Një marrëdhënie e suksesshme nuk varet nga përsosmëria, por nga zakonet e përditshme që partnerët kultivojnë për të kuptuar më mirë njëri-tjetrin, për të ndërtuar besim dhe për të ruajtur afërsinë.

Çiftet që qëndrojnë bashkë për një kohë të gjatë nuk ikin nga problemet, por i zgjidhin ato në mënyrë paqësore dhe me respekt.

Më poshtë janë disa zakone që praktikohen shpesh nga çiftet, marrëdhëniet e të cilëve mbijetojnë, pavarësisht sfidave.

Ata flasin hapur për atë që i shqetëson

Një marrëdhënie e shëndetshme përfshin ndershmëri. Në vend që të fshehin frustrimet, partnerët diskutojnë hapur gjërat që i shqetësojnë. Ata nuk e akuzojnë njëri-tjetrin, por flasin për ndjenjat e tyre, duke nxitur kështu mirëkuptimin e ndërsjellë. Në këtë mënyrë, problemet zgjidhen pa krijuar tension shtesë.

Ata bëjnë një pushim kur tensionet rriten

Kur lindin mosmarrëveshje ose tensione, është e dobishme të bëni një pushim të shkurtër. Në vend që të reagojnë me afekt, partnerët largohen për një kohë të shkurtër – bëjnë një shëtitje, tërhiqen në një dhomë tjetër ose thjesht gjejnë kohë për veten e tyre. Ky lloj distance ndihmon në qetësimin e emocioneve dhe parandalimin e debateve të panevojshme.

Ata tregojnë mirëkuptim dhe tolerancë të ndërsjellë

Secili ka të metat dhe ditët e veta të këqija. Në vend që të kritikojnë ose ekzagjerojnë të metat e partnerit të tyre, çiftet që kultivojnë një marrëdhënie të qëndrueshme përpiqen të tregojnë mirëkuptim. Ata nuk i marrin gjithçka personalisht dhe e dinë se zakonet që mund t’i irritojnë nuk janë të drejtuara kundër tyre. Toleranca, durimi dhe gatishmëria për kompromis ndihmojnë në ruajtjen e harmonisë.

The post Çiftet që nuk kanë gjasa të divorcohen ndonjëherë praktikojnë tre zakone appeared first on Telegrafi.

Të jesh prind është një nga detyrat më të bukura, por edhe më të vështirat dhe më të përgjegjshme në jetë. Është një udhëtim i mbushur me ulje-ngritje, përvoja që formësojnë jo vetëm jetën e fëmijëve, por edhe të vetë prindërve.

Shpesh harrojmë se edhe prindërit mund të mësojnë shumë nga fëmijët e tyre, nëse përpiqemi ta shohim botën përmes syve të tyre.

Duke i vëzhguar ata dhe duke u lidhur vërtet me ta, prindërit mund të fitojnë njohuri të reja, të zvogëlojnë stresin prindëror dhe të bëhen versione më të mira të vetes, shkruan Times of India .

Besimi në të pamundurën

Si fëmijë, ne besojmë se jemi të pamposhtur. Kjo ndjenjë e plotfuqishmërisë vjen nga besimi se çdo gjë në këtë botë është e arritshme. Ne ëndërrojmë të ndryshojmë botën, por ndërsa rritemi, gjërat ndryshojnë.

Të tërhequr në garën për para, sukses dhe status, të rriturit “gëlltisin” realitetet e ashpra të jetës. Megjithatë, shikimi në sytë e fëmijëve u kujton prindërve diçka të veçantë – fuqinë e besimit në mesazhin se gjithçka është e mundur.

Kuriozitet dhe çudi

Për fëmijët, bota është një vend magjepsës. Gëzimi i zbulimit të gjërave të reja, i provimit të shijeve të reja dhe pyetjeve të pafundme mbushin fëmijërinë e tyre. Kureshtja e tyre duhet t’i frymëzojë prindërit të rizbulojnë bukurinë në jetë dhe të zgjojnë pasionet e tyre, cilatdo qofshin ato. Kjo gjithashtu nxit një dashuri për të mësuarit që zgjat gjithë jetën.

Gëzim në gjëra të vogla

Fëmijët janë krijesa të mrekullueshme që gjejnë lumturi në gjërat më të thjeshta. Një pellg me ujë pas shiut, një insekt shumëngjyrësh ose një shije e re akulloreje – aftësia e tyre për të parë të mirën në gjithçka dhe kudo është diçka që prindërit duhet ta vlerësojnë. Mund ta bëjë jetën e prindërve të tyre edhe më të lehtë. Filloni të vini re gjërat e vogla përreth jush dhe të vlerësoni jetën që jetoni.

Lehtësia e faljes

Nëse ka ndonjë person që mund ta harrojë lehtë dhe të ecë përpara, ata janë fëmijët. Aftësia e tyre unike për të lënë mënjanë zemërimin dhe për të falur shpejt mund t’u kujtojë prindërve rëndësinë e faljes në ruajtjen e marrëdhënieve të shëndetshme.

Ndërsa të rriturit nuk arrijnë të gjejnë gjithmonë të mirën në çdo gjë, fëmijët mund ta bëjnë. Ky duhet të jetë kuptimi i jetës: të gjesh të mirën, të falësh atë që mund të falet dhe të ecësh përpara, duke përqafuar një vetvete të re dhe më të mirë, shkruan The Times of India.

The post Shpesh i harrojmë në moshë madhore, disa mësime jetësore që mësojmë nga më të vegjlit appeared first on Telegrafi.

Prindërit luajnë një rol kyç në formimin e fëmijëve të sigurt në vetvete, duke nxitur zhvillimin e tyre shoqëror, duke u mësuar atyre empatinë dhe duke i udhëhequr ata përmes sfidave të jetës.

Ekspertët thonë se të qenit një model pozitiv, duke vlerësuar si fitoret ashtu edhe gabimet dhe duke u ofruar atyre mjetet që u nevojiten për të lundruar në botë janë thelbësore për të rritur një fëmijë të fortë dhe të pavarur.

Ndërtimi i vetëbesimit që në moshë të vogël është themeli për suksesin e tyre në të ardhmen, shkruan Times of India .

Të ngulitësh vetëbesimin tek fëmijët është si të mbjellësh rrënjë të forta që ofrojnë një themel të qëndrueshëm, nxisin zhvillimin dhe forcojnë karakterin. Por qëllimi nuk është ta mbrosh një fëmijë nga të gjitha sfidat e jetës, por ta pajisësh atë me aftësitë dhe mjetet për të përballuar vetë situata komplekse. Është një nga dhuratat më të vlefshme që mund t’u japësh fëmijëve si prind.

Bëhu një model pozitiv

Fëmijët i shohin prindërit e tyre si modelet e tyre të para dhe më të rëndësishme dhe monitorojnë nga afër çdo lëvizje të tyre. Mënyra se si i trajtoni të tjerët dhe si u përgjigjeni sfidave formëson drejtpërdrejt sjelljen e tyre. Tregoni dashuri përmes fjalëve dhe veprimeve, sepse fëmija juaj do të mësojë nga shembulli juaj.

Inkurajoni bisedën pozitive me veten

Inkurajimi i bisedës pozitive me veten është çelësi për rritjen e vetëbesimit të fëmijëve. I ndihmon ata të përmirësojnë shëndetin e tyre mendor, të ndihen mirë me veten dhe të besojnë në aftësitë e tyre. Fëmijët me një qëndrim pozitiv ndaj vetes kanë më shumë gjasa të jenë të angazhuar shoqërisht dhe më pak të ngjarë të ndihen në siklet para të tjerëve.

Zhvilloni aftësi sociale

Ndërsa fëmija juaj përfshihet më shumë në botë, është thelbësore të inkurajoni zhvillimin e tij shoqëror. Në këtë fazë, ai mëson se si të krijojë marrëdhënie, të cilat ndikojnë drejtpërdrejt në imazhin e tij/saj. Mësojini atij/asaj empatinë, respektin për të tjerët dhe zgjidhjen paqësore të konflikteve. Kjo i fuqizon ata të lundrojnë me lehtësi në një sërë situatash shoqërore.

The post Tre rregulla të arta për rritjen e fëmijëve të fortë dhe të pavarur appeared first on Telegrafi.

Inteligjenca emocionale do të thotë aftësia për të njohur, kuptuar dhe menaxhuar emocionet e veta, si dhe emocionet e njerëzve të tjerë.

Hulumtimet tregojnë se inteligjenca emocionale ndikon në më shumë se gjysmën e suksesit të jetës, nga cilësia e marrëdhënieve, efikasiteti në punë deri te shëndeti.

Fëmijët me inteligjencë emocionale të zhvilluar arrijnë nota më të mira, qëndrojnë më gjatë në shkollë dhe marrin vendime më të shëndetshme në jetë.

Disa fëmijë i fitojnë këto aftësi natyrshëm, duke u rritur në familje që ua kalojnë ato në mënyrë të pavetëdijshme. Të tjerë duhet t’i mësojnë më vonë në jetë. Ja katër aftësi kryesore që ia vlen të zhvillohen.

Njohja e ndjenjave

Hapi i parë është t’u mësojmë fëmijëve të njohin emocionet tek të tjerët. Kjo mund të praktikohet në një mënyrë argëtuese, për shembull, duke parë personazhe në një film vizatimor ose film dhe duke identifikuar shpejt emocionet që ata shfaqin. Nuk është thelbësore të jesh plotësisht i saktë këtu, por të zhvillosh zakonin e të vërejturit të ndjenjave shpejt dhe natyrshëm.

Kuptimi i komunikimit joverbal

Sinjalet joverbale, siç janë shprehjet e fytyrës ose gjuha e trupit, mund të mësohen nga fëmijët përmes një loje “shfaqjesh emocionale”. Dikush e shfaq një emocion të caktuar pa thënë asnjë fjalë, dhe të tjerët hamendësojnë se cilin emocion po portretizojnë. Prindërit që flasin hapur për emocionet dhe i ndihmojnë fëmijët të kuptojnë shkaqet e tyre, rrisin fëmijë me vetëkontroll më të mirë dhe aftësi sociale të zhvilluara.

Emërtimi i emocioneve tuaja

Është e rëndësishme që fëmijët të mësojnë të thonë atë që ndiejnë. Në vend që t’i pyesni: “Si ndiheni?”, përpiquni ta emërtoni drejtpërdrejt atë që vini re, “Dukeni të trishtuar” ose “E shoh që jeni të zemëruar”. Nëse gaboni, fëmija juaj do t’ju korrigjojë dhe nëse keni të drejtë, ai do ta konfirmojë. Në këtë mënyrë i mësoni fëmijës suaj të njohë dhe të shprehë emocionet e veta.

Menaxhimi i emocioneve

Pasi fëmijët mësojnë të njohin dhe emërtojnë emocionet e tyre, ata duhet të mësojnë t’i kontrollojnë ato. Kur të vënë re se jeni të frustruar, inkurajojini ta thonë me zë të lartë. Pas një muaji praktikë të rregullt, mund të vini re përparim të madh në të gjithë familjen.

The post Nëse ju kanë mësuar këto 4 aftësi kur ishit fëmijë, prindërit tuaj ju kanë dashur pa kushte appeared first on Telegrafi.

Si prindër, nuk keni gjithmonë nevojë të kuptoni zgjedhjet e modës së fëmijëve tuaj. Kur u jepni atyre liri, ata ndonjëherë përfundojnë me veshje të ndryshme, të çrregullta ose thjesht diçka që shkon kundër shijes suaj.

Ndërsa zgjedhjet e tyre mund të mos kenë gjithmonë kuptim, ekspertët bien dakord se t’u lejosh fëmijëve të zgjedhin vetë rrobat e tyre është thelbësore për zhvillimin dhe pjekurinë e tyre.

“Fëmijët kanë shumë pak kontroll mbi jetën e tyre, kështu që t’u lejosh atyre të bëjnë zgjedhje të kufizuara dhe të sigurta është thelbësore për rritjen e tyre emocionale”, thotë psikoterapistja Rebecca A. Love.

Ajo shton se “t’u japësh fëmijëve liri për t’u shprehur përmes veshjeve është një mënyrë e lehtë për t’u ofruar atyre njëfarë kontrolli mbi jetën e tyre, në vend që të krijosh luftëra të panevojshme për pushtet që shkaktojnë stres si për ju ashtu edhe për fëmijën tuaj”.

Si e ndërton veshja vetëbesimin dhe përgjegjësinë?

Edhe pse mund të duket si një gjë e vogël, t’u lejosh fëmijëve të shprehen lirisht përmes zgjedhjeve të tyre të veshjeve ka një ndikim të rëndësishëm pozitiv. Ja disa nga përfitimet kryesore.

Vetëshprehja dhe vetëvlerësimi

Të lejosh fëmijën të zgjedhë vetë rrobat mund të jetë një nxitës i madh i vetëbesimit, thotë Nechama Sorscher, një psikologe fëmijësh në New York City. “Të lejosh fëmijën të zgjedhë vetë rrobat dhe të diktojë stilin e vet është një formë e madhe e vetëshprehjes, dhe të lejosh fëmijën të marrë vendimet e veta mund të nxisë një ndjenjë vetëbesimi”, shpjegon ajo.

Përgjegjësia dhe pavarësia

Zgjedhja e rrobave mund të ngjallë gjithashtu një ndjenjë përgjegjësie dhe pavarësie. “Të lejosh fëmijët të zgjedhin se çfarë të veshin u jep atyre një hapësirë të sigurt për të praktikuar vendimmarrjen”, thotë Aja Chavez, një terapiste martesore dhe familjare.

“Ata mësojnë të mendojnë përpara dhe të përjetojnë rezultatet natyrore të zgjedhjeve të tyre”, shton ajo, duke shpjeguar se pikërisht kështu mësojnë fëmijët për pavarësinë dhe përgjegjësinë – përmes provës dhe gabimit.

Ndjenja e kontrollit

Fëmijët marrin shumë kënaqësi nga marrja e vendimeve të tyre, madje edhe të vogla, thotë Dr. Sorscher. “Kjo u jep atyre një ndjenjë kontrolli që nuk e ndiejnë gjithmonë se e kanë”, përshkruan ajo. Gjithashtu i ndihmon ata të zhvillojnë aftësi të përgjithshme vendimmarrëse. Për fëmijët neurodivergjentë në veçanti, lejimi i tyre për të bërë zgjedhje në lidhje me veshjet e tyre “mund të ndihmojë vërtet me zhvillimin shqisor dhe nevojat”, shton Dr. Sorscher.

The post Psikologët shpjegojnë pse është e rëndësishme ta lini fëmijën tuaj të zgjedhë rrobat që vesh appeared first on Telegrafi.

Inteligjenca emocionale nuk shprehet vetëm në marrëdhëniet me partnerët dhe kolegët, por edhe në ndërveprimet e përditshme me fëmijët.

Sipas ekspertëve të ndryshëm të marrëdhënieve familjare, prindërit që zhvillojnë vetëdijen e tyre emocionale janë më të aftë t’u përgjigjen nevojave të fëmijëve të tyre dhe të krijojnë një mjedis më të qëndrueshëm dhe të sigurt për zhvillimin e tyre.

Ata nuk janë perfektë (askush nuk është), por janë të pranishëm dhe të vetëdijshëm se sjellja e tyre lë një gjurmë të qëndrueshme.

Pra, këto janë disa nga karakteristikat e prindërve me inteligjencë emocionale.

Ata dinë si të qetësohen para se të reagojnë

Prindërit me inteligjencë të lartë emocionale nuk bërtasin nga zemërimi. Kur ndiejnë një valë zemërimi, ata marrin frymë thellë, largohen për një moment ose presin që fëmija i tyre të qetësohet para se të flasin. Psikologët theksojnë se ky lloj rregullimi i emocioneve i dërgon fëmijës një mesazh se ndjenjat janë në rregull, por se nuk ka nevojë të reagohet menjëherë ndaj tyre në mënyrë impulsive.

Ata i respektojnë emocionet e fëmijëve të tyre, edhe kur ata nuk i kuptojnë ato

Një fëmijë që qan sepse i ra akullorja në dysheme nuk duhet të hesht me deklarata të tilla si “nuk është asgjë”. Prindërit emocionalisht inteligjentë përpiqen ta vendosin veten në vendin e fëmijës së tyre dhe t’i pranojnë ndjenjat e tij, edhe nëse i konsiderojnë ato të parëndësishme. Ekspertët theksojnë se është nëpërmjet këtij lloj empatie që ndërtohet siguria emocionale.

Ata kërkojnë falje kur bëjnë një gabim

Në vend që të veprojnë si një autoritet i pagabueshëm, prindërit me inteligjencë emocionale pranojnë kur kanë reaguar tepër ose kanë marrë një vendim të keq. Për shembull, “Më vjen keq që bërtita, isha i lodhur dhe nuk duhej të kisha reaguar në atë mënyrë” është një deklaratë që i tregon fëmijës se edhe të rriturit janë përgjegjës për sjelljen e tyre.

Ata dinë si të vendosin kufij pa bërtitur dhe kërcënime

Të jesh i disponueshëm emocionalisht nuk do të thotë të dorëzohesh. Këta prindër komunikojnë qartë rregullat dhe pasojat, por e bëjnë këtë pa frikësim ose poshtërim. Psikologët besojnë se kufijtë e shëndetshëm mund të vendosen me respekt dhe një ton të qetë, gjë që gjithashtu i mëson fëmijës si të shprehë autoritetin pa agresion.

Ata nuk përpiqen të kontrollojnë çdo emocion dhe reagim të fëmijës së tyre

Në vend që të përpiqen të “mbysin” emocionet e pakëndshme si trishtimi, turpi ose zemërimi, prindërit me inteligjencë emocionale i lejojnë fëmijët e tyre t’i ndiejnë dhe t’i përjetojnë ato. Ata nuk përpiqen vazhdimisht t’ia rregullojnë humorin, por përkundrazi janë aty për fëmijën e tyre ndërsa ai kalon nëpër këto ndjenja. Kjo krijon hapësirë për një kuptim dhe qëndrueshmëri më të thellë.

The post Pesë tipare të prindërve emocionalisht inteligjentë appeared first on Telegrafi.

Prindërit bëjnë shumë përpjekje për të rritur fëmijët e tyre për t’i ndihmuar ata të kenë sukses, duke u mësuar atyre fjalë, rregulla sjelljeje dhe rutina të përditshme, dhe në të gjitha këto, është e rëndësishme që ata të mësojnë një aftësi kyçe.

Domethënë, është një aftësi që përcakton nëse një fëmijë do të jetë i lumtur dhe i qëndrueshëm në jetë, dhe kjo është vetëdija. Psikologu i fëmijëve Rim Rauda, i cili ka studiuar marrëdhëniet prind-fëmijë për vite me radhë, pohon se kjo është aftësia më e rëndësishme për fëmijët.

Vetëdija do të thotë që një fëmijë mund të njohë dhe kuptojë ndjenjat, nevojat dhe zërin e tij të brendshëm. Fëmijët që ndihen të sigurt në atë që janë kanë më shumë gjasa të përballen me sfidat, të lidhen më mirë me të tjerët, të lidhen me njerëzit më lehtë dhe të marrin vendime më të mira.

Nëse u mungon një themel, vetëvlerësimi i tyre mund të shembet lehtësisht. Prindërit, përmes veprimeve të caktuara, minimizojnë emocionet me deklarata me qëllime të mira. Në këtë mënyrë, ata dërgojnë mesazhin se ndjenjat që përjetojnë fëmijët nuk janë të rëndësishme ose nuk janë të vërteta. Nëse kjo përsëritet, fëmija fillon të dyshojë në ndjenjat e tij dhe humbet kontaktin me veten. Në planin afatgjatë, kjo mund të çojë në ankth, pasiguri ose tërheqje.

Fëmijët që e kuptojnë veten janë më të aftë të përballojnë stresin dhe zhgënjimin, u besojnë instinkteve të tyre, vendosin kufij të shëndetshëm dhe janë më pak të ndjeshëm ndaj presionit të bashkëmoshatarëve. Fëmijë të tillë zhvillojnë vetëbesim të vërtetë, jo sepse të tjerët i kanë lavdëruar, por sepse e dinë se kush janë dhe se janë të vlefshëm pikërisht ashtu siç janë.

Për të zhvilluar vetëdijen tek fëmijët tuaj, duhet të konfirmoni ndjenjat e tyre, jo t’i minimizoni ato, të tregoni pranim, t’u jepni hapësirë për vendime, të flisni me ta për emocionet dhe të vëzhgoni se çfarë shkakton sjellje të caktuara.

The post Pse është e rëndësishme të zhvilloni vetëdijen tek fëmijët tuaj: Një tipar kyç për të kuptuar emocionet appeared first on Telegrafi.

Mund ta keni pyetur veten pse ju dhe vëllezërit e motrat tuaja jeni kaq të ndryshëm. Ju jeni rritur në të njëjtën familje, me të njëjtët prindër, ndani gjene të ngjashme, e megjithatë jeni po aq të ndryshëm sa nata me ditën. Edhe pse mund të duket e çuditshme, kërkimet shkencore tregojnë se ndryshimet nuk janë të rastësishme, por pjesë e një procesi të thellë psikologjik në të cilin fëmijët në mënyrë të pavetëdijshme e formësojnë veten për të gjetur identitetin e tyre.

Ndërsa shumë njerëz identifikohen natyrshëm me familjen e tyre, vëllezërit e motrat shpesh përjetojnë procesin e kundërt. Psikologët e quajnë atë “procesi i mosidentifikimit” dhe ndodh gjatë fëmijërisë dhe adoleshencës. Fëmijët nuk përpiqen të jenë të ngjashëm, por përkundrazi duan të jenë të ndryshëm. Kjo u lejon atyre të shihen si individë unikë në sytë e prindërve të tyre dhe botës përreth tyre.

Shkencëtarët e përshkruajnë këtë proces edhe si “gjetjen e rolit të tyre”, ku fëmijët nuk duan të marrin role ekzistuese që u janë caktuar tashmë vëllezërve ose motrave të tyre, por përkundrazi kërkojnë një vend unik në familje. Nëse një fëmijë është një “student i zgjuar”, një tjetër mund të profilizohet si një “argëtues”. Nëse një motër është një “atlet”, një vëlla mund të jetë “tipi artistik”. Role të tilla shpesh janë të pavetëdijshme, por ato i ndihmojnë fëmijët të luftojnë për vëmendjen dhe njohjen prindërore brenda familjes.

Roli i prindërve dhe perceptimet

Vetëm pse ke marrë përsipër një rol të ndryshëm nuk do të thotë që nuk ke aftësi të ngjashme me vëllain ose motrën tënde. Megjithatë, në mjedisin familjar, dikush ishte “më i shpejtë” dhe ai vend ishte tashmë i zënë, kështu që ti kërkove rrugën tënde.

Sipas psikologjisë evolucionare, prindërit shpesh investojnë më shumë vëmendje dhe burime tek fëmija që e perceptojnë si “më premtuesin”, sepse kjo u sjell atyre kthimin më të madh të investimit të tyre në planin afatgjatë. Kjo është arsyeja pse nuk mjafton vetëm të jesh ndryshe, është e rëndësishme të jesh ndryshe në një mënyrë që prindërve do t’u pëlqejë.

Për më tepër, fëmijët nuk rriten saktësisht në të njëjtat kushte. Me kalimin e kohës, situatat financiare, stresi, dinamikat brenda shtëpisë dhe pjekuria emocionale e prindërve ndryshojnë. Çdo fëmijë, edhe pse ndan të njëjtën shtëpi, në fakt rritet në një mjedis të ndryshëm.

Pasojat e favorizimit prindëror

Një studim i gjerë shkencor që përfshinte më shumë se 19,000 pjesëmarrës ka treguar se trajtimi i pabarabartë i fëmijëve brenda familjes mund të ketë pasoja afatgjata. Sipas një studimi të botuar në revistën Psychological Bulletin, fëmijët më pak të favorizuar kanë më shumë gjasa të vuajnë nga probleme me vetëvlerësimin dhe paqëndrueshmëri emocionale në moshë madhore.

Prindërit, me ose pa vetëdije, shpesh u japin më shumë mbështetje fëmijëve që janë më të qetë, më të ndërgjegjshëm ose thjesht më të përgjegjshëm ndaj tyre. Këta fëmijë përfundimisht zhvillojnë një ekuilibër më të mirë emocional dhe marrëdhënie më të qëndrueshme. Nga ana tjetër, fëmijët më të vegjël, veçanërisht djemtë, shpesh marrin më pak vëmendje, gjë që mund t’i vërë në disavantazh.

Autorët e studimit theksojnë se është e rëndësishme të njihen këto modele për të parandaluar dëmin dhe për të përmirësuar dinamikën familjare.

Kthehu te vetja, pa role dhe krahasime

Nëse e pranon se ke përvetësuar një rol të caktuar në fëmijëri për t’u dalluar nga vëllezërit e motrat e tua, është e rëndësishme të dish se identiteti mund të ndryshojë. Nuk je përgjithmonë ai që duhej të ishe dikur. Mosha e rritur të jep një mundësi për të rimenduar se kush je në të vërtetë, pa krahasime me të tjerët dhe pa presionin për t’u përshtatur me modele të vendosura prej kohësh.

Hulumtimet tregojnë se njerëzit që jetojnë në harmoni me veten, sipas vlerave dhe dëshirave të tyre, përjetojnë kënaqësi dhe paqe të brendshme më të madhe. Provoni aktivitete të reja, drejtohuni drejt gjërave që ju interesojnë vërtet, pavarësisht nëse keni menduar se “nuk ishit gati për këtë” në të kaluarën.

Ajo që dikur ishte një mekanizëm përballimi, tani mund të bëhet një proces i vetëdijshëm drejt rritjes personale dhe një jete më të plotë.

The post Pse je krejtësisht ndryshe nga vëllai ose motra jote? Shkenca ka përgjigjen appeared first on Telegrafi.

Për shumë prindër, momenti kur fëmijët e tyre fillojnë të ecin është një arritje e madhe. Edhe pse çdo fëmijë zhvillohet me ritmin e vet dhe secili është unik, ekzistojnë disa mënyra që prindërit mund të ndjekin për t’i ndihmuar të rrisin vetëbesimin kur përpiqen të ecin pa mbështetje për herë të parë.

Njëra nga këto metoda u bë virale në TikTok, nga një grua, e cila tha se këshillën të cilën e mori nga një prind tjetër, i funksionoi plotësisht.

E njohur me llogarinë e saj, @beth86455 në TikTok, Beth tregoi se vendosja e objekteve të vogla në duar e ndihmoi vajzën e saj të ecte vetë.

@beth86455My baby actually walked!! Not took steps, she WALKED! ♬ original sound – xspeed.audiosxx

“Takova sot rastësisht një zonjë që më pyeti nëse vajza ime kishte filluar të ecte. I thashë jo, dhe ajo më tha: ‘Mbaje në këmbë, vendosi dy objekte në duar dhe ajo do të ecë’”.

“Nuk po u besoja syve të mi!!”, duke iu referuar videos që tregonte vajzën e saj duke ecur e sigurt nëpër dhomë.

Në komente, edhe prindër të tjerë që kishin pasur sukses me këtë truk ndanë historitë e tyre, duke sugjeruar objekte që mund t’u jepen fëmijëve, si për shembull karota.

Megjithatë, jo të gjithë kishin pasur të njëjtin rezultat dhe disa prindër kujtuan të tjerët që të mos shqetësohen nëse fëmija i tyre ka nevojë për më shumë kohë. /Telegrafi/

The post Truku interesant që ndihmon fëmijët të ecin për herë të parë pa mbështetje appeared first on Telegrafi.

Prindërit shpesh kanë qëllimet më të mira, por disa modele sjelljeje mund ta dëmtojnë seriozisht vetëbesimin e një fëmije me kalimin e kohës. Në vend që t’i forcojnë ato, këto zakone mund t’i bëjnë fëmijët të ndihen të pasigurt, të padashur ose të pavlerë.

Ja disa zakone prindërimi që ekspertët i identifikojnë si veçanërisht të dëmshme për vetëbesimin e një fëmije.

Ashpërsi pa butësi

Qasja e njohur si “dashuri e ashpër” bazohet në bindjen se rreptësia është mënyra më e mirë për të përgatitur një fëmijë për jetën. Ndërsa mund të jetë e dobishme ndonjëherë, mosdhënia e lavdërimeve dhe dashurisë për një kohë të gjatë mund të krijojë ndjenja të papranueshmërisë dhe pasigurisë tek një fëmijë. Me kalimin e kohës, një fëmijë mund të fillojë të besojë se nuk është i denjë për dashuri nëse nuk përmbush standardet e larta.

Krahasimet që dekurajojnë

Prindërit shpesh mendojnë se krahasimi i vetes me fëmijët e tjerë do ta inkurajojë fëmijën e tyre të përpiqet më shumë. Por në realitet, një sjellje e tillë shpesh ka efektin e kundërt – fëmija ndihet më pak i vlefshëm, sukseset e tij humbasin rëndësinë dhe motivimi i tij zvogëlohet. Krahasimet ngjallin dyshime në aftësitë e tij.

Mbrojtja e tepërt si pengesë

Një qëndrim mbrojtës ndaj një fëmije është i natyrshëm, por kur kjo shndërrohet në “shpëtim” të vazhdueshëm nga problemet, fëmija privohet nga mundësia për të zhvilluar qëndrueshmëri dhe pavarësi. Nëse nuk mëson kurrë si të përballet me shqetësimin, do ta ketë të vështirë të lundrojë në situata të jetës reale.

Fjalë që krijojnë kufij

Përdorimi i fjalëve si “gjithmonë” dhe “kurrë” kur përshkruhet sjellja e një fëmije mund të dëmtojë imazhin e tij për veten në planin afatgjatë. Fraza si “ti nuk mund ta bësh kurrë këtë” ose “ti gjithmonë bën gabime” dërgojnë mesazhin se gabimet janë pjesë e personalitetit të tij, jo diçka që mund të ndryshohet.

The post Zakone që prindërit përdorin për të minuar vetëbesimin e fëmijëve, dhe shpesh nuk janë të vetëdijshëm për to appeared first on Telegrafi.

Mënyra se si reagojmë në situata të vështira shpesh pasqyron themelet emocionale që kemi fituar në fëmijëri.

Njerëzit që rriten në një mjedis të qëndrueshëm dhe mbështetës kanë tendencë të zhvillojnë aftësinë për të qëndruar të qetë, të dhembshur dhe të sigurt edhe kur përballen me siklet, dështim ose kufizime të të tjerëve.

Disa sjellje mund të demonstrojnë qartë stabilitetin emocional që vjen nga një edukim i ekuilibruar. Pra, nëse prindërit tanë na kanë rritur mirë, këto tre gjëra nuk na shqetësojnë, pohojnë ekspertë dhe këshilltarë të ndryshëm.

Nuk ndjen zili për suksesin e të tjerëve

Njerëzit që prindërit e tyre u kanë mësuar pjekurinë emocionale nuk e ndiejnë nevojën ta krahasojnë veten me të tjerët. Kur dikush tjetër arrin diçka, ata dinë ta mbështesin sinqerisht atë dhe të gëzohen për suksesin e dikujt tjetër pa ndjerë se vlera e tyre po zvogëlohet. Atyre u mësohet se secili ka rrugën e vet dhe se i vetmi krahasim i vërtetë është me progresin e tyre, sipas terapistëve dhe ekspertëve , shkruan YourTango.

Ti di si të pranosh kritika konstruktive

Këshilltarët theksojnë se njerëzit që kanë mësuar si të merren me reagimet në fëmijëri nuk e shohin kritikën si sulm, por si një mundësi për rritje. Prindërit që i vunë në dukje gabimet me respekt dhe pa i turpëruar i ndihmuan fëmijët të zhvillonin aftësinë për të dëgjuar, për të mësuar dhe për t’u përmirësuar pa dëmtuar vetëbesimin e tyre.

Ti i respekton kufijtë e të tjerëve pa u ndjerë i refuzuar

Nëse dikush na vendos një kufi dhe ne nuk e marrim personalisht, ka të ngjarë që prindërit tanë na kanë mësuar të respektojmë njerëzit e tjerë. Në vend që të përpiqemi ta shndërrojmë “jo”-në e dikujt në një “po”, ne e kuptojmë se të gjithë kanë të drejtë të vendosin se çfarë është e drejtë për të. Një mirëkuptim i tillë është një shenjë e stabilitetit emocional dhe respektit ndërpersonal.

Qasja jonë ndaj situatave të jetës është shpesh rezultat i asaj që kemi mësuar në fëmijëri. Nëse nuk mërzitemi lehtë nga gjëra të caktuara dhe dimë si të qëndrojmë të qetë, është një shenjë e mirë që prindërit tanë na kanë mësuar stabilitetin emocional dhe respektin për të tjerët. Tipare të tilla nuk zhvillohen rastësisht, por janë rezultat i një edukimi të kujdesshëm dhe të shëndetshëm.

The post Prindërit tuaj ju kanë rritur mirë nëse nuk ju shqetësojnë këto tre gjëra appeared first on Telegrafi.

Ndikimi prindëror lë një gjurmë të thellë në zakonet e përditshme që formësojnë karakterin, marrëdhëniet dhe mënyrën se si përballemi me jetën.

Ndërsa asnjë edukim nuk është perfekt, sjellje të caktuara në moshë madhore mund të jenë një shenjë e qartë se një person ka pasur prindër emocionalisht të pjekur dhe mbështetës. Prandaj, prania e këtyre zakoneve në moshë madhore shpesh tregon një edukim emocionalisht të shëndetshëm dhe marrëdhënie të qëndrueshme në fëmijërinë e hershme.

Ti di si të vendosësh kufij pa u ndjerë fajtor

Psikologët theksojnë se aftësia për të vendosur kufij personalë, pa pasur nevojë për justifikim ose ndjenjë turpi, shpesh buron nga një shtëpi ku fëmijëve u mësohet të respektojnë kufijtë e tyre dhe të të tjerëve. Nëse mund të themi qartë “jo” pa frikën e refuzimit, kjo është një shenjë se na është dhënë siguri emocionale në fëmijëri.

Mos u turpëro për emocionet e tua

Sipas terapistëve të ndryshëm, të rriturit që shprehin hapur emocionet e tyre dhe nuk ndihen të dobët për shkak të lotëve ose cenueshmërisë, ka shumë të ngjarë të jenë rritur në një mjedis ku ndjenjat pranoheshin dhe kuptoheshin. Një edukim i tillë inkurajon shkrim-leximin emocional dhe mundëson komunikim të shëndetshëm.

Nuk je i varur nga miratimi i të tjerëve

Ekspertët e shëndetit mendor theksojnë se njerëzit që nuk janë të fiksuar pas pëlqyerjes nga të gjithë, kanë tendencë të vijnë nga një mjedis ku ndiheshin të dashur pa kushte. Nëse dimë si ta njohim vlerën tonë pa vlerësim të jashtëm, ky është një tregues i fortë i një edukimi të qëndrueshëm dhe mbështetës.

Ti di si të kujdesesh për veten, edhe kur është e vështirë.

Psikologët theksojnë se zakoni i kujdesit të rregullt për veten tonë – qoftë duke ngrënë, duke pushuar apo duke kërkuar mbështetje – tregon se kemi mësuar si t’i njohim nevojat tona dhe të mos i lëmë pas dore ato. Të rriturit që kishin prindër emocionalisht të disponueshëm shpesh e kanë më të lehtë të jenë në harmoni me veten dhe të dallojnë kur kanë nevojë për pushim.

Nëse i dalloni këto zakone tek vetja, ka shumë mundësi që familja juaj t’ju ketë ofruar më shumë mbështetje emocionale sesa mund të mendoni.

The post Prindërit tuaj ju rritën mirë nëse keni këto katër zakone të përditshme appeared first on Telegrafi.

Psikologu i njohur nga Kosova, Visar Sadiku ka bërë një reagim në Facebook, duke u dhënë një paralajmërim prindërve për lodrat La Bubu.

Ai u ka bërë thirrje prindërve që të mos ua blejnë fëmijëve të tyre këtë lodër, gjegjësisht të mos bëhen pjesë e këtij trendi.

“Mos i bli fëmijës arushin La Bubu! Mos u bëjë pjese e trendit! Jo çdo trend është pozitiv për fëmijën!”, ka paralajmëruar psikologu Sadiku.

Ai gjithashtu përmes një statusi në Facebook ka shtjelluar dhe përmbledhur një mori arsyesh pse prindërit nuk duhet ta blejnë lodrën.

A janë të dëmshme për fëmijët?

Janë disa rreziqe të mundshme që duhet të shqyrtojnë prindërit:

Përmbajtja vizuale / emocionale:

-Këto lodra kanë fytyra të egra, dhëmbë të mprehtë dhe shprehje që nuk janë tipike për lodrat për fëmijë.

-Mund të shkaktojnë ankth te fëmijët e ndjeshëm, veçanërisht në moshat 3–6 vjeç.

Përbërja fizike:

– Shumë lodra si këto nuk janë të certifikuara për siguri për moshat e vogla.

-Mund të kenë pjesë të vogla që rrezikojnë mbytjen, ose materiale të padeklaruara që mund të përmbajnë kimikate (nëse janë të falsifikuara ose të pasigurta).

Mesazhi që përçojnë:

-Disa prindër shprehen se lodra të tilla “normalizojnë” fytyra agresive ose sjellje antisociale në mënyrë të pavetëdijshme te fëmijët.

– Ato janë krijuar për tregun e të rriturve, dhe përdorimi nga fëmijët mund të jetë i keqkuptuar si i përshtatshëm.

Çfarë duhet të bëni ju si prind?

-Pyesni veten: “Çfarë mesazhi i jep kjo lodër fëmijës tim?”. A inkurajon dashuri, kreativitet dhe lojë të shëndetshme?

Mos lejoni që trendet virale të zëvendësojnë gjykimin tuaj si prind!

The post Psikologu nga Kosova paralajmëron prindërit: Mos ua blini fëmijëve arushin Labubu appeared first on Telegrafi.

Inteligjenca është një tipar që një fëmijë e trashëgon pjesërisht, por kërkon punë për zhvillimin e saj.

Gjithashtu, ekspertët nxjerrin në pah tre aftësi themelore që mund të ndihmojnë në zhvillimin e inteligjencës së fëmijëve: të menduarit kritik, rregullimi emocional dhe përshtatshmëria sociale.

Konkretisht, të menduarit kritik i aftëson fëmijët të analizojnë situatat, të identifikojnë opsionet, të marrin në konsideratë pasojat dhe të marrin vendime të informuara.

Kjo aftësi zhvillohet duke i inkurajuar fëmijët të bëjnë pyetje dhe të mendojnë për zgjidhje të ndryshme. Përveç kësaj, të luash lojëra që përfshijnë vendimmarrje dhe të menduar strategjik, siç është shahu ose enigmat, mund t’i ndihmojë fëmijët të praktikojnë të menduarit kritik. Përmes kësaj praktike, fëmijët mësojnë të mendojnë “jashtë kornizave”, gjë që është e nevojshme për t’u menaxhuar në situata të paparashikueshme.

Përveç kësaj, aftësia e një fëmije për të njohur dhe rregulluar emocionet e tij luan një rol të madh në zhvillimin e inteligjencës. Fëmijët që dinë të njohin emocionet e tyre dhe mësojnë t’i përballojnë ato shpesh janë më të përgatitur për t’u përballur me situatat e paparashikueshme ose stresuese që janë të pashmangshme në jetë. Një fëmijë që ndihet i frustruar sepse nuk ka arritur të përfundojë një detyrë, duhet të mësojë si të qetësohet, të identifikojë shkakun e frustrimit të tij dhe të ecë përpara.

Aktivitete të tilla si ushtrimet e frymëmarrjes mund t’i ndihmojnë fëmijët e vegjël të mësojnë të qetësohen në situata stresuese. Përmes këtyre aftësive të rregullimit emocional, fëmijët zhvillojnë forcën dhe fleksibilitetin e brendshëm, gjë që i ndihmon ata të jenë më elastikë në situata sfiduese.

Gjithashtu, përshtatshmëria sociale është një aftësi që i ndihmon fëmijët të lidhen me sukses me të tjerët dhe të përshtaten në situata të ndryshme sociale. Fëmijët që dinë të krijojnë marrëdhënie pozitive, të negociojnë dhe të zgjidhin konfliktet me bashkëmoshatarët e tyre ia dalin mbanë më mirë në mjedise shoqërore.

Të gjitha këto aftësi nuk janë të dobishme vetëm në marrëdhëniet me miqtë, por edhe në shkollë dhe në jetën e mëvonshme, sepse fëmijët që janë të adaptueshëm shoqërisht kanë më shumë gjasa të përballen me sfida në situata të ndryshme shoqërore dhe profesionale.

The post Zhvillimi i këtyre aftësive është thelbësor për përmirësimin e inteligjencës tek fëmijët appeared first on Telegrafi.

Fëmijët duan që prindërit e tyre t’u besojnë, t’i mbështesin në marrjen e vendimeve të duhura dhe t’u mësojnë si të jetojnë jetë kuptimplote dhe të përmbushura.

Edhe pse ndonjëherë mund të sillen rebelisht, shpesh kjo ndodh sepse ndiejnë se nuk janë dëgjuar ose mbështetur në kohën e duhur.

Nëse fëmija juaj ju flet me besim, është e rëndësishme t’i përgjigjeni me respekt, jo me ndëshkim apo frikë. Besimi, jo frika, është themeli i një marrëdhënieje të shëndetshme, thonë ekspertët e prindërimit për The Times of India. Ata kanë identifikuar gjashtë zakone të thjeshta që prindërit mund të përvetësojnë për të ndërtuar një marrëdhënie të tillë, të cilat i theksojmë më poshtë.

Besojini fëmijëve tuaj

Fëmijët tuaj kanë mendimet, ndjenjat dhe perceptimet e tyre për botën, edhe kur bëjnë gabime. Në vend që t’i korrigjoni vazhdimisht, lërini të mësojnë nga gabimet e tyre. Jini pranë tyre kur bien, por mos i frikësoni. “Frika e mban fëmijën larg, por besimi i jep forcën për t’u hapur”, është një mesazh që prindërit nuk duhet ta harrojnë, thonë ekspertët.

Balanconi pritjet dhe besimin

Pritjet janë një pjesë e natyrshme e prindërimit, por ato nuk duhet të bëhen barrë. Fëmijët kanë nevojë për besimin tuaj tek ata, edhe kur dështojnë. Mos u impononi ambiciet tuaja të paplotësuara, por mbështetni ëndrrat e tyre. Nëse bëjnë një gabim, mos bërtisni. Tregojuni atyre se kanë të drejtë të provojnë përsëri.

Shmangni dënimet e ashpra

Ndëshkimet e ashpra dhe të shpeshta i inkurajojnë fëmijët të fshehin të vërtetën dhe të përdorin gënjeshtra. Në vend të frikësimit, zgjidhni udhëzime të buta dhe pasoja që mësojnë. Lejojini ata të bëjnë zgjedhje, madje edhe gabime, por gjithmonë udhëzojini me mbështetje, jo me kërcënim, shtojnë ekspertët për The Times of India.

Mos i krahasoni me të tjerët

Çdo fëmijë është unik dhe ka të drejtë që zëri i tij të dëgjohet. Krahasimet dhe kritikat vetëm sa inkurajojnë rebelimin dhe tërheqjen. Krijoni një mjedis të sigurt ku fëmija juaj ndihet i respektuar pavarësisht arritjeve të të tjerëve.

Jini shembull sepse fëmijët mësojnë duke vëzhguar.

Fëmijët mësojnë sjellje duke parë se si silleni ju. Në vend që t’ua mësoni vetëm me fjalë, tregojani me shembull. Kur veproni me respekt, ndershmëri dhe durim, ata do t’i mësojnë edhe ato vlera.

Ndërtoni një marrëdhënie si ekip

Prindërimi nuk ka të bëjë me urdhërimin, por me bashkëpunimin. Përfshijini fëmijët tuaj në diskutimet familjare dhe në vendosjen e rregullave. Kjo do t’u tregojë atyre se i respektoni dhe i konsideroni anëtarë të barabartë të familjes. Kjo do të forcojë besimin e tyre tek ju si udhërrëfyes, jo si shef.

The post Prindërit që kanë këto zakone prindërimi ndërtojnë besim, jo frikë tek fëmijët e tyre appeared first on Telegrafi.

Prindërit e fëmijëve me arritje të larta ndajnë disa zakone të përbashkëta që i ndihmojnë të rrisin fëmijët e tyre, por rrallë flasin për to me zë të lartë.

Në vend që të ushtrojnë presion, ata udhëheqin me dashuri, ushqejnë kuriozitetin dhe i lejojnë fëmijët e tyre të eksplorojnë botën vetë. Ja çfarë i dallon ata nga të tjerët.

Në shtëpinë e tyre, optimizmi është themeli i gjithçkaje.

Suksesi fillon me besimin se suksesi është i mundur. Prindërit e fëmijëve të suksesshëm ngjallin optimizëm që në moshë të vogël. Pavarësisht rrethanave, ata përçojnë mesazhin se çdo gjë është e mundur. Në shtëpinë e tyre, motoja është e qartë: Çfarëdo që ëndërroni dhe për të cilën përpiqeni, mund ta arrini, raporton The Times of India.

Ata e përshtatin motivimin me interesat e fëmijës

Prindërit shpesh bëjnë gabimin duke u përpjekur t’i motivojnë të gjithë fëmijët e tyre në të njëjtën mënyrë. Por ata që rrisin fëmijë të suksesshëm e dinë se motivimi duhet të jetë personal. Në vend që të shtyjnë përpara qëllime të përgjithshme, ata i lidhin ato me atë që fëmija i pëlqen. Nëse një fëmijë i do filmat, tregojini se si matematika mund ta ndihmojë në menaxhimin e financave të një karriere të ardhshme si aktor. Personalizimi i motivimit është çelësi i motivimit të brendshëm.

Ato i lejojnë fëmijët të mësojnë përmes përvojës së tyre

Mësimi nuk ndodh vetëm në klasë, por ndodh çdo ditë, përmes lojës, eksplorimit dhe gabimeve të vogla. Prindërit e suksesshëm nuk i zgjidhin çdo problem fëmijës së tyre, por përkundrazi i japin atij hapësirën për të provuar vetë. Prindërit i rezistojnë dëshirës për t’i bërë gjërat të lehta sepse e dinë se sfidat janë ato që ndërtojnë vetëbesim dhe zgjuarsi.

Ata kultivojnë kuriozitet, jo vetëm zakone pune

Kurioziteti është një nga themelet më të rëndësishme të suksesit. Prindërit e fëmijëve të suksesshëm përqendrohen jo vetëm në punë të palodhur, por edhe në zbulimin e botës me gëzim. Udhëtimet, librat, bisedat rreth pyetjeve të mëdha, të gjitha këto janë mënyra për të inkurajuar dashurinë për të mësuar. Në vend që dija të jetë një detyrim, ajo bëhet një aventurë, raporton The Times of India.

Ata udhëheqin me dashuri, jo me presion.

Në shtëpinë e tyre nuk ka disiplinë ushtarake. Këta prindër nuk veprojnë si trajnerë ose komandantë. Përkundrazi, ata janë të pranishëm, mbështetës dhe e lejojnë fëmijën të udhëheqë lojën. Ata nuk e detyrojnë, nuk urdhërojnë, nuk kontrollojnë, por janë gjithmonë aty kur nevojitet ndihmë. Është ky ekuilibër që i jep fëmijës sigurinë për të eksploruar, për të bërë gabime dhe për t’u rritur.

The post Pesë gjëra që prindërit e fëmijëve të suksesshëm i bëjnë ndryshe appeared first on Telegrafi.

Zhvillimi i shkathtësisë tek fëmijët nuk është diçka që ndodh brenda natës, por përmes ushtrimeve praktike dhe situatave të përditshme, prindërit mund t’i ndihmojnë fëmijët të ndërtojnë këtë aftësi kyçe.

Ekspertët theksojnë se ekzistojnë tre aftësi themelore që mund të ndihmojnë në zhvillimin e zgjuarsisë: të menduarit kritik, rregullimi emocional dhe përshtatshmëria sociale.

Më poshtë, zbulojmë se si secila prej këtyre aftësive kontribuon në zhvillimin e zgjuarsisë tek fëmijët.

Të menduarit kritik si themel i zgjuarsisë

Të menduarit kritik u lejon fëmijëve të analizojnë situatat, të identifikojnë opsionet, të marrin në konsideratë pasojat dhe të marrin vendime të informuara. Kjo aftësi zhvillohet duke i inkurajuar fëmijët të bëjnë pyetje dhe të mendojnë për zgjidhje të ndryshme. Për shembull, kur një fëmijë has një problem, inkurajojeni të mendojë për disa zgjidhje të mundshme në vend që të kërkojë menjëherë zgjidhjen e lehtë.

Të luash lojëra që përfshijnë vendimmarrje dhe të menduar strategjik, siç është shahu ose enigmat, mund t’i ndihmojë fëmijët të praktikojnë të menduarit kritik. Përmes kësaj praktike, fëmijët mësojnë të mendojnë “jashtë kornizave”, gjë që është thelbësore për të qenë të shkathët në situata të paparashikueshme.

Rregullimi emocional

Aftësia e një fëmije për të njohur dhe rregulluar emocionet e tij luan një rol të madh në zhvillimin e zgjuarsisë. Fëmijët që dinë të njohin emocionet e tyre dhe mësojnë t’i përballojnë ato shpesh janë më të përgatitur për t’u përballur me situata të paparashikueshme ose stresuese.

Për shembull, një fëmijë që ndihet i frustruar sepse dështoi në një detyrë duhet të mësojë si të qetësohet, të identifikojë shkakun e frustrimit të tij dhe të vazhdojë përpara. Aktivitetet që përfshijnë meditim ose ushtrime të frymëmarrjes mund t’i ndihmojnë fëmijët të mësojnë të qetësohen gjatë kohërave stresuese. Përmes këtyre aftësive të rregullimit emocional, fëmijët zhvillojnë forcë dhe fleksibilitet të brendshëm, gjë që i ndihmon ata të jenë më të shkathët në situata sfiduese.

Përshtatshmëria sociale

Shkathtësia zhvillohet gjithashtu nëpërmjet përshtatshmërisë sociale, e cila i ndihmon fëmijët të lidhen me sukses me të tjerët dhe të përshtaten në situata të ndryshme sociale. Fëmijët që dinë të krijojnë marrëdhënie pozitive, të negociojnë dhe të zgjidhin konfliktet me bashkëmoshatarët, ia dalin më mirë në mjedise shoqërore.

Inkurajimi i fëmijëve për të komunikuar me të tjerët, për të dëgjuar ndjenjat e tyre dhe për të mësuar se si të bashkëpunojnë mund t’i ndihmojë ata të ndërtojnë aftësi sociale. Këto aftësi nuk janë të dobishme vetëm në marrëdhëniet me miqtë, por edhe në shkollë dhe më vonë në jetë, pasi fëmijët që janë të adaptueshëm shoqërisht kanë më shumë gjasa të përballen me sfida në situata të ndryshme sociale dhe profesionale.

The post Tri aftësi të rëndësishme që fëmijët kanë nevojë për të zhvilluar zgjuarsinë appeared first on Telegrafi.

Rritja e një fëmije të lumtur nuk ka të bëjë me dhurata, dalje apo ëmbëlsira të shtrenjta. Përkundrazi, çelësi qëndron në gjeste të vogla të përditshme, si një përqafim pas një dite të vështirë, mbështetje e qetë gjatë kohërave të vështira dhe një ndjenjë sigurie që një fëmijë e ndien si në shtëpi.

Ja çfarë ka vërtet rëndësi kur bëhet fjalë për rritjen e një fëmije me një zemër të përmbushur dhe të gëzuar, sipas ekspertëve në The Times of India.

Dëgjojini, edhe kur flasin për gjëra të vogla

Fëmijët duhet të ndiejnë se zëri i tyre ka rëndësi. Kur i lejoni të shprehin mendimet e tyre në tryezën e darkës ose gjatë një bisede, u mësoni atyre se mendimet e tyre kanë rëndësi. Fëmijët që ndihen të dëgjuar kanë më shumë gjasa të rriten të sigurt dhe të qëndrueshëm emocionalisht.

Mësojini ata të shijojnë momentet e zakonshme

Lumturia nuk gjendet gjithmonë në ngjarje të mëdha. Duke treguar gëzim në gjërat e përditshme, si të shikosh retë ose të bësh një sanduiç, ia kalon dhuratën e kënaqësisë dhe mirënjohjes fëmijës tënd. Momentet rutinë mund të bëhen të çmuara kur ndahen me dashuri.

Lavdëroni përpjekjet, jo vetëm arritjet

Në vend që të shpërbleni vetëm rezultatet, lavdëroni këmbënguljen, progresin dhe përpjekjet e tyre. Kjo do të zhvillojë një mentalitet rritjeje, jo një perfeksionist. Fëmija juaj do të ndihet krenar që është përpjekur, në vend që të ketë frikë se mos bën një gabim.

Bëjeni shtëpinë një vend të sigurt për gabimet

Gabimet duhet të jenë pjesë e të mësuarit, jo një arsye për t’u turpëruar. Kur një fëmijë e di që është në rregull të bjerë, është më e lehtë të ngrihet dhe të provojë përsëri. Shtëpia duhet të jetë një vend ku gabimet mund të bëhen pa frikë, sepse kjo ndërton qëndrueshmëri dhe vetëbesim.

Përfshijini ata në vepra të mira

Gjestet e përbashkëta si ndihma ndaj një fqinji të moshuar ose kujdesi për një kafshë të braktisur u mësojnë fëmijëve empatinë. Këto skena të qeta mirësie shpesh mbeten ndër kujtimet më të fuqishme të fëmijërisë.

Mos e nxitoni fëmijërinë

Një fëmijë ka të drejtë të jetë fëmijë – të luajë, të ecë më ngadalë, të qeshë pa asnjë arsye. Oraret e mbingarkuara dhe pritjet tepër të larta mund t’i privojnë nga ajo që është e natyrshme dhe e rëndësishme për zhvillimin e tyre, si dhe nga liria për të qenë thjesht ai që është.

Krijoni tradita të vogla familjare

Qofshin petulla të dielave, përralla para gjumit apo një përqafim i veçantë për ditëlindje, këto zakone të vogla krijojnë një ndjenjë sigurie dhe përkatësie. Janë këto rutina që fëmijët i mbajnë me vete në moshë madhore si kujtime të ngrohta.

Mos i rregulloni emocionet e tyre menjëherë, por jini aty për ta

Ndonjëherë, nuk ke nevojë të thuash asgjë. Vetëm të jesh aty për një fëmijë që qan mund të jetë e mjaftueshme. Në vend që të nxitohesh ta ngushëllosh, është e rëndësishme t’i tregosh se të gjitha emocionet, madje edhe ato të vështirat, pranohen. Kjo u mëson atyre njohuri emocionale dhe shprehje të shëndetshme të ndjenjave.

The post Si të rrisni një fëmijë të lumtur? Këto zakone prindërore janë çelësi për këtë appeared first on Telegrafi.

Terapia me muzikë ndihmon në përmirësimin e disponimit dhe përshpejtimin e periudhës së rikuperimit

Studimet tregojnë se muzika ka efekte të thella terapeutike në trurin e njeriut. Terapia muzikore përdoret gjithnjë e më shumë si një metodë mbështetëse në trajtimin e çrregullimeve emocionale dhe fizike, duke ndikuar pozitivisht në rritjen e disponimit dhe shërimin më të shpejtë pas sëmundjeve apo ndërhyrjeve të rënda mjekësore.

Mësimi i muzikës përshpejton rikuperimin edhe pas sulmit në tru

Hulumtimet klinike kanë vërtetuar se të luajturit një instrument muzikor aktivizon pjesë të trurit të lidhura me lëvizjen, kujtesën dhe emocioneve, gjë që ndihmon pacientët në rehabilitimin pas sulmeve cerebrale. Gjithashtu, tek fëmijët me çrregullime të të nxënit, si disleksia, muzika përmirëson përpunimin e tingujve dhe perceptimin e gjuhës, duke lehtësuar të kuptuarit e fjalëve dhe leximin, transmeton Telegrafi.

E ardhmja fillon në fëmijëri: Muzika si mburojë kundër demencës

Ekspozimi ndaj muzikës dhe trajnimi muzikor që në fëmijëri lidhet me funksione më të zhvilluara kognitive në moshë të shtyrë. Sipas studimeve, njerëzit që janë marrë me muzikë që në moshë të hershme kanë më pak gjasa të zhvillojnë demencë ose sëmundje neurodegjenerative si Alzheimeri.

Muzika përmirëson koordinimin

Gjatë luajtjes së një instrumenti muzikor, truri përpunon njëkohësisht informacionin vizual (notat), dëgjimin dhe lëvizjet fizike të koordinuara të duarve. Ky proces kompleks stimulon lidhjet neuronale, përmirëson reagimin e trurit dhe e zhvillon ndjeshëm koordinimin sy-duar, një aftësi e rëndësishme për jetën e përditshme.

Muzika e stërvit dëgjimin

Muzikantët kanë aftësinë për të dalluar zërat dhe tonet individuale në një ambient të mbushur me zhurmë. Mësimi i muzikës ndihmon në përpunimin e detajuar të sinjaleve dëgjimore, gjë që përmirëson jo vetëm dëgjimin selektiv, por edhe të kuptuarit e të folurit në mjedise të zhurmshme,  aftësi e çmuar, sidomos për fëmijët në mjediset shkollore.

Largon stresin dhe përmirëson shëndetin mendor

Të luajturit një instrument muzikor është një formë natyrale e relaksimit mendor. Muzika ndihmon në uljen e nivelit të kortizolit (hormonit të stresit), zvogëlon tensionin e gjakut dhe ndihmon në përballimin e ankthit, depresionit dhe çrregullimeve të gjumit. Madje, edhe dëgjimi aktiv i muzikës qetësuese mund të ketë efekte të ngjashme.

Ushtrim për trurin: Muzika mpreh kujtesën dhe mendimin

Luajtja e një instrumenti është një nga format më të fuqishme të ushtrimit të trurit. Ajo aktivizon njëkohësisht shumë zona të trurit, përfshirë ato që lidhen me kujtesën, planifikimin dhe kreativitetin. Kjo është arsyeja pse muzikantët tregojnë performancë më të mirë në detyra që kërkojnë përqendrim dhe kujtesë afatgjatë. Gjithashtu, studimet tregojnë se muzika mund të ngadalësojë përparimin e sëmundjeve degjenerative të trurit si Alzheimeri dhe demenca.

Në një kohë kur fëmijët po kalojnë gjithnjë e më shumë kohë para ekraneve, një instrument muzikor nuk është thjesht një alternativë, por një investim i vlefshëm për zhvillimin e tyre emocional, mendor dhe fizik. /Telegrafi/

The post Zgjedhja e mençur për fëmijën tuaj: Instrument muzikor në vend të pajisjeve elektronike appeared first on Telegrafi.

Një këshilltar lidershipi dhe psikolog, i cili ka punuar me profesionistë të nivelit të lartë nga industri të ndryshme për më shumë se 30 vjet, thekson se ka një gjë që konfirmohet vazhdimisht – shprehja artistike, në çdo formë, mund ta ndryshojë thellësisht një person.

Si shembull, ai citon një deklaratë të Steve Jobs nga viti 1995, i cili tha në atë kohë se Macintosh ishte kaq i suksesshëm pikërisht sepse u krijua nga njerëz që ishin njëkohësisht artistë dhe shkencëtarë – muzikantë, poetë, historianë dhe në të njëjtën kohë programues të nivelit të lartë.

Nga të gjitha format e artit, sipas përvojës së tij, të luash një instrument muzikor ka efektin më të fortë dhe më të gjerë në tru. Qoftë piano, kitarë apo trombë – aktivizon pothuajse të gjithë trurin: aftësitë motorike, njohjen e modeleve, rregullimin emocional, kreativitetin dhe qëndrueshmërinë.

Kjo është arsyeja pse ai beson se prindërit duhet t’i inkurajojnë fëmijët e tyre të mësojnë të luajnë muzikë sa më herët që të jetë e mundur. Hulumtimet tregojnë se fëmijët që mësojnë muzikë kanë IQ më të lartë, aftësi më të mira gjuhësore dhe një bazë më të fortë për sukses në pothuajse çdo fushë të jetës, ja pse.

Vizualizimi i suksesit bëhet i natyrshëm

Muzikantët nuk thjesht praktikojnë, ata imagjinojnë. Ata e shohin skenën, dëgjojnë notat, e ndiejnë suksesin përpara se të ndodhë. Ata mësojnë jo vetëm të reagojnë ndaj realitetit, por edhe ta krijojnë atë.

Zhvillimi i një marrëdhënieje të veçantë me kohën

Kur praktikojmë një instrument, koha nuk është më abstrakte. Ndjejmë se sa shumë na kushton shpërqendrimi dhe sa shumë sjell përqendrimi i plotë.

Ne bëhemi më të vetëdijshëm për kohën, jo nga stresi, por nga respekti për të. Ne nuk nxitohemi – duam që çdo moment të ketë kuptim. Kjo disiplinë zbatohet në gjithçka – nga marrëdhënia jonë me punën deri te marrëdhëniet tona me njerëzit.

Ne ndalojmë së ikuri nga shqetësimi

Nuk ka muzikant që nuk është përballur me pjesë të një vepre që nuk i pëlqejnë ose në të cilat ngec. Nuk ka rrugë të shkurtra. Nuk mund t’ia lëmë dikujt tjetër ose ta anashkalojmë. Duhet të qëndrojmë me të derisa të bëhet më e lehtë.

Shumica e njerëzve i shmangin situatat e pakëndshme, por muzika na mëson t’i kërkojmë ato. Në vend që të panikohemi përballë vështirësisë, ne e shohim atë si një mundësi për rritje.

Ne mësojmë se mund të menaxhojmë emocionet

Muzika nuk është vetëm një rezultat. Është një mënyrë për të menaxhuar gjendjen tonë të brendshme – përmes tingullit, frymëmarrjes, ritmit dhe përgatitjes.

Kjo bëhet një aftësi që ndihmon edhe në jetën e përditshme – para një bisede të vështirë, në një konflikt ose kur jemi të mbingarkuar nga emocionet. Ne nuk i shprehim më emocionet thjesht spontanisht – ne i drejtojmë ato.

Ne e kuptojmë që mërzia është një mesazh, jo një pengesë

Muzikantët nuk luajnë shkallë pa një qëllim. Ata e dinë se çfarë duan të përmirësojnë: saktësi, kontroll, frazim. Pa këtë, vëmendja shpërqendrohet dhe praktika bëhet e mërzitshme.

Mërzia është në fakt një sinjal – truri thotë: “Më trego për çfarë shërben kjo.” Ky realizim ndryshon gjithçka. Në vend që ta etiketojmë diçka si të mërzitshme, ne pyesim veten: “Cili është qëllimi im?”

Kur ngecim, mësojmë të shpikim zgjidhje të reja

Ndonjëherë diçka thjesht nuk funksionon – gishtat nuk shtrihen, ritmi nuk përputhet. Kështu që provojmë diçka të ndryshme. Improvizojmë, rirregullojmë, kompozojmë diçka të re.

Pastaj dështimi bëhet lëndë djegëse. Muzika na mëson: kur nuk mund ta ndjekësh hartën, vizato një të re. Inovacioni nuk është talent – është një përgjigje ndaj një pengese.

The post Psikologu nxjerr në pah një aftësi që ndryshon trurin dhe nxit suksesin në jetë appeared first on Telegrafi.