Kufiri shqiptaro shqiptar u thye nga UCK në prill të vitit 1999. Këtu u zhvillua Beteja e Koshares, nga 9 Prilli 1999 deri më 10 Qershor 1999 në kuadër të Operacionit Shigjeta, ndërmjet Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës (UÇK-së) dhe Ushtrisë Jugosllave (JNA-së).

Beteja u zhvillua rreth Koshares në kufirin mes Kosovës dhe Shqipërisë. Ushtarët e UÇK-së arritën të merrnin bazën ushtarake serbe në Koshare dhe një numër zonash kufitare përreth. Në këtë betejë Ushtria Jugosllave e humbi kontrollin e kufirit Kosovë–Shqipëri, e cila ishte një fitore e madhe për Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës, duke e thyer kufirin dhe duke e mundësuar kalimin e sigurt të armëve dhe vullnetarëve nga Shqipëria për në Kosovë.

Ky kompleks memorial u ndërtua në nderim të Betejës së Kosharës. Kompleksi përmban varrezat e dëshmorëve dhe të veteranëve, portën triumfale me 114 shtylla që simbolizojnë 114 dëshmorët, amfiteatrin, kazermën.

Padeshi është në kufi, në zonën e Tropojës. Artileria serbe goditi me mortaja pikat kufitare të Padeshit, Zogajt e Kamenicës.

Thyerja e kufirit në mes të Kosovës dhe Shqipërisë më 9 prill të vitit 1999, shënoi jo vetëm një fitore morale për UÇK-në, por ajo i hapi rrugë furnizimit me armatim dhe mbështetje logjistike për shumë zona të luftës në brendësi të Kosovës. Triumfi i luftëtarëve shqiptarë, të bashkuar në Brigadën 138, në krye të së cilës ishte komandanti Agim Ramadani, bëri që të shembet muri gati 100 vjeçar i vënë në mes të Kosovës dhe Shqipërisë./abcnews.al

Është hapur gara ndërkombëtare 370 milionë euro për ndërtimin e hekurudhës elektrike Vorë-Hani i Hotit. Hekurudha që do të lidhë Shqipërinë me Malin e Zi do të jetë 120 kilometra e gjatë, do të ketë 12 stacione, 12 ura dhe një tunel 320 metra në Lezhe.

Ky projekt është investim 50% i Bashkimit Evropian dhe 50% financim nga BERZH dhe Banka Evropiane e Investimeve. Ambasadori I BE Silvio Gonzato ka thënë se ringritja e sistemit hekurudhor është gurë themeli për integrimin rajonal dhe evropian ndërsa Banka Botërore ka vënë në dukje se ky projekt do të ketë impakt të madh edhe në ekonomi.

Shpejtësia e lëvizjes së trenave do të jetë deri në 120 kilometra në orë, dhe koha mesatare e udhëtimit nga Vora në Hanin e Hotit do jetë 2 orë.

Fluksi vjetor parashikohet në 2.3 milionë pasagjerëve ose 900 mijë ton ngarkesa mallrash në vit. Në fazën e ndërtimit të kësaj hekurudhe parashikohet të punësohen 1 mijë persona, ndërkohë në fazën e operimit do të ketë 100 punonjës.

Ministria e Infrastrukturës ka konfirmuar se ka përfunduar studimi i fizibilitetit për hekurudhën Durrës-Prishtinë me gjatësi 105 kilometra, e cila do të lidhet me hekurudhën Vorë Hani I Hotit në zonën e Mjedës.

Qeveritë e Shqipërisë dhe Kosovës ranë dakord në nëntor të vitit 2021, për hapjen e një pikë të përbashkët kufitare në vijën Shishtavec-Krushevë, duke mundësuar lëvizjen e lirë të banorëve të zonave të brezit kufitar. Hapja e kësaj pike të përbashkët kufitare bën që të zhvillohen edhe potencialet e zhvillimit turistik të zonës.

Të dyja anët e kufirit janë zona me potenciale të jashtëzakonshme të zhvillimit të turizmit, që mund të frekuentohen nga turistë të të dy vendeve, por edhe nga turistë të huaj që nuk janë të paktë në këtë zone. Pika kufitare e kategorisë B funksionon në kohë të plotë 24 orë. Marrëveshja mes dy qeverive mundëson lëvizjen e lirë të banorëve të zonave të brezit kufitar, 30 km në brendësi të Shqipërisë dhe 30 km në brendësi të Kosovës.

Zona e Shishtavecit ndodhet 33 km në juglindje të qytetit të Kukësit dhe arrihet përmes Grykës së Vanave. Kufizohet me zonën administrative të Topojanit dhe atë të Zapodit, ndërsa në lindje me Kosovën. Në një pejzazh të mrekullueshëm shtrihen fshatrat Shishtavec, Novosej, Kollovoz, Shtrez, Oreshke, Borje dhe Cernaleve. Vetë fshati Shishtavec është brenda zonës së mbrojtur “ Korab- Koritnik”. Shishtaveci ka kullota të bukura alpine dhe monumente të natyrës.

Krusheva, në zonën e Gorës në Dragash të Kosovës, është një zonë e bukur malore e banuar nga goranët. Një nga yjet në flamurin e Kosovës I përfaqëson ata.

Zona e Gorës shquhet për njerëz të butë e punëtorë që kanë ditur të mbijetojnë në bjeshkë me temperatura shumë të ulëta, por me bukuri të jashtëzakonshme./abcnews.al

Qafë e Vranicës është një kalim malor nëpër malet shqiptare përgjatë kufirit ndërmjet Shqipërisë dhe Malit të Zi. Shqipëria dhe Mali I Zi kanë rënë dakord për hapjen e një pikë të re kufitare në këtë zonë.

Në Qafën e Vranicës tani ka mbetur vetëm një gjysmë piramidë kufiri e shkatërruar, ku ende duken gjurmët e shkruara të shenjave shtetërore të Shqipërisë dhe asaj që ishte dikur Jugosllavia apo më vonë Serbia dhe Mali i Zi. Ky vendkalim është ende në fazën e përfundimit. Ndodhet në afërsi të fshatit Çerem të rrethit të Tropojës.

Në anën tjetër të kufirit, në zonën e Plavës, Hoti i Plavës është fshati më I afërt kufitar.

Pas përmirësimit të infrastrukturës rrugore ky vendkalim do të bëjë të mundur lidhjen e të gjithë zonave të Tropojës dhe Malësisë së Gjakovës me Plavën dhe Gucinë në Mal të Zi. Do të duhet të shtrohen me asfalt 18 kilometrat e rrugës ekzistuese Dragobi-Çerem-Qafë Vranicë për ta bërë brenda një kohë të shkurtër një rrugë funksionale ndërshtetërore midis Plavës dhe Tropojës.

Përmes kësaj rruge shqiptarët e Plavës dhe Gucisë dalin akoma më shumë nga izolimi historik dhe forcojnë lidhjet me Shqipërinë dhe Kosovën. Kjo rrugë do ishte impakt të jashtëzakonshëm ekonomik, do i jepte një shtytje të mirë turizmit malor të Bjeshkëve të Nëmuna e mund të bëhej një bosht i rëndësishëm rajonal i transportit.

Igor Dulina, Koshice, Sllovaki

Marek Liptak, Koshice, Sllovaki

Ludovik Zllacki, Koshice, Sllovaki

Mirosllav Kohob, Koshice, Sllovaki

Isuf Isufi, Çerem, Tropoje

Zhbane Isufi, Çerem, Tropoje

Zeqir Haxhaj, Hot Plave

Sadete Haxhaj, Hot Plave

Read More...

DIBRA E MADHE- Jemi nisur nga Tirana për në Gjoricë të Peshkopisë dhe më pas në fshatrat fantazmë të Dibrës së Madhe në vijën kufitare ku nuk banon më asnjë familje.

Jeton Myftari, një bari nga Gjorica, na tregon se kufiri është pak metra larg nga fshati dhe se ai udhëton pesë ose gjashtë orë në ditë për të punuar çoban në Gostivar dhe Forine.

Në Gjoricë takojmë edhe mësuesin Hajri Alimani, që na shpjegon si ka qenë këtu para viteve 90’të kur punohej edhe në dimër dhe gratë shkonin për të hapur toka të reja.

Në Dibër, dimrin e ndajnë në dy pjesë, në Shndre që është në dhjetor dhe muaji i gjate, nga mesi I janarit dhe shkurti. Fshati ishte zonë e ndaluar dhe kloni ishte në urë, duhej leje e posaçme për të hyrë.

Fais Kazoni, ka qenë dikur bariu i kooperativës. Dhitë e dhentë nuk e kalonin kufirin, “ishte kloni”.

Mësues Hajriu ankohet për siguracioni i makinave, duke thënë se “ata vijnë me një siguracion, ne na duhen dy. Përtej kufirit është fshati Spas, një nga fshatrat totalisht të braktisura ku nuk jeton më askush.

Shpresa Capa, na tregon çfarë ka ndodhur. “Dibra (e Madhe) është i vetmi qytet pa asnjë fshat…Janë 7-8 fshatra në zonën kufitare ku nuk ka asnjë familje”, na thotë duke shpjeguar se emigrimi dhe vjedhja e prodhimeve bujqësore “vranë” fshatrat.

Megjithatë, Shpresa thekson se nuk është lehtë jeta as në Amerikë.

“Ka mbetur Dibra vetëm me pleq, nuk gjen dot punëtorë. Mendojnë që dollarët i mbledhin me lopatë, po nuk mblidhen”, na thotë Shpresa Capa.

Ujërat termale janë pasuria e madhe e Dibrës dhe Peshkopisë.

Doktoresha Mirajet Tela Kokale na shpjegon se uji i banjave termale përmban një sintezë të mineraleve, që nuk i ka asnjë banjë tjetër./abcnews.al

Read More...

Bardhoci, fshati ne kufi me Kosovën, ka qenë i njohur që në kohët e lashta dhe aty gjendet edhe zona arkeologjike e Gradishtës. Nga kodrat e fshatit, banoret shihnin shqiptaret që dëboheshin nga serbet gjatë luftës së Kosovës.

Kjo zonë kufitare ka qenë e blinduar gjatë kohës së komunizmit dhe 70-vjeçarja Hava Ferati ka qenë zëvendëskomisare që trajnonte banorët sesi të përdornin pushkën dhe kallashnikovin, automatikun me 72 fishekë. Bashkëshorti i saj i ndjerë ishte një zyrtar i lartë në kohën e diktaturës, dhe madje kishte shkuar në Kinë me një delegacion të lartë të shtetit komunist.

Hava e kishte pyetur se çfarë e kishte çuditur më shumë në Kinë, dhe ai kishte thënë se “kur shkojshe te dera, dera çelej vete.” Hava ka pasur automatik me leje dhe thotë se do ta merrte përsëri në dorë “nëse sulmon armiku”. “Edhe xhemanën (pushkën) e di, edhe automatikun,” na thotë. Bardhoci dhe Zhuri janë në zonën ndërkufitare ku banoret lëvizin lirshëm 30 kilometra në secilën anë. Bajram Laçi në Bardhoc na tregon se ka pasur motrën të martuar në anën tjetër të kufirit dhe janë parë vetëm pas 27 vjetësh. Shkojmë drejt Zhurit, ku kufiri nuk ndjehet aspak. Pimë kafen e mëngjesit me burrat lumjanë të Zhurit.

Avdulla Rizanaj na shpjegon se fshati ka qenë i banuar që në kohet romake dhe rruga që kalonte këtu me karvane, lidhte Nishin me Durrësin.

Fjala Zhur është fjalë latine, do të thotë zall i butë, na thotë ai. Hajdar Elezkurtaj është nip i Lumës dhe ka marrë dyshtetësinë.  “Kam marrë edhe pasaportën, mburrem që kam edhe dyshtetësinë,” na thotë me krenari.

Një rrugë prej 6.3 kilometrash lidh Shqipërinë me Kosovën, në zonën e fshatrave Kërstec-Pakishtë-Zapod, me investim prej 2.6 milionë eurosh.

Këto fshatra lidhen kështu me Prizrenin dhe Dragashin. Rruga është arritje e përbashkët e Kosovës dhe Shqipërisë, në mënyrë që banorët të lëvizim lirshëm në këto zona të thella. Është përfitim i jashtëzakonshëm për lëvizjen e lirë, për zhvillimin ekonomik e kulturor të këtyre zonave. Kjo është njëra nga tre rrugët pjesë e protokollit të nënshkruar ndërmjet Republikës së Kosovës dhe Republikës së Shqipërisë në shtator të vitit 2023.

Ajo lidh fshatrat Pakishtë dhe Zapod të Shqipërisë me Kosovën, përkatësisht me komunën e Dragashit. Shkojme drejt këtyre fshatrave për të zbritur më pas në Dragash.

/ abcnews.al

Read More...

Një angazhim i marrë gjatë mbledhjes së përbashkët mes qeverisë shqiptare dhe qeverisë së Kosovës, që tashmë afron edhe më shumë dy vendet tona jo vetëm fizikisht ,por edhe ekonomikisht duke lehtësuar lëvizjen e qytetarëve në të dyja anët e kufirit. Sidomos për gjashtë fshatrat e thellë Zapod, Kerstec, Pogaj, Gorozhup, Dobrune, Blinishte, të bashkive Has, Kukës si dhe Komunat e Prizrenit dhe Dragashit në Kosovë, do të deklaronte kryeministri i Shqipërisë Edi Rama, me rastin e hapjes së rrugës  Dobrunë-Blinisht, Has, në kufirin Kosovë-Shqipëri.

Këtu ishte dikur një bazë e ushtrisë jugosllave, në kufirin midis Shqipërisë dhe Kosovës, rreth 2 kilometra larg nga fshati Dobrunë në Shqipëri dhe 1 kilometër larg fshatit Goden i Gjakovës, në Kosovë. Kjo bazë u bombardua nga NATO në 1999. Qindra kilometra larg kryeqytetit, dhe dhjetëra kilometra nga Kukësi, fshati Dobrunë ndodhet në kufi me Kosovën, në Bashkinë e Hasit.

Fshati Dobrunë i Shqipërisë dhe fshati Goden i Kosovës dikur kanë qenë pothuajse të ndaluara për shqiptarët Kosovës dhe Shqipërisë. Kufiri I bie mes përmes një lagjeje të Dobrunës që quhet Zylfajt. Banorët e Dobrunës dhe Godenit i kanë edhe tokat këtej e andej kufirit.

Godeni e ka vuajtur shumë luftën. Vetëm në një ditë, në 25 prill 1999 në oborrin e shkollës u masakruan 22 burra të fshatit, prej të cilëve 4 mësues. Banorët e tjerë në mbrëmjen e asaj ditë kaluan kufirin dhe u strehuan në Krumë. Por kufiri nuk ekziston më si i tillë. Banorët kalojnë lirshëm nga njëra anë në tjetrën dhe trau i hekurt që vriste, nuk është më./abcnews.al

Banorët e zonave kufitare midis Shqipërisë dhe Kosovës lejohen të kalojnë kufirin tokësor në bazë të regjimit të trafikut lokal kufitar, me kusht që: të posedojnë një dokument të vlefshëm identifikimi; lejen e trafikut lokal kufitar; të mos jenë subjekt i një mase të ndalimit të hyrjes në territorin e palëve nënshkruese ose që nuk përbëjnë kërcënim për rendin publik, sigurinë e brendshme, shëndetin publik apo marrëdhëniet ndërkombëtare.

Në bazë të marrëveshjes së firmosur në mes të Ministrisë së Punëve të Brendshme të Shqipërisë dhe Ministrisë së Punëve të Brendshme të Kosovës, termi “zonë kufitare” nënkupton zonën që arrin jo më shumë se tridhjetë 30 kilometra nga kufiri tokësor. “Leja e trafikut lokal kufitar” nënkupton një dokument të veçantë që u jep të drejtën banorëve të zonës kufitare ta kalojnë pikën e kalimit të kufirit dhe jashtë tyre dhe të qëndrojnë në zonën kufitare të palës tjetër nënshkruese në përputhje me dispozitat e kësaj marrëveshjeje.

Shkojmë pikërisht në njërën nga këto zona të trafikut local kufitar që lidh fshatin Turaj në Shqipëri me fshatin Restelicë në Kosovë. Fshati Turaj ose fshati mes bjeshkëve, siç e quajnë vendasit, shtrihet mes pllajash në lartësinë 1506 metër mbi nivelin e detit. Përballë fshatit shtrihet mali i Kallabakut. Fshati ka tani më pak se 20 shtëpi.

Shkojmë drejt anës tjetër të kufirit, në fshatin Restelicë. Fshati Restelicë është fshati më i madh në zonë. Në vitin 2012, ndodhi tragjedia e Restelicës, ku si pasojë e rënies së ortekut të borës humbën jetën 10 banorë të këtij fshati, të gjithë të së njëjtës familje. Nga kjo fatkeqësi natyrore u shkatërruan dhjetëra shtëpi, ndërsa fatkeqësisë i mbijetoi vetëm një vajzë, në atë kohë, 7-vjeç, Amsera Reka, e cila humbi nënën, babain, vëllain dhe gjyshërit.

Janë rreth 300 mijë banorë, që përfitojnë drejtpërdrejt nga ky lehtësim i trafikut lokal kufitar. Do të thotë që mund të ndjekin lirisht shkollën që nga fillorja e deri në të mesmen, në varësi të vendndodhjes së institucioneve arsimore në të dy anët e kufirit. Mund të shkojnë të punojnë në të dy anët e kufirit, pa pasur nevojë për asnjë dokument, për asnjë leje, pra me një qarkullim krejtësisht të lirshëm”./abcnews.al

Fshati Vllahën me rreth 30 shtëpi është pjesë e krahinës së Hasit, në kufirin shtetëror, në verilindje të Krumës. Shtrihet në një pllajë të rrafshët, me lartësi mesatare rreth 600 metra mbi nivelin e detit.

Banorët  merren me blegtori e bujqësi.

Vlahën është 40 kilometra larg qytetit të Kukësit dhe 3 kilometra larg kufirit me Kosovën. Banorët ishin pjesë e luftës së UCK-së, me gjithçka kishin, i pritën e u kujdesën për ta ndërkohë që transportonin armët e municionet me kuaj për në kufi deri në pikën ku të tjerë luftëtarë prisnin furnizimet.

Mijëra ushtarë të UCK kaluan për në front nga Vlahen, nga marsi i ‘98 deri në qershor ‘99 dhe banorët janë krenarë për luftën e tyre.

Dalim në anën tjetër të kufirit, ku në të vërtetë nuk ndjehet që ka ndonjë kufi. Fshati Planeje i Hasit të Prizrenit, ka qenë pak dekada më parë zonë e militarizuar, ku gjendej edhe pikëvrojtimi I ushtrisë serbe, por edhe ku ushtarët e UÇK thyenin kufirin e hekurt për të hyrë në Kosovë.

Trekufiri, është pjesë e Alpeve shqiptare, ku kryqëzohen tre shtete, Kosovë, Shqipëri dhe Mali i Zi. Është ndër pikat më të vizituara. Është gjithashtu pika më strategjike e Ballkanit, me pamjet më mahnitëse të secilit shtet dhe vazhdon të mbetet destinacion kyç i turizmit dhe vlerave turistike.

Në mars të vitit 2024 është nënshkruar marrëveshja “Trekufiri” nga 5 kryetarët e komunave për bashkëpunim ndërkufitar në sektorin e turizmit me qëllim të zhvillimit të turizmit të qëndrueshëm dhe ngritjes së ofertës turistike në parkun kombëtar Bjeshkët e Nemuna, që shtrihet në tri shtete Kosovë, Shqipëri dhe Mali i Zi.

Kjo marrëveshje është një fillim i ri i bashkëpunimit në mes të komunave Pejë, Deçan, Junik, Plavë, Guci dhe Tropojë duke krijuar një mundësi për zhvillimin e aktiviteteve të përbashkëta, që kanë për qëllim zhvillimin e turizmit malor, diversifikimin e ofertës së përbashkët turistike, promovimin e territorit, si dhe promovimin e ambientit të qëndrueshëm në parkun kombëtar Bjeshkët e Nemuna. Qëllimi është të ndihmohen dhe mbështeten bizneset lokale në zhvillim dhe fuqizim.

/ abcnews.al

Nga Tirana drejt Shkodrës. Dhe përtej. Këtë herë do të shkojmë drejt kufirit me Malin e Zi, që e ndan Hotin e banuar me shqiptarë, në dy pjesë, në Hotin e Shqipërisë dhe në Hotin e Malit të Zi. Vija kufitare e vendosur nga Fuqitë e Mëdha, ka ndarë hotjanët duke i lënë familjet dhe pronat, tokat e gjithçka tjetër, në dy shtete.

Vendkalimi i Hanit të Hotit gjendet në rrethin e Malësisë së Madhe dhe ndodhet në rrugën që lidh Shkodrën me Tuzin dhe Podgoricën. Është hapur në vitet ’80 si rezultat i përmirësimit të marrëdhënieve Shqipëri – Jugosllavi dhe ishte i vetmi komunikim me Jugosllavinë pas shumë kohesh të izolimit total. Tani është një nga pikat kufitare të Shqipërisë me Malin e Zi.

Pike kalimi i Hanit të Hotit është shumë i rëndësishëm jo thjeshtë për dy shtetet, por ka një domethënie të madhe rajonale.  Edhe vetë projekti i Doganës së Hanit të Hotit ishte pjesë e projektit të zhvillimit të tregtisë rajonale dhe përfshinte ndërtimin e terminalit doganor dhe rikonstruksionin e pikës së kalimit doganor, me qëllim përmirësimin e infrastrukturës dhe kushteve të punës për të arritur në nivelin e zonës Schengen.

Ky korridor do të jetë shtylla e rrjetit kryesor të transportit rajonal që lidh Ballkanin Perëndimor me rrjetin e transportit të BE-së. Zëvendëskryeministrja Belinka Balluku, njëkohësisht ministre e infrastrukturës, ka konfirmuar marrëveshjen me BERZH-in, për ndërtimin e hekurudhës Vorë-Hani I Hotit.

Dogana e Hanit te Hotit u inaugurua ne gusht të vitit 2018. Tashmë vlerësohet si pikë e kategorisë së pare sepse shërben si urë kalimi për mallrat në disa shtete të Ballkanit. Luan gjithashtu një rol thelbësor në autostradën adriatiko-joniane, apo Korridori Blu që duhet të kalojë gjatë bregut lindor të deteve Adriatik dhe Jon, duke u shtrirë në bregun perëndimor të Ballkanit, dhe që kalon përmes Sllovenisë, Kroacisë, Bosnje-Hercegovinës, Malit të Zi, Shqipërisë dhe Greqisë.

Borja është një fshat malor në rrethin e Kukësit. Pikërisht këtu është një vendkalim dytësor kufitar me Kosovën në të cilin mund të kalojnë banorët e zonës kufitare.

Kryesisht shërben për të bërë të mundur shkëmbimin e personave të zonave në të dyja anët e kufirit me lidhje të veçanta familjare dhe etnike që quhen goranë. Ky vendkalim ndodhet në varësi të stacionit kufitar të Morinës.

Borja është fshat malor i zonës së Gorës, dhe banorët merren kryesisht me rritjen e patateve. Numri i banorëve ka pësuar një rënie të ndjeshme si pasojë e emigrimit pas viteve 1990. Rruga Glloboçicë-Borje, 1350 metra, lidh Borjen dhe fshatra të tjera përreth me komunën e Dragashit në Kosovë.

Fshati Borje në skajin verilindor të vendit e ka jetike këtë rrugë me Kosovën. Banorët mbledhin bimë medicinale që i shesin në Dragash ndërsa të tjerë punojnë në ndërtim. Rruga Borje-Glloboçicë është hapur në qershor të 2009-s pas marrëveshjes midis dy qeverive.

Gllobocica e Dragashit në anën tjetër të kufirit, është fshati që në dimër izolohet nga bora, por që është kaq i rëndësishëm për Borjen./abcnews.al

Pas pak “N’kufi”, na ndiqni në ABC News

Abc News Live

Nënkryetari i bashkisë së Selanikut, Efthimios Chatziththeoklitos ka dhënë një intervistë për emisionin “N’kufi” të gazetares Linda Karadaku, ku flet për komunitetin shqiptar atje, peripecitë që iu është dashur të kalojnë si dhe integrimin e tyre në shoqërinë greke.

Ai thotë se shqiptarët kanë kaluar kohë të vështirë në Greqi, duke thënë se u përballën me një mjedis jo shumë miqësor, por shtoi se tashmë ata janë integruar

“Shqiptarët kanë pasur kohë të vështira këtu në Greqi. Kur erdhën, erdhën në kushte, shumë, shumë, shumë të vështira, si nga vendi I tyre, erdhën nga malet, nëpër dëborë, të ngrirë, disa humbën jetën, ne e dimë këtë. Pastaj erdhën këtu dhe gjetën një mjedis jo fort miqësor, por ata punojnë fort dhe fëmijët e tyre tani janë në një pozicion shumë të mirë në shoqërinë tonë, janë pjesë e shoqërisë sonë.”, u shpreh ai.

Intervista e plotë:

NENKRYETARI I BASHKISE SE SELANIKUT EFTHIMIOS CHATZITHEOKLITOS: Pikë së pari është kënaqësia ime të jem me ju këtu dhe të jap këtë intervistë për miqtë tanë të Shqipërisë, Selaniku është një qytet I bukur, por Tirana është gjithashtu një qytet shumë I bukur. Isha atje para një vit dhe u befasova me zhvillimin dhe rrugët e bukura, dhe parqet dhe ndërtesat e reja. Dhe sigurisht kisha jonë e krishterë, ne humbëm patriarkun 15-20 ditë më parë, por kisha do të ecë përpara. Dhe lidhur me komunitetin shqiptar, ne kemi marrëdhënie shumë të mira, I përket shoqërisë që të mbështesë emigrantët dhe refugjatët, dhe është një këshill për emigrantët dhe refugjatët, dhe në këtë mënyrë sigurisht që luajnë një rol thelbësor, dhe sigurisht unë kënaqem me pjesëmarrjen në ditën e Shqipërisë dhe jam shumë I lumtur që marr pjesë. Dhe ishte një takim shumë i këndshme në bibliotekën kombëtare me mësuesit dhe ishte edhe një mësuese e vjetër që ishte këtu që prej 35 vjetësh dhe iu jepte mësim gjuhën shqipe dhe greke shqiptarëve të rinj që kanë lindur këtu dhe është sigurisht detyra juaj e komunitetit shqiptar që të mbështesë të rinjtë që të njohin historinë dhe traditat e prindërve të tyre.

ABC NEWS: Ju keni qenë në kontakt me komunitetin shqiptar dhe keni parë kulturën, traditat tona dhe gjuhën natyrisht, çfarë ju ka bërë më shumë përshtypje kur bëhet fjalë për kulturën dhe traditën tonë?

EFTHIMIOS CHATZITHEOKLITOS: Ata dinin shumë mirë historinë e Shqipërisë, dhe kjo është shumë inkurajuese për vazhdimin e ndjenjave të tyre patriotike. Ne na pëlqen që të huajt integrohen në shoqërinë tonë, por është gjithashtu shumë e rëndësishme që ata ruajnë traditën e tyre dhe njohuritë për rrënjët e tyre. E njëjta gjë është për grekët që jetojnë në Shtetet e Bashkuara, në Evropën veri-perëndimore, dhe unë e kisha zakon të thosha që jam fëmijë emigrantësh, sepse babai im erdhi kur ishte 6 vjeç nga Azia e Vogël, dhe baba emigrantësh sepse të dy djemtë e mi janë në Evropë. Gjithashtu, unë kam jetuar për dy vjet jashtë, dhe unë e di si është të jetosh…kur nuk je pjesë e shoqërisë në të vërtetë, dhe të jem I sinqertë, shqiptarët kanë pasur kohë të vështira këtu në Greqi. Kur erdhën, erdhën në kushte, shumë, shumë, shumë të vështira, si nga vendi I tyre, erdhën nga malet, nëpër dëborë, të ngrirë, disa humbën jetën, ne e dimë këtë. Pastaj erdhën këtu dhe gjetën një mjedis jo fort miqësor, por ata punojnë fort dhe fëmijët e tyre tani janë në një pozicion shumë të mirë në shoqërinë tonë, janë pjesë e shoqërisë sonë. Jam mjek siç thatë dhe mjekë shqiptarë jetojnë këtu, punojnë, shumë infermiere në pozicione të larta, dhe janë shumë, shumë, shumë të mira, martesa të përziera dhe tani që po flasim, mendoj se nuk janë më refugjatë, emigrant, gjysëm grekë, gjysëm shqiptarë dhe mendoj se brezi I tanishëm ka në mendje gjithë sa kanë vuajtur, por brezi tjetër do të harrojë gjithçka dhe do të jetë pjesë e shoqërisë sonë dhe ndërkohë që Shqipëria është shumë afër, jemi fqinjë, ata do të shkojnë e do të vijnë dhe kufijtë do të jenë thjeshtë kufij.

 EFTHIMIOS CHATZITHEOKLITOS: Shumë grekë vizitojnë si turistë për të parë çfarë ndodhi me këtë vend sepse të jem I sinqertë, 15 vjet më parë, edhe ndjesitë tona për shqiptarët ishin të ndryshme, dhe askush nuk e vizitonte Shqipërinë, ishte gjithashtu e vështirë sepse ne mendonim se ishte e rrezikshme. Ju thashë isha atje një vit më parë dhe është një vend I këndshëm, dhe gjithashtu I shtrenjtë, në njëfarë mënyre mendoja se ishte më pak I shtrenjtë, por ishte I shtrenjtë, ndoshta shkuam në një restorant shumë të shtrenjtë, nuk e di. Ok, ishte shumë këndshëm, njerëzit shumë miqësorë, dhe ka ndryshuar çdo gjë sepse ne fitojmë si shoqëri, në shumë fshatra, shkollat janë hapur për shkak të familjeve shqiptare. Ndërtohen shtëpi, shqiptarët janë shumë punëtorë, ata rritën familjet e tyre dhe fëmijët e tyre janë si ata. Dhe ok, mafia shqiptare, mafia greke ekziston gjithashtu, në Shtetet e Bashkuara ishte më e rrezikshmja në 1920 a diçka e tillë. Mafia gjeorgjiane, mafia greke në Gjermani, mafia shqiptare, ne e pranojmë, ka njerëz të këqinj. Por shumica e shqiptarëve, tani gjithçka ka ndryshuar vërtetë. Nuk dua të dukem mirë në television dhe për miqtë tanë shqiptarë sepse ata do të më shohin, me shpresë do të më shohin dhe iu çoj përshëndetjet e mija, por ka ndryshuar. Ne udhëtojmë shumë në Shqipëri tani, së pari jemi të bindur se nuk është e rrezikshme sepse 15 vjet më parë nuk ishte kështu, ok, mes fqinjëve ka gjithmonë në njëfarë mënyrë ndonjë konflikt, disa probleme, por janë zgjidhur mendoj. Kryeministrat tanë u takuan, patën një diskutim shumë miqësor, dhe kjo pasqyrohet në shoqëritë tona, tek njerëzit.

ABC NEWS: Dhe siç e diskutuam më parë, më pëlqen t’I mbyll këto intervista të shkurtra duke thënë se më pëlqen të mësoj të paktën disa fjalë në gjuhën tuaj, në gjuhën e vendit tuaj.
EFTHIMIOS CHATZITHEOKLITOS: Me thuaj…

ABC NEWS: Përshembull, faleminderit shumë, urdhëro, mirëmbrëma, natën e mirë, të paktën fjalët bazike. A dini ndonjë fjalë në shqip?

EFTHIMIOS CHATZITHEOKLITOS:Mësova një të vështirë, por me zemër, dhe sot është edhe dita e Shën Valentinit, shumë urime. Faleminderit.

EFTHIMIOS CHATZITHEOKLITOS: Faleminderit, ishte shumë e këndshme.

ABC NEWS: Edhe për mua.

EFTHIMIOS CHATZITHEOKLITOS: Përshëndetjet e mija më të mira për popullin tuaj.

ABC NEWS: Edhe për tuajin./abcnews.al