Një studim i fundit ndërkombëtar ka zbuluar një të vërtetë intriguese: rajoni i Mesdheut mbetet epiqendra e erotizmit, ku burrat mesdhetarë renditen si partnerët më pasionantë dhe romantikë në botë

Sipas të dhënave të mbledhura nga aplikacioni i njohur i takimeve Wisp, burrat italianë, spanjollë dhe grekë dominojnë listën për sharmin, aftësinë për flirt dhe përvojën e paharrueshme që ofrojnë në marrëdhënie intime.

Kush janë më “të nxehtit” në planet?

Italianët ruajnë vendin e parë me plot 21% të të anketuarve që i përshkruajnë si dashnorët më romantikë, të ëmbël dhe të paharrueshëm.
Spanjollët ndjekin me 15%, të famshëm për energjinë, humorin dhe gjestet pasionante.
Grekët mbajnë vendin e tretë me 14%, duke u vlerësuar për spontanitetin, temperamentin e zjarrtë dhe mikpritjen e tyre.
Brazilianët, të njohur për sensualitetin dhe ritmet e sambës, zënë vendin e katërt me 11%.
Francezët, të quajtur shpesh “magjistarët e romancës”, marrin 9%, duke ruajtur reputacionin e tyre si mjeshtra të flirtit.
Më pas përmenden portugezët, suedezët dhe australianët, të cilët, megjithëse me përqindje më të ulëta, vazhdojnë të vlerësohen për qasjen relaksuese dhe të hapur ndaj marrëdhënieve.

Kush mbetet pas?

Në fund të listës qëndrojnë britanikët, me vetëm 4%, ndërsa gjermanët zënë vendin e fundit me 3%. Diferenca, sipas ekspertëve, lidhet me stilin më të përmbajtur të këtyre kulturave, ku humori i thatë dhe rezervimi shpesh i zbehin pikat e romancës klasike, transmeton Telegrafi.

Pse pikërisht Mesdheu?

Sipas Sylvia Linzalone, zëdhënëse e Wisp, arsyeja është kombinimi i kulturës ekspresive dhe vetëbesimit natyral:

“Në Itali apo Spanjë, kontakti me sy, komplimentet spontane dhe bisedat plot gjallëri janë pjesë e jetës së përditshme. Romanca është po aq natyrale sa dielli që ngroh brigjet e Mesdheut. Edhe një bisedë në dyqan buke mund të tingëllojë si një flirt i ëmbël,” thotë ajo.

Nga ana tjetër, Linzalone shton me humor: “Britanikët mund të jenë mjeshtër të çajit të pasdites, por kjo nuk ndezin fishekzjarrë në shtrat.”

Udhëtimet: kur romanca ndizet më shumë

Sipas këtij sondazhi, aventura më pasionante lindin pikërisht gjatë udhëtimeve:

Rreth 36% e të anketuarve kanë përjetuar historinë më të paharrueshme të dashurisë gjatë pushimeve jashtë vendit.
Gati 20% pranojnë se janë dashuruar me dikë të huaj dhe shpeshherë i konsiderojnë këto lidhje si më të zjarrta se ato në vendin e tyre.

Ekspertët e marrëdhënieve thonë se udhëtimi i bën njerëzit më spontanë, më të çlirët dhe më të hapur ndaj aventurave emocionale, larg rutinës së përditshme.

“Pasioni nuk ka të bëjë me përsosmërinë fizike apo financiare, por me aftësinë për të jetuar momentin dhe për të krijuar intimitet të vërtetë,” thekson Linzalone.

Një klishe që qëndron

Në fund të ditës, duket se stereotipet për burrat mesdhetarë si flirtues, pasionantë dhe romantikë nuk janë thjesht klishe pa bazë. Klima e ngrohtë, historia e pasur kulturore, ku arti dhe muzika ndërthuren me një stil jetese që vlerëson ndjenjat dhe kënaqësinë – të gjitha i mbajnë ende burrat e Mesdheut në majë të listës globale të dashurisë dhe erotizmit. /Telegrafi/

The post Ku pulson erotizmi i botës? Burrat mesdhetarë kryesojnë si partnerët më të dëshiruar në botë appeared first on Telegrafi.

Nga Gazeta ‘Si’- Barbie më e fundit shkëlqen e veshur me një bluzë të shkurtër blu me pika, minifund me rrudha, taka të trasha dhe… një pompë insuline. Ajo është kukulla e parë e markës me diabet të tipit 1.

Prodhuesi i kukullave Mattel punoi me Breakthrough T1D, i njohur më parë si Fondacioni i Kërkimit të Diabetit Juvenil, për të dizajnuar kukullën, e cila synon të përfaqësojë afërsisht 304.000 fëmijë dhe adoleshentë që jetojnë me diabet të tipit 1 në Shtetet e Bashkuara.

Diabeti i tipit 1 është një sëmundje autoimune, që do të thotë se trupi gabimisht sulmon organet dhe indet e veta. Në këtë rast, antitrupat mashtrues sulmojnë qelizat në pankreas që prodhojnë insulinë, një hormon thelbësor që ndihmon trupin të shndërrojë ushqimin në energji. Si rezultat, trupi nuk prodhon mjaftueshëm insulinë të vetën, kështu që njerëzit duhet të marrin insulinë me injeksion ose me anë të një pompe për të mbijetuar.

Diabeti i tipit 1 diagnostikohet zakonisht në fëmijëri, por mund të diagnostikohet tek kushdo në çdo moshë. Ai ndryshon nga diabeti i tipit 2, në të cilin njerëzit janë ende në gjendje të prodhojnë insulinë, por qelizat e tyre ndalojnë së reaguari ndaj saj.

Përveç pompës së insulinës që ngjitet në belin e Barbie-t të ri, bukuroshja me flokë të errët ka një monitor të vazhdueshëm të glukozës në krahun e saj – një buton që mbahet nga një shirit ngjitës rozë në formë zemre. Telefoni i saj celular shfaq një aplikacion që tregon matjet e glukozës. Ajo ka gjithashtu një çantë blu të çelët për të mbajtur furnizimet dhe ushqimet e saj për ta ndihmuar të menaxhojë sheqerin në gjak gjatë gjithë ditës. Sigurisht, i shkon edhe këpucëve.

Pikat në veshjen e Barbie-t janë një aludim ndaj ngjyrave dhe simboleve për ndërgjegjësimin për diabetin. 

Emily Mazreku, drejtoreshë e marketingut dhe komunikimit në Breakthrough T1D, jeton me diabet të tipit 1 dhe ka punuar me Mattel për të dizajnuar kukullën.

Mazreku kaloi pothuajse dy vjet duke mbajtur grupe fokusi për të marrë reagime rreth karakteristikave të kukullës dhe për t’u siguruar që ajo përfaqësonte të gjithë komunitetin e pacientëve me diabet tip 1.

“Mattel na kontaktoi dhe donin që kjo të ishte pjesë e linjës së tyre Fashionista”, tha Mazreku. “Dhe ne e shfrytëzuam menjëherë këtë mundësi.”

Linja ka kukulla me më shumë se 175 pamje të ndryshme, duke përfshirë një larmi tonesh lëkure, ngjyrash sysh dhe flokësh. Përfshin një Barbie me aparate dëgjimi pas veshit, një kukull të verbër që përdor një bastun dhe një tjetër me një këmbë proteze. Ekziston gjithashtu një kukull me vitiligo, një gjendje në të cilën lëkura humbet pigmentin e saj dhe bëhet me njolla.

“E dimë që rritja e numrit të njerëzve që mund ta shohin veten në Barbie vazhdon të ketë jehonë”, tha Devin Duff, një zëdhënës i Mattel, në një email drejtuar CNN.

Kompania tha se kukulla Barbie e verbër dhe një kukull me sindromën Doën ishin ndër kukullat më të njohura të Fashionista në nivel global në vitin 2024.

Ky mendim është pjesë e vlerës së të pasurit fëmijë që luajnë me kukulla që kanë aftësi të kufizuara, tha Dr. Sian Jones, bashkëthemeluese e Laboratorit të Diversitetit të Kutive të Lodrave në Universitetin Queen Margaret në Edinburg, Skoci.

Jones dhe kolegia e saj, Dr. Clare Uytman, studiojnë se si të luash me kukulla dhe lodra me një sërë sfidash fizike mund të zvogëlojë pabarazinë sistemike për personat me aftësi të kufizuara.

Jones thotë se kur fëmijët luajnë me kukulla që kanë vështirësi në lëvizje, për shembull, kjo i ndihmon ata të identifikojnë dhe të kuptojnë vështirësitë e personave me aftësi të kufizuara që takojnë në jetën reale.

“Barbie në karrocë me rrota nuk mund ta përdorë shtëpinë e kukullave në klasën e kopshtit, kështu që atyre u duhet të ndërtojnë një rampë në mënyrë që ajo të jetë në gjendje të hyjë në derën e shtëpisë së kukullave, për shembull”, tha Jones, e cila jeton me paralizë cerebrale.

Mazreku thotë se puna për të dizajnuar kukullën ia vlejti plotësisht. Kohët e fundit ajo arriti të sillte një në shtëpi për t’ia dhënë vajzës së saj 3-vjeçare.

«Ia solla Barbien në shtëpi dhe i dhashë mundësinë të bashkëvepronte me të dhe të shihte gjërat e saj», tha Mazreku. «Dhe ajo më pa dhe tha: ‘Ajo duket si mami’. Dhe kjo ishte shumë e veçantë për mua.»

Vajza e saj nuk ka diabet të tipit 1, tha ajo.

“Por ajo më sheh çdo ditë, duke jetuar me të, duke përfaqësuar, duke kuptuar dhe duke i treguar botës dhe duke i veshur pajisjet e mia me vetëbesim, dhe për të ishte vërtet e veçantë të shihte Barbien duke e bërë këtë.”

Burimi: CNN/Përshtati Gazeta Si

The post Kukullat Barbie tani kanë edhe… diabet të tipit 1 appeared first on Gazeta Si.

Nga Gazeta ‘Si’- Pirja e alkoolit është bërë më e përhapur në mesin e Gjeneratës Z (20 e ca vjeçarët) ndërsa brezi “baby boomers” (60 vjeç e lart) ka ulur konsumin e alkoolit, sipas një studimi të ri.

Një anketë e IWSR me më shumë se 26.000 njerëz në 15 tregjet më të mëdha të pijeve alkoolike zbuloi se 73 për qind e të anketuarve të Gjeneratës Z kishin konsumuar alkool në gjashtë muajt e mëparshëm, krahasuar me 66 për qind dy vjet më parë.

Kjo ishte rritja më e madhe e çdo brezi, sipas IWSR, një studiues tregu për industrinë globale të pijeve.

Ndërkohë, 72 për qind e brezit “baby boomers” – njerëz të moshës 60 vjeç e lart – thanë se kishin pirë alkool gjatë së njëjtës periudhë kohore, krahasuar me 73 për qind dy vjet më parë, tha IWSR, i cili gjithashtu zbuloi se konsumi i përgjithshëm i alkoolit ishte ende në moderim ndër breza.

Gjetjet vënë në pikëpyetje aludimet se Gjenerata Z ‘i ka kthyer shpinën’ pirjes masive të alkoolit.

Richard Halstead, kreu i analizave të konsumatorëve në IWSR, tha se rezultatet e anketës sugjeronin se konsumi më i ulët midis të rinjve ishte shkaktuar nga kriza e kostos së jetesës, në vend të ndryshimeve themelore në zakonet shoqërore.

“Çmimet në rritje kanë qenë veçanërisht të theksuara në bare dhe restorante – vende që u pëlqejnë më shumë pijedashësve të Gjeneratës Z”, tha ai. “Me çdo vit që kalon, më shumë pijedashës të Gjeneratës Z po hyjnë në fuqinë punëtore dhe ata që janë tashmë në punë zakonisht fitojnë më shumë.”

Megjithatë, industria e pijeve ende po përballet me një rënie globale të sasisë së alkoolit që konsumohet.

Vëllimi i pijeve alkoolike të shitura globalisht ra me 2% në vitin 2024, krahasuar me një rënie prej 1% në vitin 2023, sipas IWSR, pasi rritja në tregjet në zhvillim si Brazili, Meksika dhe India u kompensua nga rënia e shitjeve në Kinë, SHBA dhe Europë.

Rënia ka shkaktuar një debat midis investitorëve nëse fenomeni është strukturor apo ciklik. Çmimet e aksioneve të kompanive, përfshirë Diageo, Pernod Ricard dhe Heineken, janë goditur rëndë nga shqetësimet se rënia është afatgjatë.

Kompanitë janë përpjekur të kompensojnë rënien e konsumit duke i joshur konsumatorët drejt pijeve me cilësi më të lartë — një strategji e njohur si “premiumizim” — ose duke investuar në opsione pa alkool dhe me pak alkool.

Rënia e vëllimeve të shitjeve dhe rritja e të ardhurave të përgjithshme të raportuara nga kompanitë e pijeve nënkuptojnë se konsumatorët po pinë më pak pije dhe më të shtrenjta.

Skeptikët besojnë se rënia e konsumit të alkoolit është për shkak të njerëzve që bëjnë një stil jetese më të shëndetshëm ose kalojnë më shumë kohë në mediat sociale.

Përqindja e gjeneratës X (ata të moshës midis 44 dhe 59 vjeç) që thanë se kishin pirë alkool në gjysmën e fundit të vitit u rrit nga 77 për qind në vitin 2023 në 79 për qind këtë vit.

Gjashtë përqind e brezit “boomers” thanë se po pinin më shumë në mënyrë aktive, krahasuar me 29 përqind të të anketuarve të Gjeneratës Z. Dyzet e dy për qind e konsumatorëve të Gjeneratës Z thanë se anëtarët e rrethit të tyre shoqëror po pinin më shumë, krahasuar me dy vjet më parë, zbuloi IWSR.

Marrë nga Financial Times/Përshtati Gazeta Si

The post Pse të rinjtë po i rikthehen alkoolit appeared first on Gazeta Si.

Nga Gazeta ‘Si’– Përpara se armëpushimi mes Izraelit dhe Iranit të ndodhte, në rrjetet sociale shpërtheu një trend i ri: çfarë do veshim gjatë ‘Luftës së Tretë Botërore’.

Në TikTok, “kostumet e Luftës së Tretë Botërore” u bënë trend për ditë të tëra, me adoleshentë dhe të rinj që ndanin veshjet e kamuflazhuara që thonin me shaka se do të veshin në rast të një lufte botërore bërthamore. Argëtuese?

«Lufta e Parë të bën paksa nervoze», shkroi Avery, një influence, në mbishkrimin e një klipi që shfaqte gardërobën e saj të Luftës së Tretë Botërore, e cila përfshin një minifund kamuflazh dhe një xhaketë bomber.

Disa përdorues të TikTok që janë të rekrutuar në Ushtrinë Amerikane bënë shaka se ata tashmë e kishin zgjedhur veshjen e tyre të Luftës së Tretë Botërore, duke treguar gardorobat plot me uniforma ushtarake .

Ethan Hillis, 26 vjeç, tregoi pamjen e tij të mundshme të Luftës së Tretë Botërore në një video për të cilën u kujdes ta shkruante me mbishkrimin : “vetëm një mekanizëm përballimi”.

“Trendi ‘veshje gjatë Luftës së Tretë Botërore’ dukej si një mënyrë qesharake dhe moderne për të komentuar mbi gjendjen e botës”, tha Ethan Hillis.

“Veshja ime si në Luftën e Tretë Botërore është pak satirë dhe pak stil”, tha Hillis për HuffPost në një intervistë me email.

Të gjitha videot kanë kolonën zanore të këngës së Keshës të vitit 2010, “Blow”, gjë që vetëm sa i shton absurditetin.

@readlikeagoddess My coping mechanism #ww3 #foryou #foryoupage #outfitinspo #joke ♬ Blow – Ke$ha

Shumica e njerëzve bëjnë shaka në seksionet e komenteve të videove: “Ky brez është kaq joserioz. Më pëlqen shumë”, shkroi një person. Të tjerë e konsideruan këtë lloj humori të pakëndshëm.

Pjesëtarët e Gjeneratës Z(12-27 vjeçarët) me të cilët folëm thonë se e kuptojnë rëndësinë e asaj që po ndodh dhe nuk po përpiqen ta minimizojnë atë me videot e tyre.

«Shakatë vijnë nga një gjendje lodhjeje dhe vetëdije të vërtetë», tha Hillis. «Nuk mendoj se njerëzit e kuptojnë se sa e sintonizuar është Gjenerata Z. E gjithë ironia dhe veshjet janë thjesht fasadë. Poshtë tyre fshihet frikë e vërtetë dhe kujdes i vërtetë».

Christina Spah, një 26-vjeçare që postoi një video të kostumeve të saj të Luftës së Tretë Botërore i sheh shakatë si një mekanizëm përballimi.

«Si bashkëshorte ushtarake dhe nënë shtëpiake, nuk kam shumë kohë për të qarë ose për t’u futur në panik në kohë të vështira. Më duhet ta mbaj kokën lart dhe të pretendoj se gjithçka është në rregull derisa t’i vë vajzat e mia në gjumë natën», tha ajo.

Gjenerata Z është mësuar të përdorë humorin e zi për të kapërcyer kohë të vështira

Ka pak gjëra që Gjenerata Z — nuk do t’i shndërrojë në meme. Në mediat sociale, gjithçka, nga anija Titan në vitin 2023, te sulmet terroriste të 11 shtatorit dhe vdekjet dhe vetëvrasjet e të famshmëve — është trajtuar si meme.

Ata nuk kanë përjetuar sulme terroriste të krahasueshme, por Gjenerata Z ka kaluar shumë gjëra vetë: Një pandemi dhe izolim, Recesionin e Madh për më të rriturit, të shtënat në shkolla dhe stërvitjet pasuese me të shtëna aktive, protestat kundër brutalitetit policor dhe polarizimit politik.

“Joserioziteti” i supozuar i Gjeneratës Z në mediat sociale mund të jetë në fakt një përgjigje e thellë ndaj ekspozimit kronik ndaj ciklit të lajmeve, tha Rana Bull, një terapiste që punon kryesisht me Gjeneratën Z.

“Ata kanë përjetuar një rrjedhë të vazhdueshme traumash të dorës së dytë përmes mediave sociale”, tha Bull. Kjo na prek të gjithëve, por Gjenerata Z e përjetoi atë në vitet e tyre formuese.

Trauma e dorës së dytë, ose ekspozimi indirekt ndaj ngjarjeve shqetësuese, mund t’i bëjë njerëzit të pandjeshëm me kalimin e kohës, veçanërisht kur përjetohet në mënyrë të përsëritur dhe pa zgjidhje, tha ajo.

 “Për Gjeneratën Z, kjo ka rezultuar në një lloj kalloje emocionale; ata rrallë habiten nga lajmet negative sepse, për ta, nuk është diçka e rrallë – është normë”, tha Rana Bull.

Ekziston gjithashtu një shpjegim neurologjik pse Gjenerata Z mund të duket e shkëputur. Sistemi i trurit ndaj kërcënimit aktivizohet ndryshe kur një stresor përjetohet drejtpërdrejt kundrejt atij indirekt, shpjegoi Bull.

Mediat sociale krijojnë një shtresë distance emocionale – atë që psikologët e quajnë distancim psikologjik – gjë që e bën më të lehtë ndarjen e asaj që po shohin.

“Humori, ironia dhe absurditeti bëhen mjete përballimi që i ndihmojnë ata të rifitojnë një ndjenjë kontrolli ose të zvogëlojnë mbingarkesën emocionale”, tha ajo.

Të bësh shaka, ndoshta idiote, rreth çështjeve gjeopolitike, të pakuptueshme, është një traditë e gjatë; merrni parasysh se si Charlie Chaplin përdori satirën për të adresuar kërcënimin që po vinte nga Adolf Hitleri në veprën “Diktatori i Madh” në vitin 1940.

 “Humori mund të ofrojë një perspektivë më pozitive, por gjithashtu mund të bëhet një mekanizëm mbrojtës për të mbrojtur veten nga realitetet e ashpra.”

Burimi: Huffington Post/Përshtati Gazeta Si

The post Gen Z kanë një shqetësim: çfarë të veshin për ‘Luftën e Tretë Botërore’ appeared first on Gazeta Si.

Nga Gazeta ‘Si’- Ideja duket kaq e vjetër, kaq sentimentale: që mund të biesh në dashuri me dikë “me shikim të parë”, thellësisht dhe menjëherë.

Është e dalë direkt nga dramat klasike romantike – shikimi i Jack-ut ngrin kur sheh Rose në kuvertën e Titanikut; Noah në The Notebook me sy të ndriçuar pyet: “Kush është kjo vajzë?” kur ai sheh Allie-n matanë parkut.

Si rregull i përgjithshëm, ngjarjet e historive të dashurisë popullore nuk janë ngjarjet e jetës reale. E dimë këtë, apo jo?

Në fakt, nuk është e vërtetë!

Sondazhi i këtij viti “Beqarët në Amerikë” — i kryer çdo vit nga kompania e takimeve Match dhe Instituti Kinsey— zbuloi diçka të habitshme: Nga afërsisht 5.000 të rritur beqarë amerikanë të anketuar, 60 për qind thanë se besojnë në dashurinë me shikim të parë, një rritje prej gati 30 për qind nga viti 2014.

Pothuajse gjysma e të anketuarve (njerëz të moshës 18 deri në 98 vjeç, nga gjithë vendi) thanë se e kishin përjetuar vetë fenomenin. Nuk e prisnim këtë, jo vetëm sepse vlefshmëria e konceptit është vënë në dyshim për vite me radhë, por edhe sepse është një nocion kaq ëndërrimtar romantik — një nocion shpresëdhënës, në të vërtetë.

Dhe këto ditë, narrativa e zakonshme rreth takimeve është se shumë njerëz janë të lodhur nga aplikacionet dhe në përgjithësi ndihen pesimistë. Kjo rritje e besimit madje i trembi disa nga studiueset: Amanda Gesselman, një psikologe e Institutit Kinsey, tha se rezultatet “më lanë disi pa fjalë”.

Por, pasi Gesselman mendoi për gjetjen, tha se kjo në fakt kishte kuptim.Në vitin 2014, aplikacionet e takimeve ishin relativisht të reja.

Çiftet kishin tendencë të takoheshin përmes miqve ose familjes; njerëzit njiheshin me njëri-tjetrin për një kohë para se të quheshin një çift.

Në vitet e fundit, Gesselman ka zbuluar vazhdimisht se aplikacionet e takimeve janë mënyra kryesore që partnerët takohen – pavarësisht moshës, gjinisë, racës, të ardhurave dhe rajonit gjeografik.

Ky stil takimi i bën njerëzit të kenë zakon të bëjnë telefonata të shpejta, duke gjykuar nëse kanë kimi me një të huaj vetëm pas një takimi.

Paul Eastwick, një psikolog i UC Davis i cili studion tërheqjen romantike dhe nuk ishte i përfshirë në anketë, tha të njëjtën gjë: “Takimet online kanë shumë ‘U takuam—jo. U takuam—jo. U takuam—jo. U takuam—jo. U takuam—oh, ky ishte një takim i mirë!'”

Në vend të kësaj, dy përvoja të tjera mund të jenë bërë më të zakonshme: takimi i parë i keq, ku mungesa e lidhjes është menjëherë e dukshme; dhe lloji i takimit për të cilin një person një ditë mund të thotë: “Kishim kimi menjëherë”.

Nëse ky skenar i fundit është vërtet dashuri me shikim të parë varet nga ajo që nënkuptoni me dashuri – dhe edhe nga ajo që nënkuptoni me shikim.

Eastwick ka zbuluar se disa njerëz ndiejnë ndjenja të forta për një perspektivë romantike që në fillim: nëse jo në shikim të parë, atëherë direkt pas një bisede të parë. Dhe kur gjërat përputhen, tha ai, këto ndjenja mund të jenë më të thella se tërheqja fizike.

Në një studim të vitit 2018 me studentë universitarë, Eastwick u kërkoi pjesëmarrësve të reflektonin mbi marrëdhëniet e tyre të kaluara dhe të përshkruanin se si ishin ndjerë në momente të ndryshme gjatë kohës së tyre me ish-partnerët e tyre. Rreth një e pesta e njerëzve thanë se ishin dashuruar që në takim; kishin ndjerë një lidhje të menjëhershme, kishin gjetur një interes të përbashkët të ngushtë, nuk mund të ndalonin së foluri.

Sigurisht, këto ishin marrëdhënie të mëparshme ; me sa duket, të biesh në dashuri shpejt nuk do të thotë që një marrëdhënie do të zgjasë. Ajo që psikologët e quajnë “dashuri pasionante” – nxitimi marramendës dhe i shpejtë i pasionit të hershëm; ndjenja e dëshirës, ​​madje edhe varësisë – është neurologjikisht e ndryshme nga “dashuria e dhembshur”, e cila tenton të shfaqet pas një ose dy vitesh dhe nuk përfshin të njëjtat nivele të larta të kortizolit dhe serotoninës.

Dhe përveç kësaj, ndoshta pjesëmarrësit që raportuan se përjetuan dashuri me shikim të parë thjesht po e projektonin atë rrëfim në mënyrë retroaktive.

Dashuria me shikim të parë mund të jetë një standard i lartë për t’u kapërcyer. Dhe mbajtja e një standardi kaq ambicioz mund të nënkuptojë të qëndrosh beqar për më gjatë, ose mbase dhe përgjithmonë.

Beqarët e sotëm duhet ta dinë se dashuria me shikim të parë nuk është aq e mundshme. Ndoshta më shumë prej tyre kanë luksin ta presin gjithsesi.

Burimi: The Atlantic/Përshtati Gazeta Si

The post Të rinjtë po besojnë më shumë tek ‘dashuria me shikim të parë’ appeared first on Gazeta Si.

Fundviti po afron dhe moda ka një fjalë të fortë për të thënë. Ja cilat janë 5 tendencat që do të shohim kudo.

1. Shkëlqimi rikthehet fuqishëm
Të gjitha ngjyrat metalike, materiali me shkëlqim, gurët dhe detajet vezulluese janë sërish në modë. Fundviti është koha perfekte për t’u dukur “extra”.

2. Palltot e gjera dhe dramatike
Oversized është gjithçka. Palltot me përmasa të mëdha, mëngë të fryra dhe linja të zgjatura janë kryefjala e sezonit të ftohtë.

3. Kostumet dy pjesëshe, por me “twist”
Setet klasike rikthehen, por me prerje moderne, ngjyra të pazakonta dhe kombinime të guximshme – nga satenet tek lëkura.

4. E bardha dimërore
Ndryshe nga klishetë, këtë vit do të mbizotërojë e bardha edhe në dimër. Nga palltot tek çizmet, gjithçka e bardhë është “in”.

5. Aksesorët e mëdhenj
Vëthë të mëdhenj, rripa të trasha, canta që bien në sy – gjithçka është e lejuar për sa kohë nuk kalon pa u vënë re.

The post 5 trende të padiskutueshme që do të dominojnë modën në fundvit appeared first on iconstyle.al.

Mes kaosit të një jete të përditshme të ngjeshur dhe përpjekjeve të pafundme të njerëzve për ta përfshirë ushtrimin në jetën e tyre në një bazë realiste, një trend i ri i fitnesit po fiton vëmendje ndërkombëtare për thjeshtësinë , aksesueshmërinë dhe aftësinë e tij për të përmirësuar shëndetin me kohë ose pajisje minimale. Sekreti i ri i shëndetit dhe fitnesit vjen nga njerëzit që i kanë dhënë botës një mori këshillash të vlefshme për mirëqenien – Japonia. Ecja japoneze kombinon komoditetin me efektivitetin, duke ofruar një qasje të re ndaj rutinave tradicionale të ushtrimeve.

Çfarë është ecja japoneze?

Trendi i fitnesit i propozuar nga Profesor Hiroshi Nose dhe Profesori i Asociuar Shizue Masuki i Universitetit Shinshu bazohet në një rutinë ecjeje të tipit “interval”, duke alternuar: Tre minuta ecje të shpejtë me intensitet më të lartë, të ndjekura nga tre minuta ecje më të ngadaltë dhe më të qetë. Ky cikël përsëritet për të paktën 30 minuta, katër herë në javë.

Sipas Sean Pymer, një fiziolog ushtrimesh në Universitetin e Hull, në një artikull për The Conversation , nivelet e intensitetit janë hartuar për të qenë të menaxhueshme: Intervalet më të shpejta duhet të ndihen “disi sfiduese” – duhet të jeni ende në gjendje të flisni, por një bisedë e plotë do të jetë një sfidë. Intervalet më të ngadalta, nga ana tjetër, duhet të ndihen “të lehta”, duke lejuar një bisedë më të rehatshme, edhe pse paksa të lodhshme.

Ecja japoneze shpesh krahasohet me stërvitjen me intervale me intensitet të lartë (HIIT) dhe ka fituar nofkën “ecje me intensitet të lartë”. Megjithatë, ndryshe nga stërvitja HIIT, e cila mund të jetë e lodhshme dhe kërkuese, ecja japoneze ka ndikim relativisht të ulët, duke e bërë atë të arritshme për një gamë më të gjerë njerëzish.

Ka shumë arsye që e bëjnë ecjen japoneze një mundësi tërheqëse për ushtrime:

-Nuk kërkon pajisje të posaçme, përveç një kronometri.
-Mund të bëhet pothuajse kudo.
-Kërkon më pak kohë dhe përpjekje sesa objektivat tradicionale të numërimit të hapave, siç janë 10,000 hapa në ditë.
-Është e lehtë të integrohesh në një stil jetese të ngjeshur.
Çfarë thotë shkenca për trendin viral?

Përfitimet e ecjes japoneze mbështeten nga kërkimet. Një studim japonez i vitit 2007 e krahasoi këtë qasje me një rutinë tipike ecjeje prej 8,000 hapash në ditë. Rezultatet ishin zbuluese:

Pjesëmarrësit që përvetësuan ecjen japoneze humbën më shumë peshë dhe panë një ulje më të madhe të presionit të gjakut sesa ata që ecnin me një ritëm të qëndrueshëm të moderuar.

Forca e këmbëve dhe gjendja e përgjithshme fizike treguan përmirësime më të mëdha te pjesëmarrësit që praktikuan ecjen japoneze.

The post Ecja me intervale: Sekreti japonez që premton humbje peshe dhe më shumë forcë appeared first on iconstyle.al.

Të buta dhe paksa të frikshme: Varëset e çantave Labubu janë moda më e fundit e koleksionimit në TikTok por pse?

Kukulla Labubu, një përbindësh i vegjël, i lezetshëm dhe i frikshëm tashmë është kudo.

Fillimisht i krijuar nga artisti i Hong Kongut Kasing Lung për serinë e tij të librave me figura “Përbindëshat”, ato u shndërruan në lodra në vitin 2019 si pjesë e një bashkëpunimi me prodhuesit e lodrave Pop Mart. Që atëherë, popullariteti i tyre është rritur ndjeshëm, veçanërisht në formën e varëseve të çantave. Të gjithë duan një!

Pse janë në lajme? Javën e kaluar, Pop Mart vendosi t’i tërheqë lodrat nga të 16 dyqanet e saj në Britani deri në qershor, duke përmendur “probleme të mundshme sigurie”. Shumë fansa janë përgjigjur me zemërim, por vetëm veten e tyre duhet të fajësojnë.

Njoftimi pasoi një sherr që thuhet se shpërtheu në një dyqan në Londër, ku njerëzit kishin pritur në radhë gjatë natës për të marrë botimet më të fundit të Labubu-ve.

“Njerëzit bërtisnin, duke thënë se nuk kishin mbetur më Labubu”, tha një klient për BBC-në. “Madje pashë një sherr midis një punëtori dhe një klienti.”

Çfarë e nxit këtë çmenduri? Siç është burimi i shumicës së trendeve bashkëkohore, mund ta fajësojmë TikTok-un. Trendi mori hov pasi Lisa, një anëtare e grupit të njohur K-pop Blackpink, u pa me një në çantën e saj. Në kohën e shkrimit, ka 1.4 milionë postime nën #Labubu, me njerëz që ndajnë me entuziazëm koleksionet e tyre, hapjen e kutive dhe madje thurjen e versioneve të tyre me grep.

Sa kushtojnë? Në Mbretërinë e Bashkuar, ato kushtojnë diku midis 16€ dhe 59€, megjithëse krijimet e rralla mund të kushtojnë edhe më shumë. Një nga arsyet kryesore për kaosin e fundit janë rishitësit, të cilët blejnë kukulla të reja vetëm për të rritur çmimin, duke i lënë blerësit e vërtetë pa fat dhe të frustruar.

Por, pse të rriturit po mërziten kaq shumë për lodra? Sepse jemi në mes të një pandemie lodrash prej lepushi.

Nga Jellycats te Squishmalloës, të rriturit janë bërë konsumatorët kryesorë të të gjitha gjërave të lezetshme. Sipas grupit të kërkimit Circana, një në pesë lodra dhe lojëra tani blihen nga persona mbi 18 vjeç për veten e tyre. Është një treg në rritje të shpejtë, i udhëhequr nga një përzierje faktorësh, si njerëzit që kanë fëmijë më vonë dhe ankthi i tepërt ekzistencial.

Por… pse duken kaq të frikshme? Ky është atraktiviteti i tyre: kombinimi i ëmbëlsisë dhe të ligës. Shpesh janë elementë delikate shqetësues/të çuditshëm të lodrave të caktuara që i bëjnë ato të dallohen.

The post Labubu: A ka shkuar shumë larg obsesioni për këto kukulla ‘të frikshme’? appeared first on Gazeta Si.

Fytyra e re e Kris Jenner, mamasë së vajzave Kardashian, hapi debat se sa mirë duket ajo si një 69-vjeçare.

Jenner ka qenë gjithmonë tepër e kuruar si një personazh ekrani. Fama dhe pasuria e saj janë të lidhura direkt me pamjen e saj dhe iluzionin e bukurisë së pakohë që vjen nga industria e kozmetikës.

Por një fenomen i tillë është zhvilluar që në Egjiptin e lashtë dhe na rikujton se dëshira për t’u dukur e re, nuk është e re.

Ka shumë gra që përpiqen të mundin plakjen dhe Jenner është nga ato që ka fituar, të paktë vizualisht. Po çfarë do të thotë kjo për ne të tjerat?

Dekada

Kirurgjia moderne estetike plastike i ka rrënjët te dhembshuria. Ai u zhvillua për të ndihmuar ushtarët e shpërfytyruar të Luftës së Parë Botërore të rindërtonin fytyrat dhe identitetin e tyre. Por sot thelbi ka ndryshuar, ndërhyrjet reklamohen më shmë se stil jetese se sa nevojë mjekësore. Kirugjia plastike, dikur e konsideruar e turpshme, fitoi popullaritet në 1960-n dhe tashmë është e përhapur kudo.

Hollywood ka apsur gjithmonë rol kryesor në krijimin e këtyre standardeve. Gjatë Periudhës së Artë, yje si Marilyn Monroe dhe John Wayne bënë ndërhyrje kozmetike – rinoplastikë (hunda), implante në mjekërr, ngritje të fytyrës etj për të ruajtur imazhin e tyre skenik.

Edhe para Instagramit, kishte një obsesion të madh me imazhet para dhe pas ndërhyrjeve si një formë turpërimi dhe ekspozimi për ata që bënin ndërhyrje.

Nga tabu në trend

Periudha digjitale ka normalizuar tashmë ndërhyrjet kozmetike, me influencerët dhe VIP-at që i promvojnë njësoj si produktet e zakonshme.

Thuhet se Jenner ka shpenzuar rreth 130 mijë dollarë për ndërhyrjet e saj, që e bëjnë të duket si një 30-vjeçare. Spekulime ka pasur edhe për të famshme të tjera si Lindsay Lohan, Christina Aguilera dhe Anne Hathaway, por asnjëra prej tyre nuk ka pranuar ndërhyrjet.

Mbi rastin e Jenner, audienca është e ndarë. Disa e mbështesin dhe thonë se do të bënin të njëjtën gjë nëse do kishin para, ndërsa të tjera e kritikojnë duke mbështetur idenë e plakjes natyrale.

Sot, të famshmit kontrollojnë gjithnjë e më shumë narrativën. Jenner ka përqafuar transformimet e saj të mëparshme kozmetike, duke i ndarë ato hapur në rrjetet sociale dhe në intervista. Tabuja po zhvillohet.

Megjithatë, shumë yje, përfshirë Courtney Cox, Ariana Grande dhe Mickey Rourke, kanë folur hapur për keqardhjen dhe dëmin psikologjik të këtyre procedurave.

Rinia si ideal kulturor

Ky obsesion me mosplakjen pasqyron një shqetësim më të thellë, veçanërisht te gratë.

Personat e famshëm, me akses tek profesionistët dhe procedurat elitare mjekësore, duket se mashtrojnë kohën. Megjithatë, rezultati është shpesh çorientues: kur Jenner duket më e re se fëmijët e saj, linjat e brezave mjegullohen.

Kjo fshirje e diferencës në moshë e rrënjos rininë si qëllim në vetvete. Ai gjithashtu destabilizon mënyrën se si ne e perceptojmë farefisin dhe vdekshmërinë.

Supermodelja Bella Hadid ka thënë se i vjen keq që ka bërë një rinoplastikë si adoleshente. Me origjinë palestineze, ajo tha “Do të doja të kisha mbajtur hundën e të parëve të mi”.

Në hulumtimin tim, unë kam argumentuar se përmirësimi kozmetik është i lidhur me një mohim kulturor të vdekjes.

Plakja nuk është problemi – është refuzimi ynë për ta pranuar atë.

Ngjitja e dëshpëruar pas rinisë pasqyron një rezistencë kolektive ndaj ndryshimit. Kultura e të famshmëve dhe kapitalizmi konsumator e shfrytëzojnë këtë dobësi, duke e bërë moshën një problem për t’u zgjidhur dhe jo një fazë të jetës për t’u nderuar.

Ne duhet të vajtojmë plakjen tonë, jo ta fshijmë atë. Në një botë tjetër, ne mund ta dëshmojmë atë, ta ndajmë atë dhe të festojmë bukurinë e saj të qetë dhe të fuqishme.

Po ne?

Por kjo nuk është bota në të cilën jetojnë shumë dhe presioni shtrihet përtej Hollivudit.

Me filtra, aplikacione dhe platforma të mediave sociale, njerëzit e zakonshëm gjithashtu kurojnë dhe përmirësojnë imazhet e tyre, duke luajtur rolin e tyre në një fantazi përsosmërie.

Një studim i fundit shqyrtoi mënyrën se si të rinjtë përdorin mjetet e redaktimit të selfieve. Ai zbuloi se përdorimi i gjerë i aplikacioneve të tilla ka një efekt të rëndësishëm në imazhin e trupit të të rinjve. Linja midis kujdesit për veten dhe vetë-mashtrimit nuk ka qenë kurrë më e paqartë. Të gjithë duam të paraqesim versionin më të mirë të vetes, edhe nëse realiteti rrëshqet në iluzion.

Pra, ndërsa gratë janë përpjekur prej kohësh të tejkalojnë plakjen e dukshme, qoftë kjo nëpërmjet kremrave kundër rrudhave apo mjeteve më invazive, Jenner është një shembull i diçkaje relativisht të rrallë: një grua që në fakt ia ka dalë ta bëjë këtë.

Duke bërë këtë, ajo dhe homologët e saj të famshëm vendosën një standard të ri bukurie rinore në atë se si duhet (ose nuk duhet) të duket plakja.

Dhe ndërsa ai standard mund të ndihet nga një sërë grash, pak do të jenë në gjendje ta arrijnë atë.

Manjatë jashtëzakonisht të pasur të bukurisë si Kris Jenner mund të përballojnë trajtime elitare, ndërkohë që shumica e njerëzve përballen me presion financiar në rritje dhe një krizë të kostos së jetesës. Ndarja nuk është vetëm estetike – është ekonomike.

Bukuria, në këtë kontekst, është edhe produkt edhe privilegj.

Dhe sigurisht, gjykimi i paraqitjeve të grave mbetet një forcë e fuqishme për diskreditimin e vlerës së tyre politike, sociale dhe morale. Për çdo lavdërim që ka për paraqitjen “rinore” të Jenner-it, ka video që pretendojnë se ajo “e ka shkatërruar fytyrën” dhe pyesin nëse duhet të shpenzojë kaq shumë para për një kauzë të tillë.

Për sa kohë që pabarazia gjinore vazhdon dhe bukuria mbetet një monedhë me vlerë, presioni për t’u përshtatur do të vazhdojë./TheConversation

The post Në kërkim të rinisë së përhershme… appeared first on Gazeta Si.

Nga Gazeta ‘Si’– A po bëhemi më të vetmuar se kurrë tani? Nuk është një pyetje retorike.

Ose të paktën jo për analistë të tillë të qartë të realitetit bashkëkohor si amerikani Derek Thompson, redaktor i revistës The Atlantic.

Sipas pikëpamjes së Thompson, Shtetet e Bashkuara, dhe ndoshta planeti në tërësi, po vuajnë nga një epidemi vetmie e vetëimponuar që po transformon “personalitetet tona, ideologjitë tona dhe madje edhe marrëdhënien tonë me realitetin”.

Ai e ka quajtur epokën në të cilën jetojmë “shekulli antisocial” dhe thotë se po përjeton shkatërrimet e saj si në jetën e tij ashtu edhe në jetën e shumicës së njerëzve në mjedisin e tij të afërt.

Në një artikull ambicioz në revistën që ai redakton, Thompson fillon me një histori, e interpretuar si një simptomë: në barin meksikan në Karolinën e Veriut që ai e frekuenton prej vitesh, mezi vjen ndonjë person për të pirë disa birra dhe për të biseduar me klientët.

Sot, aty ka ushqime të përgatitura që shpërndahen në dhjetëra tabaka në minutë. Njerëzit i porosisin ato duke përdorur një aplikacion, i marrin nga një banak pranë kuzhinës, i paguajnë dhe i çojnë në shtëpi.

Një koreografi delikate konsumimi e ekzekutuar me saktësi mekanike dhe, të paktën për Thompson, dekurajuese: e përfunduar brenda pak sekondash dhe pa shkëmbyer askush asnjë fjalë të vetme.

Një institucion që vetëm disa vjet më parë lulëzonte në bashkëveprimin spontan dhe të hapur shoqëror, është bërë një qendër e qetë për shkëmbimin e tabakave me ushqim dhe para.

Kamarierët nuk veprojnë më si psikologë. Tavolinat përdoren rrallë; ato nuk janë më klube shoqërore apo zyra të improvizuara.

Çfarë ndodhi?

Thompon foli me Rae Mosher, menaxherin e barit meksikan të konvertuar, dhe gjeti tek ai një profesionist pragmatik i cili ka arritur të interpretojë me saktësi pritjet dhe zakonet e klientëve të tij të rinj: ata nuk duan të bashkëveprojnë me askënd; ata janë të kënaqur të integrojnë një akt të thjeshtë dhe steril konsumimi në rutinën e tyre të përditshme.

Pse të vazhdojmë t’i nxjerrim ata nga zona e tyre e re e rehatisë, nga flluskat e tyre të fobisë sociale? Le t’u japim atyre atë që duan.

Thompson ka një tezë: një armik i padukshëm (le të themi përkohësisht se ka qenë një koalicion i pandemisë, telefonave celularë dhe shenjave të kohërave) po na bën të kalojmë gjithnjë e më shumë kohë në shtëpitë tona, të konsoliduara si streha rehatie dhe argëtimi.

Kjo ka përforcuar dy lloje lidhjesh njerëzore: ato më të afërtat (me familjen dhe miqtë e ngushtë) dhe ato më të largëtat, dhjetëra, qindra ose mijëra qenie njerëzore me të cilat bashkëveprojmë në mënyrë sporadike në mediat sociale.

Ajo që po sakrifikojmë me këtë ndryshim në zakone dhe riorganizimin e përgjithshëm të kohës sonë është spektri i gjerë i marrëdhënieve midis tyre. Fqinjët, njerëzit nga lagjja, kolegët, kamerierët dhe stafi në lokalet që frekuentojmë. Njerëz, shkurt, që janë pjesë e mjedisit tonë të ngushtë, por jo pjesë e rrethit tonë të brendshëm, dhe të cilëve jo shumë kohë më parë u kemi kushtuar një pjesë të konsiderueshme të kohës sonë.

Erozioni i pandalshëm i këtij rrethi të ndërmjetëm do të shpjegonte, përsëri sipas Thompson, pse e vetmja gjë që shkëmbejmë me fytyra të njohura është një përshëndetje e kujdesshme dhe e përmbajtur, dhe pse, gjithnjë e më shumë, hamë mëngjes, drekë, darkë dhe madje edhe një birrë vetëm, me telefonat tanë celularë ose para një ekrani kompjuteri. Por kjo nuk është e gjitha.

Kjo luan një rol të madh në formësimin e strukturës shoqërore dhe ndërtimin e rrjeteve të komunitetit. Baret të japin mundësinë për të eksploruar, për t’u njohur me njëri-tjetrin, për të kuptuar njëri-tjetrin dhe për të krijuar lidhje të vogla ose të mëdha analoge.

Partitë politike dhe klubet shoqërore u formuan në bare, miqësi të shpejta dhe lidhje romantike filluan atje. Të gjitha këto janë antidote ndaj vetmisë.

Ne zgjedhim të hamë vetëm

Për Allie Volpe, një eksperte e shëndetit social dhe mendor, asnjë brez amerikanësh nuk ka kaluar aq shumë kohë vetëm (vullnetarisht ose pavullnetarisht) sa ky i tanishmi. Për Volpe, simptoma kryesore e kësaj rritjeje të sjelljes antisociale është se një në katër amerikanë ha vetëm çdo ditë ose pothuajse çdo ditë të javës, një rritje prej 53% nga viti 2003.

Trendi është aq i habitshëm sa Raporti Botëror i Lumturisë i Kombeve të Bashkuara i ka kushtuar një nga kapitujt kryesorë të raportit të tij të fundit vjetor. Ne shpesh hamë vetëm sepse zgjedhim të jemi vetëm.

Nuk është një vendim pa pasoja. Për Jan-Emmanuel De Neve, profesor i ekonomisë dhe mirëqenies në Universitetin e Oksfordit dhe një nga redaktorët e indeksit, “ekziston një korrelacion shumë i drejtpërdrejtë midis vetmisë dhe pakënaqësisë”.

Për më tepër, vetmia e vetëimponuar, pavarësisht se sa mund të duket se i përgjigjet një trendi individual ose gjenerativ dhe, për këtë arsye, mund të duket “e kënaqshme afatshkurtër”, është një burim çekuilibri emocional dhe humbjeje të mirëqenies.

Vendet më të lumtura në botë, sipas De Neve, vazhdojnë të jenë Finlanda, Danimarka, Islanda dhe Suedia. Domethënë, pikërisht ato ku, ndër shumë faktorë të tjerë, epidemia e vetmisë duket se ka përparuar më pak vitet e fundit. Sipas John Helliëell, një tjetër redaktor i indeksit, është shumë domethënëse që përqindja e finlandezëve të të gjitha moshave që hanë në shoqëri është rritur edhe më shumë vitet e fundit.

Finlanda, rastësisht, është gjithashtu vendi në planet ku ka më shumë të ngjarë të merrni një telefonatë që ju thotë se keni humbur portofolin dhe më pas të organizoni një takim me dikë për ta kthyer atë. Sipas fjalëve të Helliëell, të kesh një shtet social të financuar nga taksat progresive “tenton ta bëjë shumicën dërrmuese të qytetarëve më të lumtur”, por “nuk garanton që një i huaj do t’ju kthejë portofolin ose që kolegët tuaj do të jenë të gatshëm të ulen dhe të hanë me ju”. Kjo e fundit varet më shumë nga ekzistenca e “individëve me ndjenjë komuniteti dhe që kujdesen vërtet për njerëzit përreth tyre”.

Ky faktor – pasuria, shumëllojshmëria dhe frekuenca e ndërveprimeve shoqërore – do të ndihmonte gjithashtu në shpjegimin pse dy vende të Amerikës Latine, Kosta Rika dhe Meksika, kanë hyrë në elitën e ngushtë të 10 vendeve më të lumtura në botë për herë të parë. Shtetet e Bashkuara, nga ana tjetër, kanë rënë në vendin e 24-të, një humbje e lumturisë relative që nuk i atribuohet inflacionit, rizgjedhjes së Donald Trump ose përdorimit të fentanilit , por faktit se një grupmoshë specifike, ata nën 30 vjeç (po, ata që kalojnë më shumë kohë në mediat sociale dhe më pak kohë fizikisht me njerëz të tjerë), tani raportojnë veten më të palumtur se kurrë.

Por megjithatë De Neve dhe ekipi i tij këmbëngulin se lumturia, sado e matur dhe e kalibruar objektivisht, varet nga faktorë të shumtë dhe nuk lejon interpretime të tilla reduksioniste.

Burimi: El Pais/Përshtati Gazeta Si

The post ‘Shekulli antisocial’- A jemi tani më të vetmuar se kurrë? appeared first on Gazeta Si.

Temperatura po rritet dhe personazhet e famshëm po japin tonin me bikinit më të fuqishme të vitit. Nga pozat me ndikim të lartë në Instagram te fushatat që dominojnë modën, fytyra si Kendall Jenner, Lorena Durán, Paula Echevarría dhe Jessica Alba po bëhen vitrina perfekte për marka si Calzedonia, Women’Secret dhe Primark. Vera e vitit 2025 është një përzierje shpërthyese siluetash natyrale, pëlhurash me shkëlqim dhe vetëbesimi të thellë.

Shihni trendet e ketij viti:

The post Nga Kendall Jenner te Nicole Wallace: Këto janë bikinit që do të jenë hit këtë verë appeared first on iconstyle.al.

Ato quhen ndalesa në të gjitha drejtimet ose ndalesa në katër drejtime dhe janë kryqëzime të katër rrugëve ku tabelat e ndalimit janë vendosur në secilën prej rrugëve që bashkohen me kryqëzimin. Askush nuk ka të drejtë kalimi

Këto tabela vendosen kryesisht në rrugë me nivele të ulëta trafiku dhe qëllimi është një siguri më e madhe (besojeni ose jo). Domethënë, të gjithë shoferët do të ngadalësojnë dhe do të kalojnë me kujdes kryqëzimin, nuk do të ketë shpejtësi të lartë dhe asnjë përplasje serioze.

Shpesh do ta gjeni këtë lloj kryqëzimi në zonat urbane të ShBA-së, Kanadasë, Afrikës së Jugut, Liberisë dhe Meksikës, dhe ka disa të tilla edhe në Suedi.

Në ShBA, llogaritet se ka rreth 45 për qind më pak aksidente në kryqëzime të tilla sesa në kryqëzimet klasike ku ka rrugë me përparësi kalimi.

Anët negative janë rritja e konsumimit të frenave të makinave, rritja e emetimeve të gazrave të dëmshme dhe ngadalësimi i trafikut. Është interesante se, pas disa rasteve të vendosjes së kryqëzimeve të tilla në Mbretërinë e Bashkuar, ato u ndaluan zyrtarisht në atë vend, transmeton Telegrafi.

Nëse hasni një kryqëzim si ky, këto janë rregullat për kalimin e tij.

E para në kryqëzim

Makina e parë që mbërrin në kryqëzim merr përparësi kalimi. Nuk ka rëndësi se ku ndodhet automjeti ose në cilin drejtim po udhëton, ky rregull do të zbatohet gjithmonë kur dikush arrin i pari te shenja e ndalimit.

Rregulli i anës së djathtë

Kur dy automjete mbërrijnë në një kryqëzim në të njëjtën kohë dhe janë pranë njëri-tjetrit, automjeti në skajin më të djathtë ka përparësi. Nëse mbërrijnë tri automjete në të njëjtën kohë, automjeti më i majtë duhet të lejojë të kalojnë të dy makinat në të djathtë.

Njëri kundër tjetrit

Kur i afroheni një kryqëzimi dhe jeni përballë një automjeti tjetër, është e rëndësishme të përdorni sinjalistikën. Kur dy automjete mbërrijnë në një kryqëzim në të njëjtën kohë, njëri prej automjeteve synon të kthehet dhe tjetri synon të shkojë drejt, automjeti që shkon drejt ka përparësi kalimi. Duhet të vini re se nëse të dy automjetet po shkojnë drejt ose po kthehen, për shembull në të majtë, mund të vazhdojnë majtas sepse shtigjet e tyre nuk do të kryqëzohen.

Të gjithë kthehen në të njëjtin drejtim

Kur dy automjete mbërrijnë në një kryqëzim në të njëjtën kohë, përballë njëri-tjetrit dhe duke planifikuar të kthehen në të njëjtin drejtim, automjeti që kthehet djathtas ka përparësi. Po sikur të katër makinat të mbërrijnë në kryqëzim në të njëjtën kohë?

Nuk ka ndonjë rregull se kush duhet të shkojë i pari. Megjithatë, rekomandohet të prisni që shoferi më i padurueshëm të bëjë lëvizjen e parë dhe më pas të gjithë duhet të veprojnë me kujdes sipas formulave të mësipërme. /Telegrafi/

The post Kryqëzim i katër rrugëve me katër shenja ‘stop’: Në cilat vende janë të zakonshme dhe si të ngisni… appeared first on Telegrafi.

Në një botë që ecën me ritme të çmendura, gjithnjë e më shumë vajza po zgjedhin një ritual të thjeshtë, por me ndikim të madh: drekë vetëm për veten.

Quajeni “me time”, “slow lunch” apo “self-care moment” – ky trend nuk ka të bëjë me ushqimin, por me kohën.
Një tavolinë e bukur, një pjatë e preferuar, pak muzikë lo-fi në sfond dhe asnjë njoftim telefoni: vetëm ti me mendimet e tua.

Në TikTok, videot me hashtagun #SoloLunchDate kanë miliona shikime. Vajzat e përshkruajnë si mënyrën më të mirë për të “rilidhur” me veten, për të ngadalësuar ritmin dhe për të ushqyer jo vetëm trupin – por edhe shpirtin.

“Është e habitshme sa mirë ndihesh kur i thua vetes: ti e meriton këtë moment të qetë,” shkruan një vajzë në komente.

Për ata që janë mësuar të hanë gjithmonë në nxitim ose me të tjerë – ky është ftesa për një eksperiment të ri: provoje një herë dhe shiko çfarë ndryshon në ditën tënde.

The post Trend i ri apo nevojë emocionale? Vajzat po zgjedhin të hanë drekë me veten appeared first on iconstyle.al.

Nga Gazeta ‘Si’- Marrëdhënia midis modës dhe parave ka dhënë shkas për të lindur të gjitha llojet e aforizmave dhe trendëve.

Nga njëra anë, është thënia e famshme e Dolly Parton, e cila, në përgjigje të atyre që e akuzuan superyllin e muzikës country se vishej si prostitutë, shkroi: “Duhet shumë kohë dhe para për t’u dukur kaq lirë, zemër.” 

Nga ana tjetër, luksi i heshtur shumë i lavdëruar, përgjigjja e super të pasurve ndaj manisë së logove.

I nxitur nga suksesi i Succession, trendi diktonte që të pasurit vërtet duhet të veshin pulovra që duken të thjeshta – derisa të prekësh një dhe të kuptosh se është kashmiri Loro Piana dhe kushton mijëra euro. 

Dhe pastaj kemi një ekstrem tjetër krejtësisht: paratë që duan të duken si para. Ishte shumë në modë në vitet 1980, kur Ronald Reagan ishte në Shtëpinë e Bardhë dhe Dynasty mbretëronte në TV – por estetika e tyre nuk u zhduk kurrë (në të vërtetë, u janë dhënë emra të tjerë, si bling bling). 

Dhe kjo pamje po rikthehet zyrtarisht nën një tjetër nofkë tërheqëse dhe muzikore: “bum boom”, siç e shpiku eksperti i modës Sean Monahan në buletinin e tij 8Ball. 

Sipas fjalëve të tij, është një tjetër “fetishizim i së kaluarës”.

Ku është lëvizja aktualisht e dukshme? 

Tek Kim Kardashian e veshur me kostum, që i duket botës si një drejtuese agresive në kopertinën e GQ . Apo tek këngëtarja Chappell Roan, e veshur me kostum dhe kravatë për këngën e saj të re The Giver si një lloj Gordon Gekko (personazhi i Michael Douglas në Wall Street ).

Sigurisht, kjo mund të shihet edhe tek Trump-ët, për të mos përmendur servilët dhe imituesit e tyre, në darkat e Shtëpisë së Bardhë, në Mar-a-Lago dhe në restorantet më të shtrenjta të Manhattan-it. Dhe që andej, është përhapur në rrugë. 

Në faqet e New York Magazine, Emilia Petrarca e përshkruan trendin si “të dukesh sikur ke shpenzuar para për hir të të dukurit sikur ke shpenzuar para”. Shkëlqim, marka, simbole pushteti. Dhe një kravatë? Por sigurisht.

Bateman është çelësi për të kuptuar boom-boom-in. 

Në fakt, personazhi pushtoi TikTok-un disa vite më parë. Nuk është rastësi që estetika e tij, ajo e një 26-vjeçari që vesh kostume Valentino dhe Cerruti dhe ecën me një telefon pa tel (në atë kohë, një teknologji e rezervuar për të pasurit), është e destinuar të dominojë vitin 2025.

Luca Guadagnino është një tjetër nga mendjet më të mëdha të estetikës moderne dhe po përgatit një adaptim të ri filmik të romanit “American Psycho”, pikërisht në një kohë kur pamjet e përrallës po triumfojnë në pasarela. 

Anthony Vaccarello, drejtor krijues te Saint Laurent, tha se libri ishte frymëzimi për koleksionin e meshkujve Vjeshtë/Dimër 2024 të shtëpisë franceze të modës. 

Nga ana e saj, Armani ka lançuar një fushatë të quajtur That’s So Armani , me të cilën marka synon ta bëjë të qartë se kostumet e mëdha me shpatulla të gjera, të cilat tani janë shumë në modë, vijnë nga arkivi i markës. Në fakt, sfilata e modës Giorgio Armani Vjeshtë-Dimër 2025/2026 ishte një homazh për pamjet e kaluara të kompanisë.

As përgjigje dhe as përditësim

Rafa Rodríguez, gazetar dhe kritik mode, mendon se luksi i heshtur ishte “marrëzi, një interpretim i shtrembëruar ideologjikisht i kodeve të caktuara estetike, në përputhje me përparimin e të menduarit konservator. Nuk mendoj se ky trend është një reagim kundër kësaj, por përkundrazi, një përshtatje e estetikës me mesazhin aktual në kohën e kripto-modeleve”. 

Termi “boom boom” është frymëzuar nga klubi i natës Boom Boom Room, i vendosur në katin e 18-të të Standard Hotel në Manhattan, si dhe në restorantin Windows on the World, i cili ndodhej në një nga katet më të larta të Kullës Veriore të Qendrës Botërore të Tregtisë dhe ishte një nga vendet më të mira të Nju Jorkut për një vakt të fuqishëm në vitet ’80 dhe ’90. 

“Nëse paratë, pushteti, egoja dhe pasioni për përsosmëri mund të krijonin këtë kënaqësi të jashtëzakonshme… këtë pikë referimi të menjëhershme, Windows on the World… paratë, pushteti dhe egoja mund ta shpëtonin qytetin nga hiri i tij. Çfarë fryme”, shkroi kritiku i ushqimit Gael Greene në vitin 1976 për Neë York Magazine .

 Monahan shpjegon në të njëjtin botim se presidenca e dytë e Trump do të gjenerojë optimizëm ekonomik (megjithëse kushdo që ende i përmbahet këtij besimi do të kërkojë një furnizim të shëndetshëm durimi), por në të njëjtën kohë, ankth.

 Monahan reflektoi mbi pasoja të tilla në një grafik të 8Ball , duke vënë në dukje se si ndryshimet në teknologji dhe shoqëri krijojnë probleme dhe mundësi. Hierarkia e re që krijoi ky proces, vazhdon Monahan, rinovoi dëshirën tonë për të treguar statusin.

Burimi: El Pais/Përshtati Gazeta Si

The post ‘Të bërtasësh’ pasurinë / Ç’është trendi boom-boom që shfaqet gjatë krizave ekonomike appeared first on Gazeta Si.

Te ne kjo shenjë e trafikut nuk është e zakonshme, por nëse e gjeni veten në rrugë në Gjermani, mosrespektimi i kësaj shenje mund t’ju kushtojë shtrenjtë

Ndoshta nuk është e vështirë të merret me mend, shenja tregon një ndalim të parakalimit të çiklistëve dhe motoçiklistëve.

Gjithsesi është më interesant fakti që rrugët po ndryshojnë dhe se gjithnjë e më shumë hapësira po u kushtohet çiklistëve.

Shenja është vendosur në qytetin gjerman të Shtutgartit, i cili gjendet në qendër të shtetit federal të Baden-Vyrtembergut, transmeton Telegrafi.

Gjerësia e korsisë së trafikut ndryshon, për këtë arsye automjetet nuk mund të mbajnë një distancë anësore minimale prej 1.5 metrash nga çiklistët.

Korsitë e biçikletave dhe të makinave ndahen me një vijë të plotë, e cila nuk lejon kalimin e lirë të makinave, sepse është e pamundur të arrihet distanca anësore minimale prej 1.5 metër (në rastin e parakalimit), e cila është e përcaktuar me ligj.

Gjoba për mosrespektim është 70 euro. Praktikisht kjo do të thotë se drejtuesit e mjeteve motorike do të duhet të lëvizin pas çiklistëve në rrugë, raportojnë mediat. /Telegrafi/

The post A e dini se çfarë përfaqëson kjo shenjë e komunikacionit: Është e re – gjoba për mosrespektim është 70 euro appeared first on Telegrafi.

Nga ndalimi i pluhurit dhe papastërtisë që hyn në sy deri te nxitja e refleksit tonë të mbylljes së syve, qerpikët bëjnë më shumë sesa thjesht duken bukur.

Gjë që e bën të vështirë shpjegimin e trendit në mediat sociale të burrave që shkurtojnë, ose edhe i heqin plotësisht qerpikët e tyre në një përpjekje për t’u dukur “më mashkullorë”.

Videot e postuara në TikTok, Instagram dhe X javët e fundit tregojnë burra që përdorin gërshërë për të prerë qerpikët, në berberhane nga Turqia në Zelandën e Re, në një kërkim për qerpikë të shkurtër.

Ndërsa disa berberë shihen duke përdorur gërshërë elektrike që janë më të sakta, të tjerë po i stilojnë lirshëm vetëm me një palë gërshërë parukerie.

“Qerpikët janë jetikë si për përvojën vizuale ashtu edhe për shëndetin e syve”, tha Vickie Lee, kirurge në Imperial College London.

“Përveçse veprojnë si një pengesë për refleksin mbrojtës të mbylljes së syve, qerpikët ndihmojnë në uljen e rrjedhës së ajrit mbi sy… duke ruajtur lagështinë, duke i mbajtur sytë të shëndetshëm dhe të rehatshëm, duke filtruar rrezet e diellit intensive, duke zvogëluar shkëlqimin dhe duke përmirësuar cilësinë vizuale.”

Ndërsa Lee tha se qerpikët ndjekin një cikël natyror rritjeje, duke rënë dhe duke u rritur përsëri me kalimin e kohës, ajo shtoi se ka shumë arsye pse heqja e tyre, sipas metodave të parë në mediat sociale, është një ide e keqe.

“Heqja e papërshtatshme mund të çojë në ndërlikime. Prerja ose shkurtimi i qerpikëve mund të shkaktojë shqetësim dhe acarim”, tha ajo, për të mos përmendur rrezikun e “shkaktimit të lëndimeve të mundshme në sy”.

Rritja e ‘energjisë mashkullore’

Qerpikët e shndritshëm kanë qenë një tregues i feminitetit ose atraktivitetit për shekuj me radhë, të përshkruar në art (duke përfshirë veprat e John Singer Sargeant dhe Pablo Picasso), poezi (Thomas Hood) dhe letërsi (F. Scott Fitzgerald). Dhe mund të ketë edhe një imperativ evolucionar: Hulumtimet shkencore nga viti 2005 zbuluan se gratë me fytyra më tërheqëse gjithashtu zotëronin nivele më të larta të hormonit seksual femëror estrogjen, i cili barazohet me rritjen e pjellorisë dhe fertilitetit, tipare gjenetike që janë tërheqëse, në terma riprodhues.

Por në klimën politike gjithnjë e më mashkullore të sotme, të nxitur nga figura të diskutueshme si Andreë Tate dhe drejtues të teknologjisë si shefi i Meta, Mark Zuckerberg (i cili kohët e fundit shprehu mbështetjen e tij për më shumë “energji mashkullore” në botën e korporatave, duke i thënë prezantuesit Joe Rogan në janar: “Një kulturë që feston agresionin pak më shumë ka meritat e veta”), është e lehtë të kuptohet pse disa burra janë të etur të shtypin çdo gjë në pamjen e tyre që mund të interpretohet si tepër femërore.

Edhe zëvendëspresidenti JD Vance, një mbrojtës i hapur i të drejtës së burrave për “instinkte mashkullore”, ka rënë ndesh me standardet e reja të bukurisë mashkullore kur bëhet fjalë për sytë e tij. Gjatë debatit të tij televiziv zgjedhor në tetor 2024, interneti u mbush me spekulime se Vance kishte përdorur laps për sytë për të arritur pamjen e tij të errët dhe me qerpikë të trashë. Thashethemet u përhapën aq shumë sa ish-kongresmeni republikan i turpëruar George Santos ndërhyri: “Vance NUK përdor laps për sytë”, shkroi ai në X në atë kohë.

“E kam takuar personalisht para se të bëhej senator dhe mund të konfirmoj se ka qerpikë të gjatë dhe ato hedhin një hije. Rrituni njerëz!”

Pas dekadash rënieje, tradicionalizmi gjinor është në rritje midis votuesve republikanë në Shtetet e Bashkuara, sipas të dhënave të fundit të cituara nga The Neë York Times. Në Sondazhin e Kërkimit “Vieës of the Electorate” (të drejtuar nga fondacioni “The Democracy Fund” në bashkëpunim me YouGov), i cili u krye pas rizgjedhjes së Presidentit Donald Trump në nëntor 2024, republikanët mbështetën gjithnjë e më shumë atë që sondazhi e quajti “nocione tradicionale të maskulinitetit”, me më shumë se tre të katërtat e burrave dhe grave republikane që pajtoheshin me pikëpamjen se “çfarë do të thotë të jesh burrë ka ndryshuar dhe nuk mendoj se kjo ka qenë e mirë për shoqërinë”.

I njëjti studim zbuloi se 48% e burrave republikanë ranë dakord që gratë “duhet të kthehen në rolet e tyre tradicionale” në shoqëri, një rritje e konsiderueshme nga maji i vitit 2022, kur shifra ishte 28%. Përqindja e grave republikane që pajtoheshin me deklaratën ndërkohë u rrit nga 23% në 37% gjatë asaj kohe.

Kush dëshiron qerpikë të trashë dhe të gjatë?

Ndërsa këto mendime janë vetëm kaq (ose, të paktën, ka pak prova që këto mendime janë përkthyer në ndryshime të sjelljes në botën reale, gra në “moshë të pjekur” janë të punësuara më shumë se kurrë më parë dhe normat e martesës dhe lindjes së fëmijëve janë në rënie), është një përmbysje e fortë e tendencave të gjysmës së shekullit të kaluar, në të cilën përqindja e të anketuarve në Studimet Kombëtare Zgjedhore Amerikane (ANES) që thonë se “vendi i grave është në shtëpi” ra vazhdimisht, nga pothuajse 30% në vitin 1972 në 6% në vitin 2008, kur studiuesit e anketës ndaluan së bëri pyetjen.

Me gratë që perceptohen dhe trajtohen gjithnjë e më shumë si “më pak se” burrat, ndoshta nuk është çudi që disa burra janë të etur të shmangin perceptimin si “femërore”.

“Sa më konservatore, regresive ose ndoshta më ‘tradicionale’ të bëhet një shoqëri, aq më shumë do të përpiqet të krijojë dy gjini që duken shumë të ndryshme nga njëra-tjetra”, thotë Meredith Jones, profesoreshë e studimeve gjinore në Universitetin Brunel të Londrës.

“Qerpikët janë një binar i fortë”, tha Jones. “Aktualisht ekziston një modë që një gjini të ketë qerpikë që janë jashtëzakonisht të gjatë, të trashë dhe të zinj. Këto shihen si një tregues i feminitetit të lartë dhe… prandaj, e kundërta duhet të jetë ‘e vërtetë’ për gjininë e kundërt.”

“Shembulli i JD Vance që u tall për pamjen e tij të grimit të syve gjatë zgjedhjeve ishte interesant”, shtoi Jones. “Sepse Presidenti Trump padyshim që përdor grim, por grimieri i tij përpiqet ta bëjë atë të duket më i nxirë, më i tonifikuar, më i skalitur… më ‘mashkullor’.”

Ndërkohë, influencuesit dhe personazhet e famshëm duket se po i shmangen qerpikëve të guximshëm në atë që që atëherë është quajtur lëvizja #fullfacenomascara. A mund të jenë duke u larguar edhe gratë nga trendi femëror i qerpikëve të gjatë?

Ndërsa trendi “pa rimel” ka fituar terren, me një numër në rritje njerëzish që shfaqin qerpikët e tyre natyralë si pjesë e një ndryshimi më të gjerë drejt bukurisë minimaliste, rimeli mbetet një nga produktet kozmetike më të përdorura, tha për CNN Clare Hennigan, analiste e bukurisë dhe kujdesit personal.

Por trendet janë, me të vërtetë, ciklike. Dhe për çdo veprim ka një reagim, theksoi Jones, duke shtuar se trendet tregojnë kohën që jetojmë.

The post Pse burrat po shkurtojnë qerpikët appeared first on Gazeta Si.

Nga Gazeta ‘Si’- Në Shtetet e Bashkuara të shqetësuara për inflacionin, një aplikacion kinez u bë për pak kohë aplikacioni i dytë më i shkarkuar javën e kaluar – pas vetëm ChatGPT.

Nuk është për inteligjencën artificiale. Nuk është për lojëra. Është për veshjet.

DHgate, i njohur si Dunhuang në kinezisht, është një platformë tregtie online ndërkufitare prej dy dekadash, e cila papritmas është bërë virale.

Konsumatorët amerikanë, të shtrënguar nga rritja e çmimeve të shkaktuara nga përshkallëzimi i tarifave, po vërshojnë drejt saj për pantallona të volitshme dhe Hermès jo origjinal.

Në TikTok, ndikuesit po reklamojnë Dunhuang-un si vendin për të marrë çantat e stilit Hermès duke pretenduar se shumë mallra luksi prodhohen në të njëjtat fabrika kineze.

Fenomeni Dunhuang nuk është thjesht një përrallë e çuditshme e një aplikacioni kinez që shijon 15 minutat e tij të famës. Është një pasqyrë që pasqyron thellimin e kompleksitetit të tregtisë globale – dhe se si mjetet e politikave po ndjekin përgjithmonë dhe mbeten prapa, realitetet e reja që ajo krijon.

Tarifat synonin të penalizonin praktikat e padrejta tregtare dhe të zhvendosnin zinxhirët e furnizimit. Por në praktikë, ato i kanë bërë blerjet e brendshme më të dhimbshme – duke ekspozuar se sa të papërballueshme janë bërë çmimet në Shtetet e Bashkuara.

Dhe arsyeja që konsumatorët po i drejtohen platformave të huaja nuk është ideologjia – është aritmetika.

Edhe me tarifat që arrijnë deri në 145 për qind për disa mallra kineze, amerikanët vazhdojnë të blejnë – jo nga Walmart apo Amazon, por direkt nga furnizuesit kinezë në aplikacione të tilla si Dunhuang. Për të qenë të qartë, platforma nuk i ndihmon konsumatorët të shmangin tarifat – detyrimet ende zbatohen. Por ajo që ofron është një mënyrë për t’i kompensuar ato. ​

Për shembull, veshjet në Shtetet e Bashkuara shpesh variojnë nga 100 për qind në 300 për qind, dhe aksesorët mund të shohin rritje deri në 350 për qind. Për më tepër, kostot e logjistikës —duke përfshirë magazinimin, transportin dhe shpërndarjen—mund të shtojnë rreth 40 për qind të tjera në çmimin përfundimtar.

@lifewithninamendez GIRLS GIRLS ONLY #dhgate #dhgateaffiliate #luxurybag #luxurybags ♬ original sound – Nina Mendez

Duke eliminuar këto shtresa dhe premiumin e markës, Dunhuang u ofron konsumatorëve kursime të konsiderueshme. Falsifikimet? Vonesa doganore? Këto shqetësime zbehen në krahasim me të vërtetën e vetme që lufta tregtare e bëri të pashmangshme: hendeku i çmimeve nuk është mbyllur – dhe mund të mos jetë së shpejti.

Sido që të jetë, tarifat i kanë bërë blerjet e brendshme më të dhimbshme në afat të shkurtër, duke zbuluar një të vërtetë të pakëndshme ekonomike që politika vetëm nuk mund ta maskojë: për një pjesë në rritje të amerikanëve, çmimet e brendshme janë thjesht të paarritshme.

Një çantë dore amerikane mund të kushtojë 20 herë më shumë se një çantë pothuajse identike në Guangzhou. Dunhuang nuk po i anashkalon tarifat; është duke anashkaluar çdo gjë tjetër – markat, dhe ndërmjetësit, vlera e të cilëve vihet gjithnjë e më shumë në pikëpyetje.

Megjithatë, pas sipërfaqes së lëmuar të pazareve direkt nga fabrika qëndron një infrastrukturë shumë më e errët.

Modeli kryesor i Dunhuang nuk u ndërtua kurrë për shitje me pakicë. Është një platformë biznes-me-biznes, me kapacitet të kufizuar për të zgjidhur ankesat e klientëve, për të menaxhuar pritshmëritë e ofrimit ose për të mbështetur standardet globale për mbrojtjen e konsumatorëve. Ndërsa popullariteti i tij rritet në mesin e përdoruesve amerikanë, rritet edhe rreziku i reagimit ligjor.

DHgate është shfaqur më parë në listën e vëzhgimit të “tregjeve famëkeqe” të Përfaqësuesit të Tregtisë së SHBA-së. Kjo qendër e vëmendjes së shpejti mund të kthehet në ndëshkim.

Shitësit në platforma të tilla si Dunhuang kanë mësuar të operojnë në zonat gri në ndryshim të tregtisë ndërkombëtare, duke qëndruar vetëm përpara në një lojë mace-miu me rregullatorët. Disa nga taktikat e tyre më të zakonshme – copëzimi i dërgesave apo kalimi i mallrave përmes vendeve të treta – mund të mos jenë më të zbatueshme së shpejti. Por stimujt që krijuan ato taktika nuk janë zhdukur. Dhe as instinkti i eksportuesve për t’u përshtatur.

Ajo që e bën këtë moment veçanërisht të fuqishëm është se si është përforcuar nga mediat sociale. Furnizuesit kinezë filluan të postojnë video nga prapaskenat e TikTok , duke përmbledhur ekonominë reale të mallrave luksoze:

“Kjo çantë Hermès? Kushton 1.400 dollarë për t’u bërë, shitet për 38.000 dollarë.”

Të kombinuara me lidhjet e drejtpërdrejta të blerjeve – shenja të qarta të një strategjie më të gjerë marketingu – këto video nuk ofronin vetëm oferta – ato treguan se si prodhohen dhe çmohen në të vërtetë mallrat luksoze.

Mediat sociale u mbushën shpejt me mësime se si të blini direkt fabrikat kineze, të shmangni flamujt e doganave dhe të dalloni “përfaqësuesit” e nivelit të lartë. Efekti nuk ishte thjesht viral – ai normalizoi ato që dikur kishin qenë sjellje të veçanta tregtare dhe i tërhoqi ato në rrjedhën kryesore të konsumatorëve.

Mediat sociale, pagesat celulare dhe aplikacionet ndërkufitare e kanë bërë më të lehtë se kurrë gjetjen dhe blerjen e mallrave me kosto të ulët. Në Shtetet e Bashkuara të sotme, kur kostot e qirasë, sendeve ushqimore dhe kujdesit për fëmijët janë të gjitha në rritje, konsumatorët nuk janë domosdoshmërisht të vendosur për të thyer rregullat; ata po përpiqen të kursejnë çdo dollar.

Ky dëshpërim nuk i justifikon blerjet e paligjshme, por ndihmon për të shpjeguar kërkesën dërrmuese për alternativa më të lira, pavarësisht sa i errët është zinxhiri i furnizimit.

Kina, nga ana e saj, ka pak arsye për triumfalizëm. Një model i ndërtuar mbi zbrazëtira, zona gri mund të përfitojë në afat të shkurtër, por nuk mund të ankorojë ngjitjen afatgjatë të Kinës.

Nëse Pekini me të vërtetë synon të formësojë – jo thjesht të mbijetojë – të ardhmen e tregtisë globale, ai duhet të shkojë përtej kësaj loje rregullatore të goditjes së një nishani.

Besueshmëria e qëndrueshme në fazën e ardhshme të globalizimit nuk do të fitohet nëpërmjet mashtrimeve virale apo arbitrazhit tarifor.

Burimi: Foreign Policy/Përshtati Gazeta Si

The post Një aplikacion viral po ‘sfidon’ tarifat amerikane appeared first on Gazeta Si.

Enigmat janë vërtetuar se janë të shkëlqyera për të përmirësuar aftësitë tuaja të të menduarit lateral, ndërsa përkrahësit pretendojnë se mund të ngadalësojnë plakjen e trurit – kështu që pse të mos provoni ta zgjidhni këtë lojë sfiduese?

Njerëzit mbetën të hutuar nga kjo enigmë që, të paktën kështu thonë ata, vetëm “njerëzit më të zgjuar” mund ta zgjidhin.

Enigma është bërë virale në mediat sociale, me përdoruesit që kalojnë mbrëmjet duke u përpjekur ta zgjidhin duke përdorur vetëm logjikë dhe stilolaps e letër.

Në komentet e videos, një përdorues shkroi: “Ka 96 zgjidhje për këtë”, ndërsa një tjetër thjesht shkroi “Sfida e pranuar”.

Nëse ende po mendoni për një zgjidhje, shikoni vazhdimin e tekstit, transmeton Telegrafi.

Cila është zgjidhja?

Një përdorues shtoi: Ju filloni nga këndi i majtë në të djathtë: 3 + 5 + 7 + 2 = 17; 2 + 6 + 8 + 1 = 17; nga ana e djathtë drejt majës: 1 + 9 + 4 + 3 = 17; nga lart majtas: E zgjidha në 15 sekonda”.

Një përdorues tjetër tha: “Ana e djathtë, nga lart poshtë: 1, 9, 5, 2 = 17. Ana e majtë, nga lart poshtë: 1, 6, 7, 3 = 17. Ana e poshtme e majtë në të djathtë: 3, 4, 8, 2 = 17.”

Përdoruesi i fundit i shtuar: “1 + 5 + 9 + 2 = 17 (ana e majtë); 1 + 6 + 7 + 3 = 17 (ana e djathtë); “2 + 4 + 8 + 3 = 17 (në fund)”. /Telegrafi/

The post Kjo enigmë matematikore ka 96 zgjidhje dhe vetëm më të zgjuarit ia dolën “t’i zbulojnë”: A jeni mes tyre? appeared first on Telegrafi.

Nga të gjitha ankthet e adoleshencës që mund të zënë rrënjë, rritja e mjekrës, ose mungesa e saj shpesh herë i përndjek meshkujt gjatë gjithë jetës.

Për miliona njerëz, izolimet për shkak të pandemisë në 2020 dhe 2021 krijuan kombinimin bindës të kohës së lirë dhe të ardhurave, së bashku me pasqyrën e ashpër të videotelefonatave të pafundme. Kërkesa u rrit për një galeri të tërë ndryshimesh estetike dhe ndërhyrjesh kirurgjikale.

Nadeem Khan, klinika e të cilit prej 15 vitesh bën transplant flokësh në Londër thotë se procedurat e mjekrës ndjekin të njëjtin parim: kirurgët përdorin një gjilpërë për të tërhequr qimet, ose “njësi folikulare”, zakonisht nga zona më të trasha të flokëve në pjesën e pasme të kokës. Këto njësi më pas mund të futen në zona më pak leshatore të kokës ose fytyrës nëpërmjet prerjeve të vogla në lëkurë.

Khan thotë se nxjerrja e njësisë folikulare fillimisht u përdor vetëm për pacientët që kishin kaluar një traumë, si për shembull ushtarët. Klinika e tij do të kishte jo shumë pacientë të tillë në vit por ndërsa ndërgjegjësimi për mbjelljen e flokëve u rrit, pjesërisht falë të famshmëve si Wayne Rooney, i cili mbolli flokët në 2011, interesi për transplantin e mjekrës filloi të rritet, përpara se të lulëzonte në pandemi.

Nuk ka statistika të industrisë, por Khan thotë se kërkesat për mjekët nga pacientët janë trefishuar që nga viti 2020. Kirurgët e tij tani bëjnë deri në 100 transplante në vit, 90% e të cilave janë estetike (pjesa tjetër janë rregullime për plagët ose djegiet).

Kostot në klinikën e tij variojnë nga 3,000 deri në 7,000 paund, në varësi të numrit të transplanteve. “Mendoj se ekziston kjo formë e re e maskulinitetit ku mjekra është bërë e rëndësishme dhe tani çdo mashkull dëshiron të jetë si Gerard Butler në 300”, thotë ai, duke cituar filmin e vitit 2006.

Kërkesa në rritje për transplantin ka krijuar një fushë të minuar për pacientët e mundshëm dhe shpesh vulnerabël.

Uebsajtet ‘e shkëlqyeshme’ dhe llogaritë e mediave sociale mund të errësojnë praktikat e dyshimta dhe ndonjëherë vëzhgimin e pakët të rregulloreve që rregullojnë këtë lloj pune. Ndërkohë, klinikat në pikat e nxehta të turizmit të transplantimit si Turqia janë rritur si kërpudha, duke ofruar paketa që mund të jenë të përballueshme për shumë njerëz.

Çdo klinikë për transplantin e flokëve në Angli duhet të regjistrohet në Komisionin e Cilësisë së Kujdesit. Regjistrimi përfshin inspektime, por nuk ka asnjë trajnim të njohur zyrtarisht, as ndonjë ligj që ndalon, për shembull, një klinikë që zvogëlon kostot duke lejuar më pak mjekë të kualifikuar për transplantim.

“Është një industri e egër ende”, thotë Spencer Stevenson, mjek. Stevenson thotë se transplantet e mjekrës janë teknikisht sfiduese. Flokët e kokës mund të jenë më të hollë dhe më të butë se qimet e fytyrës, duke kërkuar përzierjen e kujdesshme të qimeve në zona të holla ose me njolla për të arritur një pamje uniforme.

“Mund të bëni një transplant të keq flokësh dhe ndonjëherë mund t’i shpëtoni, por me mjekrën është një problem i madh sepse është në fytyrën tuaj,” thotë ai. “Ju nuk mund të vendosni një kapele mbi të.”

Dëshmitë e pasigurisë mashkullore rreth qimeve të fytyrës janë të bollshme në internet, ku çdo pacient i mundshëm transplantimi fillon udhëtimin e tij. Bordi publik i mesazheve “beards” i Reddit ka 1.2 milionë anëtarë anonimë.

Në mars të vitit të kaluar, Mathieu Vigier Latour, student 24-vjeçar nga Franca, udhëtoi në Stamboll për një transplant të mjekrës. Për pak më shumë se 1000 £, ai mori 4000 njësi nga pjesa e pasme e kokës.

“Kur filloi të rritej, dukej si një iriq; ishte e pakontrollueshme”, tha babai i tij, Jacques Vigier Latour.

Stevenson thotë se përsosja e këndit të rritjes së qimeve të transplantuara për të arritur një model me pamje natyrale në një mjekër të re kërkon aftësi. Rritja e Latour ishte e ‘skicuar’ keq dhe e rastësishme. Kirurgu i tij doli të ishte një agjent pronash dhe Latour kishte dhimbje, vuajti nga djegiet dhe nuk mund të flinte.

Ndërsa një specialist belg i transplantit ishte në procesin e përpjekjes për të rregulluar mjekrën e Latour-it, ai zhvilloi një lloj shoku post-traumatik dhe çrregullime dismorfike trupore, sipas babait të tij.

Tre muaj pas transplantit të dështuar, ai vrau veten.

“Ai kishte hyrë në një rreth vicioz nga i cili nuk mund të shpëtonte më”, tha babai i tij.

Greg Williams, një ish-kirurg djegieje, i cili kaloi në transplantin e flokëve në vitin 2012, thotë se operacioni shpesh nuk është një opsion i mirë për burrat me mungesë të konsiderueshme mbulimi. “Ekziston një rrezik shumë i lartë që një transplantim të mos duket i natyrshëm nëse po flisni për të bërë fytyrën plotësisht,” thotë Williams.

“Është e qartë se ka një treg të zi dhe se ka njerëz të patrajnuar që përdorin pacientët vetëm për të fituar para,” thotë Ozlem Biçer, kirurge që ka operuar në Stamboll që nga viti 1998.

Ajo dhe ekipi i saj trajtojnë vetëm një pacient në ditë dhe çmimet e saj janë të pranueshme “por tregu i zi është një problem në të gjithë botën, jo vetëm në Turqi”.

The post Tregu i zi ka sjellë edhe vetëvrasje / Rritja e papritur, befasuese e transplantit të mjekrës appeared first on Gazeta Si.

Nga Gazeta ‘Si’– Filmat dhe shfaqjet televizive shfaqën për një kohë të gjatë fuqinë e gjesteve sublime romantike.

Por kushdo që ka qenë në një lidhje e di se këto momente serenatash nuk janë të realizueshme në jetën e përditshme, të paktën jo gjatë gjithë kohës.

Kjo nuk do të thotë që ne nuk mund ta shfaqim dashurinë tonë në mënyra të tjera. Shkruani: “mikromanci”. Pra, çfarë saktësisht përfshin ky fenomen takimi dhe a ka ndonjë anë negative?

Çfarë do të thotë ‘mikromanci’?

“Mikromanca ka të bëjë me veprimet e vogla dhe kuptimplote që ndërtojnë lidhjen”, tha ekspertja e takimeve Sabrina Zohar për HuffPost.

“Nuk janë gjeste madhështore apo takime të shtrenjta – është të kujtosh gjërat e vogla, të shfaqesh vazhdimisht, të jesh emocionalisht i pranishëm.”

Ajo theksoi se dashuria e vërtetë është “në detaje”, dhe jo drama gjithëpërfshirëse e momenteve të mëdha romantike. Këto akte të vogla mirësie ushqejnë lidhjen.

“Micromancing janë aktet e vogla, të përditshme të dashurisë që i kujtojnë partnerit tuaj se sa shumë kujdeseni vërtet për të”, tha April Davis , themeluesja e Luma Luxury Matchmaking.

“Është dërgimi i një mesazhi të ëmbël gjatë një dite të ngarkuar në punë, ose duke i lënë një shënim të vogël dashurie të ngjitur në frigorifer. Këto gjeste të vogla janë ato që me të vërtetë ndërtojnë intimitet, besim dhe lidhje emocionale me kalimin e kohës.”

“Veprimet e thjeshta dhe të menduara tregojnë kujdes të vërtetë,” tha eksperti i takimeve Andrea McGinty . “Këto gjeste janë shpesh tregues të hershëm të marrëdhënieve kuptimplote.”

Cilat janë përfitimet?

“Mikromancat janë një mënyrë e shkëlqyer për të treguar se dashuria juaj është autentike dhe e qëndrueshme,” tha trajneri i takimeve dhe eksperti i marrëdhënieve James Preece.

 “Ju po merrni kohë nga dita juaj për ta bërë partnerin tuaj të ndihet i veçantë, kështu që është një akt i madh mirësie.”

Përveçse i tregoni partnerit tuaj se po mendoni vazhdimisht për të, këto gjeste ofrojnë një mënyrë relativisht të lirë për t’i kujtuar se sa të rëndësishëm janë për ju. Dashuria qëndron në prekjet personale, jo në etiketat e çmimeve.

“Është një mënyrë shumë e lirë për t’u lidhur dhe për të treguar vlerësim, dhe është diçka që mund ta bëni çdo ditë në mënyrë spontane,” tha Preece.

Në të vërtetë, jeta nuk lejon gjithmonë takime të bukura për darka, festa surprizë dhe arratisje në fundjavë. Por ju ende mund ta bëni partnerin dhe marrëdhënien tuaj prioritet.

“Bukuria e mikromances është se ajo e bën të mundur romancën në çdo kohë, kudo,” tha Davis. “Gjestet madhështore janë të mrekullueshme, por nuk janë gjithmonë realiste. Jo të gjithë mund të planifikojnë udhëtime luksoze ose dhurata të shtrenjta me një buxhet të ngushtë, projekte pune dhe kujdes për fëmijët. Micromancing i ndihmon çiftet të rindezin shkëndijën e tyre dhe të ndihen të vlerësuar në kaosin e përditshëm të jetës.”

A ka ndonjë anë negative?

Mikromanca nuk është një zgjidhje e mirë për problemet e marrëdhënieve ose një mbështetje për forma të tjera intimiteti.

“Nëse këto gjeste të vogla përdoren në vend të gjesteve të mëdha apo edhe lidhjeve më të thella emocionale, kjo mund të shkaktojë probleme më të mëdha,” tha terapistja e licencuar e martesës dhe familjes Hannah Reeves .

“Në disa raste, këto veprime të vogla mund të përdoren gjithashtu për të maskuar shqetësime më të thella dhe mund të ofrojnë një ndjenjë të rreme sigurie.”

Megjithëse t’u kujtosh njerëzve se dashuria është në detajet e vogla është e mrekullueshme, ajo këshilloi që të mos lejohet që mikromanca të zëvendësojë komunikimin kuptimplotë dhe punën më të thellë në marrëdhënie. Mos lejoni që dashuria të jetë e njëanshme.

“Rreziku më i madh është t’i japësh mikromanci dikujt që nuk po ia kthen”, tha Zohar. “Ju nuk mund ta fusni veten në një marrëdhënie duke mbi-funksionuar ose duke dhënë tepër. Dhe nganjëherë njerëzit përdorin gjuhën e mikromancisë për të justifikuar përpjekjet e pakta – ‘Epo, dërgova mesazh mirëmëngjesi, a nuk mjafton kjo?’

 Jo. Qëllimet janë të rëndësishme.

Ju gjithashtu duhet të siguroheni që gjestet tuaja të vogla të jenë personale, duke marrë vërtet parasysh interesat e partnerit tuaj dhe gjuhën e dashurisë./ Huff Post

The post Çfarë është ‘Mikromanca’ që konsiderohet si çelësi i lumturisë në marrëdhënie? appeared first on Gazeta Si.