❌

Normal view

There are new articles available, click to refresh the page.
Yesterday — 12 July 2025Main stream

Vakëfnameja e Iljaz bej Mirahorit të Korçës, teksti  që daton nga shekulli i 15-të

12 July 2025 at 13:29

Nga Sokol Çunga – Qytetet kanĂ« shumĂ« tĂ« pĂ«rbashkĂ«ta. Themelimi i tyre, zgjerimi apo tkurrja, shkĂ«lqimi apo rĂ«nia, janĂ« pjesĂ« e natyrshme e çdo vendbanimi. Por mĂ«nyra si janĂ« themeluar dhe kush i themeloi, janĂ« pjesĂ« e pĂ«rveçme e historisĂ« sĂ« çdo qyteti. Ky Ă«shtĂ« edhe rasti i Korçës, qytet qĂ« hodhi rrĂ«njĂ« prej punĂ«s sĂ« njĂ« djaloshi nga Panariti

Edhe mbasi e dinte Mirahor Iljaz beu se çka ha njeriu humb, çka vesh griset e çka jep darovisht e për lëmoshë vazhdon, ngriti e ndërtoi pra, me mallin e tij të pastër e me pasurinë e tij të kulluar, në përputhje me rregullat e kursimit të shenjta e me nxitjen e porosisë profetike, një faltore të shenjtë në katundin Peshkopi të Korçës, të cilën e la vakëf për gjithë ata muslimanë që duan të falen në çdo falje.

Ngriti e ndërtoi, gjithashtu, në katundin e sipërshënuar, edhe një imaret të shenjtë e të hijeshëm, me gjithë mjediset e nevojshme, si kuzhinë, depo, furrë, han e të tjera, dhe i destinoi si vakëf për gjithë ata që venë e vijnë, e pajosi këtë imaret me të gjitha mjetet, enët e komoditetet e nevojshme. Ngriti e ndërtoi në katundin e sipërshënuar një shkollë të bukur e të hijshme. Pastaj e destinoi këtë vakëf për gjithë ata djem e vajza myslimanë që vazhdojnë për të mësuar këndimin e Kuranit e për të studiuar dituri të tjera. Të gjitha këto objekte i la vakëf të saktë, të ligjshëm e të qartë.

Këto teksti i vakëfnamesë së Iljaz Mirahor beut, nënshkruar më datën 1 të muajit Ramazan sipas kalendarit hixhri, që me kalendarin e sotshëm gregorian konvertohet në 5 shkurt 1505. Më tej në vakëfname saktësohet mënyra si do të funksionojë vakëfi dhe si do të administrohen të ardhurat e tij. Mirëpo, cili qe Mirahor Iljaz beu?

Themeluesi i vakëfit pati lindur në fshatin Panarit dhe ishte një i krishterë i quajtur Ilia. Në kohën e sulltan Muratit II u bë pjesë e forcave jeniçere. Bënte pjesë në grupin e njerëzve më besnikë të sulltan Mehmetit II dhe ishte nga të parët luftëtarë që kaptuan muret e Konstandinopojës gjatë pushtimit të saj më 1453. Si shpërblim për trimërinë mori titullin mirahor.

Më pas u emërua sanxhakbej i Korçës dhe prej sulltan Bajazitit II mori si pronë mylk disa fshatra të Korçës, një pjesë të të cilave i ktheu në vakëf. Pas vdekjes, varri i tij u vendos pranë tyrbes së xhamisë së Korçës, por sot nuk ndodhet më atje. Veprimtaria bamirëse e Iljaz bej Mirahorit nuk pati ndikim vetëm mbi të, mbi familjen e tij dhe pasardhësit. Institucioni i vakëfit që themeloi Iljazi pati ndikim të gjerë ekonomik dhe demografik në fshatin Peshkëpi, i cili më pas u zgjerua dhe u kthye në qytetin e Korçës së sotshme. Pranë Pazarit të Korçës ende sot shohim xhaminë e përmendur në vakëfname. Siç e thotë edhe vetë teksti: çfarë jep njeriu darovisht e për lëmoshë, vazhdon e mbetet

ShĂ«nim: Sokol Çunga ështĂ« historian, pĂ«rkthyes dhe arkivist shqiptar

The post Vakëfnameja e Iljaz bej Mirahorit të Korçës, teksti  që daton nga shekulli i 15-të appeared first on Gazeta Si.

Moment historik për speleologjinë shqiptare: Zbulohet për herë të parë lidhja mes dy liqeneve me thellësi 11 metra

12 July 2025 at 12:41

Nga Gazeta Si- PĂ«r herĂ« tĂ« parĂ«, njĂ« skuadĂ«r tĂ«rĂ«sisht shqiptare realizoi zhytjen nĂ« liqenin e brendshĂ«m tĂ« shpellĂ«s “Kusia e Nue Gjonit”, nĂ« fshatin Kurbnesh, duke zbuluar lidhjen midis dy liqeneve dhe duke arritur njĂ« thellĂ«si deri nĂ« 11 metra.

“Moment historik pĂ«r speleologjinĂ« shqiptare! PĂ«r herĂ« tĂ« parĂ«, njĂ« skuadĂ«r tĂ«rĂ«sisht shqiptare realizoi njĂ« zhytje dhe eksplorim nĂ«nujor brenda njĂ« shpelle nĂ« ShqipĂ«ri”, thuhet nĂ« njoftimin e ShoqatĂ«s Speleologjike Shqiptare.

Ekspedita nĂ« shpellĂ«n ‘Kusia e Nue Gjonit’, shĂ«noi njĂ« arritje tĂ« veçantĂ«: pĂ«r herĂ« tĂ« parĂ«, u krye njĂ« zhytje profesionale nĂ« liqenin e brendshĂ«m tĂ« shpellĂ«s, duke zbuluar lidhjen midis dy liqeneve dhe njĂ« thellĂ«si deri nĂ« 11 metra, njĂ« fillim pĂ«r eksplorime edhe mĂ« tĂ« thella nĂ« tĂ« ardhmen.

Ekspedita, e udhëhequr nga Roland Doja dhe Alket Camaj, përbëhej nga një ekip speleologësh, zhytësish dhe personash të apasionuar për kërkimin dhe eksplorimin e mjediseve natyrore.

Ata realizuan një studim që nxjerr në pah potencialin e kësaj shpelle, jo vetëm si një vend për speleologji, por edhe si një hapësirë me vlera shkencore për studimin e mjedisit nënujor dhe strukturave gjeologjike.

“Kjo ekspeditĂ« nuk Ă«shtĂ« thjesht njĂ« arritje pĂ«r shoqatĂ«n tone, Ă«shtĂ« njĂ« hap gjigant pĂ«r eksplorimin shkencor nĂ« ShqipĂ«ri, njĂ« shembull frymĂ«zues pĂ«r brezat e rinj dhe njĂ« dĂ«shmi e pĂ«rkushtimit ndaj natyrĂ«s dhe shkencĂ«s”, thuhet nĂ« njoftim.

The post Moment historik për speleologjinë shqiptare: Zbulohet për herë të parë lidhja mes dy liqeneve me thellësi 11 metra appeared first on Gazeta Si.

Before yesterdayMain stream

Nga pallatet e mbretit te qytetet ujore- Propozimet e reja për në UNESCO

9 July 2025 at 14:13

Nga Gazeta “SI”– Brenda pak ditĂ«sh, njĂ« ndĂ«r simbolet mĂ« tĂ« njohura tĂ« GjermanisĂ« , KĂ«shtjella “Neuschwanstein”  mund tĂ« marrĂ« njĂ« nga titujt mĂ« prestigjiozĂ« nĂ« fushĂ«n e trashĂ«gimisĂ« kulturore. BashkĂ« me tre pallate tĂ« tjera tĂ« ndĂ«rtuara nga Mbreti LudĂ«ig II i BavarisĂ«, ajo Ă«shtĂ« propozuar pĂ«r pĂ«rfshirje nĂ« ListĂ«n e TrashĂ«gimisĂ« BotĂ«rore tĂ« UNESCO-s. Vendimi pritet tĂ« merret nĂ« sesionin e 47-tĂ« tĂ« Komitetit tĂ« TrashĂ«gimisĂ« BotĂ«rore qĂ« po zhvillohet nĂ« Paris dhe qĂ« pĂ«rfundon mĂ« 16 korrik.

Prej njĂ« dekade, Gjermania ka synuar qĂ« kĂ«to vepra arkitekturore tĂ« hyjnĂ« nĂ« listĂ«n ndĂ«rkombĂ«tare tĂ« mbrojtjes, e cila pĂ«rfshin aktualisht 1.223 lokalitete nĂ« mbarĂ« botĂ«n. Midis pallateve tĂ« propozuara janĂ«: Kalaja “Neuschwanstein”, pallati “Linderhof”, kompleksi “Herrenchiemsee” dhe ShtĂ«pia MbretĂ«rore nĂ« Schachen.

E ndĂ«rtuar nĂ« vitin 1869 si njĂ« rezidencĂ« private pĂ«r mbretin, Kalaja “Neuschwanstein” nuk u pĂ«rfundua gjatĂ« jetĂ«s sĂ« tij. E pozicionuar nĂ« njĂ« peizazh malor pĂ«rrallor, ajo Ă«shtĂ« kthyer nĂ« njĂ« ikonĂ« globale tĂ« arkitekturĂ«s romantike dhe pret mbi njĂ« milion vizitorĂ« çdo vit. PĂ«r shumĂ«kĂ«nd, ajo mishĂ«ron imazhin klasik tĂ« “kĂ«shtjellĂ«s sĂ« pĂ«rrallave”.

Pallatet janë pronë e shtetit federal të Bavarisë dhe dallohen jo vetëm për pamjen e jashtme madhështore, por edhe për zbukurimin e brendshëm luksoz dhe temat mitologjike që reflektojnë shpirtin melankolik dhe idealist të Ludwig II.

Përveç pallateve të Bavarisë, këtë vit janë paraqitur për vlerësim 32 nominime të tjera nga vende të ndryshme të botës. Ndër to përfshihen qyteti nënujor Port Royal në Xhamajkë, petroglifet prehistorike të lumit Daegokcheon në Korenë e Jugut, peizazhi paleolitik Faya në Emiratet e Bashkuara Arabe, pikturat shkëmbore në shpellën Shulgan-Tash në Rusi dhe nekropoli perandorak i Perandorisë Perëndimore Xia në Kinë.

India, nga ana tjetër, ka propozuar një ansambël fortesash të Perandorisë Maratha në shtetet Maharashtra dhe Tamil Nadu, ndërsa Taxhikistani ka paraqitur rajonin historik Khuttal.

Propozimet e listës dhe ndikimet politike

PavarĂ«sisht rĂ«ndĂ«sisĂ« qĂ« i jepet kĂ«saj liste, ekspertĂ«t kanĂ« ngritur shqetĂ«sime pĂ«r mĂ«nyrĂ«n se si bĂ«hen pĂ«rzgjedhjet. Antropologu Christoph Brumann nga Instituti “Max Planck” e ka cilĂ«suar procesin shpeshherĂ« si tĂ« ndikuar nga politika, ndĂ«rsa nĂ« librin e tij “The Best We Share” (2021) thekson se pĂ«rfshirja nĂ« listĂ« çon zakonisht nĂ« rritje tĂ« turizmit masiv,  njĂ« fenomen qĂ« mund tĂ« ndikojĂ« negativisht nĂ« jetĂ«n e komuniteteve lokale.

Krahas nominimeve të reja, Komiteti po shqyrton edhe kërcënimet në rritje ndaj vendeve tashmë të përfshira. Sipas një studimi të fundit të UNESCO-s dhe Institutit Botëror të Burimeve, mbi 70% e vendeve të Trashëgimisë Botërore përballen aktualisht me rreziqe nga mungesa e ujit ose përmbytjet. Një ndër shembujt më të përmendur është Taj Mahali në Indi, i cili përballet me rrezikun e fundosjes për shkak të rënies së nivelit të ujërave nëntokësore.

Pas përmbytjeve shkatërrimtare të vitit 2022, edhe Parku Kombëtar Yellowstone në SHBA u detyrua të mbyllej përkohësisht, me kosto rindërtimi mbi 20 milionë dollarë. Rajonet më të prekura nga këto fenomene janë Lindja e Mesme, Afrika e Veriut dhe pjesë të Azisë Jugore e Kinës Veriore.

The post Nga pallatet e mbretit te qytetet ujore- Propozimet e reja për në UNESCO appeared first on Gazeta Si.

Eksperimentet tregojnë: Frika mund të kalojë nga prindërit te fëmijët

By: gaze tare
8 July 2025 at 23:41

Trauma nuk ndikon vetëm tek ai që e përjeton, ajo mund të kalojë edhe te pasardhësit. Këtë e konfirmoi mjekja Artemisa Gogollari në një intervistë të dhënë këtë të martë në emisionin Quo Vadis në Vizion Plus, ku foli për ndikimin që përvojat e vështira të prindërve mund të kenë tek fëmijët e tyre madje edhe tek brezat që vijnë më pas.

Duke iu përgjigjur pyetjes së moderatores Pranvera Borakaj, nëse traumat kalojnë në breza, Gogollari solli një eksperiment shkencor me minj, ku trauma ndaj një arome të caktuar u trashëgua në disa gjenerata.
“VetĂ«m kur ndjenin aromĂ«n e trĂ«ndafilit, ata largoheshin me ankth dhe frikĂ« edhe pse nuk kishin pĂ«rjetuar traumĂ«n vetĂ«. Ky reagim u vu re edhe tek pasardhĂ«sit e tyre,” tha mjekja.

Sipas saj, edhe pse eksperimente tĂ« tilla nuk janĂ« bĂ«rĂ« te njerĂ«zit, Ă«shtĂ« e qartĂ« qĂ« mĂ«nyra se si rritemi, emocionet qĂ« pĂ«rjetojmĂ«, madje edhe pĂ«rjetimet e nĂ«nĂ«s gjatĂ« shtatzĂ«nisĂ«, formojnĂ« atĂ« qĂ« mĂ« vonĂ« quajmĂ« “zĂ«ri i brendshĂ«m”.

“Ndaj Ă«shtĂ« kaq e rĂ«ndĂ«sishme tĂ« ushqejmĂ« tek vetja njĂ« zĂ« tĂ« ri, mĂ« tĂ« butĂ«, qĂ« na flet ndryshe. Aty fillon shĂ«rimi,” pĂ«rfundoi Gogollari.

The post Eksperimentet tregojnë: Frika mund të kalojë nga prindërit te fëmijët appeared first on iconstyle.al.

Shexhereja ose kanunorja e Elbasanit/Dokumenti që rregullonte tregun e esnafëve në Elbasanin e shek. të 17-të

5 July 2025 at 13:41

Nga Sokol Çunga -NĂ« mes tĂ« shek. XVII gjeografi osman Elvija Çelebi e quan qytetin e Elbasanit “Nusja e ShqipĂ«risĂ«â€. MirĂ«po, sikundĂ«r s’ka nuse pa pajĂ«, po ashtu s’ka qytet pa dokumente. I tillĂ« Ă«shtĂ« dhe Elbasani, zhvillimi ekonomik, demografik e kulturor i tĂ« cilit prodhoi dokumente qĂ« ruhen edhe sot pĂ«r rĂ«ndĂ«sinĂ« historike tĂ« tyre.

Në periudhën e Perandorisë Osmane zejtarët ushtronin veprimtarinë e tyre të organizuar në grupe profesionale që quheshin esnafe. Esnafet osmane i kanë rrënjët në traditën islame të zanatçinjve dhe shfaqen që në fillesat e Perandorisë. Kurse në territoret e reja ballkanike shfaqen gjatë shek. XV-XVI me instalimin e Perandorisë Osmane ishin organe të integruara në aparatin shtetëror osman.

GjatĂ« periudhĂ«s osmane organizimi i kĂ«tyre grupimeve profesionale ka pĂ«suar pak ndryshime. Si rregull, esnafi, pra, grupimi profesional, pĂ«rbĂ«hej nga hierarkia e ustallarĂ«ve (mjeshtĂ«rve), e kallfĂ«ve (ndihmĂ«sve) dhe e çirakĂ«ve (nxĂ«nĂ«sve). Çdo grup profesional kishte, si rregull, esnafin e vet. Pra, kujumxhinjtĂ« (argjendarĂ«t), kondakçinjtĂ« (armĂ«punuesit), terzinjtĂ« (rrobaqepĂ«sit), tabakĂ«t (lĂ«kurĂ«regjĂ«sit), saraçët (lĂ«kurĂ«punuesit), etj., kishin secili esnafin e tyre.

Të tilla profesione, që kanë lënë gjurmët e tyre dhe në mbiemra njerëzish, natyrisht ushtroheshin (disa edhe ushtrohen ende) edhe prej shqiptarëve. Një nga gjurmët më të hershme të tyre është shexhereja (kanunorja) e esnafit të tabakëve të Elbasanit

Kjo kanunore synon të organizojë dhe të përcaktojë mënyrën si do të funksiononte bashkësia profesionale e tabakëve, lëkurëregjësve të qytetit të Elbasanit. Kanunorja përcakton hierarkitë e profesionistëve, të drejtat dhe detyrat e tyre dhe pagesën që duhej të marrë sekush.

Po ashtu, kanunorja përcakton se si dhe ku do të blihet lënda e parë, si do të shiten produktet dhe si do të llogariten detyrimet e ndryshme tatimore. Për shembull, lënda e parë me të cilën punon esnafi, lëkurët e bagëtive, nuk lejohet të shiten në tregjet e qyteteve të tjera, ku çmimi mund të jetë më i lartë, as do të lejohen anëtarët e esnafit që të shesin prodhimet e tyre në tregje të tjera me çmime më të larta se vendaset.

Po ashtu, nuk do tĂ« lejohen qĂ« nĂ« qytet tĂ« punojnĂ« zanatçinj tĂ« qyteteve tĂ« tjera, pa marrĂ« miratim nga drejtuesit e esnafit vendĂ«s. Kjo shexhere Ă«shtĂ« kopjuar nĂ« tabakhanen e Elbasanit prej dorĂ«s sĂ« Shejh Sejid Mustafa Sulejmanit nĂ« fillim tĂ« muajit Shaban tĂ« vitit 1067, sipas kalendarit Hixhri, 14 maj 1657, sipas kalendarit Gregorian. ËshtĂ« vulosur prej vetĂ« Shejh Sejid Mustafa Sulejmanit, si dhe prej Shejh Karaliut, tĂ« birit tĂ« Sejid Mustafa Ihtijar el-Kadiriut, tĂ« dy prej Elbasani.

Shexhereja, kanunorja, na thotĂ« se, kur lĂ«kurĂ«regjĂ«si punon ndershmĂ«risht, jo vetĂ«m “[
] pastron lĂ«kurĂ«n e ndyrĂ« prej papastĂ«rtive, po edhe shpirti i tij pastrohet nga cilĂ«sitĂ« shtazarake dhe nga errĂ«sira e padijes, i ndriçohet zemra dhe i shfaqet bukuria hyjnore”. VallĂ«, a i mendojnĂ« profesionistĂ«t e sotshĂ«m kĂ«to gjĂ«ra?

ShĂ«nim: Sokol Çunga ështĂ« historian, pĂ«rkthyes dhe arkivist shqiptar

The post Shexhereja ose kanunorja e Elbasanit/Dokumenti që rregullonte tregun e esnafëve në Elbasanin e shek. të 17-të appeared first on Gazeta Si.

Rikthehen pas tri dekadash gërmimet arkeologjike në kalanë e Gjirokastrës

2 July 2025 at 15:07

Nga Gazeta “SI”– Pas mĂ« shumĂ« se 30 vitesh ndĂ«rprerjeje, nĂ« kalanĂ« e GjirokastrĂ«s kanĂ« nisur sĂ«rish gĂ«rmimet arkeologjike. Instituti KombĂ«tar i TrashĂ«gimisĂ« Kulturore njoftoi se prej tre ditĂ«sh po vijon puna nĂ« terren. GĂ«rmimet do tĂ« zgjasin gjatĂ« gjithĂ« muajit korrik.

Qëllimi i këtij projekti është të zbardhë fazat më të hershme të ndërtimit të kalasë, duke shtuar njohuritë shkencore mbi këtë monument dhe duke pasuruar ofertën kulturore për vizitorët.

default

Zbulimet e para janĂ« premtuese: gjurmĂ«t e njĂ« kulle qĂ« daton nĂ« periudhĂ«n e antikitetit tĂ« vonĂ« (shek. V–VI pas Krishtit), sĂ« bashku me materiale tĂ« tjera karakteristike tĂ« kĂ«saj epoke, janĂ« prova tĂ« rĂ«ndĂ«sishme qĂ« dokumentohen pĂ«r herĂ« tĂ« parĂ«.

Ato ofrojnë të dhëna të reja mbi origjinën e kalasë. E ndërtuar mbi një kodër në lartësinë 370 metra mbi nivelin e detit, kalaja mbetet simboli më i njohur i Gjirokastrës ,  qytetit të gurit që përmendet për herë të parë në vitin 1336 si qytet-kështjellë. Sot, ajo është një nga atraksionet më të vizituara për turistët vendas dhe të huaj që zbresin në Gjirokastrën e mbrojtur nga UNESCO

The post Rikthehen pas tri dekadash gërmimet arkeologjike në kalanë e Gjirokastrës appeared first on Gazeta Si.

Xhamia e Ballies në Elbasan shpallet Godina fetare më e bukur në botë për vitin 2025

30 June 2025 at 16:09

Nga Gazeta “SI”– Xhamia e Ballies nĂ« Elbasan, e ndĂ«rtuar nĂ« vitin 1608 dhe mĂ« vonĂ« e shembur nga regjimi komunist, Ă«shtĂ« rikonstruktuar kohĂ«t e fundit dhe tashmĂ« ka marrĂ« vlerĂ«simin mĂ« tĂ« lartĂ« nĂ« njĂ« skenĂ« ndĂ«rkombĂ«tare: çmimin e parĂ« pĂ«r “ArkitekturĂ«n mĂ« tĂ« bukur fetare nĂ« botĂ«â€ nĂ« konkursin prestigjioz “Building of the Year 2025”, organizuar nga platforma mĂ« e madhe globale e arkitekturĂ«s “ArchDaily”.

Ky vlerësim ka zgjuar një interes të jashtëzakonshëm, jo vetëm në Shqipëri, por edhe në vendet fqinje si Kosova, Mali i Zi e Maqedonia e Veriut. Interesi ka kapërcyer edhe kufijtë rajonalë.

“Kemi pasur vizitorĂ« nga Gjermania, nga vende tĂ« ndryshme tĂ« EvropĂ«s, madje edhe nga Lindja e LargĂ«t,” thotĂ« pĂ«r mediat Agim Duka, Myftiu i Elbasanit.

Xhamia e Ballies është objekti i vetëm i kultit në Evropë që u rendit mes pesë ndërtesave më të bukura në botë në kategorinë e saj. Projekti i rikonstruksionit ka sjellë një ndërthurje të harmonishme mes arkitekturës moderne dhe elementëve tradicionalë islamë, duke e kthyer këtë monument jo vetëm në një vend adhurimi, por edhe në një vepër arti.

The post Xhamia e Ballies në Elbasan shpallet Godina fetare më e bukur në botë për vitin 2025 appeared first on Gazeta Si.

‘Kodiku i manastirit tĂ« ShĂ«n Kozmait’, dokumenti qĂ« dĂ«shmon sesi martoheshin MyzeqarĂ«t nĂ« fillim tĂ« shekullit tĂ« 19-tĂ«

28 June 2025 at 12:10

Nga Sokol Çunga– “Si m’u gdhive sonte, moj thĂ«llĂ«zĂ« e sojme? Si nĂ« vend tĂ« huaj, m’u duk nata muaj”.

Këto thotë një këngë myzeqare, të cilën familjarët e çiftit të sapomartuar e këndojnë të nesërmen e ditës së dasmës, pasi të sapolidhurit në martesë kanë kaluar natën e parë bashkë. Epitalamus e quajmë këtë lloj vargu në teori të letërsisë. Mirëpo, si arrijnë myzeqarët deri tek Epitalamusi?

Veç traditĂ«s dhe kĂ«ngĂ«ve tĂ« pĂ«rçuara gojĂ« mĂ« gojĂ«, burime tĂ« tjera informacioni janĂ« edhe dokumentet arkivore, tĂ« hartuara nĂ« tĂ« shkuarĂ«n. NjĂ« prej kĂ«tyre, njĂ« regjistĂ«r kontratash paramartesore, ruhet sot nĂ« Fondin “KodikĂ«t e ShqipĂ«risĂ«â€ nĂ« Arkivin Qendror ShtetĂ«ror. Ndryshe njihet dhe si “Kodiku i manastirit tĂ« ShĂ«n Kozmait”.

Regjistri ka formatin e një fletoreje me përmasa 22.5 x 15.5 cm, kapakët i ka prej kartoni mbështjellë me një fletë të hollë lëkure, sot e dëmtuar. Dorëshkrimi ka 96 fletë, të cilat janë shkruar në të dyja anët me bojë të zezë ose ngjyrë kafe. Gjuha e tekstit është greqishtja. Regjistri përmban 317 kontrata paramartesore, disa prej tyre të pa datuara. Me sa kuptojmë nga konteksti, gjithë fejesat e regjistrit lidhen mes të krishterëve ortodoksë të zonës së Myzeqesë.

Akti i parë daton më 30 prill 1819 dhe i fundit më 19 tetor 1843. Regjistri ka qenë pronë e manastirit të Shën Kozmait pranë fshatit Kolkondas të Fierit. Më tej është ruajtur në Mitropolinë e Beratit, nga e cila varej juridikisht, dhe më pas ka mbërritur në Arkivin Qendror Shtetëror.

Mirëpo, pse është i rëndësishëm për ne ky dorëshkrim sot? Pikërisht për shkak të përmbajtjes specifike të tij.

317 kontratat kanë afërsisht të njëjtën strukturë: përfaqësuesi i dhëndrit, babai, xhaxhai apo një i afërm tjetër, shpall se fejon birin apo nipin e tij me të bijën apo mbesën e aksh personi; më pas renditen dhuratat që shkëmbejnë familjet mes tyre, të cilat përfshijnë veshje, shtroje dhe mbulesa të dhomës së gjumit, si dhe shuma monetare.

Në akte përmenden qartazi emrat e palëve që lidhin fejesë si dhe fshatrat nga të cilat vijnë. Kësisoj, regjistri na jep material të pasur lidhur me toponiminë dhe antroponiminë e Myzeqesë, na njofton për llojet e veshjeve dhe emërtesat e tyre, si dhe, teksa krahasojmë dhuratat në të holla, kuptojmë nivelin e ulët ekonomik të palëve që lidhin fejesë.

Po ashtu, teksa shohim se dhuratat nĂ« tĂ« holla i jep familja e dhĂ«ndrit pĂ«r nusen, dhe jo e anasjellta, siç ishte traditĂ« mes tĂ« krishterĂ«ve tĂ« kohĂ«s nĂ« Ballkan, kuptojmĂ« njĂ« element tjetĂ«r: fshatarĂ«t e MyzeqesĂ« sĂ« kohĂ«s kishin huazuar traditĂ«n qĂ« njihet nĂ« etnografi si “blerja e nuses”, traditĂ« e sjellĂ« nĂ« Ballkan prej islamit.

Sigurisht, shumat monetare janë krejt të vogla dhe simbolike, larg ekstravagancës. Po ta krahasojmë këtë me vise të tjera të Shqipërisë apo Ballkanit, ku babai i nuses duhej të siguronte prikën, e cila përbëhej prej pasurive të tundshme dhe të patundshme shumë më të mëdha se fuqia ekonomike e familjes, rasti i Myzeqesë dëften elasticitet, kujdes dhe vëmendje për tjetrin.

Stina e dasmave tashmë ka ardhur. Festoftë kush ka gjetur fatin, me dolli dhe epitalamuse! Mirëpo, në vend të shpenzimeve të shfrenuara, shkëmbeni dhurata të përballueshme. Këtë na sugjeron regjistri i kontratave paramartesore të Myzeqesë.

ShĂ«nim: Sokol Çunga ështĂ« historian, pĂ«rkthyes dhe arkivist shqiptar

The post ‘Kodiku i manastirit tĂ« ShĂ«n Kozmait’, dokumenti qĂ« dĂ«shmon sesi martoheshin MyzeqarĂ«t nĂ« fillim tĂ« shekullit tĂ« 19-tĂ« appeared first on Gazeta Si.

Kisha e ‘ShĂ«n MĂ«risë’ nĂ« Vaun e DejĂ«s- RindĂ«rtimi i sĂ« shkuarĂ«s nĂ«pĂ«rmjet kujtesĂ«s, artit dhe vullnetit njerĂ«zor

27 June 2025 at 13:35

Nga Gazeta “SI”- NĂ« Vaun e DejĂ«s hapja e sezonit turistik shoqĂ«rohet me njĂ« traditĂ« tĂ« re, po aq solemne sa dhe me rĂ«ndĂ«si kombĂ«tare: “Dasma e SkĂ«nderbeut”, e inskenuar nga aktorĂ« amatorĂ« tĂ« zonĂ«s.

E gjitha në oborrin e kishës, ku vetë Gjergj Kastrioti u martua shekuj më parë.

Kjo ngjarje ka marrë vlerë të veçantë, pasi zhvillohet në zemër të zonës ku ndodhet Kisha shtatë shekullore e Shën Mërisë, monument i njohur për dy simbolika krejtësisht kundërthënëse. E para është martesa historike e heroit tonë kombëtar, Gjergj Kastriotit me Donika Arianitin, dhe e dyta, shkatërrimi brutal i kishës në vitin 1969 nga regjimi komunist.

Këto dy ngjarje, krejtësisht të kundërta, përbëjnë edhe lajtmotivin e skenarit të dasmës së Skënderbeut, që çdo vit sjell në jetë një festë që përkujton dhe refleton mbi dy anët e historisë sonë kolektive. Ideja për të bashkuar përkujtimin e dasmës së Gjergj Kastriotit me atë të shkatërrimit të kishës si një anë e errët e historisë sonë, shfaqet qartë dhe perceptohet fuqishëm nga publiku dhe të pranishmit në event.

Vau i Dejës, një perlë natyrore që po zgjerohet

Vau i Dejës është një zonë ende relativisht e panjohur për vlerat e saj të rralla natyrore dhe turistike. Territori nis në Mjedë të Shkodrës dhe shtrihet deri në Koman, duke përfshirë hapësira të virgjëra, të paprekura, dhe me bukuri të jashtëzakonshme natyrore, që synojnë të zhvillohen në një zonë turistike malore të nivelit të parë.

Në këtë terren të pacenuar, iniciativa individuale ka sjellë hapjen e disa bujtinave dhe restoranteve, të cilat frekuentohen gjatë gjithë vitit nga vizitorë nga gjithë Shqipëria dhe diaspora, sidomos gjatë muajve të verës.

Por Vau i Dejës nuk njihet vetëm për natyrën, por edhe për traditat e veçanta që e karakterizojnë,  nga artizanati, burim i rëndësishëm i të ardhurave për gratë e zonës, e deri te trashëgimia kulturore dhe shpirtërore, ku veçon Kisha e Shën Mërisë, vendi ku u lidh martesa e heroit kombëtar me Donikën.

Për të përkujtuar këtë ngjarje madhore, në Vau të Dejës është krijuar edhe një trupë teatrore që inskenon dasmën e Skënderbeut jo vetëm në festa lokale, por edhe në Austri, Kosovë e Gjermani, duke e çuar kështu trashëgiminë kulturore të zonës edhe përtej kufijve.

Dasma e Gjergj Kastriotit -Një rikthim shpirtëror i heroit

“Dasma e Gjergj Kastriotit” erdhi si njĂ« ngjarje madhore nĂ« oborrin e KishĂ«s sĂ« ShĂ«n MĂ«risĂ«, aty ku ndodhen themelet e kishĂ«s gotike, nĂ« vendin ku nĂ« vitin 1451 u kurorĂ«zua vetĂ« heroi ynĂ« kombĂ«tar. Me origjinalitet nĂ« skena masive, rite, kostumografi dhe muzikĂ«, kjo ngjarje pĂ«rkujton lidhjen e kurorĂ«s sĂ« Gjergj Kastriotit me Donika Arianitin, njĂ« martesĂ« qĂ« historikisht Ă«shtĂ« interpretuar edhe si bashkim mes jugut dhe veriut.

Antonio , djali që luan rolin e Skenderbeut në dramë thotë për GazetaSi.al se është nder dhe kënaqësi sa herë e luan dhe e riluan këtë rol. Sipas tij ky  është edhe një angazhim në zhvillimin e artiti të qytetit.

“Emocionet rriten çdo herĂ« qĂ« marr ftesĂ«n pĂ«r ta interpretuar kĂ«tĂ« rol e njĂ«kohĂ«sisht Ă«shtĂ« njĂ« kĂ«naqĂ«si, njĂ« privilegj dhe njĂ« pĂ«rgjegjĂ«si. TĂ« luash DasmĂ«n e SkĂ«nderbeut jashtĂ« kufijve tanĂ«, nĂ« vende si Vjena, Graz-i, Stublla apo Peja, Ă«shtĂ« njĂ« emocion krejt i veçantĂ«. Dhe tashmĂ« jemi duke pritur me padurim ftesat e radhĂ«s. Sa i pĂ«rket pĂ«rfshirjes sĂ« tĂ« rinjve nĂ« aktivitete tĂ« tilla, ndjehem i kĂ«naqur sepse sa herĂ« marrim pĂ«rsipĂ«r tĂ« organizojmĂ« diçka autentike, shqiptare dhe me vlerĂ« pĂ«r identitetin tonĂ«, ata janĂ« gjithmonĂ« tĂ« gatshĂ«m dhe mbĂ«shtetĂ«s.” thotĂ« ai

Perkujtimi i kĂ«saj dasme, qĂ« nĂ« shfaqjen e parĂ« dhe nĂ« skenat e mĂ«vonshme nĂ« VjenĂ«, Frankfurt e PejĂ« ka dhĂ«nĂ« emocione tĂ« papĂ«rsĂ«ritshme. Kjo tregon disa nga tĂ« vĂ«rtetat e diskutueshme historike janĂ« gjithmonĂ« tĂ« gatshme pĂ«r t’u rishqyrtuar dhe pĂ«rditĂ«suar me kontributin e artit dhe komunitetit.

Kisha e Shën Mërisë- Një histori shekullore mes festës dhe fatkeqësisë

Kisha Shën Mërisë është ndërtuar në këmbë të malit të Dejës, pranë rrënojave të qytezës dhe fortesës mesjetare të Danjës, që për herë të parë u përmend si qendër peshkopale në vitin 361. Në këtë kishë thuhet se u kurorëzua Skënderbeu, ndërsa pranë saj ndodhet varri i Lekë Zaharisë, një tjetër figurë e rëndësishme historike.

Kisha, e njohur edhe si Lindja e Zojës, është ndër kishat më të vjetra të Shqipërisë që ka rezistuar shekuj shkatërrimesh, derisa në vitin 1969 u shkatërrua plotësisht nga regjimi komunist. Ajo ka qenë e ndërtuar në fund të Kalasë së Danjës, në luginën e malit të Dejës, dhe mendohet të ketë origjinën rreth viteve 1300.

Si një ndërtim tipik i stilit gotik të shekullit të XIII, kisha kishte një planimetri të thjeshtë me një nefshe dhe absidë rrethore në anën lindore. Ajo përfaqësonte një nga monumentet e rëndësishme të trashëgimisë arkitekturore mesjetare në Shqipëri.

Iniciativa për restaurimin e Kishës. Një nismë qytetare

Iniciatori i nismës për restaurimin e Kishës së Shën Mërisë, Prof. Primo Shllaku, rrëfen për GazetaSi.al se nismën e tij e kanë mbështetur grupi i arkitektëve, restauratorëve dhe ndërtuesve, të cilët janë specialistë të objekteve të kultit dhe trashëgimisë kulturore.

“Ideja dhe propozimi pĂ«r restaurimin e KishĂ«s sĂ« ShĂ«n MĂ«risĂ« ka qenĂ« e imja dhe e njĂ« grupi tĂ« pĂ«rbashkĂ«t pune. Pastaj, grupi i arkitektĂ«ve, ndĂ«rtuesve dhe restauratorĂ«ve, qĂ« merren vetĂ«m me objekte kulti dhe tĂ« trashĂ«gimisĂ«, hartuan projektin dhe skicĂ«n, ndĂ«rsa njĂ« ndĂ«rmarrje qĂ« vepron jashtĂ« ShqipĂ«risĂ« mbĂ«shteti kĂ«tĂ« projekt,” – shpjegon Shllaku.

Ai nënvizon një aspekt historik me peshë:

“Kisha e ShĂ«n MĂ«risĂ«, ku u martua Gjergj Kastrioti me Donika Arianitin, ka qenĂ« e vetmja kishĂ« romanike nĂ« EuropĂ«n Juglindore, dhe kjo ishte arsyeja pse u hodh nĂ« erĂ« nga komunistĂ«t. Kisha pĂ«rfaqĂ«sonte njĂ« sinjal tĂ« qartĂ« se ShqipĂ«ria mund tĂ« ishte njĂ« udhĂ«heqĂ«se nĂ« zhvillimin dhe praninĂ« perĂ«ndimore. Kjo pĂ«rbĂ«nte rrezik pĂ«r bllokun lindor, dhe rrĂ«nimi i saj ishte njĂ« pĂ«rpjekje pĂ«r tĂ« shuar kujtesĂ«n dhe simbolikĂ«n e dasmĂ«s sĂ« Gjergj Kastriotit, e cila jo pa arsye ishte zgjedhur si vendi i kurorĂ«zimit tĂ« martesĂ«s sĂ« tij.”

Në prag të zhvillimit të turizmit të qëndrueshëm, Vau i Dejës po shndërrohet në një destinacion që ofron jo vetëm bukuri natyrore, por edhe një udhëtim nëpër histori dhe identitet. Restaurimi i Kishës së Shën Mërisë dhe ngjarja e përvitshme e dasmës së Skënderbeut janë pjesë e kësaj  përpjekjeje për të lidhur të kaluarën me zhvillimin ekonomik dhe kulturor të komunitetit.

Trupat teatrore, artizanati, bujtinat dhe mikpritja e komunitetit po krijojnë mundësi që kjo zonë të njihet si një model i mirë për bashkëjetesën e trashëgimisë historike me turizmin modern.

Në këtë mënyrë, Vau i Dejës i jep jetë historisë dhe trashëgimisë, duke treguar se përmes kujtesës dhe angazhimit të komunitetit mund të ndërtohet një e ardhme premtuese , ku historia rikujtohet,  festohet dhe çmohet.

The post Kisha e ‘ShĂ«n MĂ«risë’ nĂ« Vaun e DejĂ«s- RindĂ«rtimi i sĂ« shkuarĂ«s nĂ«pĂ«rmjet kujtesĂ«s, artit dhe vullnetit njerĂ«zor appeared first on Gazeta Si.

Mozaiku i Bazilikës Paleokristiane të Linit, hapet për vizitorët/ Daton që nga shekulli VI

26 June 2025 at 13:45

Nga Gazeta “SI”– Instituti KombĂ«tar i TrashĂ«gimisĂ« Kulturore ka publikuar sĂ« fundmi pamjet e zbulimit tĂ« mozaikut tĂ« BazilikĂ«s Paleokristiane tĂ« Linit, njĂ« nga monumentet mĂ« tĂ« rĂ«ndĂ«sishme tĂ« trashĂ«gimisĂ« sonĂ« arkeologjike. Ky mozaik i rrallĂ« Ă«shtĂ« tashmĂ« i hapur pĂ«r vizitorĂ«t, si pjesĂ« e aktiviteteve qĂ« shĂ«njojnĂ« nisjen e sezonit turistik veror.

E ndodhur në gadishullin e Linit, në brigjet e liqenit të Ohrit, kjo bazilikë daton në shekullin VI dhe përfaqëson një nga dëshmitë më të vyera të krishterimit të hershëm në territorin shqiptar. E zbuluar për herë të parë në vitin 1967 nga një ekspeditë arkeologësh të muzeut të Pogradecit, Bazilika e Linit përbëhet nga naosi, dy kapela me absidë në jug dhe veri, baptiseri, atriumi dhe një kapelë me formë të rrallë katërkonkshe.

Dyshemetë e këtij kompleksi janë të shtruara me mozaikë që përfshijnë motive të ndryshme: gjeometrike, bimore dhe zoomorfe. Në qendër të tyre qëndrojnë simbolika dhe figura me karakter fetar, që e bëjnë këtë mozaik ndër më unikët në llojin e vet.

Mozaiku i Linit më shumë se një atraksion turistik , është një dritare në jetën kulturore dhe estetike të një epoke të largët.

IKTK fton të gjithë qytetarët dhe vizitorët e huaj të zbulojnë këtë pasuri të rrallë, që dëshmon për rrënjët e thella të qytetërimit tonë.

The post Mozaiku i Bazilikës Paleokristiane të Linit, hapet për vizitorët/ Daton që nga shekulli VI appeared first on Gazeta Si.

Zbulohet ‘Venusi i KoƂobrzegut’, njĂ« figurĂ« 6000-vjeçare

26 June 2025 at 11:39

Nga Gazeta “SI”– NjĂ« statujĂ« e vogĂ«l prej guri gĂ«lqeror, rreth 12 centimetra e lartĂ«, Ă«shtĂ« zbuluar pranĂ« qytetit KoƂobrzeg nĂ« Poloni nga njĂ« fermer lokal nĂ« vitin 2022. Pas analizave tĂ« kryera nga studiuesit, Ă«shtĂ« konfirmuar se objekti daton mbi 6,000 vjet mĂ« parĂ«, duke e renditur ndĂ«r gjetjet mĂ« domethĂ«nĂ«se tĂ« periudhĂ«s neolitike nĂ« EvropĂ«n Qendrore.

Figurina Ă«shtĂ« pagĂ«zuar si “Venusi i KoƂobrzegut”, njĂ« referencĂ« e drejtpĂ«rdrejtĂ« ndaj statujave tĂ« famshme tĂ« quajtura “Venus”, tĂ« cilat janĂ« zbuluar nĂ« tĂ« gjithĂ« kontinentin dhe qĂ« paraqesin gra me gjinj tĂ« theksuar , simbolikĂ« e pjellorisĂ« dhe e feminitetit tĂ« shenjtĂ« nĂ« kulturat e lashta.

Zbulimi Ă«shtĂ« veçanĂ«risht i rĂ«ndĂ«sishĂ«m pasi “Venusi i KoƂobrzegut” Ă«shtĂ« figura e parĂ« e kĂ«tij lloji e zbuluar nĂ« veri tĂ« maleve Karpate, duke e bĂ«rĂ« atĂ« unik pĂ«r gjeografinĂ« ku u gjet.

Pavarësisht rëndësisë kulturore, figura është e punuar në mënyrë tepër të thjeshtë. Ajo nuk ka tipare fytyre të dallueshme, ndërsa gjymtyrët e poshtme duket se janë formuar përmes goditjes me një mjet të fortë. Pjesa e pasme e saj është e sheshtë, çka sugjeron se mund të jetë fiksuar mbi një sipërfaqe apo të jetë ekspozuar në pozicion vertikal, ndoshta në ndonjë vend ritual apo shenjë totemike.

Ky zbulim sjell ndĂ«r mend figura tĂ« tjera tĂ« famshme tĂ« Neolitit, siç Ă«shtĂ« “Venusi i Willendorfit”, njĂ« statujĂ« rreth 30,000 vjeçare e zbuluar nĂ« Austri, e cila vazhdon tĂ« tĂ«rheqĂ« vĂ«mendjen e arkeologĂ«ve dhe antropologĂ«ve. Studiuesit e kanĂ« cilĂ«suar “Venusin e KoƂobrzegut” si njĂ« hallkĂ« tĂ« re dhe premtuese nĂ« zinxhirin e gjatĂ« tĂ« simbolikave qĂ« i kanĂ« paraprirĂ« civilizimeve tĂ« njohura.

Ky zbulim është raportuar së fundmi në The Art Newspaper, dhe pritet të ngjallë diskutime të reja mbi shtrirjen kulturore dhe simbolike të figurave të pjellorisë në Evropën parahistorike.

The post Zbulohet ‘Venusi i KoƂobrzegut’, njĂ« figurĂ« 6000-vjeçare appeared first on Gazeta Si.

Codex Aureus Anthimi i Beratit / Dokumenti unik i llojit të tij në në botë

21 June 2025 at 13:35

Nga Sokol Çunga– Sa herĂ« pĂ«rmendet qyteti i Beratit, menjĂ«herĂ« vjen nĂ« mendje fraza “KodikĂ«t e Beratit”. NĂ« mendjen e gjithkujt qĂ« njeh qytetin apo njihet me tĂ« pas vizitĂ«s, Berati dhe kodikĂ«t, kodikĂ«t dhe Berati, kthehen nĂ« simbiozĂ«.

NĂ« inventarin e Fondit “KodikĂ«t e ShqipĂ«risĂ«â€ me nr. 488 tĂ« Arkivit Qendror ShtetĂ«ror dorĂ«shkrimi mban emĂ«rtesĂ«n “Kodiku i Beratit nr. 2”. Ndryshe emĂ«rtohet dhe Codex Aureus Anthimi, kodiku i artĂ« i Anthimit, siç e pati quajtur studiuesi Pierre Batiffol, kur vizitoi Beratin mĂ« 1885 dhe i dha kĂ«tĂ« emĂ«rtim pĂ«r nder tĂ« Anthim Aleksudhit, mitropolitit tĂ« Beratit nĂ« atĂ« kohĂ«.

Dorëshkrimi përmban tekstin e katër Ungjijve shkruar në greqishten biblike. Vëllimi përmban 420 fletë të shkruara në pergamenë që dikur ka qenë e purpurt, pavarësisht ngjyrës që ka sot. Ndryshimi i ngjyrës ka ndodhur për shkak të dëmtimeve të jashtme apo zhvillimeve të brendshme kimike të lëndëve të përdorura në prodhim.

Fletët kanë përmasa 24 x 19 cm. Teksti është shkruar në 1 kolonë, në 17 reshta për çdo fletë me shkrim germëvogël. Boja e tekstit nuk është e zakontë, por ar i pastër. Po ashtu, përpara fillimit të çdo ungjilli dorëshkrimi ka pasur dhe katër miniaturat e katër ungjillorëve, nga të cilat sot kemi tre, atë të ungjillorëve Mark, Luka dhe Joan.

Të gjitha miniaturat janë punuar me ar. Kurse përmbi fillimin e çdonjërit ungjill paraqitet një dekor mbititullor i punuar, po ashtu, me ar. Teksa dimë se ngjyra e purpurt në dokumente, libra dhe veshje ishte privilegj vetëm i familjes perandorake dhe perandorit, vendi i prodhimit është Konstandinopoja ose punishtet e shkrimit në brigjet e Azisë së Vogël që merrnin porosi nga perandori.

Dorëshkrimi nuk mban datë, por nga analiza paleografike e shkrimit, nga krahasimi me dorëshkrime të ngjashme dhe nga të dhënat historike, kuptojmë se koha e prodhimit të tij është gjysma e dytë e shek. IX (pas Krishtit).

Në vitin 867 në krye të Bizantit vjen Vasili I i familjes fisnike të Maqedonëve, duke u bërë i pari perandor i dinastisë së Maqedonëve në fronin e Konstandinopojës. Vasili risolli në përdorim të përditshëm dhe imazhet e shenjtorëve përmes ikonave, afreskeve apo librave, të cilat ishin ndaluar prej paraardhësve të tij, Dinastisë së Ikonoklastëve, thyesve të ikonave. Dorëshkrimi ynë ka imazhe, kështu dimë datën post quem të prodhimit të dorëshkrimit: viti 867. Ndërsa mënyra me të cilën është shkruar, një stil shkrimi që nuk haset pas fundit të shek. IX, na jep dhe datën ante quem.

Ashtu si dhe Beratinus 1, edhe ky dorëshkrim u rizbulua i fshehur në kishën e Fjetjes së Hyjlindëses, sot Muzeu Onufri, në Berat, dhe u restaurua në Kinë më 1971.

Dorëshkrimi u gjet brenda dy kapakëve që nuk datojnë në kohën e prodhimit të dorëshkrimit, por më vonë. Janë kapakë punuar në metal të larë në ar, me gjasë prodhuar nga artizanë Beratas në vitin 1805.

MirĂ«po, ka edhe mĂ«. KĂ«to tipare tĂ« dorĂ«shkrimit, pra: pergamenĂ« e purpurt, tekst i 4 Ungjijve shkruar me germa tĂ« arta, miniatura dhe dekore mbititullore punuar me ar, prodhuar gjatĂ« periudhĂ«s sĂ« dinastisĂ« Maqedonase, qĂ« njihet dhe si “Rilindja Maqedonase” janĂ« tipare qĂ« nuk i ka asnjĂ« dorĂ«shkrim tjetĂ«r nĂ« botĂ«. Kodiku i purpurt i Beratit nr. 2, ose Codex Aureus Anthimi Ă«shtĂ« unik i llojit tĂ« tij nĂ« botĂ«!

ShĂ«nim: Sokol Çunga ështĂ« historian, pĂ«rkthyes dhe arkivist shqiptar

The post Codex Aureus Anthimi i Beratit / Dokumenti unik i llojit të tij në në botë appeared first on Gazeta Si.

Koleksionet e rralla nĂ« BibliotekĂ«n KombĂ«tare – NjĂ« dĂ«shmi e identitetit mesdhetar

19 June 2025 at 10:40

Nga Gazeta “Si”- Biblioteka KombĂ«tare e ShqipĂ«risĂ« hapi mĂ« 18 qershor njĂ« nga ekspozitat mĂ« pĂ«rfaqĂ«suese tĂ« trashĂ«gimisĂ« kulturore mesdhetare: “Kujtesa e Mesdheut – Nga Antikiteti nĂ« KohĂ«t Moderne”. NjĂ« ekspozitĂ« qĂ« shpalos rrugĂ«timin nĂ«pĂ«r historinĂ« e dijes, artit dhe qytetĂ«rimeve qĂ« e kanĂ« pĂ«rshkuar brigjet e Mesdheut nga shekulli XIV deri nĂ« shekullin XIX.

Ekspozita pĂ«rmbledh mĂ« shumĂ« se 700 vepra origjinale si libra, dorĂ«shkrime, harta dhe gravura  tĂ« ruajtura nĂ« fondet e BibliotekĂ«s KombĂ«tare. Çdo objekt Ă«shtĂ« dĂ«shmi e njĂ« kohe, e njĂ« shpirti tĂ« rrallĂ« mesdhetar, qĂ« ndĂ«rthuret mes kulturash, besimesh dhe qytetĂ«rimesh. Ekspozita Ă«shtĂ« ndarĂ« nĂ« disa seksione tematike tĂ« kuruara me kujdes, qĂ« ndĂ«rtojnĂ« njĂ« panoramĂ« gjithĂ«pĂ«rfshirĂ«se tĂ« kontributit tĂ« Mesdheut nĂ« historinĂ« e dijes dhe mendimit europian.

Nëndrejtoresha e Bibliotekës Kombëtare dhe realizuesja e ekspozitës, Majlinda Toçi thotë për GazetaSi.al se kjo ekspozitë është edhe një rast për të shpalosur në Bibliotekën Kombëtare  kujtesën e vendit tonë të lidhur ngushtë me Mesdheun, si pjesë e popujve të lashtë të këtij rajoni.

“Shpalljen e TiranĂ«s si ‘Kryeqyteti Mesdhetar i KulturĂ«s dhe i Dialogut’ pĂ«r vitin 2025, Biblioteka KombĂ«tare e pa si njĂ« rast pĂ«r t’i treguar publikut se nĂ« koleksionet e saj, ruhet edhe njĂ« dĂ«shmi e identitetit tĂ« vazhdueshĂ«m tĂ« ShqipĂ«risĂ« si vend i mesdheut, i lidhur nĂ« kujtesĂ« me gjithĂ« popujt e tjerĂ« tĂ« cilĂ«t, prej lashtĂ«sisĂ«, e kanĂ« banuar kĂ«tĂ« rajon, deri sa mandej, nga popuj u vetĂ«dijĂ«suan si kombe e nĂ« fund, u kthyen nĂ« shtete. Kjo kujtesĂ«, e ruajtur mĂ« sĂ« miri nĂ« BibliotekĂ«, tregon se, fillimisht trojet arbĂ«rore e mandej ShqipĂ«ria, kanĂ« qenĂ« dhe janĂ« pjesĂ« integrale e vetĂ« frymĂ«s sĂ« mesdheut, jo vetĂ«m gjeografikisht, por edhe shpirtĂ«risht. NĂ«pĂ«rmjet librave, hartave e gravurave rrĂ«fehet ajo dĂ«shmi shpirtĂ«rore e pĂ«rkatĂ«sisĂ«â€

Toçi thotë se nga i gjithë fondi, u zgjodhën rreth 700 vepra origjinale duke lënë edhe shumë të tjera pa ekspozuar për mungesë hapësire.

Majlinda Toçi

“TĂ« qartĂ« se kjo duhej bĂ«rĂ« e njohur, u konceptua edhe ekspozita ‘Kujtesa e Mesdheut, nga Antikiteti nĂ« KohĂ«t moderne’, ku, pas njĂ« pĂ«rzgjedhjeje tĂ« kujdesshme e ndonjĂ«herĂ« tĂ« dhimbshme, e cila kushtĂ«zohej edhe nga hapĂ«sirat, u ekspozuan mbi 700 vepra origjinale, mes tyre edhe dorĂ«shkrime, qĂ« datojnĂ« mes viteve 1300-1800. Gjithçka, sigurisht, pjesĂ« e koleksioneve tona.

E strukturuar me njĂ« narracion tĂ« qartĂ«, ajo i jep mundĂ«sinĂ« vizitorit tĂ« shtegtojĂ«, nĂ« kronologji e logjikĂ«, mes aspekteve dhe tipareve kryesore tĂ« trashĂ«gimisĂ« kulturore dhe historike tĂ« Mesdheut” shpjegon Toçi.

Ajo shpjegon edhe etapat historike dhe kohore të cilat prezantohen në këto materiale të rralla, duke nisur që nga antikiteti grek, biznati , dokumentet veneciane e deri në vitet e vona 1900.  

“E strukturuar me njĂ« narracion tĂ« qartĂ«, ajo i jep mundĂ«sinĂ« vizitorit tĂ« shtegtojĂ«, nĂ« kronologji e logjikĂ«, mes aspekteve dhe tipareve kryesore tĂ« trashĂ«gimisĂ« kulturore dhe historike tĂ« Mesdheut.

Më së pari, gjendet në antikitetin greko-romak, ku paraqiten disa prej botimeve më të hershme në Evropë të autorëve klasikë grekë dhe latinë, përfshirë Homerin, Aristotelin, Herodotin. Strabonin, Ptolemeun, Ciceronin, Plinin Plak, Plutarkun e të tjerë. Pastaj kalon në trashëgiminë bizantine e cila është edhe një prej pasurive më të jashtëzakonshme të Bibliotekës sonë. Nga ekspozita e parafundit e Koleksioneve Veneciane në Bibliotekë, rimerren disa vepra mes shekujve XV dhe XVII ku pasqyrohet roli jetik i Venedikut si qendër e kulturës evropiane të asaj periudhe.

Pastaj, Orienti, i orientuar kryesisht te bota arabe dhe Egjipti, me theksin e vënë te Perandoria Osmane.

Po ashtu, janë edhe dy sesione tematike, ku i pari i kushtohet besimeve monoteiste dhe mënyrës se si, në një truall tejet pagan, zuri vend ideja e një Zoti të vetëm dhe tjetri përfshin vepra të disa prej udhëtarëve më të njohur evropianë të shekujve XVI dhe XVII, çka i jep edhe emrin Gjeografë dhe Udhëtarë.

NĂ« fund, Ă«shtĂ« edhe hapĂ«sira e dedikuar pĂ«r dy detĂ«rat qĂ« lagin brigjet shqiptare, Adriatiku dhe Joni” thotĂ« pĂ«r GazetaSi.al nĂ«ndrejtoresha e BibliotekĂ«s KombĂ«tare.

Toçi thotë se kjo ekspozitë ka si synim të dëshmojë se Shqipëria ka qënë në një komunikim të pandërprerë kulturor dhe historik me këtë hapësirë.

“NĂ«pĂ«rmjet kĂ«saj ekspozite, shpresojmĂ« jo vetĂ«m tĂ« qartĂ«sohet komunikimi i pandĂ«rprerĂ« i ShqipĂ«risĂ« me kĂ«tĂ« hapĂ«sirĂ« tĂ« gjerĂ« kulturore, historike dhe socio-antropologjike, por njĂ«kohĂ«sisht, tĂ« kontribuohet nĂ« vetĂ«dijĂ«simin se trashĂ«gimia jonĂ« jo vetĂ«m duhet promovuar, por edhe duhet interpretuar ashtu sikurse Ă«shtĂ«â€ pĂ«rfundon Majlinda Toçi.

E hapur me 18 qershor, “Kujtesa e Mesdheut” mirĂ«pret publikun nĂ« ambientet e BibliotekĂ«s KombĂ«tare tĂ« ShqipĂ«risĂ« deri mĂ« 18 korrik 2025.

The post Koleksionet e rralla nĂ« BibliotekĂ«n KombĂ«tare – NjĂ« dĂ«shmi e identitetit mesdhetar appeared first on Gazeta Si.

Turizëm pa trashëgimi/ BIRN: Durrësi hap sezonin me muze të mbyllur

By: user7
7 June 2025 at 15:01

Tabela e përmasave të mëdha në hyrje të muzeut Arkeologjik të Durrësit ka mbetur njëlloj si tre vjet më parë, kohë kur filluan punimet e restaurimit të tij me një financim 348 milionë lekë nga programi EU4Culture i Bashkimit Europian.

Aty ka ndryshuar tre herë vetëm data e përfundimit të parashikuar të rikonstruksionit. Fillimisht afati i përfundimit të punimeve ishte në nëntor 2023. Më vonë u shty në shkurtit 2024 dhe prillit 2025, dhe tashmë është shtyrë përsëri për fundin e muajit korrik. Po ky nuk është muzeu i vetëm që do ti mbajë dyert e mbyllura për turistët gjatë sezonit veror të këtij viti.

Vonesat disavjeçare në restaurimet e muzeve të Durrësit, i kanë mbajtur larg syve kureshtar të publikut objektet e trashëgimisë kulturore në qytetin antik. Muzeu Arkeologjik, i përuruar për herë të parë në vitin 2003, restaurohet për të dytën herë në 15 vjetët e fundit, dhe vonesat në punime janë të përsëritura.

“MegjithĂ«se interesimi i turistĂ«ve tĂ« huaj ka ardhur duke u rritur, ne e ndjejmĂ« veten nĂ« vĂ«shtirĂ«si, kur i informojmĂ« ata se Muzeu Arkeologjik mĂ« i madh i vendit Ă«shtĂ« i mbyllur,” tha pĂ«r BIRN Bjordi Xhafa, njĂ« udhĂ«rrĂ«fyes turistik nga qyteti bregdetar.

“Koha e turit kulturor nĂ« DurrĂ«s tani nuk i kalon tĂ« dy orĂ«t, shumĂ«, pasi pĂ«rveç Muzeut Arkeologjik, edhe Muzeu Etnografik, vazhdon t’i nĂ«nshtrohet rikonstruksionit,” shtoi Bjordi.

Sipas udhĂ«rrĂ«fyesit te ri, Termat Romake, gjithashtu nuk mund tĂ« vizitohen pĂ«r shkak tĂ« punimeve restauruese nĂ« Teatrin “AleksandĂ«r Moisiu”.

Monumenti i shekullit të dytë pas erës sonë dhe teatri modern i qytetit bashkëjetojnë që nga viti 1965, kur Termat u zbuluan nga arkeologët në themelet e godinës së teatrit.

Grupet turistike tĂ« interesuara pĂ«r trashĂ«giminĂ« kulturore tĂ« vendit tonĂ«, e vazhdojnĂ« mĂ« tej udhĂ«timin edhe nĂ« dy shtete tĂ« tjera tĂ« Ballkanit PerĂ«ndimor – Mali i Zi dhe Maqedonia e Veriut. SidoqoftĂ«, numri i vizitorĂ«ve nĂ« DurrĂ«sin antik Ă«shtĂ« rritur nga viti.

“QĂ« nga fillimi i  kĂ«tij viti Amfiteatri antik dhe Torra Veneciane janĂ« vizituar nga 13,500 turistĂ« vendas dhe tĂ« huaj gjithsej,” tha pĂ«r BIRN drejtori i QendrĂ«s Muzeore, Alban Ramohito.

“NĂ« tĂ« dy objektet qĂ« vizitohen kundrejt biletĂ«s, nĂ« kĂ«to pesĂ« muaj janĂ« rreth 2,300 vizitorĂ« mĂ« shumĂ« se sa e njĂ«jta periudhĂ« e vitit tĂ« kaluar,” shtoi ai.

Sipas të njëjtit burim, restaurimi i Muzeut Arkeologjik do të përfundojë, kur të rikrijohet pavijoni i antikitetit në katin e parë të godinës, dhe të krijohet për herë të parë pavijoni i Mesjetës, shumë pak i njohur në historinë e qytetit bregdetar. Kati i sipërm i godinës, do të shërbejë për takime didaktike, ndërsa oborri do të kthehet në një park të vogël arkeologjik, gjithçka e parashikuar në kontratën e restaurimit.

“E gjithĂ« kjo do tĂ« kĂ«rkojĂ« kohĂ«n e vet,” u shpreh  drejtori Ramohito.

DurrĂ«sit pritet ti rikthehet edhe godina “Monument kulture”, qĂ« njihet si Muzeu Etnografik dhe “ShtĂ«pia e AleksandĂ«r Moisiut”.

“Jemi tĂ« kĂ«naqur me cilĂ«sinĂ« e punimeve restauruese, tĂ« cilat kanĂ« mbĂ«rritur nĂ« stadin e instalimit tĂ« ndriçuesve”, tha pĂ«r BIRN Alketa Tragaj, drejtore e QendrĂ«s kulturore “AleksandĂ«r Moisiu”.

“Po pĂ«rgatisim rikthimin e fondit tĂ« veprave tĂ« artit, objekteve etnografike dhe stendave kushtuar Moisiut,” shtoi Tragaj, duke kujtuar se kur tĂ«rmeti i nĂ«ntorit 2019 dĂ«mtoi rĂ«ndĂ« ndĂ«rtesĂ«n, gjithçka u strehua nĂ« mjediset e teatrit.

Megjithatë, e ardhmja e banesës, e cila i është rikthyer pronarëve të ligjshëm, nuk është vendosur ende.  Drejtuesit e kulturës në Durrës po kërkojnë një zgjidhje optimale për objektin e shekullit të 19-të që ndodhet ngjitur me muret e fortifikimeve mesjetare.

MungesĂ«n e dy muzeve mĂ« tĂ« mĂ«dhenj tĂ« qytetit pritet ta plotĂ«sojnĂ« sadopak ekspozitat e hapura vitet e fundit, nga disa specialistĂ« tĂ« apasionuar pas historisĂ« sĂ« re tĂ« qytetit. Brunilda Liçaj, pedagoge nĂ« Universitetit “AleksandĂ«r Moisiu” tha pĂ«r BIRN, se megjithĂ«se i mungon mbĂ«shtetja financiare, ekspozita “TuristĂ« tĂ« pĂ«rgjuar”, e cila funksionon qĂ« nga viti i kaluar nĂ« qendĂ«r tĂ« qytetit ka ngjallur mjaft interesim nĂ« grupet e turistĂ«ve tĂ« huaj.

Materialet dhe intervistat janë përmbledhur në një dokumentar, që mund ti japë një shtysë tjetër vizitave në ekspozitën me objekte të vizitave në  Shqipëri të turistëve që përgjoheshin nga Sigurimi i shtetit. Njëlloj edhe ekspozita private MuzehLab, që është hapur disa vite më parë. Megjithëse këto ekspozita janë të lavdërueshme, operatorët turistikë theksojnë se nuk mund të zëvendësojnë muzetë.

“Por mungesa e pĂ«rsĂ«ritur e dy muzeve mĂ« tĂ« rĂ«ndĂ«sishĂ«m pĂ«r historinĂ« e qytetit antik nuk mund tĂ« zĂ«vendĂ«sohet lehtĂ«,” tha Bjordi Xhafa./ BIRN

The post Turizëm pa trashëgimi/ BIRN: Durrësi hap sezonin me muze të mbyllur appeared first on Lapsi.al.

Palimpsesti i Arkivit Qendror Shtetëror, i vetmi i Shqipërisë

7 June 2025 at 12:02

Nga Sokol Çunga*– QĂ« nga shek. II para Krishtit, kohĂ« kur pergamena mori pĂ«rdorim tĂ« gjerĂ« si lĂ«ndĂ« mbi tĂ« cilĂ«n mund tĂ« shkruhej teksti, e deri nĂ« mbizotĂ«rimin e letrĂ«s si sipĂ«rfaqe kryesore e pĂ«rdorur pĂ«r shkrimin, pergamena mbeti lĂ«ndĂ« shumĂ« e kushtueshme pĂ«r prodhimin e dokumenteve apo tĂ« librit. Kostoja ishte arsyeja kryesore qĂ« solli ripĂ«rdorimin, apo, siç do ta thoshim me gjuhĂ«n e sotshme, riciklimin e pergamenĂ«s, por dhe mungesa e lĂ«ndĂ«s nĂ« treg, nga ana tjetĂ«r. Shkaqet e tjera tĂ« ripĂ«dorimit tĂ« pergamenĂ«s ishin dhe: pĂ«rmbajtja tashmĂ« e panevojshme e njĂ« libri; gjuha e panjohur; shkrimi i dĂ«mtuar dhe pjesĂ«risht apo tĂ«rĂ«sisht i palexueshĂ«m; sistem shkrimi i vjetruar; ekzistenca e tĂ« paktĂ«n njĂ« dorĂ«shkrimi tjetĂ«r me tĂ« njĂ«jtĂ«n pĂ«rmbajtje, etj.

Pergamena e pĂ«rcaktuar pĂ«r t’u ripĂ«rdorur lagej me qumĂ«sht nĂ« gjithĂ« sipĂ«rfaqen e saj dhe lihej e lagur pĂ«r njĂ« natĂ«. TĂ« nesĂ«rmen pudrosej me miell dhe lihej nĂ«n njĂ« objekt tĂ« rĂ«ndĂ«, deri sa tĂ« thahej, qĂ« tĂ« qĂ«ndronte e tendosur dhe tĂ« mos krijonte valĂ«zime. Pas tharjes lĂ«mohej me gur gĂ«lqeror, qĂ« tĂ« rifitonte bardhĂ«sinĂ« e mĂ«parshme. PikĂ«risht ky veprim i fundit, lĂ«mimi me gurin gĂ«lqeror, Ă«shtĂ« ai qĂ« i dha emrin. Fjala palimpsest vjen nga bashkimi i dy fjalĂ«ve tĂ« greqishtes, Ï€ÎŹÎ»ÎčΜ dhe ÏˆÎŹÏ‰, qĂ« do tĂ« thotĂ« “fĂ«rkoj sĂ«rish, pĂ«r sĂ« dyti”. NĂ« latinisht Ă«shtĂ« pĂ«rdorur edhe emĂ«rtesa pergamena riscritta, pergamenĂ« e rishkruar.

Mirëpo, për fat të mirë, boja e tekstit të mëparshëm nuk fshihej tërësisht nga pergamena. Mbetej si hije e mjegullt e së shkuarës. Përfytyroni, pra, dy nivele shkrimi, një të vjetër, dhe një të ri. Shtresën e mëparshme të shkrimit në paleografi e quajmë scriptio inferior, pra, shtresë e poshtme, kurse shtresën e mëpasshme e quajmë scriptio posterior, shtresë e mëvonshme. Scriptio inferior zakonisht vetëm sa shquhet me sy të lirë, por jo gjithmonë lexohet qartë. Në shek. XVIII-XIX palimpsestet lexoheshin duke i lyer me kimikate që bënin të dukshëm, për disa orë, shkrimin e mëhershëm, por ishin shkatërrimtare për dokumentin. Me zhvillimin e teknologjisë, palimpsestet filluan të lexohen duke përdorur rrezet ultra-vjollcë e më pas ato infra të kuqe.

Palimpsestet i hasim në dy forma, si një libër i plotë, i gjithi palimpsest, apo si fashikuj të një dorëshkrimi dhe fletë më vete. Nuk dimë sa është numri i fletëve të palimpsesteve në botë, por dimë disa shifra të palimpsesteve që ruhen në bibliotekat më të mëdha të dorëshkrimeve. Kështu, Biblioteka e Manastirit të Shën Katerinës në Malin Sina në Egjipt, më e vjetra bibliotekë e botës funksionale që prej shek. VI, deri sot, ka mbi 160 vëllime në palimpsest, Biblioteka Apostolike e Vatikanit ka mbi 550 syresh, e me radhë.

Nga palimpsestet më të njohura të botës përmendim Codex Ephraemi të Bibliotekësë Kombëtare të Francës, i cili përmban në scriptio inferior tekste të Dhjatës së Re shkruar në shek. V, kurse në scriptio posterior vepra të Shën Efremit, prej nga ka marrë emrin; Codex Nitriensis i Bibliotekës së Londrës, i cili përmban në scriptio inferior Iliadën dhe Dhjatën e Re, kurse në scriptio posterior debatin mes Severit të Antiokisë me Johan Gramatikanin; palimpsestin e Arkimedit të Walters Art Museum në Baltimore, Maryland, i cili përmban në scriptio inferior tekste të ndryshme, mes tyre disa vepra të humbura të Arkimedit kopjuar në shek. VI, dhe në scriptio posterior përmban tekste shërbesash fetare kopjuar më 1229.

Palimpsesti i Arkivës Qëndrore Shtetërore

Dhe vijmĂ« tek palimpsesti ynĂ«, palimpsesti i Arkivit Qendror ShtetĂ«ror. NĂ« Fondin “Koleksioni i kodikĂ«ve” (Fondi 488) tĂ« AQSh, Dosja 14, ndodhet i vetmi palimpsest i njohur nĂ« RepublikĂ«n e ShqipĂ«risĂ« . Kodiku pĂ«rmban katĂ«r dyfletĂ«sh, pra, tetĂ« fletĂ«, shkruar nĂ« palimpsest. Scriptio inferior Ă«shtĂ« shkruar me stilin e shkrimit njohur si “tipi i Anastasit” dhe daton nĂ« shek. X (pas K.), kurse scriptio posterior Ă«shtĂ« shkruar diku nĂ« shek. XIII. Teksti i dorĂ«shkrimit Ă«shtĂ« shkruar nĂ« gjuhĂ«n greke, pĂ«r tĂ« dy rastet.

NĂ« scriptio inferior pĂ«rmban pjesĂ« tĂ« njĂ«rĂ«s prej ligjĂ«ratave tĂ« ShĂ«n Joan Gojartit “PĂ«r profetĂ«t dhe mĂ«suesit e rremĂ«â€, kurse nĂ« scriptio posterior pĂ«rmban njĂ« lavdĂ«rim (enkomion) tĂ« ShĂ«n Gregorit tĂ« NisĂ«s pĂ«r ShĂ«n Stefanin, dĂ«shmorin e parĂ« tĂ« KishĂ«s. Para mbĂ«rritjes sĂ« tij nĂ« AQSH, dorĂ«shkrimi ka qenĂ« ruajtur nĂ« Berat. MirĂ«po, a Ă«shtĂ« prodhuar palimpsesti nĂ« Berat? Nga mĂ«nyra si janĂ« shkruar fletĂ«t e tjera tĂ« dorĂ«shkrimit, kuptojmĂ« se kodiku Ă«shtĂ« prodhuar shumĂ« larg Beratit, nĂ« ItalinĂ« e Jugut. KĂ«tĂ« prejardhje e saktĂ«son elementi i dukurisĂ« “yellow wash”, theksimi i titujve tĂ« teksteve qĂ« pĂ«rmban kodiku me njĂ« ngjyrĂ« tĂ« verdhĂ« tĂ« tejdukshme, dukuri tipike e dorĂ«shkrimeve shkruar latinisht dhe greqisht nĂ« Terra d’Otranto tĂ« ItalisĂ« sĂ« Poshtme. NdĂ«rkaq, zona e Otrantos njihet dhe si vend ku janĂ« prodhuar njĂ« numĂ«r i madh palimpsestesh e, teksa edhe dorĂ«shkrimi ynĂ« pĂ«rmban njĂ« palimpsest, gjasat janĂ« qĂ« tĂ« jetĂ« prodhuar atje.

Si ka ardhur dorëshkrimi në Berat? Këtë nuk e dimë. Sidoqoftë, përmes këtij dorëshkrimi vëmë re se Berati dhe Shqipëria e Jugut nuk janë thjesht zona ku qarkullojnë karvanët apo ushtritë që shkojnë nga perëndimi në lindje, dhe anasjelltas, por edhe vende ku qarkullon libri i kohës. E njësoj me librin qarkullojnë historitë, dituria dhe idetë. Të gjitha këto, në vetvete, janë një palimpsest intelektual.

ShĂ«nim: Sokol Çunga ështĂ« historian, pĂ«rkthyes dhe arkivist shqiptar

The post Palimpsesti i Arkivit Qendror Shtetëror, i vetmi i Shqipërisë appeared first on Gazeta Si.

Arkeologët zbulojnë gjurmën 43 mijë vjeçare të gishtit të Neandertalit

5 June 2025 at 13:36

Nga Gazeta “SI” – NjĂ« zbulim i jashtĂ«zakonshĂ«m nga shpellat e San LĂĄzaro, pranĂ« Segovias nĂ« SpanjĂ«, hedh dritĂ« tĂ« re mbi aftĂ«sitĂ« simbolike tĂ« NeandertalĂ«ve, paraardhĂ«sve tĂ« njeriut modern.

Arkeologët kanë gjetur në një gur graniti, të njollosur me pigment okër të kuq, gjurmën më të vjetër të njohur deri më sot të një gishti njerëzor, një zbulim që sfidon idetë e mëparshme se neandertalët nuk kishin kapacitete për shprehje simbolike apo artistike.

Ky gur, me gjatësi 21 centimetra, u transportua nga lumi Eresma, rreth 5 kilometra larg, në vendin ku u gjet. Ai nuk mban shenja përdorimi praktik, që tregon se ka pasur një funksion simbolik, ndoshta ritual apo artistik.

Me anë të teknologjive të avancuara si skanimi 3D me lazer dhe mikroskopia elektronike, studiuesit zbuluan në sipërfaqen e gurit gjurmën e qartë të një gishti, e mbuluar me okër të kuq. Përveç kësaj, mbi gur janë të dukshme tri gropëza që i japin përbërjes pamjen e një fytyre njerëzore , dy gropëza simetrike dhe një më e madhe qendrore, me një pikë të vendosur me kujdes mes tyre.

Studimi, i kryer nga një ekip ndërkombëtar shkencëtarësh nga Universiteti Complutense i Madridit dhe institucione të tjera, tregon se probabiliteti që kjo të jetë rastësi është vetëm 0.31%. Kjo përforcon idenë se neandertalët nuk ishin krijesa të thjeshta, por kishin aftësi për shprehje simbolike, që mund të konsiderohen si fillimi i artit njerëzor.

Ky zbulim, botuar së fundmi në revistën shkencore Archaeological and Anthropological Sciences, shton dëshmi të reja mbi ndërgjegjen dhe kreativitetin e neandertalëve, duke shtyrë përpara kuptimin tonë për historinë e hershme të njerëzimit.

The post Arkeologët zbulojnë gjurmën 43 mijë vjeçare të gishtit të Neandertalit appeared first on Gazeta Si.

Si dhe kush po ndërton në Spaç

4 June 2025 at 12:43

Nga Gazeta “Si”– NjĂ« premtim i kryeministrit Edi Rama ka nxitur njĂ« sĂ«rĂ« polemikash, pikĂ«pyetjesh dhe kontestimesh lidhur me disa ndĂ«rhyrje qĂ« po ndodhin nĂ« burgun e Spaçit.

Fillimisht në media u raportua se ndërhyrjet lidheshin me realizimin e një filmi artistik me regjisor Namik Ajazin dhe skenarist, shkrimtarin Visar Zhiti, një projekt i propozuar ky kohë më parë në zyrën e Ramës. 

Por një tabelë punimesh në atë zonë ka ngritur dyshimet e shoqërisë civile.

Në tabelë, rezulton se investitor i projektit është Instituti Kombëtar i Trashëgimisë Kulturore në një afat punimesh prej 8 javësh. Por qëllimi i punimeve dhe arsyeja ende nuk janë të ditura plotësisht. Kjo ka ngritur dhe pikëpyetjet e shumë individëve të ndryshëm të cilët kanë kërkuar të pezullohen punimet deri në një qartësim të rrethanave.

Kësaj pakënaqësie, veç të ish-burgosurve i janë bashkuar edhe organizata të ndryshme të shoqërisë civile dhe po ashtu shoqata të përndjekurish të cilët akuzojnë se ndërhyrjet kanë si qëllim prishjen e autenticitetit të godinës së burgut me tendencën për ta zbukuruar realitetin e dikurshëm të këtij burgu famëkeq.

Zenel Drangu, kryetar i shoqatës së të përndjekurve politikë të Shkodrës, Fatos Lubonja, ish vuajtës në burgun e Spaçit , aktivisti Arnen Sula, e madje dhe vetë Visar Zhiti, janë disa nga zërat kundër këtij projekti.

Zhiti thotë për GazetaSi.al se ka kërkuar të xhirohet një film në burgun e Spaçit, të cilin e ka shkruar vetë si mision për të kujtuar vitet e dënimit atje.

“Kam shkruar njĂ« skenar filmi artistik pĂ«r burgun e Spaçit dhe revoltĂ«n atje nja tre vjet mĂ« parĂ«. Regjisori Namik Ajazi e ndjen si mision xhirimin e tij. Te dy jemi ish tĂ« burgosur politikĂ«. DĂ«shira Ă«shtĂ« qĂ« edhe piktori i filmit tĂ« ishte njĂ« ish i burgosur si ne, edhe nĂ« role do te donim kishte ish tĂ« burgosur, nga ne qĂ« jemi ende gjallĂ«. Kjo do ta bĂ«nte filmin te veçantĂ« nĂ« botĂ«.Kaq persa me takon mua”

Visar Zhiti

Ndërkaq, Zhiti shton se si ish i burgosur ka kërkuar disa herë kthimin në muze të burgut duke ndërhyrë aq sa mundet të kthehet në gjendjen dhe formën që ka qenë. Dhe thekson se nuk ka asnjë dijeni për punimet që po kryhen aktualisht dhe se filmi ende nuk ka asnjë mbështetje nga shteti shqiptar.

“NdĂ«rkaq burgu i Spaçit Ă«shtĂ« shkatĂ«rruar. ËshtĂ« kĂ«rkuar nga shoqata e individĂ«ve që burgu i Spaçit tĂ« kthehet nĂ« muze
 kjo Ă«shtĂ« punĂ« e qeverisĂ«, e institucioneve tĂ« saj, i specialistĂ«ve dhe komisioneve, i projekteve dhe nuk jam pyetur dhe s’kam parĂ« ndonje projekt se si do tĂ« bĂ«het.

UnĂ« si ish i burgosur atje u bashkohem tĂ« gjithĂ« tĂ« burgosurve politike, qĂ« Spaçi tĂ« bĂ«het siç ishte. Sa e mundur Ă«shtĂ« s’e di.  Dhe tĂ« bĂ«het muze jo pĂ«r shkak tĂ« filmit, por sepse duhet pĂ«r kujtesĂ«n kolektive, etj, etj, dhe producentet e filmit do tĂ« shfrytĂ«zojnĂ« mundĂ«sinĂ« e xhirimin nĂ« njĂ« mjedis autentik. Filmi deri me tani s’ka asnjĂ« mbeshtetje financiare nga Shteti”- pĂ«rfundon ai.

Burime pranë GazetaSi.al  thonë se firma aktuale që po kryen punimet, ka devijuar nga projekti paraprak, duke shtuar elementë të cilët nuk përputhen me atë çfarë ka qënë burgu i Spaçit dikur.

Gjithashtu po këto burime garantojnë se burgu i Spaçit do të restaurohet duke iu referuar godinës së dikurshme dhe duke ruajtur pa asnjë ndërhyrje shtesë, autenticitetin e zonës.

Por pas disa dështimeve rradhazi në tenderin për restaurimin e Spaçit, duket sikur Burgu famëkeq nuk pranon ndërhyrje të cilat në një mënyrë ose tjetër, tentojnë të zbehin sapak tmerrin e asaj godine.

Fati i saj tashmĂ« nuk lidhet vetĂ«m me ata tĂ« cilĂ«t  vuajtĂ«n denimet ç’njerĂ«zore, por dhe vetĂ« godinĂ«n fizike, e cila ashtu e errĂ«t dhe plot zymtĂ«si, ndoshta kujton mĂ« shumĂ« se sa e mveshur me bojĂ«ra dhe suva.

The post Si dhe kush po ndërton në Spaç appeared first on Gazeta Si.

Trashëgimia jomateriale, një thesar në rrezik/ Rinia shqiptare e interesuar, por pa njohuri

3 June 2025 at 11:24

Gazeta ‘SI”– NjĂ« studim i fundit i realizuar nĂ« kuadĂ«r tĂ« projektit “Heritage is our brand” (TrashĂ«gimia Ă«shtĂ« Marka JonĂ«), i financuar nga Bashkimi Evropian, sjell njĂ« tablo komplekse pĂ«r marrĂ«dhĂ«nien e tĂ« rinjve shqiptarĂ« me trashĂ«giminĂ« jomateriale.

Pyetësori u zhvillua me mbi 1,000 të rinj të moshës 16-33 vjeç, nga të gjitha qarqet e Shqipërisë dhe nga 11 shtete të diasporës shqiptare.

Angazhim i lartë, por me boshllëqe njohurish

Rezultatet e pyetësorit tregojnë se 95% e të rinjve shfaqin interes dhe angazhim për ruajtjen e trashëgimisë jomateriale. Megjithatë, gati gjysma e tyre nuk arrijnë të bëjnë dallimin mes trashëgimisë materiale dhe asaj jomateriale.

Vendndodhje arkeologjike janë përfshirë gabimisht në këtë kategori nga shumë prej të anketuarve, çka flet për një mungesë të theksuar edukimi.

Vetëm 58.7% e të anketuarve njohën siç duhet të gjitha kategoritë e trashëgimisë jomateriale, ndërsa 41.3% dhanë përkufizime të pasakta. Kjo tregon për një nevojë të madhe për ndërgjegjësim dhe edukim më të gjerë në sistemin arsimor.

Shumica e të rinjve kërkojnë përfshirje më të thelluar të trashëgimisë në kurrikulat shkollore, por në praktikë marrja pjesë në aktivitete kulturore është ende e kufizuar. Familja dhe ngjarjet lokale mbeten burimet kryesore për trashëgiminë, ndërsa platformat virtuale dhe rrjetet sociale përdoren gjithnjë e më tepër si mjete për njohje dhe promovim.

Xhubleta dhe Transhumanca: Pasuri të UNESCO-s, por pak të njohura

NjĂ« tjetĂ«r gjetje shqetĂ«suese Ă«shtĂ« mungesa e njohurive pĂ«r elementĂ«t e trashĂ«gimisĂ« qĂ« tashmĂ« janĂ« pjesĂ« e listĂ«s sĂ« UNESCO-s. NdĂ«rsa K’cimi i TropojĂ«s dhe Isopolifonia janĂ« relativisht tĂ« njohura, Xhubleta dhe Transhumanca mbeten nĂ« hije madje edhe nĂ« zonat ku ato janĂ« praktikuar historikisht.

Në përqindje, këngët dhe vallet tradicionale njihen nga 64% e të rinjve, dialektet nga 58%, përrallat dhe legjendat nga 51%, ndërsa artizanati nga vetëm 27%.

Një projekt i ri për të rikthyer trashëgiminë në qendër të vëmendjes

PikĂ«risht nĂ« kĂ«tĂ« sfond, DMO Albania nĂ« bashkĂ«punim me EU Policy Hub kanĂ« nisur njĂ« projekt tĂ« ri dyvjeçar, gjithashtu tĂ« financuar nga Bashkimi Evropian, nĂ«n titullin “TrashĂ«gimia Ă«shtĂ« marka jonĂ«â€.

I nisur më 14 janar 2025 dhe në vazhdim deri më 14 janar 2027, projekti synon të ruajë dhe promovojë trashëgiminë jomateriale shqiptare përmes tregimit, produkteve artistike dhe edukimit të të rinjve.

Projekti do të përfshijë rrjetëzim mes aktorëve të ndryshëm, platforma arsimore dhe virtuale, aktivitete të të mësuarit nga kolegët si dhe shkëmbime me praktika të ngjashme në vendet e tjera evropiane.

Mesazhi që ky projekt synon të përcjellë është i qartë: trashëgimia është marka jonë dhe duhet ta ruajmë me krenari.

Për një trashëgimi të gjallë, jo vetëm të dokumentuar

Trashëgimia kulturore, veçanërisht ajo jomateriale, luan një rol të pazëvendësueshëm në ruajtjen e identitetit dhe kuptimin e vazhdimësisë kulturore të shoqërive. Në këtë kategori përfshihen këngët, vallet, dialektet, artizanati, ritualet dhe praktikat shpirtërore, të cilat nuk ruhen në muze, por në vetë jetën dhe kujtesën e komuniteteve.

NdĂ«rsa ShqipĂ«ria avancon drejt anĂ«tarĂ«simit nĂ« Bashkimin Europian, nevoja pĂ«r tĂ« ruajtur trashĂ«giminĂ« nĂ« mĂ«nyrĂ« autentike bĂ«het mĂ« e rĂ«ndĂ«sishme se kurrĂ«. NĂ« pĂ«rputhje me moton e BE-sĂ« “TĂ« Bashkuar nĂ« Diversitet”, kjo trashĂ«gimi duhet tĂ« jetĂ« jo vetĂ«m krenari kombĂ«tare, por edhe kontribuese nĂ« mozaikun kulturor europian.

Ligji nr. 27/2018 për Trashëgiminë dhe Muzetë ka krijuar një bazë të qartë ligjore për mbrojtjen e kësaj trashëgimie. Por përtej ligjit, është pjesëmarrja aktive e komuniteteve e sidomos e brezit të ri ajo që e bën trashëgiminë të gjallë dhe të qëndrueshme.

The post Trashëgimia jomateriale, një thesar në rrezik/ Rinia shqiptare e interesuar, por pa njohuri appeared first on Gazeta Si.

Talizmani etiopisht i Athanas Tashkos -Dokumenti i rrallë mistik që ruhet në arkivën e shtetit shqiptar

31 May 2025 at 12:30

Nga Gazeta “SI”– NĂ« koleksionet historike tĂ« Arkivit Qendror ShtetĂ«ror, nĂ« Fondin “Athanas Tashko”, patriotit tĂ« shquar, nĂ« dosjen nr. 54, ruhet njĂ« dokument i pĂ«rveçëm: njĂ« rrotull pergamene shkruar etiopisht. Veç tekstit, dokumenti pĂ«rmban edhe dekore tĂ« pĂ«rveçme.

Po se ç’ështĂ« ky dokument, dhe çfarĂ« pĂ«rmbajtjeje ka, e shpjegon pĂ«r Gazetasi.al studiuesi dhe arkivisti Sokol Çunga.

“NĂ« institucionin tonĂ« dhe, me sa dimĂ«, nĂ« ShqipĂ«ri nuk kemi specialistĂ« tĂ« gjuhĂ«s dhe llojit tĂ« kĂ«tij dokumenti. Rrotulla e Fondit “Athanas Tashko” Ă«shtĂ« njĂ« shirit pergamene shkruar nĂ« dialektin ge’ez tĂ« etiopishtes, qĂ« Ă«shtĂ« gjuha liturgjike pĂ«r tĂ« krishterĂ«t e vendit. Objekti Ă«shtĂ« njĂ« talizman, ose, thĂ«nĂ« ndryshe, hajmali. E quajmĂ« “rrotull” sepse, pavarĂ«sisht mĂ«nyrĂ«s si ruhet sot, nĂ« çastin e prodhimit tĂ« vet ka qenĂ« ruajtur duke u mbĂ«shtjellĂ« rreth vetes”

Ky talizman shpjegon Çunga, Ă«shtĂ« krijuar si njĂ« formĂ« hajmalie pĂ«r tĂ« mbajtur larg tĂ« keqen.

“Ky talizman, siç dhe ndodh natyrshĂ«m, Ă«shtĂ« prodhuar pĂ«r tĂ« ruajtur mbajtĂ«sin e tij nga e keqja, pĂ«r tĂ« larguar demonĂ«t dhe pĂ«r t’i dhĂ«nĂ« shĂ«ndet e begati. Siç thamĂ« mĂ« sipĂ«r, nuk jemi nĂ« gjendje tĂ« lexojmĂ« shkrimin, pĂ«r tĂ« kuptuar nĂ«se ky talizman lidhet me zotĂ«ruesin e tij tĂ« fundit, para ardhjes nĂ« arkiv, Athanas Tashkon, apo me dikĂ« tjetĂ«r”

Origjina e talizmanit është mistike. Thuhet se daton para përmbytjes se Arkës së Noes, kjo sipas një versioni të parë.

“Sipas traditĂ«s, arti i talizmaneve nuk ka natyrĂ« njerĂ«zore. ËshtĂ« veprim me pĂ«rmbajtje mistike, i riprodhuar besnikĂ«risht, qĂ« prej çastit tĂ« parĂ« ku iu zbulua njeriut. Nuk ka vetĂ«m njĂ« variant qĂ« rrĂ«fen mĂ«nyrĂ«n se si mbĂ«rriti kjo traditĂ« tek njeriu. PĂ«r dikĂ«, kjo ndodhi nĂ« periudhĂ«n pĂ«rpara pĂ«rmbytjes dhe ArkĂ«s sĂ« Noes dhe shkaktar i kĂ«saj u bĂ« demoni Azaziel. PĂ«r tĂ« tjerĂ«, vetĂ« Zoti ia zbuloi kĂ«tĂ« tĂ« fshehtĂ« Abrahamit dhe Solomonit.

Sipas traditĂ«s sĂ« parĂ«, disa nga bijtĂ« e Setit, djalit tĂ« tretĂ« tĂ« Adamit dhe EvĂ«s, u tunduan nga Azazieli, zbritĂ«n nga Mali i ShenjtĂ«, ku kishin shkuar pĂ«r tĂ« agjĂ«ruar dhe pĂ«r t’u lutur, dhe u martuan me vajzat e Kainit, vĂ«llavrasĂ«sit. KĂ«shtu, tĂ« fshehtat qiellore qĂ« bijtĂ« e Setit kishin mĂ«suar nga jeta e tyre nĂ« praninĂ« e engjĂ«jve, zbritĂ«n tek njerĂ«zit e shthurur. Deri nĂ« atĂ« kohĂ« vetĂ«m engjĂ«jt dinin tĂ« shkruanin me bojĂ« tĂ« zezĂ« dhe tĂ« kuqe, vetĂ«m ata dinin si tĂ« ftonin djajtĂ« dhe t’i largonin ata, apo si tĂ« thĂ«rrisnin emrat e fshehtĂ« tĂ« Zotit”- shpjegon ai.

Po ashtu shton Çunga , ekziston edhe njĂ« traditĂ« e dytĂ« shpjegon ai e cila ka lidhje mĂ« islamin.

“Kurse sipas traditĂ«s sĂ« dytĂ«, kjo njohuri e pĂ«rveçme zbriti mes vdekatarĂ«ve prej Solomonit, tĂ« cilit vetĂ« KryeengjĂ«lli Mikael i dha njĂ« unazĂ«, nĂ« tĂ« cilĂ«n ishte gdhendur njĂ« emĂ«r i fshehtĂ«. Prej kĂ«saj unaze buronte pushteti pĂ«r tĂ« qeverisur gjithĂ« djajtĂ« dhe forcat e nĂ«ndheshme, tĂ« cilat Solomoni i pĂ«rdori pĂ«r tĂ« ndĂ«rtuar nĂ« Jerusalem tempullin qĂ« mori dhe emrin e tij.

Nuk ekziston njĂ« datĂ« konkrete se kur filloi tĂ« pĂ«rdorej kjo lloj “magjie e bardhĂ«â€ nĂ« Etiopi. Studiuesit mĂ«tojnĂ« se etiopasit e morĂ«n traditĂ«n e talizmaneve prej persĂ«ve dhe islamit. Prodhuesit e kĂ«tyre objekteve quhen dabtara, persona tĂ« cilĂ«t kryejnĂ« funksionin e kopistĂ«ve dhe zakonisht janĂ« klerikĂ« tĂ« pa shuguruar. NĂ« parantezĂ«, shtojmĂ« se Etiopia shquhet pĂ«r pasurinĂ« librore nĂ« formĂ« dorĂ«shkrimi, dhe Ă«shtĂ« atdheu i disa prej kopjeve mĂ« tĂ« hershme tĂ« BiblĂ«s”

TalizmanĂ«t si figura magjike janĂ« krijuar si mburojĂ« ndaj tĂ« zotit tĂ« saj thotĂ« studiuesi Çunga , çka shpjegon se koha e jetĂ«s sĂ« tyre Ă«shtĂ« e njĂ«jtĂ« me atĂ« tĂ« mbajtĂ«sit tĂ« tyre. Ruajtja e tyre nĂ« arkivin shqiptar vjen si kurizoitet dhe dĂ«shirĂ« pĂ«r tĂ« mĂ«suar mĂ« shumĂ« pĂ«r to çka e shtyu edhe ruajtĂ«sin  Athanas Tashko.  

“PĂ«rmbledhja mĂ« e hershme e formulave magjike dhe emrave tĂ« shenjtĂ«, tĂ« fshehtĂ« pĂ«r njerĂ«zit, daton nĂ« shek. XIV (pas K.). NdĂ«rkaq, talizmanet mĂ« tĂ« hershme etiopase datojnĂ« nĂ« shek. XVII. Arsyeja dikton se kĂ«to objekte, duke qenĂ« se prodhohen pĂ«r pĂ«rdorim vetjak, nuk ruhen mĂ« gjatĂ« se koha fizike sĂ« cilĂ«s i referohen. Pasi kryejnĂ« efektin, pra, shĂ«rimin nga sĂ«mundja, dĂ«bimin e demonĂ«ve apo ruajtjen nga e keqja gjatĂ« njĂ« periudhe tĂ« jetĂ«s, rrotullat nuk janĂ« mĂ« tĂ« dobishme pĂ«r zotĂ«ruesin e tyre. ËshtĂ« thjesht kureshtja e jovendasve, si nĂ« rastin tonĂ«, e Athanas Tashkos, qĂ« i ruan ato”

Çunga paraqet edhe detajet se çfarĂ« pĂ«rmban talizmani i ruajtur nĂ« DrejtorinĂ« e arkivave shqiptare.

“Talizmani ynĂ« Ă«shtĂ« njĂ« shirit pergamene 211 cm i gjatĂ« dhe 12 cm i gjerĂ«, i prodhuar prej dy fletĂ«ve me pĂ«rmasa 138 dhe 73 cm tĂ« qepura me njĂ«ra tjetrĂ«n. Shkrimi Ă«shtĂ« punuar me bojĂ« tĂ« zezĂ«, qĂ« herĂ« pas here merr nuanca kafe, dhe bojĂ« tĂ« kuqe. Tekstin e hasim vetĂ«m nga njĂ«ra anĂ«, nga ana e brendshme e pergamenĂ«s. Talizmani pĂ«rmban, po ashtu, dhe 5 imazhe. NdonĂ«se figurat nĂ« skicimin e tyre nuk ruajnĂ« gjithmonĂ« simetrinĂ« dhe nuk janĂ« punuar me parime sistematike, ngjyrat janĂ« aplikuar nĂ« mĂ«nyrĂ« harmonike.

Imazhi i parë, ai që hap talizmanin, paraqet disa figura të lidhura me njëra tjetrën. Pesë fytyra njerëzore, dy prej të cilave me një trekëndësh dallues përsipër. Në dy anët e ansamblit të fytyrave, punuar pothuaj në akse simetrike horizontale dhe vertikale, paraqiten katër figura me pamje të përbindshme, me gjasë, demonë ose krijesa që evokojnë demonët.

Imazhi i dytë është një ansambël prej tri skenash. Lart dhe poshtë paraqitet nga një engjëll, kurse në qendër përsëriten pesë fytyrat, si në imazhin e parë, dy prej të cilave ruajnë sërish trekëndëshat mbi kokë.

Imazhi i tretë mbyll talizmanin dhe shërben si vulosje e tekstit. Mund të interpretohet në dy mënyra. Sipas një varianti, paraqet një engjëll në qendër të një kryqi, i cili i brendashkruhet një ylli me dymbëdhjetë cepa. Sipas një varianti tjetër, personi në qendër të figurës është demon i kapur nga rrjetat e Solomonit, kur ky mësoi të nënshtronte demonët

Nuk dimĂ« nĂ«se talizmani vijon tĂ« bartĂ« fuqinĂ« e tij mbrojtĂ«se. Nga objekt qĂ« ofron ruajtje, talizmani sot Ă«shtĂ« objekt i ruajtur prej arkivit, teksa kjo Ă«shtĂ« detyra jonĂ«: ta ruajmĂ« lĂ«ndĂ«n dokumentare dhe t’ia shĂ«rbejmĂ« publikut” mbyll shpjegimin studiuesi Sokol Çunga

Fondet e Arkivit Qendror Shtetëror nuk ruajnë vetëm dokumente të prodhuara nga veprimtaria institucionale apo njerëzore, por edhe dokumente të prodhuara për të na ruajtur. I tillë është rasti i talizmanit që ruhet në fondin personal të patriotit Athanas Tashko. Misteret e talizmanit shkruar në dialektin ge-ez të etiopishtes nuk munden  të zgjidhen ende dhe sot.

The post Talizmani etiopisht i Athanas Tashkos -Dokumenti i rrallë mistik që ruhet në arkivën e shtetit shqiptar appeared first on Gazeta Si.

Hamami 300-vjeçar i Durrësit, rihapet për vizitorët

29 May 2025 at 14:53

Nga Gazeta “SI”– I ndĂ«rtuar nĂ« shekujt XVII-XVIII, Hamami i DurrĂ«sit, njĂ« nga monumentet mĂ« tĂ« rralla tĂ« trashĂ«gimisĂ« osmane nĂ« ShqipĂ«ri, ka rihapur dyert pĂ«r publikun pas njĂ« restaurimi tĂ« thelluar, qĂ« synon jo vetĂ«m ruajtjen arkitekturore por edhe rijetĂ«simin e tij si qendĂ«r kulturore bashkĂ«kohore.

Kjo godinĂ« historike, me statusin Monument Kulture i KategorisĂ« I, pĂ«soi dĂ«mtime tĂ« konsiderueshme gjatĂ« tĂ«rmetit tĂ« 26 nĂ«ntorit 2019, por falĂ« ndĂ«rhyrjes sĂ« programit “EU4Culture”, financuar nga Bashkimi Europian dhe zbatuar nga UNOPS nĂ« bashkĂ«punim me MinistrinĂ« e KulturĂ«s, Hamami ka rifituar dinjitetin e tij historik dhe funksional.

Restaurimi pĂ«rfshiu punime nĂ« strukturat mbajtĂ«se, fasadat dhe sipĂ«rfaqet e brendshme, por mĂ« e rĂ«ndĂ«sishmja Ă«shtĂ« shtesa e komponentĂ«ve interpretues digjitalĂ« qĂ« e kthejnĂ« kĂ«tĂ« banjĂ« osmane nĂ« njĂ« hapĂ«sirĂ« tĂ« gjallĂ«, edukative dhe ndĂ«rvepruese pĂ«r publikun. “EU4Culture” ka synuar tĂ« shpĂ«tojĂ« e restaurojĂ« objekte tĂ« trashĂ«gimisĂ« kulturore nĂ« tĂ« gjithĂ« zonĂ«n e prekur nga tĂ«rmeti, ndĂ«r to edhe Hamamin e DurrĂ«sit, njĂ« nga vetĂ«m pak shembujt e mbijetuar tĂ« arkitekturĂ«s publike tĂ« shekullit tĂ« 18-tĂ«.

Ndodhur në juglindje të qytetit mesjetar, Hamami paraqet një shembull të pastër të arkitekturës osmane, me qendër një sallë të mbuluar nga një kupolë sferike, që ngrihet deri në 5.8 metra lartësi dhe me 12 dritare të vogla për ndriçim natyror.

Sistemi i ngrohjes me avull përmes tubacioneve qeramike, që nisej nga furra në pjesën e pasme të ndërtesës, tregon për një teknologji të avancuar për kohën. Kjo godinë ka qenë e dëmtuar edhe më parë dhe është rikonstruktuar në vitin 1980, por ndërhyrja e fundit ka pasur një qasje më të kujdesshme ndaj autenticitetit të saj arkitektonik dhe historik.

Projekti parashikoi edhe vendosjen e pajisjeve interpretative si panele informuese, struktura tĂ« fĂ«rkimit prej tunxhi, mjete ndĂ«rvepruese qĂ« lidhin historinĂ« e Hamamit me atĂ« tĂ« banjave tĂ« tjera osmane nĂ« ShqipĂ«ri dhe rajon. NĂ« faqen zyrtare tĂ« programit “EU4Culture” theksohet se rehabilitimi i kĂ«tij objekti Ă«shtĂ« pjesĂ« e qasjes sĂ« ashtuquajtur “trashĂ«gimi e lidhur”, qĂ« synon tĂ« pĂ«rfshijĂ« vizitorin jo vetĂ«m vizualisht, por edhe pĂ«rmes pĂ«rvojĂ«s sĂ« zgjeruar tĂ« dijes dhe ndjesisĂ«.

Përveç punimeve të brendshme, janë vendosur sisteme të reja elektrike, ndriçim funksional dhe dekorativ, masa sigurie dhe mbikëqyrjeje, si dhe janë integruar shërbime të tjera ndihmëse që e lidhin Hamamin me pika të tjera të rëndësishme të trashëgimisë urbane si Torra Veneciane.

Rehabilitimi është menduar jo vetëm për të shpëtuar një objekt historik, por për ta kthyer atë në një destinacion tërheqës për turizmin kulturor, duke nxitur një model të qëndrueshëm zhvillimi që bashkon ruajtjen e identitetit historik me teknologjitë e reja dhe përfshirjen aktive të komunitetit dhe vizitorëve.

Sot, Hamami i Durrësit nuk është më një ndërtesë e heshtur e së shkuarës, por një hapësirë që flet me gjuhën e kohës, një udhëtim ndijor në historinë e jetës publike osmane dhe një ftesë për ta përjetuar trashëgiminë jo si relike, por si përvojë të gjallë.

The post Hamami 300-vjeçar i Durrësit, rihapet për vizitorët appeared first on Gazeta Si.

❌
❌