Duke përshkruar Izraelin dhe Iranin që luftojnë me njëri-tjetrin në konferencën e tij për shtyp para samitit të NATO-s në Hagë këtë javë, presidenti i SHBA-së, Donald Trump bëri një analogji me fëmijët që përleshen në oborrin e një shkolle, të cilët përfundimisht detyrohen të ndahen.
“Babit ndonjëherë i duhet të përdorë gjuhë të ashpër”, u përgjigj Mark Rutte, sekretari i përgjithshëm i NATO-s.
Shtëpia e Bardhë “i bëri jehonë” kësaj deklarate dhe bëri një video të vizitës së Trump në Holandë, të shoqëruar me muzikën e këngës “Hey Daddy” të Usher.
Por lajkat e Rutte për Trump nuk u ndalën këtu, shkruan Al Jazeera, përcjell Telegrafi.
Lidhur me trajtimin e luftës Rusi-Ukrainë, Rutte u tha gazetarëve para samitit të NATO-s: “Kur ai erdhi në detyrë, ai filloi dialogun me presidentin (Vladimir) Putin dhe unë gjithmonë mendoja se kjo ishte thelbësore. Dhe ka vetëm një udhëheqës që mund ta zgjidhte bllokimin fillimisht, dhe ai duhej të ishte presidenti amerikan, sepse ai është udhëheqësi më i fuqishëm në botë”.
Por sa të sinqerta janë deklaratat e udhëheqësve botërorë për Donald Trump? A shërbejnë ato vërtet për të përmirësuar marrëdhëniet dypalëshe dhe a funksionon lajkatimi?
Kush “e ka trajtuar mirë Trumpin” dhe cilat kanë qenë rezultatet?
Sipas shkrimit të Al Jazeera, as Rutte, as ndonjë udhëheqës tjetër evropian, nuk u angazhua në ndonjë lloj dialogu me presidentin rus Vladimir Putin për një kohë të gjatë pas verës së vitit 2022, vitit të pushtimit të Ukrainës nga ana e tij, duke e konsideruar atë të pakuptimtë.
Kancelari gjerman Olaf Scholz u kritikua ashpër si “disfatist” për telefonatën me Putinin nëntorin e kaluar, ndërsa Viktor Orban i Hungarisë dhe Robert Fico i Sllovakisë, të vetmit udhëheqës evropianë që kanë vizituar Kremlinin gjatë luftës, janë parë si kolaboracionistë të hapur.
Megjithatë, kur Trump filloi bisedimet me Putinin, shumë evropianë i bënë atij të njëjtin kompliment si Rutte kur ata bënë vizitat e tyre të para në Shtëpinë e Bardhë pasi ai mori detyrën në janar.
Keir Starmer, Mbretëria e Bashkuar
“Faleminderit që ndryshuat bisedën për të sjellë mundësinë që tani të mund të kemi një marrëveshje paqeje dhe ne do të punojmë me ju”, tha kryeministri i Mbretërisë së Bashkuar, Keir Starmer, në Zyrën Ovale në shkurt.
Duke e ditur dashurinë e Trump për nocionin e pushtetit trashëgues, ai nxori nga xhaketa e tij një letër nga Mbreti Charles III që përmbante një ftesë për një vizitë të dytë shtetërore të paparë në Kështjellën Windsor.
Trump mbeti pa fjalë për një çast.
“Vendi juaj është një vend fantastik dhe do të jetë nder për ne të jemi atje, faleminderit”, tha Trump kur e mblodhi veten.
Starmer dhe Trump shkëmbyen disa shtrëngime duarsh ndërsa flisnin dhe Starmer i preku vazhdimisht shpatullën Trumpit “në një shenjë dashurie”.
Por a pati shumë efekt e gjithë kjo lajka?
Trump njoftoi se po ngrinte ndihmën ushtarake për Ukrainën muajin pasardhës, duke shkaktuar zemërimin e madh të Mbretërisë së Bashkuar, së bashku me vendet nordike dhe baltike, thekson Al Jazeera.
Giorgia Meloni, Itali
Si Starmer ashtu edhe kryeministrja e Italisë, Giorgia Meloni, e identifikuan Ukrainën si një çështje kyçe për Trump, i cili e ka bërë të qartë se dëshiron të fitojë Çmimin Nobel për Paqen duke i dhënë fund konflikteve ndërkombëtare.
Deri më tani, ai ka marrë meritat për përfundimin e “Luftës 12-ditore” të këtij muaji midis Izraelit dhe Iranit, parandalimin e luftës bërthamore pas betejës ajrore të 7 majit midis Indisë dhe Pakistanit dhe mbikëqyrjen e një marrëveshjeje paqeje midis Republikës Demokratike të Kongos (RDK) dhe Ruandës.
Meloni provoi një qasje të ngjashme lajkatuese ndaj Trump, gjithashtu.
“Së bashku kemi mbrojtur lirinë e Ukrainës. Së bashku mund të ndërtojmë një paqe të drejtë dhe të qëndrueshme. Ne mbështesim përpjekjet tuaja, Donald”, tha ajo gjatë vizitës së saj në Shtëpinë e Bardhë në prill.
Ajo madje e përshtati sloganin e Trump, “Bëjeni Amerikën të Madhe Përsëri”, në Evropë. “Qëllimi për mua është ta Bëjmë Perëndimin të Madh Përsëri. Mendoj se mund ta bëjmë së bashku”, i tha Meloni një Trumpi të gëzuar.
Por asgjë nga kjo nuk është përkthyer në një vizitë shtetërore të Trump në Romë, një veprim që do të çimentonte pozicionin e Melonit si një udhëheqëse e madhe evropiane, megjithatë, shkruan më tej Al Jazeera, përcjell Telegrafi.
Mark Carney, Kanada
Ndërkohë, kryeministri i sapozgjedhur kanadez Mark Carney ishte si lajkatues ashtu edhe i vendosur me Trump muajin e kaluar.
Ai e komplimentoi Trumpin për të qenë “një president transformues” që kishte mbajtur anën “e punëtorit amerikan”, por gjithashtu ia mbylli ambicien territoriale të Trumpit për të aneksuar Kanadanë si shteti i 51-të i SHBA-së.
“Nuk është në shitje, nuk do të jetë kurrë në shitje”, tha Mark Carney.
Marrëdhëniet dukeshin se kishin marrë një kthesë për mirë pas fërkimit të Trump me paraardhësin e Carney, Justin Trudeau.
Trump e quajti atë “shumë të pandershëm dhe të dobët” në samitin e G7 në Kanada në vitin 2018 përpara se të largohej.
Por edhe Carney mund të mos ketë pasur efekt.
Të premten, Trump përfundoi bisedimet tregtare me Kanadanë dhe kërcënoi të vendoste tarifa shtesë mbi eksportet për shkak të taksës së re të shërbimeve dixhitale të Kanadasë.
Cilat takime kanë shkuar edhe më keq?
Emmanuel Macron, Francë
Siç kujton Al Jazeera, pati pak ngrohtësi në takimin e Trump në Shtëpinë e Bardhë me presidentin francez, Emmanuel Macron në shkurt.
I përgatitur për përballje me një udhëheqës që pretendon se e udhëheq Evropën në mendimin strategjik, Trump foli me vërejtje të gjata, mbrojtëse dhe të shkruara, të cilat u përpoqën të justifikonin politikën e tij ndaj Ukrainës.
Macron predikoi se paqja në Ukrainë nuk duhet të nënkuptojë dorëzim – një ndjenjë e ndarë nga shumë udhëheqës evropianë, por jo e shprehur ndaj Trump. Trump ishte “i përzemërt me Macron, por jo i dashur”.
Ndërkohë, Franca po i bën presion çdo lloj kapitullimi ndaj Trump në bisedimet tregtare të Bashkimit Evropian.
E anëtarë të tjerë të BE-së duan të pajtohen me një marrëveshje tregtare “asimetrike” që mund t’i sjellë më shumë dobi SHBA-së sesa BE-së, vetëm për ta realizuar atë.
Për më tepër, pas takimit të G7 në Kanada dy javë më parë, ishte e qartë se nuk kishte humbur asnjë dashuri midis dy udhëheqësve: Trump tha për Macron se është “në kërkim të publicitetit” në një postim në mediat sociale më 17 qershor.
Volodymyr Zelensky, Ukrainë
Presidenti ukrainas Volodymyr Zelensky u sulmua nga Trump dhe zëvendëspresidenti JD Vance më 28 shkurt, kur shkoi në Shtëpinë e Bardhë për të nënshkruar një marrëveshje për të drejtat minerale që shpresonte se do të sillte ndihmë ushtarake amerikane.
Ai dhe Vance u përplasën për bisedimet e drejtpërdrejta me Rusinë për Ukrainën, dhe Vance e kritikoi ashpër Zelenskyn për dështimin për të treguar “mirënjohje” të mjaftueshme ndaj SHBA-së.
“Po luani me jetën e miliona njerëzve. Po luani me Luftën e Tretë Botërore”, tha Trump.
Megjithatë, Zelensky dhe Trump duket se i kishin rregulluar pak gjërat kur mbajtën një takim të improvizuar ndërsa merrnin pjesë në funeralin e Papa Françeskut në Vatikan në prill.
Një zëdhënës i Shtëpisë së Bardhë e përshkroi takimin si “shumë produktiv”.
Cyril Ramaphosa, Afrika e Jugut
Muajin e kaluar, Trump i bëri “një pritë” presidentit të Afrikës së Jugut, Cyril Ramaphosa, në Shtëpinë e Bardhë, kur ai i tregoi një video të një tubimi të partisë opozitare të Afrikës së Jugut në favor të dëbimit të fermerëve të bardhë.
Trump akuzoi Afrikën e Jugut për kryerjen e një “gjenocidi” kundër fermerëve të bardhë.
Ramaphosa ishte dukshëm i shqetësuar, por ai shpjegoi me durim se sipas një sistemi parlamentar, shprehen pikëpamje të ndryshme, të cilat nuk përfaqësojnë politikën qeveritare, dhe se Afrika e Jugut është një vend i dhunshëm ku shumica e viktimave të dhunës janë të zinj.
“Ju jeni partner i Afrikës së Jugut dhe si partner po ngrini shqetësime për të cilat ne jemi të gatshëm të flasim me ju”, tha Ramaphosa, duke e qetësuar pak Trumpin.
Trump u shpërqendrua duke folur për një Jumbo Jet që Katari ia kishte dhuruar gjatë turneut të tij në Lindjen e Mesme.
“Më vjen keq që nuk kam një aeroplan për t’ju dhënë”, tha Ramaphosa, sikur të bënte një virtyt të mungesës së tij të lajkatimit.
A funksionon “lajkatimi me Trumpin”?
Disa ekspertë besojnë se lajkatimi mund të ndihmojë në parandalimin e përballjes me Trumpin.
Disa vëzhgues kanë argumentuar se kjo ndihmon “për të përmbajtur impulset e presidentit amerikan”.
Por lajkat nuk bëjnë shumë për të ndryshuar politikën aktuale të SHBA-së, vlerëson shkrimi i Al Jazeera.
Rutte dhe udhëheqës të tjerë të NATO-s dështuan ta tërhiqnin SHBA-në përsëri në Grupin e Kontaktit duke ndihmuar Ukrainën me armë.
“Një samit i dedikuar vetëm qëllimit për ta bërë Trumpin të ndihet mirë është një samit me qëllime shumë të kufizuara. E tëra çfarë bën është t’i shtyjë vendimet e vështira përpara për një ditë tjetër”, shkroi Andrew Gawthorpe, një ekspert i historisë dhe studimeve ndërkombëtare në Universitetin Leiden, Holandë, në The Conversation, një botim në Mbretërinë e Bashkuar.
Siç theksohet më tej, ata që kanë marrëdhënie të mira me Trumpin nuk marrin domosdoshmërisht gjërat që duan.
Marrëveshja tregtare SHBA-MB e Starmerit mban në fuqi tarifat për kompanitë britanike që eksportojnë në SHBA, megjithëse më të ulëta se sa kishte kërcënuar Trumpi.
Meloni ende pret që “Trumpi t’i dhurojë” një vizitë.
Nga ana tjetër, vendosmëria respektuese duket se funksionon.
Trump ka hequr dorë nga fushata e tij për të rivizatuar kufijtë e SHBA-së duke përvetësuar Kanadanë dhe Grenlandën, e cila është në pronësi të Danimarkës.
Vendosmëria e Carney-t ndihmoi, sepse mbartte një ndjesi përfundimtare.
Carney sapo kishte fituar zgjedhjet dhe Trump pranoi se “ishte ndoshta një nga rikthimet më të mëdha në historinë e politikës. Ndoshta edhe më e madhe se e imja”.
Danimarka ka qenë po aq e vendosur. Kryeministrja Mette Frederiksen ka thënë se marrëveshjet ekzistuese me SHBA-në tashmë i lejojnë asaj të vendosë baza ushtarake atje, ndërsa banorët e Grenlandës nuk duan të kolonizohen nga amerikanët.
Ndërsa sa i përket “përpjekjeve të Trump në raport me Zelenskyn dhe Ramaphosan”, Evropa ka ndërhyrë për të kompensuar mungesën e ndihmës ushtarake amerikane për Ukrainën, duke e paraqitur SHBA-në si një aleat të paqëndrueshëm.
Ndërsa videoja e Trump për “gjenocidin e bardhë” bëri pak për të bindur amerikanët se Afrika e Jugut po kryente një gjenocid. /Telegrafi/
The post Lajkat si diplomaci: Sa efektive kanë qenë “fjalët e bukura” drejtuar Trumpit nga udhëheqës të ndryshëm botërorë? appeared first on Telegrafi.