Protesta e 7 gushtit në Prishtinë, ku u kërkua lirimi i ish-krerëve të UÇK-së, do të vazhdojë më 14 shtator në Hagë. Aty pritet të mbahet një protestë masive pranë selisë së Dhomave të Specializuara të Kosovës.

Qëllimi i protestës do të jetë një organizim nga mërgata, në kundërshtim të Gjykatës Speciale. Organizata e Veteranëve të Luftës ka bërë të ditur se e mbështesin këtë protestë.

“Arsyeja pse kjo proteste mbahet më 14 shtator, është sepse me datën 15 në Dhomat e Specializuara do te dali dëshmitari i pare nga pala e mbrojtjes. Ne këtë proteste do te tregojmë të gjitha pakënaqësitë tona” deklaron Organizata.

Autoritetet atje e kanë pranuar kërkesën për protestë. Tani e dimë të gjithë për padrejtësitë që po i bëhen popullit shqiptar në Hagë, atje nuk po gjykohen individë, por lufta për liri dhe të gjitha institucionet. Iu bëj thirrje të gjitha partive dhe mërgimtarëve që më 14 shtator të jemi në Hagë, të tregojmë që nuk pranojmë padrejtësi në emër të drejtësisë- shprehen veteranet e luftës duke shtuar se deri me tani është treguar interes nga mërgimtarët përfshirë Amerika, Australia dhe Europa.

Kjo protestë vjen pas asaj në qendër të Prishtinës, ku morën mijëra qytetarë.

/abcnews.al/

Në episodin e fundit të ciklit “Heshtja që vret – Klithma e vërtetë e luftës”, i transmetuar në emisionin “Debat Plus”, u dëgjua rrëfimi i fuqishëm i një gruaje që ka përjetuar dy luftëra – atë në Bosnje dhe më pas në Kosovë.

Historia e saj është dëshmi e heshtjes së gjatë, dhimbjes së thellë dhe fuqisë për t’u ngritur përballë traumës që shoqëria tentoi ta fshihte.

Në moshën 16-vjeçare, ajo përjetoi në Sarajevë tmerrin e sulmit në ditën e Bajramit më 6 prill 1992.

Një ngjarje që i ndryshoi përgjithmonë jetën, kur forcat ushtarake hynë në podrumin ku ishte fshehur së bashku me familjen.

“Bashkë me nënën dhe babën. Kanë kaluar ushtria, kanë nisur të hyjnë edhe nëpër podrume, nuk kanë këqyrë kush është kush, pleqtë, gratë, fëmijët. Unë e kam harruar edhe nënën time kur i kam parë se çfarë bënin me fëmijët. Para syve të mi e kanë zier beben”, ka rrëfyer ajo.

Aty ajo u bë dëshmitare e dhunimeve të tmerrshme, përfshirë edhe atë të nënës së saj, e cila nuk e mbijetoi këtë torturë.

E mbijetuara përshkruan momentet e tmerrit, duke kujtuar se si forcat serbe në luftë dhunuan gratë dhe fëmijët para syve të babait të saj, i cili ndërroi jetë disa vite më vonë si pasojë e stresit të shkaktuar nga këto tragjedi.

Pas ikjes së familjes nga Bosnja, përmes një rruge të gjatë dhe të vështirë, ajo gjeti strehë në Kosovë, ku nisi një jetë të re, por plagët e së kaluarës mbetën të pashëruara.

Ajo rrëfen se gjatë gjithë kësaj periudhe e mbajti fshehur historinë e saj, madje edhe përballë burrit, me të cilin u martua dhe krijoi familje.

Me lindjen e djalit, ajo mori vendimin për të harruar dhe për të ndërtuar një jetë të re, megjithatë kujtimet e tmerrshme nuk e lanë kurrë në paqe.

Pas kthimit në Kosovë, ajo dhe bashkëshorti u përballën me vështirësi të shumta, duke nisur nga fillimi me dy fëmijë të vegjël dhe pa asnjë mbështetje materiale.

Përpjekjet për një banesë sociale u bënë pjesë e një beteje të gjatë. Në këtë rrugëtim, ajo mori mbështetje nga organizata Medica Kosova, të cilën e përshkroi si një familje të dytë që i dha forcë dhe ngushëllim.

Megjithatë, kontakti me institucionet nuk ishte i lehtë.

Në një takim në komunë, ajo u përball edhe me një qëndrim skeptik, duke përmendur drejtpërdrejt deputeten Mimoza Kusari-Lila, e cila sipas saj, i tha që “nuk është as e para dhe as e fundit”.

“Po, aty është procedura që çdo vit të shkoja për të shpjeguar se për çka po rri unë aty. U lodha, a më beson. T’i shpjegon, qitash më duhet ta ceki që kjo Mimoza Kusari, nuk kam kurrgjë kundër, femër është. Më tha nuk je as e para e as e fundit, na ndodhë edhe në familje dhuna”, ka deklaruar ajo.

E mbijetuara shprehu lodhjen e madhe nga nevoja për të rinovuar çdo vit dokumentacionin dhe për të shpjeguar gjendjen e saj, përkundër mungesës së fondeve dhe nganjëherë mungesës së mbështetjes institucionale.

Sot, ajo vazhdon të jetë e lidhur ngushtë me Medica Kosovën dhe u bën thirrje institucioneve të kenë më shumë kujdes dhe solidaritet me viktimat e dhunës.

The post Historia e një gruaje që përjetoi dhunë seksuale gjatë luftës në Bosnje dhe Kosovë appeared first on Telegrafi.

Kishin qenë duke u larguar nga fshati me 15 traktorë, burra dhe gra së bashku, kur ranë në pritë të ushtarëve serbë.

Kështu e nis historinë e saj e mbijetuara e radhës e dhunës seksuale nga lufta e fundit në Kosovë, në emisionin “Debat Plus” të TV Dukagjinit.

Pasi ushtarët i kishin ndarë burrat nga gratë, këto të fundit u përballën me një prej armëve më të rënda të luftës: dhunën seksuale.

“Na ndanë burrat dhe na futën brenda. Më vonë erdhën, na tërhoqën zvarrë dhe na çuan në dhoma lart. Na dhunuan, na zhveshën, teshat na i prenë me thikë. Jo vetëm teshat, por edhe lëkurën e trupit na e çanin. Për orë të tëra na mbanin aty, na maltretonin dhe na rrihnin. Na thoshin: ‘Ku e keni NATO-n?’ dhe përmendnin emrat e udhëheqësve të saj, si Xhimi Shea…”, rrëfen ajo.

Sipas saj, burrat ishin ngujuar në hambarë, të rrahur dhe të detyruar të dëgjonin britmat e grave dhe fëmijëve.

Ajo thekson se ushtarët serbë nuk kursyen askënd, pavarësisht moshës.

“Ka pasur shumë gra, vajza, plaka. Nuk është kursyer asnjë moshë. Plakat i rrihnin, i zhveshnin lakuriq dhe i godisnin… Po, i rrihnin”, kujton ajo, duke shtuar se mes viktimave kishte edhe fëmijë.

Përveç dhunës seksuale dhe asaj fizike, torturat ishin nga më çnjerëzoret. Në natën e festës së Bajramit, ushtarët serbë i bënë një pyetje makabre:

“Cilin fëmijë do të ta presim për ta bërë kurban? Këtë nuk e harroj kurrë dhe nuk mund ta fal. E harrova veten, kur më erdhi puna te fëmija. Më gjuajtën djalin nga prehri, ma morën…”

Djali i saj ishte vetëm dy vjeç. Pas kësaj, e morën edhe atë me dhunë.

“Ma kapën djalin dhe e hodhën. Pastaj më kapën mua për flokësh. Unë nuk doja të shkoja, po bërtisja ‘s’dua, s’dua’. Më tërhoqën zvarrë për shkallë. Ishte mbrëmje… Na çonin nëpër dhoma, teshat na i prenë me thikë. Tri ditë nuk kishim asgjë për të veshur.”

Gjatë gjithë kohës, pyetja që përsëritej nga ushtarët ishte e njëjta:

“Ku e keni UÇK-në? Ku e keni NATO-n?”

The post Rrëfimi i të mbijetuarës së dhunës seksuale gjatë luftës: Na pyesnin “ku e keni NATO-n” appeared first on Telegrafi.

Një tjetër e mbijetuare e dhunës seksuale gjatë luftës së fundit në Kosovë ka ndarë historinë e saj tronditëse në emisionin “Debat Plus” në TV Dukagjini.

Ajo ka treguar se ishte vetëm 11 vjeçe kur u dhunua nga ushtarë serbë, njëri prej të cilëve e njihte që para luftës. Ky person, të cilin e përmend me emrin “Gjura”, kishte punuar më herët me babain e saj.

Derisa mendonte se babai ishte i vdekur, ajo më pas e pa të gjallë në një stacion policie ku po mbahej peng nga forcat serbe, pasi kriminelët kishin marrë atë dhe nënën e saj.

“Fiks Gjura ka qenë. Tri ditë e tri netë… Nëna në një dhomë, unë në një dhomë tjetër, që ishte një stallë lopësh. Na morën atë ditë kur e gjuajtën nga djepi vëllain tim. Aty e futën nënën në kerr, katër me maska, Gjura si ‘bos’, me grada në krah, i rrihte gjoksin dhe u kthyen të më merrnin mua”, ka rrëfyer ajo.

Ajo tregon se vendi ku u çuan ishte përdorur si “stacion dhunimi” për gratë dhe vajzat shqiptare.

“Aty kishte vetëm kashtë në dysheme, rroba dhe sende të grave. Gjura tha ‘lema mu këtë të renë’… dhe më pas nuk e dija ku po më çonin”, tha ajo.

Sipas saj, dhunuesi i kërkonte ta zhvishte dhe i siguronte ushqim vetëm nëse pranonte kushtet e tij.

“Tha: shpërthekomi pullat e këmishës. Nuk munda… duart nuk më punonin. Sot nuk e dua burrin, nuk kam dëshirë as për jetën intime. Ai më detyronte që edhe kur të kthehesha, duhej prapë ta kënaqja nëse doja ujë ose ushqim”, shtoi e mbijetuara.

Kur u takua përsëri me nënën pas largimit të ushtarëve, ajo e gjeti atë të lënduar dhe me shenja në gjithë trupin.

Pas luftës, nëna e saj e fejoi në moshën 21-vjeçare me një burrë që fillimisht e pranoi të kaluarën e saj.

“Në takimin e parë, nëna i tha të vërtetën: ‘Kjo është vajza ime deri sot’. Ai e pranoi. Por me kohën, qëndrimi i tij ndryshoi dhe filloi dhuna fizike. Nga 16 vite martesë, 11 i kalova me prindërit e tij. Dhuna e luftës u zëvendësua nga dhuna në familje”, ka treguar ajo.

Sipas saj, problemet u thelluan kur vëllai i bashkëshortit kërkoi të martohej me motrën e saj, kërkesë që ajo e refuzoi.

“Hyri inati, pse nana nuk ia dha vajzën. Ai më tha para të gjithëve: ‘Po hajt se veç unë të kam marrë ashtu si je kanë’”, kujton ajo.

Pasi vjehrri mori vesh për dhunën që ajo kishte përjetuar gjatë luftës, e përzuri nga shtëpia.

The post “Lema mu këtë të renë” – e mbijetuara e dhunës seksuale me histori rrëshqethëse appeared first on Telegrafi.

Në një rrëfim emocional, e mbijetuara e dhunës seksuale gjatë luftës në Kosovë ndau përvojën e saj në Debat Plus, në ciklin e emisioneve “Heshta që vret – Klithma e vërtetë e luftës”.

Ajo tregoi se si, me guxim dhe vendosmëri, e denoncoi përdhunuesin e saj, të njohur me nofkën Zhika, dhe kërkoi që ai të përballej me të në gjykatë.

“Zhika erdhi para gjykatës. Mua më thanë: A po don tjetër rrugë përmes televizorave, a po don përballë? – Unë kam dashtë përballë me dal. Me ja thanë të vërtetën se çka më ke bo ti mu, po du me ta thanë përballë. Nër sy ja kam thanë.

Unë menxi e kam prit me ja thanë ballë për ballë edhe me shumë zemër i kam dal përballë, veç me ja thanë të vërtetën: Ti më dhunove mu”, ka thënë ajo.

Përdhunuesi, sipas saj, nuk pati asnjë fjalë për të thënë.

“Ja kam thanë sy më sy, ja kam thanë krejt. Avokati i tij ka thanë: A ke ndonjë pyetje me ja bo zonjës? – Ka thanë: Ne, ne, ne. – Nuk e kam ditë çka do me thanë. Ma kanë përkthy.

Në dytën herë kur jam kanë edhe shqip e ka vet: A ke ndonjë pyetje me ja bo zonjës?. Tha: Jo, jo, jo.- I kam thanë: Përballë dilëm, thuma çka ke me më thanë. Ka thanë: Jo, jo, jo. – Tjetër fjalë nuk ka pas, se ai nuk ka pas çka me thanë se unë të vbërtretën ja kam qit në sy, ai s’ka pas çka me më thanë. Apet isha përballë edhe deri në fund”, ka shtuar e mbijetuara.

Pas këtij procesi, drejtësia foli: Zhika u dënua me 15 vjet burgim.

“Shumë, shumë kam kajt prej gëzimit. Diqysh mu ka dokt që krejt, krejt qielli ka ndryshu, që u bo bota jem. Aq e lirë, aq e gëzushme. Shumë e lumtur”, ka thënë ajo.

The post “Sy më sy me kriminelin”, rrëfimi i të mbijetuarës që u ballafaqua me dhunuesin e saj në gjykatë appeared first on Telegrafi.

Në një rrëfim rrënqethës një grua ka rrëfyer përjetimet e saj si viktimë e dhunës seksuale nga forcat serbe gjatë luftës së fundit në Kosovë.

Ajo e ndau me publikun momentin kur u rrëmbye me forcë nga një polic serb, i cili ishte i të njëjtës rrethinë, i quajtur si “Zhika”, i dënuar më 15 vjet burgim nga drejtësia kosovare për krime lufte.

Sipas rrëfimit të saj, përderisa po përpiqeshin të shpëtonin nga ofensiva, familja e saj dhe ajo vetë u detyruan të dalin nga shtëpia.

“Një lëvizje ju vraj”. Ai e luti: Ozhiko, Zhiko ia bënte ai. Edhe shqip “kojshi”. Tani djali i  axhës po ma tregon: Këqyre, ky është i katunit tonë. Hajt, hajt mos u tut se nuk ka me të bë asgjë. Ai u mundojke me ma hek, ai e luti shumë. Ka qenë nja 100 metra prej rrugës edhe i tha. Erdhi ai deri te kerri, djali i axhës. E luti, fort e ka lutë, por jo. I dha pare djali i axhës me mikun e vetë, por jo tha. Më shtiu në kerr, mbrapa. “Nëse lëvizë” – tha “Krejtve kam me ju vra”. Unë shkova në kerr edhe krejt duke i pa, me kerre, me traktora rrugës tu dalë. Krejt dolën. Tani, ky Zhika, më mori dhe më çoi. Më tha: Ku po don më të çu? A po don të shtëpia jotë apo te çetnikat që ta hekun krytë… Unë nuk mujsha me i thanë as atje. Çka me i thanë? I thojsha: Jo, s’di, kërkun. I thojsha kthem ku më ke marrë. Më thoshte: Jo, nuk të kthej. Tani tu shku, tu shku, një lagje ka qenë aty – emrin nuk po i a përmendi, janë kanë dy vajza, njëra bjonde e njëra zeshkane, me një shtëpi dhe kanë hi i kanë marrë. I kishin pas gojët e lidhta edhe duart e lidhta”, ka treguar ajo.

Dhuna fizike dhe seksuale ka zgjatur për disa orë. Ajo tregon se u godit me armë automatike në shpatull, u tërhoq zvarrë, dhe u la në një gjendje të rëndë shëndetësore.

“Në kerr ua kanë zgjidh edhe duart edhe gojën. Aty u kanë një tanke jo, por i autoblindë, s’di çka u kanë, para  shtëpisë tonë. Aty ka pasë shumë serbë, shumë policë, ushtarë. Kati i parë u kanë i kallt. Shkollën e kemi pas afër. Kishin marrë banka prej shkollës. Kati i parë u kanë veç banka. Ne normal që e kemi pasë shporetin, ku jena dalë aty u kanë shporeti. E kishin dhezë shporetin, pijshin, u kënaqshin, ka pas shumë pije – raki, birra- gjithçka ka pas. Më duket po e shoh.

Ahh, diçka shumë. Ata qeshnin e bërtitnin. Mu të parën, gjithmonë unë e para. Na çuan në shtëpinë time. Kur na çuan aty na lanë pak në koridor, në katin e parë. Na thanë me shku nalt. Ata njëherë folshin serbisht, por unë nuk di serbisht. Pasi na thanë me shku në katin e dytë, unë u koqita, sepse i kam pas shumë flokët e gjata. Tani, nuk dashta me shku në katin e dytë. Kështu afër shkallëve ka qenë maqina e lamjes, aty afër maqinës më ka goditë me automat këtu, në këtë pjesën”.

“Ne nuk kemi dashtë me u zhveshë. Tani ja kanë nis, Zhika i pari. Ai nonstop me mu ka qenë. Ja ka nis me mi çky teshat.

Me thikë e me dorë. Boll u mundojsha me kap kështu, me largu me duar, por me duar nuk mujshe. Tani, veç me këmbë. Sespe kur e përmendi këtë gjë, më duket që aty jam. Me dhunë na i kanë çky teshat, krejt. Kur jena çu nuk kemi pas çka me veshë. Krejt, nonstop. Mashkulli i parë që ka qenë, që e kam pa me sytë e mi, ka qenë Zhika. E tmerrshme ka qenë. Katastrofë ka qenë.

Po, po. Në të njëtën dhomë. Shtëpia ka qenë e mobiluar krejt, poshtë dhe lart. Poshtë veç ish kanë kallt, nalt nuk kish pas sen, veç një tepih u kanë e shtrume, sen nuk kish pasë. Edhe ato dyja ja kanë nisë ashtu me u çky e me bërtit. Aty, po dinë, e kam pas dertin tem, hallin tem. Aty tu na i deshë e tu na i deshë. Tani Zhiko ja ka nisë me mua i pari, me më dhunu. Tani ja kanë nisë edhe të tjerët. Por, a e din? Jo me të humb vetëdija, por si e trullueshme”, ka shtuar ajo.

Pas Zhikës, ajo tregon se dhunua edhe nga të tjerët paramilitarë serbë.

“Jam kanë e çkyme si me më hanger qentë. Krejt e masakruar jam kanë. Mas Zhikës ja kanë nisë edhe do të tjerë, krejt zhveshë ashtu. Tmerr u kanë me i pa e le edhe me të dhunu. Shumë e tmerrshme u kanë”,

Pas luftës, shtëpia ku ndodhi dhuna u rrafshua plotësisht nga vëllai i saj, i cili nuk pranoi të jetonte më aty.

“Për qata nuk e ka lanë vëllai shtëpi, nuk e ka lanë. I kish pas thanë gruas së vetë: Motrën këtu ma kanë dhunu, tash e heqi këtë shtëpi krejt”, ka rrëfyer e mbijetuara në Debat Plus.

The post Rrëfimi tronditës i të mbijetuarës së dhunës seksuale gjatë luftës: Jam kanë e ç’kyme si me më hanger qentë appeared first on Telegrafi.

Ramadan Nishori, i mbijetuar i luftës në Kosovë, ka ndarë për publikun përvojën e tij të dhunës seksuale në ciklin e emisioneve “Heshtja që vret – Klithma e vërtetës së luftës”.

Nishori kujton ditët e fundit të shtatorit 1998, kur një ofensivë e ushtrisë serbe e detyroi atë dhe shumë të rinj të largoheshin nga Negroci drejt bjeshkëve të Kasmaqit dhe më pas në grykën e Baicës së Drenasit.

Aty, përjetuan një tjetër ofensivë më 27 shtator, ku ushtria serbe e rrethoi zonën dhe ndau burrat dhe djemtë nga gratë në fund të grykës.

“Na kanë hyp nëpër kamiona, na kanë sjell, qysh kanë ditur ata. Edhe na cuan në stacion policor në Drenas. Ish frika pa na çuar në stacion, a po na çojnë në Ferronikel, na vrasin e na djegin në furra. Mendja kah nuk shkon në ato momente. Por na çuan në stacion të policisë…”, ka treguar Nishori.

Ai rrëfen se pas mbërritjes në stacion, pas mesnate, iu nënshtrua testit të parafinës. Pas kësaj, teksa po prite të intervistohej nga policia serbe, një nga policët e stacionit e dhunoi seksualisht në një banjo të objektit, ndërsa i dyti u përgatit për të njëjtën gjë.

Ndërhyrja e një polici shqiptar që shërbente si përkthyes, e shpëtoi Nishorin nga një dhunim i dytë.

“Na shtinen, në garazha të stacionit. Edhe nuk vonoi shumë, pas pak kohe filluan të na marrin me rend. Naj bojshin testin e parafinës, me kqyr a kemi përdoru armë. Tash pasi e bojshin testin, kanë qenë ato zyret, ku na marrin në pyetje. Një (polic) shqiptar ka qenë edhe ai e ka atë ditë rolin e përkthyesit. E njoh me emër e mbiemër…

Pas mesnatës më ka ardh rendi mua. Ma bën testin. U dashke me prit, deri te lirohen dhomat me na marrë në pyetje. Aty kanë ardhur dy polic me uniforma. Edhe me kanë kap zhag, dhe me kanë shti në një banjo. Edhe njani prej tyre më dhunoi”, ka shtuar Nishori.

“Këtu u bë i dyti gati për dhunë. Prej britmave t’mija ka ni ky shqiptari që ka punuar. Edhe ka ardhur edhe më ka nxjerr prej aty. Dhe më ka shti në këto zyret që na merrshin në pyetje”, ka rrëfyer më tej Nishori në Debat Plus.

Pastaj, Nishori tregon se u kërcënua nga policët serbë që të mos tregonte se çfarë i kishte ndodhur.

“Ata që më merrnin në pyetje, policia civile, ia nisën të më kërcënojnë. Më thanë kjo çka ka ndodh kurrë nuk guxon me kallxu. Mua atë ditë nuk më morën në pyetje. Tash unë kur dola i pa rrahur, pse nuk të rrehen ty, këta që ishin jashtë. Tash çka me thënë, nuk mundesha me kallxu kërkujt (për dhunimin). Atë natë kemi nejt aty, vetëm britma kemi dëgjuar, njerëz që dilshin të përgjakur e të llomitur”, ka treguar Nishori.

The post “S’guxon të tregosh kurrë”, Nishori rrëfen për dhunën seksuale që përjetoi gjatë luftës appeared first on Telegrafi.

Në ciklin e rrëfimeve të të mbijetuarve të dhunës seksuale gjatë luftës së fundit në Kosovë, gratë përpos se viktima, patën edhe role të tjera esenciale për atë kohë.

Përveç që u përball me dhimbjen dhe dhunën, e mbijetuara që po rrëfen sonte historinë e saj në “Debat Plus”, u bë nënë e çdo ushtari dhe bijë e çdo të plagosuri.

Me zë të ngadalshëm e fjalë të rënduara nga emocionet, ajo kujton se aso kohe kujdesej për çdo nevojë të ushtarëve.

“Mbeta shtatzënë, i kisha dy muaj e tre javë qashtu. Majshim miell, bajshim miell për familjen, për refugjatët, janë kanë edhe disa ushtarë në shtëpinë tonë aty, në tonën jo në fakt në qat shpijën që ishim pozicionu. Sigurojshim bukën. Ua kom la çorapat, ua kom la të mbathurat në mbramje, ju kom bo bukë ka 4-5 herë në ditë. Edhe pastaj jemi shku me bajt miell”.

Por ajo që e përjetoi më rëndë ishte skena kur në një shtëpi të braktisur ku qëndronin, u detyrua të pastrojë të mbeturat e dikujt që kishte mbetur i vrarë nga një granatë.

“Na ishim në *** te vorret të pozicionuar në shtëpinë e ***, edhe vllaun e *** e patën vra me granatë dore. Unë vet me duart e mija e kom la gjakun e tij edhe copat mishit. Po njeri po u bojke i fortë”, rrëfen ajo momentin e rëndë.

Ajo kujton se në luftën për mbijetesë kërkonin për ushqim nga fshati në fshat.

Por pikërisht në një prej këtyre ditëve, vetëm pak metra pas ndarjes prej familjares hasi në policine serbe.

Nga familjarja u nda dhe vetëm 200 metra më pas hasi në ata për të cilët kishte dëgjuar shumë por përballë nuk i kishte pasur deri atëherë.

Ajo rrëfen momentin kur hasi në forcat serbe të veshura me uniforma policie.

“Para ftyrës edhe mbrapa ftyrës kom pa policë, ka pas të maskum e të pamaskum, po kujt i ka ra ndërmend me u merr me ta. Po armët, që të bëjnë përshtypje, gjuha serbe, një femër krejt zi oborri, para shpinde dhe prapa shpinde edhe ma kanë bo ‘Digji vamo’ (hajde këtu), se unë serbisht nuk di. Ia kom bo, e kom gabu rrugën. Edhe më kanë kap për momentin tu m’sulmu, fizikisht. Më goditshin, këto sheja të ballit i kom krejt prej armëve”, ka shpjeguar momentin e përballjes me policët serbë.

Pas dhunës fizike, që e kujton sa herë që del para pasqyrës, e mbijetuara u tërhoq zvarrë drejt një dhome ku do të përjetonte aktin më çnjerëzor të luftës.

“Me armë, më kanë shti me një dhomë. Vërtetë t’u hi e kom pa gjakun nëpër korridor, gjakun e kom pa. Më kanë shti, më kanë dhunu, tre-katër vetë tu m’sillë, më kanë zhvesh, jom kon me trenerka. Kom pas shaminë kështu ndër fyt, se më thojke nana si parandjenjë mos po të dhunojnë, po më kishte bo Zoti guri nuk kom ditë as me u tut as me u trembë prej dhimbjes të njerëzve, me hongër me pi. S’di, s’kom ditë me u frikësu deri kom has n’ta. Jom mundu mos me i lanë me më zhvesh. Kom pas do trenerka të gumës, të Gjermanisë ato pos me i preh se nuk çkyhen, tesha gumë, teshat e brendshme mi kanë çky. Kanë fillu tu m’goditë, tu m’zhveshë edhe kanë nis tu m’dhunu. Njoni më dhunojke tjetri dilke te dera përcjellke terrenin, të tjerët u nijshin atje në oborr. Më ka dhunu i pari tu m’sillë, më ka dhunu i dyti, u ardhë tjetri, ky më dhunojke ai i mshojke armë e dilke përjashtë. Edhe ky më mshojke me armë…”, vazhdon rrëfimin e mbijetuara e këtij akti barbar nga policët serb.

Megjithatë, nuk përfundoi vetëm me kaq. Për ta poshtëruar dhe lënduar deri në skaj, polici i pestë që e kishte dhunuar përdori edhe një shishe xhami.

“I nijsha unë krismat, a janë kanë UÇK-ja gati për me iu hi me iu ra, a për me u taku, a çka po di unë veç qaq janë dal rreptë apo janë dal shpejt sikur vetima, se iu ka ardh urdhëri t’u i bërtitë serbisht njëri-tjetrit hajde a ‘bërrzhi’ a qysh nifar fjale me ik. Me pantoll për këmbë u dal i fundit, një shishe të xhamit kanë tentu, edhe i ka bërtitë ky tjetri a dinë ma shpejt, se unë se kuptoj serbishten e as nuk di, veç janë dalë, dmth në fund ma kanë qit shishen edhe sot jom edhe e çkyme. Ma kanë, dmth në pjesët intime shishen e xhamit në fund ma kanë qit. Tani unë e kom pa veç që kanë dal. Unë e dekt se e dekt. Jom çu si zhag t’u u vesh”, ka përshkruar ajo momentet e fundit tronditëse.

Me largimin e policëve, ajo gjeti forcën që të ngrihet e të largohet nga ajo shtëpi e kur arriti aty, nuk i tregoi askujt.

“Po më thotë vjehrra, a je tranu, a t’kanë lanë ment ti je shtatëzane e ti po hin në ujë të ftohtë, thash jom lodhë, e jom rrëzu e jom vrae thash po ma don qashtu me hi. Krejt ujë shkojke po e ngrejke kjo a e dinë që osht si ujëmbledhës e në oborr shkojke gjaku. Ajo veç pak me u pas afru, e kish pa gjakun vade, shkojke me ujë. Hi kaculna ndër çeshme me kry e me krejt. Thotë ti a je tranu, thotë ti qysh po hin shtatzanë në ujë. Me i thanë se cka m’ka gjetë…shkoj dhe me thotë *** se çka u vonove, ajo që u nda. Thash – valla e humba rrugën edhe thash e tu ik e asi u çka ki kështu, thash jom rrëzu e jom sakatu thash”, vazhdon ajo tutje rrëfimin.

Sot e kësaj dite, fjetja me dritë fikur për të është e pamundur.

The post U dhunua nga policët serbë me shishe xhami, e mbijetuara e dhunës seksuale në luftë: Edhe sot i vuaj pasojat appeared first on Telegrafi.

(e plotësuar ) – Një tjetër e mbijetuar e dhunës seksuale po rrëfen sonte në ciklin e emisioneve “Heshtja që vret – Klithma e vërtetët e luftës” në Debat Plus, për tmerrin që përjetoi gjatë luftës në Kosovë.

Thotë se babai i jetonte në perëndim, derisa, rrëfen se si gëzoheshin kur flisnin apo vinte në Kosovë.

“Po përpara s’ka pasë telefona, jo, veç me letra, shkrujke, po, na i shkrujke me emër krejtve, të gjithëve, gëzohem ai, gëzohem ky, gëzohem ai, kur e marrshim atë letër krejt u rrokshim dojshim me hangër. Ai baba jem, ai baba jem, kështu qysh, si gjithë fëmijë, kënaqësi më e madhe nuk ka pasë para luftës, pas luftës ma jo”, thotë ajo.

Ajo rrëfen se si kishin harmoni dhe lumturi në familjen e tyre, por që gjithçka e prishi lufta.

“Po, tani lufta shkoi gjithçka, gjithçka ekstrem keq, ma luftë ma, ku ka luftë të paqë, po kjo e jona ka qenë e fëlliqët”.

E mbijetuara e dhunës seksuale po e shpalos rrëfimin tronditës për dhunimin që iu bë asaj gjatë kohës së luftës.

“Momenti i dhunimit katastrof ka qenë, vetëm një dhomë. Vetëm kanë qenë, vjehrrin e morën, vjehrrën e kishin çu tjetër kah. Po, dijke mirë njëri ka qenë i shëndoshë, veç tmerr, i zi, ai i zi që po lyhen a s’po di çka, s’mujshe me këqyrë ata se s’u vrejke t’u këqyrë se me shamia kanë qenë. Tre erdhën, në dhomë aty tre”, rrëfen ajo në ciklin e emisioneve “Heshtja që vret – Klithma e vërtetët e luftës” në Debat Plus.

Ajo tregon se si paramilitarët ia kishin shqyer rrobat me thikë, teksa kujton edhe atë çfarë i kishte thënë vjehrra pas dhunimit.

“Po, as që të kanë vet bile, ai me thikë, tmerr bre tmerr s’po muj as me, tmerr ka qenë bre, ajo ditë me t’u kujtu veç me thanë çelu dhe të hy brenda, nuk ki tjetër, s’di qysh përjetuam, s’di qysh erdhëm deri në këtë kohë, s’di qysh vazhdoj jeta, por po vazhdojka. Edhe mos të thotë kush jo prej së keqi, jo kështu, jo ashtu, çka kemi përjetu na, se një moshë kur nuk je bash e re i di tana këto sene, se me qenë ma i ri shkon, po mosha e pjekun, çuni i vogël, burri në burg, s’ish reni me folë me kërkënd, me ba bisedë me kërkënd, refugjatë s’kishim, vjehrrin e kishin marrë. Çka muj me ditë kur kanë dalë kanë ecë s**** u kryen ato dhunimet, ato punë, ato krejt, jam çu, mëzi kam gjetë diçka me vesh edhe vjehrrën e kam pa, tha ‘ah mbetëm pa burra edhe mbetëm pa fytyrë’ ”, rrëfen ajo.

E mbijetuara e dhunës seksuale thotë se më asnjëherë nuk e kishin diskutuar me vjehrrën për atë çka kishte ndodhur.

The post “Më dhunuan tre veta, vjehrra më tha ‘mbetëm pa burra dhe pa fytyrë'” – rrëfimi tronditës i të mbijetuarës së dhunës seksuale appeared first on Telegrafi.

Në ciklin e emisioneve “Heshtja që vret – Klithma e vërtetë e luftës”, një tjetër e mbijetuar e dhunës seksuale po rrëfen në Debat Plus, për tmerrin që përjetoi gjatë luftës në Kosovë.

Ajo thotë se ëndërronte të përfundonte shkollimin, porse kushtet e detyruan të mos e vazhdojë, por të punësohet menjëherë pas shkollës së mesme.

Panduri: Kishe ëndrra me vazhdu shkollimin?

E mbijetuara: Po ishte ëndërr, por mundësitë kanë qenë të vogla edhe u punësuam menjëherë, sepse kushtet e kërkonin ashtu.

Panduri: U punësove pas shkollës së mesme?

E mbijetuara: Po, po.

Por, ajo thotë se lufta ndryshoi gjithçka në jetën e saj dhe gjithë familjes, pasi e prishi harmoninë dhe atë lumturi që e kishin.

Panduri: Lufta ndryshoi gjithçka?

E mbijetuara: Komplet…

Panduri: Si e përjetove luftën, si ndodhi?

E mbijetuara: Si çdo njeri, por dikush ka diçka, disa sakrifica më të mëdha, dikush më të vogla. Ka qenë lufta e njëjtë për krejt, por për mua personalishrt ka ndryshuar qind për qind.

Ajo thotë se kanë qenë të rrethuar nga paramilitarë, çka bënte që të mos guxojnë as të dilnin nga shtëpitë, madje, dritarët i mbyllnin me çebe.

The post “Lufta ndryshoi gjithçka në jetën time, ëndërroja shkollimin” – rrëfen e mbijetuara e dhunës seksuale appeared first on Telegrafi.

Një e mbijetuar e dhunës seksuale gjatë luftës në Kosovë ka ndarë një rrëfim rrëqethës për përjetimin e saj nën terrorin e forcave serbe, duke treguar për dhunimin që e përjetoi brenda një xhamie në fshatin ku ishte strehuar bashkë me të afërmen e saj.

Rrëfimi u bë publik në ciklin e emisioneve dokumentare të Debat Plus, “Heshtja që vret – Klithma e vërtetë e luftës”, ku viktima, tashmë grua e mbijetuar, ndau emocionet dhe plagët që ende i mbart pas më shumë se dy dekadash.

“Kemi qenë me një grumbull njerëzish, na grumbulluan në një xhami, kishte shumë popullatë, ne nuk e kemi parë njëri-tjetrin. Qanin burra, gra, fëmijë. Ua merrnin burrat përpara, i ndanin gratë, fëmijët bërtisnin… ishin të rraskapitur, pa ngrënë, pa pirë, duke na çuar nga një vend në tjetrin. Në xhami ndodhi më e keqja, aty kam përjetuar dhunimin. Në mënyrë çnjerëzore. Vetëm një njeri pa ndjenja mund ta bëjë një gjë të tillë”, tha ajo, e tronditur.

Ajo tregoi se në atë kohë ishte vetëm 19 vjeç, kur një paramilitar serb e dhunoi seksualisht, ndërsa një tjetër ruante derën. Sipas saj, fytyrat e tyre ishin të ngjyrosura, gjë që e bënte të pamundur njohjen apo identifikimin e tyre.

“Ai është një përjetim që nuk mund të përshkruhet me fjalë. Çdo herë e gjykon veten, pse ndodhi, si ndodhi, çka do të ndodhte po të mos isha aty. Por kur ndodh, duhet të përballesh. Të zhveshin me thikë, nuk ke fuqi të mbrohesh. Je e pambrojtur. Po të isha e veshur si ushtare, ndoshta do të më vrisnin dhe familja do të më kujtonte si dëshmore, jo si…”, vazhdoi ajo mes emocioneve të rënda.

Rrëfimi i saj vjen në një kohë kur plagët e dhunës seksuale gjatë luftës vazhdojnë të mbesin të hapura për shumë gra dhe burra në Kosovë. Ajo kërkon drejtësi, kujtesë dhe njohje të dhimbjes që i është shkaktuar, duke thënë se heshtja vazhdon të jetë një formë e dytë e dhunës.

The post “Heshtja që vret”: E mbijetuara rrëfen dhunimin seksual nga forcat serbe në një xhami gjatë luftës në Kosovë appeared first on Telegrafi.

Atë kohë si 18 vjeçare, duke qenë se ishte krah i babait, mes lotësh ajo rrëfen se si kur shkoi në shtëpinë e saj për ta kërkuar të atin, të cilin ia kishin zënë paramilitarët serbë dhe e kishin lidhur me konop për karrigeje, u kap nga forcat serbe edhe ajo, ku përjetoi dhunimin në sy të babait.

E gjithë kjo, ajo tha se ndodhi në shtëpinë e familjarit të saj, të cilin, thotë se e ka sikurse axhën e saj.

“Jo, shtëpia…prej asaj shtëpie kemi kaluar në shtëpinë tjetër e axhës, mund ta quaj axhë se lidhjet familjare i kemi ashtu. E kishin lidhur babën për karrige, me konop. Baba i gjakosur ka qenë komplet. Pastaj me kanë marrë mua, me kanë zhvesh, me kanë lidhur. Afër babës, në prezencë të babës, veç me kujtohet një fjalë që i kanë thënë babës shikoje të dy do të jeni të vdekur. Se, baba bërtiste në pjesën tjetër dhe u mundojke së bashku me karrige. Ajo është pjesa më e ndjeshme që mund ta flas tash. Kanë qenë dy vetë, i treti i dehur me shishe në dorë dhe mua me ka humbur komplet vetëdija, nuk kam qenë më e vetëdijshme”, rrëfen ajo mes lotësh.

Teksa rrëfen tmerrin që përjetoi në prani të babait, ajo thotë se të gjitha rrobat i ishin shqyer me thika.

“Po, edhe këtu ma kanë futur thikën, por baba e kishte të pamundur të bëjë diçka për mua. Pastaj mua me ka rënë të fikët, nuk kam ditur asgjë, kam qenë e zhveshur, si u zgjidh baba nuk e kanë mbytur babën, si u zgjidh, si ka arritur të më mbështjell me batanije, nuk e di unë, veç e kam parë vetën në ****, në traktor, që më kishte dërguar baba dhe e kam parë vetën në *****. Deri në atë kohë e dëgjoja zërin e babës, por kam menduar se jam në ëndërr, duke më folur”, thotë ajo në një rrëfim në RTVDukagjini.

E mbijetuara e dhunës seksuale thekson se ishte babai i saj me butësinë e tij, afërsinë e tij, ajo, sot nuk do të ishte.

Madje, babai i kishte lënë një amanet, që ajo të mos dorëzohet, pavarësisht dhunës që përjetoi.

The post E mbijetuara e dhunës seksuale në Kosovë: Më dhunuan në prani të babës, s’mundi të bëjë asgjë appeared first on Telegrafi.

Një grua, e mbijetuar e dhunës seksuale gjatë luftës në Kosovë, ka rrëfyer publikisht përvojën e saj të rëndë, duke përballur me guxim traumën dhe pasojat e thella që i kanë ndjekur për vite me radhë.

Ajo ka treguar se ishte dhunuar seksualisht nga një fqinj serb, Dejan Rashiq, i cili asokohe kishte qenë pjesëtar i ushtrisë serbe. Sot, ajo thotë se do të donte ta kishte përballë vetëm për t’i treguar se dhuna e tij nuk e kishte thyer, por e kishte bërë më të fortë.

“Nëse e kisha pas përballë Dejan Rashiqin, i kisha thanë: a po m’sheh mirë tash? M’ke rrah, m’ke dhunu, m’ke malltretu, e sot jam gjallë. Jam gjallë dhe kam me qenë edhe më e fortë. Ku je ti tash? Ma mirë me t’i vra kush fëmijët e tu… Ishalla sa më shpejt hyn prapa grilave me i vuajt pasojat që na i ke shkaktu”, ka thënë ajo me lot në sy dhe zë të dridhur.

Rrëfimi i saj përshkruan skenat tmerruese të ndodhura para fëmijëve të saj, në një shtëpi pa kushte, ku përveç saj ndodheshin edhe fëmijët dhe vjehrra e paralizuar.

“Sa nuk muj me ia përshkru qysh ka ardh ai në shtëpi… para fëmijëve… s’e kam prit me malltretim në shtëpi, me një tub fëmijë, vjehrrën e paralizune, tmerr u kanë!”, rrëfen ajo në RTVDukagjini.

Edhe pse kanë kaluar vite, ajo thekson se drejtësia ende mungon, dhe se ajo vazhdon të presë që shteti të veprojë.

“Nëse del ai prapa grilave, mu m’doket sikur kam lind edhe njëherë”, tha ajo, duke bërë thirrje për ndëshkimin e kriminelëve të luftës.

Në fund, ajo falënderoi Qendrën për Rehabilitimin e Krimeve të Luftës (QRKMT) për mbështetjen shumëvjeçare dhe u dërgoi një mesazh të gjitha viktimave të dhunës seksuale që ende hezitojnë të flasin:

“Ju lutem, ngritni zërin. Flisni me dikë. Ka shoqata që merren me këtë çështje, ka shtet. Mos e mbani mllefin përbrenda, se sëmundja ju ha. Nxirreni dhimbjen jashtë, shëroni veten – se ndryshe nuk mundeni me jetu.”

Rrëfimi i saj është një ndër dhjetëra të tjerë të përfshirë në ciklin e rrëfimeve të të mbijetuarve të dhunës seksuale, që po shpalosin të vërtetën përballë harresës dhe padrejtësisë.

The post “Nëse e kisha pas përballë dhunuesin Dejan Rashiq…”, rrëfen e mbijetuara e dhunës seksuale gjatë luftës appeared first on Telegrafi.

E mbijetuara e dhunës seksuale gjatë luftës ka rrëfyer vështirësitë që akti barbar i kryer nga forcat serbe, i shkaktoi brenda familjes.

Ajo ka bërë të ditur se dy vjet pas dhunimit është martuar. Në fillim, sipas saj, partneri e kishte mirëkuptuar për atë që i kishte ndodhur, por ky qëndrim i tij nuk zgjati shumë.

Problemet, ajo thotë se filluan një vit pas martesës, të cilat kishin çuar deri në ndarje.

“Ai nuk është në Kosovë. Një herë më ka thirrë, se ai ka një femër tjetër, e ka marrë, e ka pasur sa ka qenë në Kosovë, por tash a është me të a jo se di. Një herë më ka thirrë, në momentin që kthehem, më ka thënë ti r*** veç lëshoje Kosovën, kështu me ka thënë”, ka vazhduar ajo rrëfimin.

Pas këtyre telasheve, e mbijetuara e dhunës kishte adresë të parë familjen e saj. Por nga frika prej stigmës, edhe atje u përball me një kërkesë, të cilën e kishte respektuar.

“Iu tregova prindërve pastaj, por thoshin hajt hesht mos ta dinë vëllezërit, mos ta dinë këta tjerët, hesht, hesht, sikur prind, por kot kishte qenë kjo”, përshkruan ajo situatën e vështirë në të cilën ka kaluar.

Fëmijët e saj nuk janë në dijeni për tmerrin nëpër të cilin ka kaluar nëna e tyre, por ajo ka frikë që nëse ata e kuptojnë, mund të sillen sikurse babai i tyre.

The post “Burri në fillim më mirëkuptoi, por pas martesës lindën problemet” – rrëfimi tronditës i të mbijetuarës së dhunës seksuale appeared first on Telegrafi.

Një tjetër histori dhunimi seksual në kohën e luftës në Kosovë po transmetohet në serinë e emisioneve “Heshtja që vret – Klithma e vërtetë e luftës” në Debat Plus.

E mbijetuara e këtij krimi lufte ka rrëfyer se si u mor me dhunë nga forcat serbe derisa bashkë me babanë po e dërgonte nënën e saj te mjeku.

“Ishim së bashku me familje, me një shtëpi dhe ishin edhe disa vetë të tjerë dhe me një mëngjes u keqësua gjendja e nënës, dhe e morëm me babën dhe e dërguam të mjeku. Duke e dërguar të mjeku me tha baba të vishem me tesha, u vesha unë si djalë dhe duke e dërguar të mjeku na ndaluan policia dhe aty me hetuan mua që jam vajzë dhe me morën nga ta”, rrëfen ajo tmerrin fillestar.

Prindërit kishin provuar ta shpëtonin nga duart e tre policëve serbë, por nuk ia kishin dalë.

Ajo ka treguar se policët e maskuar serbë e kishin dërguar në një shtëpi, pas rreth 20 minuta ecjeje në këmbë.

E mbijetuara kishte menduar se ata do ta vrisnin, pa e ditur se po e priste një përjetim i tmerrshëm.

“Më dërguan në dhomë dhe filluan të tre të mi hiqnin rrobat. Njëherë erdhi njëri më dhunoi, pastaj tjetri, të tre rend edhe me kanë lënë aty shtritë, deri ka ardhur babai dhe nënën me kanë marrë. Ndoshta edhe ata janë kanë në tjetrën dhomë apo ku e di unë, se s’kanë treguar kurrë, sepse e kanë pasur dhimbjen time”, vazhdon rrëfimin gruaja e mbijetuar.

Në atë dhomë, ajo kishte qëndruar për rreth tri orë, derisa aty kishin ardhur babai dhe nëna e saj për ta marrë mes lotësh.

Në bisedën e parë me prindërit pas këtij trajtimi çnjerëzor që kishte përjetuar, e mbijetuara ishte përballur me një kërkesë të tyre – që për atë që i ndodhi të mos fliste me askënd.

“Unë rrija vetëm në një dhomë gjithë, nëna rrinte thuajse gjithë me mua. Babai vinte, më përkëdhelnin, ledhatonin, unë qaja, qaja, qaja”, vazhdon tutje rrëfimin e rëndë.

The post “Më dhunuan me rend tre policët serbë” – e mbijetuara e dhunës seksuale rrëfen tmerrin gjatë luftës appeared first on Telegrafi.

Në kuadër të serisë “Heshtja që vret – Klithma e vërtetë e luftës”, një grua që ka përjetuar këtë tmerr, ndau historinë e saj për herë të parë publikisht.

Ajo tregoi se, pas dhunimit nga forcat serbe, ishte kthyer në familje pa i treguar askujt për atë që kishte ndodhur.

“Kur u ktheva, të gjithë më pyetën çfarë kam. U thashë vetëm që më kanë rrahur, kurgjë tjetër. Nuk dola më nga shtëpia deri më 13 qershor, kur jemi kthyer”, rrëfen ajo.

Ngjarja e rëndë që e kishte përjetuar, ndikoi thellësisht në jetën e saj. Ajo nuk kishte dëshiruar të krijonte familje dhe shmangte me vetëdije çdo lidhje apo mundësi për martesë.

“Sa herë më vinte mundësia për martesë, bëja gjeste të qëllimshme që të mos lidhesha me askënd”, tregoi ajo.

Megjithatë, në një fazë më të vonshme të jetës, ajo u martua dhe solli në jetë një djalë. Por, pas një kohe humbi bashkëshortin.

“Sot jetoj si një nënë shumë e lumtur me djalin tim”, rrëfen me emocione të përziera e mbijetuara.

Ajo tha se traumat e luftës nuk janë larguar asnjëherë. Disa netë i përjeton si ëndrra të këqija, e shpesh ndien dhimbje fizike në duar, si pasojë e dhunës së përjetuar.

“Njëri nga ata më mbante të shtypur me çizme. Dy ishin gjithsej. Njërin prej tyre, kriminelin, e kujtoj ende”, thotë ajo.

Kur gazetari Panduri e pyet nëse i kujtohet fytyra e Goranit, njërit prej dhunuesve, ajo përgjigjet shkurt: “Po”, raporton RTVDukagjini.

The post “Më kanë përdhunuar… e nuk i thashë askujt”: Ende e mbaj mend fytyrën e Goranit appeared first on Telegrafi.

Me gjithë sfidat e mëdha e jetën e vështirë pas ndarjes me burrin e parë, kur ishte ende pa i mbushur 18 vjet, e mbijetuara e dhunës seksuale tregon që e vazhdoi jetën.

“U martova me të, pyetje nuk më ka bë kurrë, nuk kam mujtë kurrë me i thënë, sot e atë ditë as nuk muj, i kam fëmijët, po nuk mundem kurrë, mërzitem ka shumë herë që mërzitem… Fëmijët i kam, por jeta po vazhdojke, por kur t’i rikujtoj, edhe kujtimet çdoherë i kam në zemër, i kam në kokë”, tregon ajo derisa shton se nuk e ka marr asnjëherë guximin që t’ia tregoj të vërteten bashkëshortit të saj, që po ashtu ka përjetuar dhunë e maltretime nga forcat serbe.

As fëmijëve, shton se nuk iu ka treguar sepse nuk e kanë moshën e duhur.

“Ka me ardh ndoshta koha, them o Zot më forcon edhe ma jep një shpresë e durim njëherë në jetë me çel zemrën me familjen e ngushtë”, rrëfen ajo për dëshirën që e ka tani.

Lexo po ashtu “Më mirë me qenë unë e vdekur në ato momente…”, rrëfimi tronditës i të mbijetuarës së dhunës seksuale

Megjithëkëtë, rrëfen se kishte arritur që kunatës së saj t’i tregoj gjithë historinë e dhimbshme për shkak se ajo e kishte dalluar meqenëse edhe vet kunata ishte e mbijetuar e dhunës seksuale nga forcat serbe në luftën në Kosovë.

“Po, i thashë nëse e ka shkru Zoti me jetu dojmë me jetu, nëse e ka shkru me vdekë, thashë së bashku, por i thashë zemrën tënde e timen t’i lëmë me një vend. Edhe hapi i parë ka qenë që e kam shpalosë zemrën me të, kunatën”, tregon ajo.

Kështu, ajo u njoh edhe me organizatën “******************”, që tash i ndihmon të gjithë të mbijetuarit e dhunës seksuale.

“Shumë, më lehtë, zemra ime e din, për disa gjëra, për stresin, ngarkesën e mërzinë se kur kam ra në gjumë me flejtë çdo herë jam çu me atë tremën që kam pasë çka kam afër, gjithmonë tu m’u rikujtu jeta ime krejt, por ma të lehtë e kam pasë kur e kam shpalos zemrën që kam folë e i kam shprehë këto fjalë”, përfundon ajo rrëfimin teksa ka edhe një lutje pasi falënderon “Debat Plusin” për mundësinë.

“Faleminderit shumë, dhe i lus krejt femrat e gratë që e kanë gjendjen si unë, i lus ta çelin zemrën!”, ka thënë ajo.

The post Rrëfime tronditëse, Zot më jep forcë ta çeli zemrën me familjen e ngushtë appeared first on Telegrafi.

Në episodin e parë të ciklit të ri të emisionit “Debat Plus”, para publikut vjen një rrëfim rrëqethës e tronditës nga një i mbijetuar i luftës në Kosovë.

Kjo dëshmi nuk është vetëm për të dokumentuar krimet e kryera, por për të thyer heshtjen që për vite kishte rënduar mbi barrën e përjetimit dhe dhunës.

Emisioni nisi me një reflektim mbi jetën e para luftës e të mbijetuarit të dhunës seksuale nga forcat serbe – një jetë modeste në një fshat malor, e mbushur me vështirësi, punë si arsimtar dhe përpjekje për një jetë të dinjitetshme.

Por, ngjarjet që ndodhin në vitin 1998-1999 shënuan pikën e kthesës.

Ishte periudha kur ai për herë të parë dëgjoi për Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës e cila po luftonte forcat serbe, pikërisht atëherë frika, dhuna dhe persekutimi hynë në mënyrë brutale në jetën e tij dhe të familjes së tij.

Rrëfimi i tij përfshin ndarjen nga gruaja dhe fëmijët, djegien e fshatit, depërtimin me dhunë, rrahjet, poshtërimin dhe aktet e dhunës seksuale ndaj tij.

“Tmerr çka s’ta merr mendja hiq. E filloi lufta edhe neve si zakonisht, e kemi pas punktin e policisë dy kilometra prej fshatit tonë edhe gjithë kemi qenë me frikë, hyjshin policia vazhdimisht, çdo dy ditë, na gjithë kemi fjetë në mal, më së zori e kanë pas fëmija edhe gratë, se prapë na iknim por fëmija e gratë e kanë pas zor, se ka pas herë që me ka dy ditë s’kemi hangër bukë… Ujë pijshim se gjenim përrockave, e me hangër ka ndodhë dy ditë s’kemi hangër”, ka rrëfyer ai.

“… me maska vinin, dy ofansiva kanë hy në fshat tonë. Ofansiven e parë s’kanë mujt s’kanë mujt me më za, ndërsa, në ofansiven e dytë me kanë za dhe na kanë mbledhë në fshat aty, kemi qenë 480 vetë, kurr s’e harroj atë 480 vetë edhe na kanë mbleshë një arë edhe e kanë djegë tërë fshatin…Po, po krejt, edhe gra e fëmijë i kanë marrë i kanë qu për *******, neve burrave na kanë mbledhë në një arë edhe, se e dinin disa gjuhën, unë s’e kam ditë gjuhën serbe, thamë, çka bahet me neve, thanë, me juve po ju pret masakra e ******** se dy ditë kanë hy në ************ e kanë kry masakrën, tani kanë hy në fshatin tonë”, ka rrëfyer ai..

Në këtë rrëfim rrëqethës, i mbijetuari tregon se si u kap nga forcat serbe, bashkë me 480 burra të tjerë nga fshati dhe zona përreth, dhe u dërgua në drejtim të ************, me tanke para e mbrapa, të shtyrë e të rrahur brutalisht.

“Po pas masakrës së **********në ora 4 u kry ofansiva, ata qysh thoshin, edhe u mblidhen të shkolla në fshat aty që janë mbledh ushtria, policia krejt me maska, të ngjyrosur, edhe tha, u kry ofansiva, tha me sukses edhe këta krejt me i marrë e me i qu në ***********…. edhe kah jemi shku rrugës në fshatin **********, **********”, ka thënë ai.

Dy herë ai përjetoi dhunë seksuale nga policë serbë – njëri prej tyre e urinoi mbi trupin e tij të përgjakur dhe të rrëzuar në dysheme.

“… edhe veç ma ka ba me gisht hajde, edhe na kanë qu e kemi shkarku zhavorin e kena maru si punkt edhe me kanë marr mu me kanë shti mrena në shpi të ******** edhe me kanë dhunu.…Jo, unë kam qenë një dhomë vetëm edhe krejt ata gjashtë kanë qenë, i kanë qu tjetër vend…Krejt të maskum, edhe më ka ra të fikt, unë s’kam ditë kurgja hiq, kur më ka dal çpia(më ka ardhë vetëdija), më urinonte, një polic, kur kqyri krejt gjak isha kanë….edhe më ka rrokë grykë automati në shpinë, bile i kam shenjat në shpinë edhe më ka thanë serbisht hyn në kolonë”, ka rrëfyer ai.

Përmes zërit të tij të thyer por të vendosur, dëshmitari solli një kujtesë të gjallë për tmerret që ndodhën në luftën e fundit në Kosovë.

Ky rrëfim nuk është vetëm dokument i së shkuarës, por një thirrje për drejtësi dhe një kujtim i gjallë për brezat e sotëm e të ardhshëm që të mos harrojnë. Kjo është vetëm një nga shumë dëshmitë që emisioni “Debat Plus” do të sjellë në ciklin e tij të ri, i cili synon të ndriçojë të vërtetat e pathëna të luftës përmes zërave të atyre që mbijetuan.

The post Një zë që thyen heshtjen – rrëfimi i një të mbijetuari të dhunës seksuale gjatë luftës në Kosovë appeared first on Telegrafi.

Presidenti i Iranit, Masud Pezeshkian, ka njoftuar përfundimin e asaj që e cilësoi si “luftë 12-ditore të imponuar” nga Izraeli.

Në një mesazh drejtuar kombit iranian, i publikuar nga agjencia zyrtare e lajmeve IRNA, Pezeshkian shprehu bindjen se ky kapitull i dhunshëm tashmë është mbyllur.

Ai nuk dha detaje për marrëveshje të mundshme, por theksoi se vendimi për t’i dhënë fund përplasjes vjen në emër të stabilitetit dhe mbrojtjes së sovranitetit iranian.

“Sot, pas rezistencës heroike të kombit tonë të madh, i cili po shkruan historinë me vendosmërinë e tij, ne jemi dëshmitarë të vendosjes së një armëpushimi dhe përfundimit të kësaj lufte 12-ditore, të imponuar nga aventurizmi dhe provokimet e Izraelit”, shkroi Pezeshkian.

The post Iran-Izrael, Pezeshkian shpall fundin e konfliktit: Lufta 12-ditore e diktuar nga aventurizmi i Tel Avivit, ka marrë fund appeared first on Albeu.com.

Fatura rekord për shpenzimet ushtarake të Izraelit në luftërat e tij po bëhet gjithnjë e më e paqëndrueshme. Disa media kanë filluar të numërojnë financat e Netanyahut, duke u pyetur se sa gjatë Tel Avivi mund t’i rezistojë ofensivës së tij kundër Teheranit.

Konflikti me Hamasin në Gaza deri më tani ka kushtuar më shumë se 67 miliardë dollarë, ndërsa përplasja me Iranin po i kushton 735 milionë dollarë në ditë, shkruan The Economic Times. Gazeta indiane në gjuhën angleze e grupit Times citon faqen ekonomike izraelite Calcalist, sipas së cilës kufiri prej 67 miliardë dollarësh është tejkaluar tashmë deri në fund të vitit 2024.

Një shifër e cituar edhe nga Reuters dhe The Guardian. Kjo shifër përfshin shpenzimet direkte për luftime, mbështetjen për popullsinë civile dhe humbjet në të ardhurat shtetërore. Por ende nuk i pasqyron plotësisht dëmet indirekte, siç janë humbja e produktivitetit dhe tronditjet e zinxhirit të furnizimit. Tani, me hapjen e një fronti të ri kundër Iranit, shpenzimet e mbrojtjes po përshpejtohen në mënyrë dramatike.

Një raport i Ynet News citoi Gjeneral Brigade (në pension) Re’em Aminach, një ish-këshilltar financiar i shefit të shtabit të IDF-së, të thoshte se vetëm 48 orët e para të operacioneve kushtuan 1.45 miliardë dollarë. Ritmi nuk është ngadalësuar. Izraeli tani shpenzon rreth 725 milionë dollarë në ditë për operacione të drejtpërdrejta ushtarake.

Vetëm karburanti dhe armatimet për avionët i kushtojnë vendit rreth 300 milionë dollarë në ditë. Përveç luftimeve, rekrutimi masiv i rezervistëve po zvogëlon produktivitetin civil, me humbje prej dhjetëra milionë dollarësh në ditë. Economic Times vëren gjithashtu se buxheti i Ministrisë së Mbrojtjes është pothuajse dyfishuar në vetëm dy vjet dhe tani thith pothuajse 7 përqind të PBB-së së Izraelit, i dyti në nivel global vetëm pas Ukrainës.

Ekspertët paralajmërojnë se edhe një ndërprerje e shpejtë e armiqësive nuk do ta fshijë dëmin fiskal të shkaktuar tashmë: shërbimet publike, veçanërisht shëndetësia dhe arsimi, rrezikojnë të penalizohen. Së fundmi, me një limit deficiti prej 4.9% të PBB-së, ekuivalent me 27.6 miliardë dollarë, buxheti i Izraelit është tashmë nën një presion të madh, ndërsa Ministria e Financave ka rishikuar parashikimin e saj të rritjes së PBB-së për vitin 2025 nga 4.3% në 3.6%.

Wall Street Journal, nga ana e saj, beson se kostot e luftës me Iranin mund të kufizojnë aftësinë e Izraelit për të përballuar një konflikt të zgjatur: sipas një vlerësimi nga Instituti Aaron për Politika Ekonomike në Universitetin Reichman në Izrael, një muaj luftimesh do të digjte rreth 12 miliardë dollarë. Kostoja më e madhe e vetme ka të bëjë me interceptorët e nevojshëm për të rrëzuar raketat iraniane që vijnë, të cilat vetëm mund të kushtojnë nga dhjetëra milionë deri në 200 milionë dollarë në ditë.

Municionet dhe avionët gjithashtu kontribuojnë në numrin e viktimave, si dhe dëmet e paprecedentë në ndërtesa. “Faktori kryesor që do të përcaktojë vërtet koston e luftës është kohëzgjatja e saj”, tha për WSJ Karnit Flug, një ish-guvernator i Bankës së Izraelit dhe tani një bashkëpunëtor i lartë në Institutin e Demokracisë së Izraelit në Jerusalem. Flug beson se ekonomia izraelite mund të përballojë një fushatë të shkurtër: “Nëse zgjat një javë, kjo është një gjë; nëse zgjat dy javë ose një muaj, kjo është një histori tjetër.”/ La Stampa

The post Shifra rekord, Izraeli shpenzon rreth 735 milionë dollarë në ditë për luftën appeared first on Lapsi.al.