Pano Hallko
Për afër katër vjet luftëra në dy pikat më të nxehta Ukrainë dhe Palestinë, kanë rënë gjithë përkufizimet mbi luftën, që kemi mësuar dhe njohur.
Më së pari ra përkufizimi që e përcaktonte luftën, si … “vazhdim i politikës, me mjete të tjera”. Vërtet, cila është “politika”, e cilat janë “mjetet”?
Ka pasë ekzistuar shprehja: “Kur vritet një njeri, është vrarë gjithë njerëzimi”. Dëngla! Po që nga fillimvitet `90-të e deri sot, që po arrijnë miliona të vrarë, çfarë po bën “njerëzimi”? A është ende gjallë?
Gjasme analistët dhe gjasme intelektualët e Tiranës, vazhdojnë e lëpijnë si karamele këto shprehje koti, saqë të vjen ndot t`i dëgjosh …
Ndër pak gjërat që nuk kanë ndryshuar, është fakti se thellë në rrënjën e luftërave, qëndrojnë fetë. Madje edhe brenda të njëjtit “besim”, si në rastin e Ukrainës …
Njerëzimi (nëse ende mund të quhet kështu), ndjek nëpër kanale televizive në kohë reale, bombardime të lagjeve të varfra, të spitaleve publike dhe të shkollave publike. Njerëzit, shikojnë skelete njerëzorë në kuptimin e plotë të fjalës, që mbajnë në duar tenxhere të vogla me bisht të gjatë, për ndonjë lugë supë, ose në rastin më të mirë mos gjejnë ndonjë copë bukë.
Shikojnë nëna që nuk kanë ujë për të hedhur në biberonët e foshnjave, e çfarë nuk shikojnë. Fëmijë, brinjët dhe vertebrat e të cilëve numërohen “live”, nën lëkurën e holluar si letër cigareje. Edhe në ndonjë rast fatlum, kur makinave të Kryqit të Kuq botëror iu lejohet të futen në Rripin e Gazës, sapo fillon ndarja e ndihmave, “krejt rastësisht” mbi kokat e tyre lëshojnë predha helikopterët që fluturojnë në 10 metra lartësi, për t`i goditur në kokë.
Për furnizim me energji dhe me ujë, nuk bëhet fjalë, sepse flitet për një racë njerëzore të dorës së katërt, e cila nuk duhet t`i ketë këto.
Propaganda e ndyrë në kohë paqeje (kudo në botë), bëhet edhe më e ndyrë në kohë lufte. Aq më tepër në një luftë, kur njëra palë, ka vendosur të zhdukë me gjithsej palën tjetër. Megjithatë, edhe informatat “më entuziaste”, raportojnë se në Gaza futen nën dhé për çdo ditë “që ka falur Zoti”, plot njëzetë e tetë fëmijë. Domethënë, zhduket një klasë e shkollës fillore. Sepse mësuesit, ka kohë që janë vrarë.
Shihen çdo ditë njerëz që përkulen duke ulëritur mbi thasë plasmasi të bardhë, brenda të cilëve duket qartë kufoma njerëzore.
Më datën 2 gusht, Hamas-i tregoi para kamerave izraelitin 24-vjeçar Evgjiatar Davidi të zënë rob, teksa po hapte një gropë të cekët. Edhe ai, skelet i gjallë. “Edhe robërit, vuajnë nga uria, se nuk kemi ushqime”, nënvizonte Hamas-i!
OKB (kush e pyet këtë?!) dhe Programi botëror i furnizimit me ushqime në raste fatkeqësish, deklaruan para pak ditësh: “Paralajmërojmë një shfarosje tërësore të popullatës, nga uria dhe sëmundjet, për të cilat deri tani nuk është folur”.
Gazeta gjermane “Süddeutsche Zeitung”, publikoi një pamje nga fotografi palestinez Anas Zajed Ftejha, e cila tregon një fëmijë me dëmtime nervore, çka tregon për gjendjen e tij trupore.
Kur po shkruheshin këto radhë, Ministria e Shëndetësisë së Gazës, raportonte se në harkun e 18 orëve, ishin vrarë “vetëm” 138 njerëz. E nga këta, “vetëm” 67 njerëz u vranë duke qëndruar në radhë për marrë ndihma …
Qeveria e Izraelit ka ndaluar rreptësishtë hyrjen e gazetarëve të huaj. Përfaqësuesi i Organizatës së Gazetarëve pa kufij, z. Kristofer Res, paralajmëron: “Kur gazetarët stigmatizohen si propagandistë, janë në rrezik. Madje shumë prej tyre, kërcënohen hapur për jetët e tyre”.
Lidhja e Gazetarëve gjermanë (DVJ) deklaroi më 5 gusht: “Gjithë palët ndërluftuese-doemos Izraeli, i përdorin figurat për të sensibilizuar opinionin publik. Pyetja nuk shtrohet nëse fotografitë tregojnë të vërtetën, por cilën të vërtetë tregojnë”? …
Dy dëshmorët e parë …
Sado e pamundur të duket kjo, dy dëshmorët e parë ndër dhjetëra mijë fëmijë, ishin Omeri dhe Omari. Ata ishin bashkëmoshatarë, katërvjeçarë.
Omer Siman Tov lindi në pjesën që Izraeli ka pushtuar me kohë, e Omari në atdheun e të parëve të tij ndër shekuj, në Rripin e Gazës. Të dy, njësoj të pafajshëm dhe të çiltër si mosha që kishin. I vetmi “ndryshim”, ishte se u vranë katër ditë njëri pas tjetrit. Omeri u vra më datën 7 tetor në kibucin “Nir Oz” kur terroristët sulmuan, e Omari më datën 11 tetor, kur nisën bombardimet izraelite.
Omari u vra nga bomba në oborrin e shtëpisë së tij, duke luajtur me një kukull, e cila ishte një “djalë i gjatë e i bëshëm” …
Kishin të njëjtat ëndrra, edhe pse me cinizmin “perëndimor”, Omar Bilal al Bana palestinez, nuk do duhej të kishte ëndrra. Fotografitë flasin vetë, edhe pse propaganda izraelite shkruante ato ditë, se në çarçafin me të cilin transportohej Omari i vrarë, “nuk ishte fëmijë, por ishte kukull” …
Megjithatë, askush nuk e mendonte ato ditë, as mendjet më të errëta të botës, se në atdheun e Omarit, do varroseshin për çdo ditë “që ka falur zoti” e kaq kohë, 25-28 fëmijë.
Pra, do ketë bota një listë me qindra mijë fëmijë dëshmorë, me këtë “ritëm” që po ecet …
Presidenti amerikan, sa i takon luftës në Ukrainë, edhe pse përpiqet ta pushojë, është “i qetë”. Sepse ajo luftë, është tekefundit “lufta e Bajdenit” … Kurse për këtë luftën në Gaza, ai pati një ide origjinale që e gjithë popullata të largohej, deri sa aty të përfundonte ndërtimi i grataçelave.
Mesa duket, largimin tërësor të popullatës nga faqja e atij dheu, do ta realizojë Izraeli. Por, në një mënyrë tjetër, duke i varrosur të gjithë, pa asnjë përjashtim.
Vetë hebrenjtë, kundër!
Gjashtëqind intelektualë hebrenj, shumë gjeneralë dhe ushtarakë të niveleve të ndryshme, por edhe ish shefa të shërbimit sekret izraelit, më saktë një pjesë e tyre që kanë vrarë njerëz pa fund në Palestinë, dhanë e japin dorëheqjet edhe këto ditë, për të ndaluar lumenjtë e gjakut, “për të ndaluar vuajtjet e njerëzve”-i drejtohen presidentit të Amerikës.
Në pamundësi që të bindin Netanjahun, i drejtohen atij. Letra mban datën 1 gusht, por shqiptarët e kastruar e publikuan pjesërisht, vetëm një javë më pas. Në media, asnjë fjalë!
“I dashur z. President, Ndaloni luftën në Gazë! Në emër të CIS-it (komandantët për sigurinë e Izraelit), grupit më të madh të ish gjeneralëve të IDF-së (forcat e mbrojtjes së Izraelit) dhe Mossad-it, Shin Bet, Policisë dhe trupit diplomatik, ju inkurajojmë t`i jepni fund luftës në Gazë. Ju e bëtë këtë në Liban. Është koha për ta bërë, edhe në Gaza.
IDF ka përmbushur dy objektiva afatgjatë që mund të arriheshin me anë të forcës: shpërbërjen e formacioneve ushtarake dhe qeverisjes të Hamasit. E treta dhe më e rëndësishmja, mund të arrihet vetëm nëpërmjet një marrëveshjeje: Kthimi i pengjeve në shtëpi.
Në gjykimin tonë profesional, Hamasi nuk përbën më një kërcënim strategjik për Izraelin. Përvoja jonë na tregon se Izraeli ka gjithçka që duhet, për t’u përballur me çfarë terroriste ka mbetur prej tij. Në distancë, ose ndryshe.
Ndjekja e drejtuesve të mbetur të Hamasit mund të bëhet më pas. Pengjet nuk mund të presin më.
Besimi i shumicës dërrmuese të izraelitëve tek personi juaj, jua mundëson ndikimin tuaj te Kryeministri Netanyahu dhe te qeveria e tij, për ta orientuar në drejtimin e duhur: T’i jepni fund luftës, të ktheni pengjet, të ndaloni vuajtjet e njerëzve dhe të krijohet një koalicion rajonal-ndërkombëtar që ndihmon Autoritetin Palestinez (pasi të reformohet), t`i ofrojë Gazës dhe gjithë palestinezëve, një alternativë ndaj Hamasit dhe ideologjisë së tij të egër”.
Letra u nënshkrua nga 600 personalitete, përfshirë anëtarë të lartë të Komandantëve për Sigurinë e Izraelit (CIS), përfshirë ish-drejtorin e Mossadit Tamir Pardo, ish-kreun e Shin Bet Ami Ayalon, ish-komisionerin e Policisë Izraelite Assaf Hefetz dhe ish-zëvendësshefin e Shtabit të IDF-së Matan Vilnai” …
Shumë prej këtyre, kanë vrarë palestinezë sa u ka ngrënë krahu, por ardhka një ditë, që edhe kriminelët, i zë gjaku …
Zgjidhja që mbeti në mes …
Kur po mbyllej shekulli i 19-të, rabini më i respektuar në Evropë, Zhadok Kan, trokiti në derën e bankierit më të fuqishëm të kohës, të baronit gjermano-hebre Moris de Hirs. Kryerabini, duke parë përndjekjet ndaj komunitetit hebraik jo vetëm në Francë, por edhe por edhe në gjithë Evropën, i paraqiti një plan bankierit për të sistemuar hebrenjtë në Argjentinë.
Kundërshtari më i egër i rabinit, ishte “babai i sionizmit”, Teodor Hercl, njëri nga personalitetet më të dyshimtë të historisë së hebraizmit. Dhe, ky e konsideronte planin e Kanit, si “shumë të shtrenjtë” që të realizohej.
Gazetari sionist Hercl, gjithnjë e vlerësonte si variant të përkryer drejtimin e hebrenjve në Palestinë, qoftë edhe me koston e përzënies së vendasve arabë.
Megjithatë Hirsi i fuqishëm në vitin 1891 e krijoi Bashkimin e Kolonive Hebraike, nga ndërmarrjet më njerëzore në gjithë botën, sa i takon motivit të ndërtimit të tij.
Realisht, ajo qendër lehtësonte emigrimin e përbashkët të hebrenjve të Rusisë dhe të Evropës lindore, duke i sistemuar në vendbanime të gatshme, me toka të begata, të cilat i bleu hebreu i shquar, Moris de Hirs.
Kryerabini Zandok Kan, frymëzuesi i transferimit të hebrenjve planifikonte toka të begata në Amerikën veriore (Kanada dhe ShBA), e në Amerikën jugore (Argjentinë dhe Brazil).
Kur vdiq hebreu i shquar Hirs në vitin 1896, bashkimi i komunitetit izraelit, kishte blerë një sipërfaqe toke sa trefishi i Rripit të Gazës, pra 1000 kilometra katrore tokë, ku jetonin mijëra familje hebreje, të njohur si “Hebrenjtë ngauço”.
Në vitin 1920, në Argjentinë banonin 150 mijë hebrenj, kurse mbas luftës së dytë botërore, aty numëroheshin plot 400 mijë. Mbas themelimit të shtetit izraelit në vitin 1948, shumë prej tyre u detyruan të shkojnë atje.
Në fakt, ata zgjodhën mes paqes në të cilën jetonin dhe pasurisë, këtë të dytën.
Një herë e mirë!
Në një mbledhje të këshillit të sigurisë që zgjati 10 orë, Netanjahu paraqiti planin e tij për pushtimin tërësor të Rripit të Gazës, duke përzënë një milionë banorë vendas prej andej, me qëllim që të “zhdukë” Hamas-in.
Plani parashikon rrethimin e plotë të Rripit të Gazës, zhvendosjen e një milionë njerëzve popullsi civile, drejt jugut të Palestinës. Pastaj, siç deklaroi një funksionar i lartë izraelit në gazetë, ushtria “do shkatërrojë bunkerët terroristë brenda qytetit, e do vazhdojë operacione që do shtrihen në qendrat ushtarake të të ikurve që gjenden në qendër”.
Shefi i shtabit të Përgjithshëm, Ejal Zamir, shprehu kundërshtinë e tij sa i takon pushtimit tërësor të Gazës, duke paralajmëruar se “një lëvizje e tillë do rrezikonte jetët e robërve, por edhe do kishte efekt mbi popullsinë e pa armatosur”.
– “Do vazhdojmë të shprehim pikëpamjet tona pa frikë, me objektivitet, pavarësi dhe profesionalizëm. Këtë kërkojmë edhe nga eprorët tanë. Përgjegjësia është këtu, mbi këtë tavolinë. Në fund do zbatojmë vendimet që do marrë Këshilli i Sigurisë-përfundoi shefi i shtabit”, sipas “Jerusalem Post” …
Kurse një funksionar i lartë amerikan, i cili nuk preferoi identifikimin, i pyetur nga e njëjta gazetë, nëse qeveria e Trampit e mbështet këtë lëvizje, si “i pa anshëm që është”, u përgjigj: -“Është Izraeli ai, që do vendosë se çfarë i duhet të bëjë, për sigurinë e tij” …
Mesa duket, ekzistenca e Hamas-it është e domosdoshme për Netanjahun. Sepse zhdukja e Hamas-it sjell zhdukjen politike të tij. Besoj tani e tutje, dikush tjetër do jetë “e dashura” e Izraelit. Një tjetër “organizatë terroriste” e cila do ketë cilësi shtesë. Që do jetë islamike dhe terroriste, e cila do zëvendësojë Hamas-in. Hamas-in, të cilën Izraeli e mbështeti që nga vitet `80-të të shekullit të kaluar, e deri më 6 Shtator të vitit 2023 …
Që nga viti 1967, sa herë ka ndërmarrë masakra, pogrome dhe gjakderdhje të pafajshme, politika izraelite ka pasë deklaruar në mbledhjet e mbyllura: -Të futemi, njëherë e mirë”!
Por, mesa duket, pas 23 muajsh masakrash në Gazë, tani vendosi ta realizojë praktikisht. Dhe, do të vriten e do zhduken nga faqja e dheut vetëm ata, të cilët nuk e vranë Krishtin …
Po bota, pa lere ajo “perëndimore, çfarë po bën? Bota vazhdon të fërkojë barkun, me gjithë ato “organizma sigurie” e me gjithë ato “institucione” që ka. Sepse janë hedhur në koshin e plehrave shumë Rezoluta të OKB-për njohjen e dy shteteve, por ajo është katandisur si “avokati i popullit” në Shqipëri. Madje më keq, sepse kryetarin e saj zotin Guterre, zoti Netanjah, e ka shpallur “non grata”.
Gjykata ndërkombëtare e ka akuzuar kryeministrin izraelit për krime kundër njerëzimit, por “nuk e kap dot”. Ashtu siç “nuk po kap dot”, edhe Vladimir Putinin … /Gazeta “Dita”/
The post Turpet e njerëzimit të sotëm appeared first on Telegrafi.