquar e letrave shqipe, krijues që me veprat e tij ka lënë gjurmë të pashlyeshme në identitetin kulturor e kombëtar, përcjellë KultPlus.

Ai njoftoi gjithashtu se ka propozuar që Kadriu të nominohet për çmimin “Nderi i Qytetit të Gjilanit”, si dhe të rekomandohet te Presidentja e Kosovës, Vjosa Osmani, për tu nderuar me Medalje Presidenciale për kontributin e dhënë në pasurimin e gjuhës dhe kulturës shqiptare.

Nga ana e tij, drejtori i Kulturës, Rinisë dhe Sportit, Kushtrim Zeqiri, tha se dorëzimi i çmimit është një ditë e veçantë për Gjilanin, pasi Kadriu mbetet një ndër personalitetet më të rëndësishme të letërsisë shqipe të kohës sonë.

Shkrimtari falënderoi për këtë nderim, duke theksuar se “guri më së shumti peshon në vendlindje”.

Ndërsa profesori Anton Nikë Berisha e cilësoi këtë vendim si shumë të rëndësishëm, duke theksuar se rrallë ndodh të vlerësohet puna e një shkrimtari, dhe se ky akt tregon kujdesin për artin dhe ndikimin estetik që letërsia ka në shpirtin e njeriut./KultPlus.com

Radiotelevizioni i Kosovës ka shpallur konkursin publik për pozita profesionale muzikore për të qenë pjesë përbërëse e Orkestrës së edicionit të tretë të Festivalit të Këngës.

Në konkursin e publikuar, janë 8 pozita për bendin e festivalit, 32 për orkestrën dhe 4 pozita tjera për formacione vokale. Një nga kriteret për këtë konkurs është përvoja profesionale përmes pjesëmarrjes në ngjarje të tilla kulturore duke përfshirë koncerte dhe organizime të tjera.

Afati për aplikim do të mbetet i hapur deri më datë 30.08.2025 në orën 16:00, në email adresën konkursradio@rtklive.com

Ndërkaq aplikimi për pjesëmarrje si garues vazhdon të mbetet i hapur deri më 31 gusht, teksa ftohen këngëtarë, kompozitorë, tekstshkrues nga Kosova, Mali i Zi, Maqedonia e Veriut, Shqipëria dhe diaspora që të bëhen pjesë e ‘FEST 3’.

Përderisa organizatorët po bëjnë gati gjithçka rreth festivalit të transmetuesit publik të Kosovës, edhe sivjet kompozitori dhe mjeshtri Florent Boshnjaku do të jetë drejtor artistik i festivalit.

Filmi me metrazh të shkurtër “Sytë e Bernës”, me regji nga Ermal Gërdovci dhe skenar të Patrik Lekaj, ka pasur premierën botërore në edicionin e 30-të të Sarajevo Film Festival, në kuadër të kategorisë Competition Programme – Short Film.

Pas shfaqjes, u organizua një Q&A me regjisorin Gërdovci, ku publiku pati rastin të diskutojë mbi procesin krijues dhe temat që trajton filmi.

Produksioni është realizuar nga kompania Kandërr, në bashkëprodhim me Filmik dhe Sloboda Film, me producente Trëndelina Halili dhe bashkëproducente Marija Dimitrova.

Në rolet kryesore shfaqen aktorët: Arta Selimi, Tristan Halilaj, Ervin Shala, Gramos Malaj dhe Altin Vraniqi. Filmi është mbështetur nga Qendra Kinematografike e Kosovës./KultPlus.com

Me një histori të ngrohtë, të mbushur me dashuri e shpresë, Elia Zaharia bisedon me fëmijët për  librin e saj, “Perla dhe dreri i artë”, në Qendrën për Hapje dhe Dialog.

Një përrallë që flet me gjuhën e zemrës dhe që gjen vendin e saj në Shqipëri, aty ku bjeshkët, zanat dhe nimfat shndërrohen në udhërrëfyese magjike për lexuesit e vegjël dhe të rritur.

Burim frymëzimi për këtë krijim ka qenë vajza e autores, e cila ka ndriçuar çdo fjalë e faqe, duke e bërë këtë libër një dhuratë të veçantë për të dhe për të gjithë fëmijët.

“Në librin e dytë, ndërkohë, unë u bëra me një gocë të vogël, që tani është katër vjeçe e gjysmë. E ka emrin Geraldinë, si stërgjyshja e vet. Sa herë lexonim ose shfletonim librin e parë, ku flitej për stërgjyshen e saj, ajo thoshte: ‘Mami, po mua kur do të ma bësh një libër? Dua edhe unë të jem personazh i një libri.’ Dhe kështu unë fillova të frymëzohesha nga e përditshmja jonë dhe të shkruaja pak e nga pak episodet. Sigurisht që fantazia pastaj fillon dhe udhëton…” tha znj. Zaharia.

I shoqëruar edhe me ilustrime, “Perla dhe dreri i artë” prek zemrat me mesazhin e mirësisë dhe të guximit, ndërsa përpiqet ta bëjë edhe më të prekshëm rrëfimin.

“Jam përpjekur që, edhe nëpërmjet gjuhës së ilustrimeve, ta bëj librin sa më të pranuar dhe të aksesueshëm për të gjitha moshat. Do të thotë se edhe një fëmijë që nuk ka mësuar akoma të lexojë, mund ta kuptojë nga ilustrimet, të cilat mund t’ia shpjegojnë prindërit apo edhe t’i interpretojë. Për shembull, Geraldina, vajza ime, nga ilustrimet di që ta thotë përrallën në kronologjinë e vet, sepse e kupton,” u shpreh autorja dhe aktorja e njohur.

Ky është botimi i dytë që Elia Zaharia sjell për të gjithë vogëlushët./rtsh/KultPlus.com

Ministri i Ekonomisë, Kulturës dhe Inovacionit, Blendi Gonxhja, njoftoi sot se Kalaja e Bashtovës do të rihapet për vizitorët më 29 gusht, pas restaurimit të realizuar si pasojë e dëmtimeve të shkaktuara nga tërmeti i vitit 2019.

“Dikur pothuajse e harruar dhe e dëmtuar rëndë nga tërmeti i vitit 2019, Kalaja e Bashtovës po rikthehet në jetë falë mbështetjes së Bashkimit Evropian dhe programit EU4Culture, të zbatuar nga UNOPS,” njofton Gonxhja.

Ceremonia e rihapjes do të zhvillohet më 29 gusht, në orën 16:00, ku vizitorët do të kenë mundësinë të dëshmojnë nga afër transformimin e këtij monumenti historik.

Kalaja e Bashtovës është një kështjellë katërkëndore mesjetare e vendosur në fushën pjellore pranë grykederdhjes së lumit Shkumbin, përballë detit Adriatik në Shqipërinë qendrore, afërsisht 2 km nga fshati Vilë Ballaj.

Në mesjetë, kjo zonë ishte port i rëndësishëm për tregtinë e drithërave dhe pjesë e rrugës historike Via Egnatia, që lidhte bregdetin me pjesët e brendshme të Gadishullit Ballkanik.

Në vitin 2017, Kalaja e Bashtovës u fut në listën e tentativës së UNESCO-s për trashëgimi botërore, për shkak të vendndodhjes së saj të veçantë dhe rëndësisë historike./atsh/KultPlus.com

Edon Zhegrova tashmë ka arritur një marrëveshje personale me Juventusin, por klubi italian duhet të përmbushë dy kushte për të finalizuar transferimin.

Juventusi e ka vënë në shënjestër yllin e Lille për të forcuar repartin ofensiv, por burime italiane raportojnë se gjigandët e Serie A duhet të: Ulin kërkesat financiare të Lille, dhe Shesin Nico Gonzalez.

Zhegrova ka rënë dakord me kushtet e ofruara nga Juventusi dhe është në pritje të marrëveshjes mes dy klubeve. Lille kërkon një shifër prej rreth 20 deri në 25 milionë euro, por Juventusi po punon për ta ulur çmimin, pasi kontrata e Zhegrovës skadon në qershor 2026 dhe lojtari ka njoftuar klubin se nuk do ta rinovojë pas këtij sezoni.

Negociatat mes dy klubeve janë aktive dhe zhvillohen me intensitet. Palët janë të interesuara për një marrëveshje, por gjithçka varet nga kompromisi që mund të gjendet për çmimin përfundimtar. Nëse Juventus arrin të përmbushë këto dy kushte në ditët apo javët në vijim, transferimi i Zhegrovës në Serie A mund të bëhet realitet shumë shpejt.

Për tifozët shqiptarë dhe sidomos ata kosovarë, kalimi i Edon Zhegrovës në një klub të madh si Juventusi do të ishte një moment historik dhe një dëshmi e ngritjes së vazhdueshme të yjeve shqiptarë në futbollin ndërkombëtar./footballitalia/KultPlus.com

Poezi nga Aleksandr Solzhenitsyn

Vdekja mbrëmë më erdhi rrotull,

Nuk më mori se nuk më deshi.

Më trajtoi si një të vogël,

Më nxori gjuhën, më përqeshi.

Lëre, tha, të vuajë,

Se ka mbi shpinë mëkate.

Ndaj dhe unë vazhdoj të shkruaj

Ah, çfarë hoqa kësaj nate…!/KultPlus.com