TIRANĂ, 1 korrik /ATSH/ Kreu i kishĂ«s ortodokse tĂ« GjirokastrĂ«s, u pĂ«rcoll me nderime nĂ« banesĂ«n e fundit. Ceremonia u drejtua nga Kryepeshkopi i KishĂ«s Ortodokse Autoqefale tĂ« ShqipĂ«risĂ«, Fortlumturia e Tij Joan, i shoqĂ«ruar nga klerikĂ« tĂ« ardhur nga mitropoli tĂ« ndryshme tĂ« vendit dhe nga jashtĂ« kufijve, pĂ«rfshirĂ« GreqinĂ« dhe Malin e Zi.
Kryepeshkopi i Kishës Ortodokse të Shqipërisë, Imzot Joani, solli në vëmendje jetën dhe veprën e Hirësisë së Tij, që për 19 vite udhëhoqi Mitropolinë e Gjirokastrës.
Në fjalimin e tij, Fortlumturia tij Joani foli me përulësi për rrugëtimin shpirtëror të Mitropolitit Dhimitri, për sakrificat, përkushtimin dhe rolin e tij në rindërtimin e Kishës pas rënies së komunizmit.
Fjalimi i plotë i Kryepeshkopit të Tiranës, Durrësit dhe gjithë Shqipërisë, Fortlumturisë së Tij, Imzot Joanit
Jemi mbledhur sot me hidhĂ«rim tĂ« thellĂ«, pĂ«r tĂ« pĂ«rcjellĂ« vĂ«llain dhe bashkĂ«meshtarin tonĂ«, HirĂ«sinĂ« e Tij, Mitropolitin e GjirokastrĂ«s, Imz. Dhimitrin. MĂ« 28 tĂ« muajit, nĂ« prag tĂ« festĂ«s sĂ« Apostujve tĂ« ShenjtĂ«, Zoti e thirri pranĂ« Vetes kĂ«tĂ« shĂ«rbĂ«tor tĂ« Tijin, i cili, sipas shembullit tĂ« Apostujve, ia kushtoi gjithĂ« jetĂ«n shĂ«r-bimit tĂ« Ungjillit. Ndjenja tĂ« pĂ«rziera na pushtojnĂ« nĂ« atmosferĂ«n e festĂ«s sĂ« Apostujve tĂ« ShenjtĂ«. Kemi pikĂ«llim dhe vajtojmĂ«, por shpresa e mesazhit tĂ« Ngjalljes, qĂ« predikuan Apostujt e Krishtit dhe vazhdon tĂ«Â predikohet pandĂ«rprerĂ«Â nga Kisha, nuk na lejon tĂ«Â mbytemi nĂ«Â detin e hidhĂ«rimit. Sepse â siç na mĂ«son ShĂ«n Pavli â edhe nĂ«se rrojmĂ«, pĂ«r Zotin rrojmĂ«; edhe nĂ«se vdesim, pĂ«r Zotin vdesim. Edhe nĂ«se rrojmĂ« pra edhe nĂ«se vdesim, tĂ« Zotit jemi (Rom 14:8).
VĂ«llai ynĂ«, Mitropoliti DhimitĂ«r, lindi nĂ« Serez tĂ« GreqisĂ« nĂ« shtator tĂ« vitit 1940. Qysh nĂ« moshĂ« tĂ« re dĂ«gjoi thirrjen e Zotit dhe iu bind asaj. Studioi nĂ« Fakultetin Teologjik tĂ« Universitetit âAristoteliâ tĂ« Selanikut, ku mori njĂ« formim tĂ« mirĂ« teologjik, qĂ« do ta shoqĂ«ronte gjatĂ« gjithĂ« jetĂ«s. Por zemra e tij nuk kĂ«rkonte vetĂ«m arritje akademike, por kryesisht pĂ«rsosmĂ«rinĂ« shpirtĂ«rore dhe asketike.
Në vitin 1974, në moshën 34-vjeçare, hyri në Manastirin e Shenjtë të Shën Ekaterinës së Sinait, ku u qeth murg. Më 1988 u dorëzua Hierodhjakon dhe Hieromonak. Në këtë kështjellë historike dhe shumë të njohur të Orthodhoksisë, nën hijen e malit ku Perëndia i foli Moisiut, Hirësi Dhimitri përjetoi misterin e shkretëtirës dhe të heshtjes. Punoi me përkushtim në fushën e paleografisë dhe të sistematizimit të dorëshkrimeve të çmuara të manastirit. Përvoja në Sina e formoi thellësisht personalitetin e tij. Mësoi vlerën e heshtjes, të bindjes dhe të përulësisë. Kultivoi jetën e thellë të brendshme që më vonë do të bëhej burim force për punën e tij të vështirë baritore, sepse, siç thotë Shën Joan Gojarti: Janë më të shumta stuhitë që trazojnë shpirtin e priftit, sesa valët që godasin detin.
Në gusht të vitit 1991, kur Ekzarku Patriarkal, Episkopi i Andrusës, Imzot Anastasi mbërriti në Shqipëri për të marrë përsipër veprën titanike të rindërtimit të Kishës së shkatërruar, Hieromonaku Dhimitër, me zellin e tij të madh apostolik ishte ndër të parët që iu përgjigj thirrjes së tij. La Manastirin e dashur të Sinait dhe erdhi të shërbente atje ku Kisha kishte nevojë. Ai e ndjeu këtë thellësisht, pasi nga Metoqi i Manastirit të Shenjtë të Sinait në Janinë, ku shërbente, informohej për të gjitha vështirësitë e popullit të Shqipërisë.
Shqipëria e vitit 1991 ishte një vend që sapo po dilte nga errësira e regjimit ateist. Kisha ishte plotësisht e shkatërruar. Në këtë peizazh shkretimi, Kryepiskopi Anastas dhe bashkëpunëtorët e tij u thirrën të bënin të pamundurën njerëzore, por të mundshmen për dash-rinë e Perëndisë: të ringjallnin nga gërmadhat Kishën tonë.
Vetë zgjedhja e tij nga Kryepiskopi Anastas përbën në vetvete provë të dhuntive dhe vlerës së të ndjerit. Kryepiskopi Anastas nuk i zgjidhte bashkëpunëtorët e tij rastësisht; kërkonte njerëz që ndërthurnin pjekurinë shpirtërore me mençurinë baritore, formimin teologjik me përulësinë, zellin me durimin. Pikërisht këto dhunti njohu te Atë Dhimitri, dhe për këtë më 11 nëntor 2006, Sinodi i Shenjtë i Kishës Ortodokse Autoqefale të Shqipërisë, anëtar i të cilit ishte tashmë edhe folësi, pas miratimit të Statutit nga Asambleja e Përgjithshme Kleriko-Laike, e zgjodhi atë Mitropolit të Gjirokastrës. Dorëzimi i tij u bë më 16 nëntor në Kishën e Ungjillëzimit të Hyjlindëses në Tiranë, dhe fronëzimi i tij më 26 nëntor në Kishën e Shenjtë të Krye-engjëjve në Gjirokastër.
Si Mitropolit, Dhimitri zhvilloi një veprimtari baritore të shumanshme për nëntëmbëdhjetë vjet. Shën Joan Gojarti shkruan: Prifti duhet të sillet ndaj grigjës së tij, pikërisht ashtu siç do të sillej një baba ndaj fëmijëve të tij të vegjël. Këtë dashuri atërore e mishëroi Mitropoliti Dhimitër. Njëkohësisht funksionoi si faktor stabilizues. Me dallimin e tij dhe dashurinë e tij arriti të bashkojë grigjën, të ndërtojë ura mbi ndasitë, të sjellë paqe atje ku kishte përçarje.
Kujdes tĂ« veçantĂ« tregoi pĂ«r tĂ« rinjtĂ«: studentĂ«t e Liceut Kishtar âKryqi i Ămuarâ, si dhe tĂ« konviktit pĂ«r vajzat nĂ« Bularat dhe shkollat e MitropolisĂ«, tĂ« cilat pĂ«rbĂ«jnĂ« shembull institucionesh arsimore.
Ishte i sjellshëm me të gjithë, i paktë në fjalë, por thelbësor, i qëndrueshëm në parimet e tij, por plot mirëkuptim për dobësitë njerëzore. Kujtoj vëllanë Dhimitër, frymën e respektit dhe bashkëpunimit që patëm gjithmonë dhe që e vulosi me praninë e tij sakrifikuese në zgjedhjen e Kryepiskopit të ri të Shqipërisë para pak muajsh. Ndërsa shëndeti i tij ishte tronditur, nuk ngurroi të udhëtonte për në Tiranë për zgjedhjen dhe të qëndronte në këmbë për orë të tëra në Liturgji, duke treguar në këtë mënyrë respektin për Sinodin, dashurinë e madhe për Kishën dhe ndjenjën e përgjegjësisë për të ardhmen dhe unitetin e saj.
Nuk do tâi harroj fjalĂ«t e fundit, tĂ« Kryepiskopit Anastas, kur, si pĂ«rfaqĂ«si nga Sinodi i ShenjtĂ«, e vizituam nĂ« spitalin âHygeiaâ tĂ« TiranĂ«s: Jini tĂ« bashkuar dhe ruani unitetin me çdo sakrificĂ«, duke na i pĂ«rsĂ«ritur disa herĂ« kĂ«to fjalĂ«. MĂ« lejoni qĂ«Â kĂ«tĂ« mesazh uniteti, qĂ« na theksoi Kryepiskopi Anastas atĂ« ditĂ«, tâua pĂ«rcjell edhe gjithĂ« ju vĂ«llezĂ«rve tĂ« MitropolisĂ« sĂ« GjirokastrĂ«s. Jam i sigurt, se brenda kĂ«tij uniteti nĂ« Krishtin, hierarkĂ«t e lumtur tĂ« Sinodit tonĂ« qĂ« janĂ« larguar prej nesh dhe vazhdojnĂ« tĂ« luten pĂ«r ne, tĂ« ndĂ«rmjetĂ«sojnĂ« te Krishti me guxim pĂ«r grigjĂ«n e KishĂ«s sĂ« tyre tĂ« dashur, sĂ« cilĂ«s ia kushtuan jetĂ«n. KĂ«tij uniteti do tĂ« pĂ«rpiqem ti shĂ«rbej edhe unĂ« si Kryepiskop, me hirin e PerĂ«ndisĂ«.
Vëllezër dhe motra,
Pikëllimi i ndarjes është i rëndë, por shpresa e Ngjalljes e kthen pikëllimin në gëzim. Sepse e dimë se vdekja nuk është fundi, por fillimi i jetës së vërtetë sipas premtimit të Zotit dhe Perëndisë tonë Jisu Krishtit.
Kisha e ShqipĂ«risĂ« do tĂ« tĂ« kujtojĂ« gjithmonĂ« me mirĂ«njohje. Gjirokastra do tĂ« tĂ« mbajĂ« nĂ« zemĂ«r si bariun e saj tĂ« dashur dhe ne do tâi qĂ«ndrojmĂ«Â pranĂ«Â me dashuri dhe pĂ«rkujdesje grigjĂ«s suaj tĂ« bekuar, tĂ«Â cilĂ«n e drejtuat pĂ«r 19 vjet.
I përjetshëm qoftë kujtimi yt, o vëllai ynë i lumtur dhe i paharruar! Amin.
Nga shërbesa e Varrimit të Mitropolitit të ndjerë të Gjirokastrës, Hirësisë së Tij, Dhimitrit
/e.i//a.f/
The post Imzot Joani, flalim në ceremoninë e lamtumirës për Mitropolitin e Gjirokastrës appeared first on Agjencia Telegrafike Shqiptare.
Login
