Gazeta Si â Historia moderne e AlaskĂ«s, shtetit amerikan ku Donald Trump dhe Vladimir Putin do tĂ« takohen nĂ« gusht, duke vendosur potencialisht fatin e UkrainĂ«s, fillon nĂ« vitin 1741.
Atë vit, Vitus Bering, një eksplorues dhe kartograf rus i lindur në Danimarkë, lundroi nëpër ngushticën që do të mbante emrin e tij dhe pa malin Saint Elias (disa vite më vonë, italiani Alessandro Malaspina do të kalonte gjithashtu nga këtu, por kjo është një histori tjetër).
Kështu filloi pushtimi i Alaskës nga Perandoria Ruse, e cila do të mbante kontrollin e gadishullit për 84 vjet: nga viti 1784, kur u themelua vendbanimi i parë i përhershëm në Kodiak, deri në vitin 1867, kur u nënshkrua akti i shitjes Shteteve të Bashkuara.
Një shekull e gjysmë më vonë, një shkëmbim tjetër territoresh mund të ndodhte në Alaskë (vetë Trump e ka thënë këtë): dhe është këtu që ndoshta do të vendoset e ardhmja e luftës në Ukrainë, e vendosur midis një armëpushimi dhe përshkallëzimit ushtarak.
Pushtimi i Alaskës
Eksploratorët rusë që hynë në akullin e Alaskës në mesin e shekullit të 18-të e kuptuan shpejt se ajo ishte e banuar nga miliona kafshë ujore, kryesisht vidra dhe foka dhe se ky territor i ri mund të sillte mallra dhe para në atdhe.
KĂ«shtu, nĂ« vitin 1784, kompanitĂ« tregtare âSelikovâ dhe âGolicovâ themeluan bazĂ«n e tyre nĂ« Kodiak, e cila u bĂ« vendbanimi i parĂ« i pĂ«rhershĂ«m rus nĂ« Alaska.
Pesëmbëdhjetë vjet më vonë, në vitin 1799, u themelua Kompania Ruso-Amerikane, e autorizuar nga Cari Paul I për të tregtuar deri në paralelin e 52-të verior.
Megjithatë, kolonizimi i vërtetë nuk ndodhi kurrë. Për shkak të klimës së ashpër, popullsia ruse në Alaska nuk i kaloi kurrë 800, dhe eksploruesit rusë filluan të shikonin drejt jugut në kërkim të një klime më të favorshme. Ata arritën deri në Kaliforni, ku në fillim të shekullit të 19-të themeluan një vendbanim në Fort Ross.
Sa larg është Shën Petersburgu?
Faktorë të tjerë, përveç të ftohtit, e ndërlikuan marrëdhënien midis Alaskës dhe Perandorisë Cariste. Kodiak ishte shumë larg kryeqytetit të atëhershëm, Shën Petersburgut, dhe komunikimet ishin të vështira, kështu që shumë preferonin të zhvendoseshin atje për një kohë dhe pastaj të ktheheshin në shtëpi pasi të kishin fituar disa para.
Marrëdhëniet me vendasit nuk ishin kurrë të lehta, pavarësisht përpjekjeve të misionarëve ortodoksë për konvertim.
Dhe kështu në mesin e shekullit të 19-të, kur edhe kafshët me qime po bëheshin të rralla, ideja e heqjes dorë nga Alaska filloi të dilte në sipërfaqe.
Shtysa vendimtare ishte Lufta e Krimesë, e cila nga viti 1853 deri në vitin 1856 e vuri Perandorinë Ruse kundër një koalicioni të udhëhequr nga Britania.
RusĂ«t ishin tĂ« tmerruar nga njĂ« sulm i mundshĂ«m i MarinĂ«s MbretĂ«rore nĂ« Alaska dhe kĂ«shtu, pas konfliktit, Cari AleksandĂ«r II arriti nĂ« pĂ«rfundimin se territori duhej tĂ« lihej. Por kujt? Jo britanikĂ«veâŠ
PĂ«r njĂ« grusht dollarĂ«âŠ
Në imagjinatën e shumë amerikanëve, Alaska përfaqësonte një tokë mundësish dhe pse jo, edhe ari. Nga ana tjetër, për Rusinë, Shtetet e Bashkuara ishin partneri ideal: si, sepse marrëdhëniet midis dy vendeve ishin të mira, ashtu edhe sepse shërbenin si kundërpeshë ndaj britanikëve në Amerikën e Veriut (Kanadaja ishte një koloni britanike).
Bisedimet me Perandorinë Ruse filluan nën drejtimin e presidentit Andrew Johnson, pasardhësin e Abraham Lincoln dhe u drejtuan nga Sekretari i Shtetit, William H. Seward.
Ato pĂ«rfunduan mĂ« 30 mars 1867, nĂ« Sitka, me nĂ«nshkrimin e âBlerjes sĂ« AlaskĂ«sâ, kontrata qĂ« pĂ«rcaktonte blerjen e AlaskĂ«s nga Shtetet e Bashkuara pĂ«r 7.2 milionĂ« dollarĂ« (pak mĂ« shumĂ« se 4 dollarĂ« pĂ«r kilometĂ«r katror). Transferimi i sovranitetit u bĂ« zyrtarisht mĂ« 8 tetor, kur flamuri rus u ul dhe ai amerikan u ngrit nĂ« Sitka.
âKopshti i Ariut Polarâ i Johnson-it
NĂ« atĂ« kohĂ«, operacioni u prit me skepticizĂ«m nga shumica e publikut amerikan. Blerja filloi tĂ« quhej âMarrĂ«zia e Seward-itâ dhe Alaska, si âKopshti i Ariut Polar tĂ« Johnson-itâ.
Klima ndryshoi rrënjësisht tre dekada më vonë, kur u zbuluan depozita ari në zonën e Nome dhe Alaska u pushtua nga kërkuesit.
Kur u gjet më shumë ar në Klondike aty pranë, në territorin kanadez, shumë kërkues (përfshirë shkrimtarin Jack London) filluan të lëviznin nga njëra anë në tjetrën, gjë që inkurajoi rritjen e vendbanimeve të para dhe ndërtimin e rrugëve.
NĂ« vitin 1884, Alaska u bĂ« njĂ« distrikt i Oregonit, pastaj njĂ« âterritor i organizuarâ nĂ« vitin 1912. MĂ« 7 korrik 1958, presidenti Eisenhower nĂ«nshkroi Aktin e ShtetĂ«sisĂ«, duke e bĂ«rĂ« AlaskĂ«n shtetin e 49-tĂ« tĂ« SHBA-ve. NĂ« vitin 1968, depozita mĂ« e madhe e naftĂ«s dhe gazit natyror nĂ« AmerikĂ«n e Veriut u zbulua nĂ« Alaska.
Pasojat e blerjes së Alaskës
MarrĂ«veshja e nĂ«nshkruar nĂ« vitin 1867 âpĂ«rdoriâ Ishujt Diomede, dy ishuj tĂ« vegjĂ«l nĂ« mes tĂ« NgushticĂ«s sĂ« Beringut, pĂ«r tĂ« vendosur kufirin midis RusisĂ« dhe Shteteve tĂ« Bashkuara dhe pĂ«r kĂ«tĂ« arsye midis AzisĂ« dhe Amerikave.
Vija, thuhet nĂ« traktat, supozohej tĂ« ndante Diomeden e VogĂ«l dhe Diomeden e Madhe ânĂ« distancĂ« tĂ« barabartĂ«â: njĂ«ri nĂ« Alaska, tjetri nĂ« Siberi.
Kufirit të parë, gjeografik, iu shtua një kufi kohor në vitin 1884, me gjurmimin e Vijës Ndërkombëtare të Datës që ndante Lindjen dhe Perëndimin e botës.
Vetëm 85 kilometra larg, më pak se katër kilometra nëse përfshihen Ishujt Diomede, Alaska dhe Siberia tani ishin të ndara deri në 21 orë kohë.
Me shpërthimin e Luftës së Ftohtë, ato kufij simbolikë u bënë një mur i pakalueshëm: nëse njëra ushtri do të kalonte vijën e kuqe në mes të Arktikut, konflikti do të kishte qenë i pashmangshëm.
âPerdja e Akullitâ u shkri vetĂ«m mĂ« 7 gusht 1987, kur amerikania Lynne Cox notoi â me bekimin e Reaganit dhe Gorbaçovit â 3.8 kilometrat qĂ« ndanin Diomedin.
Sarah Palin dhe ish-Presidenti Medvedev
Pas rënies së Bashkimit Sovjetik, ideja e lashtë dhe interesante e një Ure në Ngushticën e Beringut, një lidhje ambicioze ndërkontinentale që ishte diskutuar që nga shekulli i 19-të, u rikthye në qendër të vëmendjes (me shumë mundësi nuk e pa dritën e ditës për shkak të çështjeve teknike, të lidhura me klimën dhe gjeopolitike).
Alaska u rikthye nĂ« qendĂ«r tĂ« vĂ«mendjes nĂ« vitin 2008, kur guvernatorja e shtetit dhe kandidatja pĂ«r zĂ«vendĂ«spresidente Sarah Palin, citoi frazĂ«n tashmĂ« tĂ« famshme: âRusĂ«t janĂ« fqinjĂ«t tanĂ«; nĂ« fakt mund ta shihni RusinĂ« nga kĂ«tuâ.
FjalĂ«t e saj u morĂ«n dhe u bĂ«nĂ« njĂ« slogan (âUnĂ« mund ta shoh RusinĂ« nga shtĂ«pia ime!â). Por padyshim qĂ« kishte njĂ« grimcĂ« tĂ« vĂ«rtete: Alaska Ă«shtĂ« me tĂ« vĂ«rtetĂ« afĂ«r RusisĂ« dhe kĂ«saj â pĂ«rveç burimeve tĂ« saj natyrore â i detyrohet rĂ«ndĂ«sia e saj strategjike.
Shteti mĂ« verior nĂ« Shtetet e Bashkuara Ă«shtĂ« njĂ« matĂ«s i mirĂ« i marrĂ«dhĂ«nieve me RusinĂ«. Nuk Ă«shtĂ« rastĂ«si qĂ« nĂ« vitet e fundit, disa komentatorĂ« tĂ« MoskĂ«s kanĂ« argumentuar se Alaska duhet tâi kthehet RusisĂ«.
Dmitry Medvedev, si gjithmonĂ«, kontribuoi nĂ« hedhjen e benzinĂ«s nĂ« zjarr duke shkruar nĂ« Twitter: âNe presim qĂ« [Alaska] tĂ« kthehet çdo ditĂ«â.
Takimi midis Trump dhe Putin më 15 gusht, i cili mund të vulosë armëpushimin në Ukrainë ose të varrosë negociatat e paqes, do të mbahet në Anchorage.
Ky vendim sigurisht që ka vlerë simbolike, të paktën nga perspektiva e dy protagonistëve. Edhe një herë, si në vitin 1867, historia po vendoset në akullin e Arktikut.
PĂ«rshtati: Gazeta âSiâ
The post Një histori e Alaskës, vendi ku vendoset e ardhmja e botës (në vitin 1867, sikundër dhe sot) appeared first on Gazeta Si.