❌

Reading view

There are new articles available, click to refresh the page.

95 vjetori i vdekjes i revolucionait tĂ« letĂ«rsisĂ« shqipe Andon Zako Çajupit

Andon Zako Çajupi, (27 mars 1866 – 11 korrik 1930), ishte poet i shquar, veprimtar patriot dhe demokrat revolucionar shqiptar. Andon Zako Çajupi lindi nĂ« Sheper tĂ« ZagorisĂ«. Jetoi dhe vdiq ne Egjipt. Mbiemri i tij i mesem i vĂ«rtetĂ« ishte ÇAKO mirepo per arsye te panjohura me kohe i mbeti ZAKO.

NĂ« Nivan kreu mĂ«simet gjysmĂ« tĂ« mesme, tĂ« cilat i plotĂ«soi nĂ« njĂ« lice francez nĂ« Egjipt, ku jetonte i ati. MĂ« 1887, pasi bĂ«ri njĂ« vizitĂ« nĂ« Sheper, qĂ« ishte e fundit pĂ«r tĂ«, Çajupi shkoi nĂ« ZvicĂ«r, atje kreu studimet e larta dhe mori titullin e doktorit tĂ« drejtĂ«sisĂ«.

Nga fundi i shek. XIX mori pjesĂ« gjallĂ«risht nĂ« lĂ«vizjen patriotike shqiptare dhe mbajti krahun e saj mĂ« tĂ« pĂ«rparuar. NĂ« rrethet e gjera atdhetare u bĂ« i njohur me njĂ« artikull qĂ« shkroi nĂ« kuadrin e diskutimit rreth çështjes sĂ« alfabetit nĂ« tĂ« cilin doli kundĂ«r adoptimit tĂ« alfabetit grek pĂ«r gjuhĂ«n shqipe. MĂ« 1919 u zgjodh kryetar i shoqĂ«risĂ« “VĂ«llazĂ«ria” me qendĂ«r nĂ« Kajro.

Qe frymĂ«zuesi dhe njĂ«ri nga hartuesit e memorandumit qĂ« shqiptarĂ«t e Egjiptit i dĂ«rguan KonferencĂ«s sĂ« Paqes mĂ« 1919 nĂ« mbrojtje tĂ« tĂ«rĂ«sisĂ« territoriale tĂ« ShqipĂ«risĂ«. MĂ« 1920 themeloi “ShoqĂ«rinĂ« e Miqve”, e cila nĂ« vitin 1928 e ngriti zĂ«rin kundĂ«r shpalljes sĂ« monarkisĂ« nga Ahmet Zogu.

Vepra letrare e Çajupit njihet si ndĂ«r tĂ« parat vepra satirike me botimin e “Baba Musa Lakuriq”. MĂ« 1902 botoi librin “Baba Tomorri”, njĂ« nga veprat mĂ« tĂ« shquara tĂ« letĂ«rsisĂ« sĂ« Rilindjes KombĂ«tare. Me kĂ«tĂ« pĂ«rmbledhje qĂ« dallohet nga fryma luftarake patriotike, demokratike dhe fryma popullore nĂ« brendi dhe nĂ« formĂ«, Çajupi solli njĂ« ndihmesĂ« tĂ« çmuar nĂ« pasurimin e letĂ«rsisĂ« kombĂ«tare. NĂ« pjesĂ«n e parĂ« dhe tĂ« dytĂ« tĂ« librit janĂ« vendosur me radhĂ« vjershat patriotike dhe ato me temĂ« dashurie; vjershat me karakter shoqĂ«ror dhe fabulat e shqipĂ«ruara janĂ« pĂ«rfshirĂ« nĂ« pjesĂ«n e tretĂ« tĂ« librit, qĂ« pĂ«rmbyllet me komedinĂ« e njohur “PĂ«rrallĂ« nga e kaluara”.

NĂ« historinĂ« e letĂ«rsisĂ« shqiptare Çajupi zuri vend edhe si dramaturg. RĂ«ndĂ«si tĂ« veçantĂ« kanĂ« sidomos komeditĂ« e tij: PĂ«rralle nga e kaluara, Pas vdekjes dhe “KatĂ«rmbĂ«dhjetĂ« vjeç dhĂ«ndĂ«rr”, me tĂ« cilat solli njĂ« ndihmesĂ« me vlerĂ« nĂ« zhvillimin e kĂ«tij lloji nĂ« letĂ«rsinĂ« tonĂ«./ KultPlus.com

Në 90-të vjetorin e datëlindjes së shkrimtarit Agim Gjakova

Shkruan: Vera Pelaj ( Ky shkrim që është realizuar më herët, botohet me shkas, për shënimin e 90-të vjetorit të lindjes së shkrimtarit Agim Gjakova) 

Fotografia: Sevdail Sulejmani

Kush (cili) është Agim Gjakova?

U lind mĂ« 1935. Bir i dy mĂ«suesve gjakovarĂ«, i Demushit, oficer demokrat nĂ« ushtrinĂ« e Fan Nolit si kryeministĂ«r, drejtor didaktik arsimor i tri nĂ«nprefekturave, GjakovĂ«s, MalĂ«sisĂ« dhe Podrimjes, kryetar i KĂ«shillit Nacional Çlirimtar, i burgosur nga Italia fashiste, i torturuar dhe pas demonstratĂ«s qĂ« u bĂ« nĂ« GjakovĂ« pĂ«r lirimin e tij, gjatĂ« sĂ« cilĂ«s u vra Shani Nushi, u plagosĂ«n tĂ« tjerĂ«, u rrahĂ«n e gjakosĂ«n njerĂ«zit, u lirua nga burgu qĂ« tĂ« vdiste nĂ« shtĂ«pi nĂ« vitin 1943. E Ă«ma Emine Gjakova – Shehdula e rriti nĂ« frymĂ«n atdhetare, kur spikati edhe axha i tij Haki Taha qĂ« vrau Milladin Popoviqin.

Agim Gjakova mbaroi shkollĂ«n Normale nĂ« GjakovĂ« dhe shkoi student nĂ« Beograd nĂ« fakultetin filozofik. Fryma atdhetare nuk e la tĂ« qetĂ« edhe atje dhe bashkĂ« me shokĂ«t formoi shoqatĂ«n e studentĂ«ve shqiptarĂ« nĂ« Beograd, “PĂ«rpjekja”, nĂ« gojĂ«n e ujkut, nĂ« kohĂ«n kur sundonte Rankoviqi dhe torturoheshin e vriteshin shqiptarĂ«t e KosovĂ«s nĂ« reprezaljen e ashtuquajtur aksioni pĂ«r mbledhjen e armĂ«ve.

U burgos tri herĂ«. Me gjithĂ« torturat ku ia thyen edhe dhĂ«mbĂ«t, nuk pranoi asgjĂ«]. I thanĂ« “Ti je i ndĂ«rgjegjshĂ«m politikisht dhe me ty nuk bĂ«n fajde dajaku. Duhet tĂ« ta shkatĂ«rrojmĂ« sistemin nervor qĂ« tĂ« dorĂ«zohesh. Kishte metoda edhe pĂ«r kĂ«tĂ«. Por Agim Gjakova nuk firmosi asnjĂ« shkresĂ«.

MegjithĂ«kĂ«tĂ« Agim Gjakova u tha se nuk ishte dhe nuk do tĂ« jetĂ« pĂ«r JugosllavinĂ«, se Jugosllavia nuk u ka bĂ«rĂ« strehĂ« tĂ« barabartĂ« shqiptarĂ«ve dhe pĂ«r trajtimi e familjes sĂ« tij dhe vetĂ« atĂ« pa bursë  Po theksoj, se studenti Agim Gjakova pothuajse nuk dinte ç’ishte tĂ« hante mĂ«ngjes se nuk kishte. Paguante vetĂ«m drekĂ«n dhe konviktin dhe darkĂ«n herĂ« me bukĂ« e herĂ« pa bukĂ«.

Pasi ia hoqĂ«n shtetĂ«sinĂ« me arsyetimin se kishte lindur jashtĂ« JugosllavisĂ«, herĂ«n e tretĂ« e arrestuan dhe e dĂ«rguan nĂ« kampin e pĂ«rqendrimit dhe i thanĂ« se “Nuk del mĂ« kurrĂ« i lirĂ« nĂ« tokĂ«n e JugosllavisĂ«â€. MorĂ«n pĂ«rgjigjen se “nuk mĂ« ka marrĂ« malli pĂ«r tokĂ«n e JugosllavisĂ«, por pĂ«r KosovĂ«n time.” Dhe me 27 maj tĂ« vitit 1960 vetĂ« zyrtarĂ«t e UDB-sĂ« e nxorĂ«n fishek nĂ« kufirin shqiptar si person tĂ« padĂ«shirueshĂ«m pĂ«r JugosllavinĂ«.
Ky ishte shkau.

Po si e priti atdheu si tĂ« riatdhesuar? Duke dashur t’i bĂ«jnĂ« luftĂ« nervash e lanĂ« pĂ«r tre muaj e gjysmĂ« pa punĂ« dhe pa pagĂ«. Familjes (nĂ«na dhe njĂ« teze qĂ« u dĂ«buan bashkĂ« me tĂ«) i dhanĂ« njĂ« ndihmĂ« tre mijĂ« lekĂ« pĂ«r gjithĂ« atĂ« kohĂ«, qĂ« ishte sa gjysma e rrogĂ«s mesatare nĂ« ShqipĂ«ri nĂ« atĂ« kohĂ«. QĂ«lloi qĂ« nĂ« tre katĂ«r ditĂ« nĂ« javĂ« tĂ« hante bukĂ« me dhallĂ« nĂ« gjendje shĂ«ndetĂ«sore tĂ« pasburgurt. Por stoicizmi i Agim GjakovĂ«s, nĂ« pĂ«rballje me buzĂ«qeshje dhe humor, aq karakteristike pĂ«r tĂ« gjatĂ« gjithĂ« jetĂ«s edhe sot e kĂ«saj dite, e pĂ«rballoi edhe atĂ« sfidĂ«. KĂ«rkoi tĂ« vazhdonte studimet. MĂ« nĂ« fund pas dy vjetĂ«sh i dhanĂ« mundĂ«sinĂ« tĂ« vazhdonte studimet pĂ«r gjuhĂ«n angleze dhe shqipe nĂ« TiranĂ«.

Kam nĂ« kompjuter dosjen e Sigurimit tĂ« Shtetit pĂ«r Agim GjakovĂ«n. Drejtoresha e Autoritetit tĂ« trajtimit tĂ« dosjeve tĂ« Sigurimit tĂ« Shtetit i tha kur po ia dorĂ«zonin se “Juve do tĂ« jua japim dosjen tĂ« plotĂ«, pasi nuk keni pisllĂ«qe vetĂ«, por tĂ« tjerĂ«t kanĂ« pĂ«r ju. Dhe bashkĂ« me dy tĂ« tjerĂ«t ju keni qenĂ«, siç themi, gjak e lak me Sigurimin.”

Dhe çfarë dosje se! Për pothuajse mbi njëzet e sa vjet u mbikëqyr, u vëzhgua, u përgjua, u hetua në Shkodër, Kukës, Berat, Lushnjë e Fier, Mirditë, Durrës, Kavajë etj. për ndonjë lidhje të këtij agjenti të rrezikshëm. Një dosje prej njëmijenjëqindenjëzetetetë faqe.

Në dosje figurojnë njëqind e katër emra: drejtorë të Sigurimit të Shtetit, drejtorë drejtorish, oficerë dhe operative, dy ministra, dy zëvendësministra, të cilët janë marrë drejtpërdrejtë apo tërthorazi me Agim Gjakovën, si armik i rrezikshëm kundër partisë e pushtetit, si agjent i mundshëm i UDB-së.

E çka s’ka nĂ« kĂ«tĂ« dosje! NĂ« njĂ« anĂ« Agim Gjakova e nĂ« anĂ«n tjetĂ«r njĂ« ushtri e tĂ«rĂ«. Sfida e buzĂ«qeshjes, nĂ«se pĂ«r miq e shokĂ« tejet e pĂ«rzemĂ«rt, pĂ«r kĂ«tĂ« ushtri edhe sfiduese dhe ironike. E pyetĂ«m Agim GjakovĂ«n se si kanĂ« qenĂ« mbikĂ«qyrja, vĂ«zhgimi, pĂ«rgjimi. “Ishin tĂ« egra, banale, vulgare, me presion psikologjik.” Dhe siç thonĂ« u mbush kupa. NĂ« vitet shtatĂ«dhjetĂ« i shkroi letĂ«r ministrit tĂ« brendshĂ«m ku trajtoi çështje kombĂ«tare, tĂ« marrĂ«dhĂ«nieve me KosovĂ«n dhe me vĂ«llezĂ«rit kosovarĂ«. Kur e lexon atĂ« letĂ«r njeriu i bĂ«n pyetje vetes: ÇfarĂ« guximi vetĂ«vrasĂ«s Ă«shtĂ« ky?

Po citoj pak nga shĂ«nimi i ministrit tĂ« brendshĂ«m, Kadri Hazbiu, qĂ« ia dĂ«rgon drejtorit tĂ« Sigurimit tĂ« Shtetit, Rexhep Kolli: “E studiova me vĂ«mendje letrĂ«n qĂ« mĂ« dĂ«rgon sh. Agim Gjakova. Mendoj se shqetĂ«simi i tij
 Ă«shtĂ« legjitim. Por mĂ« duket se ky ka njĂ« sĂ«rĂ« pakjartĂ«sish
 Po ashtu tregohet i ngutur e jo me respekt ndaj shokĂ«ve qĂ« e kanĂ« kĂ«shilluar e skjaruar – siç thotĂ« ai vetĂ«. Me sa duket nuk kupton mirĂ« se kĂ«to çështje i trajton – si gjithnjĂ« partia dhe organet pĂ«rkatĂ«se tĂ« pushtetit nĂ« njĂ« gamĂ« tĂ« gjerĂ«â€Šâ€

Po çfarë shkruan, ndër të tjera, në atë letër, Agim Gjakova:

Se politika e ShqipĂ«risĂ« nuk ka qenĂ« nĂ« mbrojtje tĂ« KosovĂ«s nĂ« vitet 1944. VetĂ«m tani kur ndryshuan rrethanat filloi ShqipĂ«ria tĂ« interesohet pĂ«r KosovĂ«n 
 Shoku Enver nuk Ă«shtĂ« interesuar aq sa duhet pĂ«r popullin e KosovĂ«s deri tani 
 nĂ« rast tĂ« krijimit tĂ« situatĂ«s sĂ« pĂ«rleshjeve nĂ« Jugosllavi nuk besojmĂ« se ShqipĂ«ria do tĂ« na vijĂ« nĂ« ndihmë  sikur mungon vullneti, kjo u pa mĂ« katĂ«rdhjetekatrĂ«n – si mund tĂ« pretendohet tĂ« krijohet afiniteti, afĂ«rsia shpirtĂ«rore me kosovarĂ«, kur nuk Ă«shtĂ« krijuar me ne qĂ« ndodhemi kĂ«tu – se kosovarĂ«t nĂ« ShqipĂ«ri nuk trajtohen mirĂ« e tjerĂ« e tjerë 

Natyrisht se Agimi nuk i kuptonte kĂ«to, as ministrin as Enverin, por lĂ«shon batutĂ«n ironike se “Nuk mund tĂ« lejoj qĂ« fjalĂ«t e shokut Enver tĂ« kthehen nĂ« demagogji”. O tempora o mores!

Agim Gjakova nuk kupton kur shtron pyetjen se ç’duhet bĂ«rĂ« pĂ«r KosovĂ«n. Kjo i vĂ« nĂ« siklet se si t’i pĂ«rgjigjen. Dhe nĂ« bisedĂ« me drejtorin e Sigurimit tĂ« Shtetit, zĂ«vendĂ«sministĂ«r i brendshĂ«m, Rexhep Kolli nuk merr asnjĂ« pĂ«rgjigje, por rrotullime fjalĂ«sh. Dhe Agim Gjakova, megjithĂ«se e dinte, me buzĂ«qeshjen e tij kupton se Enver Hoxha u ka dhĂ«nĂ« urdhĂ«r qĂ« vetĂ«m tĂ« bĂ«het ndonjĂ« farĂ« propagande pĂ«r KosovĂ«n dhe asgjĂ« mĂ« shumĂ«.

Agim Gjakova nuk kupton kur ua pĂ«rplasĂ« nĂ« fytyrĂ« qĂ«ndrimet partiake e shtetĂ«rore se “Kosova nuk Ă«shtĂ« pjesĂ« e atdheut, kosovarĂ«t janĂ« tĂ« gjithĂ« nacionalistĂ« borgjezĂ«â€ etj.

Dhe i mĂ«shon pohimit: “E them haptazi se ka pasur individĂ« qĂ« kanĂ« thartuar fytyrat kur mĂ« kanĂ« parĂ« me shokĂ«t kosovarĂ«. UnĂ« kam guximin ta them, ashtu siç e kam thĂ«nĂ« edhe mĂ« parĂ«, tĂ« gjitha pakĂ«naqĂ«sitĂ« apo padrejtĂ«sitĂ« e shkaktuara nga qĂ«ndrimi i personave tĂ« ndryshĂ«m ndaj meje”. E thĂ«rrasin dhe ministri i thoĂ« se “je shprehur pa respekt pĂ«r oficerĂ«t e sigurimit”, dhe ky u pĂ«rgjigjet “ jo pĂ«r tĂ« gjithĂ«, jua jap emrat”.

Ku e ka marrë gjithë këtë guxim që të provokojë deri në sferat më të larta të diktaturës!

E pyesim: Si ke guxuar ta provokosh njĂ« shtet diktatorial me aq e aq krime? “Platforma e mbrojtjes sime ka qenĂ« ”qĂ«ndroj dhe nisem nga pozicioni qĂ« ShqipĂ«ria tĂ« zhvillohet, tĂ« ecĂ« pĂ«rpara, duke theksuar si vĂ«rejtjet e mangĂ«sitĂ«, si shtrembĂ«rimet e tendencat negative, si edhe provokimet, pĂ«r tĂ« cilat kisha pĂ«rgatitur edhe kundĂ«rpĂ«rgjigje nĂ« rast se do tĂ« mĂ« akuzonin, tĂ« paktĂ«n mos tĂ« mĂ« zinin nĂ« fjalĂ«, pasi dihej se e kishin dorĂ«n e gjatĂ« shtatĂ« pash pĂ«r tĂ« bĂ«rĂ« ç’iu tekej e ç’tĂ« donin”.

Po bĂ«rtas edhe njĂ« herĂ«: O tempora, mores! Siç thonĂ« nĂ« ShqipĂ«ri tĂ« gjithĂ« kĂ«ta po bĂ«nin njĂ« vĂ«rĂ« nĂ« ujĂ«. E kishin nga ethet pĂ«r karrierĂ«, pĂ«r pĂ«rfitime partiake dhe nga urrejtja, qĂ«, siç janĂ« shprehur nĂ« ministrinĂ« e brendshme, “po na duket toka rĂ«ndĂ« kah po shkel ai nĂ« TiranĂ«!”.

Sfida ironike bĂ«het edhe mĂ« e mprehtĂ« e Agim GjakovĂ«s. MĂ« lejoni tĂ« tregoj vetĂ«m njĂ« rast: NĂ« hotel “Dajti” nĂ« TiranĂ«, qĂ« ishte vetĂ«m pĂ«r tĂ« huajt, ku nuk guxonin kurrsesi tĂ« hynin vendĂ«sit, Agim Gjakova nuk ka pyetur pĂ«r Sigurimin. Ka takuar vĂ«llezĂ«rit e tij. NjĂ« rast tek po priste pranĂ« sportelit qĂ« tĂ« zbriste nĂ« holl nga dhoma njĂ« shok i tij i ardhur nga Kosova, i afrohet njĂ« operativ i Sigurimit dhe zhvillohet kjo bisedĂ«:

– Kosovar je ti?
– Po.
– Ke ardhur nga Çerma? (Vend ku ndodhej kampi i kosovarĂ«ve)
– Po. (Agim Gjakova nuk ka qenĂ« atje).
– Sa ke nĂ« ÇermĂ«?
– GjashtĂ« muaj.
– E paske mĂ«suar mirĂ« gjuhĂ«n shqipe.
– Po. UnĂ« jam gjeni dhe e mĂ«soj njĂ« gjuhĂ« tĂ« huaj shumĂ« mirĂ« pĂ«r gjashtĂ« muaj.

Pas raportimit tĂ« kĂ«tij e thĂ«rrasin dhe i thonĂ«: “Pse tallesh me oficerĂ«t e Sigurimit?” “Nuk tallem unĂ«, por ata me vetveten.”

Hiç më mirë edhe ministrin e dytë, Hekuran Isai, dhe drejtorin e dytë të Sigurimit të Shtetit, Zylyftar Ramizi, një kriminel sadist.

Agim Gjakova kĂ«rkon tĂ« shkojĂ« nĂ« Gjermani pĂ«r temĂ«n e njĂ« romani me subjekt nga jeta e shqiptarĂ«ve tĂ« KosovĂ«s. Dhe ku se? KĂ«rkon nga regjimi i njĂ« shteti qĂ« e kishte mbyllur vendin nĂ« karantinĂ«. Por natyrisht shĂ«nohet: “Kjo kĂ«rkesĂ« mund tĂ« jetĂ« njĂ« tentativĂ« pĂ«r tĂ« matur pulsin e organeve tona ndaj tij
 shpreson se duke shkuar jashtĂ« shtetit edhe mund tĂ« mos kthehet mĂ« kĂ«tu.”

E pyesim Agim pĂ«r kĂ«tĂ« nĂ«se vĂ«rtetĂ« besonte se do ta linin. Si zakonisht buzĂ«qesh dhe pĂ«rgjigjet: “Ata nuk i linin as anĂ«tarĂ«t e partisĂ«, madje edhe me pĂ«rgjegjĂ«si, pa le mua! Por edhe sikur tĂ« mĂ« lĂ«shonin nuk e kisha ndĂ«rmend tĂ« largohesha nga ShqipĂ«ria.” Dhe kĂ«tĂ« provokim e bĂ«n edhe nĂ« ByronĂ« Politike, letĂ«r drejtuar Ramiz AlisĂ«, e cila Ă«shtĂ« nĂ« dosjet e Komitetit Qendror tĂ« PPSH-sĂ«. Dhe i vjen pĂ«rgjigja qĂ« aparati i ByrosĂ« Politike i kishte dĂ«rguar kĂ«rkesĂ«n MinistrisĂ« sĂ« Brendshme, e cila. nĂ«pĂ«rmjet tĂ« Zylyftar Ramizin, i thuhet Agimit se “nuk kemi siguri pĂ«r tĂ«â€, pra insinuata se Agimi do ta tradhtojĂ« ShqipĂ«rinĂ«, kurse ia interpretojnĂ« se mund ta eliminojĂ« UDB-ja. Kjo e dyta pĂ«rgjigje ironike. Pra, dhe dyshohet si agjent i saj edhe paskan frikĂ« se ajo ta eliminojĂ«.

Por sfida e Agim GjakovĂ«s, njĂ« sfidĂ« qĂ« mund tĂ« karakterizohet pĂ«rsĂ«ri guxim vetĂ«vrasĂ«s, sido qĂ« tĂ« jetĂ« kuptohet edhe nga Sigurimi. Po citoj drejtorin e Sigurimit: “Kuptohet se qĂ«llimi i tij ishte pĂ«r tĂ« matur pulsin, pĂ«r tĂ« mĂ«suar nĂ«se qĂ«ndrimi i shokĂ«ve tĂ« DegĂ«s sĂ« VeçantĂ« ishte si individĂ«, apo qĂ«ndrim i instancave mĂ« tĂ« larta.”

Renditen pseudonimet e dyzetekatĂ«r spiunĂ«ve, tĂ« ashtuquajtur bashkĂ«punĂ«torĂ«. Disa prej tyre Agim Gjakova i njihte dhe nĂ«pĂ«rmjet tyre bĂ«nte edhe lojĂ« me Sigurimit. se ata kishin frikĂ« nga ndonjĂ« farĂ« organizimi jashtĂ« partisĂ« dhe jashtĂ« strukturave shtetĂ«rore dhe Agim Gjakova i sfidon me atĂ« guximin vetĂ«vrasĂ«s, duke iu thĂ«nĂ« se “dĂ«gjojeni shefin ju” pĂ«r veten, se duhet kĂ«shtu e ashtu e tĂ« tjera qĂ« t’ua çonin fjalĂ«t e tij Sigurimit, por nĂ« disa raste shĂ«nimi Ă«shtĂ« se Agim Gjakova e ka kuptuar spiunin.

Por hiç mĂ« lehtĂ« nuk e ka pasur edhe nĂ« botĂ«n letrare: me refuzime pĂ«r botim, me akuza deri nĂ« tĂ« pĂ«rbindshmet qĂ« mund ta çonin nĂ« pushkatim ose burgim dhjetĂ«vjeçar. Dhe pĂ«rsĂ«ri buzĂ«qeshja sfiduese, hera herĂ« ironike. NĂ« plenumin e Lidhjes sĂ« ShkrimtarĂ«ve dhe ArtistĂ«ve tĂ« ShqipĂ«risĂ« nĂ« vitin 1967 Agim Gjakova diskutoi pĂ«r trajtimin nĂ« letĂ«rsi me subjekt nga jeta e shqiptarĂ«ve tĂ« KosovĂ«s, pĂ«r tĂ« cilĂ«n jetĂ« ju e dini se si ka qenĂ«. Iu ndĂ«rpre fjala, sepse Agim Gjakova shtroi para tĂ« pranishmĂ«ve tezĂ«n se “atdheu Ă«shtĂ« mĂ« i madh se shteti”. U prit me kĂ«naqĂ«si e miratim tĂ« heshtur nĂ« sall se – kush guxonte ndryshe – por u sulmua nga elita partiake se “shfaqte dyshime” ndaj politikĂ«s sĂ« partisĂ« dhe se kufijtĂ« e shtetit, pra edhe tĂ« atdheut, i paskĂ«sh pĂ«rcaktuar saktĂ« Stalini.

NĂ« njĂ« mbledhje nĂ« Lidhjen e ShkrimtarĂ«ve ku duhej tĂ« kritikohej Agim Gjakova pĂ«r veprĂ«n “NĂ« kĂ«rkim tĂ« sĂ« vĂ«rtetĂ«s”, ku u tha, ndĂ«r tĂ« tjera,“Ti do ta gjesh tĂ« vĂ«rtetĂ«n? TĂ« vĂ«rtetĂ«n e ka gjetur Partia”, etj. njĂ«ri prej kolegĂ«ve e krahasoi veprĂ«n e tij me mullarĂ« tĂ« kashtĂ«s qĂ« i merr era dhe Agimi iu pĂ«rgjigj: “Ata nuk janĂ« mullarĂ« kashte tĂ« MyzeqesĂ«, por tĂ« KosovĂ«s.” Kjo vepĂ«r u akuzua nĂ« plenumin e Lidhjes sĂ« ShkrimtarĂ«ve si ahistorike dhe qĂ« nxin realitetin.

NĂ« kĂ«tĂ« vazhdĂ« pĂ«r pĂ«rmbledhjen me poezi “RrĂ«njĂ«t pĂ«rtĂ«rihen” sĂ« cilĂ«s iu ndalua botimi, me porosi tĂ« Plenumit tĂ« Komitetit tĂ« PartisĂ« sĂ« PunĂ«s tĂ« ShqipĂ«risĂ«, me porosi tĂ« Sektorit ideologjik tĂ« ByrosĂ« Politike tĂ« KQ tĂ« PPSH, u organizua njĂ« takim i ngushtĂ« prej tetĂ« vetash, ku u akuzua se Ă«shtĂ« kundĂ«r ideologjisĂ« sĂ« PartisĂ«, politikĂ«s sĂ« PartisĂ«, ndĂ«rtimit tĂ« socializmit, si edhe pĂ«r hermetizĂ«m e luftĂ«nxitĂ«s, se paska dashur qĂ« ShqipĂ«rinĂ« ta shtinte nĂ« sherr me JugosllavinĂ«, siç iu tha, dhe Agim Gjakova u pĂ«rgjigj: Çudi se si qenkam kaq i fortĂ« qĂ« tĂ« shti nĂ« sherr dy shtete!

E ç’tĂ« ju them, e ç’tĂ« ju them! TĂ« pĂ«rballĂ«sh me njĂ« ushtri tĂ« tĂ«rë  Ç’i thuhet kĂ«saj!?

Agim Gjakovës i pëlqen të pijë kafe të fortë, na ka ndaluar që në tavolinë të bëjmë biseda serioze, se thotë se i kanë ardhur në maje të hundës, pasi për tridhjetë vjet çdo muaj ka dëgjuar shtatë tetë mbledhje gjoja serioze, për të mos përmendur aksion e të tjera edhe ditën e diele.

ËshtĂ« njĂ« hazerxhevap i madh, nuk di tĂ« shajĂ«, nuk merr nĂ«pĂ«r gojĂ« askĂ«nd, bĂ«n humor mirĂ«dashĂ«s me shokĂ«t e shoqet, tregon anekdota qĂ« i di me thes e tĂ« tjera. Nuk i dhimbsen paret qĂ« shpenzon me shoqĂ«rinĂ«.

UnĂ« nuk mund t’ia shpĂ«rblej kurrĂ« ndihmĂ«n qĂ« mĂ« ka dhĂ«nĂ«, vetĂ«m se kur shkoj nĂ« katund nĂ« shtĂ«pinĂ« time, mĂ« porositĂ« qĂ« t’i sjell bukĂ« kallamoqe tĂ« gatuar mirĂ«. Ky Ă«shtĂ« shpĂ«rblimi qĂ« ia bĂ«j. E them me mburrje qĂ« kam nderin dhe kĂ«naqĂ«sinĂ« qĂ« tĂ« jem nĂ« shoqĂ«ri me tĂ«. / KultPlus.com

Piktorët në kohë të rezistencës

Shkruan. Avni Spahiu

Piktura, bashkĂ« me muzikĂ«n dhe artet pĂ«rgjithĂ«sisht, Ă«shtĂ« njĂ« nga mrekullitĂ« mĂ« tĂ« mĂ«dha tĂ« shpirtit njerĂ«zor. Sa i pĂ«rket pikturĂ«s secili dĂ«shiron ta kuptojĂ« atĂ«, jo vetĂ«m pĂ«r tĂ« vĂ«nĂ« nĂ« spikamĂ« qĂ«ndrimin e tij  ndaj sĂ« bukurĂ«s dhe estetikĂ«s, por shpesh edhe pĂ«r  tĂ« dĂ«shmuar shijen e vet fine ndaj pikturĂ«s. Se kjo i bĂ«nĂ« ata të  duken mĂ« tĂ« avancuar kulturalisht  dhe  mĂ« tĂ« edukuar nĂ« sytĂ« e tĂ« tjerĂ«ve. Secili njeri flet pĂ«r tĂ«, e interpreton nĂ« mĂ«nyrĂ«n e vet, duke gjetur diç esenciale, shpirtĂ«rore nĂ« tĂ«. Por, nĂ« kĂ«tĂ« rast, unĂ« dua tĂ« kaloj pĂ«rtej njĂ« identifikimi, vlerĂ«simi dhe shijimi tĂ« njĂ« vepre apo tĂ« disa veprave tĂ« vetme arti qĂ« do tĂ« mund tĂ« mĂ« pĂ«lqenin dhe qĂ« mund ta bĂ«jĂ« çdo kush. Fare  lehtĂ« do tĂ« zgjidhja njĂ« a  dy piktura tĂ« njohura dhe  do tĂ« thosha: ja kjo Ă«shtĂ« shija ime
 Dhe,  ato do  tĂ« mund tĂ« ishin vepra tĂ« shtrenjta tĂ« pikturĂ«s botĂ«rore, apo vepra tĂ« mĂ«dha tĂ« piktorĂ«ve tanë  PĂ«rtej kĂ«saj, kam pritur shumĂ« gjatĂ« pĂ«r njĂ« rast  qĂ« tĂ« shpreh respektin e merituar pĂ«r njĂ« plejadĂ« tĂ« tĂ«rĂ« piktorĂ«sh tanĂ«, nĂ« KosovĂ«, tĂ« mjeshtĂ«rve dhe emrave tĂ« shquar tĂ« njĂ« plejade tĂ« tĂ«rĂ« artistĂ«sh figurativĂ« tĂ« kĂ«tij trualli qĂ« lanĂ« gjurmĂ«t e tyre nĂ« artin tonĂ« figurativ

NĂ« vitet e nĂ«ntĂ«dhjeta tĂ« shekullit tĂ« kaluar, nĂ« kuadĂ«r tĂ« rezistencĂ«s sĂ« gjerĂ« shoqĂ«rore nĂ« KosovĂ«, ishte edhe ai qĂ« quhej “art i rezistencĂ«s” qĂ« pĂ«rfshinte angazhimin e pothuajse tĂ« gjithĂ« artistĂ«ve dhe piktorĂ«ve tĂ« KosovĂ«s, tĂ« njohur e mĂ« pak tĂ« njohur, qĂ« pĂ«rmes  artit tĂ« tyre figurativ u bĂ«nĂ« pjesĂ« e kĂ«tij manifestimi tĂ« hapur estetik tĂ« protestĂ«s si formĂ« e kundĂ«rshtimit dhe refuzimit tĂ« realitetit qĂ« i ishte imponuar KosovĂ«s. Si dukej dhe si qe e mundur pĂ«rthyerja e  njĂ« arti tĂ« tillĂ« nĂ« atĂ« atmosferĂ« ngulfatĂ«se pĂ«r artet dhe pĂ«r tĂ«rĂ« jetĂ«n kulturore nĂ« KosovĂ«? Dhe, cili ishte  efekti?

Arti qe kultivoi kjo plejadĂ« ekspozuese e artistĂ«ve tanĂ« ishte i kuptueshĂ«m, i shprehur kryesisht pĂ«rmes tablove realiste ku dominonte ngjyra e zezĂ«, pa avangardizmin abstrakt qĂ« nganjĂ«herĂ« rezulton me shpĂ«rthime tĂ« rastĂ«sishme. Ishte art me preokupim dhe tematikĂ« tĂ« njohur pĂ«r ne, artikulim i identitetit tonĂ« nĂ« kĂ«to hapĂ«sira, i kĂ«ndimit artistik shpirtĂ«ror tĂ« njeriut tonĂ« nĂ« ecjen e tij nĂ«pĂ«r histori dhe aktualitet. Kishim tĂ« bĂ«nim me personalitete te ndryshme artistike, qasjesh e stilesh, por me njĂ« vijĂ«zim tĂ« identitetit tonĂ« etnik, historik, kulturor. Por qĂ« tani reflektohej si revolt. Si tek veprat e Rexhep Ferrit tĂ« torzove domethĂ«nĂ«se, Muslim Mulliqit, tĂ« EngjĂ«ll BerishĂ«s, tek Gjelosh Gjoka, Shyqri Nimani, Zake Prelvukuaj, Nebih Muriqi, me imazhet e lashtĂ«sisĂ« shqiptare-pellazgiane nĂ« ciklin e tij “Pellazget”, tek Hysni Krasniqi, Mustafa Ferizi, Hajrush Fazliu, Esat Valla, Eshref Qahili, Gani Gashi, Mehmet Behluli, e  tĂ« tjerĂ«. AtĂ«botĂ« disa prej piktorĂ«ve tĂ« shquar ishin “strehuar” nĂ«n ciklin e “DardanĂ«ve” ku bĂ«hej trajtimi i identitetit historik, kulturor, mitologjik, gjenetik i qenies sonĂ«, qĂ« ishte nĂ« atĂ« kohĂ« njĂ« angazhim plotĂ«sisht patriotik i artistit tonĂ« mes dyzimesh qĂ« cytnin dellin dhe talentin artistik krijues dhe dĂ«shirĂ«s pĂ«r tĂ« kontribuar si ndĂ«rgjegje dhe zĂ« patriotik. Dhe, kĂ«tĂ« e shprehnin jo nĂ« institucionet e tyre tĂ« zakonshme por nĂ«pĂ«r kafe-galeri, nĂ« holle dhe hapĂ«sira tĂ« hapura korridoresh
  

GjatĂ« luftĂ«s shumĂ« prej kĂ«tyre piktorĂ«ve iu shkatĂ«rruan veprat jetĂ«sore. Punime tĂ« tĂ«ra tĂ« famshme u dogjĂ«n, u grisĂ«n, u demoluan, apo u hodhĂ«n nĂ«pĂ«r koshĂ« mbeturinash. Shqiptari nuk duhej tĂ« ishte piktor! (Por, jo vetĂ«m piktorĂ«t humbĂ«n veprat e tyre – mĂ« kujtohet skulptori nga Drenica, Aziz Islami, i cili arriti nĂ« PrishtinĂ« kur nisi lufta nĂ« DrenicĂ« dhe pikĂ«llimi i tij mĂ« i  madh ishte se si skulpturat me portretet e personaliteteve tĂ« njohura kombĂ«tare, qĂ« kishte  bĂ«rĂ« ai vetĂ«, kishin mbetur tani tĂ« hedhura dhe tĂ« rrĂ«zuara nĂ«pĂ«r arat dhe pĂ«rrenjtĂ« e vendlindjes sĂ« tij, pasi ishin shkatĂ«rruar nga pushtuesi!)


Kam menduar që ky të jetë një dorështrëngim për piktorët kosovarë të paraluftës, ndërkohë që korifenjtë e mëdhenj të pikturës shqiptare janë në që ty anët e kombit, sidomos në Shqipëri. Mirënjohja për ta ka  të bëjë me  vlera të  vërteta arti. Emrat e tyre janë të shumtë dhe  ata paraqesin një dëshmi të pasurisë së  qytetërimit shqiptar. 

NĂ« njĂ« aspekt mĂ« tĂ« gjerĂ«, ndĂ«rkaq, piktura shqiptare nĂ« pĂ«rgjithĂ«si ka pasur njĂ« traditĂ« dhe vlerĂ« tĂ« paçmuar. E kam fjalĂ«n si pĂ«r emrat e lashtĂ«sisë  sĂ« pikturĂ«s shqiptare, si Onufri i Korçës, Viktor Karpaçi i shkollĂ«s veneciane, etj. E deri nĂ« piktorĂ«t modernĂ«. Por ajo qĂ« mĂ« ka intriguar  gjithmonĂ« nĂ« kĂ«tĂ« aspekt Ă«shtĂ« ajo se si piktorĂ« tĂ« njohur tĂ« huaj, qĂ« nga  Renesanca, kanĂ« pasur shqiptarĂ«t si objekt tĂ« pashmangshĂ«m tĂ« brushĂ«s  sĂ« tyre? Si ndodhi qĂ« piktorĂ« si francezi L. Zherom, qĂ« pikturonte “arnautĂ«t” me fustanellĂ«, Hobhaus i pasionuar me peizazhet shqiptare  dhe Thomas Filips, qĂ« bĂ«ri portretin e Bajronit nĂ« kostum shqiptar, tĂ« bĂ«nin disa  prej portreteve mĂ« tĂ« mira  tĂ« shqiptarĂ«ve qĂ« stolisin muzetĂ« europiane? Apo, se si bĂ«n qĂ« gruaja shqiptare ishte objekt i pothuajse çdo portretuesi europian qĂ« nga shekulli shtatĂ«mbĂ«dhjetĂ« e deri tek ai nĂ«ntĂ«mbĂ«dhjetĂ«? Që  të  gjithĂ« kĂ«ta piktorĂ« i referohen bukurisĂ« sĂ« gruas shqiptare, portretet e  sĂ« cilĂ«s dekoronin salonet dhe shtĂ«pitĂ« aristokrate anembanĂ« EuropĂ«s. 

Sa mirĂ« do  tĂ« ishte qĂ« tĂ« mblidhen tĂ« gjitha kĂ«to “Monaliza” shqiptare nĂ« njĂ« botim tĂ« vetĂ«m reprezentativ dhe tĂ« ruhej nĂ« çdo shtĂ«pi tĂ« shqiptarit


(NĂ« “Arti i bashkĂ«bisedimit”, 2024)   

U botua vĂ«llimi “Krijimtaria e ShtjefĂ«n Gjeçovit – 150 vjetori i lindjes”

U botua vĂ«llimi “Krijimtaria e ShtjefĂ«n Gjeçovit – 150 vjetori i lindjes”, që pĂ«rfaqĂ«son njĂ« kontribut tĂ« rĂ«ndĂ«sishĂ«m shkencor e kulturor nĂ« nderim tĂ« figurĂ«s sĂ« jashtĂ«zakonshme të ShtjefĂ«n Gjeçovit, nĂ« 150-vjetorin e lindjes sĂ« tij. Ky botim pĂ«rmbledh kumtesat e mbajtura në KonferencĂ«n Shkencore NdĂ«rkombĂ«tare, organizuar më 14 tetor 2024 nga Akademia e Shkencave dhe e Arteve e KosovĂ«s, e cila kishte pĂ«r qĂ«llim tĂ« ndriçonte dhe rishikonte me qasje bashkĂ«kohore veprimtarinĂ« shumĂ«dimensionale tĂ« kĂ«tij kolosi tĂ« kulturĂ«s shqiptare.

Në konferencë morën pjesë emra të njohur të botës akademike shqiptare akademikë, profesorë dhe studiues të njohur nga Shqipëria, Kosova, Maqedonia e Veriut dhe diaspora, përfshirë: Sabri Hamiti, Mehmet Kraja, Gëzim Hoxha, Shaban Sinani, Vitor Demaj, Neritan Ceka, Nysret Krasniqi, Mark Marku, Kujtim Shala, Persida Asllani, Dhurata Shehri, Muhamet Hamiti, Gëzim Gurga, Agron M. Camaj, Arsim Bajrami, Arbnora Dushi, Edmond Malaj, Evalda Paci, Zana Hoxha, Kujtim Mani, Femi Cakolli, Tomi Treska dhe Lush Culaj. Këta studiues sollën qasje të ndryshme, duke trajtuar trashëgiminë krijuese, shkencore dhe kombëtare të Gjeçovit në një gamë të gjerë fushash.

Në 23 kumtesat e përfshira në këtë vëllim, gjejmë analiza të thelluara mbi:

Veprën fetare të Gjeçovit, kontributin e tij letrar dhe gjuhësor, punën e tij në etnografi dhe folkloristikë, përkushtimin në fushën e arkeologjisë dhe historisë, kontributin kombëtar dhe shpirtin atdhetar, ku vepra e tij shihet në funksion të ruajtjes së vetëdijes kombëtare në një kohë të rrezikshme për identitetin shqiptar.

Ky botim sjell edhe risi kërkimore, pasi përfshin hulumtime mbi dorëshkrime e dokumente, që hedhin dritë mbi dimensione të reja të figurës dhe veprimtarisë së Gjeçovit. Studiuesit zbulojnë aspekte të paeksploruara të jetës së tij intelektuale dhe ndikimin e gjerë që ai pati në formësimin e mendimit kulturor shqiptar.

Ky vëllim përbën një kontribut të çmuar për albanologjinë, duke dëshmuar rëndësinë që ka Gjeçovi në themelimin e një identiteti kulturor, juridik dhe gjuhësor kombëtar. Ai është një dëshmi se trashëgimia e tij mbetet e gjallë dhe thellësisht e rëndësishme për kuptimin e vetvetes si komb./ KultPlus.com

Si e kapi shpirtin e kohës romani erotik All Fours

“Ndryshim jete” pĂ«r disa, e “urrejtshme” pĂ«r tĂ« tjerĂ«t, romani erotik All Fours i Miranda July, qĂ« trajton pĂ«rvojĂ«n femĂ«rore nĂ« mes tĂ« jetĂ«s, Ă«shtĂ« bĂ«rĂ« njĂ« fenomen dhe ka dominuar diskutimet kulturore.

Çdo vit sjell me vete libra qĂ« bĂ«jnĂ« bujĂ«: ato qĂ« kryesojnĂ« listat “pĂ«r t’u lexuar”, qĂ« pĂ«rhapen rrallĂ« pa u parĂ« nĂ« rrjete sociale, dhe qĂ« pĂ«rmenden nĂ« pafund lista tĂ« librave mĂ« tĂ« mirĂ«. Por rrallĂ« ndodh qĂ« njĂ« roman jo vetĂ«m tĂ« kapĂ«rcejĂ« botĂ«n letrare pĂ«r tĂ« pushtuar diskutimin mĂ« tĂ« gjerĂ« kulturor, por edhe tĂ« vazhdojĂ« tĂ« bĂ«jĂ« jehonĂ« njĂ« vit pas botimit.

Ky Ă«shtĂ« rasti i All Fours tĂ« Miranda July, njĂ« libĂ«r i çuditshĂ«m, erotik dhe befasues pĂ«r njĂ« grua qĂ« e kthen pĂ«rmbys jetĂ«n e saj nĂ« tĂ« dyzetat e mesme. QĂ« nĂ« pranverĂ«n e kaluar, kur u botua, ai u kthye shpejt nĂ« njĂ« sensacion qĂ« u pĂ«rhap nga goja nĂ« gojĂ«, dhe zhurma vetĂ«m sa Ă«shtĂ« shtuar. July ka qenĂ« nĂ« kopertina fundjave dhe ka dhĂ«nĂ« intervista nĂ« programe tĂ« rĂ«ndĂ«sishme televizive. Revista TIME e pĂ«rfshiu atĂ« nĂ« listĂ«n e 100 njerĂ«zve mĂ« me ndikim tĂ« vitit 2025. NdĂ«rkohĂ«, libri Ă«shtĂ« pĂ«rzgjedhur pĂ«r njĂ« serial televiziv dhe Ă«shtĂ« nominuar pĂ«r disa çmime, pĂ«rfshirë National Book Awards dhe Women’s Prize for Fiction.

MegjithatĂ«, ndoshta ndikimi mĂ« i madh i romanit ka qenĂ« bisedat qĂ« ka nxitur. GratĂ«, veçanĂ«risht, ia kanĂ« dhĂ«nĂ« me pasion librin motrave, mikeshave, nĂ«nave, madje edhe tĂ« panjohurave, duke i nxitur ta lexojnĂ«. ShumĂ« e kanĂ« quajtur “libĂ«r qĂ« ta ndryshon jetĂ«n”. Disa e kanĂ« urryer. Por askush nuk e lexon pa pasur diçka pĂ«r tĂ« thĂ«nĂ«.

NĂ« roman, rrĂ«fimtarja e pa emĂ«ruar, njĂ« artiste 45-vjeçare, gjysmĂ« e famshme (ashtu si vetĂ« Miranda July), nĂ«nĂ« dhe e martuar, nis njĂ« udhĂ«tim me makinĂ« nga Los Anxhelosi drejt Nju Jorkut, si njĂ« dhuratĂ« pĂ«r veten pasi njĂ« kompani uiski i paguan 20,000 dollarĂ« pĂ«r tĂ« pĂ«rdorur njĂ« frazĂ« tĂ« saj nĂ« njĂ« reklamĂ«. Ajo shpreson qĂ« ky udhĂ«tim ta shndĂ«rrojĂ« nĂ« “atĂ« lloj gruaje tĂ« qetĂ« dhe tĂ« ekuilibruar qĂ« gjithmonĂ« kisha dashur tĂ« isha”. Por ajo nuk arrin kurrĂ« nĂ« Manhattan. Madje, mezi del nga Los Anxhelosi, duke ndaluar pĂ«r karburant nĂ« njĂ« qytet tĂ« quajtur Monrovia. Atje, njĂ« takim me njĂ« djalĂ« mĂ« tĂ« ri, Davey, e shtyn qĂ« tĂ« rezervojĂ« njĂ« dhomĂ« nĂ« njĂ« motel pĂ«r njĂ« natĂ«, ku pĂ«rfundon duke qĂ«ndruar pĂ«r tri javĂ« rresht (dhe shpenzon gjithĂ« shumĂ«n qĂ« fitoi duke e transformuar dhomĂ«n nĂ« stilin e njĂ« hoteli parizian).

UdhĂ«timi i saj fizik zĂ«vendĂ«sohet nga njĂ« udhĂ«tim emocional. NjĂ« dĂ«shirĂ« e fuqishme pĂ«r Davey-n nxit jo vetĂ«m njĂ« rizgjim seksual, por edhe njĂ« rishikim tĂ« plotĂ« tĂ« jetĂ«s sĂ« saj nĂ« mesin e rrugĂ«timit. NĂ« shtĂ«pi, mjeku i saj i thotĂ« se ndodhet nĂ« periudhĂ«n e perimenopauzĂ«s, faza tranzitore para menopauzĂ«s, ku ndryshimet hormonale mund tĂ« sjellin njĂ« sĂ«rĂ« simptomash fizike dhe emocionale. Kur mĂ«son se, sipas biologjisĂ«, dĂ«shira e saj seksuale Ă«shtĂ« gati “tĂ« bjerĂ« nga njĂ« shkĂ«mb”, ajo vendos t’i ndjekĂ« me forcĂ« dĂ«shirat e saj, duke kuptuar se duhet tĂ« zgjedhĂ« mes “njĂ« jete me mall pĂ«r mĂ« shumĂ«â€ ose “njĂ« jete qĂ« Ă«shtĂ« vazhdimisht befasuese”.

Përveç dëshirës, rrëfimtarja dhe vetë libri, trajton tema si plakja, ambicia, krijimtaria, vdekshmëria, nëna dhe martesa, duke vënë në pikëpyetje rrugën e zakonshme që pritet të ndjekin gratë në gjysmën e dytë të jetës së tyre. Nëse duket si temë serioze, e tillë është, por është edhe plot humor.

Me publikimin e saj, All Fours mori kryesisht vlerĂ«sime entuziaste. The New York Times e quajti atĂ« “romani i parĂ« i madh pĂ«r perimenopauzĂ«n”. New York Magazine e pĂ«rshkroi si “njĂ« histori jashtĂ«zakonisht e zjarrtĂ« pĂ«r ndjekjen e lirisĂ« seksuale dhe krijuese”. NdĂ«rkohĂ«, The Washington Post nĂ« recensionin mbi libtin u tregua profetik, duke shkruar: “diçka tek All Fours – seksualiteti i guximshĂ«m qĂ« bart, humori i çuditshĂ«m, kĂ«rkimi i sinqertĂ« pĂ«r ndryshim, mund tĂ« ngjallĂ«, kush e di, njĂ« brez tĂ« tĂ«rĂ« grash.”

Sa i përket motivimit të saj për të shkruar këtë libër, Miranda July foli për mungesën e artit që i kushtohet kësaj faze të jetës. 

“NĂ«se burrat do tĂ« kalonin njĂ« ndryshim kaq tĂ« madh, do tĂ« konsiderohej monumental! Do tĂ« kishte rite, festa, tĂ« drejta dhe madje edhe fe”, tha ajo pĂ«r The Guardian.

All Fours ka qenĂ« njĂ« sukses i padiskutueshĂ«m. NĂ« faqen Substack tĂ« Miranda July, Ă«shtĂ« krijuar njĂ« komunitet grash qĂ« jo vetĂ«m shprehin dashurinĂ« pĂ«r librin, por tregojnĂ« se si ai u ka ndryshuar jetĂ«n. Ato flasin pĂ«r ndjesinĂ« se janĂ« parĂ«, kuptuar dhe çliruar pas leximit; se libri i ka bĂ«rĂ« tĂ« ndihen mĂ« pak tĂ« vetmuara, mĂ« pak tĂ« çmendura, mĂ« tĂ« guximshme. PĂ«r disa, ai ka qenĂ« shtysa pĂ«r tĂ« mbyllur marrĂ«dhĂ«nie, pĂ«r tĂ« lĂ«nĂ« punĂ« apo pĂ«r t’u pĂ«rballur me njerĂ«z tĂ« afĂ«rt.

Grupet janë shpërbërë në nën-grupe që kanë organizuar takime në jetën reale. Në Paris, Los Anxhelos, Londër, Teksas, Seattle dhe më shumë, gra janë mbledhur për të zhvilluar biseda të frymëzuara nga libri./ KultPlus.com

Asht ditë

Esad Mekuli

Po zgjohem, po ngrihem, po rritem – 
Dje e sod: dy botna në kundërshtim.
-O, dita që me kohë e pritëm 
agoi
 Qe – po ecim nĂ« shpĂ«tim!

D j e – tĂ« shkelun me shekuj, n’robni
(pa gjuhë, pa shkollë, pa dritë!);
s o t – gĂ«zohem, punojmĂ« n’liri

Agoi edhe për ne! Asht ditë./ KultPlus.com

Dua Lipa thyen rekordet botĂ«rore me turneun “Radical Optimism”

Turneu “Radical Optimism” i Dua LipĂ«s shĂ«non njĂ« moment kyç nĂ« karrierĂ«n e saj si yll i muzikĂ«s pop, duke dĂ«shmuar aftĂ«sinĂ« e saj pĂ«r t’u lidhur me audiencĂ«n nĂ« shkallĂ« globale. I nisur nĂ« fund tĂ« vitit 2024, ky turne ambicioz tashmĂ« ka thyer rekorde, duke pĂ«rfituar mbi 112 milionĂ« dollarë nga 44 shfaqjet e para, dhe pritet tĂ« vazhdojĂ« me sukses nĂ« muajt nĂ« vijim teksa zhvendoset drejt AmerikĂ«s sĂ« Veriut dhe AmerikĂ«s Latine.

Turneu “Radical Optimismâ€Â Ă«shtĂ« mĂ« shumĂ« se njĂ« seri koncertesh, Ă«shtĂ« njĂ« dĂ«shmi e rritjes sĂ« saj si artiste globale dhe njĂ« arritje e jashtĂ«zakonshme financiare.

Turneu nisi më 5 nëntor 2024, me 11 koncerte në Azi, duke shënuar kthimin e parë të Lipës në këtë rajon që nga viti 2018. Rritja e përmasave të skenave është domethënëse: në Singapor, ajo kaloi nga 5,000 spektatorë në Star Theater në dy net të shitura në Indoor Stadium me kapacitet prej 18,800 vetash. Në Tokio, nga 2,700 vende në Zepp Tokyo, u zhvendos në Saitama Super Arena me 38,300 vende, duke fituar 21 milionë dollarë nga 166,000 bileta.

Nga 17 marsi deri më 4 prill 2025, Lipa mbajti 10 koncerte në Australi dhe Zelandën e Re, duke siguruar 17.2 milionë dollarë nga 139,000 bileta.

Pjesa europiane e turneut përbën suksesin më të madh deri më tani, dhe dy netët në Wembley Stadium i sollën asaj 19.1 milionë dollarë, duke u kurorëzuar kështu, si shfaqja më fitimprurëse në karrierën e saj.

Turneu paraqet gjithashtu njĂ« evolucion nĂ« performancat live tĂ« Dua LipĂ«s. Nga sallat e vogla ku filloi karrierĂ«n e saj, ajo tani dominon stadiume tĂ« mĂ«dha me shfaqje energjike, koreografi tĂ« sofistikuara dhe skena vizualisht tĂ«rheqĂ«se. Çdo koncert Ă«shtĂ« konceptuar si njĂ« pĂ«rjetim i plotĂ« tematik me mesazhin qendror të optimizmit dhe shpresĂ«s.

Para pjesës tjetër të turneut, Dua Lipa, do të performojë edhe në Kosovë, në natën e parë të festivalit Sunny Hill, më 1 gusht 2025. Para publikut vendas, kjo do të jetë një ndër paraqitjet dhe performancat më të veçanta të verës.

Turnetë globale sjellin sfida, nga koordinimi logjistik deri te përshtatja me normat kulturore lokale, por Lipa ka treguar se është një artiste që kupton kompleksitetin e tregut dhe kërkesën për përvojë të thellë artistike.

“Radical Optimismâ€Â Ă«shtĂ« mĂ« shumĂ« se njĂ« turne, Ă«shtĂ« njĂ« lĂ«vizje artistike dhe ekonomike qĂ« ripozicionon Dua LipĂ«n nĂ« majat e industrisĂ« botĂ«rore tĂ« muzikĂ«s. / KultPlus.com 

“Sevap City Blue”, kĂ«nga mĂ« e re e Genc Salihut 

Genc Salihu sapo ka lansuar kĂ«ngĂ«n mĂ« tĂ« re tĂ« titulluar “Sevap City Blue”, kĂ«ngĂ« qĂ« vjen me tekst dhe muzikĂ« tĂ« vet Salihut e me producent Florent Boshnjaku. 

KultPlus ju sjell videoklipin e kësaj kënge, por edhe tekstin që është një tekst tejet i vecantë i këtij projekti të fundit të Genc Salihut. 

O, shpirti jem osht n’dhimtĂ«
Se e din qĂ« s’tĂ« njeh ma. 

Dhe qyteti osht i lanun, lanun, lanun, l
anun mbas 
Silueta të njerëzve të vorfun 
nji kafshatĂ« m’e futĂ« nĂ« bark 
Dhe unĂ« mendova qĂ« hala t’kam 
afër vetes, qaty ngat 
Zgjim i gjallë. 

Osht e hane sot 
Fëmijët nuk janë aty ma 
Të dielen dielli na mashtroi aq lehtë 
M’u duk se t’kisha pranĂ«. 

Go slow, go slow, go slow 
Nuk ka shansĂ« prej ksaj zhurme n’kokë  

Dhe udhëtarët nisen herët për me mbrri 
dielli pa dalë 
Mos u tut, osht pjesë e shkurtë që duhet me u kalu në kambë 
E mbas asaj osht vetëm ujë dhe qiell dhe kurrë mos kqyr
përmbas 
Përnime ki me u habitë qysh moti çelë 
kur kqyrë tenaltë. 

Osht mrekulli që ndodhë veç verës 
Pse me u mbyllë ndaj thirrjes saj 
Ti kurrĂ« s’ki deshtĂ« me fole laktë 
Po, mos u mërzit, tash bon 
U bo, mama, rock! Mundesh 
krejt çka ke deshtë me kanë 
U bo, mama, kurrë nuk thé kurgjo./ KultPlus.com 

Screenshot

Selma Lagerlöf dhe realizimi i utopisë femërore në letërsi

Selma Lagerlöf Ă«shtĂ« njĂ« nga figurat mĂ« tĂ« rĂ«ndĂ«sishme tĂ« letĂ«rsisĂ« suedeze dhe botĂ«rore. NĂ« vitin 1909, ajo u bĂ« gruaja e parĂ« qĂ« fitoi Çmimin Nobel pĂ«r LetĂ«rsi, duke hapur rrugĂ«n pĂ«r shumĂ« shkrimtare nĂ« njĂ« botĂ« tĂ« dominuar nga burrat.

E lindur më 1858 në MÄrbacka të Suedisë, ajo u rrit me tregime popullore që i rrëfente gjyshja, histori të mbushura me magji dhe figura mitike, të cilat ndikuan thellë në stilin e saj letrar. Edhe pse u pëball me vështirësi shëndetësore, ajo u bë mësuese dhe nisi të shkruante me pasion.

Romani i saj i parĂ« “Saga e Gösta Berling (1891), solli njĂ« stil tĂ« ri qĂ« ndĂ«rthurte legjendĂ«n me realitetin. NdĂ«r veprat mĂ« tĂ« njohura Ă«shtĂ« “UdhĂ«timi i Nils Holgersson”, njĂ« libĂ«r pĂ«r fĂ«mijĂ« qĂ« bashkon aventurĂ«n me dashurinĂ« pĂ«r natyrĂ«n dhe vendlindjen.

Letërsia e Lagerlöf është e ndikuar nga besimi në mirësinë njerëzore, fuqinë shpirtërore dhe ndjeshmërinë. Ajo përdori elemente fantastike për të zbuluar të vërteta të thella njerzore dhe shpesh paraqiti konfliktin mes traditës dhe kohës moderne.

Me fitimin e Çmimit Nobel nĂ« LetĂ«rsi, Selma, gĂ«zoi njĂ« arritje qĂ« theu barrierat gjinore nĂ« kohĂ« kur letĂ«rsia ishte fushĂ« thuajse vetĂ«m pĂ«r burra. Me kĂ«tĂ« çmim, ajo jo vetĂ«m qĂ« u nderua pĂ«r stilin e saj tĂ« jashtĂ«zakonshĂ«m, por gjithashtu hapi rrugĂ«n pĂ«r pranimin dhe afirmimin e zĂ«rit femĂ«ror nĂ« letĂ«rsinĂ« botĂ«rore.

Përveç letërsisë, Lagerlöf pati edhe ndikim publik, sidomos për ndihmën ndaj shkrimtarëve hebrenj gjatë kohës së nazizmit.Vdiç në vitin 1940 në MÄrbacka, ku sot ndodhet një muze për nder të saj. Trashëgimia e saj letrare vazhdon të frymëzoj breza me fuqinë e fjalës dhe ndjeshmërinë./ KultPlus.com

ËshtĂ« votuar nĂ« mbarĂ« botĂ«n si kĂ«nga mĂ« e mirĂ« e tĂ« gjitha kohĂ«rave, “Bohemian Rhapsody”, kĂ«nga e Freddie i  bĂ«n homazh Mozart-it dhe  Bach-ut

Jorge Palazon, analisti dhe publicisti spanjoll shkruan pĂ«r kĂ«ngĂ«n Bohemian Rhapsody lidhjen e saj me filmin me po tĂ« njĂ«jtin emĂ«r, si dhe me “Faustin” e Goethe-s.

Filmi “Bohemian Rhapsody” thotĂ« Palazoni, u publikua mĂ« 31 tetor sepse kĂ«nga u dĂ«gjua pĂ«r herĂ« tĂ« parĂ« mĂ« 31 tetor 1975. Titulli lidhet me fjalĂ«n “Rapsodi”, fjalĂ« qĂ« ka kuptimin e njĂ« pjese muzikore tĂ« lirĂ« e tĂ« kompozuar nĂ« pjesĂ« dhe tema tĂ« ndryshme ku duket se asnjĂ« pjesĂ« nuk ka lidhje me tjetrĂ«n. Fjala “rapsodi” vjen nga greqishtja dhe do tĂ« thotĂ« “pjesĂ« tĂ« mbledhura tĂ« njĂ« kĂ«nge”. Fjala “bohemian”, nĂ« anĂ«n tjetĂ«r, i referohet njĂ« rajoni tĂ« RepublikĂ«s Çeke tĂ« quajtur Bohemi, vendi ku lindi Fausti, protagonisti i dramĂ«s qĂ« mban emrin e tij, shkruar nga dramaturgu dhe romancieri Goethe. NĂ« veprĂ«n e Goethe-s Fausti, protagonisti Ă«shtĂ« njĂ« plak shumĂ« i ditur, i cili ka njohuri pĂ«r gjithçka, pĂ«rveç misterit tĂ« jetĂ«s. I dĂ«shpĂ«ruar nga ky boshllĂ«k, ai vendos tĂ« vetĂ«helmohet. Por pikĂ«risht nĂ« atĂ« moment bien kambanat e kishĂ«s dhe ai del nĂ« rrugĂ«. Kur kthehet nĂ« dhomĂ«n e tij, gjen aty njĂ« qen misterioz, i cili shndĂ«rrohet nĂ« njĂ« lloj njeriu, djalli Mefistofel.

Mefistofeli i premton Faustit një jetë të plotë, të mbushur me kënaqësi dhe përmbushje, në këmbim të shpirtit të tij. Fausti pranon marrëveshjen, bëhet sërish i ri dhe nis të jetojë me arrogancë. Ai takon Gretchen, me të cilën përjeton dashurinë dhe gëzimin e lindjes së një fëmije. Por tragjedia godet: gruaja dhe djali vdesin.

I shtyrë nga dhimbja dhe kërkimi për kuptim, Fausti udhëton nëpër kohë dhe hapësirë, duke ndjerë fuqinë dhe madhështinë e jetës. Megjithatë, kur plaket sërish, ndjesia e mjerimit e pushton përsëri. Meqenëse ai nuk e theu marrëveshjen me djallin, engjëjt fillojnë të debatojnë e të luftojnë për fatin e shpirtit të tij.

Kjo vepër është themelore për të kuptuar Bohemian Rhapsody, pasi trajton temat e luftës së brendshme, tundimit, pendesës dhe shpëtimit shpirtëror.

Kënga flet për vetë Freddie Mercury. Duke qenë një rapsodi, gjejmë 7 pjesë të ndryshme:

-Akti i 1-rë dhe i 2-të A Capella

-Akti i 3-të Baladë

-Akti i 4-të Solo kitarë

-Akti i 5-të Opera

-Akti i 6-të Rok

-Akti i 7-tĂ« “koda” ose akti i fundit

Kënga flet për një djalë të varfër që vë në dyshim nëse kjo jetë është reale apo nëse është imagjinata e tij e shtrembëruar që jeton një realitet tjetër. Ai thotë se edhe nëse ndalon së jetuari, era do të vazhdojë të fryjë pa ekzistencën e tij. Kështu që ai bën një marrëveshje me djallin dhe shet shpirtin e tij.

Pasi merr kĂ«tĂ« vendim, ai vrapon t’i tregojĂ« nĂ«nĂ«s sĂ« tij dhe i thotĂ« asaj:

“Mami, sapo vrava njĂ« burrĂ«, i vura njĂ« armĂ« nĂ« kokĂ« dhe tani Ă«shtĂ« i vdekur. E kam hedhur jetĂ«n time. NĂ«se nuk kthehem nesĂ«r, vazhdo sikur asgjĂ« nuk ka rĂ«ndĂ«si
” Ai burrĂ« qĂ« vret Ă«shtĂ« vetĂ« ai, vetĂ« Freddie Mercury.

NĂ«se nuk e pĂ«rmbush paktin me djallin, do tĂ« vdesĂ« menjĂ«herĂ«. Ai u thotĂ« lamtumirĂ« tĂ« dashurve tĂ« tij dhe nĂ«na e tij shpĂ«rthen nĂ« lot, lot dhe tĂ« qara tĂ« dĂ«shpĂ«ruara qĂ« vijnĂ« nga notat e kitarĂ«s sĂ« Brian May. Freddie, i frikĂ«suar, bĂ«rtet “mami, nuk dua tĂ« vdes” dhe fillon pjesa operistike. Freddie kĂ«tu gjendet nĂ« njĂ« botĂ« shpirtĂ«rore astrale ku sheh veten: “Shoh njĂ« siluetĂ« tĂ« vogĂ«l tĂ« njĂ« burri.” Dhe thotĂ«: “Scaramouche, a do tĂ« fillosh njĂ« grindje?”

Scaramouche Ă«shtĂ« njĂ« pĂ«rleshje, njĂ« mosmarrĂ«veshje, njĂ« luftĂ« e vogĂ«l mes forcave, midis ushtrive me kalorĂ«s (4 kalorĂ«s tĂ« Apokalipsit tĂ« sĂ« keqes luftojnĂ« kundĂ«r forcave tĂ« sĂ« mirĂ«s pĂ«r shpirtin e Freddie-t) dhe vazhdon duke thĂ«nĂ« “Bubullima dhe vetĂ«tima mĂ« frikĂ«sojnĂ« shumĂ«, shumĂ«, shumĂ«.”

 Kjo frazĂ« shfaqet nĂ« BibĂ«l, pikĂ«risht te Jobi 37 kur thotĂ«: “Bubullima dhe vetĂ«tima mĂ« frikĂ«sojnĂ«: zemra mĂ« rrah fort nĂ« gjoks.” 

NĂ«na e tij, duke e parĂ« djalin aq tĂ« tmerruar nga vendimi qĂ« kishte marrĂ«, lutet qĂ« ta shpĂ«tojĂ« nga pakti me Mefistofelin. “Ai Ă«shtĂ« thjesht njĂ« djalĂ« i varfĂ«r
” Ai sakrifikon jetĂ«n e tij pĂ«r kĂ«tĂ« pĂ«rbindĂ«sh. Ajo qĂ« vjen lehtĂ«, shkon po aq lehtĂ«. A do ta lĂ«sh tĂ« shkojĂ«?” Lutjet e tyre dĂ«gjohen dhe engjĂ«jt zbresin pĂ«r tĂ« luftuar forcat e sĂ« keqes. “Bismilah” (fjalĂ« arabe qĂ« do tĂ« thotĂ« “NĂ« emĂ«r tĂ« Zotit”) Ă«shtĂ« fjala e parĂ« qĂ« shfaqet nĂ« librin e shenjtĂ« tĂ« myslimanĂ«ve, Kuranin. KĂ«shtu qĂ« vetĂ« Zoti shfaqet dhe bĂ«rtet: “Nuk do tĂ« tĂ« braktisim, lĂ«re tĂ« shkojĂ«!”

PĂ«rballĂ« njĂ« pĂ«rplasjeje tĂ« tillĂ« midis forcave tĂ« sĂ« mirĂ«s dhe sĂ« keqes, Freddie frikĂ«sohet pĂ«r jetĂ«n e nĂ«nĂ«s sĂ« tij dhe i thotĂ«: “Mama mia, mama mia, lĂ«re tĂ« shkoj” (nĂ«nĂ«, mĂ« lĂ«r tĂ« shkoj). Nga qielli dĂ«gjohet pĂ«rsĂ«ri thirrja se nuk do ta braktisin, dhe Freddie bĂ«rtet: “jo, jo, jo, jo, jo” dhe thotĂ«: “Beelzebubi (Zoti i ErrĂ«sirĂ«s) mund tĂ« ketĂ« vendosur njĂ« djall brenda teje, nĂ«nĂ«.”

KĂ«tu Freddie i bĂ«n homazh Wolfgang Amadeus Mozart-it dhe Johann Sebastian Bach-ut, kur kĂ«ndon: “Figaro, Magnifico”, duke iu referuar operĂ«s Martesa e Figaros tĂ« Mozart-it, e konsideruar si opera mĂ« e mirĂ« nĂ« histori  dhe veprĂ«s Magnificat tĂ« Bach-ut.

Ai pĂ«rfundon pjesĂ«n operistike dhe nis pjesa mĂ« rock. Djalli, i zemĂ«ruar dhe i tradhtuar nga Freddie pĂ«r shkak se nuk e pĂ«rmbushi paktin, i thotĂ«: “A mendon se mund tĂ« mĂ« fyesh kĂ«shtu? A mendon se mund tĂ« vish tek unĂ« dhe pastaj tĂ« mĂ« braktisĂ«sh? A mendon se mund tĂ« mĂ« duash dhe tĂ« mĂ« lĂ«sh tĂ« vdes?”

ËshtĂ« tronditĂ«se tĂ« shohĂ«sh se si Zoti i sĂ« keqes ndjehet i pafuqishĂ«m pĂ«rballĂ« njĂ« qenieje njerĂ«zore, pĂ«rballĂ« pendesĂ«s dhe dashurisĂ«. Pasi beteja humbet, djalli largohet dhe ne arrijmĂ« nĂ« aktin e fundit, ose “kodĂ«n”, ku Freddie Ă«shtĂ« i lirĂ« dhe ajo ndjenjĂ« e ngushĂ«llon. Ai bie gongun qĂ« mbyll kĂ«ngĂ«n. Gongu Ă«shtĂ« njĂ« instrument i pĂ«rdorur nĂ« KinĂ« dhe nĂ« AzinĂ« e Lindjes sĂ« LargĂ«t pĂ«r tĂ« shĂ«ruar njerĂ«zit qĂ« ndodhen nĂ«n ndikimin e shpirtrave tĂ« kĂ«qij.

Kënga zgjat 5 minuta e 55 sekonda. Freddie ishte i apasionuar pas astrologjisë dhe numri 555 në numerologji lidhet me vdekjen, jo atë fizike por shpirtërore, fundin e diçkaje ku engjëjt do të të mbrojnë. 555 është i lidhur me Zotin dhe hyjnoren, një përfundim që shënon fillimin e një faze të re.

KĂ«nga u interpretua pĂ«r herĂ« tĂ« parĂ« nĂ« mbrĂ«mjen e tĂ« GjithĂ« ShenjtĂ«ve (All Saints’ Eve), njĂ« festĂ« qĂ« nga KeltĂ«t quhej “Samhain”, pĂ«r tĂ« festuar kalimin dhe hapjen ndaj botĂ«s tjetĂ«r.

Keltët besonin se bota e të gjallëve dhe ajo e të vdekurve ishin pothuajse të bashkuara, dhe në Ditën e të Vdekurve të dyja botët takoheshin, duke lejuar shpirtrat të kalonin në anën tjetër. Asgjë në Bohemian Rhapsody nuk është e rastësishme.

Çdo gjĂ« Ă«shtĂ« shumĂ« e menduar, e punuar dhe ka njĂ« kuptim qĂ« shkon pĂ«rtej tĂ« qenit thjesht njĂ« kĂ«ngĂ«. ËshtĂ« votuar nĂ« mbarĂ« botĂ«n si kĂ«nga mĂ« e mirĂ« e tĂ« gjitha kohĂ«rave.

Kjo këngë përfaqësoi një ndryshim radikal për Queen  si të kishin bërë vërtet një pakt me djallin  që u ndryshoi jetën përgjithmonë dhe i bëri të pavdekshëm./ KultPlus.com 

E ftuar nderi në Darkën Gala në FIFA, Rita Ora është përzgjedhë edhe për performancë 

Darka Gala që FIFA do të organizojë të enjten në Neë York, në kuadër të Botërorit të Klubeve, të ftuar speciale dhe performuese kryesore do të ketë Rita Orën, këngëtaren me famë botërore.

Kjo mbrĂ«mje qĂ« do tĂ« mbahet nĂ« ambientet luksoze tĂ« Cipriani Ëall Street, nĂ« bashkĂ«punim me platformĂ«n “Big Art Festival”, pritet tĂ« mbledhĂ« emra tĂ« njohur nga bota e futbollit, drejtues tĂ« lartĂ« tĂ« FIFA-s, si dhe figurat e mĂ«dha nga moda, biznesi dhe arti.

Përveç se mysafire nderi, Rita Ora, do ta mbyllë mbrëmjen me një performancë muzikore, duke e vendosur në qendër të vëmendjes bashkimin e sportit dhe kulturës në skenën ndërkombëtare./ KultPlus.com 

Rita Ora në televizionin ABC: Nuk harroj kurrë prej nga vij, kam folur gjithmonë për prejardhjen time si emigrante

E ftuar në televizionin e famshëm amerikan ABC, këngëtarja shqiptare me famë botërore, Rita Ora, flet me krenari për prejardhjen e saj shqiptare dhe për rrugëtimin si një ikonë globale e muzikës pop.

E pyetur nga gazetari për rrugëtimin dhe ndikimin e rrënjëve nga Kosova në formimin e saj në Londër në artin që krijon, Rita shprehet se thelbi i formimit të saj artistik dhe personal është pikërisht prejardhja e saj. Rita nuk heziton të shpreh krenarinë e saj për origjinën shqiptare:

“Mund tĂ« flas pĂ«r kĂ«tĂ« pĂ«rgjithmonĂ«. KurrĂ« nuk e harroj nga vij. Qysh nĂ« fillimet e mia, mĂ« shumĂ« se njĂ« dekadĂ« mĂ« parĂ«, kam folur gjithmonĂ« hapur pĂ«r prejardhjen time si emigrante, pĂ«r familjen time si refugjatĂ« dhe sa shumĂ« do tĂ« thotĂ« kjo pĂ«r mua. MĂ« Ă«shtĂ« dhĂ«nĂ« mundĂ«sia tĂ« arrij Ă«ndrrat e mia, dhe kjo Ă«shtĂ« diçka qĂ« nuk e marr kurrĂ« si tĂ« mirĂ«qenĂ«.” – u shpreh artistja.

Pos të tjerave, Rita e ndien veten edhe si përkrahëse të brezit të ri. Nisur nga shembulli i vetes, si një refugjate në Mbretërinë e Bashkuar, e shndërruar në ikonë të muzikës pop, Rita i mbështet gjeneratat e reja në ndjekje të ëndrrave dhe në të qëndruarit optimist për të ardhmen.

“Arti im gjithmonĂ« Ă«shtĂ« mbĂ«shtetur nĂ« integritetin personal, jo nĂ« atĂ« qĂ« Ă«shtĂ« “cool” pĂ«r momentin.” – shtoi Rita.

Gjithashtu ajo foli edhe për ndikimin dhe rolin e rrjeteve sociale në jetën e saj, duke pranuar se i pëlqen TikTok-u dhe rrjetet e tjera, por në procesin krijues mbetet besnike ndaj vetvetes dhe thelbësore e sheh të qenur reale dhe e vërtetë me veten.

Në formimin e saj personal dhe në rrugën e krijimit të një identiteti të pavarur, Rita e konsideron si hap të madh edhe momentin kur i propozoi martesë bashkëshortit të saj:

“Ishte momenti im me mikun tim mĂ« tĂ« mirĂ«. Ende Ă«shtĂ«. Dhe nuk e mendova shumĂ« derisa njerĂ«zit filluan tĂ« mĂ« thoshin: ‘Wow!’ Por unĂ« mendoj se kjo duhet tĂ« normalizohet. Jemi po aq tĂ« fuqishme sa burrat qĂ« propozojnĂ« tradicionalisht.”/ KultPlus.com 

Anton Pashku dhe absurdi në letërsisë shqipe

“Njeriu absurd Ă«shtĂ« ai qĂ« pa e mohuar, nuk bĂ«n asgjĂ« pĂ«r pĂ«rjetĂ«sinĂ«.”

                                                                                                                -Albert Kamy

Diellza Gashi

Vepra letrare e Anton Pashkut, sidomos në kohën e shfaqjes së vet të parë ishte e re për letërsinë  shqipe në të gjitha aspektet.

Pashku, fillim e fund e shkruan letĂ«rsinĂ« si figurĂ«, si kĂ«rkim tĂ« kuptimeve tĂ« thella jetĂ«sore e njerĂ«zore, si strukturĂ« tĂ« situatave simbolike dhe simbolizuese. Me refuzimin e formave klasike tĂ« tĂ« krijuarit letĂ«rsi, Pashku krijimtarisĂ« sĂ« vet ia falĂ« tiparet e formave post-moderniste, sidomos me krijimet e dramave absurde apo tragjedive moderne “Gof” dhe “Sinkopa”. NĂ« fillimet e veta, absurdi, shihet si filozofi, qĂ« pĂ«rçon njĂ« ide: mungesĂ«n e kuptimit. PikĂ«risht me kĂ«tĂ« mungesĂ« pĂ«rballen personazhet e Pashkut.

Këto dy drama na vënë para një kërkimi, një pavetëdijeje, një dobësie duke shpërfaqur personazhe të rrënuara, të humbura, në kërkim të vetes dhe arsyes. Personazhet e Pashkut ndërtohen fund e krye si absurde: heronj me frikën për jetën. Personazhe të tjetërsuara e të shumëfishuara në alter-ego. Personazhe që në botë nuk krijojnë relacione me të tjerët, krijojnë relacione me veten. Vihemi para një Unë dhe një Uni si një Tjetër.

Nëse në tragjedinë klasike heroi paraqitet përherë në një rënie, në një disfatë, si një fajtor pa faj, një vetësakrificë për të tjerët, në tragjedinë moderne, në anën tjetër, nuk krijohen personazhe të ngritura me synim të vlerave morale. Karakter i kësaj tragjedie është përherë një karakter i thjeshtë që para konflikteve me kohën dhe botën, dalin konfliktet me veten. Po këto karaktere i hasim në dramat e Pashkut. Drama këto, të krijuara në variantin e absurdit tragjik duke në vënë para deformimeve shoqërore, melankolisë, demotivimit.

Pashku me veprat e tij arrin të krijoj një sfond më ndryshe të letërsisë shqipe, duke na vënë para filozofisë së absurdit si një kërkim i pandalshëm, një vend në të cilën personazhi nuk përket, një luftë mes vetes me veten, një ide në të cilën personazhi ka një qëndrim ekzistencial apo ndjenjë konfuzioni, orientimi a frike përballë një bote dukshëm të pakuptimtë. 

NĂ« tĂ« dy dramat e Pashkut, theksi bie mbi krizĂ«n ekzistenciale, qĂ« prek mĂ« sĂ« tepĂ«rmi shfaqjen e dyfishtĂ« tĂ« identitetit tĂ« personazhve. Kjo krizĂ« shĂ«njon edhe thelbin e krijimit absurdist, pĂ«rballja e vetes sĂ« rĂ«ndomtĂ« me veten absurde. KĂ«shtu tĂ« dy dramat paraqesin konfliktin midis prirjes njerĂ«zore pĂ«r kĂ«rkimin e vlerave dhe kuptimit nĂ« jetĂ« dhe paaftĂ«sinĂ« njerĂ«zore pĂ«r t’i gjetur ato nĂ« njĂ« univers tĂ« pakuptimtĂ«, irracional dhe kaotik, paraqesin botĂ«n si tĂ« egĂ«r, tĂ« hidhur, boshe. BotĂ« nĂ« tĂ« cilĂ«n pohohet se ekzistenca njerĂ«zore Ă«shtĂ« nĂ« thelb njĂ« çështje e kuptimit dhe e gjetjes sĂ« kuptimit tĂ« jetĂ«s./ KultPlus.com

Studio Dizajn Grafik, Dizajn Mode, Dizajn Interier nĂ« UNI-Universum – me program amerikan nga Arizona State University!  

UNI – Universum International College ështĂ« i vetmi institucion nĂ« KosovĂ« me partneritet direkt me Arizona State University (ASU) – universiteti Nr.1 pĂ«r inovacion nĂ« SHBA!

✅ Diploma amerikane me vlerĂ« globale
✅ PĂ«rmbajtje dhe platforma tĂ« ASU
✅ Praktika dhe punĂ«sim gjatĂ« studimeve
✅ MundĂ«si pĂ«r tĂ« vazhduar studimet apo punuar jashtĂ« vendit

Zgjidh programin që të përshtatet më shumë:

🎹 Dizajn Grafik – zhvillo kreativitetin tĂ«nd, mĂ«so softuerĂ«t mĂ« tĂ« kĂ«rkuar dhe ndĂ«rto portofol profesional pĂ«r tregun global.

👗 Dizajn Mode – krijo koleksione unike, mĂ«so teknika bashkĂ«kohore dhe pĂ«rgatitu pĂ«r industrinĂ« ndĂ«rkombĂ«tare tĂ« modĂ«s.

🏠 Dizajn Interier – koncepto hapĂ«sira funksionale dhe estetike, pĂ«rdor teknologji moderne dhe ndĂ«rtokarrierĂ« si profesionist i dizajnit tĂ« brendshĂ«m.

UNI – Universum International College ështĂ« i menaxhuar dhe fuqizuar nga Universiteti ShtetĂ«ror i ArizonĂ«s (ASU), i njohur si Universiteti Nr.1 nĂ« SHBA pĂ«r inovacion.

Krijo suksesin tënd, me edukim amerikan. Fuqizohu nga Arizona State University, Universiteti më i madh publik në SHBA. Studio në UNI duke aplikuar këtu!

📞 PĂ«r mĂ« shumĂ« informata rreth programit kontakto +383 44 144 062, 📧 info@universum-ks.org ose ndiq UNI – n nĂ« Facebook & Instagram.

Studio me standarde amerikane, në Kosovë. E ardhmja jote në dizajn nis sot!/ KultPlus.com

Ndërhyrje konservuese në muralin e Manastirit të Shën Mërisë në Apolloni 

NdĂ«rtuar majĂ« njĂ« kodre, me peizazhin qĂ« pĂ«rfshin rrĂ«nojat mijĂ«ra vjeçare tĂ« Parkut Arkeologjik tĂ« ApollonisĂ«, fushĂ«n e myzeqesĂ« dhe detin Adriatik, Manastiri i ShĂ«n MĂ«risĂ« pĂ«rbĂ«n njĂ« nga komplekset fetare mĂ« mbresĂ«lĂ«nĂ«se. NdĂ«rtuar qindra vjet mĂ« parĂ«, ai mban nĂ«n vete, si nĂ« “njĂ« djep tĂ« pĂ«rmbysur”, qytetin antik tĂ« ApolonisĂ«, nga i cili ato pak rrĂ«noja te mbetura duken sikur tretin vĂ«shtrim tej nĂ« detin Adriatik. 

Në këtë kryevepër të artit bizantin, Instituti Kombëtar i Trashëgimisë Kulturore ka nisur punimet konservuese. Sektori i Veprave të Artit në bashkëpunim me Parkun Arkeologjik të Apolonisë, po zhvillon punime konservimi në pikturën murale të trapezërisë së Manastirit.  

Kjo murale, e krijuar në gjysmën e dytë të shekullit XIII përfaqëson një nga veprat më të rralla dhe më të çmuara të trashëgimisë sonë kulturore, duke zënë një vend të veçantë në historinë e artit bizantin në Shqipëri.  

IKTK bëri të ditur se, aktualisht po kryhet konsolidimi i shtresave përgatitore të pikturës me suportin në murin jugor dhe verior të objektit. 

Mozaikët pranë trapezërisë (mencës së murgjëve), portiku i kishës me kolonadën elegante prej tetë shtyllash, ikonat dhe pikturat murale së bashku krijojnë një kompleks të jashtëzakonshëm dhe tejet tërheqës. 

Ndërthurja unike e këtij ndërtimi, mes pasurisë së Antikitetit dhe arkitekturës bizantine, së bashku me Muzeun Arkeologjik, pozicionuar brenda Manastirit, e kthejnë kompleksin në një pikë të rrallë referimi për vlerat historike, arkitekturore, artistike dhe shpirtërore që bart. 

Andaj, edhe kjo ndërhyrje konservuese synon ruajtjen e kësaj pasurie kulturore, duke e mbrojtur nga dëmtimet e kohës dhe duke e rikthyer në vëmendjen e publikut e studiuesve. / KultPlus.com

“Pushka e parĂ« e lirisĂ«â€, festivali homazh pĂ«r figurĂ«n madhĂ«shtore tĂ« luftĂ«tarit e dĂ«shmorit Zahir Pajaziti

Lufta në Kosovë qëndron si plaga më e madhe kombëtare, duke qenë një ndër ngjarjet më tragjike të historisë së popullit shqiptar në Kosovë.

Kujtesa kolektive në anën tjetër është ajo që i mban gjallë ngjarjet, sakrificat dhe historinë e përgjakshme drejt pavarësisë dhe çlirimit. 

Historia na rrĂ«fen se krisma e parĂ« e pushkĂ«s, e UshtrisĂ« Çlirimtare tĂ« KosovĂ«s, u shkrep nga Zahir Pajaziti, luftĂ«tari dhe dĂ«shmori i paharrueshĂ«m, si nisma e parĂ« pĂ«r liri.

PĂ«r nder tĂ« kĂ«saj nisme, pĂ«r nder tĂ« figurĂ«s madhĂ«shtore tĂ« Zahir Pajazitit dhe sakrificĂ«s sakramentale tĂ« tij, ShoqĂ«ria Kulturore Artistike “Zahir Pajaziti”, nĂ« PodujevĂ« organizon edicionin e dytĂ« tĂ« festivalit “Pushka e parĂ« e lirisĂ«â€.

Kjo festĂ« dyditore premton promovimin e vlerave kulturore, kĂ«ngĂ«ve e valleve mĂ« 1 dhe 2 gusht 2025, nĂ« ora 20:00, nĂ« sheshin “Bulevardi i dĂ«shmorĂ«ve”, nĂ« PodujevĂ«.

PjesĂ«marrĂ«s tĂ« festivalit do tĂ« jenĂ« ansamblet e rajoneve tĂ« ndryshme tĂ« KosovĂ«s dhe mĂ« gjerĂ«, si: Ansambli “DardanĂ«t” DĂŒsseldorf, “Qendra Kulturore e FĂ«mijĂ«ve” Kurbin, SHKA “Tingujt e Vendlindjes” StagovĂ«, “Qendra Kulturore Kaqaniku”, SHKA “Bilbilat e Pashtrikut” Nashec, Ansambli “ZĂ«ri i KosovĂ«s” FushĂ«-KosovĂ«, AKV “Deçani”, Ansambli “Librazhdi” Librazhd, si dhe performanca e veçantĂ« e ansamblit tĂ« PodujevĂ«s, pĂ«rkatĂ«sisht shtĂ«pisĂ« kulturore qĂ« realizon organizimin, “Zahir Pajaziti”.

Kjo festĂ«, ky homazh, bart nĂ« vete jo vetĂ«m rikujtimin pĂ«r dĂ«shmorĂ«t e rĂ«nĂ«, por edhe vlerat kulturore qĂ« mbijetuan falĂ« sakrificĂ«s sĂ« tyre. ËshtĂ« njĂ« pĂ«rkujtim qĂ« shkon pĂ«rtej dhimbjes, duke shndĂ«rruar kujtimin nĂ« frymĂ«zim. 

Nëpërmjet këngës, valleve dhe artit, festivali shpërfaq jo vetëm nderimin e atyre që dhanë jetën për liri, por gjithashtu edhe afirmimin e identitetit dhe trashëgimisë kombëtare

Promovimi i artit kombëtar, në këtë rast, synon jo vetëm të ruajë kujtesën historike, por edhe tv frymëzoj brezat e rinj të lidhen me rrënjët e tyre, të krijojnë mbi ato rrënjë dhe të jenë pjesë aktive e një kulture që jeton, zhvillohet dhe ndriçon përmes brezave./ KultPlus.com 

Tapiceria e Bayeux rikthehet në Mbretërinë e Bashkuar pas më shumë se 900 vitesh

Tapiceria e Bayeux do të rikthehet në Mbretërinë e Bashkuar pas më shumë se 900 vitesh nga krijimi i tij, konfirmon Departamenti për Kulturë, Media dhe Sport (DCMS).

Kjo kryevepër 70 metra e gjatë, tregon historinë e pushtimit norman të Anglisë në vitin 1066, që do të huazohet në një marrëveshje historike me nënshkrimin mes qeverisë franceze dhe asaj britanike.

Kjo qëndismë gjigante, që besohet se është krijuar në Kent, do të ekspozohet në Muzeun Britanik në Londër vitin e ardhshëm. Kjo tapiceri do të qëndrojë e ekspozuar nga vjeshta e ardhshme deri në korrik të 2027, ndërkohë që shtëpia e tij aktualr, Muzeu i Bayeux, po rinovohet. Viti i 2027 është gjithashtu 1000-vjetori i lindjes së William Pushuesit.

Kryetari i bordit tĂ« Muzeut Britanik, George Osborne, Ă«shtĂ« shprehur se ekspozita “do tĂ« jetĂ« shfaqja mĂ« e madhe e brezit tonĂ«â€, duke e krahasuar me Tutankhamun-in dhe UshtrinĂ« e LuftĂ«tarĂ«ve Terrakota.

Tapiceria e Bayeux, që daton që nga shekulli 11, dokumenton periudhën më të diskutueshme në marrëdhëniet Anglo-Franceze, kur dominimi anglo-sakson u zëvendësua nga sundimi norman. Edhe pse pjesa e fundit e qëndismës mungon, ajo përfundon me ikjen e anglosaksonëve në fund të Betejes së Hastingsit, në vitin 1066.

58 skenat e saj, me 626 personazhe dhe 202 kuaj, japin një pasqyrë të periudhës mesjetare në Normandi dhe Angli si asnjë vepër tjetër, duke ofruar jo vetëm informacion mbi traditat ushtarake, por edhe detaje të çmuara të jetës së përditshme. Kjo vepër ka frymëzuar shumë krjime dhe artistë gjatë shekujve, dukë përfshirë artistin David Hockney.

PĂ«r ekspozimin e kĂ«saj vepre arti, Nicholas Cullinan, Drejtor i Muzeut Britanik u shpreh: “Ky Ă«shtĂ« pikĂ«risht lloji i partneritetit ndĂ«rkombĂ«tar qĂ« dua ta mbĂ«shtesim dhe tĂ« marrim pjesĂ«: tĂ« ndajmĂ« tĂ« mirĂ«n e koleksionit tonĂ« sa mĂ« gjerĂ« qĂ« tĂ« jetĂ« e mundur dhe nĂ« kĂ«mbim tĂ« ekspozojmĂ« thesare botĂ«rore qĂ« nuk janĂ« parĂ« kurrĂ« mĂ« parĂ« kĂ«tu.”

Fokusi i kësaj ekspozite qëndron te pjesa që Muzeu Britanik pret të jetë një nga muzetë më të vizituar ndonjëherë, një shfaqje që ndodh vetëm një herë në një gjeneratë.

Periudha që i parapriu Betejës së Hastingsit është një nga më të njohurat në historinë britanike.

Siç e tha Osborne: “Nuk ka asnjĂ« objekt tjetĂ«r tĂ« vetĂ«m nĂ« histrinĂ« britanike qĂ« tĂ« jetĂ« kaq i njohur, kaq i studiuar nĂ« shkolla, kaq i kopjuar nĂ« art, sa Tapiceri i Bayeux. MegjithatĂ«, pĂ«r gati 1000 vjet nuk Ă«shtĂ« kthyer kurrĂ« nĂ« kĂ«to brigje. Vitin tjetĂ«r do tĂ« kthehet dhe mijĂ«ra vizitorĂ«, veçanĂ«risht nxĂ«nĂ«s tĂ« shkollave, do ta shohin me sytĂ« e tyre.”/ KultPlus.com 

Ujëvarat Iguazu në Argjentinë, mrekullia natyrore ku takohen historia dhe natyra

– UjĂ«varat Iguazu u zgjodhĂ«n si njĂ« nga “ShtatĂ« MrekullitĂ« e Reja Natyrore” nĂ« njĂ« votim global tĂ« organizuar nga Fondacioni “New7Wonders” me seli nĂ« ZvicĂ«r nĂ« vitin 2011.

Të vendosura në rajonin Misiones në verilindje të Argjentinës, Ujëvarat Iguazu përveçse janë një mrekulli natyrore e vendit, ato spikasin si një pikë unike ku takohen historia dhe natyra.

TĂ« vendosura nĂ« Parkun KombĂ«tar Iguazu nĂ« qytetin Puerto Iguazu, ujĂ«varat shĂ«rbejnĂ« si njĂ« kufi natyror midis ArgjentinĂ«s dhe Brazilit. Duke mirĂ«pritur mijĂ«ra vizitorĂ« vendas dhe tĂ« huaj çdo vit, UjĂ«varat Iguazu u shtuan nĂ« listĂ«n e “TrashĂ«gimisĂ« BotĂ«rore” nga UNESCO nĂ« vitin 1984.

UjĂ«varat Iguazu u zgjodhĂ«n si njĂ« nga “ShtatĂ« MrekullitĂ« e Reja Natyrore” nĂ« njĂ« votim global tĂ« organizuar nga Fondacioni “New7Wonders” me seli nĂ« ZvicĂ«r nĂ« vitin 2011. Zona natyrore pĂ«rgjatĂ« lumit Iguazu pĂ«rbĂ«het nga gjithsej 275 ujĂ«vara. MĂ« e habitshmja prej tyre Ă«shtĂ« ujĂ«vara gjigante e njohur si “Garganta del Diablo” qĂ« bie nga njĂ« lartĂ«si prej afĂ«rsisht 80 metrash.

NdĂ«rsa vizitojnĂ« ujĂ«varat, vizitorĂ«t kanĂ« mundĂ«sinĂ« tĂ« shohin fuqinĂ« dhe madhĂ«shtinĂ« e natyrĂ«s nĂ« formĂ«n e saj mĂ« mbresĂ«lĂ«nĂ«se nĂ« ndalesĂ«n e fundit, kodrĂ«n me pamje nga “Garganta del Diablo”.

Parku Kombëtar Iguazu, i cili shquhet edhe për pasurinë e tij ekologjike, është shtëpia e specieve të rralla si puma, jaguari dhe tapiri. Shumë prej këtyre specieve janë nën mbrojtje.

Me filmin “Grbavica” do tĂ« shĂ«nohet 30-tĂ« vjetori i SrebrenicĂ«s 

NĂ« Kino Armata do tĂ« shfaqet filmi “Grbavica” nga Jasmila Ćœbanić mĂ« 10 korrik, duke shĂ«nuar 30-vjetorin e Gjenocidit tĂ« SrebrenicĂ«s.

Ky film i fuqishĂ«m eksploron traumĂ«n e pasluftĂ«s nĂ« BosnjĂ« dhe nderon qĂ«ndrueshmĂ«rinĂ« e grave, historitĂ« e tĂ« cilave duhet tĂ« dĂ«gjohen. “Grbavica” rrĂ«fen historinĂ« e njĂ« gruaje dhe vajzĂ«s sĂ« saj dhe vĂ«shtirĂ«sitĂ« me tĂ« cilat pĂ«rballĂ«n ato me pasojat e LuftĂ«s nĂ« BosnjĂ«.

Ky aktivitet i hapur mbahet në përkujtim të Ditës Ndërkombëtare të Reflektimit mbi Gjenocidin e vitit 1995 në Srebrenicë.

Një foto, një epokë e tërë kulture kombëtare

Dorian Koçi

(At Gjergj Fishta, Lasgush Poradeci, Ernest Koliqi dhe Asdreni)

NĂ« kĂ«tĂ« fotografi tĂ« rrallĂ« ruhen jo vetĂ«m katĂ«r figura madhore tĂ« letĂ«rsisĂ« dhe mendimit shqiptar, por edhe vetĂ« fryma e njĂ« epoke qĂ« ndĂ«rthurte traditĂ«n dhe modernitetin, besimin dhe dritĂ«n laike, shkollĂ«n perĂ«ndimore dhe frymĂ«n kombĂ«tare. Nga e majta: At Gjergj Fishta, Lasgush Poradeci, Ernest Koliqi dhe Asdreni – katĂ«r shtylla tĂ« mendimit dhe fjalĂ«s sĂ« shkruar shqiptare.

Fishta, me petkun françeskan, përfaqëson epopenë e kombit në vargje, zërin e përbashkët të gojëdhënave dhe moralit qytetar; Lasgushi me poezinë simbolike dhe lirikën filozofike, sjell shpirtin e thellë ballkanik në formën më të rafinuar europiane. Koliqi, i shkolluar në Itali, do të mishërojë reformën arsimore, themelimin e prozës moderne shqiptare dhe hapjen drejt Perëndimit, ndërsa Asdreni, poeti i himnit kombëtar, është zëri i mërgimit dhe i pavarësisë, që lidhi Rilindjen me brezat pasues.

Ata rrezatojnĂ« dinjitet, kulturĂ«, pĂ«rfaqĂ«sim kombĂ«tar dhe vetĂ«dije historike. Ky Ă«shtĂ« imazhi i ShqipĂ«risĂ« sĂ« viteve ’30 – njĂ« vend i vogĂ«l, por me mendimtarĂ« tĂ« mĂ«dhenj, ku letĂ«rsia, feja, arsimi dhe atdhedashuria bashkĂ«jetonin si ura qĂ« lidhin epoka.

Pas vitit 1945, kjo trashëgimi u ndërpre me dhunë, shumë prej tyre u përndoqën, u heshtën apo u fshinë nga historia zyrtare. Por sot, kjo foto na kujton se nuk mund të ketë e ardhme pa dialog me traditën, pa kujtesë dhe pa nderim për ata që ndërtuan themelet shpirtërore të identitetit tonë kombëtar.

Le të rikthejmë vlerat, fjalën e urtë dhe dritën që ata përfaqësonin në jetën tonë publike dhe arsimore./ KultPlus.com

❌