Gjykata e Apelit e kthen në rigjykim rastin e Muhamet Alidemajt, i akuzuar për masakrën e Izbicës
Gjykata e Apelit ka kthyer në rigjykim çështjen penale ndaj Muhamet Alidemajt, i akuzuar për pjesëmarrje në kryerjen e masakrës së Izbicës më 28.03.1999, të kryer nga forcat serbe.
“APROVOHET si e bazuar ankesa e mbrojtësit të akuzuarit Muhamet Alidemaj, av Millosh Deleviq,.. ANULOHET aktgjykimi i Gjykatës Themelore në Departamentin Special i datës 12.07.2024 dhe çështja kthehet në rigjykim” – thuhet në vendimin e Apelit.
Apeli ka vendosur që aktgjykimi i Themelores ndaj Ademajt në pikën III të dispozitivit të mbetet i paprekur, dhe të njëjtit i vazhdohet masa e paraburgimit deri në vendimin e ardhshëm nga Gjykata e Prishtinës.
Prokuroria Speciale po akuzon Muhamet Alidemajn se së bashku me ushtrinë dhe policinë serbe kishin shkuar te livadhi ku ishin të grumbulluar popullsia civile, duke përdorur dhunë, kishin bërë ndarjen e grave dhe fëmijëve nën moshën 12-vjeç e dhunshëm i kishin detyruar që të shkojnë në Shqipëri.
Ndërsa burrat i kishin ndarë në grupe. Sipas dosjes, rreth 130 persona ishin ekzekutuar me armë automatike, ndërsa kishin arritur që të shpëtojnë vetëm 12.
Muhamet Alidemaj në korrik të vitit 2024 ishte dënuar nga Gjykata e Prishtinës me 15 vjet burg.
Ky vendim ishte marrë nga trupi gjykues i përbërë nga Vesel Ismaili – kryetar dhe anëtarët Kushtrim Shyti dhe Violeta Namani.
Kundër vendimit të Themelores ankesë kishte ushtruar mbrojtësi i të akuzuarit Muhamet Alidemaj, avokati Millosh Deleviq, me pretendimin se kishte pasur shkelje esenciale të dispozitave të procedurës penale, shkelje të ligjit penal, vërtetimit të gabuar dhe jo të plotë të gjendjes faktike dhe vendimit mbi saksionin penal.
Avokati Deleviq kishte propozuar që Gjykata e Apelit ta aprovojë ankesën dhe ta ndryshojë aktgjykimin e ankimuar ashtu që të nxjerrë aktgjykim lirues ose të anulojë aktgjykimin dhe ta kthejë çështjen në rigjykim.
Ndërsa Prokuroria e Apelit me parashtresën e datës 09.01.2025 kishte propozuar që ankesa e mbrojtësit të të akuzuarit të refuzohet si e pabazuar.
Gjetjet e Gjykatës së Apelit
Gjykata e Apelit pas analizimit dhe vlerësimit të ankimuar dhe pretendimeve ankimore të mbrojtjes ka gjetur se aktgjykimi i Gjykatës së shkallës së parë është i përfshirë me shkelje esenciale të dispozitave të procedurës penale, të pretenduara në ankesën e mbrojtësit të të akuzuarit.
Në gjetjet e Gjykatës së Apelit thuhet se aktgjykimit të shkallës së parë i mungojnë arsyet për faktet vendimtare, nuk janë vlerësuar në mënyrë të plotë dhe gjithëpërfshirëse dëshmitë dhe provat, nuk janë dhënë shpjegimet e nevojshme lidhur me kontradiktat në përmbajtjen e tyre gjë që aktgjykimin e bëjnë të pakuptueshëm dhe kundërthënës e që domosdoshmërisht kushtëzojnë anulimin e aktgjykimit të ankimuar dhe kthimin e çështjes në rigjykim.
Sipas pikëpamjes së kolegjit të Apelit, ekzistojnë edhe shkelje në relacion me vërtetimin e gjendjes faktike në raport me faktet vendimtare që kanë të bëjnë me identifikimin e të akuzuarit Muhamet Alidemaj.
“Gjithashtu përshkrimi i fakteve inkriminuese në dispozitiv të aktgjykimit siç janë veprimet e përshkruara në pikën I (ndarja e grave/fëmijëve, ndarja e burrave në 3 grupe, dërgimi në vendin e caktuar dhe ekzekutimi i personave) si dhe në pikën II (trajtimi çnjerëzor, cenimi i integritetit trupor, zhvendosja, grabitja dhe shkatërrimi i pasurisë civile,… djegia e shtëpive dhe dëbimi i civilëve drejt Klinës dhe pastaj për në Shqipëri), nuk janë të konkretizuara në aspektin e rolit dhe veprimeve konkrete të të akuzuarit dhe nuk është arsyetuar se me cilat prova të administruara në shqyrtim gjyqësor janë vërtetuar këto veprime konkrete lidhur me të akuzuarin Muhamet Alidemaj.” – thuhet në vendim.
Kolegji i Apelit gjen se Gjykata e shkallës së parë nuk ka paraqitur arsye të qarta dhe të mjaftueshme në lidhje me gjendjen faktike të vërtetuar.
“Nuk mjaton që në arsyetimin e aktgjykimit të listohen thjesht provat e administuara në shqyrtim gjyqësor; gjykata duhet të sqarojë se çfarë është vërtetuar me secilën provë dhe si ka ardhur në përfundimin për shpalljen fajtor të të akuzuarit.” – thuhet në vendimin e Apelit.
Më tej në këtë vendim thuhet se Gjykata e shkallës së parë ka dështuar të identifikojë me saktësi veprimet konkrete të ndërmarra nga i akuzuari Alidemaj.
“Gjykata e shkallës së parë e ka shpallur fajtor të akuzuarin për krime lufte kundër popullatës civile, por ka dështuar të identifikojë me saktësi veprimet konkrete të ndërmarra prej tij, mënyrën e kontributit të tij në bashkëkryerje në realizimin e krimeve si dhe shkallën e pjesëmarrjes në bashkëkryerje” – thuhet në vendimin e Gjykatës së Apelit.
Më tej në vendim thuhet se arsyetimi i Gjykatës së shkallës së parë mbetet i përgjithësuar.
“Arsyetimi i gjykatës mbetet i përgjithësuar dhe nuk i përgjigjet kërkesave të nenit 370 paragrafi 7 të KPP-së për arsyetim të qartë dhe të plotë të vendimit” – thuhet në vendim.
Në vendim thuhet se kolegji i Apelit nuk e konteston faktin e ekzekutimit të 130 civilëve në ditën kritike, i cili rezulton i pranuar dhe i mbështetur në provat e administruara gjatë shqyrtimit gjyqësor.
“Megjithatë, në pikën I të dispozitivit të aktgjykimit të shkallës së parë thuhet se “secilin grup i dërguan në një vend të caktuar dhe i ekzekutuan me armë automatike”, por nuk sqarohet se ku dhe cili ishte ky vend, kush i ka dëguar grupet atje dhe në ç’mënyrë është vërtetuar prania e të akuzuarit në atë vend dhe moment në ekzekutimin 130 civlëve” – thuhet në vendim.
Në vendim thuhet se Gjykata e shkallës së parë nuk ka arsyetuar se me cilat prova konkrete ka konstatuar se i akuzuari ka ndërmarrë ndonjërën nga këto veprime.
“… përkatësisht nuk ka dhënë një arsyetim faktik dhe juridik që do të mundësonte ndërlidhjen e tij me ndarjen e burrave apo me aktin e ekzekutimit.” – thuhet në vendim.
Sipas Apelit kjo mungesë e arsyetimit e bën aktgjykimin e ankimuar të mangët, të pakuptueshëm dhe kundërthënës ndërmjet dispozitivit dhe arsyetimit.
Në vendimin e Apelit thuhet se provat janë thjesht të renditura, pa analizë dhe pa arsyetim që të tregojë se çfarë vërtetojnë në mënyrë konkrete si dhe mungesa e këtij arsyetimi e bën aktgjykimin të paqëndrueshëm.
Në gjetjet e Gjykatës së Apelit thuhet se mangësi thelbësore e aktgjykimit të Themelores është mungesa e arsyetimit lidhur me kontradiktat evidente në deklarimet e dëshmitarëve, sidomos ato që lidhen me kohën dhe mënyrën e pranisë së të akuzuarit Alidemaj në fshatin Izbicë.
“Një mangësi thelbësore e aktgjykimit të shkallës së parë është mungesa e arsyetimit lidhur me kontradiktat evidente në deklarimet e dëshmitarëve, sidomos ato që lidhen me kohën dhe mënyrën e pranisë së të akuzuarit Muhamet Alidemaj në fshatin Izibicë dhe ndërlidhjen e kësaj me aktet e ekzekutimit”.
“Një tjetër kontradiktë lidhet me çështjen e uniformës. Përveç se dëshmitarët kanë dhënë deklarime të ndryshme, disa duke thënë se i akuzuari ditën kritike ka qenë me uniformë ushtarake, të tjerë me veshje civile, kolegji gjen se vetë aktgjykimi i shkallës së parë përmban paqartësi të mëdha” – thuhet ndër të tjera në vendim.
Në fund Gjykata e Apelit i ka rekomanduar Themelores që në mënyrë të veçantë të vlerësojë sërish dhe me kujdes të shtuar besueshmërinë e dëshmive mbi identifikimin e të akuzuarit dukë marrë parasysh periudhën e gjatë kohore ndërmjet ngjarjes dhe deklarimeve, paqartësitë apo ndryshimet ndërmjet deklarimeve të dhëna në hetuesi dhe atyre në shqyrtim gjyqësor dhe mospërputhjet kohore lidhur me momentin e pranisë së të akuzuarit në vendin e ngjarjes.
Ky vendim është marrë nga kolegii gjykues i përbërë nga Vaton Durguti (kryetar i kolegjit), Mentor Bajraktari dhe Bashkim Hyseni (anëtarë).
Seanca në Gjykatën e Apelit për këtë rast ishte mbajtur më 23.01.2025, ndërsa aktgjykimi mban datën 23.04.2025.
Për çka akuzohet Muhamet Alidemaj?
Sipas aktakuzës së Prokurorisë Speciale, i akuzuari Muhamet Alidemaj ka kryer veprën penale – krime kundër popullatës civile në Kosovë gjatë kohës së luftës.
I njëjti sipas aktakuzës më 28 mars 1999 së bashku me forcat ushtarake dhe policore serbe kishin zbritur nga mali për t’u nisur në drejtim të fshatit Izbicë, me të arritur në fshat të njëjtit shkuan në shtëpinë e të dëmtuarës Xh. O., ku nga kjo e fundit morën shumën prej 1,000 marka gjermane e më pas i vunë flakën pasurisë së të dëmtuarës. Nën kërcënim të armës të njëjtën e kanë detyruar që t’i prijë gjatë kontrollit të shtëpisë së saj.
Tutje dosja thotë se Alidemaj së bashku me ushtrinë dhe policinë serbe shkojnë te livadhi ku ishin të grumbulluar popullsia civile, duke përdorur dhunë, bëjnë ndarjen e grave dhe fëmijëve nën moshën 12-vjeç e dhunshëm i detyrojnë që të shkojnë në Shqipëri.
Ndërsa burrat i ndajnë në grupe dhe bëhet ekzekutimi i tyre me armë automatike, duke vrarë rreth 130 persona, ndërsa kishin arritur që të shpëtojnë vetëm 12 civilë.
Gjykimet për krime lufte
Për masakrat dhe krimet e tjera të luftës dhe krimet kundër njerëzimit të kryera në Kosovë nga forcat serbe e jugosllave gjatë luftës së viteve 1998/1999 ishin gjykuar, e disa edhe dënuar, ish-udhëheqësit më të lartë politikë dhe ushtarakë të Jugosllavisë së mbetur dhe të Serbisë.
Ish-presidenti i Jugosllavisë, Sllobodan Millosheviq ishte akuzuar për “krime lufte” dhe për “krime kundër njerëzimit”, të kryera nga forcat serbe e jugosllave në Kosovë. Millosheviq ishte akuzuar për “krime lufte” dhe “krime kundër njerëzimit”, të kryera edhe në luftërat në Bosnjë dhe Hercegovinë, si dhe në Kroaci.
Gjykimi i tij në Gjykatën Ndërkombëtare Penale për ish-Jugosllavinë (ICTY), me seli në Hagë, nuk kishte marrë epilog, pasi Millosheviq kishte vdekur më 11.03.2006 në qeli, teksa po mbahej në paraburgim.
Millan Millutinoviq, ish-Kryetari i Serbisë, ishte liruar nga akuzat për “krime lufte gjatë konfliktit në Kosovë”.
Nikolla Shainoviq, Zëvendëskryeministër i Republikës Federale të Jugosllavisë, ishte dënuar me 18 vjet burg për “krime kundër njerëzimit” dhe “shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës”.
Dragolub Ojdaniq, ish-Shefi i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 15 vjet burg për “krime kundër njerëzimit”.
Nebojsha Pavkoviq, ish-Komandanti i Armatës së Tretë të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 22 vjet burg për “krime kundër njerëzimit” dhe “shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës”.
Vlladimir Llazareviq, ish-Komandanti i Korpusit të Prishtinës të Ushtrisë jugosllave, ishte dënuar me 14 vjet burg për “krime kundër njerëzimit”.
Sreten Llukiq, ish-Shefi i stafit të Ministrisë së Punëve të Brendshme të Serbisë për Kosovë, ishte dënuar me 20 vjet burg për “krime kundër njerëzimit” dhe “shkelje të ligjeve apo zakoneve të luftës”.
Aktgjykimin të plotë, në gjuhën angleze, e gjeni këtu, raporton Kallxo.
The post Gjykata e Apelit e kthen në rigjykim rastin e Muhamet Alidemajt, i akuzuar për masakrën e Izbicës appeared first on Telegrafi.