Jacqueline Wilson ka shkruar për më shumë se pesë dekada dhe ka botuar qindra libra. Ajo e përshkruan romanin e saj të ri, “Picture Imperfect”, vazhdimin për të rritur të “The Illustrated Mum”, si “gjënë më të lehtë dhe më të vështirë” që ka shkruar ndonjëherë.
Botuar në vitin 1999, “The Illustrated Mum” tregon historinë e dy motrave, Dolphin dhe Star, që përpiqen të përballojnë nënën e tyre të paqëndrueshme dhe plot tatuazhe, Marigold, çrregullimi bipolar i së cilës kërcënon ta shkatërrojë familjen e tyre.
Vazhdimi fokusohet te Dolphin, tashmë 33 vjeçe, ende duke u kujdesur për nënën e saj dhe e pakënaqur me jetën, duke jetuar në një dhomë me qira dhe duke punuar në një sallon tatuazhesh.
“E kishte të lehtë sepse e kam dashur shumë atë libër,” thotë Wilson.
“Por ishte e vështirë sepse njerëzit kanë idetë e tyre për atë që mund t’u ketë ndodhur personazheve. Disa donin që Marigold të ishte shëruar, që Dolphin të kishte një karrierë të shkëlqyer, që Star të ishte motra e madhe perfekte, por jeta reale nuk funksionon gjithmonë kështu, dhe unë gjithmonë kam dashur që librat e mi të jenë të vërtetë ndaj jetës.”
E vërteta, edhe kur është e pakëndshme, ka qenë gjithmonë shenja dalluese e Wilson-it. Nga “Tracy Beaker” te “Dustbin Baby” dhe “The Illustrated Mum”, ajo ka shkruar për familje të çrregullta, sëmundje mendore, varfëri dhe reziliencën e fëmijëve që përballen me këto gjëra.
Autorja shumë e dashur, e cila u nderua me titullin “Dame” në vitin 2008, pranon se gjithmonë ka ndier një dashuri të veçantë për “The Illustrated Mum” dhe e konsideron atë “një nga librat e saj të preferuar”.
“Është i dhimbshëm në disa aspekte, por mora aq shumë letra nga fëmijë që më thoshin: ‘është tamam si mamaja ose babai im’,” thotë ajo.
“Kohët e fundit në një koncert, një grua më përqafoi dhe më tha ‘faleminderit që më ndihmove të përballoj nënën time’ dhe kjo pothuajse më bëri të qaj. Të mendosh që një libër mund të ketë rëndësi pas kaq shumë vitesh, kjo është arsyeja pse doja t’i rikthehesha personazheve.”
Jetët e tre grave janë zhvilluar në mënyra si të pritshme ashtu edhe të dhimbshme, Marigold ende nuk arrin të marrë rregullisht medikamentet ose të stabilizohet. Star është bërë mjeke dhe jeton në Edinburg, e shkëputur nga problemet mendore të Marigold-it.
Ndërsa Dolphin, për të cilën Wilson ndjen më shumë empati, është “ajo tek e cila gjithmonë drejtohen të gjithë, ajo që i mban gjërat bashkë kur Marigold hyn në situata të çuditshme”.
“Është e kujdesshme, por edhe e mërzitur, ka vështirësi në marrëdhënie dhe nuk ndihet e plotësuar,” shpjegon ajo. “Në këtë libër, doja t’i jepja mundësi në dashuri dhe në punë, në mënyrë që të kuptonte çfarë dëshiron vërtet.”
Kur “The Illustrated Mum” u botua për herë të parë, Wilson u paralajmërua se një skenë, kur Marigold lyen veten me bojë të bardhë toksike për të fshehur tatuazhet, mund të ishte “shumë e rëndë” për fëmijët.
“Më thanë që ishte e frikshme, ndoshta tepër,” kujton Wilson. “Por mendova: jo, ajo skenë ishte momenti që do ta shtynte Dolphin të kërkonte ndihmë. Duhej të ishte aty, dhe për fat, ia dola.”
Wilson këmbëngul që nuk ka pendesa për temat e vështira në librat e saj, megjithëse ka pasur kritika herë pas here që e akuzonin se e kalonte cakun.
Ajo qesh kur kujton një ankesë nga një nënë e zemëruar që e akuzoi se i kishte prishur vajzës fëmijërinë, sepse njëri nga librat e saj nënkuptonte që fëmijët 11-vjeçarë nuk besonin më te Babagjyshi.
“Ti s’mund t’i kënaqësh të gjithë,” thotë ajo duke qeshur.
Megjithatë, për gjithë guximin në temat që trajton, ajo është e qartë për kufijtë që nuk i kalon. Ajo e pranon se të rinjtë sot janë të ekspozuar ndaj shumë më tepër gjërash sesa në vitet 1990 apo 2000, me tema si mizogjinia, abuzimi online dhe kultura “incel” që depërtojnë deri në klasat e shkollës.
Por sipas saj, këto realitete më të errëta i përkasin letërsisë për të rritur, jo asaj për fëmijë.
“Nëse do të trajtoja diçka aq shqetësuese si fenomeni incel në një libër për fëmijë, do të ishte vetëm e nënkuptuar,” shpjegon ajo. “Me libra për të rritur, mund të shkruash më lirshëm. Me fëmijët, duhet të jesh i sinqertë, por pa i mbingarkuar.”
Wilson thekson se “Picture Imperfect” nuk është libër vetë-ndihme.
“Nuk po them: ‘nëse je si Dolphin, ja çfarë duhet të bësh’, por doja të tregoja realitetin e të qenit fëmijë i një prindi me sëmundje mendore.
“Shpesh njëri prej vëllezërve apo motrave mban gjithë barrën, ndonjëherë e ndjen si detyrim, ndonjëherë me hidhërim. Nuk ka përgjigje të thjeshta.”
Autorja ka njohur vetë papërsosmëritë e jetës. Pasi u martua në moshë të re, ajo flet hapur për mospërputhjen me ish-bashkëshortin dhe vitet e vetmisë që pasuan.
“Mbaj mend një ditë kur martesa sapo më ishte prishur, kaldaja ishte gati të merrte flakë, s’kisha asgjë për të ngrënë në frigorifer dhe u zgjova herët për të bërë katër vizita në shkolla. Një mësuese më tha që më kishte zili për jetën time glamuroze dhe mendova: ‘Ah, sikur ta dije’.”
Për 23 vitet e fundit, 79-vjeçarja ka qenë në një marrëdhënie të lumtur me një grua, dhe vitin e kaluar tha se ishte “e lumtur” që konsiderohej si ikonë gay.
Një nga temat më prekëse në “Picture Imperfect” është përpjekja e Dolphin për të kuptuar dashurinë. Wilson thotë se dikur ishte cinike për atë që ndjehet si dashuri, por kjo ndryshoi kur takoi partneren e saj aktuale.
“Mendoja se ndjenja e madhe e dashurisë ishte një mit, por kur fillova të dilja me partneren time, ndjeva me të vërtetë flutura në stomak, dhe kjo ishte e mrekullueshme.”
Duke qenë se tatuazhet janë pjesë qendrore si të karakterit të Marigold-it, ashtu edhe të karrierës së Dolphin-it, Wilson pyetet nëse do të bënte ndonjëherë tatuazh vetë.
Ajo qesh. “Mendova ndoshta një delfin të vogël do të ishte mënyrë e bukur për të reklamuar librin, por lëkura ime është shumë e brishtë, ndoshta do bëj vetëm një me henna.”
Vitin e kaluar, Wilson publikoi romanin e saj të parë për të rritur, “Think Again”, vazhdim i serisë “Girls”. Ai u bë debutimi për të rritur më i shitur në format të fortë në vitin 2024.
Ajo thotë se e shijon lirinë që vjen me letërsinë për të rritur. “Në librat për fëmijë, nuk mund të shkosh shumë larg, nuk do t’i frikësosh apo mërzitësh fëmijët me detaje të rënda. Me librat për të rritur, mund të shkruash gjithçka që ndjen si të vërtetë, është si të marrësh dy herë nga e njëjta qershi, dhe ndihem me fat për këtë.”
Wilson është e rezervuar, por lë të kuptohet se ka shkruar tashmë 30,000 fjalë nga një tjetër vazhdim./BBC/KultPlus.com
Login
