Nga Enver Cakaj
Mos i ngatĂ«rrojmĂ« gjĂ«rat. VĂ«rtet nĂ« kohĂ«n e luftĂ«s djemtĂ« e nĂ«nave nuk njihnin kufi, por ata kishin njĂ« synim, qĂ« tâi sillnin lirinĂ« e munguar popullit. Dhe nga kjo etje ata lanĂ« jetĂ«n nĂ«pĂ«r male e beteja. Por ky shembull duke zbatuar e respektuar ligjin. NĂ« kĂ«tĂ« sistem ka njĂ« kufi, do ti shtrish kĂ«mbĂ«t deri tek prona jote, se nuk tĂ« lejon ligji. MirĂ«po nĂ« kĂ«tĂ« ShqipĂ«rinĂ« tonĂ« ndodhin çudira, se sistemin e ri e pranua nĂ« pĂ«r tĂ« qenĂ« tĂ« lirĂ« pĂ«r tĂ« vrarĂ« e vjedhur ku tĂ« duash e cilin tĂ« duash. NĂ« njĂ« farĂ« mĂ«nyre kĂ«to vrasje i nxiti edhe ligji i famshĂ«m, qĂ« ja mori pronĂ«n bujkut dhe ja dha atij qe se kishte.
Në këtë anarshi ndihmua në edhe komisionet e kthimit të pronave, por jo më pak gjykatat, qe edhe me dokumente fallco ja dhanë pronën atij që si takonte. A e dini sa vrasje janë bërë këto vitet e të ashtuquajturës demokraci? Shikoni statujat e ngritura nëpër arat dhe rrugën e qyteteve e fshatrave të vendit. Po përsëriten ato pamje e raste që kemi parë nëpër filma. Vlera e njeriut ka rënë deri në fund të këmbëve. Flamurin e mban viti i mbrapshtë 1997, kur shteti ra dhe populli u armatos të mbronte veten nga më të fortët që ishin mësuar të vidhnin e vrisnin si të ishe zog pule.
Po sa hasmëri krijoi ai vit? Këto vrasje që nuk kanë për të munguar kurrë, po bëjnë e do të bëjnë kërdinë. Në fshatin Kapinovë të Skraparit u vranë tre djem nga një familje dhe një grua që priste të lindte një fëmijë! Dyqind e ca të plagosur, aq sa u hapën spitalet partizane, se nëpër spitale nuk kishte siguri, se vinin hakmarrësit dhe i rrëmbenin e i pushkatonin jashtë spitaleve! Fatkeqësisht shkaktarët e këtyre krimeve na dalin si fitimtarë dhe vetëm drejtësia nuk i shikon! Dikur tokat kanë patur një kufi, që askush nuk e lëvizte se kishte njerëzillëk, po tani na ka ardhur një maskara kohe, që le për kufij të atillë nuk pyesin, po marrin yrysht dhe të rrëmbejnë edhe shtëpinë. Ne kemi një Kuvend që harton e aprovon ligje, që askush të mos cënojë njëri-tjetrin, po kemi dhe struktura që janë të detyruara të kontrollojnë zbatimin e ligjeve.
MirĂ« qĂ« atyre qĂ« marrin yrysht se u janĂ« verbuar sytĂ« qĂ« shkulin kufijtĂ« e bĂ«hen zotĂ«r tĂ« pronĂ«s sĂ« tjetrit, po kĂ«to organet qĂ« paguhen pĂ«r zbatimin e ligjeve pĂ«rse nuk kujtohen pĂ«r tĂ« bĂ«rĂ« detyrĂ«n. QĂ«kur na ka ardhur kjo mender demokraci, çdo ditĂ« dĂ«gjojmĂ« lajme makabre: vĂ«llai vrau vĂ«llanĂ« pĂ«r pronĂ«n, qindra tĂ« tjerĂ« kanĂ« ndĂ«rtuar shtĂ«pi pa lejĂ«! Dhe kur kĂ«to shtĂ«pi janĂ« pĂ«rfunduar na del lajmi se fadromat shkuan tĂ« prishin njĂ« ndĂ«rtim pa lejĂ«. A nuk ka ardhur koha qĂ« me kĂ«tĂ« apati tĂ« organeve shtetĂ«rore, qĂ« nuk bĂ«jnĂ« detyrĂ«n, tâu marrĂ«sh shtĂ«pitĂ« e tyre e tâi lĂ«sh nĂ« çolt, qĂ« ta kuptojnĂ« çâĂ«shtĂ« shtĂ«pia dhe prona?! Edhe policisĂ« sĂ« shtetit u lĂ«shohen me gurĂ« e çâtĂ« kenĂ« nĂ«pĂ«r duar pse zbatojnĂ« ligjin. Pra, edhe atĂ« qĂ« kujtohet tĂ« bĂ«jĂ« detyrĂ«n, mblidhen si mizat dhe e pengojnĂ« tĂ« zbatojĂ« ligjin.
Na bĂ«ri pĂ«rshtypje i vetmi rast, qĂ« shprehte respekt pĂ«r policinĂ«, kur ndĂ«rhyri nĂ« Theth pĂ«r tĂ« mbrojtur ata qĂ« zbatonin me vonesĂ« detyrĂ«n pĂ«r prishjen e objekteve te paligjshme. Ishte njĂ« veprim njerĂ«zor, qĂ« banorĂ«t, edhe pse tĂ« irrituar, vajtĂ«n u shpunĂ« nga njĂ« bidon ujĂ« policĂ«ve! Kjo nuk ka ndodhur nĂ« ShqipĂ«ri kurrĂ«. Isha njĂ« ditĂ« nĂ« njĂ« fshat tĂ« Beratit. PranĂ« shtĂ«pisĂ« tĂ« njĂ« mikut tim tentonte tĂ« ndĂ«rtonte njĂ« shtesĂ« shtĂ«pie njĂ« gjitoni i tij. Madje e filloi ndĂ«rtimin edhe pse sâkishte lejĂ«. Dikush vajti informoi nĂ« komunĂ«, por shkelĂ«si i ligjit iu lĂ«shua mikut tim. Edhe pse miku im betohej se nuk kishte denoncuar, sherri mes tyre nuk pushoi. Tani ai njeri nuk ishte vetĂ«m shkelĂ«s i ligjit, por edhe prishĂ«si i unitetit nĂ« fshat.
Shikoni burgjet e shtetit si janĂ« mbushur me pĂ«rdoruesit e drogĂ«s. Ădo ditĂ« dĂ«gjojmĂ« lajme pĂ«r arrestime tĂ« tilla dhe njerĂ«zit nĂ« vend tĂ« kufizohen nga kĂ«to shkelje, vazhdojnĂ« tĂ« mbjellin e tregtojnĂ« nĂ« fshehuri drogĂ«! AtĂ«herĂ« çfarĂ« duhet bĂ«rĂ« me kĂ«ta njerĂ«z? DrejtĂ«sia ose deputetĂ«t duhet tĂ« marrin nisma ligjore, qĂ« pĂ«r tĂ« tillĂ«t, vrasĂ«sit dhe hajdutĂ«t, tĂ« rĂ«ndohet masa e dĂ«nimit. Kemi parĂ« raste tĂ« tilla, qĂ« sa kanĂ« dalĂ« nga burgu, janĂ« kapur sĂ«rish me drogĂ« ose duke vjedhur. Por kemi dhe raste mĂ« tĂ« rĂ«nda, qĂ« e shndĂ«rron shoqĂ«rinĂ« e familjen tonĂ« nĂ« kafshĂ«ri. Babai pĂ«rdhunon tĂ« bijĂ«n, djali pĂ«rdhunon nĂ«nĂ«n e tij! A nuk kemi tĂ« bĂ«jmĂ« me kafshĂ«ri totale?! Ore ti njeri qĂ« ke marrĂ« pĂ«rsipĂ«r tĂ« jetosh mbi kĂ«tĂ« tokĂ«! NĂ«se ke llogaritur tĂ« jetosh me djersĂ«n e tĂ« tjerĂ«ve, hiq dorĂ«, se do tĂ« kalbesh burgjeve dhe do tĂ« marrĂ«sh nĂ« qafĂ« fĂ«mijĂ«t.
ShqiptarĂ«t ndĂ«r vite i kanĂ« besuar djersĂ«s sĂ« tyre dhe kanĂ« mbetur njerĂ«z tĂ« nderuar. Edhe miellin e kanĂ« ndarĂ« mes tyre me filxhanin e kafesĂ« qĂ« kanĂ« jetuar. Po u tregoj njĂ« episod nga periudha e luftĂ«s nacionalçlirimtare. NĂ« fshatin MelckĂ« tĂ« Skraparit zuri nata njĂ« batalion tĂ« BrigadĂ«s sĂ« 7-tĂ« sulmuese dhe kĂ«shilli i shpĂ«rndau nĂ«pĂ«r ato pak familje qĂ« kishte fshati. Dhosi Odriçanit me skuadrĂ«n e tij i takoi tĂ« gdhinin natĂ«n nĂ« shtĂ«pinĂ« e dy pleqve qĂ« mezi ngrysnin ditĂ«t. Por nuk i kursyen kurrĂ« ato dy dhoma qĂ« kishin, qĂ« atĂ« natĂ« u mbush me partizanĂ«. Ishte dita e vitit tĂ« Ri 1944. E shkreta nĂ«nĂ« u ngrit dhe u kthye me njĂ« tas tĂ« vogĂ«l me miell, qĂ« nuk e morĂ«n vesh ku e mori. Nuk kishte asgjĂ« tjetĂ«r, por mendoi tâi hidhte ujĂ« e ta bĂ«nte si kaçamak.
Por partizanët kishin sheqer me vete dhe nëna bëri një ëmbëlsirë me atë pak miell dhe uruan njëri-tjetrin për vitin e Ri! Tani nuk jemi as në luftë as në varfëri, atëherë përse të mos kthehemi tek ajo zemërgjerësi që kishim, po të shkelim ligjet, me të cilat funksionon shteti! Po kthehem tek shkelësit e ligjit në Theth të Shkodrës. Atje ka pushtet dhe çdo njeri duhet ta respektojë, sepse mund ta kesh patur pronën tënde, por do të veprosh në harmoni me ligjet e rregullat. Thethi është zonë turistike dhe do të shërbejë si dikur oda e miqve. Po kur oda është e shtruar me atë qilim të gjelbër, përse duhet ta ngjeshim me beton e hekur. Ato prita të tilla duheshin në kohën e luftës të mos kalonte pushtuesi. Turistët e huaj, por dhe vendës nuk duanë minare sepse nga ato kanë ikur e duanë të shplodhin sytë me atë mrekulli që u ka falur natyra.
Unë nuk dua ta ndërpresin yryshtin njerëzit, sepse tani ka hapësira për të vepruar, por jo deri te kurrizi i tjetrit. Nuk mund të ngrihesh në protestë për të mbrojtur shkelësit e ligjit. Bota edhe pemët i kanë me numër dhe nuk të lejojnë të mbjellësh sipas dëshirës. Në Zvicër, tregojnë ata që kanë qenë, e kapën një njeri që këputi një kokërr molle dhe e burgosën. Një vit të tërë nuk i treguan përse e kishin burgosur, po kur u bënë mollët e nxorën dhe e shpunë atje ku kishte marrë mollën. Që atëherë ai njeri, le dorën nuk e zgjati të merrte mollë, po nuk shkonte më në atë rrugë. A thua se kjo formë edukimi duhet aplikuar edhe nga drejtësia shqiptare?
Kemi hyrë në disa rrugë të pashkelura, që populli nuk u mor kurrë me to. Populli do vetëm drejtësi e qetësi. Por drejtësia tek ne vjen atëherë kur ti e ke harruar se çfarë ke kërkuar. Një hallexhi nga fshati Potom i Skraparit për të mos e cënuar dinjitetin e tij, që e kishin dënuar me 100-leke padrejtësisht, pagoi 1000-lekë që vuri dinjitetin në vend. Skraparasit duanë të jenë gjithmonë të pastër si malet e tyre. Përse ky yrysht pa kufi, kur e di që dëmton tjetrin dhe veten tënde? Yryshtin mos e ndalo, po jo më tutje se ndëshkohesh vetë! Mos ikni symbyllura e bëni tutje se këmbët u shpien në greminë. Kështu ta konsideroni ligjin. Sa keni jorganë shtrini këmbët.
Â
Â
The post Yrysht tutje, po jo deri mbi trupin e tjetrit appeared first on Sot News | Lajme.
Login
