VetĂ«lĂ«ndime, protesta, tentativa vetĂ«vrasjeje. TĂ« paktĂ«n 45 episode qĂ« kur qendra filloi tĂ« funksiononte. Duke kryqĂ«zuar disa tĂ« dhĂ«na, mund tĂ« vlerĂ«sohet se Qendra nĂ« GjadĂ«r tĂ« ShqipĂ«risĂ« ka pritur rreth 80 persona nĂ« muajt e fundit. Por tĂ« dhĂ«nat zyrtare nuk ekzistojnĂ« dhe as parlamentarĂ«t nuk mund tâi kenĂ« ato.
Ka njĂ« detaj tĂ« pĂ«rsĂ«ritur nĂ« dĂ«shmitĂ« e atyre qĂ« kanĂ« vizituar qendrĂ«n e riatdhesimit nĂ« GjadĂ«r nĂ« ShqipĂ«ri, pyetja âĂfarĂ« dite Ă«shtĂ« sot?â MĂ« pas vjen pyetja âĂfarĂ« ore Ă«shtĂ«?â. Pyetje qĂ« bĂ«hen nga njerĂ«zit e ndaluar aty, tĂ« cilĂ«ve u Ă«shtĂ« hequr dimensioni i kohĂ«s sapo kalojnĂ« pragun e qendrĂ«s sĂ« ndĂ«rtuar nga qeveria âMeloniâ. AsnjĂ« orĂ« dore, asnjĂ« celular, ka televizorĂ«, por nuk funksionojnĂ«. Duhet tĂ« imagjinoni njĂ« strukturĂ« tĂ« madhe, fantazmĂ«, tĂ« heshtur, ku jehona e hapave dhe ku, pikĂ«risht, humbja e vetĂ«dijes pĂ«r realitetin, pĂ«r kalimin e kohĂ«s, pĂ«r atĂ« qĂ« ndodh jashtĂ« bĂ«hen instrumente tĂ« asgjĂ«simit.
Mjedisi është i rregullt, i pastër, aseptik, një lloj distopie ku paraburgimi nuk i ngjan më atij të burgjeve italiane të rrënuara dhe të ndyra apo atij të CPR-ve të shpërndara në të gjithë Italinë, me seksione të nxira nga tymi i zjarreve të ndezura nga flakët e dyshekëve në shenjë proteste ose dëshpërimi.
CPR-ja e Shqipërisë është krejt e re. Dhe, në fakt, duhet të imagjinohet, sepse si çdo institucion i plotë, është larg nga vëmendja e publikut. Parlamentarët dhe eurodeputetët italianë që vendosin ta ushtrojnë të drejtën e tyre për ta vizituar atë janë sigurisht një bezdi për institucionin, gjë që shpesh i bën ata të presin me orë të tëra para se të lejojnë hyrjen.
Claudio Stefanazzi dhe Debora Serracchiani, deputetë të Partisë Demokratike, vizituan CPR-në e Gjadrit në javët e fundit. Nga aeroporti i Tiranës duhet rreth 1 orë me makinë për të arritur atje. 55 kilometra përgjatë një rruge që gjarpëron midis një kreshte shkëmbore dhe lumit Drin. Objekti është 22 kilometra larg bregdetit.
Ky kompleks i izoluar u ndërtua në emër të qeverisë italiane, me një shpenzim të madh të fondeve publike, mbi 65 milionë euro vetëm për punime ndërtimi dhe një parashikim të përgjithshëm të shpenzimeve midis 610 dhe 653 milionë euro deri në vitin 2028 për të mbajtur migrantët e parregullt me qëllim, teorikisht, riatdhesimin e tyre në vendin e tyre të origjinës.
Por a Ă«shtĂ« vĂ«rtet kĂ«shtu? Pyetja do tĂ« ishte retorike nĂ«se CPR-ja shqiptare do tĂ« pĂ«rmbushte funksionin qĂ« i atribuon emri i saj, dhe nĂ« vend tĂ« kĂ«saj, shpjegon Debora Serracchiani, ânjerĂ«zit e ndaluar vijnĂ« nga vende tĂ« ndryshme, por duket se tĂ« vetmet riatdhesime tĂ« mundshme pĂ«r momentin janĂ« nĂ« Tunizi. TĂ« tjerĂ«t janĂ« tĂ« bllokuar atje, dhe ne nuk e dimĂ« se çfarĂ« do tĂ« ndodhĂ« me ta, sepse nuk ka marrĂ«veshje me vendet e tyre qĂ« lejojnĂ« riatdhesimin. Pra, cili Ă«shtĂ« qĂ«llimi?â. Pyetja e Serracchiani pasohet nĂ« mĂ«nyrĂ« tĂ« pashmangshme nga njĂ« tjetĂ«r. Nga çfarĂ« pĂ«rbĂ«het koha e ndalimit, e justifikuar nga mungesa e njĂ« lejeje qĂ«ndrimi tĂ« vlefshme?
Le tâi marrim gjĂ«rat me radhĂ«. Pasi arrin nĂ« QendrĂ«n e Kujdesit ShĂ«ndetĂ«sor (CPR) nĂ« ShqipĂ«ri pa e ditur, merreni zakonisht natĂ«n nga njĂ« prej CPR-ve nĂ« tokĂ«n italiane dhe transferoheni pĂ«rtej kufirit, pa asnjĂ« paralajmĂ«rim apo shpjegim. Ju bĂ«heni i vetĂ«dijshĂ«m se ku ndodheni vetĂ«m pasi tĂ« keni arritur nĂ« destinacionin tuaj. Keni tĂ« drejtĂ« pĂ«r njĂ« telefonatĂ« 10-minutĂ«she nĂ« ditĂ«, nga njĂ« linjĂ« e vetme fikse nĂ« institucion, pĂ«r tĂ« kontaktuar avokatin tuaj nĂ« Itali. NĂ«se ai nuk pĂ«rgjigjet, thirrja humbet. Prej andej, ditĂ«t fillojnĂ« tĂ« kalojnĂ« pa qenĂ« ju tĂ« vetĂ«dijshĂ«m pĂ«r kĂ«tĂ«.
Realiteti i CPR-së bazohet, pra, në abuzimin sistematik të barnave psikotrope, të përdorura si anestetikë. Nëse situata në burgjet dhe CPR-të italiane është serioze, në atë shqiptar është edhe më keq.
âEkziston njĂ« administratĂ« qĂ« unĂ« do ta quaja âĂ la carteâ. Mjeku vjen dhe tĂ« pyet se sa pika dĂ«shiron. A ndihesh nervoz? Ja ku janĂ« 10 pika mĂ« shumĂ« se ato tĂ« pĂ«rshkruara. JanĂ« tĂ« bombarduarâ, â thotĂ« Claudio Stefanazzi, i cili vizitoi qendrĂ«n nĂ« njĂ« ditĂ« me shi.
Personat e ndaluar nuk kishin dalĂ« nga qelitĂ« e tyre pĂ«r dy ditĂ« sepse moti i keq i pengonte tĂ« shkonin nĂ« oborr, njĂ« hapĂ«sirĂ« e ngushtĂ« e mbuluar nga njĂ« rrjetĂ« metalike qĂ« vepron si tapĂ«. NĂ« njĂ« skenar tĂ« tillĂ«, nuk mungojnĂ« ngjarjet kritike: vetĂ«lĂ«ndimi, protestat, tentativat pĂ«r vetĂ«vrasje. Dosja qĂ« i gjurmon ato shĂ«non 45 episode qĂ« kur qendra filloi tĂ« funksionojĂ«. Duke kryqĂ«zuar disa tĂ« dhĂ«na, mund tĂ« vlerĂ«sojmĂ« se Qendra e ShqipĂ«risĂ« ka pritur rreth 80 persona nĂ« muajt e fundit. Por kjo nuk Ă«shtĂ« njĂ« shifĂ«r zyrtare: numrat e saktĂ« nuk iu dhanĂ« as parlamentarĂ«ve qĂ« i kĂ«rkuan, duke nxitur atĂ« aurĂ« tĂ« paqartĂ«sisĂ« qĂ« rrethon tĂ« gjithĂ« operacionin, produkt i propagandĂ«s sĂ« qeverisĂ« âMeloniâ.
Gjatë vizitës së tij, Serracchiani pa një protestë. Një burrë shkatërroi dritaret e qelisë së tij duke kërkuar të transferohej. Parlamentarët dhe bashkëpunëtorët që i shoqëruan ata gjatë vizitës intervistuan disa nga të paraburgosurit dhe mblodhën historitë e tyre. Njëri prej tyre i kishte mbijetuar tentativës së dytë për vetëvrasje. Ai flet vetëm arabisht. Nëna e tij, e moshuar dhe e sëmurë, jeton në Paris. Ai lundroi nga Algjeria me qëllim që ta takonte atë.
Pasi mbĂ«rriti nĂ« SardenjĂ«, u dĂ«rgua nĂ«pĂ«r disa qendra njĂ«ra pas tjetrĂ«s derisa pĂ«rfundoi nĂ« ShqipĂ«ri. Nuk dihet se çfarĂ« logjike ndjekin transferimet e vazhdueshme tĂ« kĂ«tyre njerĂ«zve. Pas kĂ«tij eksodi tĂ« detyruar dhe poshtĂ«rues, burri kĂ«rkon tĂ« riatdhesohet nĂ« Algjeri, por paradoksalisht kjo nuk Ă«shtĂ« e mundur. NdĂ«rkohĂ« askush nuk e di se sa zgjat dhe çfarĂ« kuptimi ka kjo ândĂ«rkohĂ«â ndaj ai mbetet atje dhe tenton vetĂ«vrasje.
Një tjetër i paraburgosur po kthehet në Itali sepse në Shqipëri gjendja e tij shëndetësore dukej e papajtueshme me paraburgimin. Ai është qartësisht i varur nga ilaçet psikotrope dhe tregon shenja të qarta të shqetësimit psikiatrik, rezultat i një jete të shënuar nga dhuna: një jetim, i rritur nga një mik i babait të tij që e keqtrajtoi, ai u torturua në Libi dhe mban shenjat e të shtënave me armë në trup.
Ai punoi një vit e gjysmë në Tripoli për të paguar udhëtimin e tij në Evropë. Gjatë kalimit, varka u fundos: pati 75 vdekje. Pasi mbërriti në Itali, ai u dënua për krime të vogla dhe vuajti 9 muaj në një burg të Toskanës. Me të dalë nga burgu, ai u dërgua në Qendrën e Torinos, pastaj në atë në Brindisi, pastaj përsëri në Torino, me transferime që zgjasnin deri në 48 orë. Në Libi ai ishte prekur nga tuberkulozi; ai rezultoi pozitiv për HIV, por kurrë nuk pati qasje në kujdes të specializuar. Diagnoza zyrtare erdhi vetëm në Shqipëri, duke ngritur gjithashtu një çështje të sigurisë shëndetësore për veten e tij, për të paraburgosurit e tjerë dhe për stafin.
âĂshtĂ« njĂ« pamje e dĂ«shtimit tĂ« kĂ«tij objekti nĂ« veçanti dhe tĂ« kĂ«tij sistemi nĂ« pĂ«rgjithĂ«siâ, â thotĂ« Serracchiani. NjĂ« sistem qĂ« bazohet nĂ« kriminalizimin e imigracionit dhe qĂ« tashmĂ« ofron strukturĂ«n e pĂ«rshtatshme pĂ«r ta sanksionuar atĂ« pĂ«rfundimisht: burgu brenda objektit â i bĂ«rĂ« nga beton i armuar â i destinuar tĂ« strehojĂ« deri nĂ« 20 tĂ« paraburgosur qĂ« kanĂ« kryer krime brenda qendrĂ«s. Ky objekt paraburgimi mbikĂ«qyret tashmĂ« nga 16 oficerĂ« policie burgu, tĂ« koordinuar nga njĂ« drejtor dhe tĂ« mbĂ«shtetur nga njĂ« oficer ligjor dhe njĂ« psikolog.
Qelitë janë përfunduar dhe zyrat administrative janë gjithashtu funksionale: frigoriferi ishte ndezur gjatë vizitës, një shenjë se plani është përfunduar. Menaxhimi i institutit i është besuar personelit italian. Drejtori vjen nga burgu i San Vittore dhe agjentët dhe operatorët rrotullohen në turne disamujore para se të kthehen në Itali.
Ky rregullim strukturor duket se konfirmon qĂ«llimin pĂ«r ta bĂ«rĂ« CPR-nĂ« tĂ« evoluojĂ« nĂ« njĂ« vend paraburgimi tĂ« pĂ«rhershĂ«m dhe ndĂ«shkues, pĂ«rtej funksionit tĂ« tij formal administrativ, tĂ« shpĂ«rfillur qĂ« nga fillimi. MosngrĂ«nia, moskthimi nĂ« qeli, refuzimi i dhunĂ«s: do tĂ« jetĂ« âShtetiâ qĂ« i ushtron ato, duke e shpallur çdo akt mbrojtjeje tĂ« dinjitetit tĂ« dikujt tĂ« paligjshĂ«m. ©MarrĂ« nga Domani.it, pĂ«rshtati nĂ« shqip LAPSI.al
The post Reportazhi në Gjadër/ Burgu i Melonit ku askush nuk e di çfarë dite është appeared first on Lapsi.al.
Login
