Organizata ndërkombëtare Human Rights Watch (HRW) ka kritikuar planet e Mbretërisë së Bashkuar (MB) dhe Bashkimit Evropian (BE) për të përdorur vendet e Ballkanit si pika tranziti për kthimin e emigrantëve.

Sipas HRW, qeveria britanike ka marrë në konsideratë shtete si Bosnjë-Hercegovina, Serbia dhe Shqipëria për ngritjen e qendrave të kthimit, ku do të dërgohen para riatdhesimit azilkërkues nga vende të treta kërkesat e të cilëve janë refuzuar.

Ky plan, sipas organizatës, sjell në mendje rastin e kampit të Gjadrit në Shqipëri, që fillimisht ishte menduar si strehë për emigrantët e paligjshëm të ndalur në Mesdhe, por më pas u shndërrua në qendër për riatdhesimin e të dëbuarve pa dokumente.

“Në vend që Ballkani të trajtohet si magazinë për emigrantët, BE dhe MB mund të luajnë rol të rëndësishëm në mbështetjen e zhvillimit të sistemeve funksionale të azilit dhe kornizave më të mira për mbrojtjen e të drejtave të emigrantëve,” tha HRW në një deklaratë të hënën.

Megjithëse Shqipëria është përmendur si “kandidate e mundshme për ofertën britanike”, më 15 maj, në një konferencë me homologun britanik Keir Starmer në Tiranë, kryeministri Edi Rama, e përjashtoi këtë mundësi duke theksuar:

“Marrëveshja me Italinë është e vetme, e ndërtuar mbi një raport të veçantë realiteti gjeografik dhe nuk mund të shërbejë si model për të tjerët.”

Ndërkohë, është raportuar se Kosova mund të jetë një opsion që po shqyrtohet nga MB. Presidentja, Vjosa Osmani, është shprehur e hapur për bisedime. Kujtojmë se në vitin 2021, Kosova nënshkroi një marrëveshje me Danimarkën për të pranuar 300 të burgosur të huaj, por ajo ende nuk është vënë në zbatim.

HRW paralajmëron se ndalimi i zgjatur i emigrantëve pa mbrojtje të përshtatshme i ekspozon ata ndaj shkeljeve të të drejtave të njeriut.

“Ky është një rrezik i madh për të drejtat e emigrantëve,” tha Hugh Williamson, drejtor për Evropën dhe Azinë Qendrore në HRW.

Komisioni Evropian gjithashtu ka propozuar ngritjen e qendrave të kthimit në vende jashtë BE-së, të cilat do të pranonin emigrantët të cilëve u është refuzuar qëndrimi, duke i dërguar në vende “të sigurta” për shqyrtimin e kërkesave të tyre për azil.

Në prill 2025, përfaqësues të HRW kaluan dy javë në Bosnje duke shqyrtuar kushtet në qendrat e pritjes. Ndërsa autoritetet lokale deklaruan se kushtet ishin të mira, organizata e ndihmës juridike “Vaša Prava” raportoi ankesa për kufizime të rënda mbi aktivitetet dhe kohën jashtë.

Shkeljet e të drejtave të njeriut në kampet e Ballkanit janë një problem i përsëritur. Amnesty International ka reaguar shpesh kundër shkeljeve në kampin e Gjadrit në Shqipëri, duke e quajtur atë një “eksperiment mizor” dhe “një njollë për qeverinë italiane”.

The post Human Rights Watch: “Ballkani nuk është magazinë për emigrantët” appeared first on Citizens.al.

Mediat italiane kanë zbardhur një vendim të Gjykatës së Lartë në vendin fqinj në lidhje me marrëveshjen mes dy vendeve për menaxhimin e emigrantëve. Në vendimin e saj gjykata nxjerr në pah çështje të shumta kritike të marrëveshjes duke shpjeguar se “ka dyshime të shumta në lidhje me përputhshmërinë e saj me Kushtetutën dhe me të drejtën ndërkombëtare, duke u ndalur konkretisht në marrëdhënien midis Protokollit dhe ligjit të BE-së”.

Ndër të tjera Gjykatës e Lartë italiane nxjerr në pah shkelje të shumta të mundshme të të drejtave kushtetuese, nga e drejta për shëndet deri te e drejta për mbrojtje. “Marrëveshja nuk arrin të identifikojë saktësisht kategorinë e njerëzve të cilëve u referohet dhe duke u kufizuar në identifikimin e tyre si ‘migrantë’ gjeneron një pabarazi të përgjithshme trajtimi midis të huajve që do të sillen në Itali dhe ‘migrantëve’ që do të transferohen në Shqipëri” – shkruan Gjykata e Lartë.

Sipas Gjykatës, marrëveshja bëhet pengesë për të drejtën e azilit për shkak të mungesës së “disiplinës analitike të aspekteve procedurale”. Indikacione që do të ishin të nevojshme për të neutralizuar “boshllëkun ligjor që rrjedh nga ekstraterritorialiteti, duke siguruar që migrantët e çuar në vendet shqiptare të kenë garanci të barabarta krahasuar me migrantët në territorin italian” – thuhet në vendim.

Gjykata e lartë italiane nënvizon se sipas protokollit Itali – Shqipëri “ndalimi nuk parashikohet më si mjeti i fundit, siç parashikohet nga legjislacioni evropian”, por përbën “alternativën e vetme të treguar nga ligjvënësi, në shkelje të garancive për mbrojtjen e lirisë personale”.

Një tjetër çështje kritike “është identifikuar pamundësia materiale, në rastin e ndalimit jashtë vendit, të lirimit të individit, pasi efektet e ndalimit kanë pushuar. Sipas Protokollit, i huaji nuk mund të lirohet në Shqipëri dhe duhet të kthehet në Itali, me pasojë që, duke marrë parasysh kohët teknike të nevojshme për transferimin me anije ose nga ajri, duket shumë e mundshme që i huaji të mbahet akoma në kamp për disa orë, nëse jo edhe disa ditë”.

Gjykata thekson se marrëveshja ka probleme edhe në të drejtat e mbrojtjes së emigrantëve. Protokolli mund të shkaktojë dëme serioze në të drejtën e shëndetit të migrantëve duke pasur parasysh se niveli i kujdesit shëndetësor shqiptar nuk është i krahasueshëm me atë italian. ©LAPSI.al

The post Gjykata e lartë italiane: Marrëveshja Rama – Meloni bie ndesh me Kushtetutën appeared first on Lapsi.al.

Një anije e rojës bregdetare italiane solli të enjten 15 emigrantë të rinj në Shëngjin. Grupi i përbërë nga emigrantë me vendime dëbimi kryesisht nga Afrika e Veriut dhe Azia u përcoll në kampin e Gjadrit. ku do të qëndrojnë deri në deportim. Kjo është hera e katërt që emigrantë të dëbuar nga Italia mbërrijnë […]

The post Italia sjell 15 emigrantë të tjerë në Gjadër për të pritur dëbimin appeared first on Reporter.al.

Një anije me 15 emigrantë nga Italia është ankoruar pasditen e sotme në portin e Shëngjinit. Anija mbërriti në port rreth orës 18:00 dhe pas procedurave në qendrën pritëse që zgjatën rreth 2 orë e 30 minuta emigrantët u transferuan në kampin e Gjadrit.

Emigrantët u sollën me mjetin lundrues “Gurdia Costera”. Ky është kontingjenti i katërt i emigrantëve që mbërrijnë në Shqipëri, në bazë të dekretit të ri të qeverisë “Meloni” për sjelljen në Gjadër të emigrantëve të cilëve u është refuzuar azili në shtetin fqinj. Aktualisht në kampin e Gjadrit janë rreth 30 emigrantë të dëbuar. 

Italia është pajtuar t’i mirëpresë emigrantët që fitojnë azilin, ndërsa atyre që nuk u pranohen kërkesat për azil, dëbohen drejtpërdrejt nga Shqipëria. /LAPSI.al

The post Mbërrijnë në kampin e Gjadrit 15 emigrantë të tjerë nga Italia appeared first on Lapsi.al.

Vetëlëndime, protesta, tentativa vetëvrasjeje. Të paktën 45 episode që kur qendra filloi të funksiononte. Duke kryqëzuar disa të dhëna, mund të vlerësohet se Qendra në Gjadër të Shqipërisë ka pritur rreth 80 persona në muajt e fundit. Por të dhënat zyrtare nuk ekzistojnë dhe as parlamentarët nuk mund t’i kenë ato.

Ka një detaj të përsëritur në dëshmitë e atyre që kanë vizituar qendrën e riatdhesimit në Gjadër në Shqipëri, pyetja “Çfarë dite është sot?” Më pas vjen pyetja “Çfarë ore është?”. Pyetje që bëhen nga njerëzit e ndaluar aty, të cilëve u është hequr dimensioni i kohës sapo kalojnë pragun e qendrës së ndërtuar nga qeveria “Meloni”. Asnjë orë dore, asnjë celular, ka televizorë, por nuk funksionojnë. Duhet të imagjinoni një strukturë të madhe, fantazmë, të heshtur, ku jehona e hapave dhe ku, pikërisht, humbja e vetëdijes për realitetin, për kalimin e kohës, për atë që ndodh jashtë bëhen instrumente të asgjësimit.

Mjedisi është i rregullt, i pastër, aseptik, një lloj distopie ku paraburgimi nuk i ngjan më atij të burgjeve italiane të rrënuara dhe të ndyra apo atij të CPR-ve të shpërndara në të gjithë Italinë, me seksione të nxira nga tymi i zjarreve të ndezura nga flakët e dyshekëve në shenjë proteste ose dëshpërimi.

CPR-ja e Shqipërisë është krejt e re. Dhe, në fakt, duhet të imagjinohet, sepse si çdo institucion i plotë, është larg nga vëmendja e publikut. Parlamentarët dhe eurodeputetët italianë që vendosin ta ushtrojnë të drejtën e tyre për ta vizituar atë janë sigurisht një bezdi për institucionin, gjë që shpesh i bën ata të presin me orë të tëra para se të lejojnë hyrjen.
Claudio Stefanazzi dhe Debora Serracchiani, deputetë të Partisë Demokratike, vizituan CPR-në e Gjadrit në javët e fundit. Nga aeroporti i Tiranës duhet rreth 1 orë me makinë për të arritur atje. 55 kilometra përgjatë një rruge që gjarpëron midis një kreshte shkëmbore dhe lumit Drin. Objekti është 22 kilometra larg bregdetit.

Ky kompleks i izoluar u ndërtua në emër të qeverisë italiane, me një shpenzim të madh të fondeve publike, mbi 65 milionë euro vetëm për punime ndërtimi dhe një parashikim të përgjithshëm të shpenzimeve midis 610 dhe 653 milionë euro deri në vitin 2028 për të mbajtur migrantët e parregullt me qëllim, teorikisht, riatdhesimin e tyre në vendin e tyre të origjinës.

Por a është vërtet kështu? Pyetja do të ishte retorike nëse CPR-ja shqiptare do të përmbushte funksionin që i atribuon emri i saj, dhe në vend të kësaj, shpjegon Debora Serracchiani, “njerëzit e ndaluar vijnë nga vende të ndryshme, por duket se të vetmet riatdhesime të mundshme për momentin janë në Tunizi. Të tjerët janë të bllokuar atje, dhe ne nuk e dimë se çfarë do të ndodhë me ta, sepse nuk ka marrëveshje me vendet e tyre që lejojnë riatdhesimin. Pra, cili është qëllimi?”. Pyetja e Serracchiani pasohet në mënyrë të pashmangshme nga një tjetër. Nga çfarë përbëhet koha e ndalimit, e justifikuar nga mungesa e një lejeje qëndrimi të vlefshme?

Le t’i marrim gjërat me radhë. Pasi arrin në Qendrën e Kujdesit Shëndetësor (CPR) në Shqipëri pa e ditur, merreni zakonisht natën nga një prej CPR-ve në tokën italiane dhe transferoheni përtej kufirit, pa asnjë paralajmërim apo shpjegim. Ju bëheni i vetëdijshëm se ku ndodheni vetëm pasi të keni arritur në destinacionin tuaj. Keni të drejtë për një telefonatë 10-minutëshe në ditë, nga një linjë e vetme fikse në institucion, për të kontaktuar avokatin tuaj në Itali. Nëse ai nuk përgjigjet, thirrja humbet. Prej andej, ditët fillojnë të kalojnë pa qenë ju të vetëdijshëm për këtë.

Realiteti i CPR-së bazohet, pra, në abuzimin sistematik të barnave psikotrope, të përdorura si anestetikë. Nëse situata në burgjet dhe CPR-të italiane është serioze, në atë shqiptar është edhe më keq.

“Ekziston një administratë që unë do ta quaja ‘à la carte’. Mjeku vjen dhe të pyet se sa pika dëshiron. A ndihesh nervoz? Ja ku janë 10 pika më shumë se ato të përshkruara. Janë të bombarduar”, – thotë Claudio Stefanazzi, i cili vizitoi qendrën në një ditë me shi.
Personat e ndaluar nuk kishin dalë nga qelitë e tyre për dy ditë sepse moti i keq i pengonte të shkonin në oborr, një hapësirë e ngushtë e mbuluar nga një rrjetë metalike që vepron si tapë. Në një skenar të tillë, nuk mungojnë ngjarjet kritike: vetëlëndimi, protestat, tentativat për vetëvrasje. Dosja që i gjurmon ato shënon 45 episode që kur qendra filloi të funksionojë. Duke kryqëzuar disa të dhëna, mund të vlerësojmë se Qendra e Shqipërisë ka pritur rreth 80 persona në muajt e fundit. Por kjo nuk është një shifër zyrtare: numrat e saktë nuk iu dhanë as parlamentarëve që i kërkuan, duke nxitur atë aurë të paqartësisë që rrethon të gjithë operacionin, produkt i propagandës së qeverisë “Meloni”.

Gjatë vizitës së tij, Serracchiani pa një protestë. Një burrë shkatërroi dritaret e qelisë së tij duke kërkuar të transferohej. Parlamentarët dhe bashkëpunëtorët që i shoqëruan ata gjatë vizitës intervistuan disa nga të paraburgosurit dhe mblodhën historitë e tyre. Njëri prej tyre i kishte mbijetuar tentativës së dytë për vetëvrasje. Ai flet vetëm arabisht. Nëna e tij, e moshuar dhe e sëmurë, jeton në Paris. Ai lundroi nga Algjeria me qëllim që ta takonte atë.

Pasi mbërriti në Sardenjë, u dërgua nëpër disa qendra njëra pas tjetrës derisa përfundoi në Shqipëri. Nuk dihet se çfarë logjike ndjekin transferimet e vazhdueshme të këtyre njerëzve. Pas këtij eksodi të detyruar dhe poshtërues, burri kërkon të riatdhesohet në Algjeri, por paradoksalisht kjo nuk është e mundur. Ndërkohë askush nuk e di se sa zgjat dhe çfarë kuptimi ka kjo “ndërkohë” ndaj ai mbetet atje dhe tenton vetëvrasje.

Një tjetër i paraburgosur po kthehet në Itali sepse në Shqipëri gjendja e tij shëndetësore dukej e papajtueshme me paraburgimin. Ai është qartësisht i varur nga ilaçet psikotrope dhe tregon shenja të qarta të shqetësimit psikiatrik, rezultat i një jete të shënuar nga dhuna: një jetim, i rritur nga një mik i babait të tij që e keqtrajtoi, ai u torturua në Libi dhe mban shenjat e të shtënave me armë në trup.

Ai punoi një vit e gjysmë në Tripoli për të paguar udhëtimin e tij në Evropë. Gjatë kalimit, varka u fundos: pati 75 vdekje. Pasi mbërriti në Itali, ai u dënua për krime të vogla dhe vuajti 9 muaj në një burg të Toskanës. Me të dalë nga burgu, ai u dërgua në Qendrën e Torinos, pastaj në atë në Brindisi, pastaj përsëri në Torino, me transferime që zgjasnin deri në 48 orë. Në Libi ai ishte prekur nga tuberkulozi; ai rezultoi pozitiv për HIV, por kurrë nuk pati qasje në kujdes të specializuar. Diagnoza zyrtare erdhi vetëm në Shqipëri, duke ngritur gjithashtu një çështje të sigurisë shëndetësore për veten e tij, për të paraburgosurit e tjerë dhe për stafin.

“Është një pamje e dështimit të këtij objekti në veçanti dhe të këtij sistemi në përgjithësi”, – thotë Serracchiani. Një sistem që bazohet në kriminalizimin e imigracionit dhe që tashmë ofron strukturën e përshtatshme për ta sanksionuar atë përfundimisht: burgu brenda objektit – i bërë nga beton i armuar – i destinuar të strehojë deri në 20 të paraburgosur që kanë kryer krime brenda qendrës. Ky objekt paraburgimi mbikëqyret tashmë nga 16 oficerë policie burgu, të koordinuar nga një drejtor dhe të mbështetur nga një oficer ligjor dhe një psikolog.

Qelitë janë përfunduar dhe zyrat administrative janë gjithashtu funksionale: frigoriferi ishte ndezur gjatë vizitës, një shenjë se plani është përfunduar. Menaxhimi i institutit i është besuar personelit italian. Drejtori vjen nga burgu i San Vittore dhe agjentët dhe operatorët rrotullohen në turne disamujore para se të kthehen në Itali.

Ky rregullim strukturor duket se konfirmon qëllimin për ta bërë CPR-në të evoluojë në një vend paraburgimi të përhershëm dhe ndëshkues, përtej funksionit të tij formal administrativ, të shpërfillur që nga fillimi. Mosngrënia, moskthimi në qeli, refuzimi i dhunës: do të jetë “Shteti” që i ushtron ato, duke e shpallur çdo akt mbrojtjeje të dinjitetit të dikujt të paligjshëm. ©Marrë nga Domani.it, përshtati në shqip LAPSI.al

The post Reportazhi në Gjadër/ Burgu i Melonit ku askush nuk e di çfarë dite është appeared first on Lapsi.al.

Gazeta e njohur italiane “Avvenire” ka bërë një analizë mbi atë që po ndodh me emigrantët. Ajo është mjaft kritike mbi mënyrën se si po e trajton këtë çështje qeveria “Meloni”. Shkrimi që lapsi.al e sjell më poshtë të plotë bën një lexim të shifrave duke ngritur pikëpyetjet: “Çfarë ndodhi me mijërat që duhej të çoheshin në Gjadër? Nuk pati asnjë efekt pengues dhe njerëzit ende po ikin nga vendet tyre të sigurta”.

Numrat nuk janë opinione. Por disa opinione përpiqen të përdorin numrat. Ministri i Brendshëm Matteo Piantedosi pretendoi riatdhesimin e 30 emigrantëve nga CPR e Gjadrit në Shqipëri dhe transferimin në qendër të 30 të tjerëve nga Italia. Ndërkohë, faqja e internetit e ministrisë tregon numrin e emigrantëve që zbarkuan këtë vit në brigjet italiane, në Lampedusa mbi të gjitha, por edhe në Pozzallo, Siracusa, Roccella Ionica, Crotone dhe në jug të Sardenjës.

Sa?

23 943 persona krahasuar me 21 784 në vitin 2024 në të njëjtën periudhë. 2 159 më shumë. Këta janë ata që, sipas planit të qeverisë, duhej të kapeshin në ujërat ndërkombëtare, për t’u transportuar më pas në qendrat në Shqipëri. Atje duhej të strehoheshin rreth 1 mijë njerëz, por në fund vetëm disa dhjetëra mbërritën, të gjithë u transferuan në Itali pas vendimeve të gjyqësorit.

Një dështim i pamohueshëm. Por edhe më shumë efekti i lavdëruar pengues që projekti shqiptar duhej të kishte, duke reduktuar largimet e emigrantëve nga vendet e tyre. Në vend të kësaj, mbërritjet u rritën me 10% krahasuar me vitin 2024. Sigurisht, vitin e kaluar zbarkimet u përgjysmuan krahasuar me vitin 2023, një vit vërtet bum, por nëse lexojmë vitet e mëparshme, kuptojmë se edhe viti 2025 po bëhet një vit rekord.

Në vitin 2022, migrantët e zbarkuar deri më 31 maj ishin 19 481, në vitin 2021 edhe më pak 14 692 dhe 5 119 në vitin 2020 dhe madje 1 561 në vitin 2019.

Pastaj gjejmë 13 430 migrantë të zbarkuar në vitin 2018 dhe vetëm në dy vitet e mëparshme numra të tjerë rekord: 60 228 në vitin 2017 (58 258 nga Libia) dhe 47 883 në vitin 2016. Numra të tjerë, por edhe periudha të ndryshme gjeopolitike. Por numrat nuk janë të mjaftueshëm për të shpjeguar.

Sepse pas numrave ka njerëz, jetë, udhëtime, vuajtje. Konsiderata e parë ka të bëjë me vendin e nisjes së anijeve. Në muajt e fundit, pothuajse të gjitha janë nisur nga bregu libian i Tripolitanisë dhe së fundmi edhe nga Cyrenaica, një territor i qeverisur nga gjenerali Khalifa Haftar, i mbështetur nga rusët.

Ardhjet e fundit ishin dje në Kalabri dhe ditët e mëparshme edhe në Greqi. Largimet nga Tunizia pothuajse janë zhdukur. Nëse u shtojmë atyre që kanë zbarkuar pothuajse 10 000 të kapur dhe të sjellë përsëri në Libi, një situatë tensionesh të forta në atë vend del qartë, për ata që duan të shohin.

Si gjithmonë, menaxhimi i trafikimit të migrantëve është një simptomë ose një armë presioni, në duart e milicive, fraksioneve politike dhe aleatëve të huaj. Disa ditë më parë, Ministria e Jashtme italiane duhej të evakuonte urgjentisht disa punonjës të ambasadës në Tripoli në Tunizi pas një sulmi të armatosur në hotelin ku po qëndronin.

Lajmi, i publikuar nga korrespondentja e Rai News 24, Angela Caponnetto, nuk ka pasur komente zyrtare. Libia nuk përmendet, as numri rekord i zbarkimeve. Dhe gjithashtu kush po zbarkon. Midis 10 kombësive kryesore të raportuara në faqen e internetit të Ministrisë së Brendshme, gjejmë vetëm 3 vende të ashtuquajtura “të sigurta”, ato që supozohej të përfundonin në Shqipëri dhe më pas të dëboheshin.

Bangladeshi, i cili ka qenë në krye të listës së migrantëve të zbarkuar për muaj të tërë (7 835), Egjipti, në vendin e tretë (2 458) dhe Algjeria në vendin e dhjetë (452). Tunizianët janë pothuajse të zhdukur me vetëm 301 persona.

Mungojnë sirianët, afganët, irakianët dhe iranianët, vende që nuk janë të sigurta, por që po ndiejnë efektet e rënies së largimeve nga Turqia. Në vend të kësaj, rishfaqen eritreanët (në vendin e dytë me 3 662) dhe etiopianët (në të pestin me 1 234), një shenjë e qartë e një rikthimi të tensionit në ato vende, gjë që po shtyn mijëra njerëz të ikin. Por as për këtë nuk flitet, përveç kur këto kombësi shfaqen në listat e të mbyturve në anije të mbytura që nuk arrijnë kurrë në breg. ©LAPSI.al

The post “Avvenire”: Më shumë emigrantë, qendrat në Shqipëri dështim appeared first on Lapsi.al.

Vetëvrasja e një emigranti maroken në një burg në Itali, pas më shumë se një muaj qëndrim në kampin e Gjadrit në Lezhë, ka shkaktuar reagime të forta nga organizatat dhe aktivistët për të drejtat e njeriut.

Të prekur nga ky rast, aktivistë shqiptarë dhe të huaj u mblodhën përpara ambienteve të kampit në Gjadër të dielën, ku zhvilluan homazhe për të ndjerin dhe një protestë simbolike për të denoncuar kushtet çnjerëzore, në të cilat sipas tyre mbahen emigrantët.

Aktivistët kërkuan hetim të pavarur për rastin e 42-vjeçarit Hamid Badoui, ndërsa denoncuan raste të tjera incidentesh që po ndodhin çdo ditë brenda kësaj strukture.

LEXO EDHE: Vetëvritet në Itali marokeni: Burgu është më i mirë se kampi në Gjadër!

“Drejtësi për Hamidin” dhe “Liri për emigrantët” ishin disa nga parullat, ndërkohë që tufa me lule u vendosën në hyrje të kampit.

Kristina Millona, aktiviste për të drejtat e njeriut, deklaroi se qendra të tilla prodhojnë vetëm dëshpërim.

“Hamidi ishte një prej djemve fatkeqë të shoqëruar forcërisht drejt këtyre kampeve, në Gjadër. I burgosur dhe liruar pas një muji e tre ditëve, ai u rikthye në Itali, por liria nuk zgjati shumë. I mbyllur përsëri pas hekurave dhe nga frika se mos e rikthenin në Gjadër, Hamidi i dha fund jetës tragjikisht,” tha Millona, duke e krahasuar kampin e Gjadrit me burgun famëkeq të Guantanamos.

LEXO EDHE: Amnesty International: Modeli “Meloni” i kampit të Gjadrit sjell vuajtje dhe vdekje

Kampi i Gjadrit u ndërtua nga qeveria italiane pas një marrëveshjeje me kryeministrin Rama dhe po shërben aktualisht për izolimin e emigrantëve të cilëve u është refuzuar e drejta për azil dhe që rrezikojnë të kthehen në vendin e tyre të origjinës.

Vetëvrasja e 42-vjeçarit maroken ka risjellë në vëmendje shqetësimet e shprehura më herët nga organizatat ndërkombëtare mbi menaxhimin e refugjatëve në Shqipëri.

“Raportet flasin për 40 incidente në muajin e parë brenda Gjadrit. Ne kërkojmë urgjentisht ndërprerjen e transfertave drejt Shqipërisë, lirimin e të gjithë emigrantëve në Gjadër dhe një hetim të pavarur për përgjegjësitë institucionale,” deklaroi Millona gjatë protestës.

Misioni i kësaj qendre është zgjeruar. Ajo po shërben edhe si qendër për emigrantët të cilëve u është refuzuar kërkesa për azil dhe që pritet të deportohen në vendet e tyre të origjinës. /Reporter.al

The post “Drejtësi për Hamidin”/ Aktivistët protestojnë kundër kampit të Gjadrit appeared first on Lapsi.al.

Vetëvrasja e një emigranti maroken në një burg në Itali, pas më shumë se një muaj qëndrim në kampin e Gjadrit në Lezhë, ka shkaktuar reagime të forta nga organizatat dhe aktivistët për të drejtat e njeriut. Të prekur nga ky rast, aktivistë shqiptarë dhe të huaj u mblodhën përpara ambienteve të kampit në Gjadër […]

The post “Drejtësi për Hamidin”: Aktivistët protestojnë kundër kampit të Gjadrit appeared first on Reporter.al.

Gjykata e Lartë e Kasacionit në Itali i ka referuar Gjykatës së Drejtësisë së Bashkimit Evropian dy raste që lidhen me përdorimin e qendrave të emigrantëve në Shqipëri, për të sqaruar nëse funksionimi i tyre është në përputhje me të drejtën evropiane.

Lajmi u raportua të premten nga e përditshmja italiane Il Manifesto.

Fillimisht, qeveria italiane kishte planifikuar që përpunimi i emigrantëve të bëhej në një nga qendrat e ngritura në Shqipëri, në bazë të një marrëveshjeje të re dhe mjaft të debatueshme me autoritetet shqiptare.

Megjithatë, autoritetet italiane kanë filluar ta përdorin qendrën në Gjadër si një strukturë të tipit CPR (Qendër për Riatdhesim), me synimin për të anashkaluar pengesat ligjore që hasen në Itali për ndalimin dhe përpunimin e emigrantëve.

Por, sipas Il Manifesto, Gjykata e Lartë italiane ka ngritur pikëpyetje serioze nëse qendra në Gjadër mund të përdoret ligjërisht si një CPR.

Rastet e referuara në Gjykatën e BE-së lidhen me dy ankesa të Ministrisë së Brendshme italiane kundër një vendimi të Gjykatës së Romës, e cila kishte refuzuar të miratonte ndalimin e dy personave në qendrën e Gjadrit – një emigrant dhe një azilkërkues që kishte paraqitur kërkesë për mbrojtje ndërkombëtare gjatë kohës së ndalimit.

Gjykata e Romës kishte vendosur që ndalimet ishin të paligjshme, duke e përmbysur një vendim të mëparshëm ku qendra e Gjadrit ishte barazuar me qendrat CPR brenda territorit italian.

LEXONI GJITHASHTU:

• Deputetja italiane ngre alarmin për Gjadrin: Ka pasur 35 tentativa vetëvrasje
• Meloni nuk tërhiqet, niset drejt Gjadrit anija e marinës italiane me 40 emigrantë

The post Kampi i Gjadrit, Gjykata e Lartë në Itali i drejtohet Gjykatës së Drejtësisë së BE appeared first on Euronews Albania.

Vetëvrasja e marokenit 42-vjeçar Hamid Badoui në një burg të Torinos pasi kishte qëndruar rreth 1 muaj në kampin e Gjadrit në Shqiëpri ka shkaktuar polemika të shumta në vendin fqinj. Ai i kishte deklaruar avokatit të tij se kishte frikë se do ta rikthenin në Gjadër duke shtuar: “Më mirë në burg sesa në Shëngjin”.

Opozita italiane ka qenë e ashpër me rastin duke shënjestuar qeverinë “Meloni” për kushtet çnjerëzore të trajtimit të emigrantëve në Gjadër. Ka reaguar ashpër edhe Amnesty International Italia që në një deklaratë të saj thekson se “Modeli Meloni sjell vuajtje dhe vdekje”.

LEXO EDHE: Vetëvritet në Itali marokeni: Burgu është më i mirë se kampi në Gjadër!

“Modeli i Shqipërisë” – i promovuar nga qeveria italiane si një mjet inovativ për menaxhimin e migracionit – e përkeqëson më tej këtë logjikë. Struktura ekstraterritoriale, izolim gjeografik, akses i vështirë dhe i kufizuar në garancitë ligjore, pengesa në aksesin në të drejtën për shëndetësi, ndalim administrativ i përhapur i përdorur në mënyrë ndëshkuese, në vend që të jetë mjeti i fundit i parashikuar nga e drejta ndërkombëtare” – thuhet në deklaratë.

“Në Qendrat e Kujdesit Shëndetësor (CPR) në Itali dhe në qendrat e reja në Shqipëri, njerëzit jetojnë në kushte degraduese, pa qasje në kujdesin e duhur, në një klimë braktisjeje të vazhdueshme dhe mungesë informacioni. Protestat, vetëlëndimi dhe vetëvrasjet janë simptomat më të dukshme të një sistemi të projektuar për të izoluar dhe ndëshkuar.

Vdekja e Hamid Badoui është pasojë e drejtpërdrejtë e një sistemi politik që përdor frikën dhe shtrëngimin si mjete për (mos)menaxhimin e lëvizshmërisë njerëzore. Shndërrimi në ligj i dekretit të ri të Shqipërisë që u bë dje nëpërmjet votëbesimit në Senat konfirmon strategjinë e qeverisë për t’u përqendruar në politika që nuk respektojnë të drejtat themelore të njeriut, në sajë të një qasjeje thjesht propagandistike” – thuhet në deklaratë.

Amnesty International Italia kërkon ndërprerjen e transfertave drejt Shqipërisë, një hetim të pavarur mbi përgjegjësitë institucionale që lidhen me vdekjen e Hamid Badoui dhe të gjitha shkeljet sistemike në qendrat e paraburgimit administrativ.

Në deklaratë kërkohet hapja e një debati publik mbi dështimin e masave të paraburgimit administrativ dhe politikave të zhvendosjes së paraburgimit dhe mbi nevojën për modele alternative, të bazuara në pritje, të vërtetë, drejtësi dhe të drejta. Italia dhe BE-ja kanë nevojë për politika të drejta dhe të zbatueshme, jo për propagandë.

“Sa herë që një qenie njerëzore i jep fund jetës së vet për të shmangur përfshirjen në këtë sistem, ne përballemi me dështimin rrënjësor të politikave publike të zbatuara ndaj njerëzve me prejardhje migrante . Të vazhdosh të mbështesësh “modelin shqiptar” do të thotë të jesh bashkëfajtor në një regjim ndalimi dhe refuzimi që prodhon përjashtim, vuajtje, vdekje” – mbyllet deklarata. ©LAPSI.al

The post Amnesty International: Modeli “Meloni” i kampit të Gjadrit sjell vuajtje dhe vdekje appeared first on Lapsi.al.

Kryeministrja italiane Giorgia Meloni ka folur sot në parlamentin e vendit të saj për çështjen e emigrantëve që dërgohen në Shqipëri. E pyetur nga deputetët e opozitës se çfarë po ndodh në qendrën e Gjadrit ajo tha se “deri në fund të kësaj jave, mbi 25% e migrantëve që mbahen në Shqipëri do të jenë të riatdhesuar. Siç mund ta shihni, riatdhesimet janë shumë të shpejta, duke demonstruar se si po funksionojnë procedurat dhe strategjia që kemi zbatuar, pavarësisht përpjekjeve për t’i bllokuar ato për arsye qartësisht ideologjike” – tha Meloni.

Duke iu përgjigjur një pyetjeje nga kreu i grupit “Fratelli d’Italia”, Lucio Malan, mbi luftën kundër imigracionit të parregullt, Meloni u shpreh: “Ne duam një Itali që më në fund është e aftë të zbatojë rregullat, të jetë e pakompromis me ata që kryejnë krime dhe të mbrojë sigurinë e qytetarëve të ndershëm”.

Duke u ndalur te çështja kampit në Shqipëri, kryeministrja italiane sqaroi: “Ne kemi vendosur t’i përdorim qendrat e ndërtuara në Shqipëri si CPR të zakonshme, kështu që kemi filluar të transferojmë aty emigrantët e parregullt që presin riatdhesimin. Pas kësaj dispozite të re, disa gjykata duket se po urdhërojnë ritransferimin në Itali, ku emigranti bën një kërkesë për mbrojtje ndërkombëtare edhe kur kjo është qartësisht e pabazuar.

Nuk dua të hap një polemikë, por ndihem e detyruar të ndaj me ju kurrikulën e këtyre personave për të cilët duhet të shqyrtojmë dhënien e mbrojtjes ndërkombëtare. Pothuajse të gjithë emigrantët e transferuar në Shqipëri kanë kryer krime shumë të rënda, duke përfshirë vjedhje, grabitje, posedim të paligjshëm të armëve, tentativë vrasjeje, dhunë seksuale, pornografi me fëmijë, nxitje të të miturve, akte të turpshme në afërsi të një të mituri. Disa duan t’i mbajnë këta njerëz në Itali me çdo kusht, por ne duam t’i riatdhesojmë ata” – tha Meloni.

Meloni theksoi se lista e “vendeve të sigurta” të BE-së konfirmon se Italia “nuk kishte gabuar”. “Propozimi i Komisionit Evropian për të përshpejtuar hyrjen në fuqi të disa komponentëve të Paktit të ri për Migracionin dhe Azilin është shumë domethënës. Në veçanti, mundësia e përcaktimit “të vendeve të sigurta” të origjinës, me përjashtime territoriale për disa kategori, dhe e zbatimit të kriterit 20%.

Gjithashtu mendoj se duhet ta konsiderojmë propozimin e Komisionit për një listë evropiane të vendeve të sigurta, e cila përfshin vendet e origjinës së atyre emigrantëve, ndalimi i të cilëve nuk ishte konfirmuar nga gjyqtarët italianë, si një lajm të shkëlqyer. Edhe këtu, konfirmohet qartazi se nuk kishim gabuar” – e mbylli Meloni. ©LAPSI.al

The post Meloni: Në Shqipëri po dërgojmë emigrantë që kanë kryer krime të rënda appeared first on Lapsi.al.

Ndalimi i disa dhjetëra migrantëve në qendrën e ndalimit të riatdhesimit (CPR) të ndërtuar nga Italia në Gjadër të Shqipërisë, është përdorimi i parë i qendrës pas muajsh në të cilët ajo kishte mbetur praktikisht bosh. Fillimisht, ai vend nuk ishte menduar ekskluzivisht si një Qendër për Mbrojtjen e të Dhënave Personale (CPR), por si një qendër më e […]

The post Kampi i Gajdrit/ Il Post: Një emigrant ka prerë veten, një tjetër ka tentuar të qepë buzët me tel appeared first on BoldNews.al.

Ndryshe nga qendrat në Itali, por prapëseprapë e tmerrshme. Siguria në Gjadër është e pamjaftueshme, njerëzit jetojnë në izolim ekstrem dhe qeveria italiane nuk jep informacione.

Ndalimi i disa dhjetëra emigrantëve në qendrën e riatdhesimit (CPR) të ndërtuar nga Italia në Gjadër të Shqipërisë, është përdorimi i parë i saj pas muajsh në të cilët ajo kishte mbetur praktikisht bosh. Fillimisht, ai vend nuk ishte menduar si një Qendër për Qëndrimin dhe Riatdhesimin (CPR), por si një vend më i madh për transferimin e emigrantëve të kapur në Detin Mesdhe dhe që do të prisnin vlerësimin e kërkesës së tyre për azil, me një qendër paraburgimi me një burg brenda. Qeveria italiane u përpoq ta përdorë atë në këtë mënyrë për muaj të tërë, por pa sukses , derisa marsin e kaluar miratoi një dekret-ligj që e bën qendrën të përdorshme, të paktën për pjesën e saj të CPR, si çdo CPR tjetër në territorin italian.

CPR-të janë struktura ku njerëzit që kanë marrë tashmë një urdhër dëbimi (sepse kërkesa e tyre për azil është refuzuar ose për arsye të tjera) dërgohen atje dhe presin të riatdhesohen. Në Itali ka rreth 10 prej tyre dhe të gjitha kanë probleme serioze, duke përfshirë kushte të tmerrshme paraburgimi dhe shkelje sistematike të të drejtave të njeriut. Gjadri nuk bën përjashtim, sipas asaj që i thanë gazetës “Il Post” dy persona që vizituan vendin disa ditë më parë pas transferimit të emigrantëve. Ata janë Cecilia Strada, një anëtare e Parlamentit Europian për Partinë Demokratike, e cila e ka ndjekur nga afër çështjen për njëfarë kohe dhe avokatja Anna Pellegrino e Shoqatës për Studime Ligjore mbi Imigracionin (ASGI).

Nga 11 prilli deri më tani, kur grupi i parë i emigrantëve u transferua në qendër, kanë ndodhur tashmë 35 nga ato që përcaktohen si “ngjarje kritike”, sipas regjistrit të qendrës të parë si nga Pellegrino ashtu edhe nga Strada. Grupi fillimisht përbëhej nga 41 persona, tani janë 25 sipas një burimi që po e ndjek nga afër çështjen. Një transferim i dytë i emigrantëve me rreth 15 në total ndodhi të premten.

Përkufizimi i një “ngjarjeje kritike” përfshin një sërë situatash, duke përfshirë protestat, përpjekjet për vetëvrasje dhe aktet e vetëlëndimit. Në këtë rast, ato janë kryesisht akte vetëlëndimi. Strada foli për njerëz që kanë prerë veten, dikë që është përpjekur të qepë buzët duke i shpuar me një tel metalik (një lloj proteste mjaft e zakonshme në qendrat e paraburgimit) dhe për një tentativë varjeje që autoritetet e CPR-së e klasifikuan si demonstratë, protestë, dhe jo si një përpjekje të vërtetë për të kryer vetëvrasje.

Kjo është shumë, për kaq pak ditë ndalimi në një Qendër të tillë. “Po flasim për një mesatare prej 2 ngjarje e gjysmë në ditë”, – thotë Pellegrino, e cila ashtu si Strada vizitoi qendrën Gjadër të shtunën dhe të dielën, 26 dhe 27 prill.

Qendra e Kujdesit Shëndetësor në Gjadër është paksa e ndryshme nga të tjerat në Itali. Disa nga problemet tipike të CPR-ve italiane nuk ekzistojnë, por ka të tjera që sipas Stradës dhe Pellegrinos e bëjnë ndalimin atje veçanërisht të patolerueshëm.

Për shembull, qendra nuk është e mbipopulluar si qendrat e tjera të paraburgimit. Në Gjadër ka aktualisht 48 shtretër të disponueshëm (kur të jetë plotësisht funksionale duhet të ketë 144 në pjesën e paraburgimit, nga 880 vende gjithsej në të gjithë qendrën), dhe siç u përmend, për momentin ka 25 migrantë brenda. Problemet lidhen kryesisht me sigurinë e tyre dhe gjendjen e tyre të izolimit, shumë më ekstreme se ajo e një CPR-je italiane.

Strada, e cila pati mundësi të vizitonte qelitë brenda qendrës, foli mbi të gjitha për mungesën e masave parandaluese ndaj tentativave të shpeshta për vetëvrasje që ndodhin në repartet e kujdesit kardiovaskular. Ajo thotë se në çdo qeli ka një krevat marinari dhe një tavolinë të gozhduar në dysheme me një spërkatës zjarri të ngjitur në tavan, domethënë sensorin që aktivizohet duke spërkatur ujë. Ai është një strukturë metalike në të cilën është shumë e lehtë të lidhen litarë ose çarçafë, dhe me tavolinën e gozhduar poshtë është shumë e arritshme. “Pyes veten se me çfarë logjike janë projektuar ato qeli, duke marrë parasysh atë që dimë për kushtet e atyre që janë në një CPR”, – thotë Strada.

Njerëz që kishin qenë në CPR-të italiane për vite me radhë u sollën në Shqipëri. Qendra të tilla dihet se, ndër të tjera, dobësojnë kushtet psikofizike të njerëzve brenda tyre. Në fund të periudhave të paraburgimit, ata që largohen shpesh e gjejnë veten në kushte më të rënda sesa kur hynë. Në shumë raste, duke pasur patologji të akumuluara ose varësi nga droga për shkak të abuzimit me ilaçet psikotrope. Strada dhe Pellegrino thonë se midis 25 migrantëve të ndaluar në Qendrën e Pritjes së të Ardhurave të Brendshme në Shqipëri, ka disa që vijnë nga burgjet italiane, të cilat janë gjithashtu të njohura për kushte të tmerrshme.

Në CPR-në e Gjadrit kishte gjithashtu edhe një person që kishte jetuar rregullisht në Itali për shumë vite, duke punuar dhe me leje qëndrimi. “Po flasim për një person që humbi dokumentet për të qëndruar në vend pasi u detyrua të punonte ilegalisht nga punëdhënësi i tij, duke u bërë kështu zyrtarisht një emigrant i parregullt”, – thotë Strada.

Ajo që e bën CPR-në shqiptare një vend veçanërisht të vështirë është izolimi i saj, i cili është më i madh dhe i ndryshëm nga ai i një CPR-je italiane. Në disa prej tyre mund të mbash një celular me vete, për të lundruar në internet ose për të telefonuar anëtarët e familjes, për të marrë pako me rroba ose ushqime, ose për vizita nga avokati. Në atë në Gjadër nuk është e mundur të përdorësh një celular, të marrësh pako dhe takimet me avokatët, të cilët janë italianë, janë më sporadike sepse qendra ndodhet në një vend tjetër.

Për më tepër, ende nuk është aktivizuar një llogari rrjedhëse për të marrë para dhe për të blerë ushqime ose cigare shtesë, siç bëhet në një burg. Nuk ka dhoma të përbashkëta.
“Emigrantët në qendër të Gjadrit jetojnë në një harresë. Je plotësisht i shkëputur nga bota, i shkëputur nga konteksti. Nuk e di sa është ora, sa kohë ka kaluar dhe as nuk e di sa gjatë do të qëndrosh atje, ndryshe nga ajo që ndodh në një burg, ku vuan një dënim të përcaktuar”, – thotë Strada, e cila shton se disa prej njerëzve në Gjadër as nuk u ishte thënë se ku po shkonin, kur u morën nga qendrat e kujdesit shëndetësor ose nga burgjet italiane.

Si Strada ashtu edhe Pellegrino thonë se ka një mungesë të fortë transparence në lidhje me atë që ndodh në Gjadër dhe menaxhimin e tij. Ato thonë se arritën të përcaktonin numrin e saktë të njerëzve brenda qendrës vetëm të dielën në kohën e drekës, pas një dite që kur ishin atje, sepse stafi i qendrës pretendoi se nuk mund të jepnin asnjë informacion në lidhje me të.

“Kufizimi i inspektimit është më i fortë se ai i parashikuar tashmë nga një Qendër Pritëse në Itali”, – thotë Pellegrino. Ajo dhe Strada kanë bërë një kërkesë për qasje në dokumentet e listës së të ndaluarve, një kopje të regjistrit të ngjarjeve kritike, dekretet e ndalimit dhe dekretet e transferimit, të gjitha dokumente që aktualisht nuk janë të disponueshme. ©Il Post, LAPSI.al

The post Reportazhi i “Il Post”: Jeta në kampin e Gjadrit, më keq se në një burg appeared first on Lapsi.al.

The post Kampi i Gjadrit pret 15 emigrantë të rinj, nis faza e dytë e marrëveshjes me Italinë appeared first on Sot News | Lajme.

Anija italiane “Guardia Costiera” ka mbërritur pasditen e sotme në portin e Shëngjinit. 15 emigrantë të dëbuar nga Italia do të vendosen në kampin e Gjadrit. Ky është grupi i emigrantëve që vendosen në Gjadër, si pjesë e një marrëveshjeje të riatdhesimit mes autoriteteve shqiptare dhe italiane. Emigrantët u morën në dorëzim nga strukturat e sigurisë dhe do të transportohen drejt kampit të Gjadrit, ku do të qëndrojnë nën masa të rrepta sigurie.

Rreth tre javë më parë në kampin e Gjadrit, i cili tashmë shërben si qendër riatdhesimi, u vendosën 40 emigrantë, të cilëve iu ishte refuzuar kërkesa për azil në Itali. 16 prej tyre, u raportua fillimisht disa ditë më parë se mungonin në qendër, ndërsa më vonë u njoftua se janë riatdhesuar drejt vendeve të tyre të origjinës.

Deputetja e Partisë Demokratike italiane, Rachele Scarpa, e cila ishte një nga ato që denoncoi “zhdukjen” e 16 emigrantëve nga Gjadri, foli më 29 prill lidhur me gjendjen e emigrantëve në këtë qendër. Deputetja italiane rrëfeu se për një periudhë rreth dy javore janë regjistruar 35 tentativa për vetëvrasje dhe vetëplagosje.

Ajo e ka konsideruar kampin si të papërshtatshëm dhe potencialisht të rrezikshëm për jetën e personave që ndodhen aty. Scarpa është shprehur se 16 nga emigrantët janë kthyer në Itali, pasi sipas saj janë konsideruar në rrezik për jetën dhe të papërshtatshëm për të qëndruar aty.

Scarpa theksoi se gjatë vizitës së saj të fundit në kamp, në regjistrin e ngjarjeve të rënda janë dokumentuar episode që kanë kërkuar ndërhyrje të menjëhershme mjekësore, duke dëshmuar për një klimë shqetësuese brenda kampit.

Një tjetër problem i theksuar nga deputetja ishte mënyra e projektimit të qendrës, e cila, sipas saj, nuk është bërë me standarde sigurie. Ajo u shpreh se dispozitivët kundër zjarrit janë vendosur në vende të arritshme nga personat e strehuar, të cilët i kanë përdorur për të tentuar vetëvarje. Ky fakt, sipas Scarpa, dëshmon për neglizhencë dhe nxitim të qeverisë Meloni në vënien në punë të kampit pa përfunduar kolaudimin dhe sigurinë e nevojshme.

The post Mbërrin në Shëngjin anija italiane, 15 emigrantë dërgohen në kampin e Gjadrit appeared first on Lapsi.al.

16 nga 41 emigrantët që u dërguan në kampin e Gjadrit në fillim të muajit prill janë zhdukur. Deputetja italiane Rachele Scarpa dhe eurodeputetja Cecilia Strada të Partisë Demokratike ishin ato që denoncuan rastin. Ishte eurodeputetja Strada që kreu një inspektim gjatë fundjavës në qendrën e ndërtuar në Shqipëri dhe që denoncoi rastin.

Emigrantët mbërritën më 11 prill, të shoqëruar nga forcat italiane të rendit dhe me pranga në duar, gjë që shkaktoi kritika nga opozita dhe grupet e të drejtave të njeriut. Por sipas inspektimit të kryer gjatë fundjavës, në qendër kishte vetëm 25 persona.

Sipas Scarpës dhe Stradës, “nuk u dha asnjë informacion zyrtar në përgjigje të pyetjeve” të ngritura për këtë çështje. Dihet që 1 person u kthye mëngjesin e 12 prillit pa qëndruar fare në CPR-në e Gjadrit. 15 të tjerët që mungojnë, thuhet në deklaratë “besohet se ka të ngjarë që 6 të jenë sjellë përsëri në Itali për shkak të mos-aprovimit të ndalimit, 5 sepse iu miratua qëndrimi në Itali, pas episodeve të vetëlëndimit ose problemeve shëndetësore, si të papërshtatshëm për jetën në një komunitet të kufizuar dhe 4 mund të jenë riatdhesuar në vendin e tyre të origjinës”.

E kontaktuar nga gazeta italiane “Domani”, Ministria e Brendshme në Romë konfirmoi se “disa migrantë janë riatdhesuar, të tjerë janë liruar për arsye shëndetësore dhe të tjerë për kërkesa për mbrojtje ndërkombëtare”. Nuk ka një informacion më të saktë mbi modalitetet e kthimit në Itali dhe si ndodhi. Megjithatë, media italiane nënvizon se edhe emigrantët që janë riatdhesuar janë dërguar së pari në Itali, siç kërkohet nga ligji, duke shtuar kosto të mëtejshme për shtetin italian.

Sipas regjistrave të kampit të Gjadrit ka pasur të paktën 35 incidente në 13 ditët e para të vënies së tij në funksion. Shumica e këtyre rasteve kanë të bëjnë me vetëlëndime dhe përpjekje për vetëvrasje. Në disa raste ka qenë e nevojshme dërgimi në strukturat shëndetësore të Shqipërisë. Kjo, sipas Scarpa dhe Strada, “ngre një shqetësim të thellë në lidhje me garancitë e mbrojtjes së të drejtës për shëndetin” e këtyre njerëzve. Regjistri kishte të shënuar se disa migrantë marrin ilaçe psikotrope me qëllimin e deklaruar për të toleruar situatën në të cilën ndodhen.

Në dritën e këtyre zhvillimeve, Scarpa dhe Strada nënvizojnë se ka shumë pikëpyetje në përdorimin e qendrës shqiptare si një CPR. “Numri i njerëzve të pranishëm në CPR flet vetë dhe vërteton historinë dramatike të një operacioni të kryer me nxitim, sipas kritereve të pakuptueshme të përzgjedhjes për njerëzit që do të transferoheshin, në një klimë që pengonte ndjeshëm ushtrimin e plotë të fuqisë së inspektimit të parlamentarëve dhe të shpërfilljes absolute dhe të qëllimshme të dobësive të individëve, të cilat kanë dalë vazhdimisht që nga dita e parë” – thuhet në deklaratë. ©LAPSI.al

The post Zhduken 16 emigrantë nga kampi i Gjadrit, reagon Ministria e Brendshme italiane appeared first on Lapsi.al.

Media italine “La Stampa”, duke iu referuar Partisë Demokratike të Italisë, raporton se nga 41 emigrantë që zbarkuan së fundmi në Gjadër të Lezhës, kanë mbetur 25. Nuk dihet nëse 16 emigrantë janë rikthyer në Itali në pritje të riatdhesimit apo janë në dhoma izolimi për shkak të revoltës që para dy javëve këta të […]

The post “La Stampa”: 16 emigrantë janë “zhdukur” nga kampi i Gjadrit në Shqipëri appeared first on BoldNews.al.

Mediat italiane, duke iu referuar Partisë Demokratike të Italisë, raportojnë se nga 41 emigrantë që zbarkuan së fundmi në Gjadër të Lezhës, aktualisht kanë mbetur vetëm 25.

Nuk dihet ende nëse 16 emigrantët e tjerë janë rikthyer në Itali në pritje të riatdhesimit apo ndodhen në dhoma izolimi si pasojë e revoltës së ndodhur dy javë më parë në kampin e Gjadrit.

Ndërkohë, një tjetër çështje që ka hapur diskutime lidhet me procedurat e azilit, në rast se një emigrant kërkon azil gjatë qëndrimit në Gjadër, procesi rinis nga e para, dhe personi duhet të rikthehet menjëherë në Itali për të ndjekur procedurat përkatëse.

The post Çfarë po ndodh?/ Mediat italiane: 16 emigrantë janë “zhdukur” nga kampi i Gjadrit në Shqipëri appeared first on Sot News | Lajme.

Rrjeti mediatik Euractiv i ka dedikuar sërish një artikull çështjes së deportimit të emigrantëve nga Italia drejt kampeve në Shqipëri, të cilin lapsi.al e sjell më poshtë të plotë. Në artikull shkruhet se Italia ka kryer së fundmi deportimin e parë të lidhur me qendrën e re të ndalimit për emigrantët në Shqipëri duke u ndalur specifikisht në një rast.

Italia sapo ka kryer deportimin e parë nga qendra e re e ndalimit të emigrantëve me bazë në Shqipëri, por personi në fjalë përfundoi duke u dëbuar nga Italia, jo nga Shqipëria. Rasti kishte të bënte me një shtetas Bangladesh, i cili u dërgua nga vendi i riatdhesimit të Gjadrit në Shqipërinë veriore fillimisht në Itali dhe më pas për në Bangladesh.

I gjithë operacioni zgjati 4 udhëtime të veçanta dhe një javë dhe mund të ketë kushtuar mbi 5,000 euro, sipas gazetës italiane “La Repubblica”. Kjo është më shumë se dyfishi i kostos mesatare të një dëbimi standard, të përditësuar së fundmi nga Ministria e Brendshme italiane në 2,800€. Por ministri i Brendshëm i Italisë, Matteo Piantedosi, e cilësoi riatdhesimin e Gjadrit të parë si një hap kyç në goditjen e migracionit të parregullt.

Objekti, tërësisht nën kontrollin italian, u ripërcaktua në një qendër paraburgimi riatdhesimi në fund të marsit për të anashkaluar pengesat ligjore. Para kësaj, plani i kryeministrit Giorgia Meloni për qendrat e financuara nga Italia në Shqipëri ishte t’i përdorte ato si qendra për të përshpejtuar procedurat e përpunimit dhe dëbimit për emigrantët meshkuj të rritur nga “vendet e sigurta” që ishin shpëtuar në det.

Dekreti i ri do të lejojë tashmë transferimin e emigrantëve me vendim kthimi tashmë në Itali në qendrat shqiptare. Më pas, në mesin e prillit, rreth 40 emigrantë nga vende si Tunizia, Egjipti, Bangladeshi, Pakistani dhe Nigeria u dërguan nga Brindisi në Shqipëri, pasi u zhvendosën nga qendrat e tjera të paraburgimit në të gjithë Italinë. Disa u kthyen: dy për arsye shëndetësore dhe një pas aplikimit për azil.

Sipas vendimit të së hënës nga Gjykata e Apelit të Romës, kushdo që transferohet në qendra dhe më pas kërkon azil, nuk mund të ndalohet ligjërisht në Shqipëri dhe duhet të kthehet në Itali. Megjithatë, autoritetet italiane kanë thënë se më shumë dëbime nga vendi priten në ditët në vijim.

Javën e kaluar, Komisioni Evropian miratoi një listë të “vendeve të sigurta të origjinës” në mbarë BE-në, duke lejuar refuzimin më të shpejtë dhe më të lehtë të kërkesave për azil. Lëvizja mund të ringjallë vizionin origjinal të Melonit për qendrat shqiptare duke pastruar çdo pengesë ligjore të mbetur. ©Marrë nga Euractiv, LAPSI.al

The post “Euractiv”: Deportimi i parë i Italisë përmes Gjadrit përfundoi aty ku nisi appeared first on Lapsi.al.

Siç raportojnë mediat fqinje, një pjesë e emigrantëve që po mbahen në Gjadër prej 11 prillit janë revoltuar, duke kryer edhe akte dhune.

Sipas autoriteteve italiane, që iu referohen mediat, rreth 20 emigrantë kanë dëmtuar dhomat ku po qëndrojnë, si dhe kanë shkatërruar një pjesë të pajisjeve brenda tyre.

Sipas të njëjtave burime nga përtej Adriatikut, 3 prej emigrantëve kanë marrë lëndime të lehta me thikë. Menjëherë pas incidentit kanë reaguar autoritetet italiane, që menaxhojnë gjithçka ndodh brenda kampit, duke vendosur në izolim emigrantët problematikë, të cilët po mbahen nën monitorim.

Lidhur me tensionin brenda kampit shqiptar mediat italiane kanë pyetur ministrin e tyre të Brendshëm, Mateo Piantedosi, i cili ka konfirmuar se kontigjenti është problematik, pasi mes tyre ka edhe të akuzuar ose të dënuar për krime të rënda, përfshirë vrasje të mbetur në tentativë, dhunë seksuale, lëndime, pornografi me fëmijë, vjedhje, grabitje dhe posedim të lëndëve narkotike.

40 emigrantët që mbërritën në Shëngjin me anije ‘Libra’ me 11 Prill, janë kontigjent kriminal ndaj iu është refuzuar azili në Itali.

Ata do të qëndrojnë në kampin e Gjadrit, derisa të riatdhesohen në vendet e tyre të origjinës. Afati maksimal i qëndrimit në Shqipëri do të jetë 18 muaj.

Fillimisht, kampi i Gjadrit ishte konceptuar për të strehuar përkohësisht azilkërkuesit e shpëtuar në det nga anijet italiane.

Por me dekretin e ri të qeverise Meloni, “Gjadri” do të shërbejë si qendër ndalimi për emigrantët që nuk kanë më të drejtë azili dhe pritet të deportohen në vendet e tyre të origjinës.

The post Kampi i Gjadrit në Shqipëri: Rebelohen emigrantët që erdhën nga Italia, tre të plagosur lehtë me thikë appeared first on Telegrafi.