Vargjet dhe Partia: Përplasja letrare e 1961 në Shqipërinë Komuniste

Korriku, ndĂ«r tĂ« tjera, mban nĂ« kujtesĂ« edhe datĂ«n e pĂ«rplasjes mĂ« tĂ« madhe letrare nĂ« ShqipĂ«ri, gjatĂ« pushtetit diktatorial komunist. NĂ« korrik tĂ« vitit 1961, nĂ« njĂ« mbledhje tĂ« rĂ«ndĂ«sishme nĂ« TiranĂ«, u pĂ«rplasĂ«n dy kahje tĂ« rĂ«ndĂ«sishme nĂ« letĂ«rsinĂ« shqipe: âpoetĂ«t e rinjâ dhe âpoetĂ«t e vjetĂ«râ.
Takimi, qĂ« nĂ« fillim u lajmĂ«rua si diskutim pĂ«r âVendimin e Komitetit Qendror tĂ« PPSH-sĂ« mbi LetĂ«rsinĂ« dhe Artetâ (7 qershor 1961), u kthye nĂ« njĂ« debat tĂ« ashpĂ«r mbi drejtimet qĂ« po merrte poezia shqipe dhe kufirin midis âtraditĂ«sâ dhe ânovatorizmitâ.
Në këtë mbledhje, që nisi me referatin e Ramiz Alisë, theksi binte mbi kritikat ndaj poetëve të rinj, të cilët po eksperimentonin me forma të reja shprehjeje si vargu i lirë, tema ndërkombëtare, figura të reja letrare e stilistike, e largime nga temat klasike të partisë dhe jetës shqiptare.
Diskutimet e para i morën poetët e brezit të vjetër, si Andrea Varfi, Llazar Siliqi dhe Luan Qafëzezi, të cilët folën ashpër kundër prirjeve të reja.
Andrea Varfi tha:
âTĂ« jesh artist i realizmit socialist dhe tĂ« ndjekĂ«sh nĂ« tĂ« njĂ«jtĂ«n kohĂ« novatorizmin pĂ«r hir tĂ« novatorizmit, Ă«shtĂ« krejt pa kuptim dhe punĂ« e dĂ«shtuar qĂ« nĂ« fillimâŠ
CilĂ«sia dhe vetĂ«m cilĂ«sia artistike tĂ« bĂ«n novator dhe origjinal dhe aspak akrobacitĂ« dhe majmunizimet e tĂ« huajve. FuturistĂ«t, me shokĂ«, deshĂ«n tĂ« varrosnin çdo gjĂ« tĂ« trashĂ«gimit kultural dhe artistik tĂ« sĂ« kaluarĂ«s. Edhe sot izmat e ndryshme qĂ« pjell borgjezia imperialiste nĂ« kalbĂ«zim, nuk lĂ« gur pa luajtur nĂ« kĂ«t drejtimâŠâ
Llazar Siliqi theksoi:
âUnĂ« jam i mendimit se ne e kemi njĂ« letĂ«rsi dhe art novator dhe nuk ka mbet puna qĂ« atĂ« ta fillojmĂ« me e krijua sot, pa mohu pĂ«rpjekjet e ma tejshme qĂ« ne tĂ« gjithĂ« duhet tĂ« bĂ«jmĂ« pĂ«r ta çue edhe ma pĂ«rpara letĂ«rsinĂ« dhe artin tonĂ« novatorâŠ!
Karakteri novator kuptohet disa herĂ«, nga njena anĂ« si ndryshim, ose ma saktĂ« si thyemje e formĂ«s dhe, nga ana tjetĂ«r, novatorizmi dhe fryma e kohĂ«s kontestohet atje ku ka fjalĂ« tĂ« reja si asfalt, najlon dhe tematikĂ« ndĂ«rkombĂ«tareâŠâ
Më i ashpër ishte Luan Qafëzezi, i cili deklaroi:
âNĂ« vitet 1960-â61, vargjet e lira filluan tĂ« duken pĂ«rsĂ«ri nĂ« shtypin tonĂ« tĂ« pĂ«rditshĂ«m dhe periodik, por kĂ«tĂ« herĂ« me njĂ« formĂ« tĂ« re, mĂ« me pretendime, duke dashur tĂ« thyejnĂ« tĂ« gjitha normat tradicionale tĂ« metrikĂ«s sonĂ« nĂ«n pretekstin e njĂ« farĂ« ânovatorizmiââŠ!
PĂ«rdorimi i vargjeve tĂ« lira nga disa poetĂ«, nuk duhet shikuar si njĂ« çështje thjeshtĂ«sisht formale⊠Ne prapa kĂ«tij âmodernizimiâ shikojmĂ« njĂ« njĂ« goditje qĂ« i bĂ«het esencĂ«s kombĂ«tare tĂ« poezisĂ« sonĂ«âŠâ
Kjo klimĂ« kritikash tĂ« drejtpĂ«rdrejta nĂ« njĂ« sallĂ« ku ndodhej edhe Enver Hoxha, krijoi njĂ« atmosferĂ« tensioni pĂ«r âpoetĂ«t e rinjâ, pĂ«rfaqĂ«suar nga Ismail Kadare, Fatos Arapi dhe Dhori Qiriazi. DritĂ«ro Agolli mungonte, por do tĂ« reagonte mĂ« vonĂ« pĂ«rmes njĂ« artikulli nĂ« gazetĂ«n âDritaâ.
Pasdite, në seancën e dytë të mbledhjes, morën fjalën Kadareja dhe Arapi. Ata u mbrojtën, por edhe kundërsulmuan, duke argumentuar qartë drejtimin që duhet të merrte poezia shqiptar, përcjellë KultPlus.
NĂ« mbrojtje tĂ« poetĂ«ve âtĂ« kryqĂ«zuarâ doli Ismail Kadare, me fjalimin e shkruar gjatĂ« kohĂ«s sĂ« pauzĂ«s nĂ« mbledhje, ku i drejtohet me guxim Enver HoxhĂ«s se âAsgjĂ« tragjike nuk ka ndodhurâ.
âProblemi i ngritur kohĂ«t e fundit nĂ« diskutime dhe nĂ« faqet e gazetĂ«s âDritaâ, nĂ« esencĂ« tĂ« tij Ă«shtĂ« problem fiktiv, i fryrĂ« me qĂ«llim nga disa njerĂ«z. Bile, me sa duket, kĂ«ta njerĂ«z nuk e kanĂ« hallin te vargjet e lira, por te poezia e disa poetĂ«ve tĂ« rinjâŠ
UnĂ« mendoj se, nĂ« kohĂ«n tonĂ« nuk Ă«shtĂ« bĂ«rĂ« te ne asnjĂ« shpikje forme. Te ne pĂ«rmbajtja e re ka sjellĂ« gjetjen e disa mĂ«nyrave tĂ« reja shprehjeje, disa herĂ« me sukses e disa herĂ« pas suksesâŠ
NĂ« qoftĂ« se arti Ă«shtĂ« i vĂ«rtetĂ«, ai do tĂ« ketĂ« patjetĂ«r tĂ« renĂ«, novatorenâŠâ â shprehet Kadareja.
Ndërsa Fatos Arapi u shpreh:
âShpesh herĂ«, â tha ai,- na qortojnĂ« se gjoja jemi mosmirĂ«njohĂ«s, nĂ«nçmojmĂ« gjithçka qĂ« Ă«shtĂ« krijuar te ne⊠NĂ« qoftĂ« se dikush ka bĂ«rĂ« traditĂ« tĂ« tij âpersonaleâ tĂ« shkruajĂ« vjersha tĂ« dobĂ«ta, dhe kĂ«tĂ« traditĂ« kĂ«rkon tĂ« na e shesĂ« si traditĂ« kombĂ«tare, kĂ«tĂ« ne nuk e pranojmĂ« kurrĂ«âŠ
Nuk e ka fajin vargu. Dhe nĂ« qoftĂ« se dikush, duke bĂ«rĂ« poezi tĂ« kĂ«qija ka diskretituar veten e tij, ai nuk ka diskredituar tetĂ«rrokĂ«shin tonĂ« tĂ« mrekullueshĂ«mâŠ
Shyqyr qĂ« na doli vargu i lirĂ«, sepse disa kĂ«shtu kanĂ« rreth kujt tĂ« bĂ«jnĂ« zhurmĂ« dhe tĂ« tregojnĂ« se ekzistojnĂ«, janĂ« gjallĂ«âŠâ
Pasi u duk se takimi po mbyllej me njĂ« pĂ«rplasje tĂ« hapur mes brezave, ndĂ«rhyri papritur vetĂ« Enver Hoxha, i cili kishte ndjekur gjithçka nĂ« heshtje. Ai nuk e mohoi qĂ« e kishte lexuar dhe miratuar referatin e Ramiz AlisĂ«, por vendosi tĂ« ndĂ«rhyjĂ« si âgjyqtarâ, pĂ«r tĂ« ulur tensionet.
Ai tha:
âNuk Ă«shtĂ« problem çështja âtĂ« rinjâ dhe âtĂ« vjetĂ«râ!
TĂ« rinjtĂ«, me dinamizmin dhe gjallĂ«rinĂ« e tyre, bĂ«jnĂ« mirĂ« qĂ« na shkundin ne, tĂ« vjetĂ«rveâŠ
Por unĂ« jam i bindur se ju, shokĂ« tĂ« rinj ⊠nuk do tĂ« ecni kurrĂ« nĂ« rrugĂ« tĂ« gabuarâŠ!
UnĂ« kam lexuar disa vjersha tĂ« Ismail KadaresĂ«. Kam lexuar, p.sh., atĂ« qĂ« ai i ka kushtuar kalasĂ« sĂ« GjirokastrĂ«s, (âPrinceshĂ«s Argjiroâ), dhe mua mĂ« ka pĂ«lqyerâŠ
Mendimi im personal Ă«shtĂ« se gjersa vjershat tuaja tĂ« kenĂ« pĂ«rmbajtje marksiste, me tĂ« vĂ«rtetĂ« patriotike, mobilizuese, edukative dhe formĂ« tĂ« bukur, tĂ«rheqĂ«se, tĂ« qartĂ«, ato sâkanĂ« sepse tĂ« mos pĂ«lqehenâŠ!
Afirmohuni me vargun tuaj dhe nĂ« rast se ju do populli, ai varg Ă«shtĂ« i mirĂ«.â
KĂ«shtu, Hoxha zgjodhi njĂ« rrugĂ« tĂ« mesme, duke kĂ«shilluar tĂ« vjetrit tĂ« mos ishin pĂ«rjashtues dhe tĂ« rinjtĂ« tĂ« ruanin pĂ«rmbajtjen ideologjike âtĂ« saktĂ«â.
âNĂ« kĂ«tĂ« mĂ«nyrĂ« ai âkĂ«rkonte unitetâ, â vĂ« nĂ« dukje Fatos Arapi nĂ« librin e tij âKur kujtohem qĂ« jamâ.
Në thelb, ky takim përfaqësonte një nga përplasjet më të rëndësishme kulturore të epokës komuniste në Shqipëri, ku për herë të parë poetët e rinj guxuan të mbronin artin si formë të re shprehjeje përtej klisheve ideologjike, duke i dhënë një tjetër ritëm zhvillimit të letërsisë moderne shqiptare./KultPlus.com
