Letrat më të famshme të dashurisë të të gjitha kohërave

KanĂ« pushtuar popuj me miliona banorĂ«, por kanĂ« qenĂ« rob i njĂ« njeriu tĂ« vetĂ«m. KanĂ« qenĂ« tĂ« lavdishĂ«m e tĂ« papĂ«rkulshĂ«m, po njĂ« njeri i vetĂ«m i ka bĂ«rĂ« aq sa melankolikĂ« dhe tĂ« thyeshĂ«m. AutorĂ« tĂ« mĂ« tĂ« mĂ«dhenjve veprave pa limit fantazie, po aq sa pengje tĂ« njĂ« letre dashurie. âZot, çfarĂ« do tĂ« bĂ«het me mua, tani qĂ« ti mĂ« ke privuar nga arsyeja?â i shkruan mbreti i letĂ«rsisĂ« franceze, Honore de Balzak konteshĂ«s polake Evelina Hanska. NjĂ« tjetĂ«r shkrimtar, Volteri, pĂ«r hir tĂ« dashurisĂ« do tĂ« arratisej nga burgu pĂ«r tĂ« qenĂ« pranĂ« tĂ« dashurĂ«s sĂ« tij Olymbe Dunover, njĂ« vajzĂ« e varfĂ«r qĂ« ai e dashuronte marrĂ«zisht. âUnĂ« jam burgosur kĂ«tu nĂ« emĂ«r tĂ« mbretit; ata mund tĂ« mĂ« marrin jetĂ«n, por jo dashurinĂ« qĂ« ndjej pĂ«r tyâ, i shkruan nĂ« vitin 1713 tĂ« dashurĂ«s sĂ« tij, disa minuta para se tĂ« arratisej. Por dashuria nuk Ă«shtĂ« e bukur vetĂ«m nĂ« letrat e shkrimtarĂ«ve, por edhe nĂ« atĂ« tĂ« udhĂ«heqĂ«sve. âTi je jeta nĂ« mua. Kur ti nuk je pranĂ« meje, unĂ« pres kthimin tĂ«nd qĂ« tĂ« filloj tĂ« jetoj sĂ«rishâ, i shkruan presidenti amerikan, Ronald Regan, bashkĂ«shortes sĂ« tij pĂ«r 31 vjetorin e martesĂ«s. Edhe Napoleoni, perandori i egĂ«r francez i shkruante me Ă«mbĂ«lsi ZhozefinĂ«s, bashkĂ«shortes sĂ« tij tĂ« parĂ«. âZhozefinĂ«, do tĂ« tĂ« shoh brenda tri orĂ«ve. Deri atĂ«herĂ«, e dashura ime e Ă«mbĂ«l tĂ« dĂ«rgoj njĂ«mijĂ« puthje, por mos mĂ« jep asnjĂ« si shkĂ«mbim, pasi ato ma ndezin gjakun mĂ« keqâ. âTirana Observerâ boton letrat mĂ« tĂ« famshme tĂ« dashurisĂ«. ĂfarĂ« i shkruanin mbretĂ«rit, perandorĂ«t e presidentĂ«t vajzave qĂ« u kishin robĂ«ruar zemrat? FjalĂ«t e Ă«mbla tĂ« Hygoit, GĂ«tes, Xhek Londonit, Xhejm Xhojsit dhe dashuritĂ« e vĂ«shtira tĂ« Franz KafkĂ«s, Lord Bajronit e Bethovenit.
Napoleoni i shkruan bashkëshortes së tij, Zhozefinës,
Paris (1795)
Kam ecur me mendjen mbushur me mendimet pĂ«r ty. E Ă«mbla ime, e pakrahasueshme çâefekt tĂ« çuditshĂ«m ke mbi zemrĂ«n time. Por çfarĂ« mbetet akoma kur nga buzĂ«t e tua, zemra jote merr njĂ« dashuri qĂ« mĂ« tret si zjarri? Je e zemĂ«ruar? Pse mĂ« dukesh e trishtuar? Je e shqetĂ«suar?⊠Sa dhimbje ndjej nĂ« shpirt! Ti do tĂ« largohesh nĂ« mesditĂ«. Do tĂ« tĂ« shoh brenda tri orĂ«ve. Deri atĂ«herĂ«, e dashura ime e Ă«mbĂ«l tĂ« dĂ«rgoj njĂ«mijĂ« puthje, por mos mĂ« jep asnjĂ« si shkĂ«mbim, pasi ato ma ndezin gjakun mĂ« keq.
Viktor Hugo për Adele Foucher
1821
E dashur!
Kur dy shpirtra tĂ« cilĂ«t kanĂ« kĂ«rkuar njĂ«ri-tjetrin pĂ«r aq kohĂ« pĂ«r tâu rigjetur nĂ« mĂ« fundâŠ, njĂ« bashkim i furishĂ«m dhe i pastĂ«r si vetĂ« ato⊠fillon nĂ« tokĂ« dhe vazhdon pĂ«rjetĂ« nĂ« parajsĂ«. Ky bashkim Ă«shtĂ« dashuri, dashuri e vĂ«rtetĂ«âŠ, njĂ« besim i cili hyjnizon tĂ« dashuruarin, njĂ« bashkim jeta e tĂ« cilit rrjedh nga pĂ«rkushtimi dhe pasioni dhe pĂ«r tĂ« cilin edhe sakrificat mĂ« tĂ« mĂ«dha janĂ« kĂ«naqĂ«si tĂ« Ă«mbla. Kjo Ă«shtĂ« dashuria qĂ« ti mĂ« bĂ«n tĂ« ndiej⊠Shpirti yt Ă«shtĂ« krijuar pĂ«r tĂ« dashuruar me pastĂ«rtinĂ« dhe pasionin e engjĂ«jve.
I yti përgjithmonë
V.H
Robert Schumann për bashkëshorten e tij Clara Schumma
1838
E dashur, kam qarë nga gëzimi duke e ditur se e je e imja dhe shpeshherë e pyes veten nëse të meritoj. Dikush mund të mendojë se në zemër e në mendje asnjë burrë nuk mund të grumbullojë në zemër aq shumë gjëra në një ditë⊠Por sa i
lumtur ndihesha dje e pardje! Nga letrat e tua buronte një shpirt fisnik, një besim e një mal me dashuri.
ĂfarĂ« nuk do tĂ« bĂ«ja pĂ«r dashurinĂ« tĂ«nde!
Winston Churchill për bashkëshorten e tij, Clemmie Churchill
10 gusht, 1894
E dashura ime Clemmie!
NĂ« letrĂ«n qĂ« mĂ« dĂ«rgoje nga Madras shkruaje disa fjalĂ« shumĂ« tĂ« dashura pĂ«r mua, se si unĂ« e kisha bĂ«rĂ« mĂ« tĂ« mirĂ« jetĂ«n tĂ«nde. Nuk mund tĂ« ta pĂ«rshkruaj kĂ«naqĂ«sinĂ« qĂ« mĂ« dhe sepse gjithnjĂ« jam ndjerĂ« aq shumĂ« nĂ« borxh me ty, gjithnjĂ« nĂ«se nĂ« dashuri mund tĂ« mbahen llogari⊠Se çâdo tĂ« thotĂ« tĂ« jetoj gjithĂ« kĂ«to vite nĂ« zemrĂ«n dhe praninĂ« tĂ«nde, nuk ka fjalĂ« qĂ« ta pĂ«rshkruajnĂ«. Koha kalon shpejt, por nuk ka asgjĂ« mĂ« tĂ« gĂ«zueshme se sa tĂ« shohĂ«sh sa i madh dhe si shtohet thesari qĂ« ne kemi grumbulluar sĂ« bashku nĂ«pĂ«rmjet stuhive e trishtimeve tĂ« miliona viteve tragjike, tĂ« tmerrshme e plot ngjarje.
Bashkëshorti yt i dashur
Lord Bajron, drejtuar Tereza Guiçiolit
25 gusht, 1819
E dashura ime Tereza!
E kam lexuar kĂ«tĂ« libĂ«r nĂ« kopshtin tĂ«nd; dashuria ime ti nuk ishe aty, pĂ«rndryshe nuk do tĂ« mund ta kisha lexuar. ĂshtĂ« njĂ« prej librave tĂ« tu tĂ« preferuar dhe shkrimtari ishte njĂ« miku im. Ti nuk do tâi kuptosh kĂ«to fjalĂ« nĂ« anglisht dhe tĂ« tjerĂ«t nuk do tâi kuptojnĂ«, çka Ă«shtĂ« dhe arsyeja pse nuk i kam kthyer ato nĂ« italisht. Por ti do tĂ« njohĂ«sh shkrimin e atij qĂ« tĂ« deshi me pasion dhe ti do ta zbulosh atĂ« nĂ«pĂ«rmjet njĂ« libri qĂ« ishte i yti se ai mund tĂ« mendonte vetĂ«m pĂ«r dashurinĂ«. Nga ajo fjalĂ« e bukur nĂ« tĂ« gjitha gjuhĂ«t, por mbi tĂ« gjitha nĂ« gjuhĂ«n tĂ«nde âamor mioâ pĂ«rbĂ«het ekzistenca ime kĂ«tu e mĂ« vonĂ« kudo qĂ« tĂ« jem. UnĂ« e ndjej se ekzistoj kĂ«tu ku jam dhe e ndjej se do vazhdoj tĂ« ekzistoj pĂ«r atĂ« qĂ«llim qĂ« di tĂ« pĂ«rcaktosh; fati im gjendet nĂ« duart e tua. UnĂ« tĂ« dua dhe ti mĂ« do, tĂ« paktĂ«n ashtu siç mĂ« thua dhe siç vepron, çka tĂ« paktĂ«n Ă«shtĂ« njĂ« ngushĂ«llim i madh. Por ajo qĂ« ndjej pĂ«r ty Ă«shtĂ« mĂ« shumĂ« se dashuri. UnĂ« nuk mund tĂ« pushoj sĂ« dashuri ty. Mendo pĂ«r mua ndonjĂ«herĂ«, nĂ«se Alpet dhe oqeani do tĂ« na ndajnĂ«, por ato nuk do tĂ« munden asnjĂ«herĂ«, vetĂ«m nĂ«se ti e dĂ«shiron njĂ« gjĂ« tĂ« tillĂ«.
Ronald Reagan për bashkëshorten e tij
4 mars, 1983
E dashur Zonjë e Parë!
E di se sipas traditĂ«s kĂ«tĂ« mĂ«ngjes unĂ« duhet tĂ« vendos kartolina tĂ« tipit âGĂ«zuar PĂ«rvjetorin!â, nĂ« tabakanĂ« ku ndodhet mĂ«ngjesi yt. Por gjĂ«rat janĂ« disi tĂ« ndĂ«rlikuara. UnĂ« i zĂ«vendĂ«sova ato me njĂ« dhuratĂ« tĂ« cilĂ«n e dorĂ«zova disa javĂ« mĂ« parĂ«. SidoqoftĂ« kjo mbetet dita qĂ« shĂ«non 31 vite lumturie, tĂ« tillĂ« qĂ« rrallĂ« burrave u ndodh. TĂ« kam thĂ«nĂ« njĂ«herĂ« qĂ« kjo ka qenĂ« njĂ«soj siç e Ă«ndĂ«rron njĂ« adoleshent martesĂ«n. E akoma mendoj njĂ«soj. Ti e di se unĂ« e dua fermĂ«n, por kĂ«to dy ditĂ«t e fundit ma kanĂ« bĂ«rĂ« mĂ« se tĂ« qartĂ« se unĂ« e dua atĂ« vetĂ«m kur ti je aty. E kjo Ă«shtĂ« e vĂ«rtetĂ« pĂ«r çdo vend, nĂ« çdo kohĂ«. Kur ti nuk je aty, unĂ« nuk jam
askund, vetëm një i humbur në kohë e hapësirë. Unë ndjej më shumë
se dashuri për ty, unë nuk jam i plotë pa ty. Ti je jeta në mua. Kur ti
nuk je pranë meje, unë pres kthimin tënd që të filloj të jetoj
sërish.
Gëzuar përvjetorin dhe faleminderit për 31
vitet e mrekullueshme!
TĂ« dua
Bashkëshorti yt mirënjohës,
Ronald
I mbyllur në burg për ta ndaluar që të takonte Olymbe Dunover, vajzën e varfër të një gruaje të shtresës së ulët, Volteri u arratis pak pasi shkroi letrën.
Hagë 1713
UnĂ« jam burgosur kĂ«tu nĂ« emĂ«r tĂ« mbretit; ata mund tĂ« mĂ« marrin jetĂ«n, por jo dashurinĂ« qĂ« ndjej pĂ«r ty. Po, e adhuruara ime, sonte unĂ« do tĂ« tĂ« shoh ty edhe nĂ«se do tĂ« mĂ« duhet tĂ« lĂ« kokĂ«n pĂ«r kĂ«tĂ« gjĂ«. PĂ«r hir tĂ« Zotit, mos mu drejto me terma tĂ« tillĂ« shkatĂ«rrimtarĂ« kur shkruan; ti duhet tĂ« jetosh dhe tĂ« jesh e kujdesshme; ki kujdes nga zonja, mĂ«ma jote, duke qenĂ« se ajo Ă«shtĂ« armikja jote mĂ« e tmerrshme. ĂfarĂ« duhet tĂ« them? Ki kujdes nga tĂ« gjithĂ«; mos beso askĂ«nd; ji gjithnjĂ« nĂ« gjendje gatishmĂ«rie nĂ« çdo moment, sapo tĂ« dalĂ« hĂ«na; unĂ« do tĂ« largohem fshehurazi nga hoteli, merr me vete kaloshin pasi do tĂ« largohem si veriu pĂ«r nĂ« Sheveningen; unĂ« do tĂ« marr letĂ«r e bojĂ« me vete; ne do tĂ« shkruajmĂ« letrat tona.
Nëse më do binde veten; dhe mblidh gjithë fuqinë e mendjes që të të vijë në ndihmë; mos lejo që nëna jote të vërejë ndonjë gjë, përpiqu të marrësh pikturat e tua dhe ji e bindur se asnjë kërcënim, apo dhe torturat më të mëdha nuk do të më ndalojnë që të të shërbej ty. Jo, asgjë nuk ka fuqinë që të më ndajë nga ty; dashuria jonë është ngritur me virtyte dhe do zgjasë për sa të jemi gjallë. Lamtumirë, nuk ka asgjë që unë nuk do guxoja të bëja për hirin tënd; ti meriton shumë më shumë se aq!
Lamtumirë zemra ime e dashur!
Volter
Theodore Roosevelts drejtuar bashkëshortes së tij, Edith Roosevelt
20 maj 1943
E dashur Bunny
E di se çfarĂ« Ă«shtĂ« kjo â njĂ« letĂ«r pĂ«r pĂ«rvjetorin e martesĂ«s. UnĂ« mendoj se duhet tĂ« mbĂ«rrijĂ« nĂ« kohĂ«n e duhur. A tĂ« kujtohet ajo ditĂ« e nxehtĂ« qershori para tridhjetĂ« e tre vitesh? Kisha e tejmbushur me njerĂ«z, babai me atĂ« jelekun e mrekullueshĂ«m me pika blu, turmat nĂ« rrugĂ«, velloja jote e bardhĂ«, mamaja jote me njĂ« prej atyre kapeleve tĂ« mrekullueshme. Dhe, a e mban mend si ishte bota atĂ«herĂ«, e vogĂ«l dhe e rregullt, njĂ« rend ndryshe. GjĂ«rat kanĂ« ndryshuar shumĂ« qĂ« atĂ«herĂ«. AsgjĂ« sâka ndodhur ashtu siç e imagjinonim se do tĂ« ndodhte pĂ«rveç fĂ«mijĂ«ve tanĂ«. Ne sâe menduam asnjĂ«herĂ« se do tâi binim botĂ«s kryq e tĂ«rthor. Ne nuk e menduam kurrĂ« se profesionet dhe interesat tona do tĂ« shkonin aq larg. Ne nuk e menduam kurrĂ« se tridhjetĂ« e tre vjetori i martesĂ«s sonĂ« do tĂ« na gjente tĂ« zhytur nĂ« LuftĂ«n tonĂ« tĂ« DytĂ« me mua sĂ«rish nĂ« front. Epo e dashur, duhet thĂ«nĂ« se ne kemi jetuar sipas pjesĂ«s mĂ« tĂ« rĂ«ndĂ«sishme tĂ« ceremonisĂ« âNĂ« tĂ« mirĂ« e nĂ« tĂ« keq, nĂ« pasuri e varfĂ«ri deri sa vdekja tĂ« na ndajĂ«â.
Me shumë, shumë dashuri,
Th. R
Vincent Van Gog, artisti i famshëm holandez i shkruan Theos, vëllait të tij, duke i përshkruar dashurinë për kushërirën e tij, Kee, e cila nuk i pranoi kurrë. 7 shtator 1881
I dashur Theo,
Jeta Ă«shtĂ« bĂ«rĂ« shumĂ« e dashur pĂ«r mua, dhe jam shumĂ« i lumtur qĂ« kam rĂ«nĂ« nĂ« dashuri. Jeta ime dhe dashuria ime tani janĂ« njĂ«. âPor ti je pĂ«rballur me njĂ« âkurrĂ«n e kurrĂ«sâ, mĂ« pĂ«rgjigjesh ti. PĂ«rgjigjja ime pĂ«r ty Ă«shtĂ«: âĂunak i vjetĂ«r, tani pĂ«r tani unĂ« shikoj nĂ« âkurrĂ«n e kurrĂ«sâ njĂ« bllok akulli, tĂ« cilĂ«n zemra ime mund ta shkrijĂ«.
V.
Pjesë nga letra e Moxartit, dërguar të shoqes, Constanze
17 tetor 1790
P.S: NdĂ«rsa po shkruaja faqen e fundit, lotĂ«t mĂ« kullonin mbi letĂ«r. Por duhet tĂ« mbushem me gĂ«zim. NjĂ« numĂ«r i madh puthjesh po vijnĂ« drejt meje. Dreq! Shikoj njĂ« turmĂ« tĂ« madhe! Ha! Ha!âŠSapo kapa tre. JanĂ« shumĂ« tĂ« Ă«mbla.
Ti mund tâi pĂ«rgjigjesh kĂ«saj letre, por duhet ta adresosh pĂ«rgjigjen tĂ«nde: Linz, Poste Restante. Kjo Ă«shtĂ« adresa mĂ« e sigurt.
Ndërkohë nuk e di me siguri, nëse do të shkoj në Regensburg. Nuk mund të ta them përfundimisht. Vetëm shkruaj mbi zarf se letra mund të mbahet deri sa ta kërkojnë.
Mirupafshim, e dashura gruaja ime e vogël. Kujdesu për veten! Më shkruaj dhe më thuaj si të pëlqejnë shtëpitë tona të reja. Mirupafshim. Të puth miliona herë!
Shkrimtari amerikan, Mark Twain, letër për Olivia Langdon, bashkëshorten e tij të ardhshme
12 maj 1869
Përtej thellësive të zemrës sime të lumtur rrjedh një rrymë dashurie dhe lutjeje për këtë thesar të paçmuar që i është lënë në mirëbesim gjithë jetës sime.
Ti nuk mund tâi shohĂ«sh valĂ«t e saj tĂ« pakapshme qĂ« rrjedhin drejt teje, e dashur, por nĂ« kĂ«to rreshta ti do ta dĂ«gjosh valĂ«zimin e largĂ«t tĂ« sipĂ«rfaqes.
Pas vdekjes sĂ« kompozitorit tĂ« madh, Ludving van Bethoven, nĂ« sendet e tij u gjet edhe kjo letĂ«r dashurie. Ajo Ă«shtĂ« shkruar pĂ«r njĂ« grua tĂ« panjohur, tĂ« cilĂ«n Bethoven e quante âE pavdekshmja, e dashura imeâ
6 korrik 1806
Engjëlli im, gjithçkaja ime, shpirti im!
VetĂ«m pak fjalĂ« sot, dhe kĂ«to me penĂ«n tĂ«nde. Nuk do shkruaj deri nesĂ«r, pasi do lĂ«viz nga shtĂ«pia me qira. ĂfarĂ« humbje kohe.
Përse gjithë kjo brengë kur nevoja flet? A mund të rezistojë dashuria jonë përveçse me sakrifica? A mund ta ndryshosh faktin se ti nuk je tërësisht e imja, se unë nuk jam tërësisht yti?
O Zot! Shiko jashtë bukuritë e natyrës dhe qetësoje veten me atë çfarë është. Dashuria kërkon gjithçka dhe kjo është shumë e drejtë.
Nëse do ishim tërësisht të bashkuar, ti do ta ndjeje dhimbjen po ashtu si unë.
Tani njĂ« ndryshim tĂ« gjĂ«rave tĂ« brendshme nga gjĂ«rat e jashtme. Me siguri do e shohim njĂ«ri-tjetrin. Aq mĂ« tepĂ«r qĂ« unĂ« sâmund tĂ« tâi tregoj vĂ«zhgimet qĂ« kam bĂ«rĂ« gjatĂ« kĂ«tyre ditĂ«ve tĂ« fundit, tĂ« cilat kanĂ« prekur jetĂ«n time. NĂ«se zemrat tona do tĂ« ishin bashkĂ«, nuk do tĂ« kishte ndodhur asgjĂ« nga kĂ«to.
Zemra ime Ă«shtĂ« e mbushur plot me gjĂ«ra qĂ« dua tĂ« tâi them ty. Ah! Ka momente kur ndjej se fjalĂ«t sâjanĂ« asgjĂ«. GĂ«zohu, bĂ«hu e vĂ«rteta ime, thesari im, gjithçkaja ime, ashtu sikurse unĂ« jam i yti. PerĂ«nditĂ« duhet tĂ« na japin pjesĂ«n tjetĂ«r, e cila do tĂ« jetĂ« mĂ« e mira pĂ«r ne.
I yti besnikërisht
Ludvig
Shkrimtari rus, Kont Leo Tolstoi për të fejuarën e tij, Valeria Arsenev
2 nëntor 1856
Tashmë unë dashuroj bukurinë tënde, por ky është vetëm fillimi i dashurisë në ty në atë çfarë është e përjetshme në zemrën dhe shpirtin tënd.
Për bukurinë, njerëzit mund të bien në dashuri brenda një ore, dhe po aq shpejt kjo dashuri mund të mbarojë. Por shpirtin, njerëzit duhet të mësojnë ta njohin.
Besomë, asgjë në botë nuk fitohet pa punë, madje as dashuria, ndjenja më e bukur dhe më e natyrshme.
Gëte u njoh me Sharlot von Shtein, në vitin, 1775 ndërsa jetonte në Vajmar. Ajo u bë frymëzimi për shumë heroina të veprave të tij dhe u bë edhe bashkëshortja e tij.
17 qershor 1784
Letrat e mia duhet të kenë treguar se sa i dashuruar jam. Nuk drekoj, takoj pak njerëz dhe për shëtitje dal vetëm dhe çdo vend i bukur që shoh ma shton dëshirën që ti të ishe aty.
Nuk mund tĂ« mos tĂ« tĂ« dashuroj mĂ« shumĂ« se sa duhet. Do tĂ« ndjej gjithĂ« lumturinĂ« kur tĂ« tĂ« shoh sĂ«rish. Jam gjithmonĂ« i ndĂ«rgjegjshĂ«m pĂ«r afĂ«rsinĂ« ndaj teje, prezenca jote nuk largohet asnjĂ«herĂ«. NĂ« ty, unĂ« kam masĂ«n e çdo gruaje, pĂ«r çdo njeri. NĂ« dashurinĂ« tĂ«nde, kam masĂ«n e gjithçkaje. Jo nĂ« kuptimin qĂ« pjesa tjetĂ«r e botĂ«s Ă«shtĂ« njĂ« libĂ«r i madh e i mugĂ«t, pĂ«rkundrazi, dashuria jote ma qartĂ«son. Kuptoj qartĂ« se si janĂ« burrat dhe çfarĂ« planifikojnĂ«, dĂ«shirojnĂ«, bĂ«jnĂ« dhe çfarĂ« i kĂ«naq ata. Sâi kam zili pĂ«r çfarĂ« kanĂ« dhe duke i krahasuar me veten, Ă«shtĂ« njĂ« gĂ«zim i fshehtĂ« pĂ«r mua qĂ« kam njĂ« thesar aq tĂ« madh.
Ti, nĂ« shtĂ«pinĂ« tĂ«nde, duhet tĂ« ndjehesh ashtu siç ndihem unĂ« nĂ« punĂ«t e mia. Ne shpesh nuk i vĂ«mĂ« re disa sende, sepse nuk zgjedhim tâi shikojmĂ« ato. Por gjĂ«rat marrin kuptim, sa mĂ« shpejt tĂ« kuptojmĂ« qartĂ« mĂ«nyrĂ«n se si janĂ« tĂ« lidhura me njĂ«ra-tjetrĂ«n.
Ne na pĂ«lqen gjithmonĂ« tâi bashkohemi njĂ« grupi, dhe njĂ« burrĂ« i mirĂ« ka kĂ«naqĂ«si kur rregullon, pĂ«rshtat tĂ« drejtĂ«n dhe drejtimin e tij tĂ« paqtĂ«.
Mirupafshim, ty të cilën të dashuroj me mijëra herë.
Xhejms Xhois (1882 â 1941) takoi nĂ« vitin 1904 Nora Barnacle, e cila do tĂ« bĂ«hej nĂ« tĂ« ardhmen gruaja e tij. Kjo letĂ«r e shkruar vetĂ«m disa muaj pasi Xhojs takoi pĂ«r herĂ« tĂ« parĂ« NorĂ«n, tregon thellĂ«sinĂ« e ndjenjave tĂ« tij.
15 gusht, 1904
E dashura ime Nora,
Thjesht, mĂ« ka goditur. Erdha nĂ« 11 e gjysmĂ«. QĂ« atĂ«herĂ« jam i ulur nĂ« njĂ« karrige tĂ« thjeshtĂ« si i budallepsur. Sâmund tĂ« bĂ«j asgjĂ«. Nuk dĂ«gjoj asgjĂ« tjetĂ«r, pĂ«rveç zĂ«rit tĂ«nd. Jam si njĂ« budalla duke tĂ« dĂ«gjuar ty qĂ« mĂ« thua âi dashurâ. Ofendova dy burra sot, duke i lĂ«nĂ« nĂ« tĂ« ftohtĂ«. Doja tĂ« dĂ«gjoja zĂ«rin tĂ«nd, jo tĂ« tyrin.
Kur jam me ty e lë mënjanë natyrën time përçmuese dhe dyshuese. Do të doja të ndjeja kokën tënde në shpatullat e mia. Besoj tani do shkoj në krevat.
Kam gjysmë ore duke shkruar këtë letër. Do të më shkruash diçka? Shpresoj që po. Si do ta nënshkruaj emrin tim? Nuk do ta nënshkruaj fare, sepse nuk di çfarë të nënshkruaj.
Shkrimtari francez Honore de Balzac, letër për konteshën polake Evelina Hanska
19 qershor 1836
Engjëlli im i dashur,
Gati po çmendem pĂ«r ty, aq sa njĂ« njeri mund tĂ« çmendet. Nuk mund tâi bĂ«j bashkĂ« dy ide pa qenĂ« ti nĂ« mes tĂ« tyre. TashmĂ« sâmendoj dot asgjĂ« pĂ«r ty. PavarĂ«sisht nga dĂ«shira ime, imagjinata mĂ« sjell tek ty. TĂ« shtrĂ«ngoj, tĂ« puth, kujdesem pĂ«r ty, njĂ« mijĂ« pĂ«rkujdesje dashurie mĂ« kapin.
Sa për zemrën time, aty do jesh gjithmonë. Kam një ndjesi të këndshme të të pasurit ty atje. Por, Zot, çfarë do të bëhet me mua, tani që ti më ke privuar nga arsyeja? Kjo është mania që më ka terrorizuar këtë mëngjes.
Ăohem çdo moment duke i thĂ«nĂ« vetes: âHajde tĂ« shkojmĂ« atjeâ. MĂ« pas, ulem pĂ«rsĂ«ri nga detyrimet e mia. ĂshtĂ« njĂ« konflikt i frikshĂ«m. Kjo sâĂ«shtĂ« jetĂ«. Sâkam qenĂ« kurrĂ« mĂ« parĂ« kĂ«shtu. Ti ke gllabĂ«ruar gjithçka.
Ndjehem i budallepsur dhe i lumtur sapo mendoj pĂ«r ty. Sillem vĂ«rdallĂ« nĂ« njĂ« Ă«ndĂ«rr tĂ« kĂ«ndshme nĂ« tĂ« cilĂ«n nĂ« njĂ« moment jetoj mijĂ«ra vjet. ĂfarĂ« situate e tmerrshme!
I mbuluar me dashuri, duke ndjerë dashuri në çdo gjë, por, duke jetuar vetëm për dashurinë, duke parë veten të konsumuar nga brengat, e gjej veten të kapur në njëmijë rrjeta merimangash.
O, EvĂ« e dashur, ti nuk e di. E mora kartolinĂ«n tĂ«nde. ĂshtĂ« kĂ«tu para meje dhe unĂ« flas me ty sikur tâi tĂ« ishe aty. TĂ« pashĂ« ty, si dje, tĂ« bukur, mahnitĂ«risht tĂ« bukur.
Dje, gjatĂ« gjithĂ« mbrĂ«mjes i thashĂ« vetes sime âajo Ă«shtĂ« e imja!â Ah! EngjĂ«jt nuk janĂ« aq tĂ« lumtur nĂ« parajsĂ«, siç isha unĂ« dje!
Mbreti Henry VIII (1491 â 1547) i AnglisĂ« u divorcua nga bashkĂ«shortja e tij, Chatherine, pĂ«r tâu martuar me Anne Boleyn. Dashuria qĂ« i shpreh AnĂ«s nĂ« letrĂ«n e mĂ«poshtme, nuk do tĂ« zgjaste gjatĂ«, pasi ajo do tĂ« ekzekutohej pĂ«r tradhti bashkĂ«shortore nĂ« vitin 1936.
1528
E dashura dhe shoqja ime,
UnĂ« dhe zemra ime e vendosim veten tonĂ« nĂ« duart e tua, duke tâu lutur qĂ« ti tĂ« kujdesesh pĂ«r ne me mirĂ«sinĂ« tĂ«nde dhe tĂ« mos lesh mungesĂ«n tĂ« zvogĂ«lojĂ« dashurinĂ« tĂ«nde pĂ«r ne. PĂ«r mua sĂ«mbimi qĂ« mĂ« shkakton mungesa Ă«shtĂ« shumĂ« i madh, dhe kur mendoj pĂ«r rritjen e asaj qĂ« mĂ« bĂ«n tĂ« vuaj, do tĂ« ishte krejt e patolerueshme nĂ«se sâdo ishte shpresa ime e vazhdueshme pĂ«r tĂ« pandryshueshmen dashurinĂ« tĂ«nde.
HR
Shkrimtari i famshëm francez, Gustave Flaubert i shkruan bashkëshortes së tij, Louise Colet
15 gusht 1846
Do tĂ« tĂ« mbuloj me dashuri kur tĂ« tĂ« shoh herĂ«n tjetĂ«r. Me pĂ«rkujdesje, me ekstazĂ«. Dua tĂ« tĂ« mbush me gjithĂ« gĂ«zimet e mishit, aq sa ty tĂ« tĂ« bjerĂ« tĂ« fikĂ«t e tĂ« vdesĂ«sh. Dua qĂ« ti tĂ« mahnitesh nga unĂ«, dhe tâi thuash vetes tĂ«nde qĂ« as nuk i ke Ă«ndĂ«rruar ngazĂ«llime tĂ« tillaâŠ
Kur tĂ« plakesh, dua qĂ« ti tâi kujtosh ato pak orĂ«. Dua qĂ« kockat e tua tĂ« thata tĂ« mbushen me gĂ«zim kur tĂ« mendosh pĂ«r to.
PĂ«r âStellaâ, Beatrice Campbell
Dramaturgu irlandez, George Bernard Shaw, dhe aktorja angleze Beatrice Campbell, sĂ« cilĂ«s i drejtohet me pseudonimin âStellaâ, shkĂ«mbyen letra pĂ«r 40 vjet.
27 shkurt 1913
Për Stelën,
Dua vagabondin zuzar brenda meje,
Dua zonjën time të errët
Dua engjëllin tim, joshjen time
Dua dritĂ«n e shtatĂ« llambave: tĂ« bukurisĂ«, tĂ« nderit, tĂ« qeshurĂ«s, tĂ« muzikĂ«s, tĂ« dashurisĂ«, tĂ« jetĂ«s dhe tĂ« pavdekshmesâŠ
Dua frymëzimin tim, marrëzinë time, gëzimin tim
hyjninë brenda meje, çmendurinë time, egoizmin tim
mendjen time të shëndoshë, shenjtërimin tim,
shpërfytyrimin tim, purfifikimin tim,
dritën time në mes të detit,
palmën time në mes të shkretëtirës
kopshtin tim me lulet e dashura
një mijë gëzimet e mia të paemërta
dërdëllitjet e mia të ditës,
ëndrrat e mia të natës
tĂ« dashurĂ«n time dhe yllin timâŠ