Login
Ai qĂ« flet me ngjyrat â Prof. Zeqirja Rexhepi dhe alfabeti i shpirtit tĂ« tij krijues
Intervistë ekskluzive me Prof. Zeqirja Rexhepin, artistin që jeton e vepron në Kanada, por shpirti dhe zemra i flasin në Dardani
âEkspozita kam pasur qĂ« nga korriku i vitit 1999 e deri mĂ« tash. E fundit ka qenĂ« nĂ« mars tĂ« kĂ«tij viti. Deri tash kam pasur 19 ekspozita tĂ« pavarura nĂ« vende tĂ« ndryshme, institucione dhe galeri. MĂ« e rĂ«ndĂ«sishmja Ă«shtĂ« ekspozita e parĂ« nga njĂ« artistĂ« shqiptarĂ« mĂ« 2001 nĂ« GalerinĂ« ShtetĂ«rore tĂ« Artit, ku numri i pjesĂ«marrĂ«sve ishe marramendĂ«s dhe Ă«shtĂ« publikuar nĂ«pĂ«r tĂ« gjitha mediet e KanadasĂ«. Tema ka qenĂ« mbijetesa âRezistencaâ- realiteti i pĂ«rshkruar nĂ« pĂ«lhurĂ«, nga artisti i cili ishte pjesĂ« e persekutimeve dhe shpĂ«rnguljes masive, dĂ«shmitar real qĂ« do tĂ« dĂ«shmojnĂ« nĂ« histori dhunĂ«n dhe asimilimin e shqiptarĂ«veâ, na tha ndĂ«r tĂ« tjera Prof.Rexhepi
Intervistoi: Dashnim Hebibi, Gjilan
Ka njerëz që flasin me fjalë.
Ka të tjerë që flasin me heshtje.
Por ka edhe nga ata tĂ« rrallĂ«t â qĂ« flasin me ngjyrat.
Profesor Zeqirja Rexhepi është një nga ata që nuk i përdor ngjyrat vetëm për të pikturuar forma, por për të rrëfyer ndjenja, për të shpalosur kohë dhe kujtime, për të komunikuar me botën pa thënë asnjë fjalë.
Ai e njeh alfabetin e ngjyrave. I njeh si shkronjat e zemrës. I kupton. I ndien. U flet. Dhe ato i përgjigjen me një botë që shtrihet në telajo, por shpërthen në shpirt. Nga Kosova në Kanada, nga rinia në pjekuri, ai ka ndërtuar një jetë përmes dritës dhe hijes, përmes të kaltres së thellë dhe së kuqes që digjet si mall.
Sot, kur feston 70 vjet jetĂ« dhe 45 vjet krijimtari artistike, ai vjen nĂ« atdhe jo vetĂ«m pĂ«r tĂ« qĂ«ndruar, por pĂ«r tĂ« ndarĂ« me ne atĂ« qĂ« e ka ndĂ«rtuar ndĂ«r dekada â njĂ« ekspozitĂ« qĂ« nuk Ă«shtĂ« thjesht art, por rrĂ«fim, njĂ« udhĂ«tim i jetuar pĂ«rmes ngjyrave qĂ« e kanĂ« ndjekur dhe udhĂ«hequr. Intervista qĂ« pason nuk Ă«shtĂ« thjesht njĂ« bisedĂ«, por njĂ« takim me njĂ« shpirt tĂ« mbĂ«shtjellĂ« me dritĂ« arti.
Zeqirja Rexhepi -një emër që nuk njeh kufij
Profesor Zeqirja Rexhepi është një nga emrat më të çmuar të artit shqiptar, një krijues që ka shtrirë pikturën dhe shpirtin e tij artistik përtej kufijve të Kosovës, në Evropë, Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe Kanada. Ai është një artist i rrallë, i lidhur fort me rrënjët, por njëherësh edhe me horizontin, duke bartur me vete Kosovën në çdo ngjyrë, në çdo telajo.
Sot, kur ai qĂ«ndron pĂ«r pushim nĂ« vendlindje, pata nderin dhe kĂ«naqĂ«sinĂ« ta takoj dhe tĂ« realizoj njĂ« intervistĂ« ndryshe â jo tĂ« ftohtĂ«, jo vetĂ«m pĂ«r klikime, por njĂ« rrĂ«fim pĂ«r shpirtin e artit, pĂ«r jetĂ«n qĂ« e ka kaluar ndĂ«r ngjyra, pĂ«r emocionin qĂ« mbetet i freskĂ«t edhe pas 70 viteve jetĂ« dhe 45 viteve krijimtari.
Kjo nuk Ă«shtĂ« njĂ« intervistĂ« e zakonshme, sepse pĂ«r mua Ă«shtĂ« mĂ« e lehtĂ« â unĂ« e njoh profesorin. Dhe prandaj nuk di as si ta ndalim bisedĂ«n⊠Thjesht, shpresoj qĂ« lexuesit ta ndiejnĂ« atĂ« qĂ« ne e pĂ«rjetuam gjatĂ« kĂ«tij rrĂ«fimi: njĂ« frymĂ«zim i vĂ«rtetĂ«.
Me Prof. Zeqirja Rexhepi mendova se brenda një ore do të zhvillojmë intervistën, por nuk ishte ashtu. Po ju lë ta lexoni këtë intervistë me fjalë të mjalta nga Profesor Rexhepi.
Profesor të falënderoj për kohën që po ndani për këtë intervistë.
Ju lutem edhe unë kam nderin dhe kënaqësinë, kur e di edhe punën tuaj të çmuar për tre dekada në profesionin fisnik të gazetarisë.
Profesor Rexhepi, nga data 15 deri më 28 korrik, në Gjilan do të hapet ekspozita juaj e radhës. Na tregoni: sa punime do të paraqiten dhe si titullohet kjo ekspozitë?
Ashtu Ă«shtĂ«. I falĂ«nderoj edhe mediat tjera qĂ« i kanĂ« dhĂ«nĂ« hapĂ«sirĂ« tĂ« mjaftueshme ekspozitĂ«s e intervista Ă«shtĂ« e para me juve. Ekspozita restrospektive nĂ« kuadĂ«r tĂ« 45 vjetorit tĂ« krijimtarisĂ« sime dhe 70 vjetorit tĂ« lindjes, ku janĂ« gjithsejtĂ« 45 piktura tĂ« pĂ«rmasave tĂ« mĂ«dha. ĂshtĂ« njĂ« punĂ« e madhe dhe me copa shpirti.
Jetoni e veproni prej vitesh në Kanada. Gjatë cilës periudhë janë realizuar veprat që do të ekspozohen në Gjilan?
Po. Jetoj e veproj në Kanada, por shpirti është në Kosovë. Veprat janë të realizuara nga viti 1977 deri më tani (2025).
A ka në mesin e tyre punime të krijuara pikërisht në Kanada? Si ndikojnë ambienti dhe përditshmëria e atjeshme në veprat tuaja?
Në mesin e pikturave në Kanada, janë të ekspozuara 36 piktura, apo vetëm 2 janë të vitit 1977 të cilat kanë mbijetuar nga lufta e vitit 1999. Të tjerat janë djegur në shtëpinë time në Përlepnicë dhe po ashtu edhe instrumentet muzikore e gjësendet e tjera të familjes. Të gjithë fëmijët e mi kanë pasur instrumentet e tyre.
Kjo ekspozitĂ« hapet nĂ« njĂ« moment tĂ« veçantĂ« â 45-vjetori i krijimtarisĂ« suaj artistike dhe 70-vjetori i lindjes. Si e ndjeni kĂ«tĂ« pĂ«rmbledhje emocionale tĂ« njĂ« jete nĂ« ngjyra dhe shpirt?
Kjo ekspozitĂ«, Ă«shtĂ« njĂ« ndĂ«r ngjarjet mĂ« tĂ« rĂ«ndĂ«sishme tĂ« jetĂ«s sime pas luftĂ«s e dĂ«bimit masiv nga fshati PĂ«rlepnicĂ« i KomunĂ«s sĂ« Gjilanit. GjithnjĂ« jo qĂ« kam Ă«ndĂ«rruar, por kam pasur qĂ«llim shpirtĂ«ror dhe moral qĂ« ta kryej njĂ« premtim timin, qĂ« tĂ« kthehem nĂ« vendlindje jo vetĂ«m fizikisht, por edhe me krijimtari. Kjo po ndodh dhe jam tejet i lumtur, duke iâu falĂ«nderuar tĂ« gjithĂ«ve qĂ« po angazhohen si dhe organizatĂ«s kanadeze âArts NSâ pĂ«r mbĂ«shtetjen e realizmit tĂ« kĂ«saj ekspozite.
âEkspozita e parĂ« personale ishte mĂ« 1974â
Ju kujtohet puna juaj e parĂ« artistike? ĂfarĂ« ndjesie ju kthehet kur e rikujtoni?
Puna e parë e cila mbahet mend tërë jetën time, janë punimet e provimit pranues për tre ditë në Shkollën e Mesme të Artit në Pejë në vitin 1970. Ishte ndjesi e pa harruar vendimtare e jetës. Këto ishin titujt e punimeve: Natyrë e qetë, portret nga skulptura dhe akuarel në natyrë-motiv. Ndërsa ekspozita e parë personale ishte më 1974 në Sh.L.P. Shkup, pastaj në Gjilan më 1974-1975 apo 50 vjet më parë.
Cila Ă«shtĂ« ngjyra juaj mĂ« e dashur â ajo qĂ« e riktheni mĂ« shpesh nĂ« punime dhe qĂ« ndoshta ju pĂ«rfaqĂ«son mĂ« shumĂ«?
Si artist profesional, ngjyrat janĂ« sipas momentit dhe ngjarjeve qĂ« ka koha tâi imponon. Te unĂ« tri ngjyrat kryesore dhe dy neutrale nĂ« kombinim, dominojnĂ« herĂ« tĂ« mbyllura e herĂ« tĂ« çelĂ«ta. Njihem me kolorit tĂ« çelĂ«t dhe optimist nĂ« jetĂ«.
A ndodh ndonjĂ«herĂ« tâu âbĂ«rtisniâ ngjyrave, tâu kĂ«rkoni mĂ« shumĂ« se sa ato japin?
Kjo Ă«shtĂ« pyetje me vend dhe ndodh nĂ« momentin qĂ« i largohesh konceptit tĂ« planifikuar. Edhe mundohesh qĂ« tĂ« dali mĂ« mirĂ«. Ajo fillon me u bĂ«rĂ« konfuze, del nga kompozicioni, ngatĂ«rrohet kontrasti me harmoninĂ« dhe fillon me humb origjinalitetin. ĂshtĂ« njĂ« botĂ« e veçant.
A e njihni âalfabetinâ e ngjyrave? Si komunikoni me to pĂ«rtej formĂ«s vizuale?
Me ngjyrën komunikon në rregull, ruhet dinamika dhe personaliteti, origjinaliteti i artistit gjithherë duke e krijuar skenarin dhe temën e serisë deri në përfundim të përgatitjes profesionale të komponimit. Ngjyrat keni të drejtë se e kanë një alfabet që duhet mësuar mirë, po nuk e dite, atëherë nuk ke krijuar, por ke bërë zhurmë.
Ku e gjeni muzën e frymëzimit sot? Dhe a ka ndryshuar ajo me kalimin e viteve, nga rinia deri në këtë moshë kur arti juaj është më i pjekur se kurrë?
Kur lind fĂ«mija, urimi mĂ« i mirĂ« Ă«shtĂ« tĂ« urohet: âInshalla i ngjan kohĂ«sâ. Tek unĂ« prej fillimit tĂ« luftĂ«s punĂ«t e mia artistike kanĂ« qenĂ« tĂ« imponuara sipas ngjarjeve qĂ« artisti i ka pĂ«rjetuar. Ndoshta nĂ« kĂ«to periudha tĂ« ndryshme tĂ« jetĂ«s kam bĂ«rĂ« ndryshimet shpirtĂ«rore tĂ« kohĂ«s e cila ka qenĂ« e imponuar nĂ« shoqĂ«ri dhe janĂ« bĂ«rĂ« vepra artistike universale nĂ« globe.
Jeni nderuar me shumë medalje dhe mirënjohje. Sipas jush, a vlerësohen artistët sa duhet në kohën e sotme?
Për artistin vlera dhe medalja më me vlerë është prania e audiencës në ekspozitë, përshtypjet e vizitorëve, kritikave të artit për vlerësimin e punës që artisti i ofron dhe kontribuon për komunitetin. Kjo është vlera dhe respekti që i nevojitet krijuesit sa i përket shpërblimeve të tjera e çmimeve. Jam shumë me fat që jetojë dhe veprojë në një vend si Kanadaja, që vlerësohet dhe shpërblehet çdo kush që kontribuon në afirmimin e vlerave kombëtare brenda dhe jashtë vendit. Mbështetja bëhet sipas rregullave dhe numrave që i përcakton Ligji për Mbështetje nga institucionet e kulturës.
Na e zbuloni sekretin e mosplakjes â si qĂ«ndroni kaq vital, kaq krijues pas 70 viteve jetĂ«?
Këtu nuk ka sekrete arti, mua më ka mbajt optimist, kam jetuar pa stres, pasi që me pikturë e çliron nga brendësia çdo gjë që të mundon e që nuk mundesh me thënë. Mendoni pozitiv dhe bëni mirë, sinqerisht do ju harroj plakja.
A Ă«shtĂ« ndoshta mbĂ«shtetja e bashkĂ«shortes dhe dashuria pĂ«r familjen, me nipĂ«r, mbesa dhe njĂ« jetĂ« artistike bashkĂ« â âarmaâ juaj sekrete?
Gjithsesi mbështetësja apo shtysa kryesore për këto 50 vjet, ka qenë dhe është gruaja dhe shoqja ime Bedrija. Ajo vet është artiste dhe ne kemi përkrahur pa rezervë njëri-tjetrin. Edhe pse ajo ka pasur dy herë më tepër angazhim me rritjen e 6 fëmijëve, në kushte të ndryshme politike ku kemi jetuar dhe obligimi kombëtar ka qenë nataliteti dhe nuk kemi kursyer që me çdo mjet ta fitojmë luftën. Pikërisht falë nënës shqiptare. Zoti i bekoftë për vuajtjet dhe sakrificën që ato kanë përjetuar. Edhe qubrilloviqët, kanë thënë se luftën e fituan nënat shqiptare. Duke jetuar me 6 fëmijë, në fillim ishte vështirë, por kemi punuar shumë që ata të rriten shëndetshëm e të edukohen, pastaj të krijojnë familjar. Ia arritëm që tani të kemi 17 nipa e mbesa. Jetë jashtëzakonisht e bukur me plotë dashuri, e pa përshkruar. Edhe pikërisht koloriti i pasur në pikturat e mia vjen nga dashuria e nipave e mbesave të mi. Nganjëherë ne duhet me aktruar në momente të caktuara me i fsheh dhimbjet që kemi përjetuar, për mos me i merakos. Kënaqësi shumë e vërtetë që na e ruajnë freskinë, lum ai që i ka.
Si ju ka pritur komuniteti shqiptar dhe ai vendas në Kanada? Si është rruga juaj artistike atje?
KohĂ«n qĂ« ne u dĂ«buam nga vendlindja, destinacioni u imponua nĂ« Halifaks tĂ« KanadasĂ«, njĂ« qytet pa komunitet me shumĂ« pak popullatĂ« tĂ« re, tĂ« cilĂ«t kishin migruar nga Suedia edhe nĂ« kushte jashtĂ«zakonisht tĂ« vĂ«shtira me nga dy javĂ« udhĂ«tim me anije ilegale. Ne refugjatĂ«t nga Kosova, krijuam komunitetin nĂ« Halifaks, ku kanadezĂ«t nuk kishin parĂ« shqiptarĂ« deri tash kur na panĂ«nĂ«ve pĂ«r herĂ« tĂ« parĂ«. Pastaj ne filluam me aktivitete e me sjellje tĂ« mira, ku integrimi ishte dinamik dhe shumĂ« i shpejt. ShoqĂ«ria kanadeze filloi tĂ« na adhuroi dhe kemi pasur pĂ«rkrahje maksimale. KĂ«shtu qĂ« kjo mbĂ«shtetje qĂ« iâu dha komuniteti shqiptarĂ« u pagua dhe tani jemi duke dhĂ«nĂ« kontribut tĂ« çmuar e me vlerĂ« nĂ« Kanada. RrugĂ«timi im artistik, ka filluar qĂ« nĂ« 10 ditĂ«shin e parĂ«, kur u prezantova nĂ« Festivalin gjithĂ« kombĂ«tar si violinist. Aty filloi karriera ime, pastaj nĂ« teatĂ«r e film si skenaristĂ« nĂ« 20 filma dhe anĂ«tarĂ« i unionit.
âEkspozita kam pasur qĂ« nga korriku i vitit 1999 e deri mĂ« tashâ
Sa ekspozita keni realizuar deri më tani, dhe cilën do ta veçonit si më të veçantën?
Ekspozita kam pasur qĂ« nga korriku i vitit 1999 e deri mĂ« tash. E fundit ka qenĂ« nĂ« mars tĂ« kĂ«tij viti. Deri tash kam pasur 19 ekspozita tĂ« pavarura nĂ« vende tĂ« ndryshme, institucione dhe galeri. NdĂ«rsa kolektive janĂ« aq shumĂ« saqĂ« vĂ«shtirĂ« tĂ« numĂ«rohen. MĂ« tĂ« rĂ«ndĂ«sishme janĂ« ekspozita e parĂ« nga njĂ« artistĂ« shqiptarĂ« mĂ« 2001 nĂ« GalerinĂ« ShtetĂ«rore tĂ« Artit, ku numri i pjesĂ«marrĂ«sve ishe marramendĂ«s dhe Ă«shtĂ« publikuar nĂ«pĂ«r tĂ« gjitha mediet e KanadasĂ«. Tema ka qenĂ« mbijetesa âRezistencaâ- realiteti i pĂ«rshkruar nĂ« pĂ«lhurĂ«, nga artisti i cili ishte pjesĂ« e persekutimeve dhe shpĂ«rnguljes masive, dĂ«shmitar real qĂ« do tĂ« dĂ«shmojnĂ« nĂ« histori dhunĂ«n dhe asimilimin e shqiptarĂ«ve.
A e keni menduar ndonjëherë se me rastin e 100-vjetorit të lindjes, do të realizoni një ekspozitë të madhe? Dhe nëse po, cili do të ishte titulli apo tema e saj?
AtĂ« nuk e mendoj, pasi qĂ« unĂ« punojĂ« sikurse kurrĂ« nuk kam me vdekur, ndĂ«rsa mendoj qĂ« sikur nesĂ«r tĂ« vdes, çfarĂ« kam me lĂ«nĂ« pas. PĂ«rpiqem qĂ« jetĂ«n ta bĂ«jĂ« kualitative. Piktura mĂ« ndihmon shumĂ« qĂ« tĂ« mos mendoj negativisht. PĂ«r 100 vjetorin Ă«shtĂ« vĂ«shtirĂ« tĂ« mendosh, por nĂ«se edhe ajo ndodh, do tĂ« isha shumĂ« i lumtur qĂ« tĂ« le, shĂ«ndetin edhe premtoi se arti im kishte me vazhduar sipas situatĂ«s qĂ« shoqĂ«ria ka me pĂ«rjetuar. UnĂ« kam me qenĂ« njĂ« pĂ«rshkrues i jetĂ«s. Ekspozita im pĂ«r 100 vjetorin do tĂ« ishte nĂ« dy shtete, pasi qĂ« kam shtetĂ«si tĂ« KosovĂ«s dhe KanadasĂ«, kurrĂ« nuk do tĂ« heqi dorĂ« nga vendlindja ime. Titullin e kam âAlbanian canadian artistâ, integrues i dy kulturave, ky Ă«shtĂ« misioni im.
âInstrumentet dhe muzika janĂ« simbol i jetĂ«s, harmonisĂ« sĂ« bashkuar me ngjyrat e koloritin e pasur tĂ« jetĂ«sâ
Njihet dashuria juaj për vallen e burrave. A ka vend kjo dashuri edhe në telajot tuaja? A gjeni energji pozitive në atë lëvizje ritmike që pastaj e përcillni përmes penelit?
ĂshtĂ« pyetje me vend, nĂ« rininĂ« e hershme e kam pas pasion muzikĂ«n, instrumentet, kĂ«ndimin dhe sidomos vallĂ«zimin, ku e kam trashĂ«guar nga gjyshi qĂ« ishte njĂ« valltar i rrallĂ« i asaj kohe. Prandaj instrumentet dhe muzika janĂ« simbol i jetĂ«s, harmonisĂ« sĂ« bashkuar me ngjyrat e koloritin e pasur tĂ« jetĂ«s, ashtu si unĂ« e dĂ«shirojĂ« pĂ«r jetĂ«n e kam kaluar duel muzikĂ« dhe pikturĂ«.
âKurrĂ« nuk jam ndarĂ« nga vendlindjaâ
Vizitat tuaja tĂ« shpeshta nĂ« KosovĂ« nga Kanadaja tregojnĂ« lidhjen tuaj tĂ« fortĂ« me atdheun. I keni thĂ«nĂ« ndonjĂ«herĂ« vetes: âDo ta kaloj pleqĂ«rinĂ« nĂ« KosovĂ«â?
Shpirtërisht kurrë nuk jam ndarë nga vendlindja. Fizikisht qëndrimi im deri në momentin e pensionimit ka qenë më pak kohë dhe tani jam ma gjatë, por nuk jam ndarë nga puna dhe punoj edhe i kam lasat e pikturës me një orar të shkurtuar derisa të qëndroi mirë me shëndet dhe interesimi i studentëve ende ekziston. E ndaj kohën, verës në Kosovë e dimrit në Kanada dhe kontribuojmë në edukimin e nipave. Pra ky ka qenë fati i jetës dhe nuk mund ta ndryshojmë. Njëri i kishte thënë babait, baba e zura hajdutin, mbaje tha. Sun po e mbaj, tha lëshoje, spo më lëshon. Kështu është jeta e ndarë në dy pjesë.
PĂ«r fund, edhe pse do tĂ« donim ta zgjatnim kĂ«tĂ« bisedĂ« shumĂ« mĂ« tepĂ«r: pse duhet tĂ« vijnĂ« artdashĂ«sit nĂ« ekspozitĂ«n tuaj nĂ« Gjilan? PĂ«rveçse pĂ«r tâju uruar ditĂ«lindjen, çfarĂ« duhet tĂ« presin ata nga kjo ekspozitĂ«?
Pyetje shumĂ« interesante, pse duhet publiku i Gjilanit edhe mĂ« gjerĂ« me ardhur nĂ« ekspozitĂ«. QĂ«ndron fakti se unĂ« dua tâi shoh ata qĂ« mĂ« kanĂ« pĂ«rkrahur dhe kemi kaluar jetĂ« dhe sfida tĂ« pĂ«rbashkĂ«ta. Ky takim do tĂ« jetĂ« njĂ« bashkim shpirtĂ«ror me tĂ« gjithĂ« ata qĂ« i desha. E kjo Ă«shtĂ« vetĂ«m njĂ« âsebepâ i takimit jo se unĂ« kam me iu dhuruar shumĂ« nga arti im. AtĂ« qĂ« kam krijuar pĂ«r 50 vjet me njĂ« galeri modeste, puna ka qenĂ« e ndryshme. Duke filluar pĂ«r herĂ« tĂ« parĂ« si mĂ«simdhĂ«nĂ«s i artit nga viti 1976, pastaj dizajni, muralet, skena, muzika, ansamblet e shumĂ« veprimtari tjera. 5 dekada i kam kaluar me brushĂ« dhe muzikĂ«, duke i shĂ«rbyer komunitetit tĂ« gjerĂ«.
Dhe pĂ«rtej kĂ«saj ekspozite, dua tĂ« besoj se pas pak ditĂ«sh do tĂ« dĂ«gjoj nga ju sĂ«rish â se tashmĂ« po punoni pĂ«r ekspozitĂ«n e 100-vjetorit nĂ« vendin tuaj tĂ« lindjes. A do ta kemi kĂ«tĂ« privilegj?
U kënaqa me këtë bashkëbisedim. Intervistë interesante. Në fund miku im të përshëndes, të uroj shëndet që puna dhe kontributi i yt të vazhdoi pafundësisht.
E sa i përket ekspozitës për 100 vjetorin e lindjes, fjala jote në vesh të Zotit dhe mos harro, je apo nuk je i zënë une të pres në ekspozitë. Përshëndes edhe të gjithë ata që kanë rast ta lexojnë këtë intervistë dhe meqë jemi në prag të pushimeve verore të gjithë mërgimtarëve ju uroj rrugë të mbarë dhe pushime të mbara. Të mos harrohet mërgimtari, sepse me shpirt e zemër është me atdheun. Edhe njëherë shumë faleminderit dhe falënderoj bashkëshorten, fëmijët e mi me familjet e tyre, gjithë familjen, miqtë e shokët që më kanë përkrahur e po më përkrahin. /SAM24.info
The post Ai qĂ« flet me ngjyrat â Prof. Zeqirja Rexhepi dhe alfabeti i shpirtit tĂ« tij krijues appeared first on Telegrafi.
