Në vitin 1992, babai i tij hipi në një gomone nga Shqipëria në kërkim të një të ardhmeje për familjen e tij. Fillimisht zbarkuan në Pulia, pastaj u nisën drejt Savignos. Aty i çoi puna, e gjetur falë fjalës së gojës.
âNĂ« vitin â95 mbĂ«rritĂ«m edhe unĂ« dhe nĂ«na ime, unĂ« nuk kisha mbushur ende tre vjeç. Italia dhe Bolonja janĂ« shtĂ«pia ime, por pĂ«r tĂ« ndĂ«rtuar tĂ« ardhmen time, mĂ« Ă«shtĂ« dashur tĂ« largohem jashtĂ« vendit. ShumĂ« paragjykime dhe shumĂ« pak mundĂ«si pĂ«r ne tĂ« rinjtĂ«. NĂ«se e quajnĂ« âikje tĂ« truritâ, ka njĂ« arsyeâ.
Dy herë i detyruar të emigrojë
Historia e Eriseld Zenelit, 33 vjeç, është historia e një emigrimi të dyfishtë. Nga Shqipëria në Bolonjë dhe nga Bolonja në Luksemburg, ku sot punon për Parlamentin Evropian.
âDo tĂ« doja tâi ktheja ItalisĂ« atĂ« qĂ« mĂ« ka dhĂ«nĂ« nĂ« arsim duke qĂ«ndruar nĂ« BolonjĂ«, por nuk ishte e mundur. Tani e bĂ«j nga Luksemburgu, ku jam punĂ«suar nĂ« pĂ«rfaqĂ«sim tĂ« ItalisĂ«â.
PĂ«r Zenelin, Italia Ă«shtĂ« vendi i tij; ShqipĂ«ria Ă«shtĂ« thjesht rrĂ«nja e familjes dhe gjuha amtare. MbĂ«rriti nĂ« Savigno kur ishte ende fĂ«mijĂ«, aty bĂ«ri shkollĂ«n fillore dhe tĂ« mesme, u diplomua nĂ« âRosa Luxemburgâ, ndĂ«rsa prindĂ«rit e tij, me sakrifica tĂ« mĂ«dha, blenĂ« njĂ« apartament tĂ« vogĂ«l nĂ« Monteveglio.
Nga punëtor i thjeshtë në master me notën maksimale
âNuk kam ndjekur rrugĂ«n klasike â tregon Zeneli â: pas diplomĂ«s shkollore fillova punĂ« si nĂ«punĂ«s, sepse familja ime ishte e varfĂ«r dhe nuk mund ta pĂ«rballonte universitetinâ.
Pas disa vitesh kursen para dhe, duke punuar, regjistrohet në Shkencat e Edukimit. Më pas kryen një master në Psikologjinë e organizatave, të cilin e përfundon me rezultate të shkëlqyera.
âPastaj kĂ«rkova njĂ« punĂ« tjetĂ«r dhe u punĂ«sova si kapotren pĂ«r Trenitalia. Punoja nĂ« trenat Frecciarossa pĂ«r tre vite dhe arrita tĂ« blej njĂ« shtĂ«pi nĂ« BolonjĂ« nĂ« vitin 2021, por kuptova se nuk do tĂ« kisha mĂ« shumĂ« mundĂ«si pĂ«r tĂ« ecur pĂ«rparaâ.
Ai e përmbledh situatën në dy fjali:
âItalia nuk i vlerĂ«son dhe nuk i mban talentet e reja. Dhe unĂ«, me atĂ« emĂ«r, mbiemĂ«r dhe vendlindje nĂ« dokumente, hasa shumĂ« dyer tĂ« mbylluraâ.
Paragjykimet dhe ândryshimi i emritâ pĂ«r vĂ«llain
Edhe në Bolonjë paragjykimet ishin të forta.
âGjithmonĂ« mĂ« kanĂ« parĂ« si tĂ« huajin, sidomos nĂ« vitet e para nĂ« Savigno. U bĂ« mĂ« mirĂ« nĂ« gjimnaz, por kur kĂ«rkoja punĂ«, mjaftonte tĂ« shihnin emrin tim dhe mĂ« stigmatizoninâ.
Për këtë arsye, kur lindi vëllai i tij gjashtë vite më vonë në Bolonjë, Zeneli këmbënguli që prindërit ta quanin Giulio.
âDo tĂ« kishte nĂ« dokumente qytetin e BolonjĂ«s, njĂ« emĂ«r italian dhe njĂ« mbiemĂ«r qĂ« mund tĂ« maskohej. Nuk doja tĂ« kalonte atĂ« qĂ« kalova unĂ«â.
Nga treni në Parlamentin Evropian
Pas disa vitesh punë të lodhshme, Zeneli vendosi të lërë vendin e sigurt të punës dhe në vitin 2022 aplikoi për një praktikë në Parlamentin Evropian, që ofrohej për të diplomuarit me rezultate të shkëlqyera.
âBĂ«ra 7 muaj praktikĂ« dhe pastaj mĂ« ofruan njĂ« vend pune tĂ« pĂ«rhershĂ«m. Sot punoj nĂ« departamentin e personelit tĂ« Parlamentit Evropian nĂ« Luksemburg. Në Itali do tĂ« pĂ«rballesha gjatĂ« me njĂ« punĂ« tĂ« pasigurt dhe tĂ« paguar pak; kĂ«tu paguajnĂ« mirĂ« dhe tĂ« lejojnĂ« tĂ« ecĂ«sh pĂ«rpara, edhe pa njĂ« sfond tĂ« pasur familjar.
UnĂ«, djali i njĂ« shoferi kamioni qĂ« erdhi me gomone dhe i njĂ« amvise, sot punoj kĂ«tu dhe nuk pĂ«rjetoj paragjykime. NĂ« Luksemburg nuk e kam ndier kurrĂ« peshĂ«n e origjinĂ«s sime, nuk ndihem mĂ« i huaj. Gjykohesh vetĂ«m nga puna qĂ« bĂ«n: nĂ«se e bĂ«n mirĂ«, pĂ«rparon; nĂ«se jo, bie poshtĂ«â.
Një histori që frymëzon
Një postim i tij në rrjetet sociale, ku tregon historinë e jetës së tij me një foto si fëmijë në Shqipëri dhe një tjetër në moshën 33-vjeçare ulur në Parlamentin Evropian, po bëhet viral në Itali dhe Evropë. Në të, Zeneli rrëfen rrugën e tij të vështirë dhe u bën thirrje të rinjve të mos dorëzohen.
Por shpreh edhe një reflektim të hidhur për Italinë:
âKjo pĂ«rvojĂ« pĂ«rfaqĂ«son realitetin e njĂ« brezi tĂ« tĂ«rĂ« qĂ« e do ItalinĂ«, por shpesh Ă«shtĂ« i detyruar tĂ« largohet pĂ«r tâu realizuar. NjĂ« fenomen qĂ«, edhe pse i heshtur, ka njĂ« kosto shumĂ« tĂ« madhe pĂ«r vendin tonĂ«â.
Ai e thotë hapur:
âItalia tĂ« pĂ«rgatit shumĂ« mirĂ«, jashtĂ« vendit tĂ« hapin dyert, por pastaj nuk tĂ« mban pranĂ«, edhe kur ti do tâi ktheje diçka nga ajo qĂ« tĂ« ka dhĂ«nĂ«â.
Dhe për Bolonjën?
âE dua shumĂ«, por Ă«shtĂ« njĂ«soj si vendi. Do tĂ« doja tĂ« takoja kryetarin e bashkisĂ« Lepore dhe tâi tregoja historinĂ« time pĂ«r tĂ« dhĂ«nĂ« njĂ« kontribut, nĂ«se ai do ta dĂ«shirojĂ«â.
Corriere della Sera
The post Historia e ish-punonjĂ«sit tĂ« trenit Eriseld Zeneli qĂ« sot punon nĂ« Parlamentin Europian: Erdha nĂ« Itali nĂ« vitin 95âČ bashkĂ« me nĂ«nĂ«n time first appeared on JavaNews.al.