Nga Albert Vataj Në historinë e teatrit shqiptar, pak figura kanë lënë një gjurmë kaq të thellë dhe të qëndrueshme sa Loro Kovaçi. I lindur më 30 gusht 1903 në Shkodër, në një familje zejtarësh, ai u rrit mes vështirësive, por me një pasion të pashuar për artin. Jetim që në moshën 12-vjeçare, u detyrua të bëhej shtylla e familjes bashkë me nënën, duke punuar si rrobaqepës për të siguruar të…
Nga Albert Vataj Ka njerëz që jetojnë me rrymën dhe njerëz që jetojnë duke sfiduar rrymën. Gjergj Luca është i këtij të dytit soj, i atyre që nuk pranojnë kufijtë e ngushtë të së mundshmes, sepse në shpirtin e tij Shqipëria nuk është thjesht një vend i vogël i lodhur nga plagët, por një truall që meriton më shumë, shumë më shumë. Ai nuk është njeri i pajtimit me pak, as i mësuar me kompromis.
Nga Albert Vataj Edhe pse “Oda Podcast” u lind si një pasurim i fjalës së shkruar, unë vendosa t’i qëndroj besnik asaj që besoj, fjalës. Të bëj siç kam bërë dhe do të bëj gjithnjë, kur diçka origjinale dhe e sinqertë, jashtë konformizmave dhe kufizimeve, vjen, vjen si një mundësi për ta pasuruar botën përmes komunikimit, për të fshirë kufijtë kohorë dhe gjeografik, duke ju përgjigjur një…
Nga Albert Vataj Naun Shundi nuk është më mes nesh. U nda në moshën 66-vjeçare, pas një beteje të gjatë e të dhimbshme me kancerin e lëkurës. Por ai mbetet në çdo skenë ku aktori guxon të jetë i vërtetë, në çdo tekst ku fjala kërkon shpirt, në çdo kujtim ku arti nuk është zbavitje, por dëshmi. Aktor, regjisor, dramaturg e pedagog, Shundi ishte një figurë e dashur dhe e respektuar e skenës…
Nga Albert Vataj Sot, në ditëlindjen e Ali Podrimjes, kujtojmë poetin që ktheu dhimbjen në këngë dhe heshtjen në kushtrim. Ai çliroi poezinë shqipe nga prangat e rregullave, duke i dhënë vargut lirinë që i mungonte atdheut të tij. Në çdo fjalë të tij ndjehet gjaku i Kosovës, në çdo metaforë jehon një popull që jetonte me vdekjen, por vdiste për të jetuar ëndrrën e lirisë. Poezia e tij nuk…
Nga Albert Vataj Kaq shpejt kalojnë vitet. U bënë 24 vite që kur një njeri i mirë dhe një zë unik i artit skenik, u këput, për të mbetur si një shkrepëtimë drite në eterin e fjalës së veshur me shpirt, dhe shpirtin e personazheve të ngopur me zemrën që rrahu në ato gjokse që ai solli në jetë për të merituar përjetësinë njëherash me ta. Ka ikje që nuk shuhen, por mbeten si një rrymë e padukshme…
Nga Albert Vataj Tre ditë magjike në zemrën e Labërisë, në Vajzën që u ngrit si Zonjë e kujtesës dhe krenarisë, i dhanë jetë një feste që ishte më shumë se thjesht ngjarje kulturore. Ishte një zgjim shpirtëror ku u përqafuan historia dhe e tashmja, tradita dhe moderniteti, zakoni i lashtë dhe energjia e brezave të rinj. Në këtë udhëtim tre-ditor, Vajza u bë altari i mallit, i historisë…
Nga Albert Vataj Në Shkodrën e tingujve, ku fëmijët këndojnë si zogjtë e pranverës, dhe zërat zbresin me krahë të bardhë në skenën e komunikimit përmes dritës së shpirtit, ai ishte dirigjenti i ëndrrave, mjeshtri që fliste me flatërimin e magjishëm të krahëve dhe vështrimin e mëndafshtë të muzikës. Kujtim Aliaj është një emër që nuk mund të fshihet nga skena gjigante e këngës për fëmijë…
Nga Albert Vataj Sot nuk është vetëm dita e kujtesës dhe kremtes së shenjtores shqiptare, por edhe përulësisë dhe bamirësisë, si akti sublim, me të cilin ne shpërblejmë shpirtin me dritën më të vezullimtë të besimit te mirësia dhe dashuria. Sot, në ditëlindjen e Nënë Terezës, nuk përkujtojmë thjesht lindjen e një shenjtorjeje shqiptare, por lindjen e një drite që ndriçoi botën.
Nga Albert Vataj Migjeni, erdhi në letrat shqipe si një za i gjëmimshëm i një shpirti të drobitur nga dhimbja dhe padurimi, nguti i një hapi që në garë me kohën e n’luftë me sëmundjen, gjeti te fjala dhe vargu forcën me ngrit krye, zgjoi vullnetet e ndrydhuna për me gjuejt me grushtin e paligjshëm malin që s’bzan. Asht ai emër, ai za, ai kushtim që vjen dhe rivjen te sekush prej nesh…
Nga Albert Vataj Një zemër pushoi, por jo një zë, një prej atyre zërave të gjëmimshëm, mëtimeve të përkora dhe mendimeve të shuguruara në dritën e dijes. Një trup u nda nga fryma. Një mendim që s’u këput nga kafshimi i terratisës i Amokut. Një jetë u mbyll, por jo jehona e saj, ajo që kaploi krejtkund mendimi i shpirtit të bukur bëhet qiell për krahët e çdo fluturimi, buzë për këngët e çdo…
Pas homazheve në Akademinë e Arteve, Gjergj Luca u shfaq i tronditur nga ndarja me mikun e fëmijërisë dhe të rinisë, intelektualin e shquar Artur Zheji. Me një video të ndarë në rrjetet sociale, ai e përjetësoi dhimbjen e tij, duke shfaqur një revoltë të brendshme dhe një pikëllim të thellë për humbjen e një figure të pazëvendësueshme të mendimit publik shqiptar. Në fjalët e tij u përplasën dy…
Nga Albert Vataj Mbylli siparin në mesnatën e mbrëmshme me një atmosferë shpërthyese fetive, në një skenë gjigante me kënge dhe valle, “Vajzë Fest 2025”, një event që nisi si takim brezash për t’u shndërruar në një traditë. Për tre ditë me radhë, fshati Vajzë i Labërisë u shndërrua në një tempull arti, kulture dhe kujtese. Nga çdo anë e Shqipërisë, njerëzit u mblodhën për të festuar…
Nga Albert Vataj Në ditën e dytë të “Vajza Fest 2025”, Amantia u ngrit si një orakull i ringjallur, ku mijëvjeçarët u përkulën para një çasti të vetëm. Në atë amfiteatër të gurtë, ku koha ka gdhendur heshtjen e saj madhështore, tingujt e sotëm u përzien me jehonën e largët të lashtësisë. Gurët, të tharë nga shekujt dhe të rrahur nga erërat, u bënë altari i një flake të re që digjej me të njëjtin…
Nga Albert Vataj Më 22 gusht 2002, Teodor Keko i dorëzohej vdekjes ende i ri në moshë, por me një jetë të mbushur me përjetim e me ëndrra, me zjarrin e vargut dhe me fjalën e tij që gjëmonte si kushtrim. Ai nuk jetoi gjatë në vite, por jetoi gjatë në thellësi, duke i dhënë kohës së tij një dendësi të rrallë, ku poezia, proza, gazetaria dhe qëndrimi qytetar u bënë shenja të pashlyeshme të…
Nga Albert Vataj Askush nuk zgjedh dot mënyrën se si do të ndahet nga jeta, por ai, Frank Caprio, duke dëgjuar zërin e zemrës ai zgjodhi mënyrën se si po ndahet nga njerëzit, se si do të kujtohet prej tyre, se si do t’i përkasë përjetësisë shpirti hyjnor që ai mbështolli me mantelin e gjykatësit. Ka ndaluar zemra e gjykatësit të zemrave, e asaj zemre që solli në gjyq drejtësi hyjnore…
Nga Albert Vataj Po, nga Parga e Vilajetit të Janinës, një nga katër vilajetet shqiptare të dikurshme. Nga kjo pikë e hartës historike të Shqipërisë etnike, u dëgjua kësaj here fjala e Gjergj Lucës, e shoqëruar me pamje të gjalla dhe të ngrohta familjare. Sipërmarrësi shqiptar, i cili ka ndërtuar një raport të veçantë komunikimi me ndjekësit e tij, ridoli në këtë përditësi të ndarë me publikun…
Nga Albert Vataj Ndryshe ngase e kam trajtuar më herët këtë identitet krijues të muzikës shqiptare, kësaj here rrekem ta shpërfaqë Alban Skënderajn, si opus, në një ngulm më të themeltë, duke thjeshtuar kohëshmërinë dhe aktualitetin, për t’iu përafruar një analize, përmes një trajtimi me qasje shteruese. Muzika shqiptare, shquhet për karakteristikat e saja unike, të cilat shpesh mbështeten mbi…
Nga Albert Vataj Në horizontin e historisë sonë kombëtare, asaj shtjelle të rrapëllimshme që udhëpriu ekzistencën tonë nga një luftë në tjetrën, nga një trazim në një tjetër mosdakordësi, nga poterisjes së disa zërave dhe kushtrimit të rrënjëve dhe gurëve të kësaj topke të vaditur me gjak e me lot , disa figura nuk shfaqen me zhurmë e ambicie, por me një dritë të brendshme që i bën të qëndrojnë…
Nga Albert Vataj Ai nuk kishte një model. Me të nuk krahasohet asnjë kokëkrisur e aventurier tjetër. Mes kurajos dhe pasionit, një gjeni përpëlitej për asgjënë. U rrëzua dhe ngrit si akush tjetër. Pësimet kurrë nuk i’u bënë mësime. Ishte i prerë njëjt si për gjëra të vogla ashtu edhe për ato gjëra të mëdha, për të cilat ai kujtohet dhe nderohet. Ishte një gjeni në kuptimin e plotë të fjalës.
Login