Nga Gazeta “SI”- “Të jesh shqiptar
e vdekja të mos të gjejë
edhe në skaj të botës
e pamundur është”
Këto vargje janë të poetit Ali Podrimja, të shkruara më herët, ndoshta kur ideja e vdekjes i sillej në kokë dhe e mundonte. Ai ishte i mësuar me vdekjen, me praninë e saj, me hijen dhe pikëllimin që ajo ta jep paradhënie, ende pa arritur por me destinacion të qartë.
Pas vdekjes së të birit, Lumit për të cilin Podrimja shkroi dhe vajtoi gjatë nëpërmjet poezisë, si duket vdekja si proces erdhi dhe u bë më konkrete, duke e rrethuar jo vetëm më mister ikjen e tij, por sigurisht dhe me dhimbjen e madhe për humbjen e një prej poetëve më të mëdhenj shqiptarë.
Vdekja e papritur në Francë
Në korrik të vitit 2012, Ali Podrimja ishte i ftuar në festivalin letrar “Zërat e Mesdheut” në qytetin Lodeve të Francës. Pas një mungese të pashpjegueshme, më 21 korrik, autoritetet franceze gjetën trupin e tij të pajetë në një zonë të gjelbëruar, pranë një lumi, rreth 4 kilometra larg qytetit. Policia bëri të ditur se në trupin e tij nuk kishte shenja dhune, ndërsa rrethanat e vdekjes mbetën fillimisht të paqarta. Autopsia pritej të jepte një version zyrtar, por sipas burimeve të para, vdekja e poetit dyshohej të kishte ardhur për shkaqe natyrore. Lajmi i ndarjes nga jeta të Podrimjes hidhëroi mbarë botën letrare shqiptare.
Nga Gjakova në piedestalin e letërsisë shqipe
Ali Podrimja lindi më 28 gusht 1942 në Gjakovë. Shkollimin fillor dhe gjimnazin i kreu në vendlindje, ndërsa studimet universitare në Fakultetin Filozofik, drejtimi Gjuhë dhe Letërsi Shqipe, në Universitetin e Prishtinës. Që në moshë të re, ai do të lidhej ngushtë me fjalën e shkruar, duke hedhur hapat e parë drejt krijimtarisë poetike.
Në vitin 1966, Podrimja nisi punën në gazetën e përditshme “Rilindja”, në rubrikën e kulturës, ndërsa më vonë, në vitin 1976, kaloi në edicionin e botimeve të kësaj shtëpie, ku udhëhoqi bibliotekat “Poezia shqipe”, “Letërsia botërore” dhe “Letërsitë e ish-bashkësisë jugosllave”. Ishte anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës dhe i PEN-it shqiptar, ndërsa në vitin 1996 u zgjodh anëtar korrespondent i Akademisë së Shkencave dhe Arteve të Kosovës (ASHAK), për t’u bërë anëtar i rregullt në vitin 2000.
Krijimtaria poetike
Poezinë e parë, “Arabja”, Ali Podrimja e botoi në vitin 1957, në revistën “Jeta e Re”. Në të njëjtën revistë, katër vite më pas, u botua edhe libri i tij i parë poetik, “Thirrje”. Pasuan përmbledhje të tjera, si “Shamijat e përshëndetjeve” (1963), “Dhimbë e bukur” (1967), “Sampo” (1969), “Torzo” (1971), “Lum, lumi” (1982), “Zari”, “Buzëqeshje në kafaz”, si dhe vepra në prozë si “Burgu i hapur” (1998) dhe “Harakiri”. Përveç poezisë, ai la pas edhe ese e tregime, duke bashkëpunuar rregullisht me revista, gazeta dhe platforma letrare në gjuhën shqipe brenda dhe jashtë trojeve shqiptare.
Krijimtaria e tij u vlerësua me shumë çmime letrare, në Kosovë, Shqipëri dhe jashtë kufijve, ndërsa librat e tij janë përkthyer dhe ribotuar në disa gjuhë të huaja. Podrimja mbeti gjithmonë një zë i veçantë i poezisë moderne shqipe, me një individualitet që e dallonte nga bashkëkohësit.
Trashëgimia
Ali Podrimja mbetet një prej poetëve më të rëndësishëm shqiptarë të shekullit XX. Vepra e tij është një gur themeli i poezisë bashkëkohore shqipe, duke e shndërruar atë në një figurë që do të kujtohet gjatë, jo vetëm për fjalën e fuqishme poetike, por edhe për kontributin e tij në kulturën dhe identitetin letrar shqiptar.
The post Ali Podrimja, të parandjesh vdekjen… appeared first on Gazeta Si.