Të jesh mësimdhënës është një mision i shenjtë, i çmuar dhe i shtrenjtë. Nuk është thjesht një profesion, por një thirrje për të ndikuar në jetën e nxënësve, duke u dhënë atyre dije, vlera dhe motivim për të ardhmen. Jo rastësisht mësuesit gjithmonë moralisht janë respektuar nëpër mjediset ku kanë punuar. Ata përherë kanë dhënë maksimumin, sikurse thuhet janë shkrirë që të tjerët, ta kenë sa më mirë
Sot Ă«shtĂ« 7 Marsi, njĂ« ditĂ« e shĂ«nuar pĂ«r arsimin dhe kulturĂ«n shqiptare â Dita e MĂ«suesit. NĂ« kĂ«tĂ« ditĂ«, ne kujtojmĂ« dhe nderojmĂ« tĂ« gjithĂ« ata qĂ« kanĂ« pĂ«rkushtuar jetĂ«n e tyre pĂ«r tĂ« ndriçuar mendjet dhe shpirtin e brezave tĂ« rinj.
Kjo ditë na rikthen pas në histori, tek hapja e shkollës së parë shqipe në Korçë më 1887, një moment kyç për arsimin kombëtar. Por mbi të gjitha, është një mundësi për të shprehur mirënjohjen tonë ndaj mësuesve që me përkushtim, durim dhe dashuri kanë edukuar breza të tërë.
Sot kujtojmë ata mësues që nuk janë më, por që lanë gjurmë të pashlyeshme në dijen dhe karakterin e nxënësve të tyre. Kujtojmë gjithashtu mësuesit që dolën në pension, të cilët për vite me radhë u përpoqën të edukojnë dhe të formojnë qytetarë të denjë për shoqërinë.
Le të mos harrojmë të falënderojmë çdo mësues për sakrificën dhe përkushtimin e tij/saj, duke u uruar atyre shëndet, suksese dhe një jetë të mbushur me respektin dhe dashurinë e ish-nxënësve të tyre.
NĂ« kĂ«tĂ« ditĂ« tĂ« veçantĂ«, patĂ«m kĂ«naqĂ«sinĂ« tĂ« intervistojnĂ« njĂ« person qĂ« shkriu veten sikur qiriri pĂ«r arsim. ĂshtĂ« ky Fatmir Krasniqi, ish-mĂ«simdhĂ«nĂ«s nĂ« shkollĂ«n âElena Gjikaâ, PrishtinĂ« i cili ka kaluar dekada nĂ« shĂ«rbim tĂ« arsimit dhe edukimit tĂ« shumĂ« gjeneratave.
Ishte vërtet frymëzuese të dëgjojmë për rrugëtimin e tij, ndërsa tani e tutje i urojmë shëndet dhe gjithë të mirat në këtë kapitull të ri të jetës së tij!
Por, kush është në të vërtetë ky njeri që tërë jetën iu përkushtua arsimit pa u penduar, këtë lexojeni në intervistën në vijim.
Z. Fatmir, nuk thuhet kot se vlera e mësuesit dhe pesha e qiellit nuk maten kurrë. Sa është vlerësuar nëpër dekada puna e mësimdhënësit?
ĂshtĂ« shumĂ« e vĂ«rtetĂ« kjo thĂ«nie pĂ«r vlerĂ«n e peshĂ«n, punĂ«n e pĂ«rkushtimin, si dhe misionin e shenjtĂ« tĂ« mĂ«suesit. MĂ«suesi, dikur vlerĂ«sohej e konsiderohej si qenie hyjnore e mitike, sa qĂ« ishte krijuar pĂ«rshtypja, e bĂ«heshin pyetje se athua âa ha bukĂ« mĂ«suesi? â Pra, nĂ« tĂ« kaluarĂ«n Ă«shtĂ« çmuar e vlerĂ«suar shumĂ« mĂ«suesi, sa qĂ« ai gĂ«zonte respektin e autoritetin mĂ« tĂ« madh tĂ« kohĂ«s.
Ju, jo rastĂ«sisht e keni zgjedhur kĂ«tĂ« profesion duke ditur se njĂ« mĂ«simdhĂ«nĂ«s i mirĂ« Ă«shtĂ« sikur qiri, ai konsumon veten pĂ«r tâua ndriçuar rrugĂ«n tĂ« tjerĂ«veâŠ
Profesionin e mësuesit e kam ëndërruar që në moshën e adoleshencës, edhe sot vazhdoj ta dua me gjithë zemër e shpirt, e me dashurinë dhe përkushtimin më të madh. Vërtet, në përvojën time 42 vjeçare, sot ndjehem njëjtë sikur në fillim, dhe se asnjëherë nuk kam ndjerë lodhje në punën me nxënës, por vetëm kënaqësi, përjetime të rralla e kujtime të paharruara. Jam përpjekur e munduar me tërë qenien time, pa u ndalur ditë e natë, duke u dhënë e ofruar nxënësve mësim e dije, edukim e arsimim, e gjithmonë duke i këshilluar e udhëzuar në rrugën e tyre të gjatë e të mundimshme, por shumë të ndritshme drejt dritës e diturisë dhe pushtimit të majave më të larta të dijes.
Pra, askush nuk mund ta vlerësojë më drejt e me më sinqeritet mësimdhënësin e mirë, se sa vetë nxënësit.
A iu duket se megjithatë kjo gjuhë e bukur po shëmtohet dhe po shpërfytyrohet nga njerëz të papërgjegjshëm?
Gjuha shqipe është bijë e ilirishtes dhe bën pjesë në familjen gjuhësore indoevropiane, që u ka qëndruar rrebesheve të kohës e që është ruajtur e kultivuar brez pas brezi nga të parët tanë si thesari më i çmuar. Shqipja, pra është një nga gjuhët më të bukura e më të lashta të Kontinentit.
Naim Frashëri thotë:
âPa shihni çâgjuhĂ« e mirĂ«,
Sa shije ka dhe hije
Ăâe bukur edhâ e lirĂ«,
Si gjuhĂ« PerĂ«ndije.â
Ndërsa, Dritëro Agolli, shkruan:
âMe tĂ« tjera gjuhĂ« e mund tĂ« flas
Por kur shpirti dhemb, veç shqip bĂ«rtas.ââ
Një kundërvënie për njerëzit e pandërgjegjshëm tingëllojnë dhimbshëm e ironizues vargjet e Filip Shirokës:
âDhe kĂ«shtu gjuha po shĂ«mtohet
Dhe kĂ«shtu kombi po mjerohetâ
E poeti ynë i madh Gjergj Fishta, në disa nga vargjet e tij shpërthen me shumë mllef:
âEdhe atij iu thaftĂ«, po, goja,
qi përbuzë këtë gjuhë hyjnore,
qi nâgjuhĂ« tâhuej kur sâasht nevoja
flet e tâveten e len mbas dore.â
Por, pĂ«r fatin tonĂ« tĂ« keq ironik pĂ«r disa individĂ« edhe sot janĂ« aktuale vargjet e cituara mĂ« lart. Ădo respekt pĂ«r çdo popull dhe gjuhĂ«n e tyre. Por, a ka mĂ« shĂ«mti ndaj gjuhĂ«s tĂ«nde, kur disa individĂ« tĂ« papĂ«rgjegjshĂ«m e pĂ«rshĂ«ndesin njĂ«ri-tjetrin nĂ« gjuhĂ«t arabe e sllave!
GjuhĂ«n tonĂ« tĂ« bukur shqipe duhet ta ruajmĂ«, kultivojmĂ« e pĂ«rherĂ« ta mbrojmĂ«. MegjithatĂ«, unĂ« i nxis e motivoj gjeneratat e reja tĂ« mĂ«sojnĂ« e zotĂ«rojnĂ« sa mĂ« shumĂ« gjuhĂ« tĂ« huaja dhe tâi pĂ«rdorin ato vetĂ«m kur tĂ« Ă«shtĂ« nevoja siç e thotĂ« edhe Fishta duke mos e lĂ«nĂ« asnjĂ«herĂ« pas dore GjuhĂ«n shqipe. Pra, mos ta shpĂ«rdorojmĂ« gjuhĂ«n tonĂ« tĂ« shtrenjtĂ«.
A e mbroni standardin e drejtshkrimit, apo mendoni se ka ardhur koha për një kongres, sepse sikur dihet, gjuha nuk është statike, por kërkon të plotësohet e begatohet në vijimësi?
Kongresi i Drejtshkrimit të Gjuhës shqipe mbajtur më 20-25 Nëntor të vitit 1972 në Tiranë, zë vend shumë të rëndësishëm në historikun e unifikimit të drejtshkrimit të gjuhës shqipe. Pra, një komb, një gjuhë letrare, një drejtshkrim.
ĂshtĂ« shumĂ« e vĂ«rtetĂ« se gjuha gjithmonĂ« mund tĂ« plotĂ«sohet e begatohet me fjalĂ« e shprehje tĂ« reja.
Dihet se jo vetëm gjuha jonë, por edhe shumë gjuhë të tjera kanë dialektet e nëndialektet, por e ruajnë, e kultivojnë dhe me përpikëri e zbatojnë gjuhën e tyre standarde. Andaj, edhe ne duhet ta zbatojmë e respektojmë gjuhën standarde.
Pra, të dy Kuvendet, i Shqipërisë dhe i Kosovës, ta miratojnë ligjin për mbrojtjen e gjuhës standarde, që është thesari i kombit tonë. Sot, për fatin tonë jo të mirë ndeshim kudo në mbishkrime të dyqaneve, ndërmarrjeve e reklamave të ndryshme në gjuhë të huaja, e më së paku në shqipen tonë. E të mos flasim për pagëzimin e fëmijëve me emra të huaj e nganjëherë edhe pa kuptim, kur dihet se me mijëra emra kemi mbi bazën e ilirishtes, dhe emra me plot kuptim e të bukur shqip. Viteve të fundit, ky është një fenomen shumë brengosës.
Si ishte rrugëtimi juaj i parë dhe si u ndjetë kur u gjendët me ditar në duar?
Eh, është një rrugë shumë e gjatë e dëshirës për lexim e dije, për mësim e shkollim, rrugë e ndritshme, kur leximi e mësimi të shoqërojnë gjatë gjithë jetës. Dhe, të them të vërtetën që nga klasa e katërt e fillores, libri për mua u bë shoku më i dashur, më i ngushtë, e më i mirë imi. Leximi i librit për mua u bë pasion, ashtu siç u bë edhe profesioni im i mësimdhënësit.
Derisa moshatarët e mi luanin lojëra të ndryshme në fushat, luadhet e malet e bukura të Tërpezës, vendlindjes sime të dashur e shumë të bukur, unë më shumë isha i dhënë pas leximit. Lojërat baritore që ata i luanin nuk më tërhiqnin fare. Më vonë, kuptohet fillova të luaj, por loja që më pëlqente më shumë isha loja me top këmbe (futboll) dhe ajo me top dore (volejboll). Po ashtu në atë kohë i vetmi unë kisha pasion vrapimin dhe, pasdite e nganjëherë edhe në orët e hershme të mëngjesit vrapoja drejt shtigjeve të bukura të vargmaleve të Berishës.
Për dashurinë ndaj librit dhe pasionit e kënaqësisë për të lexuar sa më shumë libra që nga fëmijëria ime e hershme meritat më të mëdha kanë babai im, ndjestë pastë Haziri, punëtor i shkollës dhe dashamirës i flaktë i arsimit, si dhe djali i axhës Bajrami, atëherë normalist i dalluar, madje jurist, aktor e artist, dhe avokat e veprimtar shumë i njohur.
Pra, qĂ« nĂ« atĂ« kohĂ« isha i rrethuar me libra dhe u rrita me libra. GjatĂ« asaj kohe i kam lexuar librat e Gurakuqit, Kristoforidhit, FrashĂ«rit, Migjenit, Ăajupit, Krasniqit, ĂettĂ«s.
Njohuritë e thella për gjuhën, i mora nga mësuesi im i dashur i Gjuhës shqipe, Salih Krasniqi, një mësues shumë i dalluar, tani veteran i arsimit, shkrimtar, publicist dhe mbledhës i shquar i folklorit.
MĂ« kujtohet fort mirĂ« dita e parĂ« e punĂ«s me ditar nĂ« duar si arsimtar, apo mĂ« mirĂ« tingĂ«llon emri mĂ«sues i GjuhĂ«s shqipe nĂ« shkollĂ«n fillore âHasan Prishtinaâ, tĂ« TĂ«rpezĂ«s, ishte shtator i vitit 1981. PĂ«r mua ishte njĂ« ndjesi e rrallĂ« dhe e papĂ«rshkruar qĂ« mu krijua mundĂ«sia dhe pata fatin tĂ« punoj nĂ« shkollĂ«n, ku i kisha marrĂ« mĂ«simet e para, e ku mĂ«suesit e mi ma kishin shtuar dashurinĂ« pĂ«r gjuhĂ«n e atdheun, lashtĂ«sinĂ« e historinĂ« e kombit tonĂ«, mĂ«simet dhe shkathtĂ«sitĂ« pĂ«r jetĂ«n. Me disa prej tyre qĂ« atĂ« ditĂ« u bĂ«mĂ« edhe shokĂ« tĂ« profesionit. PĂ«rzemĂ«rsisht mĂ« pritĂ«n dhe fuqishĂ«m mĂ« mbĂ«shtetĂ«n ish-arsimtarĂ«t e mi shumĂ« tĂ« nderuar, Faiku, Dauti, Habibi, Xhevdeti, si dhe mĂ«suesit e dashur Ismaili, Milazimi, Murat Z., Murat H. dhe shoku im i çmuar Halili.
Por, ende e kam të freskët dhe kurrë nuk do ta harroj takimin e parë dhe njohjen me nxënësit dhe përshëndetjen e ëmbël e buzëqeshjen e çiltër të tyre. Buzëqeshja shkëlqente në fytyrat e tyre, e kjo buzëqeshje ëngjëllore e nxënësve po më përcjell e shoqëron edhe sot.
A e ndani mendimin, se më herët, kureshtja për zënien e dijes ka qenë më e theksuar qoftë nga nxënës, qoftë me kërkesat e arsimtarëve, për të mos thënë që, keni patur kritere më të ashpra?
Ădo gjeneratĂ« i ka tĂ« veçantat e veta, por ka edhe gjenerata nxĂ«nĂ«sish qĂ« konsiderohen si gjenerata tĂ« arta e me nxĂ«nĂ«s tĂ« artĂ« qĂ« sot po shkĂ«lqejnĂ« nĂ« tĂ« gjitha fushat e jetĂ«s. NxĂ«nĂ«sit, nĂ« tĂ« kaluarĂ«n pĂ«rkundĂ«r vĂ«shtirĂ«sive gjithmonĂ« ishin kurreshtarĂ« pĂ«r tĂ« mĂ«suar e zĂ«nĂ« dije sa mĂ« shumĂ«.
Për fat në vitet e 80-ta e të 90-ta nxënësit talentë më pak kanë patur mundësi ta shfaqin e afirmojnë talentin e tyre, për dallim nga moshatarët e tyre sot. Por, edhe atëherë është punuar shumë. Kërkesat e këshillat e arsimtarëve për nxënësit gjithmonë mbeten të njëjta, pavarësisht viteve, ndërsa raportet e arsimtarëve me nxënësit, më herët ishin pak sa më në distancë, pra jo edhe aq të afërta siç janë sot.
Sa i pĂ«rket kritereve Ă«shtĂ« temĂ« e thellĂ« e çështje nĂ« vete pĂ«r tâu hulumtuar, shqyrtuar, diskutuar e studiuar, edhe sot. Po, ka patur nga disa arsimtarĂ«, e ka edhe sot qĂ« pĂ«rdorin kritere tĂ« ashpra. AsnjĂ« mĂ«simdhĂ«nĂ«s, e as unĂ« nuk Ă«shtĂ« i pĂ«rkryer nĂ« kriteret, cilĂ«simin e vlerĂ«simin e njohurive tĂ« nxĂ«nĂ«sve.
Gabon shumë ai mësimdhënës nëse mendon se është i përkryer në vlerësimin e nxënësve. Dija e nxënësve e talenti i tyre është mbi të gjitha, ndërsa nota është dhe mbetet vetëm numër.
Mësimdhënësi, thuhet sikur prekë përjetësinë, pra mund të thuhet se ndikimi i tij është shumë më i madh. A varet nga vetë personi që të ketë një autoritet në mjedisin ku punon dhe si fitohet ky autoritet?
NĂ« kĂ«tĂ« pyetje nga pĂ«rvoja ime shumĂ«vjeçare nĂ« arsim mund tĂ« jap pĂ«rgjigje shumĂ« tĂ« gjerĂ«. SĂ« pari po e citoj Tolstoin, ku thotĂ«: âPo tĂ« jetĂ« se mĂ«suesi do vetĂ«m punĂ«n, ai Ă«shtĂ« mĂ«sues i mirĂ«. Po tĂ« jetĂ« se mĂ«suesi do nxĂ«nĂ«sin mu si nĂ«na e i ati, ai Ă«shtĂ« mĂ« i mirĂ« nga çâĂ«shtĂ« mĂ«suesi qĂ« ka lexuar tĂ« gjitha librat, po as do punĂ«n, as do nxĂ«nĂ«sit. Kur mĂ«suesi lidh dashurinĂ« pĂ«r punĂ«n me dashurinĂ« pĂ«r nxĂ«nĂ«sit â ai Ă«shtĂ« mĂ«sues i pĂ«rkryer.â
Pra, mendimi juaj është shumë i qëlluar se vërtet mësimdhënësi mund të prekë përjetësinë dhe se ndikimi i tij është shumë i madh, por për këtë, për mësimdhënësin është një rrugë e gjatë dhe e mundimshme, e me plot përballje e të papritura, me durim e përkushtim, me dije profesionale e arsimim, e veçmas edhe me edukim e motivim me shembullin e tij personal.
Personalisht, jam munduar qĂ« gjithmonĂ« nĂ« edukimin e disiplinĂ«n e nxĂ«nĂ«sve, si dhe gjatĂ« zgjidhjes sĂ« njĂ« problemi me njĂ« nxĂ«nĂ«s, tĂ« pĂ«rdor qasje pozitive pĂ«rherĂ« duke u pĂ«rpjekur tâu shmangem dĂ«nimeve, qortimeve dhe paragjykimeve. Jam munduar qĂ« nxĂ«nĂ«sit tĂ« mos i lĂ«ndoj asnjĂ«herĂ« me fjalĂ« e shprehje tĂ« fjalorit lĂ«ndues qĂ« i godet e i thyen emocionalisht e shpirtĂ«risht. Masa ndĂ«shkuese, psikologjike e frikĂ«suese, jam munduar tĂ« jem shumĂ« i kujdesshĂ«m, tĂ« mos pĂ«rdor ndaj nxĂ«nĂ«sve. PĂ«r kĂ«tĂ«, edhe studimet shkencore nĂ« fushĂ«n e arsimit e dĂ«shmojnĂ« se me nxĂ«nĂ«s duhet sa mĂ« shumĂ« tĂ« pĂ«rdoren qasje pozitive pĂ«r mbikĂ«qyrje tĂ« çfarĂ«do situate me ta. Po ashtu konsideroj shumĂ« tĂ« rĂ«ndĂ«sishme edukim shĂ«ndetĂ«sor e veçanĂ«risht shĂ«ndetin mendor tĂ« nxĂ«nĂ«sve.
Unë, mendoj se çdo sukses i nxënësit duhet të shikohet si meritë e mësuesit, dhe çdo mossukses i nxënësit duhet të shihet si dështim i mësuesit. Mësuesit duhet të bëjnë përpjekje që të nxjerrin më të mirën nga nxënësit e tyre. Pra, autoriteti fitohet me punë, përkushtim, me pasion për profesionin, durim, çiltërsi e sinqeritet, dashuri e respekt. Kur punon dhe i do nxënësit me gjithë zemër e shpirt, kur përherë u dhuron buzëqeshje e dashuri, ngrohtësi e kënaqësi, mbështetje e afërsi. Kur ke bashkëpunim të përhershëm e të sinqertë me prindër, me mësuesin e nxënësve si kujdestar klase, edhe kur në kolektivin ku punon bashkëpunon me profesionalizëm, e ku të gjithë i nderon, e i çmon si motra e vëllezër, si vajza e mbesa më të shtrenjta.
Të jesh mësimdhënës është nder e kënaqësi, por edhe përgjegjësi e madhe. Se nuk është aq lehtë të punosh, mësosh e edukosh një nxënës?
Se, mësimdhënësi e ndërton edhe personalitetin e nxënësit në moshën më të ndjeshme të tij. Pra, mësuesi duhet të jetë shumë i kujdesshëm që të mos e rrënojë personalitetin e nxënësit.
Ju keni nxjerrë shumë gjenerata që, gjithsesi emrat e tyre ju bëjnë krenar. Na flitni pak për ta. Por, a pajtoheni me vlerësimin se mësuesi është gjithmonë mësues dhe nxënësi gjithmonë nxënës?
Ndjehem shumë i lumtur e krenar jo vetëm me nxënësit e Tërpezës, por edhe me nxënësit e mi të Prishtinës. Nga shkolla e Tërpezës kanë dalë nxënës të dalluar, që sot janë shumë aktivë dhe të njohur në të gjitha fushat e jetës; si në arsim, kulturë, ekonomi, drejtësi, shkencë e profesione të ndryshme.
Po pĂ«rmend disa nga ish nxĂ«nĂ«sit e shkollĂ«s sĂ« vendlindjes sime, me tĂ« cilĂ«t krenohem shumĂ«: Shyqyri Bytyçi (ish- MinistĂ«r i Arsimit), Ajete Zogaj, (arsimtare, gazetare e publiciste e dalluar), Xhavit Zogaj (doktor i MikrobiologjisĂ« nĂ« Teksas tĂ« SHBA), AfĂ«rdita Bytyçi (gjykatĂ«se e njohur), Plator Gashi (profesor universitar nĂ« Gjermani), Afrim Berisha (magjistĂ«r i BiologjisĂ«, doktor i Shkencave mjekĂ«sore dhe poet), Drita Krasniqi (muziciente), Motrat Servete e Sahadete (arsimtare), Sahadetja (tani edhe drejtoreshĂ«), Gazmend Krasniqi (arsimtar), Naser Krasniqi (profesor), Emine Krasniqi (drejtoreshĂ«), Pleurat Krasniqi (inxhinier), Dukagjin Krasniqi (inxhinier), Sylejman Bytyçi (dĂ«shmor), si dhe disa ish nxĂ«nĂ«s, luftĂ«tarĂ« tĂ« dalluar tĂ« UĂK-sĂ« Arsim F. Krasniqi, Naxhi Krasniqi (i njohur me nofkĂ«n âKaçurreliâ, luftĂ«tar e ushtar i dalluar i tri luftĂ«rave), Agron Krasniqi, e shumĂ« tĂ« tjerĂ« nĂ« pamundĂ«si pĂ«r tâi pĂ«rmendur tĂ« gjithĂ« duke i nderuar deri nĂ« pĂ«rjetĂ«si pĂ«r luftĂ«n mbrojtĂ«se dhe heroizmin.
Edhe në fshatra ka nxënës të zgjuar e talentë të rrallë, por në të shumtën e rasteve në pamundësi për të shprehur atë, talenti i tyre shuhet.
NdĂ«rsa nĂ« shkollĂ«n time nxĂ«nĂ«sit e zgjuar e talent e kanĂ« mundĂ«sinĂ« qĂ« ta shprehin e dĂ«shmojnĂ« atĂ«, qoftĂ« nĂ« kuadĂ«r tĂ« veprimtarive tĂ« lira tĂ« shkollĂ«s, nĂ« emisione tĂ« ndryshme televizive, nĂ« radio, nĂ« revista, nĂ« festivale, nĂ« teatĂ«r dhe nĂ« gara e prezantime tĂ« ndryshme. Shkolla âElena Gjikaâ e PrishtinĂ«s Ă«shtĂ« vatĂ«r e burim i pashtershĂ«m i nxĂ«nĂ«sve tĂ« dalluar nĂ« mĂ«sim dhe i shumĂ« talentĂ«ve qĂ« sot e nderojnĂ« jo vetĂ«m shkollĂ«n, por edhe kombin nĂ« pĂ«rgjithĂ«si, e KosovĂ«n. Po pĂ«rmend vetĂ«m disa prej tyre, duke iu kĂ«rkuar falje edhe shumĂ« tĂ« tjerĂ«ve nĂ« pamundĂ«si pĂ«r tâi pĂ«rmendur tĂ« gjithĂ«. QĂ«ndrim Gashi (doktori mĂ« i ri i shkencave tĂ« MatematikĂ«s, ligjĂ«rues nĂ« shumĂ« Universitete tĂ« njohura botĂ«rore, ish-ambasador i KosovĂ«s nĂ« FrancĂ«), PĂ«llumb Kelmendi (doktor i shkencave dhe profesor i njohur nĂ« AmerikĂ«), Nderim Salihaj (specialist i ortopedisĂ«), Ema Uka (aktore), Fiona Gllavica (aktore), Filloreta Raçi- Fifi (aktore, regjisore e kĂ«ngĂ«tare e dalluar), Edon BĂ«rveniku (aktor), ArbĂ«r Shita (sipĂ«rmarrĂ«s i suksesshĂ«m), Fjolla Preniqi (zĂ«vendĂ«s-konsule nĂ« Nju-Jork), Egzon Mumxhiu (diplomat nĂ« AmbasadĂ«n e KosovĂ«s nĂ« SHBA), Lisa Sahatçiu (pianiste nĂ« Gjermani), Besfort Shala (doktor shkence i MatematikĂ«s nĂ« Bristol, Angli), Daors Hoxha (skulptor), Dioklea Hoxha (muzikologe nĂ« Itali), Arta Konjusha (ka studiuar pĂ«r muzikĂ«, BelgjikĂ«), Anisa Krasniqi (Shkenca tĂ« Ushqimit dhe Bioteknologji), Furtuna Aliu (aktore nĂ« SHBA), Vesa Gashi (mjeke), RezetĂ« Veliu (aktore), IlirianĂ« Blakaj, NerĂ«nxa Jakupi, LeonitĂ« Luzha, AlbulenĂ« Sylaj, Merita Marteti, Dardan Selimaj, Ardije Kelmendi, Lavdim Zylfiu, QĂ«ndrim Sopi, Nita Deda, FjollĂ«za Neziri, Nida Shahini, Ena Radonçiq, Dujgu Safçi, Elbion Redenica, Elda Osmani, Asdren Nimani, Beta Mirena, Vesa Krasniqi, etj.
Me vlerësimin tuaj se mësuesi është gjithmonë mësues dhe nxënësi gjithmonë nxënës, pajtohem, por nganjëherë është mirë të ndërrohen rolet.
Gjatë përvojës suaj si mësimdhënës, sigurisht se jeni përballur me situata të ndryshme. Ju lutem, a mund të na tregoni ndonjë moment mbresëlënës dhe të paharruar gjatë punës suaj në arsim?
NĂ« pĂ«rvojĂ«n time shumĂ«vjeçare nĂ« arsim kam pĂ«rjetuar shumĂ« momente tĂ« paharruara e mbresĂ«lĂ«nĂ«se, por pĂ«r shkak tĂ« natyrĂ«s sĂ« shkrimit, do tâi veçoj dy momente mĂ« dramatike e mĂ« emocionale, shumĂ« tĂ« ndjeshme e me pĂ«rgjegjĂ«si tĂ« madhe. Pra, profesioni i mĂ«simdhĂ«nĂ«sit aq sa Ă«shtĂ« krenar, Ă«shtĂ« edhe i ndjeshĂ«m, aq sa Ă«shtĂ« i suksesshĂ«m Ă«shtĂ« edhe i pĂ«rgjegjshĂ«m.
Po ua rrëfej një përvojë të jetës sime, që edhe sot kur e kujtoj më shkakton emocion e ndjesi, por edhe lehtësim shpirtëror e krenari.
E mĂ«rkurĂ«, 16.5.2001. Ekskursion nĂ«pĂ«r KosovĂ«, me nxĂ«nĂ«sit e kl. tĂ« VII-ta dhe tĂ« VIII-ta tĂ« ShkollĂ«s âElena Gjikaâ, tĂ« PrishtinĂ«s. Me tâu kthyer nga Peja e Gjakova, rreth orĂ«s 14:20, u ndalĂ«m te Ura e FshejtĂ«. Dhe, disa nga nxĂ«nĂ«sit e kl. VII-3 me vrap e shpejtĂ«si si rrufeja ishin hedhur nĂ« lumĂ« pĂ«r tĂ« notuar, meqĂ« moti atĂ« ditĂ« ishte i ngrohtĂ«. UnĂ«, sĂ« bashku me kujdestarin e tyre, shokun tim tĂ« çmuar e historianin e shquar FrashĂ«r Demaj, menjĂ«herĂ« shkuam pas tyre dhe pĂ«r tâu gjetur pranĂ« tyre. Ata nxĂ«nĂ«s dinin fort mirĂ« tĂ« notonin dhe po kĂ«naqeshin, kur papritmas po vjen drejt meje njĂ« nxĂ«nĂ«se e klasĂ«s sime duke me thĂ«nĂ« sĂ« nĂ« anĂ«n tjetĂ«r tĂ« lumit ka hyrĂ« i vetĂ«m pĂ«r tĂ« notuar nxĂ«nĂ«si A.Z, njĂ« nxĂ«nĂ«s shembullor dhe i shkĂ«lqyeshĂ«m nĂ« mĂ«sime, por si adoleshent qĂ« ishte duke u mburrur se di tĂ« notojĂ«, e po ashtu duke u nxitur nga disa shoqe tĂ« klasĂ«s, hidhet pa ditur notin nĂ« lumĂ«, dhe valĂ«t e Drinit e rrĂ«mbyen dhe e morĂ«n me vete, pĂ«r pak drejt pĂ«rmbytjes, por fal reagimit tim tĂ« shpejtĂ« pa u hamendur fare e pa i zbathur atletet kĂ«rceva nĂ« lumĂ«, e sikur valĂ«t e Drinit bĂ«nin garĂ« me mua dhe nxitonin tĂ« dalldisura e tĂ« dallgĂ«zuara me nxĂ«nĂ«sin A.Z nĂ« drejtim tĂ« ShqipĂ«risĂ«. ZĂ«ri i A. â O, kujdestar u mbytaâ, ishte zĂ« e klithmĂ« trishtuese e shteruese pĂ«r mua, nĂ« ato çaste tĂ« rĂ«nda dramatike, dhe fal qetĂ«sisĂ« shpirtĂ«rore e forcĂ«s e shpejtĂ«sisĂ« sĂ« papĂ«rshkruar, dhe nĂ« sekondat e fundit diku nĂ« njĂ« largĂ«si mbi 100m arrita ta nxjerr e ta shpĂ«toj nga valĂ«t e lumit Dri, edhe pse ai, e po ashtu edhe unĂ« ishim ângopurâ sĂ« piri me ujĂ«t e lumit.
Fati ynë i përbashkët ishte që isha pranë nxënësve në ato çaste, por edhe që jam notues i mirë, në ato momente të rënda isha edhe në rolin e zhytësit, por jo si zhytësi e heroi i gjallë i zhytjes, Ismail Kosumi. E kthimi deri te bregu i lumit ishte shumë i gjatë, i mundimshëm e me vështirësi të theksuara, se në çastet e fundit para se të përmbytej nxënësi A. bëra disa rrotullime dhe mezi arrita ta shtrëngoj shumë në një pjesë të trupit, ku ishte pa ndjenja, e madje me njërën dorë e mbaja kokën e tij lart, e me tjetrën notoja derisa mbërrimë në breg, më dukej shumë i lehtë edhe pse me trup gati ishte sa unë. Në breg të lumit ishin të mpirë e të stepur të gjithë pa frymë si nxënësit, ashtu edhe mësimdhënësit.
Nga përvoja ime po e shpalos edhe një moment tjetër po ashtu të ndjeshëm dhe të paharruar.
Mësimdhënësit duhet të jenë nganjëherë më të kujdesshëm në vlerësimin e njohurive të nxënësve me notë, se nota është numër, e dija është mbi të gjitha. Të rrallë janë ata nxënës që i mësojnë e u pëlqejnë të gjitha lëndët mësimore. Secili nxënës ka në brendësinë e vet talentin, për të cilin nëse nuk ka mbështetje, atë edhe nuk mund ta shpreh.
NjĂ« nxĂ«nĂ«s i talentuar i kl. VIII-tĂ«, nĂ« njĂ« fushĂ« tĂ« caktuar, qĂ« sot Ă«shtĂ« emĂ«r i njohur e shumĂ« publik i asaj fushe, e qĂ« ka mbaruar edhe fakultetin, nĂ« momentin kur brenda njĂ« dite nĂ« prag tĂ« pĂ«rfundimit tĂ« vitit shkollor, i mbyllen dy nota tĂ« dobĂ«ta nĂ« dy orĂ«t e para mĂ«simore, nga stresi e shqetĂ«simi i madh tenton tĂ« kĂ«rcejĂ« pa ndjenja nga kati i dytĂ«. NjĂ«ra nga arsimtaret mĂ« thĂ«rret dhe kĂ«rkon ndihmĂ« nga unĂ«. Shkova shpejt e hyra nĂ« klasĂ«, ndĂ«rsa ai ishte jashtĂ« nĂ« cepin e mbajtjes sĂ« dritares. Iu afrova me shumĂ« kujdes, me kĂ«shilla e lutje, por ai nĂ« ato momente ishte i pavetĂ«dijshĂ«m pĂ«r veprimin qĂ« po merrte, dhe ishte i vendosur dhe nuk donte tĂ« bashkĂ«bisedojĂ« as me mua, edhe pse mĂ« parĂ« kishte dhe shprehte njĂ« respekt e dashuri pĂ«r mua, por as qĂ« prisja nga ai, kur mĂ« tha qĂ« tĂ« mos i afrohem, se sot nuk e do mĂ« askĂ«! AtĂ«herĂ«, iu drejtova se nĂ«se nuk mĂ« dĂ«gjon e nuk ma zgjat dorĂ«n, po kĂ«rcejmĂ« tĂ« dy bashkĂ«! â Joooo, arsimtar pse edhe ti?!⊠NĂ« atĂ« moment ma zgjati dorĂ«n! PĂ«r mua ishte edhe rrĂ«qethĂ«se zĂ«ri e lutja e disa shoqeve te klasĂ«s qĂ« kishin dalur nĂ« njĂ« kĂ«nd tĂ« oborrit tĂ« shkollĂ«s duke kĂ«rkuar nga ai qĂ« tĂ« kthehet nĂ« klasĂ«, apo edhe nga mĂ« e keqja shpresonin se nĂ«se kĂ«rcen mund tâi ndihmonin duke e pritur nĂ« duart e tyre!⊠E, kĂ«tĂ« moment e veprim, tĂ« gjithĂ« ata qĂ« e lexojnĂ«, e sidomos mĂ«simdhĂ«nĂ«sit, vetĂ« le ta vlerĂ«sojnĂ« e mendojnĂ«âŠ
Ju keni qenë aktiv në shumë sfera, madje keni iniciuar prej kohësh bashkëpunimin ndërmjet institucioneve shkollore të Kosovës dhe Shqipërisë. Cila është dobia e këtyre takimeve dhe cilat janë rezultatet?
Që kur kam filluar punën si mësimdhënës me ditar në dorë, vazhdimisht, me përkushtim dhe dashurinë më të madhe kam punuar me kënaqësi e pa u ndalur asnjëherë me nxënësit e zgjuar e talentë duke i zbuluar, mbështetur e përkrahur, qoftë në shkrimin e hartimeve (eseve), vjershave, apo në recitim, pjesë teatrale, shfaqje dramatike, monologë, e në shumë gara të ndryshme të diturisë në nivelin komunal e më gjerë.
Shkrimet e krijimet e tyre janë publikuar dhe vazhdojnë të publikohen nëpër faqet e revistave të ndryshme letrare për fëmijë, shumë përurime të librave të shkruara nga nxënësit talentë.
Po ashtu, nxĂ«nĂ«sit talentĂ« me tĂ« cilĂ«t kam punuar kanĂ« qenĂ« prezentĂ« pothuajse nĂ« tĂ« gjitha emisionet tona televizive pĂ«r fĂ«mijĂ« duke shkĂ«lqyer pĂ«rherĂ«. Pra, jam pĂ«rpjekur qĂ« talentĂ«t e rinj dhe tĂ« zgjuar jo vetĂ«m tâi mbĂ«shtes, por edhe tâi afirmoj. Se, shumĂ« nxĂ«nĂ«s talentĂ« nĂ«se nuk kanĂ« mundĂ«si qĂ« ta shfaqin talentin e tyre, e nĂ«se nuk mbĂ«shteten fuqishĂ«m, talenti i tyre shuhet ende pa e shfaqur.
Po, e veçoj edhe idenĂ« pĂ«r krijimin dhe themelimin e Emisionit mĂ« tĂ« shikuar dhe me jetĂ«gjatĂ« televiziv tĂ« fĂ«mijĂ«ve nĂ« RTK â1, 2, 3 Filloâ ku nĂ« shkollĂ«n tonĂ«, autori i emisionit, sĂ« bashku me mua, Shqipe Halilin dhe Greta Kaçinarin drejtoreshĂ«n e veçantĂ« e tĂ« rrallĂ«, dhe mĂ« tĂ« suksesshme tĂ« shkollĂ«s sonĂ«, biseduam dhe bashkĂ«punuam sinqerisht pĂ«r jetĂ«simin e kĂ«saj ideje, qĂ« sot Ă«shtĂ« njĂ« emision i rrallĂ« edukativo-arsimor me njĂ« shikueshmĂ«ri e interesim jashtĂ«zakonisht tĂ« madh.
Një rrugëtim i gjatë e me peripeci, por edhe një bashkëpunim shumë i suksesshëm e me një përvojë të pasur e të rrallë jetësore. Për mua, nxënësit dhe mësimdhënësit që kanë bashkëpunuar me Shqipërinë janë momentet më mbresëlënëse e të paharruara për jetë. U krijua një urë e fortë e ngritur vëllazërore.
PĂ«r herĂ« nxĂ«nĂ«sit e SHM tĂ« PĂ«rgjithshme âAndon Zako Ăajupiâ, tĂ« TiranĂ«s, sĂ« bashku me shkollĂ«n tonĂ«, si dhe tĂ« rinjtĂ« nga âFree Youth Club Vidinâ nga Bullgaria, shfaqĂ«m legjendĂ«n shqiptare nĂ« Teatrin Ballkanik âKush e solli DoruntinĂ«nâ, mĂ«, 30 maj 2006, nĂ« orĂ«n 17:30 nĂ« SallĂ«n e KinemasĂ« sĂ« QendrĂ«s NdĂ«rkombĂ«tare tĂ« KulturĂ«s, nĂ« TiranĂ«, ku nĂ« rolin kryesor tĂ« DoruntinĂ«s, u dallua dhe mori duartrokitje tĂ« zjarrta e tĂ« pandĂ«rprera nxĂ«nĂ«sja e shkollĂ«s sonĂ«, qĂ« atĂ«herĂ« ishte nĂ« kl- e VIII-tĂ« Fiona Gllavica, tani aktore e dalluar dhe shumĂ« e dashur. Ishte shfaqja e parĂ« e pĂ«rbashkĂ«t dhe bashkĂ«punimi i parĂ« i nxĂ«nĂ«sve tĂ« shkollĂ«s sonĂ« me nxĂ«nĂ«sit e TiranĂ«s. KoordinatorĂ« tĂ« kĂ«tij projekti dhe tĂ« kĂ«saj shfaqje tĂ« parĂ« ishin Ina Kasimati, profesoreshĂ« e Gjimnazit, âAndon Zako Ăajupiâ, nga Tirana, Ardita Repishti, dhe unĂ« sĂ« bashku me Lindita Loshin, njĂ« aktiviste e re e palodhshme dhe drejtoreshĂ« e QendrĂ«s Rinore tĂ« PrishtinĂ«s. E njĂ«jta shfaqje, mĂ« 23 shtator 2006, u realizua dhe u shfaq edhe nĂ« Teatrin KombĂ«tar tĂ« PrishtinĂ«s.
MĂ« 23 shtator 2006 nĂ« Teatrin KombĂ«tar, u dha shfaqja e pĂ«rbashkĂ«t âKush e solli DoruntinĂ«nâ.
MĂ« 19 Mars 2007, nĂ« PrishtinĂ« nĂ« SallĂ«n e Kuqe tĂ« Pallatit tĂ« RinisĂ«, organizuar nga shkolla jonĂ« sĂ« bashku me QendrĂ«n KombĂ«tare Kulturore tĂ« FĂ«mijĂ«ve tĂ« TiranĂ«s, me drejtoreshĂ«n dhe miken e shkollĂ«s sonĂ« Ardita Repishti, kompozitorin shumĂ« tĂ« çmuar Agim Rreza, Xhavit Ujkani etj. dhe pĂ«rfaqĂ«sues tĂ« TVSH sĂ« bashku me drejtorin e shkollĂ«s Osman Vitia, nĂ«ndrejtoreshĂ«n Shpresa Gashi, sekretarin Nazif Bicku dhe arsimtarĂ«t Fatmir Krasniqi dhe Arstina Kadiu u realizua pĂ«r herĂ« tĂ« parĂ« nĂ« nivel tĂ« KosovĂ«s âFestivali i ZĂ«rave tĂ« Rinjâ ku u zgjodhĂ«n nxĂ«nĂ«sit tanĂ« qĂ« tĂ« pĂ«rfaqĂ«sojnĂ« KosovĂ«n nĂ« âFestivalin e ZĂ«rave tĂ« Rinjâ, qĂ« do tĂ« mbahej nĂ« TiranĂ«, pĂ«r festat e nĂ«ntorit.
27 Mars 2007 nĂ« TiranĂ« (BinjakĂ«zimi i shkollĂ«s sonĂ«) pritje qĂ« do tĂ« mbahet nĂ« mend pĂ«r jetĂ« mĂ« shkollĂ«n nĂ«ntĂ«vjeçare âNiket Dardaniâ TiranĂ«.
Prej 23-29 prill, TiranĂ«, nxĂ«nĂ«sit e shkollĂ«s sonĂ« me arsimtarĂ«t Fatmir Krasniqi e Isuf Pirraku sĂ« bashku me nxĂ«nĂ«s tĂ« shkollĂ«s sĂ« mesme e gjimnazi âAbdyl FrashĂ«riâ nga Malisheva dhe me sekretarin Milaim Mazreku. Emrat e nxĂ«nĂ«sve: Rexhep Rama, ArbĂ«rie Pacolli, Rita Ismajli, Endrit Maxhuni, e pĂ«rfaqĂ«suan KosovĂ«n nĂ« javĂ«n NdĂ«rkombĂ«tare tĂ« SigurisĂ« Rrugore nĂ« TiranĂ«, âFĂ«mijĂ« dhe tĂ« rinjtĂ« tĂ« sigurt nĂ« rrugĂ« tĂ« sigurtaâ. NxĂ«nĂ«sit tanĂ« sĂ« bashku me arsimtarĂ«t ishin mysafirĂ« tĂ« shkollĂ«s sĂ« binjakĂ«zuar âNiket Dardaniâ tĂ« TiranĂ«s. NxĂ«nĂ«sit tanĂ« qĂ«ndruan dhe u strehuan nĂ« familjet shumĂ« bujare tĂ« nxĂ«nĂ«sve tĂ« TiranĂ«s, fal angazhimit dhe mikĂ«pritjes sĂ« pĂ«rzemĂ«rt tĂ« Liri ShkĂ«mbit (e ndjerĂ«), ish- drejtoreshĂ« e kĂ«saj shkolle. Ajo me pritjen e ngrohtĂ« dhe shumĂ« tĂ« pĂ«rzemĂ«rt qĂ« kishte organizuar pĂ«r ne, tha se gjatĂ« kĂ«tyre ditĂ«ve, sa do tĂ« qĂ«ndrojnĂ« nxĂ«nĂ«sit e âElena GjikĂ«sâ, janĂ« tanĂ«t dhe unĂ« personalisht do tĂ« kujdesem pĂ«r ta. NxĂ«nĂ«sit dhe arsimtarĂ«t e shkollĂ«s sonĂ« u prezantuan nĂ« orĂ«t mĂ«simore dhe nĂ« aktivitetet e pĂ«rbashkĂ«ta me nxĂ«nĂ«sit dhe mĂ«simdhĂ«nĂ«sit e shkollĂ«s âNiket Dardaniâ tĂ« TiranĂ«s.
NĂ« Konkursin e SigurisĂ« Rrugore qĂ« u organizua nĂ« TiranĂ«, prej datĂ«s 23-29 2007, nxĂ«nĂ«sit tanĂ« treguan sukses tĂ« dalluar, dhe nĂ« finale u pĂ«rballĂ«n me nxĂ«nĂ«sit e shkollĂ«s sĂ« binjakĂ«zuar âNiket Dardaniâ, tĂ« TiranĂ«s. Pas njĂ« konkurence shumĂ« tĂ« fortĂ« nxĂ«nĂ«sit tanĂ« ndanĂ« vendin e parĂ« sĂ« bashku me nxĂ«nĂ«sit e kĂ«saj shkolle. (Koordinatore e kĂ«tij aktiviteti ishte Ina Kasimati (e ndjerĂ«), ish-profesoreshĂ« e SH.M. âA. Z. Ăajupiâ, nĂ« TiranĂ«).
Edhe nxĂ«nĂ«sit e Gjimnazit âAbdyl FrashĂ«riâ, tĂ« MalishevĂ«s u paraqitĂ«n me shumĂ« sukses nĂ« Konkursin e SigurisĂ« Rrugore me çârast e zunĂ« vendin e dytĂ«.
Më 9 Maj, 2007 në Tiranë, me rastin e Ditës së Evropës, shkollën tonë e përfaqësuan: Vjosa Preniqi me këngë, Iliriana Blaka me ese, Vesa Gashi, Vesa Krasniqi, Viona Raifi me pikë baleti.
Një pritje e përzemërt dhe shumë e ngrohtë nga Kozeta Noti e Ardita Repishti.
MĂ« 30 Shtator 2007, nxĂ«nĂ«sit e shkollĂ«s sĂ« mesme âA.Z. Ăajupiâ nga Tirana sĂ« bashku me Ina Kasimatin (e ndjerĂ«), prof. Gjergj Mema regjisor, me nxĂ«nĂ«sit e shkollĂ«s sonĂ« âElena Gjikaâ dhe Fatmir Krasinqi mĂ«simdhĂ«nĂ«s, bashkĂ«risht dhanĂ« shfaqjen âMashtrimiâ nĂ« Teatrin Dodona (shfaqja u prit me interesim tĂ« jashtĂ«zakonshĂ«m dhe me duartrokitje tĂ« gjata). (Meriton respekt dhe falĂ«nderim menaxheri i Teatrit Dodona, Valdet Rama).
Më 26 shtator 2007, një delegacion nxënësish nga Gjirokastra e Tirana, të shoqëruar nga Gentian Hyka dhe Ina Kasimati qëndruan në një vizitë me karakter bashkëpunimi me shkollën tonë.
MĂ« 17 NĂ«ntor 2007, PrishtinĂ«, shkolla jonĂ« bashkĂ« me arsimtarĂ«t Fatmir Krasniqi e Arstina Kadiu organizuan âFestivalin e ZĂ«rave tĂ« Rinjâ, âEdicioni i PrishtinĂ«sâ qĂ«Â pĂ«rfaqĂ«soi KosovĂ«n nĂ« âFestivalin MbarĂ«kombĂ«tarĂ« tĂ« ZĂ«rave tĂ« Rinjâ, nĂ« TiranĂ«.
Festivali u organizua nĂ« Teatrin âDodonaâ ku nga Tirana morĂ«n pjesĂ« Ardita Repshiti, drejtoreshĂ« e QendrĂ«s KombĂ«tare Kulturore tĂ« FĂ«mijĂ«ve tĂ« TiranĂ«s, Agim RrĂ«za, profesor dhe kompozitor i nderuar nga Tirana, njĂ«herĂ«sh edhe kryetar jurie pĂ«r pĂ«rzgjedhjen e nxĂ«nĂ«sve tĂ« shkollĂ«s sonĂ« pĂ«r nĂ« finale tĂ« madhe tĂ« TiranĂ«s, edhe njĂ« grup nxĂ«nĂ«sish nga Tirana, sĂ« bashku me mĂ«suesen e baletit Frida (Ishte njĂ« program i organizuar nĂ« nivel artistik).
U zgjodhën edhe tri nxënëse të shkollës sonë në një konkurencë shumë të fortë, që do ta përfaqësojë Kosovën në Festivalin Mbarëkombëtarë të Zërave të Rinj në Tiranë.
MĂ« 25,26,27 nĂ«ntor 2007, TiranĂ«, tri nxĂ«nĂ«set e shkollĂ«s sonĂ« Bleranda Ăitaku, Alina Ahmeti dhe Elsa Ăitaku, sĂ« bashku me arsimtarin Fatmir Krasniqi, e pĂ«rfaqĂ«suan shkollĂ«n dhe KosovĂ«n nĂ« Festivalin MbarĂ«kombĂ«tarĂ« tĂ« ZĂ«rave tĂ« Rinj, nĂ« TiranĂ«, mĂ« 27 nĂ«ntor 2007, nĂ« SallĂ«n e AkademisĂ« sĂ« Arteve.
NxĂ«nĂ«sja e shkollĂ«s sonĂ«, Bleranda Ăitaku, zuri vendin e dytĂ« me kĂ«ngĂ«n âNinaNanaâ. (Kryetar i JurisĂ« ishte tenori e kĂ«ngĂ«tari i mirĂ«njohur Kastriot Tusha).
MĂ« 02.05.2008, PrishinĂ«, nĂ« Teatrin âDodonaâ. Programi i veçantĂ« dhe shumĂ« i rrallĂ« artistik i nxĂ«nĂ«sve tĂ« shkollĂ«s sonĂ«, nĂ«n drejtimin e arsimtarit Fatmir Krasniqi, pĂ«r nder tĂ« mĂ«simdhĂ«nĂ«sve tĂ« shkollĂ«s sĂ« binjakĂ«zuar, shkollĂ«s nĂ«ntĂ« vjeçare âNiket Dardaniâ nga Tirana.
NĂ« shtator, tetor, nĂ«ntor, aktivitete tĂ« pĂ«rbashkĂ«ta me QendrĂ«n Rinore tĂ« PrishtinĂ«s me aktivisten Linda Loshi dhe shfaqje tĂ« pĂ«rbashkĂ«ta me nxĂ«nĂ«sit e Gjimnazit âAndon Zako Ăajupiâ tĂ« TiranĂ«s dhe tĂ« GjirokastrĂ«s.
MĂ« 2 dhjetor 2008, nĂ« GjirokastĂ«r qĂ«ndruan njĂ« grup nxĂ«nĂ«sish tĂ« shkollĂ«s sonĂ« dhe tĂ« gjimnazit tĂ« MalishevĂ«s, me rastin e 100 vjetorit tĂ« Gjimnazit âAsim Zeneliâ. Nga mĂ«simdhĂ«nĂ«sit ishin ish-drejtori i shkollĂ«s Osman Vitia, arsimtarĂ«t DemĂ« Cukaj dhe Fatmir Krasniqi.
Nxënësja Filloreta Raçi (Këngëtare, e njohur me nofkën FIFI), u paraqit me monologun e plakës Nicë të Ismail Kadare dhe ngriti në këmbë publikun gjirokastrit, ndërsa valltarët Agur Shala, Genta Deva (Magjistre në Arkitekturë) dhe Fiona Gllavica(Aktore) me potpuri vallesh popullore e dridhën skenën e Gjirokastrës.
Më 6 maj 2009, një grup nxënësish nga Qendra Kombëtare Kulturore e Fëmijëve të Tiranës së bashku me drejtoreshën Ardita Rapishti ishin mysafirë të shkollës sonë.
MĂ« 9 maj 2010, me rastin e DitĂ«s sĂ« EvropĂ«s, njĂ« grup nxĂ«nĂ«sish dhe arsimtarĂ«sh qĂ«ndruan nĂ« TiranĂ«, ku arsimtarja Miradie Qehaja u prezantua sĂ« bashku me nxĂ«nĂ«s me punime dore shumĂ« tĂ« veçanta e tĂ« rralla nĂ« ekspozitĂ«n e hapur nĂ« ambientet e hotelit âRognerâ.
MĂ« 30-31 tetor 2016, nĂ« Muzeun KombĂ«tarĂ« tĂ« TiranĂ«s, Recitali âNĂ« KrahĂ«t e Shpenditâ, pĂ«rgatitur nga nxĂ«nĂ«sit: Melos Kuqi, Yllka Gashi, Zara Gjakova, Vlera Hoxhaj, Gert Nita, Dora Abdullahaj, Oriola Zariqi si dhe arsimtarĂ«t Fatmir Krasniqi dhe Lule Llalloshi.
Po atë ditë, në ambientet e kryeministrisë së Shqipërisë organizuar nga COD u hap edhe një ekspozitë e rrallë dhe e vecantë, ku një punim punuar nga arsimtarja Miradie Qehaja dhe një grup nxënësish iu dorëzua personalisht kryeminstrit të Shqipërisë Edi Rama.
MĂ« 23 maj 2018 nĂ« kryeministrinĂ« e ShqipĂ«risĂ«, nxĂ«nĂ«sit Elbion Redenica dhe Melos Kuqi prezantuan aplikacionin âScanderbegâ me rastin e 550 vjetorit tĂ« Gjergj Kastriotit- SkĂ«nderbeut.
Po ashtu, nxënësit u paraqitën edhe me një program të shkurtër e simpatik kulturo-artistik me një recitim nga nxënësja Rita Shala, dy ese nga Eliza Gjoshi dhe Lisa Sahatçiu.
Gjithashtu, nxënëset Elda Osmani, Driola Krasniqi dhe Shkurte Selmani, punim e përgatitur me letra të rrotullara të portretit të Skënderbeut, ia dorëzuan Edi Ramës.
MĂ« 13 qershor 2018 nxĂ«nĂ«sit Elbion Redenica dhe Melos Kuqi, sĂ« bashku me arsimtarin Fatmir Krasniqi ishin mysafirĂ« nĂ« TVSH â MirĂ«mĂ«ngjesi ShqipĂ«ri.
550 Vjet. Viti mbarëkombëtar i Gjergj Kastriotit- Skëndërbeut.
12 Vjet BashkĂ«punim e veprimtari MbarĂ«kombĂ«tare tĂ« shkollĂ«s âElena Gjikaâ me shkollat e ShqipĂ«risĂ«.
MĂ« 9 NĂ«ntor tĂ« kĂ«tij viti, nĂ« Teatrin âDodonaâ, shfaqĂ«m njĂ« Program festiv tĂ« rrallĂ« kulturo-artistik, nĂ« kuadĂ«r tĂ« Vitit tĂ« Gjergjit, pra me rastin e 550-Vjetorit tĂ« vdekjes sĂ« Gjergj Kastriotit SkĂ«ndĂ«rbeut, Heroit KombĂ«tar tĂ« ShqipĂ«risĂ«, si dhe 12-Vjetorit tĂ« bashkĂ«punimit tĂ« shkollĂ«s sonĂ« me ShqipĂ«rinĂ« nĂ« aspektin arsimor, kulturor, artistik, social dhe edukativ. Pra, nĂ« kĂ«tĂ« vit tĂ« madh jubilar u kurorĂ«zua edhe bashkĂ«punimi dymbĂ«dhjetĂ«vjeçar i shkollĂ«s sonĂ« me ShqipĂ«rinĂ«. NjĂ« simbolikĂ« tjetĂ«r qĂ« lidhet me 25 betejat e SkĂ«nderbeut, por edhe 25 veprimtari tĂ« bujshme tĂ« shkollĂ«s sonĂ« me ShqipĂ«rinĂ«. E, pĂ«r kĂ«tĂ« veprimtari mbarĂ«shqiptare kontribut tĂ« madh kanĂ« dhĂ«nĂ« edhe Jahja Lluka e Jonuz Salihaj.
A pajtoheni me thënien se edhe 100 herë të lindja, prapë këtë profesion do të zgjidhja?
Pajtohem plotësisht me thënien, se edhe 100 herë të lindja, prapë këtë profesion do ta zgjidhja.
Mësimdhënësit përherë kanë qenë të përndjekur nga regjimet e huaja apo totalitare. Kështu ka ndodhur me persekutimin e shumë dijetarëve që nga themeluesi i shkollës së parë shqipe në Korçë, Pandeli Sotiri, Motrat Qiriazi, e deri te mësuesi kuksian Havzi Nela, pastaj Fazli Grajçevci, Rexhep Elmazi, etj.
Shqiptarët gjatë gjithë jetës së tyre dhe përpjekjeve të shumta shekullore për liri e pavarësi, ishin të etshëm edhe për dritë e dituri, arsimim e shkollim.
E, historikisht mësuesit ishin gjithmonë prijës të proceseve, por edhe ishin ata që u përballen me regjimet e huaja pushtuese, shtypëse e totalitare.
Mësuesit ishin të përndjekur gjatë shekujve dhe se konsideroheshin të rrezikshëm për pushtuesit e shumtë të trojeve e atdheut tonë. Përpjekjet dhe lufta titanike për hapjen e shkollave shqipe dhe për të mësuarit shqip datojnë shumë më herët.
MĂ« 7 mars 1887 u hap Shkolla e ParĂ« Shqipe nĂ« Korçë. 7 marsi â Dita e MĂ«suesit filloi tĂ« festohet qĂ« nga viti 1960.
Dihet, se pa gjuhĂ« tĂ« shkruar e pa kulturĂ« sâka çlirim, as pĂ«rparim. Personalitetet e shquara tĂ« kombit, atdhetarĂ«t, veprimtarĂ«t e mĂ«suesit ishin tĂ« vetĂ«dijshĂ«m se pĂ«r kombin, rruga e dritĂ«s dhe e diturisĂ« Ă«shtĂ« mbi tĂ« gjitha. Puna, mundi, Ă«ndrra e dĂ«shira e tyre u realizua e u jetĂ«sua, por me shumĂ« vuajtje e flijime tejet tĂ« mĂ«dha.
U helmua rilindësi ynë i parë Naum Veçilhargji, u dogjën dorëshkrimet e dhaskalët (mësuesit) të parë Todhrit, u burgos Nuçi Naçi, u rrah e u keqtrajtua Koto Hoxhi, u vra Pandeli Sotiri, u ndoq, u keqtrajtua e u helmua Petro Nini Luarasi, u masakrua barbarisht Papo Kristo Negovani. Po ashtu u vra Gjeçovi, Fazli Grajçevci, Havzi Nela, Rexhep Elmazi, e shumë mësues e veprimtarë të tjerë, si dhe Shaban Jashari, babai i heronjve të popullit, komandantët legjendar Adem Jashari, dhe heroit Hamëz Jashari, që kishte punuar si mësues në vitet 1949-1952.
Cili është roli i Kongresit të Alfabetit, mbajtur në Manastir nga kokat më të ndritura të gjuhësisë shqiptare dhe sa përçohet fryma e atij Kongresi?
Një nga ngjarjet më të shënuara në historikun e shkrimit të Gjuhës shqipe është Kongresi i unifikimit të alfabetit të Gjuhës shqipe që i zhvilloi punimet, më 14-22 Nëntor të vitit 1908 në Manastir.
Deri në Kongresin e ABC-së për shkrimin e Gjuhës shqipe u përdorën alfabete të ndryshme. Atdhetarët dhe veprimtarët e shquar shqiptarë që punuan pa u ndalur e pa u lodhur për krijimin e alfabetit unik të Gjuhës shqipe dallohen: Naum Veqilharxhi, Konstandin Kristoforidhi, Jeronim de Rada, Hasan Tasini, Sami Frashëri, Vaso Pashë Shkodrani, Zef Jubani, Jani Vreto, Koto Haxhi, etj.
Pra, në Kongresin e Manastirit u vu gurthemeli i unifikimit të alfabetit të gjuhës shqipe ndërsa më 20-25 nëntor 1972, në Tiranë u vu gurthemeli i gjuhës letrare, pra në këtë vit u mbajt Kongresi i Drejtshkrimit. Fryma e Kongresit të Manastirit gjatë gjithë jetës sa të ekzistojë kombi shqiptar të ngrohë e të ndriçojë përherë.
Po, si e vlerësoni kontributin e ministrit të arsimit të kohës së Shqipërisë kur kishte sjellë në Kosovë 215 mësues?
Ernest Koliqi, ishte mësues, poet, romancier, eseist, përkthyes, gazetar, dramaturg, botues dhe ministër. Ai si Ministër i Arsimit, dhe intelektual i madh që ishte, në vitin 1941-1942 është nismëtar i hapjes së shkollave shqipe në Kosovë, duke dërguar më shumë se 200 mësues e mësuese nga Shqipëria.
PĂ«r kĂ«tĂ« kontribut Koliqit duhet tâi ngritĂ«t njĂ« pĂ«rmendore nĂ« qendĂ«r tĂ« kryeqytetit pĂ«r merita tĂ« jashtĂ«zakonshme pĂ«r mĂ«suesit e artĂ« tĂ« asaj kohe qĂ« i dĂ«rgoi nĂ« KosovĂ«.
Gjithashtu do veçuar edhe Hasan Prishtinën, një nga figurat më të ndritshme të kombit tonë, që fuqishëm mbështetë kërkesat për shkollën shqipe bashkë me Bajram Currin, përkrahësin e flaktë të shkollës në gjuhën shqipe, ku me para të tyre dërguan rreth 60 djem të Kosovës në Shkollën Normale të Elbasanit.
Si të kultivohet dashuria për gjuhën dhe letërsinë kur dihet se kjo dashuri po zvetënohet në masë të madhe?
Derisa Sami FrashĂ«ri thotĂ«: â ShqiptarĂ«t flasin njĂ« nga mĂ« tĂ« vjetrat e mĂ« tĂ« bukurat gjuhĂ« tĂ« dheutâ, sa bukur jehojnĂ« e tingĂ«llojnĂ« vargjet e FishtĂ«s:
â NĂ«pĂ«r gjuhĂ« shqype bota mbarĂ«
ka me ju njoftĂ« se çâfis ju keniâ.
NxĂ«nĂ«sve pĂ«r tâua kultivuar e shtuar ndjenjĂ«n e dashurisĂ« pĂ«r gjuhĂ«n dhe letĂ«rsinĂ«, duhet qĂ« tĂ« gjithĂ« tĂ« angazhohemi e mobilizohemi qĂ« nga prindĂ«rit, mĂ«suesit nĂ« veçanti, shkrimtarĂ«t, autorĂ«t e teksteve, gazetarĂ«t, ekspertet e arsimit.
TĂ« pĂ«rgatiten tekste tĂ« gjuhĂ«s me porosi, vlera e standarde tĂ« qĂ«ndrueshme, tĂ« ketĂ« mĂ« shumĂ« revista letrare pĂ«r fĂ«mijĂ«, emisione edukuese televizive pĂ«r gjuhĂ«n, historinĂ« e kulturĂ«n tonĂ«. TĂ« pĂ«rzgjidhni tekste e emisione qĂ« janĂ« sa mĂ« tĂ«rheqĂ«se pĂ«r nxĂ«nĂ«sit e me vlerĂ« e porosi tĂ« qartĂ« edukativo â arsimore, qĂ« nxĂ«nĂ«sin e pajisin me tiparet e virtytet mĂ« tĂ« larta tĂ« dashurisĂ«, dijes, respektit, fisnikĂ«risĂ« e humanizmit, bujarisĂ« e zemĂ«rgjerĂ«sisĂ«, Ă«ndrrave tĂ« bukura tĂ« tyre, imagjinatĂ«s e fantazisĂ«. Ă«shtĂ« fat i madh, se sot kemi nxĂ«nĂ«s qĂ« tĂ« bombardojnĂ« me ide e mendime tĂ« thella pozitive. Por, kĂ«ta nxĂ«nĂ«s, ne tĂ« rriturit e kemi detyrĂ« e mision tĂ« shenjtĂ« tâi mbĂ«shtesim e tâi pĂ«rkrahim fuqishĂ«m!
ĂfarĂ« kĂ«shille do tâi jepnit kolegĂ«ve tuaj, duke u nisur nga eksperienca juaj personale? Ku qĂ«ndron çelĂ«si i suksesit pĂ«r njĂ« pedagog tĂ« dalluar?
Para se të shkelni në pragun e shkollës, harrojeni çdo brengë personale e familjare tuajen. Përkushtim dhe vetëm përkushtim, durim dhe vetëm durim, dashuri dhe pasion për profesionin, se për ju fillon një rrugë e betejë e gjatë e dritës dhe diturisë. Rrëmbeni e pushtoni zemrat e nxënësve. Dhurojini atyre dashuri e ngrohtësi, buzëqeshje e çiltërsi, kënaqësi e qetësi, mësim e dituri, shkathtësi e lumturi.
Ju mësuesit e ardhshëm para se të jeni mësues të mirë e të dalluar, të jeni edukatorë të mirë, të luani rolin e prindit, psikologut, pedagogut, po pse jo nganjëherë edhe të artistit.
TĂ« depĂ«rtoni thellĂ« nĂ« botĂ«n shpirtĂ«rore e emocionale tĂ« nxĂ«nĂ«sve. TĂ« keni kujdes tĂ« mos i lĂ«ndoni emocionet e tyre, dhe gjithmonĂ« tâi kontrolloni emocionet tuaja. NĂ« arsimin fillor edukimi e shkollimi duhet tĂ« jenĂ« nĂ« radhĂ« tĂ« parĂ«. PĂ«r asnjĂ« çast mos e lĂ«ni edukimin duke u mburrur me realizimin e planprogramit mĂ«simor. GjithmonĂ« tĂ« jeni tĂ« pĂ«rgjegjshĂ«m dhe mĂ«soni nxĂ«nĂ«sit edhe me shkathtĂ«sitĂ« e jetĂ«s.
Gëzuar dhe Ju priftë e mbara në misionin Tuaj të shenjtë!
Për të gjithë nxënësit e mi që i dua aq shumë, e që më duan kam një porosi të veçantë që buron nga thellësia e zemrës dhe e shpirtit.
Lexoni, lexoni e mësoni sa më shumë! Mësoni për dije!
Si duket një ditë e Juaja në këtë dyndje kohe? A ju mungon mësimdhënia?
Eh, pyetje shumĂ« e qĂ«lluar dhe e ndĂ«rlikuar e qĂ« tĂ« merr shumĂ« kohĂ« pĂ«r kĂ«tĂ« dyndje kohe! Thuhet se shkolla Ă«shtĂ« shtĂ«pi e dytĂ«. Jo, shkolla Ă«shtĂ« shtĂ«pi e derĂ« e madhe qĂ« gjithmonĂ« duhet tĂ« rri e hapur pĂ«r tĂ« gjithĂ«! Dyndja Ă«shtĂ« njĂ« lĂ«kundje e fortĂ« qĂ« tĂ« tund, por qĂ« pensionimi Ă«shtĂ« proces natyror. E, jo vetĂ«m unĂ«, por edhe shumĂ« mĂ«simdhĂ«nĂ«s tĂ« tjerĂ« po dyndemi nĂ« kohĂ«, po dyndemi e vazhdojmĂ« tĂ« dyndemi para dyerve tĂ« zyrave tĂ« avokatĂ«ve, e tĂ« Gjykatave?!âŠ
Ne, mësimdhënësit e pensionuar asnjëherë nuk kemi kërkuar e as pritur që të shpërblehemi nga shteti, se ne e kemi kryer me nder e dinjitet detyrën e misionin tonë të shenjtë e patriotik, e edhe në kohë lufte, në edukimin e arsimimin e gjeneratave të tëra nxënësish. Mësimdhënësit janë heronjtë e gjallë të arsimit shqip.
Pra, nuk kemi menduar e pritur, e as nuk e kemi merituar, që menjëherë pas pensionimit tonë të vërshojmë drejt gjykatave për të kërkuar të drejtën tonë për punën, përkushtimin e përvojën shumëvjeçare që padrejtësisht po na mohohet!
Deri kur ne të dyndemi nga këto dallgë?!⊠Ku po mbetet dinjiteti ynë i nëpërkëmbur?!..
Me përvojën time 42 vjeçare në arsim ende nuk po e gëzoj Pensionin Kontributpagues?!⊠Gjykata Themelore në Prishtinë, më 25.3.2024, pas dy vitesh në Aktgjykimin e saj, e aprovon kërkesëpadinë time, duke ma njohur të drejtën në Pensionim Kontributpagues të Moshës me shkollim të lartë. Ndërsa, tani po bëhet një vit që Lënda ime është në Gjykatën e Apelit.
Personalisht u jam drejtuar me KĂ«rkesĂ« KĂ«shillit GjyqĂ«sor tĂ« KosovĂ«s dhe GjykatĂ«s sĂ« Apelit qĂ« me urgjencĂ« ta shqyrtojnĂ« LĂ«ndĂ«n time, pĂ«r shkaqe shĂ«ndetĂ«sore, pasi tani qĂ« njĂ« kohĂ« mbaj edhe epitetin âI mbijetuari i kanceritâ. NĂ« janar tĂ« vitit 2020 jam operuar nga kanceri,e madje iu kam nĂ«nshtruar edhe pesĂ« operacioneve tĂ« tjera nĂ« Turqi e nĂ« PrishtinĂ«. MĂ« 22 nĂ«ntor 2024, Gjykata e Apelit mĂ« njofton se LĂ«nda nĂ« fjalĂ« ndodhet nĂ« trajtim dhe pritet tĂ« zgjidhet sipas arritjes nĂ« GjykatĂ«?!⊠Po ashtu mĂ« njoftuan se KĂ«rkesa ime nĂ« formĂ« tĂ« urgjencĂ«s i Ă«shtĂ« pĂ«rcjellĂ« Kolegjit Gjykues.
Deri më tani nuk kam marrë përgjigje! Avokatin tim Jeton Osmanin e kam porositur, që, nëse nuk jam më në jetë Vendimin e Gjykatës së Apelit, le të vijë e të ma lexojë te varri në Varrezat e Tërpezës, vendlindjes sime të shtrenjtë.
Si do të dëshironit të kujtoheni nga nxënësit dhe kolegët?
Kuptohet se mësimdhënia po më mungon, se misioni i mësimdhënësit është i shenjtë, ndërsa mësimdhënia nuk është vetëm profesion, por është edhe më shumë se pasion e gjithçka në jetë⊠Mësimdhënia është edhe art.
NjĂ« grup mĂ«simdhĂ«nĂ«sish tĂ« pensionuar jemi tĂ« gatshĂ«m pĂ«r punĂ« vullnetare nĂ« shkolla, pĂ«r tĂ« ndarĂ« pĂ«rvojĂ«n tonĂ« kurdo qĂ« ka nevoja shkolla. Por, pĂ«r kĂ«tĂ« DrejtoritĂ« e shkollave duhet ta hartojnĂ« ndonjĂ« plan konkret, por siç po shihet po ngurojnĂ« nĂ« kĂ«tĂ« drejtim?!âŠ
Po, trajtohemi si kategori e pavlefshme nĂ« shoqĂ«riâŠ
Nga nxënësit dhe kolegët kujtohemi e trajtohemi jashtëzakonisht mirë. Takohemi shpesh jashtë shkolle. Na nderojnë, respektojnë e vlerësojnë shumë për punën që kemi bërë. Unë, e them me shumë përgjegjësi se vlerësimin më të madh për mësimdhënës e japin nxënësit! Ata janë vlerësuesit më të mirë!
Kudo që shkojmë i kemi dyert e hapura nga nxënësit duke na shprehur mirënjohje e falënderim për punën që kemi bërë duke na nderuar e respektuar përherë. E, neve kjo na motivon e na bën shumë krenarë me sukseset e tyre.
Nëse nxënësit, përveç edukatës, dijes e mësimeve që u ke dhënë, u ke fal e dhuruar shumë buzëqeshje e dashuri, përherë mësimdhënësi do të jetë i rrethuar me dashurinë e nxënësve.
7 Marsi njihet si dita kombëtare e mësuesit. Ky është edhe rasti për të dhënë porosinë tuaj për këtë ditë të shënuar. Gëzuar!
Të gjithë veteranëve të arsimit, si dhe mësimdhënësve shqiptarë nga zemra ua uroj 7 Marsin- Ditën e Mësuesit! Ditën e shenjtë të dritës e diturisë, të dinjitetit e krenarisë kombëtare!
NxĂ«nĂ«sve tâu jepni sa mĂ« shumĂ« edukim e dije, tâu falni buzĂ«qeshje e dashuri, fjalĂ« tĂ« Ă«mbla e kĂ«naqĂ«si!
Urime!
/Telegrafi/
The post Fatmir Krasniqi: âVlera e mĂ«suesit dhe pesha e qiellit nuk maten kurrĂ«â appeared first on Telegrafi.
Login
