“Shumë të sëmurë dhe shumë të lodhur” – disa rrëfime për realitetin e urisë ekstreme për më të prekshmit e Gazës
Në rrugët e mbipopulluara dhe të shpërndara me rrënoja të Qytetit të Gazës, nuk pati shumë të befasuar nga njoftimi se ekspertët e mbështetur nga OKB-ja besonin se skenat e dëshpërimit tani mund të përshkruheshin zyrtarisht si uri ekstreme.
“Kjo është diçka që e kemi thënë për muaj të tërë tani, dhe e kemi parë këtë dhe e kemi jetuar dhe vuajtur. Ndihemi shumë të pafuqishëm dhe shumë të sëmurë dhe shumë të lodhur”, ka thënë Amjad Shawa, drejtori i Rrjetit të OJQ-ve Palestineze, i cili ka qenë në Qytetin e Gazës gjatë gjithë luftës 22-mujore.
Të premten, IPC, një organizatë e njohur globalisht që klasifikon ashpërsinë e pasigurisë ushqimore dhe kequshqyerjes, zbuloi se tre pragje kyçe për një shpallje urie ekstreme ishin përmbushur në qendrën dikur të zhurmshme tregtare dhe administrative.
Vetëm katër “uri ekstreme” janë shpallur nga IPC që kur u krijua në vitin 2004, më së fundmi në Sudan vitin e kaluar.
“Kjo uri ekstreme është tërësisht e shkaktuar nga njeriu, mund të ndalet dhe të përmbyset”, tha raporti.
Ai paralajmëroi për një rritje eksponenciale të vdekjeve nëse “nuk zbatohet një armëpushim … dhe furnizimet thelbësore ushqimore dhe shërbimet bazë … nuk rivendosen menjëherë”.
Më të prekshmit midis palestinezëve që jetojnë tani në Qytetin e Gazës, që mendohet të jenë midis 500,000 dhe 800,000 njerëzve, janë më të rrezikuar veçanërisht të moshuarit, të rinjtë, të sëmurët ose të izoluarit socialë, thanë zyrtarët e ndihmës.
“Nuk kam asgjë për të gatuar dhe nuk kam para për të blerë dru zjarri për gatim. Hamë pak ushqim në mëngjes për të shuar urinë tonë dhe pak më shumë natën. Ha vetëm pak za’atar [përzierje erëzash], djathë ose vetëm kripë me bukë, pa perime, asgjë të gatuar”, thotë Sabah Antaiz, 55 vjeçe, e cila u zhvendos nga lagjja Tuffah në qytetin lindor të Gazës nga ofensivat e fundit izraelite.
Dhe Antaiz vuan nga hipertensioni, diabeti dhe një problem me zemrën.
Burri i saj, 60 vjeç, është shumë i sëmurë dhe nuk mund të punojë ose të mbledhë ushqim.
“Nuk na ka mbetur askush, askush që të më mbështesë apo të na sjellë ushqim. Humba rreth 10 anëtarë të familjes sime në një sulm ajror në lagjen Tuffah: babanë, nënën, nipërit dhe mbesat, fëmijët e vëllezërve dhe motrave të mia”, tha Antaiz.
Siç vë në pah shkrimi i The Guardian, përcjell Telegrafi, a utoritetet izraelite e shtrënguan bllokadën ekzistuese të Gazës në fillim të konfliktit në tetor 2023 dhe vendosën një ndalim të plotë dy-mujor të furnizimeve në mars dhe prill.
Më shumë sheqer ka arritur në Gaza në javët e fundit, megjithëse vetëm një pjesë e vogël e asaj që nevojitet, thonë agjencitë e ndihmës.
Megjithatë, çmimi i sheqerit ka shkuar nga rreth 100 dollarë për një kilogram në rreth 7 dollarë, por shumë gjëra të tjera mbeten shumë të shtrenjta për 90% të njerëzve që nuk kanë të ardhura.
Domatet kushtojnë 30 dollarë për kilogram.
Edhe Ibtisam Saleh, 50 vjeçe, e cila jeton në një tendë në Qytetin e Gazës pasi është zhvendosur 20 herë, tha se nuk kishte ushqim dhe asnjë burim të ardhurash.
“Ajo që kemi tani vjen vetëm nga ndihma. Para luftës, merrja 100 dollarë çdo muaj nga ambasada e Katarit sepse isha i divorcuar dhe kisha një djalë. Por që kur filloi lufta, nuk kemi marrë asgjë”, tha Saleh.
Saleh ha një vakt në ditë, zakonisht thjerrëza, megjithëse më herët këtë javë një fqinj i dha asaj një qese të vogël me oriz.
“Nuk kam forcë të qëndroj në radhë duke pritur për të marrë pjesën time [të ndonjë ndihme ushqimore]. Një herë më ra të fikët ndërsa prisja. Dielli ishte shumë i nxehtë dhe unë jam me hipertension. Për shkak të vapës, më ra tensioni i gjakut dhe humba ndjenjat”, tha Saleh.
Së bashku me të sëmurët dhe të moshuarit, ka edhe nga ata që janë të varfër.
Kështu, pas pothuajse dy vitesh zhvendosjeje dhe privimi, pak në Qytetin e Gazës kanë rezerva ushqimore ose financiare.
“Kjo është një popullsi që është zhveshur nga çdo rezistencë… Ata nuk kanë absolutisht asgjë. Nuk ka asnjë kufi sigurie…”, ka thënë një zyrtar i ndihmës së OKB-së me mbikëqyrje të operacioneve në të gjithë Gazën.
Ekzistojnë shqetësime të thella për pjesën më veriore të Gazës, ku mijëra njerëz ende jetojnë midis rrënojave në kushtet më të këqija humanitare kudo në territorin e goditur, megjithëse të dhënat nuk ishin të mjaftueshme që IPC të jepte një gjykim mbi kategorinë e krizës.
Ndërkohë në Qytetin e Gazës, familjet flenë në rrugë të hapura pa strehë ose mblidhen në apartamente të mbushura me njerëz dhe të dëmtuara ose kampe me tenda ku mizat, mushkonjat dhe sëmundjet infektive janë të shumta.
Mbeturinat grumbullohen kudo dhe tymi mbytës nga djegia e plastikës në zjarre shkakton kollë kronike.
Në javët e fundit, temperaturat janë rritur ndjeshëm.
Riham Kraiem, 35 vjeçe, jeton në një tendë në Qytetin e Gazës me burrin e saj të papunë dhe 10 fëmijët e tyre të moshës midis dy dhe 18 vjeç.
Ata u detyruan të largoheshin nga shtëpia e tyre në Beit Hanoun, një qytet verior tani i rrafshuar, tre muaj më parë.
Një sulm ushtarak izraelit pranë shkollës ku po strehoheshin fillimisht i shtyu ata të shkonin në Qytetin e Gazës.
“Gjatë tre muajve të fundit, nuk kemi marrë asnjë para ose ndihmë. Nuk kemi më para për të blerë asgjë, edhe pse çmimet kanë rënë”, tha Kraiem. “Fëmijët e mi kërkojnë shumë gjëra… Ata duan që unë t’u bëj ëmbëlsira, por unë nuk mundem sepse nuk kemi para. Hamë vetëm dy vakte në ditë, një në mëngjes dhe një në mbrëmje. Këtë mëngjes, gatova një kanaçe me thjerrëza dhe i hëngrëm. Në mbrëmje, zakonisht hamë djathë me bukë dhe ndonjëherë vetëm bukë”.
Kraiem tha se nuk kishte më furnizime ushqimore.
“Kemi lënë disa në shtëpinë tonë kur ikëm dhe shtëpia u shkatërrua”, ka rrëfyer ajo.
“Dje, djali im shkoi të kërkonte ndihmë dhe mori një kilogram makarona dhe një kanaçe me salcë domatesh. Ia dha një i ri që e kishte marrë nga një pikë shpërndarjeje ushqimesh. Ai u kthye duke ndjerë sikur po fluturonte nga lumturia”.
Izraeli ka hedhur poshtë gjetjet e raportit të IPC-së, duke thënë se nuk ka uri ekstreme në Gaza dhe se gjetjet bazoheshin në “gënjeshtra të Hamasit të pastruara përmes organizatave me interesa të ngushta”. /Telegrafi/
The post “Shumë të sëmurë dhe shumë të lodhur” – disa rrëfime për realitetin e urisë ekstreme për më të prekshmit e Gazës appeared first on Telegrafi.