Poezi nga Ali Podrimja
Pikëllimë
UnĂ« nuk qajÂ
Shi bie voglushi imÂ
shkundet plepi i shtĂ«pisĂ«Â
UnĂ« nuk kĂ«lthasÂ
nĂ«n dritare voglushi imÂ
coft ra korbi i Edgar Allan PoseÂ
UnĂ« nuk luaj venditÂ
Muret lĂ«vizin sendet voglushi imÂ
vjeshtĂ« e keqe moriÂ
Re e zezë shtëpinë tonë mbështolli./KultPlus.com
Drejtori i PĂ«rgjithshĂ«m i Teatrit KombĂ«tar Indrit Ăobani dhe aktori Laert Vasili, me ftesĂ« tĂ« regjisorit me famĂ« botĂ«rore Theodoros Terzopulos, vizituan Teatrin Antik tĂ« Epidavros nĂ« Greqi dhe ndoqĂ«n shfaqjen e tij mĂ« tĂ« fundit, âOrestiaâ.
Pas shfaqjes, në rezidencën e tij, ata zhvilluan një takim miqësor me regjisorin Terzopulos.
Diskutimi u përqendrua në mundësi konkrete bashkëpunimi artistik me mjeshtrin e skenës botërore, regjisorin vizionar dhe themeluesin e një prej estetikave më të fuqishme teatrale bashkëkohore, Theodoros Terzopulos.
Ky takim shënon një hap të rëndësishëm në konsolidimin e marrëdhënieve kulturore dhe teatrale mes Shqipërisë dhe Greqisë, si dhe në zgjerimin e horizonteve të Teatrit Kombëtar në skenën ndërkombëtare./atsh/KultPlus.com
Nobelisti, John Steinbeck dhe i biri i tij, Thom, ndanë një lidhje të heshtur, por të thellë, një marrëdhënie mes një shkrimtari të ndjeshëm dhe një djali që po rritej mes dashurisë dhe dyshimeve të rinisë. Steinbeck, i mprehtë në mendje dhe i butë në shpirt, nuk ishte thjesht një baba me famë, ai ishte një njeri që dinte peshën e fjalës dhe thellësinë e ndjenjës. Letra që i shkroi Thomit kur ai përjetonte dashurinë për herë të parë, është më shumë se një këshillë atërore, është një përqafim i shkruar, një urë mes brezash, një dëshmi se dashuria më e madhe është ajo që nuk kërkon të zotërojë, por të çlirojë.
Letra qĂ« John Steinbeck i shkruan tĂ« birit Ă«shtĂ« njĂ« nga dĂ«shmitĂ« mĂ« prekĂ«se tĂ« dashurisĂ« prindĂ«rore, por edhe njĂ« udhĂ«rrĂ«fyes i rrallĂ« shpirtĂ«ror mbi natyrĂ«n e dashurisĂ« sĂ« vĂ«rtetĂ«. Ajo Ă«shtĂ« e shkruar me mençurinĂ« e njĂ« njeriu qĂ« e ka njohur thellĂ« jetĂ«n dhe me butĂ«sinĂ« e njĂ« babai qĂ« e do djalin e vet mjaftueshĂ«m pĂ«r tâi thĂ«nĂ« tĂ« vĂ«rtetĂ«n, pa iluzione, pa zbukurime tĂ« kota.
Letra e John Steinbeck për të birin e tij të sëmurë, Thom:
âEkzistojnĂ«Â mĂ«nyra tĂ«Â ndryshme tĂ«Â dashurisĂ«. NjĂ«ra ështĂ«Â egoiste, e vrazhdĂ«, koprrace, qĂ«Â e pĂ«rdor dashurinĂ«Â pĂ«r rĂ«ndĂ«sinĂ«Â e vetes. Kjo ështĂ«Â forma mĂ«Â e shĂ«mtuar dhe e gjymtuar e dashurisĂ«.Â
Forma tjetër ka të bëjë me shpalosjen e gjithçkaje të mirë që ke, të mirësisë dhe respektit, jo vetëm të respektit social, por të respektit për njohjen e personit tjetër si unik dhe me vlera.
Forma e parë mund të të bëjë të sëmurë, të vogël, të dobët, por e dyta mund të çlirojë tek ju forcën, dhe guximin, dhe mirësinë, dhe pjekurinë që nuk e dinit se e kishit.
Dhe mos u shqetĂ«so pĂ«r humbjet. NĂ«se ështĂ«Â diçka e drejtĂ«, do tĂ«Â ndodhĂ«. GjĂ«ja e rĂ«ndĂ«sishme ështĂ«Â tĂ«Â mos nxitohesh. AsgjĂ«Â e mirĂ«Â nuk largohetâ./KultPlus.com
Vjollca Duraku
NĂ« ambientet e Muzeut tĂ« Burgut tĂ« PrishtinĂ«s, âBurgu i Idealitâ, nĂ« kuadĂ«r tĂ« DitĂ«s NdĂ«rkombĂ«tare tĂ« Personave tĂ« Zhdukur, Ă«shtĂ« mbajtur njĂ« ligjĂ«ratĂ« me studiuesin Orgest Azizi. âMontazhe tĂ« dritĂ«s dhe forma tĂ« (zh)dukjes sĂ« trupaveâ, erdh si reflektim kushtuar veprĂ«s ikonike tĂ« Michel Foucault, âDisiplinĂ« dhe ndĂ«shkim: Lindja e burgutâ, nĂ« 50-vjetorin e botimit tĂ« saj.
Studiuesi Azizi përmes ligjëratës së tij ka shtjelluar mënyrën se si Foucault e ka vendosur njeriun në një pozicion qendror të proceseve politike dhe estetike të disiplinës, njëkohësisht duke ndriçuar mekanizmat e zhdukjes përmes mjeteve të mbikëqyrjes dhe dhunës sistematike. Në këtë diskutim janë trajtuar edhe teoritë e kineastëve Harun Farocki (Imazhe burgu) dhe Patricio Guzmån (Nostalgjia e dritës), të cilët përmes montazhit vizual ndërlidhin panoptizmin me an-optikën, kalimin nga trupi i kontrolluar, te trupi i zhdukur.
NĂ« ligjĂ«ratĂ«n âMontazhe tĂ« dritĂ«s dhe forma tĂ« zh(dukjes) sĂ« trupaveâ, studiuesi Azizi institucionin e burgut e ka trajtuar si makineri optike par excellenece tĂ« modernitetit.
âBurgu i destinuar tĂ« mbushet me tĂ« burgosur e roje, Ă«shtĂ« njĂ« makineri e mirĂ«filltĂ« optike, njĂ« formĂ« shoqĂ«rish e determinuar e organizimit tĂ« dukshmĂ«risĂ« pĂ«r njĂ« kategori tĂ« caktuar trupash (ekspozim, fshehje, diskrecion, individualizim etjâŠ), dhe ndoshta makineria optike par excellenece e modernitetitâ, ka thĂ«nĂ« Azizi.
Sipas tij, burgu është formë masivisht sunduese e dënimit, veçim dhe izolim i trupit në mjedise të mbyllura, larg syve të publikut. Po ashtu, hapësirë e mbyllur, dhe kohë monotone e organizuar në mënyrë të përsëritur.
âSâkemi tĂ« bĂ«jmĂ« thjeshtĂ« me kalimin nga drita publike, nĂ« natĂ«n/errĂ«sirĂ«n e qelisĂ«, nga e dukshmja tek e padukshmja, nga tek e padukshmja, nga publiciteti te sekreti, ng dija te padija, por kalim nga njĂ«Â formĂ« e organizimit tĂ« dukjes, nĂ« njĂ« formĂ« tjetĂ«r. Edhe errĂ«simi kĂ«rkon organizim. Madje, nĂ« fakt, ajo qĂ« tregon libri, Ă«shtĂ« se errĂ«simi (Ă«shtĂ«) njĂ« makinĂ« shumĂ« mĂ« intensive vrojtimi, vĂ«mendeje, zhbirimi, regjistrimi, klasifikimiâ, ka thĂ«nĂ« ai.
Në këtë ligjëratë, burgu është cilësuar si prodhim i një arkive të pafundme të sjelljes së trupave, të mbyllur në një varg të pambaruar mjedisesh dhe ndrymjes. Ndërkaq, trupi i të zhdukurit është më i pa trajtueshëm se trupi i skllavit.
âTrupi pafundĂ«sisht i fshirĂ« i tĂ« pagjeturit pĂ«rkon me fjalĂ«n/ zine pafundĂ«sisht tĂ« ngrirĂ«, tĂ« bllokuar tĂ« tĂ« afĂ«rmve tĂ« tij. AtĂ« qĂ« njĂ« personazhe e Guzmanit, mĂ« mallĂ«ngjyesja, e quan defekt tĂ« fabrikimit: njĂ« çarje qendrore dhe e pandreqshme nĂ« zemĂ«r tĂ« subjektit, qĂ« i mohon kohĂ«sinĂ«â, ka thĂ«nĂ« ai.
âTĂ« zhdukurit i mohohet edhe atomi mĂ« i vogĂ«l i ekzistencĂ«s sociale, ai i dukshmĂ«risĂ« publike, figurimit nĂ« njĂ« regjistĂ«r u puqen njĂ« emĂ«r i pĂ«rveçëm, njĂ« vend dhe njĂ« datĂ«. GjĂ« qĂ« edhe skllavit i njihet, eventualisht, ngaqĂ« konsiderohet si e mirĂ« materiale e poseduar nga pronari. KĂ«shtu, i zhdukuri Ă«shtĂ« mohimi absolut , ose figura absolutisht e mohuar e hapĂ«sirĂ«s sĂ« politikĂ«s sĂ« pĂ«rkufizuar nga Arendti si hapĂ«sirĂ« e publikes, e ndĂ«r-dukjes reciproke tĂ« qytetarĂ«ve. Dhe kĂ«shtu hapet njĂ« krizĂ« strukturale nĂ« rendin e gjĂ«rave, nĂ« rendin e identifikimit politik tĂ« realitetit, sepse shteti modern Ă«shtĂ« ai qĂ« supozohet tĂ« garantojĂ« identitetin e qytetarĂ«ve, regjistrimin e tyre nĂ« qenie hapĂ«sirĂ«-kohĂ«â.
Studiuesi Azizi duke iu referuar termit të Rancierit ka thënë se të zhdukurit janë elementi më absolut: të pagjetur, të pagjurmë, të paparë, të paparaqitur, të padukshëm, dhe të pa zi.
âMontazhi kozmo- melankolik i Guzmanit, sepse pĂ«rpiqet tâi rikthehet pareshtur njĂ« tĂ« kaluare qĂ« nuk kalon, njĂ« tĂ« bĂ«je topologjinĂ« e njĂ« mungese, e njĂ« boshi fondamental, te realiteti dhe te subjekti ( njĂ«ri pasqyrohet tek tjetri), bosh i pambushshĂ«m, dhe kohĂ«si e ngecur. I vetmi relacion i mundshĂ«m i kohĂ«s sĂ« ngecur Ă«shtĂ« ta bĂ«sh atĂ« pasqyrĂ« tĂ« pĂ«rjetĂ«sisĂ«, dhe tipografinĂ« e boshit qendror, ta qepĂ«sh, ta shkruash nĂ« vijimĂ«si me universin: asgjĂ« nuk mungon nga pikĂ«pamja e pluhurit kozmik, kozmosi rivendos plotĂ«sinĂ« e qenies sĂ« dĂ«mtuar, plotĂ«sinĂ« e dĂ«mtuar tĂ« qenies- ose nostalgjinĂ« e sajâ, ka pĂ«rfunduar Azizi.
Sot, nĂ« DitĂ«n NdĂ«rkombĂ«tare tĂ« Personave tĂ« Zhdukur, homazhet nĂ«pĂ«rmjet artit vazhdojnĂ« pĂ«rmes muzikĂ«s, artit pamor dhe dokumentarit. Nga ora 19:30, Nderim Arifi sjell koncert nĂ« kitarĂ« klasike âMalli i yjeveâ, Mentor Berisha sjell ekspozitĂ«n âTrup i mbyllur â Trup i zhdukurâ dhe Ujkan Hysaj sjell filmin dokumentar âMjegullâ./ KultPlus.com
Pushimi nga puna i një punëtori magazine në Mbretërinë e Bashkuar, sepse imitoi yllin e pop-it, Michael Jackson, ishte i padrejtë, konstatoi një gjykatë administrative britanike.
Një koleg akuzoi punëtorin e magazinës, Lucasz Zawadzki se bënte shumë zhurmë duke imituar yllin e popit.
Zawadzki u akuzua gjithashtu nga kolegu, i cili është me ngjyrë, se bënte zhurma të ngjashme me ato të majmunëve për ta tallur atë dhe kjo, sipas tij, ishte shfaqje e pikëpamjeve raciste.
Zawadzki pranoi se bënte të tilla veprime, por shtoi se ato nuk ishin raciste.
Kompania âCooperative groupâ u urdhĂ«rua tâi paguante Zawadzkit mĂ« shumĂ« se 10 000 paund (13 000 dollarĂ«) kompensim, pasi gjykatĂ«sja Carol Porter zbuloi se ai ishte pushuar padrejtĂ«sisht nga puna./atsh/KultPlus.com
Filmi i ri komedi-dramë me George Clooney në rolin e një superylli të Hollivudit që udhëton nëpër Europë është vetëm një tjetër homazh i lëmuar për një përqindëshin më të pasur, dhe, për të qenë të sinqertë, kjo po bëhet e mërzitshme.
TĂ« jesh tmerrĂ«sisht i pashĂ«m, tmerrĂ«sisht i pasur dhe njĂ« yll i Hollivudit duhet tĂ« jetĂ« njĂ« barrĂ« e rĂ«ndĂ« pĂ«r tâu mbajtur. TĂ« paktĂ«n, ky Ă«shtĂ« mesazhi i filmit tĂ« ri Jay Kelly, njĂ« komedi dramatike nga regjisori Noah Baumbach (i njohur pĂ«r The Squid and the Whale, Frances Ha dhe Marriage Story). Personazhi kryesor, Jay Kelly, luajtur nga vetĂ« George Clooney, pra nuk Ă«shtĂ« ndonjĂ« shtrĂ«ngesĂ« aktoriale, duket se ka njĂ« jetĂ« tĂ« pĂ«rkryer: njĂ« karrierĂ« tĂ« lavdĂ«rueshme, njĂ« staf besnik dhe njĂ« mori çmimesh nĂ« sirtar. Por⊠ai po kalon njĂ« krizĂ« ekzistenciale.
Jay Ă«shtĂ« i shqetĂ«suar se rolet qĂ« ka pranuar nuk kanĂ« mĂ« peshĂ« artistike dhe se nuk ka kaluar mjaft kohĂ« me vajzat e tij, njĂ«ra prej tĂ« cilave Ă«shtĂ« duke bĂ«rĂ« âbackpackingâ nĂ«pĂ«r EuropĂ« me shoqet. Por, siç pritet, nuk ka vend pĂ«r panik. Jay e lĂ« menjĂ«herĂ« projektin e ri filmik, por thjesht thĂ«rret njĂ« flotĂ« Range Rover-ash pĂ«r ta çuar te avioni privat qĂ« e dĂ«rgon nĂ« Paris. Prej andej, kap tĂ« njĂ«jtin tren me tĂ« bijĂ«n dhe udhĂ«ton drejt ToskanĂ«s, ku do tĂ« marrĂ« njĂ« çmim pĂ«r arritje jetĂ«sore nĂ« njĂ« festival arti. E gjithĂ« logjistika, siç pritet, menaxhohet nga ekipi i tij, me menaxherin (i luajtur nga Adam Sandler) qĂ« Ă«shtĂ« aq i lodhur e i pĂ«rkushtuar, sa mund tĂ« nominohet pĂ«r njĂ« Oscar si aktor dytĂ«sor.
Edhe kur treni Ă«shtĂ« plot, njerĂ«zit e zakonshĂ«m qĂ« takon gjatĂ« udhĂ«timit e pĂ«rshĂ«ndesin me admirim. Edhe pse nuk ka qenĂ« babai mĂ« i pĂ«rkryer, vajzat e duan ende. Ădo konflikt me babanĂ« e tij egoist (Stacy Keach) apo me njĂ« mik tĂ« vjetĂ«r xheloz nga shkolla e aktrimit (Billy Crudup) zgjidhet magjikisht nga stafi. Edhe problemet e tĂ« pasurve duken⊠tĂ« paprobleme.
Dhe pikërisht këtu qëndron problemi kryesor i Jay Kelly, i cili u shfaq premierë në Festivalin e Filmit në Venecia dhe pritet të dalë në Netflix në dhjetor: kur një protagonist mund të realizojë çdo dëshirë me një të qeshur simpatike apo një telefonatë të shpejtë, çdo tension, konflikt apo ndjenjë e vërtetë zhduket.
Shikuesit mund tĂ« qeshin me disa batuta tĂ« mprehta dhe tĂ« kĂ«naqen nga pamjet mahnitĂ«se tĂ« ToskanĂ«s, por Ă«shtĂ« e vĂ«shtirĂ« tĂ« ndjesh ndonjĂ« lidhje emocionale me âkrizatâ e Jay-t. Sepse, nĂ« fund tĂ« fundit, çfarĂ« Ă«shtĂ« realisht nĂ« rrezik? ĂfarĂ« Ă«shtĂ« mĂ« e keqja qĂ« mund tâi ndodhĂ«?
Filmi, i bashkëshkruar nga Noah Baumbach dhe Emily Mortimer, i bashkohet një vale të gjatë filmash dhe serialesh amerikanë të viteve të fundit që janë fiksuar pas jetës së një përqindëshit, të pasurve e të famshmëve, një trend që u përforcua edhe më shumë nga suksesi i The White Lotus. Por ndryshe nga seriale si Succession apo The Perfect Couple, ku intriga, tradhtitë dhe ndonjë vrasje e bëjnë spektatorin të ndjejë se po sheh më shumë sesa thjesht kuzhina luksoze me pamje nga oqeani, Jay Kelly nuk ofron asgjë të tillë. Ky është një film që e trajton krizën e një burri super të suksesshëm si një dramë ekzistenciale të thellë, dhe pret që publiku ta marrë seriozisht.
Filmi hapet me njĂ« citat nga Sylvia Plath, njĂ« zgjedhje disi e ekzagjeruar pĂ«r tĂ« nisur njĂ« histori pĂ«r njĂ« aktor qĂ« po pyet veten nĂ«se ka zgjedhur rolet e duhura nĂ« jetĂ«. NdĂ«rkohĂ«, pĂ«r pjesĂ«n tjetĂ«r tĂ« filmit, Jay trajtohet si njĂ« âgjysmĂ«perĂ«ndiâ e lodhur nga suksesi: ka skena nostalgjike nga e kaluara e tij, fjalime pĂ«r madhĂ«shtinĂ« e karrierĂ«s sĂ« tij dhe muzikĂ« melankolike me piano qĂ« e bĂ«n gjithçka tĂ« duket mĂ« dramatike nga çâĂ«shtĂ« nĂ« tĂ« vĂ«rtetĂ«.
Po, ka edhe disa momente vetë-reflektimi dhe ndonjë kritikë të lehtë për jetën e privilegjuar, por në thelb, filmi e adhuron protagonistin e vet. Dhe kjo është zhgënjyese, sidomos kur kujton se Baumbach dikur ishte mjeshtër në satirën ndaj borgjezisë urbane. Tek The Squid and the Whale dhe Marriage Story, ai trajtoi me ironi të hollë personazhe të paaftë, të pasigurt dhe shpesh të padurueshëm. Këtu, ai duket se ka rënë në grackën e vetëpersonifikimit dhe glorifikimit.
Ndoshta kjo qasje e re ka lidhje me jetën e tij aktuale. Pas bashkë-shkrimit të filmit Barbie me partneren e tij Greta Gerwig, një sukses gjigant global, ndoshta Baumbach ndjen tashmë një afri më të madhe me jetën luksoze të Hollivudit. Por edhe nëse është kështu, nuk do të ishte keq të ruante pak nga ironia dhe vetëdija që e karakterizonte dikur.
NĂ« fund, Jay Kelly nuk Ă«shtĂ« domosdoshmĂ«risht njĂ« film i keq. ĂshtĂ« i kuruar, i bukur vizualisht dhe ka interpretime tĂ« mira (Adam Sandler bie nĂ« sy). Por ai Ă«shtĂ« simbol i njĂ« tendence gjithnjĂ« e mĂ« tĂ« lodhshme nĂ« kinemanĂ« amerikane: filmat qĂ« nuk mund tĂ« ndahen nga botĂ«kuptimi i super tĂ« pasurve â dhe qĂ« nuk arrijnĂ« tĂ« thonĂ« asgjĂ« me vĂ«rtetĂ«si pĂ«r ta.
Filmi do të jetë në kinematë e SHBA-së dhe Mbretërisë së Bashkuar nga 14 nëntori dhe do të transmetohet në Netflix ndërkombëtarisht nga 15 dhjetori. Pritet që të gjejë një audiencë, falë emrit të Clooney-t dhe emrave të tjerë të njohur, por shumëkush mund të largohet nga ekrani me ndjesinë se ka parë më shumë një fushatë lavdërimi sesa një histori të vërtetë njerëzore./BBC/KultPlus.com
NĂ« zemĂ«r tĂ« njĂ« prej qyteteve mĂ« magjepsĂ«se nĂ« botĂ«, âVeneziaindanzaâ konfirmohet si njĂ« ngjarje e domosdoshme pĂ«r adhuruesit e vallĂ«zimit dhe eksperimentimit koreografik.
Nën drejtimin artistik të Michela Barasciutti, koreografe, valltare dhe zemra e gjallë e projektit së bashku me Stefano Costantini dhe me mbështetjen e Teatrit La Fenice, festivali dallohet për aftësinë e tij për të bashkuar gjuhë, estetika dhe vizione të ndryshme në një dialog të vazhdueshëm midis traditës dhe inovacionit.
Me njĂ« vĂ«shtrim tĂ« kujdesshĂ«m ndaj skenĂ«s ndĂ«rkombĂ«tare, por tĂ« rrĂ«njosur nĂ« strukturĂ«n kulturore tĂ« SerenissimĂ«s (Venecias), âVeneziaindanzaâ ofron çdo vit njĂ« pĂ«rzgjedhje tĂ« kuruar tĂ« shfaqjeve qĂ« e shndĂ«rrojnĂ« Venecian nĂ« njĂ« skenĂ« tĂ« ndritshme, ku vallĂ«zimi takon artin, historinĂ« dhe arkitekturĂ«n e qytetit lagunar.
Pjesë e këtij festivali do të jetë edhe Kosova.
Baleti KombĂ«tar i KosovĂ«s do tĂ« marrĂ« pjesĂ« nĂ« edicionin e 17-tĂ« tĂ« festivalit âVeneziaindanzaâ, qĂ« zhvillohet çdo vit nĂ« Teatro Malibran, njĂ« prej skenave mĂ« tĂ« njohura tĂ« qytetit lagunar.
MĂ« 29 nĂ«ntor, nĂ« orĂ«n 20:00, trupa nga Prishtina do tĂ« prezantojĂ« kantatĂ«n skenike tĂ« Carl Orff, âCarmina Buranaâ, nĂ« njĂ« interpretim tĂ« ri koreografik nga Toni Candeloro. Ky Ă«shtĂ« njĂ« sukses i madh pĂ«r skenĂ«n kulturore kosovare, duke vendosur emrin e saj pĂ«rkrah trupave tĂ« njohura ndĂ«rkombĂ«tare qĂ« marrin pjesĂ« nĂ« kĂ«tĂ« festival tĂ« profilit tĂ« lartĂ« artistik.
âCarmina Buranaâ Ă«shtĂ« njĂ« ndĂ«r veprat mĂ« tĂ« famshme tĂ« repertorit muzikor tĂ« shekullit XX. NĂ« kĂ«tĂ« version tĂ« ri, Candeloro sjell njĂ« koreografi qĂ« lĂ«viz mes vallĂ«zimit neoklasik dhe modern, nĂ« njĂ« ambient surrealist dhe tĂ« ngarkuar emocionalisht. PĂ«rmes kĂ«saj vepre, ai risjell nĂ« jetĂ« temat e fatit, dashurisĂ« dhe dĂ«shirĂ«s, duke u frymĂ«zuar jo vetĂ«m nga muzika e Orff-it, por edhe nga pĂ«rvojat personale me emra tĂ« mĂ«dhenj tĂ« koreografisĂ« botĂ«rore, si Uwe Scholz.
PĂ«rzgjedhja e Baletit KombĂ«tar tĂ« KosovĂ«s pĂ«r tĂ« realizuar kĂ«tĂ« vepĂ«r nĂ« kuadĂ«r tĂ« âVeneziaindanzaâ pĂ«rfaqĂ«son njĂ« njohje tĂ« qartĂ« tĂ« nivelit profesional dhe potencialit artistik qĂ« kjo trupĂ« ka ndĂ«rtuar ndĂ«r vite.
Themeluar në vitin 1972, Baleti Kombëtar i Kosovës është institucioni më i lartë i vallëzimit në vend. I lindur brenda strukturës së Teatrit Kombëtar të Kosovës, ai ka kultivuar një traditë që reflekton si identitetin kulturor të Kosovës, ashtu edhe standardet artistike ndërkombëtare. Në dy dekadat e fundit, trupa ka marrë pjesë në festivale të shumta në Evropë dhe më gjerë, duke dëshmuar potencialin e saj për të qenë pjesë e skenës globale.
Me një ansambël të përbërë nga artistë të rinj e të përkushtuar, dhe një repertor që përfshin si klasikët e baletit ashtu edhe vepra bashkëkohore, kjo trupë po e çon kulturën kosovare përtej kufijve kombëtarë.
Festivali âVeneziaindanzaâ, nĂ«n drejtimin artistik tĂ« Michela Barasciutti dhe me mbĂ«shtetjen e Teatrit La Fenice, njihet pĂ«r kurajĂ«n e tij artistike dhe pĂ«r aftĂ«sinĂ« pĂ«r tĂ« sjellĂ« sĂ« bashku trupa nga kultura dhe shkolla tĂ« ndryshme vallĂ«zimi. Ădo vit, festivali bĂ«het njĂ« pikĂ« takimi pĂ«r artistĂ« tĂ« rinj dhe emra tĂ« konsoliduar nĂ« skenĂ«n botĂ«rore tĂ« vallĂ«zimit, duke i ofruar publikut venecian dhe vizitorĂ«ve njĂ« pĂ«rvojĂ« tĂ« thellĂ« artistike qĂ« lidh trupin, artin dhe hapĂ«sirĂ«n urbane.
Në këtë kontekst, pjesëmarrja e Kosovës nuk është thjesht një performancë artistike, është një deklaratë e qartë e pranishmërisë kulturore të Kosovës në Evropë, dhe një hap tjetër në afirmimin e saj ndërkombëtar përmes artit.
Në një skenë ku historia takohet me të tashmen dhe arti shndërrohet në gjuhë universale, Kosova këtë herë flet përmes trupit që vallëzon./giornaledelladanza/KultPlus.com
Vepra artistike âPiranjatâ e Banksyt Ă«shtĂ« zhvendosur nĂ« njĂ« magazinĂ«, pĂ«rpara ekspozimit tĂ« saj nĂ« vendndodhjen e re tĂ« Muzeut tĂ« LondrĂ«s.
Vepra artistike, e cila tregon peshq të pikturuar me spray në një vendqëndrim roje policie, bëri bujë verën e kaluar kur u shfaq si pjesë e koleksionit me temë kafshësh të artistit të rrugës në kryeqytetin britanik, i cili përfundoi me një gorillë që shfaqej duke ngritur një qepen në hyrje të Kopshtit Zoologjik të Londrës.
Vepra âPiranjatâ tani Ă«shtĂ« nĂ«n kujdesin e Muzeut tĂ« LondrĂ«s dhe do tĂ« mbahet nĂ« njĂ« magazinĂ« tĂ« sigurt pĂ«rpara se tĂ« bĂ«het e arritshme pĂ«r publikun si pjesĂ« e njĂ« ekspozite tĂ« pĂ«rhershme nĂ« vendndodhjen e muzeut nĂ« Smithfield, e cila do tĂ« hapet nĂ« vitin 2026.
Para se tĂ« pikturohej pĂ«r tâi ngjarĂ« njĂ« akuariumi, vendqĂ«ndrimi i rojes kishte qĂ«ndruar nĂ« Ludgate Hill tĂ« LondrĂ«s qĂ« nga vitet 1990.
Pas konfirmimit nga artisti i vetmuar se ai ishte autori, kutia u zhvendos përkohësisht nga Londra në Guildhall Yard, ku mijëra vizitorë e panë atë nga pas barrierave të sigurisë.
Më vonë u zhvendos në South Ambulatory të Guildhall.
Koleksioni i kafshĂ«ve tĂ« LondrĂ«s i Banksyt pĂ«rbĂ«het nga nĂ«ntĂ« vepra, duke pĂ«rfshirĂ« njĂ« rinoceront qĂ« dukej se hipte mbi njĂ« âNissan Micraâ argjendi, dy silueta elefantĂ«sh me feçkat e tyre tĂ« shtrira drejt njĂ«ri-tjetrit dhe tre majmunĂ« qĂ« dukeshin sikur po lĂ«kundeshin nĂ« njĂ« urĂ«.
Disa nga veprat, të cilat përfshinin edhe një ujk që ulërinte në një antenë satelitore, u hoqën, u mbuluan ose u vandalizuan, pasi u pikturuan në të gjithë qytetin nga 5 gushti deri më 13 gusht.
Kjo vepër nga një prej artistëve më ikonikë të botës, tani u përket londinezëve dhe do të vazhdojë të bëjë bujë kur të shfaqet vitin e ardhshëm në shtëpinë e re të Muzeut në Smithfield./atsh/KultPlus.com
Më 30 gusht 2003, bota e kinemasë humbi një nga figurat e saj më të veçanta, aktorin legjendar Charles Bronson. I njohur për rolet e tij të forta, të heshtura dhe plot karakter, ai u bë simbol i heroit që lufton padrejtësinë me vendosmëri dhe guxim.
Karriera e tij shtrihet nĂ« mbi pesĂ« dekada, duke sjellĂ« filma qĂ« mbeten klasikĂ«, si âOnce Upon a Time in the Westâ, âThe Magnificent Sevenâ, âThe Great White Escapeâ dhe seria âDeath Wishâ, ku personazhet e tij shfaqeshin tĂ« pathyeshĂ«m dhe plot drejtĂ«si tĂ« ashpĂ«r, transmeton KultPlus.
Përtej rolit të aktorit, Bronson mbeti një figurë që mishëronte forcën dhe karakterin e vërtetë amerikan, duke u bërë frymëzim për breza të tërë. Në përvjetorin e vdekjes, kujtohet jo vetëm ylli i madh i kinemasë, por edhe njeriu që ktheu heshtjen në forcë dhe rolin e thjeshtë në art të pavdekshëm./KultPlus.com
Një aventurier britanik, Graham Hughes nga Liverpuli, ka hyrë në Librin e Rekordeve Guinness si personi i parë në botë që ka vizituar çdo vend të globit pa përdorur asnjëherë avionin.
Hughes udhëtoi në 193 shtetet anëtare të OKB-së dhe në disa territore të tjera, duke e çuar numrin e vizitave në 201 vende. Ai nisi aventurën më 1 janar 2009 dhe pas katër viteve e 31 ditësh, e përfundoi rrugëtimin e tij të jashtëzakonshëm, duke shpenzuar rreth 28,000 paund.
Për të arritur këtë mision, ai përdori vetëm transport tokësor e detar, si autobusë, trena, tragete e madje edhe anije peshkimi. Gjatë udhëtimeve hasi në shumë pengesa, u arrestua në disa vende dhe përjetoi situata të rrezikshme, por nuk e ndali vendosmëria e tij.
Brenda një viti të vetëm, Hughes arriti të vizitojë 133 vende duke përdorur transport publik, gjë që i siguroi edhe një rekord tjetër Guinness.
Aventurieri tha se frymëzimin e mori nga një shfaqje televizive e Michael Palin, si dhe nga udhëtimet e hershme me familjen në Evropë. Sipas tij, ky udhëtim dëshmon se një ëndërr e madhe mund të realizohet edhe me pak mjete financiare, për sa kohë që ka vendosmëri dhe kreativitet./KultPlus.com
Në vitet 1950, Marie Tharp kishte një ëndërr të eksploronte oqeanet. Por si grua në atë kohë, asaj iu mohua mundësia të shkonte në ekspedita detare. Ndërsa burrat mblidhnin të dhëna me sonar mbi anijet kërkimore, Tharp qëndronte në një zyrë të qetë, duke i kthyer rreshtat e pafund të shifrave në harta.
Ajo qĂ« vizatoi ndryshoi pĂ«rgjithmonĂ« shkencĂ«n. PĂ«rmes punĂ«s sĂ« saj tĂ« pĂ«rpiktĂ«, Tharp zbuloi ekzistencĂ«n e njĂ« lugine tĂ« madhe tĂ« çarĂ« nĂ« mes tĂ« Atlantikut, pjesĂ« e njĂ« zinxhiri malor nĂ«nujore qĂ« shtrihej nĂ«pĂ«r oqeane. NĂ« fillim, gjetjet e saj u pĂ«rbuzĂ«n si âbiseda grashâ. Por me kalimin e kohĂ«s, kur provat u shtuan, hartat e saj u kthyen nĂ« dĂ«shmi tĂ« pakundĂ«rshtueshme pĂ«r teorinĂ« e tektonikĂ«s sĂ« pllakave, njĂ« nga revolucionet mĂ« tĂ« mĂ«dha nĂ« shkencat e tokĂ«s, shkruan KultPlus.
Në vitin 1977, u botua Harta Botërore e Dyshemesë së Oqeanit, një portret mahnitës i botës së fshehur nën detet e planetit. Sot, puna e saj vazhdon të jetë bazë edhe për teknologjitë moderne si Google Ocean.
Trashëgimia e Marie Tharp-it mbetet një dëshmi frymëzuese: për të ndryshuar botën nuk mjafton leja, por këmbëngulja, vizioni dhe guximi për të parë atë që të tjerët refuzojnë ta besojnë./KultPlus.com
Më 29 gusht 1958 lindi Michael Jackson, një nga ikonat më të mëdha të muzikës pop të shekullit XX. Trashëgimia e tij muzikore nuk është vetëm një koleksion hitesh; është një ndikim i jashtëzakonshëm që ka ndryshuar mënyrën se si prodhohet dhe perceptohet muzika në botë.
Fillimet: Jackson 5 dhe fëmijëria e artit
Karriera e Michael Jackson filloi në vitet 1960 me grupin e familjes, Jackson 5, ku ai dallohej për zërin e tij të jashtëzakonshëm dhe energjinë në skenë. Këngët si I Want You Back (1969), ABC (1970) dhe The Love You Save (1970) u bënë hite ndërkombëtare dhe e vendosën Jackson-in si një talent të jashtëzakonshëm të muzikës pop, shkruan KultPlus.
Kalimi nĂ« karrierĂ«n solo: âMbret i Pop-itâ
Në vitin 1971, Michael filloi karrierën solo dhe shpejt bëri një hap të madh drejt statusit të legjendës. Albume si Off the Wall (1979) dhe më pas Thriller (1982) nuk ishin vetëm të suksesshëm komercialisht, por edhe revolucionarë në mënyrën e produksionit dhe promovimit të muzikës.
âThrillerâ mbetet albumi mĂ« i shitur nĂ« historinĂ« e muzikĂ«s, duke shitur mbi 66 milion kopje globalisht. Videoja muzikore e kĂ«ngĂ«s Thriller, me elemente tĂ« filmit horror dhe koreografi tĂ« jashtĂ«zakonshme, krijoi njĂ« standard tĂ« ri pĂ«r videoklipet, duke transformuar mĂ«nyrĂ«n se si artistĂ«t lidhen me audiencĂ«n.
Këngë që ndryshuan botën
Michael Jackson nuk ishte vetëm një këngëtar; ai përdorte muzikën për të adresuar çështje sociale dhe për të bashkuar njerëzit. Disa prej këngëve më ndikuesve përfshijnë:
âBillie Jeanâ (1983) â NjĂ« hit global qĂ« revolucionoi pĂ«rdorimin e basit dhe ritmit nĂ« pop, duke kombinuar elementĂ« tĂ« funk dhe R&B. NjĂ« performancĂ« ikonike nĂ« Motown 25, ku prezantoi moonwalk, e bĂ«ri kĂ«tĂ« kĂ«ngĂ« simbol tĂ« kulturĂ«s pop.
âBeat Itâ (1983) â NjĂ« kĂ«ngĂ« me mesazh kundĂ«r dhunĂ«s dhe pĂ«r bashkimin e komuniteteve, e njohur edhe pĂ«r solo-in e famshĂ«m tĂ« kitarĂ«s nga Eddie Van Halen.
âWe Are the Worldâ (1985) â NjĂ« himn bamirĂ«sie bashkĂ« me artistĂ« tĂ« tjerĂ« tĂ« famshĂ«m, qĂ« mbĂ«shteti luftĂ«n kundĂ«r urisĂ« nĂ« AfrikĂ« dhe tregoi fuqinĂ« e muzikĂ«s pĂ«r tĂ« ndryshuar botĂ«n.
âMan in the Mirrorâ (1988) â NjĂ« thirrje pĂ«r reflektim personal dhe ndryshim social, qĂ« vazhdon tĂ« frymĂ«zojĂ« breza tĂ« rinj.
âBlack or Whiteâ (1991) â NjĂ« himn pĂ«r barazi racore dhe tolerancĂ«, me njĂ« video qĂ« pĂ«rdorte teknologji tĂ« reja tĂ« morphing, duke theksuar rĂ«ndĂ«sinĂ« e teknologjisĂ« nĂ« muzikĂ«.
Trashëgimia muzikore
Jackson ndryshoi mënyrën se si muzikës i jepet forma dhe promovimi. Ai solli inovacione në koreografi, videoklipe dhe stilin e performancës live. Performancat e tij, të njohura për energjinë dhe precizionin e jashtëzakonshëm, shërbyen si model për artistët që erdhën pas tij.
Trashëgimia e Michael Jackson nuk qëndron vetëm tek numrat rekord të shitjeve apo çmimet Grammy, por tek aftësia e tij për të bashkuar njerëz nga kultura të ndryshme përmes muzikës dhe mesazheve të saj. Ai e tregoi se pop muzikë nuk është vetëm argëtim, por edhe një mjet për ndryshim social dhe frymëzim global.
Michael Jackson mbetet simbol i padiskutueshëm i muzikës pop. Këngët e tij, nga Thriller e deri te Man in the Mirror, nuk kanë ndryshuar vetëm tregjet muzikore, por kanë formuar një mënyrë të re të të menduarit për artin, mesazhet sociale dhe performancën skenike. Trashëgimia e tij vazhdon të influencojë artistë të rinj dhe të magjepsë publiku në mbarë botën, duke e bërë atë një nga figurat më të rëndësishme të shekullit XX në muzikë./KultPlus.com
Ăifti i famshĂ«m, George dhe Amal Clooney, bĂ«ri njĂ« paraqitje tĂ« veçantĂ« nĂ« premierĂ«n e filmit âJay Kellyâ nĂ« Festivalin e Filmit nĂ« Venecia, duke lĂ«nĂ« pas hije shqetĂ«simet shĂ«ndetĂ«sore tĂ« aktorit.
64-vjeçari George Clooney dukej nĂ« humor tĂ« mirĂ« dhe kaloi rreth 20 minuta duke dhĂ«nĂ« autografe pĂ«r fansat, megjithatĂ« u pa duke mbajtur qafĂ«n dhe duke ndaluar pĂ«r tĂ« shpjeguar turmĂ«s: âNuk mund tĂ« flasâ. PĂ«rfaqĂ«suesi i tij njoftoi se aktori po pĂ«rballet me njĂ« infeksion tĂ« sinuseve, i cili e detyroi tĂ« kufizojĂ« aktivitetet.
Nga ana tjetër, Amal Clooney mahniti me një fustan vintage fuksie nga Jean-Louis Scherrer, pjesë e koleksionit të vjeshtës 1995. Fustani prej tafteje me rresht kopsash, shumë palosje dhe bisht dramatik u kombinua me sandale Aquazzura, çantë dore Jimmy Choo dhe vathë tërheqës, duke e bërë atë qendër të vëmendjes.
Pak mĂ« parĂ«, George kishte munguar nĂ« konferencĂ«n pĂ«r shtyp pĂ«r shkak tĂ« gjendjes shĂ«ndetĂ«sore, por kolegĂ«t e tij e pĂ«rshkruan performancĂ«n si tĂ« fuqishme dhe autentike. Laura Dern tha: âGeorge Ă«shtĂ« aq i pĂ«rkushtuar sa tĂ« gjithĂ« u ndjemĂ« tĂ« bekuar qĂ« punuam me tĂ«â.
Edhe me sfidat shëndetësore, Clooney dhe bashkëshortja e tij dukeshin të shkëlqyeshëm, duke treguar elegancë dhe karizëm në tepihun e kuq të Venecias./KultPlus.com
Presidentja e RepublikĂ«s sĂ« KosovĂ«s, Vjosa Osmani, priti sot nĂ« takim Koordinatorin e ri tĂ« Kombeve tĂ« Bashkuara pĂ«r Zhvillim nĂ« KosovĂ«, z. Stephen OâMalley.
GjatĂ« takimit, Presidentja Osmani e uroi z. OâMalley pĂ«r roli i tij tĂ« ri dhe i dĂ«shiroi sukses gjatĂ« mandatit qĂ« nis. Ajo gjithashtu shprehu mirĂ«njohje pĂ«r kontributin e Agjencive tĂ« Kombeve tĂ« Bashkuara nĂ« KosovĂ«, tĂ« cilat, nĂ« bashkĂ«punim me institucionet vendore, kanĂ« ndihmuar nĂ« arritjen e objektivave tĂ« pĂ«rbashkĂ«ta.
Mes fushave kryesore që u diskutuan përfshihen:
Fuqizimi i të drejtave të njeriut, me fokus te personat me nevoja të veçanta
Barazia gjinore dhe Agjenda për Gratë, Paqen dhe Sigurinë
Zhvillimi i qëndrueshëm ekonomik
Projekte të tjera strategjike me rëndësi për zhvillimin e vendit
Takimi nënvizoi rëndësinë e bashkëpunimit të vazhdueshëm mes institucioneve të Kosovës dhe OKB-së për të avancuar qëllimet e përbashkëta për një shoqëri më të drejtë, të qëndrueshme dhe gjithëpërfshirëse./KultPlus.com
Aktorja e njohur hollivudiane, Angelina Jolie, rikthehet nĂ« ekranin e madh me njĂ« rol tĂ« fuqishĂ«m nĂ« dramĂ«n âCoutureâ, e cila zhvillohet gjatĂ« JavĂ«s sĂ« ModĂ«s nĂ« Paris.
Filmi është realizuar nga regjisorja franceze Alice Winocour dhe shënon debutimin e saj në gjuhën angleze. Historia ndjek tre gra nga botë të ndryshme:
Maxine (Jolie), një regjisore amerikane filmash që përballet me lajmin e vështirë për kancer në gji
Ada (Anyier Anei), një modele nga Sudani i Jugut që përpiqet të gjejë vendin e saj në industrinë e modës
Angele (Ella Rumpf), një grimere franceze me të kaluarën e fshehur
Të tria përballen me ankthin dhe presionin që fshihet pas dritave të pasarelave, duke treguar anët më të errëta dhe emocionale të industrisë së modës.
Në film luajnë edhe Louis Garrel (The Dreamers), Garance Marillier (Grave, Titane) dhe Finnegan Oldfield. Prodhimi është realizuar nga CG Cinema (Charles Gillibert), ndërsa shpërndarja sigurohet nga Pathe.
âCoutureâ do tĂ« ketĂ« premierĂ«n nĂ« Festivalin NdĂ«rkombĂ«tar tĂ« Filmit nĂ« Toronto kĂ«tĂ« shtator dhe pritet tĂ« dalĂ« nĂ« kinema nĂ« muajin tetor, duke premtuar njĂ« pĂ«rvojĂ« tĂ« fortĂ« emocionale dhe artistike./KultPlus.com
MĂ« 1 shtator, ShtĂ«pia e KulturĂ«s nĂ« KumanovĂ« do tĂ« hapĂ« perdet pĂ«r Festivali Teatror âKU FESTâ, njĂ« nga ngjarjet mĂ« tĂ« rĂ«ndĂ«sishme teatrale nĂ« vend. Ky festival sjell njĂ« program tĂ« pasur me shfaqje nga zhanre tĂ« ndryshme ndĂ«rkombĂ«tare, duke pĂ«rfshirĂ« drama, komedi, eksperimente teatrale dhe performanca qĂ« sfidojnĂ« kufijtĂ« e imagjinatĂ«s.
Organizatorët theksojnë se teatri është pasqyrë e shoqërisë, një vend ku emocionet, mesazhet dhe realiteti i përditshëm reflektohen përmes lojës së aktorëve. Në skenë, aktorët jo vetëm luajnë, por prekin zemrat e publikut, duke krijuar një përvojë të paharrueshme për të gjithë të pranishmit, transmeton KultPlus.
KU FEST synon të jetë më shumë se një festival; është një hapësirë ku publiku dhe artistët bashkohen për të ndjerë, reflektuar dhe qeshur së bashku. Ky është momenti ideal për të përjetuar kulturën dhe artin skenik në një ambient të gjallë dhe ndërkombëtar./KultPlus.com
Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani, ka pritur dje në takim Komisionerin e Lartë të OSBE-së për Pakicat Kombëtare, Christophe Kamp.
Gjatë takimit, Presidentja Osmani theksoi se Kosova ka një nga sistemet më të avancuara në Evropë për mbrojtjen e të drejtave të njeriut dhe se vendi mbetet i përkushtuar ndaj garantimit të të drejtave të të gjithë qytetarëve, pa dallim etnie, feje apo përkatësie tjetër, përcjellë KultPlus.
Presidentja gjithashtu përmendi punën e përditshme të Presidencës përmes Këshillit Konsultativ për Komunitete, që bashkëpunon me përfaqësuesit e komuniteteve jo-shumicë për të adresuar shqetësimet e tyre dhe për të gjetur zgjidhje konkrete. Ajo ritheksoi rëndësinë e fuqizimit të qytetarëve, avancimit të standardeve demokratike dhe promovimit të diversitetit si vlerë të shoqërisë.
Osmani rikujtoi se Kushtetuta e Kosovës, e bazuar mbi standardet më të avancuara demokratike, ofron mekanizma të fuqishëm për mbrojtjen e identitetit kulturor, gjuhësor dhe fetar të komuniteteve, duke e bërë Kosovën shembull të demokracisë gjithëpërfshirëse.
Gjithashtu, Presidentja dhe z. Kamp diskutuan për rëndësinë e bashkëpunimit të vazhdueshëm mes institucioneve të Kosovës dhe OSBE-së, përmes programeve që synojnë forcimin e demokracisë, të drejtave të njeriut dhe sundimit të ligjit, ku Kosova ka shfaqur progres të qëndrueshëm./KultPlus.com
Kalaja e BashtovĂ«s ka rihapur sot dyert pĂ«r publikun pas restaurimit me mbĂ«shtetjen e Bashkimit Evropian nĂ«pĂ«rmjet programit âEU4Cultureâ.
Nga panairi, te koncertet dita e sotme është e mbushur plot aktivitete në Kalanë e Bashtovës. Të pranishmit mund të vizitojnë panairin me produktet e zonës. Gjithashtu do të ketë aktivitete dhe lojëra për fëmijë e të rinj.
NĂ« hapjen e KalasĂ« sĂ« BashtovĂ«s nuk mungon edhe ekspozita e makinave nga âRetro Albaniaâ dhe e motorĂ«ve ikonikĂ« nga âSteel Wings Albaniaâ.
Gjithashtu të pranishmit kanë mundësinë të eksplorojnë kalanë nëpërmjet realitetit të shtuar (AR).
Mbrëmja vazhdon me koncertin e Rona Nishliut dhe Gent Rushit dhe me pjesëmarrjen e DJ Rossa.
E dëmtuar nga tërmeti i vitit 2019, Kalaja e Bashtovës rikthehet në jetë falë mbështetjes së Bashkimit Evropian, përmes programit EU4Culture. Restaurimi ka ruajtur elementët autentikë, ka sjellë hapësira të reja për vizitorët dhe ka zbuluar shtresa të reja historike, duke hapur një kapitull të ri për këtë monument./atsh
Këngëtarja Ariana Grande do të mbajë një sërë koncertesh në Mbretërinë e Bashkuar gjatë verës së ardhshme, zbulon The Sun. Ajo pritet të rikthehet në ikonën e muzikës, O2 Arena të Londrës, në gusht, për herë të parë pas shtatë vitesh.
Koncertet në O2 do të zhvillohen më 15, 16, 19, 20 dhe 23 gusht. Parashitja e biletave fillon më 16 shtator, ndërsa shitja e përgjithshme nis më 18 shtator.
Hera e fundit kur Ariana performoi në këtë sallë ishte pjesë e turneut Sweetener në vitin 2019, kur mbajti pesë koncerte në Londër, dy në Birmingham dhe një në Sheffield. Koncertet e reja do të jenë pjesë e një turneu botëror, por me data të përzgjedhura globalisht.
Shfaqjet, të titulluara Eternal Sunshine Tour, mbështesin albumin e saj të shtatë, Eternal Sunshine, të publikuar në mars 2024, i cili trajtonte përjetimet e saj personale, përfshirë prishjen e martesës me Dalton Gomez dhe gjetjen e dashurisë me bashkë-yllin e saj në Wicked, Ethan Slater.
Sipas The Sun, para koncerteve pritet të publikohet edhe muzikë e re, më pozitive dhe frymëzuese./KultPlus.com
Në prag të Ditës Ndërkombëtare të Personave të Zhdukur, kryeministri Albin Kurti, së bashku me presidenten Vjosa Osmani dhe kryetarin e Kuvendit Dimal Basha, u përkulën para monumentit kushtuar të zhdukurve me dhunë gjatë luftës në Kosovë.
Kurti tha se ende 1584 qytetarë të Kosovës mungojnë, ndërsa theksoi se institucionet e vendit janë të angazhuara në zbardhjen e fatit të tyre. Ai bëri të ditur se gjatë vitit të kaluar janë kryer gërmime në 23 lokacione, ndërsa këtë vit janë realizuar 18 aktivitete kërkimore, transmeton KultPlus.
Sipas tij, Serbia vazhdon tĂ« pengojĂ« procesin. âNĂ« Kozhle nuk kanĂ« filluar gĂ«rmimet, ndĂ«rsa nĂ« BatajnicĂ« nuk janĂ« rifilluar, edhe pse kanĂ« kaluar dy vjet nga MarrĂ«veshja e Brukselit dhe Deklarata pĂ«r kĂ«tĂ« çështjeâ, tha Kurti.
Ai shtoi se mohimi i drejtĂ«sisĂ« pĂ«r viktimat po shoqĂ«rohet me mohimin e krimeve tĂ« kryera nga Serbia, ndĂ«rsa falĂ«nderoi partnerĂ«t ndĂ«rkombĂ«tarĂ« pĂ«r mbĂ«shtetjen profesionale dhe teknologjike nĂ« kĂ«rkime. Kurti u bĂ«ri thirrje aleatĂ«ve qĂ« tĂ« ushtrojnĂ« mĂ« shumĂ« presion mbi Beogradin, pasi âe vĂ«rteta dhe pĂ«rgjegjĂ«sia pĂ«r gjenocidin mbi shqiptarĂ«t e KosovĂ«s ndodhen nĂ« arkivat e SerbisĂ«â./KultPlus.com
Login