Korriku shënon përvjetorin i lindjes së Robin Williams, një nga aktorët dhe komedianët më të dashur dhe më të paharrueshëm në historinë e filmit.
Me energjinë e tij të pakufishme, talentin e jashtëzakonshëm dhe aftësinë për të sjellë gëzim në zemrat e miliona njerëzve, Williams la gjurmë të thella në botën e artit.
Karriera e tij shtrihej në më shumë se katër dekada, gjatë të cilave ai solli në jetë një varg karakteresh të paharrueshme në film, televizion dhe teatër. Ai fitoi një Çmim Akademie për rolin e tij në “Good Will Hunting” dhe u shqua për aftësinë e tij për të balansuar komedinë me dramën në mënyrë të rrallë. Filmat si “Mrs. Doubtfire”, “Dead Poets Society”, “Aladdin” dhe “Jumanji” janë vetëm disa nga veprat që e bënë atë ikonë të kinemasë botërore, përcjellë KultPlus.
Megjithatë, pas dritës së skenës dhe buzëqeshjes së tij të njohur, Robin Williams përballej me sfida të mëdha personale dhe probleme shëndetësore. Ai vdiq në vitin 2014, duke lënë pas një boshllëk të madh në botën e artit dhe në zemrat e fansave të tij. Hetimet më pas zbuluan se ai vuante nga demenca, një sëmundje neurodegjenerative që ndikoi në shëndetin e tij mendor dhe fizik, dhe besohet të ketë qenë një nga faktorët kryesorë që çuan në vetëvrasjen e tij.
Në këtë përvjetor, kujtohet jo vetëm talenti i tij i jashtëzakonshëm, por edhe mesazhi i tij për të jetuar me pasion dhe humanizëm./KultPlus.com
Në moshën 75-vjeçare, Stevie Wonder vazhdon të jetë në formë të shkëlqyer.
Turneu i tij i fundit në Mbretërinë e Bashkuar, i cili përfundoi në fillim të këtij muaji, mori vlerësime të jashtëzakonshme, me kritikët që e përshkruanin yllin si “të freskët dhe në formë” për “një festë jashtëzakonisht të gëzueshme” të muzikës së tij.
Por ndërsa bashkëkohës si Billy Joel dhe The Eagles po pakësojnë angazhimet e tyre muzikore, Wonder thotë se nuk do të marrë kurrë parasysh pensionimin.
“Për sa të marrësh frymë, për sa të rrahë zemra, ka gjithmonë më shumë për të bërë,” – tha legjenda e Motown. “Nuk do ta ndaloj dhuratën që vazhdon të rrjedhë në trupin tim.”
“Unë dua të bëj atë që bëj. Një artist kurrë nuk ndalon së vizatuari. Sa kohë që mund të imagjinosh, do të jesh gjithmonë kreativ.”
Ylli gjithashtu konfirmoi se po punon ende në një album të ri me titull “Through The Eyes Of Wonder”, për të cilin kishte folur për herë të parë në vitin 2008, përcjellë KultPlus.
Ky projekt është përshkruar më parë si një vepër performative që do të pasqyrojë përvojën e tij si një njeri i verbër.
Do të ishte albumi i tij i parë në studio që nga viti 2005 me “A Time To Love”, duke zgjatur kështu një karrierë regjistrimi që nisi në vitin 1962, kur ai ishte vetëm 11 vjeç.
Wonder foli në intervistë, një ditë para se të ishte artisti kryesor në festivalin BST në Hyde Park të Londrës, duke luajtur një set dy orë e gjysmë që përfshinte hitet e tij më të mëdha, nga “Superstition” dhe “Isn’t She Lovely” deri te “You Are The Sunshine Of My Life” dhe “I Wish”.
Shumica e setit ishte e përbërë nga periudha e artë e viteve 1970, kur ai fitoi tre herë radhazi Çmimin Grammy për albumin më të mirë, për “Innervisions”, “Fulfillingness’ First Finale” dhe “Songs In The Key Of Life”.
Wonder tha për mediat, se nuk lodhet kurrë duke rikthyer ato këngë.
“Këngët janë si fëmijët, janë me ty përgjithmonë,” tha ai. “Ato janë një shprehje e shpirtit brenda teje.
“Dhe këndimi i atyre këngëve është si të marr një frymë tjetër.”/BBC/KultPlus.com
Muzeu i Artit Mesjetar vazhdon të pasurojë koleksionin e tij me publikime të reja nga fondi i pasur i objekteve, duke prezantuar këtë herë ikonën me titull “Hyrja e Shën Marisë në Tempull”.
Kjo ikonë daton në mes të shekullit të XVII-të dhe ka origjinë nga Kisha e Shën Marisë në Vllahernë të Beratit.
Ikona përshkruan momentin e hyrjes së Shën Marisë në tempull, një ngjarje me rëndësi të madhe në traditën ortodokse. Në skenën qendrore, Shën Maria paraqitet në moshën 3-vjeçare duke ngjitur shkallët e tempullit të Solomonit. Ajo shoqërohet nga prindërit e saj, Joakimi dhe Ana, ndërsa pas tyre qëndrojnë dhjetë virgjëresha, simbol i pastërtisë dhe përkushtimit shpirtëror.
Në hyrje të tempullit, Profeti Zaharia pret me fjalët e tij të bekuara: “Ti je e përzgjedhura ndër të gjithë brezat”. Sipas traditës, Shën Maria qëndroi në tempull deri në moshën 14-vjeçare, pas së cilës ndodh ngjarja e “Ungjillëzimit”, e ilustruar në skenën e sipërme të ikonës, përcjellë KultPlus.
Kisha, nga e cila rrjedh kjo ikonë, ndodhet brenda mureve rrethuese të Kalasë së Beratit dhe përbën një nga ndërtimet më të vjetra mesjetare të kultit në qytet. Brenda saj, një dysheme e zbukuruar me një rozetë dekorative dhe piktura murale të realizuara nga Nikolla, biri i Onufrit, në vitin 1578, dëshmojnë për rëndësinë historike dhe artistike të vendit. Në dritaren e absidës dhe murin verior të kishës janë të ripërdorura elemente arkitektonike paleokristiane, që shtojnë vlerën e saj kulturore.
Ky objekt i vyer është një dëshmi e gjallë e traditës ikonografike shqiptare dhe pasuri e vyer e trashëgimisë kulturore, që Muzeu i Artit Mesjetar vazhdon ta ruajë dhe promovojë me përkushtim./atsh/KultPlus.com
Chris Martin, vokalisti i Coldplay, ka vendosur të bëjë humor me momentin viral të “Kiss Cam” që u bë hit në rrjetet sociale.
Të shtunën, gjatë koncertit të parë që pas videos së famshme të CEO-s dhe HR-it të Astronomers, Martin iu drejtua publikut me një paralajmërim: kamera po afrohet.
“Do të përshëndesim disa prej jush në publik,” tha ai në një video të shpërndarë në platformën X.
“Dhe si do ta bëjmë këtë? Do të përdorim kamerat tona për t’ju vendosur në ekranin gjigant. Kështu që, nëse nuk keni bërë grimin ende, bëjeni tani,” u shpreh ai, duke shkaktuar të qeshura në turmë.
Gjithçka nisi gjatë koncertit të Coldplay të mërkurën në mbrëmje në Foxborough, Massachusetts, kur kamera në publik kapi CEO-n e kompanisë Astronomer, Andy Byron, duke përqafuar me shuuumë dashuri shefen e Burimeve Njerëzore në të njëjtën kompani, Kristin Cabot.
Sapo kuptuan se po filmoheshin, të dy u larguan me shpejtësi nga njëri-tjetri dhe u përpoqën të mbulonin fytyrat, por ishte tepër vonë. Videoja u shpërnda me shpejtësi në rrjetet sociale dhe u bë virale, duke grumbulluar dhjetëra miliona shikime që prej të mërkurës.
Pas bujës së krijuar, Andy Byron dha dorëheqjen nga pozicioni i tij si CEO i Astronomer. Në një deklaratë të publikuar të shtunën, kompania bëri të ditur vendimin e tij:
“Siç është deklaruar më parë, Astronomer mbetet e përkushtuar ndaj vlerave dhe kulturës që na kanë udhëhequr që nga themelimi. Udhëheqësit tanë pritet të jenë shembull në sjellje dhe përgjegjësi dhe kohët e fundit, ky standard nuk është përmbushur.
Andy Byron ka dorëzuar dorëheqjen e tij dhe Bordi Drejtues e ka pranuar atë. Bordi do të nisë menjëherë kërkimin për CEO-n e ardhshëm, ndërkohë që bashkëthemeluesi, Pete DeJoy, do të vazhdojë të veprojë si CEO i përkohshëm,” thuhej në deklaratë.
Festivali Ndërkombëtar i Animacionit Anibar ka shpallur fituesit e edicionit të 16-të në ditën përmbyllëse më 20 korrik, duke finalizuar kështu plot një jave të suksesshme me animacion, diskutime dhe energji krijuese në Pejë.
Në ngjarjen përmbyllëse të festivalit ishte i pranishëm edhe Kreu i Lëvizjes Vetëvendosje, njëherësh kryeministri në detyrë i Kosovës, Albin Kurti.
Krijimet më të spikatura të këtij viti të cilat u përzgjodhen në disa kategori garuese, sollën rrëfime që prekin, sfidojnë dhe shtrojnë pyetje thelbësore për kohën në të cilën jetojmë, në përputhje me temën e këtij edicioni të festivalit: “WTF – What’s the Future?”.
Mes kategorive garuese të këtij edicioni ishin:
Garat ndërkombëtare dhe ballkanike me juri: Helga Fodorean, menaxhere kulturore dhe producente filmash, Laura Almantaitė, drejtoreshë festivalesh dhe producente filmash, Marko Tadić, artist me përvojë në vizatim, instalacion dhe animacion, Tal Kantor, regjisore dhe fituese çmimesh ndërkombëtare, dhe Tomek Popakul, drejtor i animacionit i njohur për filmat Ziegenort, Acid Rain dhe Zima.
Garat studentore dhe programi “Pitch It!” me juri: Bastien Dubois, regjisor francez, Rianne Stremmelaar, regjisore dhe ilustratore, dhe Vasco Sá, bashkëthemelues i BAP-Animation Studios.
Garat për filmat për të Drejtat e Njeriut dhe video animacioneve muzikore, për të cilat gjykuan: Anna Vasova, skenariste dhe producente, Draško Ivezić, regjisor filmash të animuar, skenarist, producent, aktor zëri, dhe bashkëthemelues i Adriatic Animation në Kroaci, dhe Yves Nougarede, programues filmi në Festivalin Ndërkombëtar të Animacionit Annecy.
Garat për audiencën e të rinjve me juri pesë të rinj nga Kosova: Leka Gjonbalaj, artist autodidakt i specializuar në pikturë me vaj, art mural dhe dizajn karakteresh, Rina Lasku, artiste vizuale dhe animatore nga Gjakova, Rrezarta Sadriu, animatore 2D dhe tregimtare vizuale, Gent Ademaj, animator dhe dizajner grafik, dhe Alisa Fejza, animatore dhe artiste multimediale, përcjellë KultPlus.
Në kategorinë garuese ndërkombëtare, çmimin kryesor e fitoi filmi “Dog Alone”, me regji të Marta Reis Andrade, një rrëfim emocional që flet për vetminë, braktisjen dhe lidhjet njerëzor përmes një paralelizmi të ndjerë midis një qeni të harruar dhe përvojave personale të regjisores.
Për këtë kategori, juria ndau gjithashtu çmimin “Përmendje e Veçantë” (Special Mention) për filmin “Dollhouse Elephant”, me regji të Jenny Jokela, duke vlerësuar se filmi i prek të gjitha shqisat e njeriut.
Në kategorinë garuese të filmave nga Ballkani, çmimin e parë e mori filmi “How”, me regji dhe skenar te Marko Meštrović, i cili flet për qenien dhe kalimin përmes fazave të pafundme të ekzistencës.
Në garën studentore, triumfues ishte filmi “Children of the Bird,” i Julia Tudisco, një film mitologjik fiktiv rreth lindjes dhe vdekjes së planetit tonë. Juria vlerësoi se filmi lidhet thellësisht me temën e sivjetshme të festivalit “Çfarë është e ardhmja?” e cila është më urgjente se kurrë.
Ndërkaq, dy përmendje të veçanta shkuan për “The Eating of an Orange” nga May Kindred-Boothby dhe “Poppy Flowers” nga Evridiki Papaiakovou.
Çmimin e parë në garën e programit “Pitch It!”, i cili ofron një hapësirë për prezantimin e projekteve në zhvillim nga animatorë të rinj, e rrëmbeu Flaka Kokolli me projektin “I Still Haven’t Cried.” Në vendin e dytë u rendit Verica Tenekedjieva me projektin “Transporting Woman,” dhe në vendin e tretë Katarina Zaharijev dhe Marija Maletić me “The Last Bookstore in the World.”
Në kategorinë e të drejtave të njeriut, juria e vlerësoi me çmimin kryesor filmin “Romina” me regji të Bee Grandinetti, një film i bazuar në historinë e vërtetë të një vajze 14-vjeçare që përballet me një shtatëzani të paplanifikuar në një shtet në SHBA ku aborti është i ndaluar. Një përmendje e veçantë iu dha filmit “Cimarron,” me regji të Rémi Vandenitte dhe Cédric Bourgeois.
Në garën për video animacionet muzikore, çmimi kryesor i shkoi klipit “feelslikeimfallinginlove” nga Coldplay, me regji dhe skenar te Raman Djafari dhe prodhuar nga Alexander Handschuh. Tema e trajtuar është historia e një çifti shpirtrash binjakë që udhëton mes botëve dhe formave për të gjetur njëri-tjetri. Kurse, përmendja e veçantë shkoi për videon muzikore të Chris Lambourne, “Bob Dylan’s Big Dick.”
Fituesi për kategorinë audienca e te rinjve u shpall Vera van Wolferen me filmin “Down in the Dumps,” një storje që tregon sfidat e një buburreci me vetëvlerësim të ulët, duke na rikujtuar se pranimi i vetes është më i rëndësishëm se pritshmëritë e të tjerëve.
Përmendja e veçantë shkoi për “The Legend of the Hummingbird” nga Morgan Devos, i cili përcon mesazhin se në momentet më të vështira, edhe krijesa më e vogël mund të tregojë guximin më të madh.
Anibar falënderoi të gjithë pjesëmarrësit, partnerët, dhe publikun për një tjetër edicion që e vendos Pejën dhe Kosovën në qendër të hartës ndërkombëtare të animacionit. Me ide të guximshme, rrëfime të ndjera dhe pyetje provokuese mbi të ardhmen, edicioni i sivjetshëm me temen “WTF” vërtetoi fuqinë transformuese të animacionit./KultPlus.com
Ylli amerikan i televizionit, Ellen DeGeneres, ka bërë paraqitjen e saj të parë publike që nga zhvendosja në Mbretërinë e Bashkuar, duke thënë se vendosi të zhvendosej në Angli ditën pas rizgjedhjes së Donald Trump si president i SHBA-së.
Komediania dhe prezantuesja i tha një audience në Cheltenham, Gloucestershire, se jeta “është thjesht më e mirë” në Mbretërinë e Bashkuar.
Ellen tha se ajo dhe bashkëshortja e saj Portia de Rossi, po mendonin të martoheshin sërish në Angli, pas disa zhvillimeve në SHBA që synojnë të kthejnë prapa të drejtën për martesat homoseksuale, dhe se Amerika mund të jetë ende “frikësuese për njerëzit që të jenë vetvetja”.
Ellen ishte një nga emrat më të mëdhenj të televizionit amerikan për 30 vjet, falë emisionit të saj të përditshëm, serialit të saj komedik në vitet 1990 që mbante emrin e saj, prezantimeve të Oscar, Grammy dhe Emmy, si dhe për zërin e saj si Dory në filmin Finding Nemo, përcjellë KultPlus.
Pas anulimit të emisionit të saj, ajo zhvilloi një “turne të fundit” në SHBA në vitin 2024, dhe më pas bleu një shtëpi në Cotswolds, një zonë historike dhe piktoreske që shtrihet kryesisht në pjesë të Gloucestershire dhe Oxfordshire.
Të dielën, në teatrin Everyman në Cheltenham aty pranë, ajo ishte në një bisedë me gazetarin Richard Bacon, i cili e pyeti nëse raportet që ishte zhvendosur për shkak të Donald Trump ishin të vërteta. “Po”, u përgjigj ajo.
67-vjeçarja tha se ajo dhe De Rossi fillimisht kishin planifikuar të kalonin tre ose katër muaj në vit në Mbretërinë e Bashkuar dhe kishin blerë atë që mendonin se do të ishte “një shtëpi me kohë të pjesshme”.
“Erdhëm këtu një ditë para zgjedhjeve dhe u zgjuam me shumë mesazhe nga miqtë tanë me emoji që qanin, dhe unë thashë, ‘Ai fitoi’,” tha ajo. “Dhe thamë, ‘Do qëndrojmë këtu’.”
Gjatë turneut të saj të fundit, ajo bëri shaka duke thënë se ishte “përjashtuar nga industria e argëtimit dy herë”, hera e parë kur shpalli hapur se ishte homoseksuale në vitin 1997.
Kjo çoi në mënyrë të efektshme në përfundimin e serialit të saj, pasi reklamuesit u tërhoqën dhe televizioni ndaloi promovimin e tij, u tha Ellen të pranishmëve në Cheltenham të dielën.
Ellen iu referua gjithashtu një vendimi të fundit të Konventës Baptiste të Jugut, e cila mbështeti përmbysjen e një vendimi të Gjykatës së Lartë që lejon martesat e së njëjtës gjini. Të paktën nëntë legjislatura shtetërore në SHBA kanë paraqitur projektligje për të bërë të njëjtën gjë.
“Kisha Baptiste në Amerikë po përpiqet të përmbysë martesat gay,” tha ajo. “Ata po përpiqen ta ndalojnë realisht që të ndodhë në të ardhmen dhe ndoshta edhe ta kthejnë pas. Portia dhe unë po e shqyrtojmë këtë, dhe nëse e bëjnë, do të martohemi këtu.”
Më vonë, si përgjigje ndaj një pyetjeje nga publiku, ajo shtoi: “Do të doja të ishim në një pikë ku të mos ishte frikësuese për njerëzit që të jenë vetvetja. Do të doja të jetonim në një shoqëri ku të gjithë mund të pranonin njëri-tjetrin dhe ndryshimet mes nesh. Kështu që, derisa të arrijmë aty, mendoj se është e vështirë të thuhet se kemi bërë përparim të madh.”/BBC/KultPlus.com
Cardoso, i cili ka një karrierë të shkëlqyer në skena ndërkombëtare, ka qenë pjesë e studios së Operës së Teatrit São Carlos në Lisbonë dhe më pas i Accademia del Teatro alla Scala në Milano.
Aktualisht është anëtar i ansamblit të njërës nga shtëpitë më të rëndësishme operistike në Gjermani, Aalto Theater Essen, ku ka interpretuar një mori rolesh të para nga repertori italian dhe francez.
Kësaj radhe, Carlos zbret në skenë me Operën e Kosovës më 22 dhe 24 korrik, në rolin e Don José, në operën “Carmen” të Georges Bizet.
Në rolin e Don José, Carlos sjell një përzierje të ndërlikuar emocionesh, duke nisur nga dashuria e verbër e deri te xhelozia tragjike. Don José është një nga figurat më komplekse të repertorit operistik: një ushtar që humbet veten mes pasionit, detyrës dhe dëshirës, i përfshirë në një vorbull ndjenjash që çojnë drejt shkatërrimit./KultPlus.com
Regjisori malazez, Nikolla Vukçeviq, sjell filmin e tij më të ri “Obraz” apo “Fytyra”, një film që trajton historinë e një familjeje shqiptare.
“Arti më i fuqishëm është ai që të bën ta pyesësh veten: çfarë do të bëja unë në vendin e tij?”, thotë regjisori, teksa përshkruan thelbin e filmit të tij.
Filmi “Obraz”, i bazuar në një histori të vërtetë nga Lufta e Dytë Botërore, rrëfen dilemën morale të Nur Dokës, një shqiptar që strehon një djalë të vogël dhe përballet me zgjedhjen mes dorëzimit të tij tek armiku apo mbrojtjes së tij me rrezikun për jetën e familjes.
Regjisori, i frymëzuar nga rrëfimi i akademikut Zuvdija Hoxhiq, e quan këtë film një “mision personal, profesional dhe artistik”. “Obraz” u vlerësua me çmimin për regjinë dhe skenarin më të mirë në Festivalin Ndërkombëtar të Filmit në Saragosa.
“’Obraz’ na përball me busullat tona morale, pavarësisht kohës dhe hapësirës”, thotë regjisori, i cili thekson se për të arti duhet të flasë hapur dhe të mos shmangë të vërtetën, sidomos në kohë krizash morale.
Në një intervistë, Nikolla Vukçeviq thotë se e tërhoqi forca morale e këtij rrëfimi, që sipas tij përmban thelbin e një tragjedie antike të rrënjosur në realitetin ballkanik. Ai e përjetoi këtë histori si një mision personal dhe një mesazh universal mbi guximin dhe dashurinë për njeriun në kohë lufte.
Filmi nuk ofron një rrëfim heroik të idealizuar, por portretizon njerëzit me frikërat dhe dobësitë e tyre, duke theksuar dilemën morale që mbetet aktuale edhe sot: si do të reagonim në të njëjtën situatë? Rrëfimi zhvillohet në një hapësirë të kufizuar kohore prej 36 orësh dhe vendos në qendër individin, jo ideologjitë, përcjellë KultPlus.
Vukçeviq thekson se qëllimi i filmit është të nxjerrë në pah vlerat njerëzore që i tejkalojnë ndarjet fetare dhe etnike. Ai e sheh “Obraz” si një film që mund të nxisë reflektim dhe dialog në kohën e polarizimit dhe jotolerancës.
Reagimet ndaj filmit kanë qenë pozitive në festivale ndërkombëtare, duke dëshmuar potencialin e tij për të ndërtuar ura mes njerëzve me përvoja të ndryshme. Veçanërisht te të rinjtë, Vukçeviq ka vërejtur një gatishmëri më të madhe për të pranuar mesazhin e tij.
Filmi është realizuar me përkushtim të madh dhe në kushte të vështira financiare, me një ekip ndërkombëtar nga vende të ndryshme të Ballkanit. Regjisori beson se rrëfime të tilla pozitive janë jetike për shoqëritë tona dhe për ndërtimin e një të ardhmeje më tolerante dhe njerëzore./REL/KultPlus.com
Ernest Heminguej, i lindur më 21 korrik 1899 në Çikago, ishte gazetar dhe shkrimtar i shquar amerikan i shekullit të XX, fitues i Çmimit Nobel dhe Pulitzer, autor i romanit të famshëm, “Plaku dhe deti”. Ai shquhej për pasionet e tij të gjuetisë dhe peshkimit.
Në vitin 1917 ai u bashkua Kryqit të Kuq në frontin e luftës në Itali dhe këtu, në moshën 18 vjeçare, plagoset rëndë dhe dërgohet në spitalin e Milanos ku dashurohet me një infermiere. Kjo histori vjen te romani “Lamtumirë armë”, i cili doli në qarkullim në vitin 1929. Me kthimin në SHBA, ai u martua me Hadley Richardson por mendja i rrinte gjithmonë në Europë. Së fundi arrin të shkëpus një mision gazetarie dhe akoma si i panjohur, vendoset në Paris. Këtu njihet me Gertrude Stein e cila i mëson stilin e shkrimit.
Ernest Heminguej fitoi famë të menjëhershme me romanin “Dielli lind përsëri” (1926), që rrëfen jetën e një brezi të humbur të të rinjve të mërguar në Paris, pas Luftës së Parë Botërore. “Kjo është historia e brezit të humbur”, pati thënë Gertrude Stein, duke përshkruar saktësisht frymën e veprës.
Në maj të vitit 1925, Heminguej u njoh me F. Scott Fitzgerald-in, me të cilin krijoi një miqësi të ngushtë, por edhe një rivalitet të fortë letrar, përcjellë KultPlus.
Jeta e tij u përfshi nga ngjarje të forta si vetëvrasja e babait, një shkurorëzim dhe më pas rimartesa. Në këtë periudhë botoi romanin “Lamtumirë armë”, dhe më vonë u vendos në Key West, Florida, ku shkroi “Vdekja pasdite”.
Në vitin 1936 ai u bashkua me forcat republikane në Luftën Civile në Spanjë, ku jepet edhe pas pijes, por vazhdon të shkruaj dhe boton librin “Të kesh apo të mos kesh” (1937) që trajton padrejtësitë shoqërore.
Pas qëndrimit në Spanjë dhe më pas në Kubë, u kthye përkohësisht në Paris. Në vitin 1950 botoi romanin “Përtej lumit dhe mes pemëve”, një histori dashurie e fundit në krijimtarinë e tij, ndërsa në vitin 1952 publikoi kryeveprën “Plaku dhe deti”, për të cilën fitoi Çmimin Nobel për Letërsi në vitin 1954.
I moshuar dhe i rënduar nga problemet shëndetësore dhe psikologjike, Heminguej i dha fund jetës më 2 korrik 1961 në Idaho. Presidenti John F. Kennedy e përkujtoi si një nga shkrimtarët më të mëdhenj amerikanë dhe si një qytetar të shquar të botës./KultPlus.com
Një nga zbulimet më të rëndësishme arkeologjike të dekadave të fundit është evidentuar në Durrës, pikërisht në zonën ku po rindërtohet shkolla “Gjergj Kastrioti”.
Gjatë punimeve është zbuluar një vilë romake me mozaikë me motive gjeometrike, struktura muresh dhe materiale të tjera me vlera të jashtëzakonshme arkeologjike. Zbulimi ka ngjallur interes të madh për rëndësinë që mbart në trashëgiminë kulturore të qytetit.
Ministri i Ekonomisë, Kulturës dhe Inovacionit, Blendi Gonxhja, njoftoi se pas gjetjeve është hartuar menjëherë Raporti i Gërmimit Arkeologjik të Shpëtimit nga arkeologu prof. Luan Përzhita, i cili i hapi rrugën një procesi të plotë studimi dhe konservimi, përcjellë KultPlus.
“Kjo vilë romake përfaqëson një pasuri të rrallë për trashëgiminë kulturore të Durrësit dhe të gjithë Shqipërisë, dhe krahasohet për cilësi me ato të zbuluara në Italinë jugore dhe qendrore”, tha Gonxhja.
Për të ruajtur dhe promovuar këtë pasuri, arkitekti spanjoll Toni Gironès është angazhuar në riprojektimin e shkollës, duke zhvilluar një koncept të ri arkitektonik ku edukimi dhe trashëgimia kulturore ndërthuren në mënyrë harmonike. Projekti i ri do të mundësojë që gjetjet të ekspozohen për publikun, duke u integruar natyrshëm në infrastrukturën e shkollës.
Ky model i ri zhvillimi synon të sjellë një transformim të qëndrueshëm urban dhe arsimor për qytetin, si dhe të nxisë turizmin kulturor.
Institucionet shqiptare, përfshirë Ministrinë e Ekonomisë, Kulturës dhe Inovacionit, Institutin Kombëtar të Trashëgimisë Kulturore, Institutin e Arkeologjisë dhe Bashkinë e Durrësit, janë të angazhuara për të ndjekur nga afër dokumentimin, mbrojtjen dhe përfshirjen e plotë të gjetjeve në projektin e ri të shkollës.
“Ky është një shembull konkret i vizionit për zhvillim të integruar urban, edukativ dhe turistik”, përfundoi ministri Gonxhja./atsh/KultPlus.com
Riti i dollisë zë një vend të veçantë në mikpritjen shqiptare. “Kripë, bukë e zemër” është shprehja që karakterizon mikpritjen shqiptare, ndërsa në shekuj institucioni i mikut ka zënë vend në jetën shoqërore.
Ministri i Ekonomisë, Kulturës dhe Inovacionit përcolli sot në rrjetet sociale momente nga riti i Dollisë Shqiptare, të shpallur Pasuri Kombëtare të Trashëgimisë Kulturore si një traditë e lashtë e mikpritjes shqiptare, nga Këshilli Kombëtar i Trashëgimisë Kulturore Jo Materiale.
Dollia është një kryevepër e ngritjes në piedestal të miqve, të të ftuarëve apo vizitorëve në sofrat shqiptare që simbolizon kulmin e mikpritjes, gëzimit dhe haresë, synon lartësimin shpirtëror të palës pritëse dhe miqve në një event, gosti, dasmë, ceremonial apo çdo festim tjetër.
Dollia përfaqëson kurorëzimin e mikpritjes shqiptare si një institucion unik, tradicional, të lashtë, klasik dhe modern.
Me anë të dollisë, mikpritësi respekton miqtë, të ftuarit apo vizitorët duke sjellë momente solemne e duke i bërë ata të ndjehen si në shtëpinë e tyre./atsh/KultPlus.com
Kur u nisa prej katundit, e u kyça në autostradë, e putha vathin tënd që e mbaj në qafë, nanë, që të më ruash kur voziti si e çmendur rrugës për Prishtinë. E puthi vothin sikur dikush që e puth kryqin, dorën e Fatmës, syrin kundër msyshit, shkronjën e parë të fëmisë. E kur Armendi thotë : Të këndojmë bashkë refrenin të këngës “edhe njëherë”, për ata që nuk i kemi më, kamera nxë një çift të ri, sa Marini, nipi jot, jo tu u puth, por tu kajt, Edhe njëherë, veç edhe njëhere,… E nata e magjishme mbaron, emocioneplot, shikoj qiellin plot yje të kryeqytetit, yjet që shndërrisin si vothi jot i arit në qafën time./ KultPlus.com
Pjesëmarrëja e mysafirëve ndërkombëtar sa po vjenë e shtohet. Thuaja secili prej tyre vjenë me tema kosovare. Në natën e nëntë u prezentua Mercedes Pereira nga Spanja me ekspoziten me kostume në temën “Krusha ime” që për burim inspirimi e kishte Fahrie Hotin si simbol i rimarrjes së vullnetit për jetë pas një tragjedie të madhe. Fahria sot drejton një organizatë të grave e cila prodhon ushqime të veçanta frutash. Të gjitha ato produkte Mercedes Pereira i kishte stilizuar në kostume.
Ekspozita e artistes nga Spanja me një fotografi të përbashkët me skulpturën e Nënës Salë. Një fotografi emocionuese plotë mallëgjim e krenari.
Debat e folmja në oda E folmja në oda kishte një dramaturgji të organizuar mirë dhe me një rend vleror të fjalës tha në nisje të debatit Fadil Hysaj.
Mënyra e komunikimit sot është stërkeq dhe është banalizuar deri në thuaja një betejë e humbur për të restauruar dialigun e dikurshëm.
Për të ilustruar me përmbajtje debatin apo të folmen me rrotlla Sali Zogjani tregoj disa anekdota që argumentonin këtë mënyrë të komunikimit ku mesazhet e koduara kanë mbërri në destinim pa e lënduar askë. Për aspekte krahasuse të ligjërimit debatuan Skender Boshtrakaj Inis Gjoni, Klara Shehu, Inis Gjoni, Agron Gërguri.
Shfaqja “Engjëjt” si identitet i dhembjes Reflektimi i s’brendshmës me hijen e pasqyrës për të shpreh përmbajtjen e tragjikës që mbanë në shpirt Hana personazhi i dramës “Engjëjt” autor Odise Plaku.
Derisa ndër vite përsëritet e njëjta pyetje që pret përgjigje ku janë…Nënë Hana i kthehet vetvetes e zhytur në lotët e dhembjes.
Loti nuk është ujë por çekan i gjykatores që pret ta rrah dikush për ta quar në vend drejtësinë e munguar. Në vend të drejtësisë ndërtojnë përmendore që ngrehin lartë zbuluesit në një akt solemn derisa dhembja gërryen?
Përmendoren e përjeton si pajtesë me vdekjen, si keqpërdorim të tragjikës derisa dhembja nuk shërohet përkundrazi nëna vazhdimisht kthehet tek ngjarja e trisht kur i kanë marrë fëmijët dhe ngre dilema e dyshime për veprimet e saja a ishin të duhura apo jo. Flet me ndërgjegjen e saj e vetëngarkon veten me fajin që nuk e ka derisa në jetën publike bëhen pazare me dhembjen. Loti shpërthen si vërshim i dhembjes mbush kovat dhe zbraz por pa ndryshim në gjendjen e saj, pritja vazhdon …Nëna nuk ndalet s’kërkuari rrugë për të mbërri deri te fati i fëmijëve.
E këputur shprese nga ndotësit e kohës që nuk dëgjojnë për kë bien këmbët ajo këlthet “A bëjmë mëkat që kërkojmë ata që kemi lindur”. Vuajtja e saj bëhet provë që gërruen ndërgjegjen e kujtëdo qoft apo secilit…e tëra është fatale sepse ka kaluar në psikologji nga vetmia në vetmim…por Hana del përtej dhe nis të rinovojë jetën për të dal tek fuqia e vullnetit për jetën duke r firmosë me shpirtin e saj IDENTITETIN e dhembjes.
Autori i shfaqjes Naser Shatrolli e kishte zbërthyer estetikisht dhembjen duke nxjerr disa idioma teatrore që përqonin emocione të fuqishme . Mizinskena e organizuar mirëm temporitmi, dinamika e shfaqjes ishin në shërbim të rrëfimit.
Aktorja Vafi Redhi e kishte mishëruar personazhin e Hënës nga niveli i reagimit social deri në nivel psikologjik. Ajo me veprime foljore plotë ngjyra të dhembjes, fuqi emocionale, veprime fizike që zbërthenin gjendjen e personazhit duke nxjerr në dritën e skenës përmbajtjen e dhembjes fuqishëm dhe të latuar estetikisht.
Muzika, skenogragia dhe ndriçimi kontribuuan në pataqitjen dhe zbërthimin e temës së shfaqjes.
Në Etno nejë mysafirët i argëtoj grupi Rilindja.
Etno fest me përmbajtjen e programeve po e përmbushë misionin në organizimin, prezantimin dhe zhvillimin e trashëgimisë kulturore dhe trajtimin e saj modern përmes arteve të ndryshme që e ushqejnë njëra tjetren dhe krijojnë identitetin e Etno Festit./ KultPlus.com
Për herë të parë në Kosovë, një shtëpi me famë botërore në fushën e muzikës klasike, që realizon regjistrime CD dhe albume për artistë të njohur ndërkombëtarisht, po vjen për të kontribuar në Kosovë përmes International Piano Balkan Academy, e cila është hapur në Mitrovicë.
IPBA në Kosovë është hapur nga pianistja Melisa Ibrahimi, ku president dhe drejtor artistik ështe profesori me famë botërore Giuseppe Devastato.
Kjo akademi ka për qëllim të mbështesë pianistët e rinj nga Kosova dhe Ballkani, duke u ofruar mundësi për të zhvilluar karrierën e tyre përmes koncerteve, regjistrimeve profesionale, përgatitjes për gara ndërkombëtare dhe bursave për studime jashtë vendit.
Një mundësi e tillë nuk ka ndodhur më parë në Kosovë apo në rajon, dhe aplikimet janë hapur për vitin akademik që nis nga shtatori deri në qershor.
Gjatë këtij viti, studentët do të përfitojnë:
• Koncerte Recitale në Evropë
• Regjistrim profesional të një albumi CD me KNS Classical
• Bursa për studime ndërkombëtare në Evropë
• Përgatitje intensive për gara pianistike të nivelit të lartë Profesor i akademisë është Giuseppe Devastato, pianist i njohur botërisht, anëtar jurie në konkurse prestigjioze ndërkombëtare dhe pedagog në tri universitete në Spanjë dhe Itali./ KultPlus.com
Në çdo cep të Malësisë së Madhe gjenden gjurmë të një historie të thellë, natyrë e paprekur dhe mikpritje që të mbetet në mendje. Në zemër të kësaj zone ndodhet Kelmendi, një destinacion që nuk njeh kufij sezonalë dhe që dita-ditës po shndërrohet në një pikë referimi për turizmin malor në Shqipëri.
I rrethuar nga fshatra me arkitekturë alpine dhe histori shekullore, Kelmendi të fton në një udhëtim të paharruar, ku çdo vizitë është një përjetim unik. Ushqimet tradicionale, mikpritja e ngrohtë e banorëve, peizazhet e egra dhe të paprekura, e kanë kthyer këtë zonë në një perlë turistike.
Kryeministri Edi Rama ndau sot në rrjetet sociale pamje nga Kelmendi, duke e cilësuar atë vend si “magjik”.
Zona ofron një potencial të jashtëzakonshëm për turizëm të shumëllojshëm. Ecje në shtigje të pashkelura, eksplorim i shpellave të lashta, lundrim me kajak në lumin e kthjellët të Cemit, apo kalërim përmes peizazheve të egra, të gjitha janë përvoja që të lidhin me natyrën.
Një nga pasuritë më të veçanta të Malësisë së Madhe janë shpellat, që jo vetëm mahnitin me format e tyre natyrore, por edhe zbulojnë të dhëna të rëndësishme për jetën e hershme njerëzore. Shpellat më të njohura ndodhen në Kelmend, Shkrel, Kastrat dhe Gruemirë, dhe janë një thesar për eksploruesit dhe studiuesit.
Qoftë verë apo dimër, Kelmendi mbetet një destinacion për këdo që kërkon turizmin malor, larg zhurmës, pranë natyrës, historisë dhe shpirtit të saj malësor./atsh/ KultPlus.com
Gjatë edicionit të 16-të të Festivalit Ndërkombëtar të Animacionit Anibar, u përmbyll me sukses iniciativa më e re profesionale Anibar Pro – Genesis. Në këtë ngjarje të veçantë u duartrokit progresi dhe potenciali i talentëve të rinj në industrinë e animacionit.
Kjo nismë francezo-kosovare, e realizuar në bashkëpunim me Institutin Francez në Kosovë dhe e mbështetur nga Ministria Franceze për Evropën dhe Punët e Jashtme si dhe Ambasada Franceze në Kosovë, është kthyer në një shtyllë të rëndësishme të misionit të festivalit për fuqizimin e krijuesve të rinj dhe zhvillimin e industrive kreative në rajon.
Gjatë pesë ditëve të festivalit i cili mbajt në Pejë, 18 animatorë te rinj prezantuan konceptet e filmave të tyre para një audience ndërkombëtare të përbërë nga producentë, studio dhe mentorë, në kuadër të Genesis Pitching Sessions. Programi profesional përfshiu gjithashtu punëtori, panele diskutimi dhe aktivitete rrjetëzimi me fokus në ndërmarrësi, mentorim dhe tregim etik.
Drejtori Ekzekutiv i Anibar, Vullnet Sanaja, vlerësoi ndikimin e programit Genesis dhe ndau vizionin e tij për të ardhmen, duke theksuar se kjo iniciativë ishte vetëm faza e parë e një rruge të gjatë që do të vazhdojë me më shumë mundësi për zhvillim, bashkëpunimi ndërkombëtar dhe mbështetje të drejtpërdrejtë për krijuesit e rinj.
Momenti kulmor i ngjarjes erdhi kur anëtarët e jurisë – Olivier Catherin, Corinne Destombes dhe Manon Messiant, figura të njohura të animacionit evropian, shpallën dhjetë projektet e përzgjedhura që do të vazhdojnë rrugëtimin e tyre nën përkujdesje profesionale: ● Albana Hajdini – Stick With Me ● Alisa Fejza – Fading Echoes ● Bleona Brahimi – Inside the Box ● Diellza Franca – At Hana’s ● Erza Qorrolli – Engji ● Finesa Peja – Cice! ● Kaltrina Berisha – Imagine if You Can’t Imagine the Imaginable ● Leonita Thaqi – Liminal ● Rina Lasku – No More Dirt ● Yll Avdiu – As the Forest Whispers
Të përzgjedhur për origjinalitetin, vizionin dhe potencialin e tyre artistik, këta krijues të rinj do të përfitojnë nga mentorim i strukturuar, punëtori dhe masterklasa me producentë e ekspertë të animacionit. Secili prej tyre do të lidhet me një nga producentët që takuan gjatë Genesis, duke siguruar kështu udhëzim të vazhdueshëm për zhvillimin e mëtejshëm të projekteve të tyre.
Me përfundimin e edicionit të parë, Anibar Pro – Genesis është pozicionuar si një shtyllë e fuqishme në kuadër të festivalit. Më shumë se një platformë për përzgjedhje të projekteve, ky program shndërrohet në një inkubator të qëndrueshëm kreativ që ndërton ura mes animatorëve të rinj në Kosovë dhe tregut ndërkombëtar.
Ndërsa perdet mbyllen për këtë edicion, një gjë është e qartë: zërat e këtyre të rinjve sapo kanë nisur të dëgjohen. Gjenerata e re e animatorëve është këtu, dhe e ardhmja e tyre duket premtuese./ KultPlus.com
Profesori universitar, Fitim Uka ka njoftuar se libri “Psikoterapia e Kohezionit të Brendshëm” do të prezantohet edhe në librin e Shëndetit Mendor të Cambridge University Press & Assessment, shkruan KultPlus.
Përmes një njoftimi në rrjetin social “Facebook”, profesori Uka ka thënë se prezantimi i librit në Cambridge University Press, është vulë e një suksesi të padiskutueshëm.
“Po, po, hiq më pak se në librin e Cambridge University do të shkruhen emrat e një gjenerate të re studiuesish nga Kosova. Ata do të jenë autorët e një kapitulli që e prezanton psikoterapinë tonë në mbarë botën.
Një herë Wiley, e tash edhe Cambridge University Press, janë vula e një suksesi të padiskutueshëm.
Sportisti nga Gjakova, Shkëlzen Goqi, është diskualifikuar nga gara tradicionale e kërcimeve në ujë nga “Ura e Vezirit” në Podgoricë, pas një gjestikulacioni me simbolin e shqiponjës dykrenare.
Gara u mbajt të shtunën për herë të parë pas 15 vitesh, ndërsa para kërcimit, Goqi përshëndeti publikun duke bërë simbolin kombëtar shqiptar. Ky veprim u konsiderua si “provokim” nga një pjesë e shikuesve dhe organizatorëve, duke çuar në përjashtimin e tij nga gara dhe ndalesë për pjesëmarrje të ardhshme.
Organizatori Edvald Krniq dhe autoritetet lokale e cilësuan gjestin si shkelje të rregullave të sjelljes sportive, ndonëse nuk ekziston ndonjë ndalim zyrtar për simbole të tilla në garë. Goqi për KOHËN deklaroi se u përball me ofendime dhe kërcënime nga huliganë serbë, por se nuk ishte provokim, por shprehje krenarie kombëtare.
Diskualifikimi i tij ka nxitur debat mbi lirinë e shprehjes në sport dhe ndikimin politik në ngjarje sportive në rajon.
Ikona e muzikës, Armend Rexhepagiqi, përmes një koncerti madhështor mbrëmë ka shënuar një rikthim të fuqishëm në skenën muzikore me promovimin e albumit “Dashuri e Vjetër”, shkruan KultPlus. Shtatë këngët e projektit të tij më të ri erdhën si dhuratë për publikun e tij besnik, pas një mungese të gjatë kohore, duke dhuruar emocione kulminante. Interpretimi i temave emocionale me një thelb të thellë artistik, padyshim që e pozicionon artistin Rexhepagiqi në majë të industrisë muzikore, e posaçërisht në vendin ku çdo krijues e adhuron, në zemrat e publikut.
I njëjti zë, stil dhe identitet muzikor me shumë ndryshime në mënyrën e qasjes ndaj tematikave specifike e rikthenin Rexhepagiqin në një pasqyrues të pjesëve më të thella të njeriut, deri aty ku dhimbja dhe dashuria bëhen një, dhe njeriu merr përmasa hyjnore. Tema e dashurisë, ndarjes, nostalgjisë, pendesës e kujtimeve dominuan në këtë koncert që rrëmbente me vete publikun në çdo moment. Ndërkaq, ironia therëse e shprehur në fjalë të thjeshta përmes një autenticiteti personal ishte ‘specialitet’ i artistit që depërtonte lehtësisht në qenien e secilit duke të ftuar në vetë-reflektimi të thellë.
Koncertit të shumëpritur i parapriu një kolazh fotografik, ku paraqiteshin momente të veçanta nga jeta personale dhe profesionale e tij, duke përfshirë bashkëshorten, bashkëpunëtorët dhe paraqitjet muzikore që shënuan kthesë në karrierën e tij të bujshme muzikore. Pas pak, një tym i shpërndarë në skenën gjigande ishte paralajmërimi i fundit për këtë takim të shenjtë në mes të artistit dhe publikut që me padurim priste të përfshihej në artin e tij.
Kënga “Dashuri e Vjetër” shënoi fillimin e një nate të paharrueshme, e cila e përjetësoi krijimtarinë muzikore të artistit përmes albumit me të njëjtin titull. Kjo baladë nostalgjike prek në ndjesi emocionale për një dashuri të humbur duke kërkuar rikthimin e saj. Tendenca për rifillmin e një relacioni paraqitet si kontrast me titullin “Dashuri e Vjetër”. Teksti poetik i Aida Barakut i kombinuar me zërin e ndjeshëm të artistit janë një kombinim i fuqishëm për këtë influencë të madhe muzikore.
“Ti nuk më meriton”- një projekt i mëhershëm muzikor ishte pjesë e mbrëmjes po ashtu, duke paraqitur elementet e pasojave të një dashurie të njëanshme që dërgon në përpjekje sfilitëse, vuajtje, depresion dhe ndërtim të karakterit të brendshëm duke e rikthyer njeriun përsëri te vetja dhe te fuqia e tij. Ndërsa, këngët “A don hala” dhe “Tavolina e mërzisë” me tekst të Aida Barakut ishin këngë ‘mysafire’ në këtë promovim perlash. Të kënduara në stilin unik të këngëtarit Rexhepagiqi, këngët nga ana e publikut që përbëhej nga të gjitha moshat përjetoheshin si krijime krejtësisht të reja.
“Thuhet që pas një burri të sukseshëm qëndron një grua e mençur. Te unë kjo nuk vlen. Ajo është shumë para meje, dua t’i them nga këtu faleminderit, të dua shumë. Një duartokitje të madhe për Aida Barakun. Të dua zemër”, është shprehur Armend Rexhepagiqi.
Ndërsa, kënga “Boll m’ke dal” që shprehte lodhje emocionale nga një lidhje dashurie, në mënyrë të veçantë shpërfaqte përpëlitjet shpirtërore për tu larguar nga kjo gjendje. Balada të përthithte me një ndjeshmëri të madhe, po aq sa teksti i këngës “Kutia e zezë” që përcjellte ndjenja të thella intime përmes alegorisë së kutisë së zezë. Kurse kënga “Edhe një herë” erdh si homazh për të gjithë të dashurit e këngëtarit të cilët nuk jetojnë në këtë dimension, këngë kjo që preku thellë edhe audiencën.
Këngët tjera të interpretuara mbrëmë ishin: “Ma ke nal”, “So dashni”, “Harrova”, “Bileta”, “Dashurinë ku e kam”, “Dudije” dhe “Bilbili”. Përderisa, kënga më ritmike e albumit të ri “Krejt Prishtinën për ditëlindje” që shpërfaqë një dedikim emocional duke kërkuar riparimin e marrëdhënies në një moment special si “Ditëlindja” shënoi fundin e koncertit, ku u prezantuan me këngë edhe këngëtaret e njohura Fifi dhe Ronela Hajati.
Duke qenë falënderues për përkrahjen e shtetit të Kosovës, këngëtari Rexhepagiqi ka thënë se me kënaqësi do të vazhdojë punën e tij prej artisti.
“Në njëfarë mënyre jam edhe më i obliguar të vazhdoj të punoj dhe të arsyetoj këtë besim. Ju falënderoj nga zemra për përkrahjen. Me kënaqësi shumë të madhe i falënderoj të gjithë sponsorët e këtij koncerti”, është shpehur Rexhepagiqi, duke bërë edhe thirrje për paqe në botë.
“Muzika më parë ka një mision. Të përçojë dritë. Secili nga ju, të gjithë ne nga Prishtina, nga Kosova bëjmë apel për paqe në tërë botën përmes një duartrokitje. Bota ka nevojë për mirësi! Ju faleminderit!”, ka bërë apel artisti duke ftuar publikun për një duartrokitje të madhe.
Koncerti është vlerësuar lart edhe nga figura të shquara nga bota e artit dhe e kulturës, të cilët këngëtarin Armend Rexhepagiqi e cilësuan si artist të rrallë me një art muzikor të jashtëzakonshëm.
Drejtoresha e Mediumit KultPlus, Ardianë Pajaziti ka thënë se Rexhepagiqi është artist që ka pasur ndikim në krijimin e memories kolektive.
“Harrova” “Shkel” “Oj Dude, Dudie” ishin këngët që i këndonte publiku, edhe pa Armendin, por edhe kënga e re “Dashni e vjetër” ishte ngjizur në memorien e adhuruesve të tij, që kumbonte në hapësirën e parkingut të Prishtinës, që për një natë të vetme shndërrohet në një energji Prishtine, për tu kthyer sërish në një hapësirë pa jetë. Se nëse Armendi është brenda shijes së secilit, është vështirë të thuhet, se artistët kanë audienca të ndryshme, por se është kujtesë kolektive, definitivisht po. Mbrëmë, prindërit që luftojnë me fëmijët e tyre për çështje adoleshence, për nje moment u shndërruan po në ata adoleshentë. Burra e gra të rritur me një shpirt të rinuar!”, thënë drejtoresha Pajaziti.
Presidentja e vendit, Vjosa Osmani, e cila nga afër ka ndjekur koncertin ka thënë se çdo akord i artistit Rexhepagiqi ka rikthyer ndienja, emocione dhe nostagji për krijimtarinë që sipas saj që sfidon kohën.
“Një koncert magjik, ku emocioni, kujtimi dhe dashuria për muzikën u bashkuan në një natë të paharrueshme. Armend Rexhepagiqi, me zërin e tij që sfidon kohën dhe një shpirt artistik që rrëmben zemrat e shumë gjeneratave, na çoi në një udhëtim të paharrueshëm ndërmjet nostalgjisë dhe freskisë së krijimeve të reja. Faleminderit, Armend, për çdo akord që na bëri të ndiejmë emocion e nostagji dhe për krijimtarinë që sfidon kohën”, ka shkruar presidentja Osmani.
Kurse, Ministri i Kulturës, Hajrulla Çeku ka thënë se artistët si Armend Rexhepagiqi janë të rrallë.
“Artistët si Armend Rexhepagiqi janë të rrallë. Zëri, ndjeshmëria dhe muzika e tij kanë lënë gjurmë në kulturën tonë. Koncerti i tij i mbrëmshëm ishte fantastik. Një rikthim i shumëpritur i një prej artistëve tanë më të veçantë, me albumin e ri ‘Dashni e vjetër”, ka shkruar ai në facebook.
Ndërkaq, Kryetari i Prishtinës, Përparim Rama, ka thënë se koncerti i Armend Rexhepagiqit, “Dashuri e vjetër” ka ndezur shpirtin e gjithë qytetit.
“Prishtinë je ma shumë se qytet, je ndjenjë, je melodi që nuk ndalet kurrë! Armend, ky nuk ishte veç koncert, ti ndeze shpirtin e një qyteti të tërë”, ka shkruar Kryetari Rama në facebook.
Artisti Armend Rexhepagiqi pas koncerti “Dashuri e Vjetër” të mbajtur prapa Pallatit të Rinisë, do të prezantohet edhe në Shkodër, në Festivalin “ZaFest”, më 25 korrik./ KultPlus.com
Login
