Manifesti radikal i fshehur në kryeveprën e vitit 1884 të Georges Seuratit
Nga: Kelly Grovier / BBC
Përkthimi: Telegrafi.com
Veprat mĂ« tĂ« mĂ«dha tĂ« artit na mĂ«sojnĂ« tĂ« shohim ndryshe. Nga Portreti Arnolfini i Jan van Eyckut (1434), me pasqyrĂ«n e fryrĂ« nĂ« formĂ«n e syri peshkut qĂ« Ă«shtĂ« ngjitur nĂ« murin e dhomĂ«s sĂ« gjumit dhe qĂ« shtrembĂ«ron realitetin, deri te NjĂ« bar nĂ« Foli-Berzher nga Ădouard Manet (1882) me pĂ«rplasjen enigmatike tĂ« shikimeve, kĂ«to piktura luajnĂ« me perspektivĂ«n tonĂ« dhe na ofrojnĂ« shkĂ«ndija tĂ« botĂ«s nĂ« gjithĂ« habinĂ« e saj. Natyrisht, disa piktura e kryejnĂ« magjinĂ« mĂ« fshehtas, pa njĂ« pasqyrĂ« nĂ« pamje. Merrni, pĂ«r shembull, LarĂ«sit nĂ« Asnier tĂ« Georges Seuratit â njĂ« madhĂ«shti e dukshme e verĂ«s, qĂ« me njĂ« vĂ«shtrim mĂ« tĂ« afĂ«rt zhvesh perceptimin tonĂ« mbi vetĂ« perceptimin pĂ«rmes njĂ« pasioni dhe intensiteti qĂ« e bĂ«jnĂ« kĂ«tĂ« vepĂ«r po aq aktuale dhe tĂ« rĂ«ndĂ«sishme sot sa çâka qenĂ« ndonjĂ«herĂ« mĂ« parĂ«.
NĂ« pamje tĂ« parĂ«, kanavaca kolosale e Seuratit prej dy metra me tri metra â shumĂ« mĂ« e madhe nga çfarĂ« ishin mĂ«suar tĂ« shihnin vizitorĂ«t e galerive â Ă«shtĂ« njĂ« kremtim i zmadhuar i dritĂ«s sĂ« qetĂ« tĂ« stinĂ«s, qĂ« pĂ«rjetĂ«son gjendjen e çlodhur tĂ« punĂ«torĂ«ve qĂ« bĂ«jnĂ« pushim nga fabrikat pranĂ«, teksa lahen nĂ« dritĂ«n e pĂ«rjetshme tĂ« diellit nĂ« brigjet e SenĂ«s nĂ« veriperĂ«ndim tĂ« Parisit qendror. Drita qĂ« ndriçon lĂ«kurĂ«n e zbehtĂ« tĂ« trupave qĂ« kanĂ« kaluar shumĂ« kohĂ« duke u pĂ«rvĂ«luar nĂ« fonderitĂ« e errĂ«ta (ata âmullinj tĂ« errĂ«t satanikĂ«â pĂ«r tĂ« cilĂ«t dikur shkroi William Blake), nĂ« fillim duket se u jep atyre njĂ« monumentalitet tĂ« rrallĂ« pĂ«r artin bashkĂ«kohor dhe njĂ« madhĂ«shti qĂ« zakonisht i rezervohet mitit dhe historisĂ«. Por, shikoni mĂ« afĂ«r dhe trupat e tyre tĂ« lĂ«muar dhe nĂ« dukje tĂ« ngurtĂ« papritmas fillojnĂ« tĂ« shpĂ«rbĂ«hen, tĂ« zhbĂ«hen nĂ« njĂ« rrjetĂ« tĂ« lirshme tĂ« pulsimeve fotonike â valĂ« tĂ« ngjyrave tĂ« pastra dhe pigmente tĂ« dallueshme nga forma. PunĂ«torĂ«t janĂ« tĂ« gjallĂ«ruar nĂ« palĂ«vizshmĂ«rinĂ« e tyre: njĂ«kohĂ«sisht tĂ« rĂ«ndĂ« dhe pa peshĂ«.
NĂ« duart e Seuratit, vetĂ« tipari i dritĂ«s â elementi mĂ« bazik qĂ« e bĂ«n tĂ« mundur perceptimin â nuk Ă«shtĂ« mĂ« njĂ« burim i drejtpĂ«rdrejtĂ« ndriçimi. Ajo Ă«shtĂ« njĂ« substancĂ« qĂ« mundet dhe duhet tĂ« shpĂ«rbĂ«het dhe tĂ« ribashkohet pĂ«rsĂ«ri. Larg sĂ« qeni njĂ« kremtim i thjeshtĂ« i pĂ«rtacisĂ« verore apo i çlirimit tĂ« mendjes dhe muskujve mbi njĂ« tapiceri tĂ« nxehtĂ«sisĂ« dhe mjegullĂ«s sĂ« pasdites, LarĂ«sit nĂ« Asnier Ă«shtĂ« njĂ« analizĂ« e hollĂ«sishme e mirazhit tĂ« pamjeve sipĂ«rfaqĂ«sore â njĂ« ushtrim i sofistikuar nĂ« zhbĂ«rjen e vellove shoqĂ«rore dhe psikologjike qĂ« e mbulojnĂ« shikimin tonĂ« dhe qĂ« skalit botĂ«n tonĂ«. ĂshtĂ« njĂ« pikturĂ« qĂ« sheh nĂ« jetĂ«n e gjĂ«rave.
PĂ«r tĂ« hapur shtresat e fshehta tĂ« kuptimit nĂ« kĂ«tĂ« vepĂ«r, duhet njĂ« çelĂ«s dhe njĂ« udhĂ«rrĂ«fyes prej eksperti. PĂ«r fat, Seurati na ka ofruar tĂ« dyja, tĂ« fshehura nĂ« shikim tĂ« parĂ«, duke na sinjalizuar vĂ«mendjen tonĂ« mĂ« afĂ«r vetĂ« qendrĂ«s sĂ« pikturĂ«s. Aty, pak sipĂ«r mbi supet e varura tĂ« figurĂ«s qendrore pa kĂ«mishĂ«, me flokĂ« nĂ« formĂ« helmete si njĂ« kapele ngjyrĂ« gĂ«shtenje, ndodhet njĂ« oxhak i hollĂ« qĂ« nxjerr tym â njĂ« nga disa oxhaqet qĂ« shpojnĂ« qiellin e lagĂ«sht â i cili njĂ«kohĂ«sisht ndĂ«rpret vizionin e Seuratit dhe, me shumĂ« gjasĂ«, Ă«shtĂ« pĂ«rgjegjĂ«s pĂ«r çdo aspekt tĂ« tij.

Oxhaku ngrihet nga njĂ«ra prej shumĂ« fabrikave nĂ« lagjen e afĂ«rt tĂ« Klishit, qĂ« nĂ« atĂ« kohĂ« ishte qendra e prodhimit francez tĂ« qirinjve â njĂ« industri jashtĂ«zakonisht fitimprurĂ«se e bĂ«rĂ« e mundur nga mjeshtĂ«ria shkencore e Michel EugĂšne Chevreulit, e kimistit pionier francez njohuritĂ« intelektuale tĂ« tĂ« cilit ndihmuan nĂ« formĂ«simin e shekullit XIX. PĂ«rveç izolimit tĂ« acidit sterik â njĂ« pĂ«rbĂ«rĂ«s thelbĂ«sor i dhjamit shtazor, prej tĂ« cilit mund tĂ« krijohej qiriu pa erĂ« dhe qĂ« digjej pastĂ«r â Chevreulit i atribuohet formulimi i njĂ« teorie jashtĂ«zakonisht me ndikim mbi ngjyrĂ«n, mbi tĂ« cilĂ«n çdo centimetĂ«r i pikturĂ«s sĂ« Seuratit Ă«shtĂ« ndĂ«rtuar me kujdes tĂ« pĂ«rpiktĂ«. PĂ«r tĂ« kuptuar thelbin e vizionit tĂ« veçantĂ« tĂ« Seuratit, dikush duhet tĂ« pĂ«rvetĂ«sojĂ« thelbin e mendjes sĂ« njeriut qĂ«, nĂ« njĂ« kuptim tĂ« vĂ«rtetĂ«, ndezi fitilin si tĂ« subjektit material tĂ« veprĂ«s, ashtu edhe tĂ« mĂ«nyrĂ«s revolucionare tĂ« mĂ«nyrĂ«s se si shohim.
Kur Seurati filloi punĂ«n nĂ« LarĂ«sit nĂ« Asnier nĂ« vitin 1884, ai ishte njĂ« artist 24-vjeçar parisien, i shkolluar nĂ« ShkollĂ«n e Arteve tĂ« Bukura [Ăcole des Beaux-Arts] â njĂ« shkollĂ« prestigjioze qĂ« kishte nxjerrĂ« shumĂ« nga piktorĂ«t mĂ« tĂ« shquar tĂ« kohĂ«s, nga Delacroix te Degas. GjatĂ« kohĂ«s nĂ« shkollĂ«n e artit, Seurati hasi pĂ«r herĂ« tĂ« parĂ« idetĂ« e Chevreulit mbi ngjyrĂ«n, tĂ« cilat kishin qenĂ« themeli i traktatit tĂ« kimistit, Mbi ligjin e kontrastit tĂ« njĂ«kohshĂ«m tĂ« ngjyrave [De la loi du contraste simultanĂ© des couleurs], botuar katĂ«r dekada e gjysmĂ« mĂ« parĂ«, nĂ« vitin 1839. Chevreuli tĂ«rhoqi vĂ«mendjen nga prodhimi i qirinjve drejt teorisĂ« sĂ« ngjyrĂ«s nĂ« vitet â30 tĂ« shekullit XX, pasi ishte kontaktuar nga njĂ« esnaf i endĂ«sve pĂ«r tĂ« shpjeguar se pse ngjyrat e tyre dukeshin tĂ« zbehta. Ai pĂ«rfundoi se problemi nuk qĂ«ndronte te vetĂ« ngjyrat. Problemi ishte nĂ« radhitjen e tyre. Ai tregoi se dy ngjyra komplementare, kur vendosen njĂ«ra pranĂ« tjetrĂ«s, e pasurojnĂ« njĂ«ra-tjetrĂ«n nĂ« sytĂ« e atyre qĂ« perceptojnĂ«. Ădo ngjyrĂ« qĂ« Ă«shtĂ« nĂ« kontrast duket mĂ« e freskĂ«t dhe mĂ« e dallueshme sesa do tĂ« dukej nĂ« rrethana tjera â njĂ« zbulim i thjesht elegant qĂ« do tĂ« jehonte nĂ« botĂ«t e shkencĂ«s dhe tĂ« artit.

NdĂ«rsa shumĂ« prej pararendĂ«sve impresionistĂ« tĂ« Seuratit ishin nĂ« dijeni tĂ« pĂ«rfundimeve tĂ« Chevreulit, ata i konsideronin udhĂ«zimet e tij, pĂ«r vendosjen e ngjyrave â kaltĂ«r pranĂ« portokallisĂ«, verdhĂ« pranĂ« vjollcĂ«s etj. â mĂ« shumĂ« si sugjerime tĂ« lirshme poetike sesa si urdhĂ«resa tĂ« rrepta shkencore. Jo edhe Seurati. I pĂ«rcaktuar pĂ«r tĂ« hapur terren tĂ« ri artistik, ai i pa LarĂ«sit si njĂ« mundĂ«si pĂ«r tĂ« paraqitur njĂ« teknikĂ« tĂ«rĂ«sisht tĂ« re vizuale, tĂ« aftĂ« pĂ«r tĂ« ilustruar idetĂ« e Chevreulit me rreptĂ«si mĂ« tĂ« madhe sistematike sesa kishte provuar kushdo tjetĂ«r mĂ« parĂ«.
Seurati filloi tĂ« konceptonte LarĂ«sit si njĂ« provĂ« matematikore tĂ« âligjit tĂ« kontrastit tĂ« njĂ«kohshĂ«mâ tĂ« Chevreulit. PĂ«rpikĂ«ria Ă«shtĂ« e dukshme nĂ« mĂ«nyrĂ«n se si ai e vendos mishin e skuqur ngjyrĂ« portokalli kundrejt ujit kaltĂ«r-gjelbĂ«r; se si bari njolloset me shkĂ«ndija tĂ« verdha-jargavan; dhe se si ai i pĂ«rshkruan me nuanca tĂ« kaltra tonet e ngrohta dhe rozĂ« tĂ« lĂ«kurĂ«s sĂ« djemve, duke e intensifikuar figurĂ«n dhe duke e bĂ«rĂ« tĂ« pulsojĂ« nĂ« aspektin vizual. NĂ« kĂ«to momente, Seurati arrin tĂ« fshijĂ« shĂ«njuesit artificialĂ« shoqĂ«rorĂ« tĂ« klasĂ«s dhe statusit. Ajo qĂ« mbetet Ă«shtĂ« shpirti i ngjyrĂ«s, i shkundur pĂ«rmes sitĂ«s sĂ« teorisĂ« sĂ« Chevreulit.
Ky pĂ«rdorim i pĂ«rllogaritur i pigmentit do tĂ« shĂ«rbente si njĂ« hap vendimtar drejt risisĂ« sĂ« famshme piktoreske tĂ« Seuratit â pointilizmit, ose pikat e vendosura me mjeshtĂ«ri qĂ« pĂ«rzihen nĂ« mendjen e shikuesit nĂ« vend tĂ« paletĂ«s sĂ« piktorit â duke amplifikuar kĂ«shtu efektin e tyre. Teknikat pointiliste, qĂ« ofronin njĂ« mĂ«nyrĂ« mĂ« tĂ« saktĂ« pĂ«r tĂ« nxjerrĂ« nĂ« pah idetĂ« e Chevreulit, shpejt bĂ«nĂ« debutimin e madh nĂ« vazhdimin e famshĂ«m tĂ« Seuratit pĂ«r parisienĂ«t qĂ« pushojnĂ«, NjĂ« pasdite e sĂ« dielĂ«s nĂ« ishullin Grand-Zhat (1884). Edhe pse LarĂ«sit nuk u pikturua fillimisht me pika, por me njĂ« matricĂ« tĂ« zgjuar penelatash tĂ« kryqĂ«zuara qĂ« zvogĂ«loheshin nĂ« madhĂ«si teksa i afroheshin horizontit, artisti do tĂ« rikthehej te kanavaca mĂ« 1886 dhe 1987, pĂ«r ta ndryshuar sipĂ«rfaqen, aty-kĂ«tu, me njolla tĂ« vogla qĂ« do tĂ« pĂ«rkufizonin stilin e tij tĂ« pjekurisĂ«. TĂ« gjitha njollat, pĂ«rveç atyre tĂ« subkoshiencĂ«s tĂ« sĂ« kaltrĂ«s sĂ« mbyllur, tĂ« shtuara mĂ« vonĂ« nĂ« pjesĂ«n e pasme tĂ« kapelĂ«s portokalli mbi djalin qĂ« klith me duar, ia prishin stabilitetin. Ato e bĂ«jnĂ« atĂ« tĂ« vibrojĂ«.

QĂ« nĂ« fillim, Seurati ishte i pĂ«rcaktuar qĂ« LarĂ«sit nĂ« AsniĂšr tĂ« mos ishte thjesht njĂ« tjetĂ«r pikturĂ«. Ishte njĂ« manifest i guximshĂ«m mbi mĂ«nyrĂ«n se si e shohim botĂ«n kur shenjat artificiale tĂ« klasĂ«s dhe statusit, formĂ«s dhe funksionit, filtrohen pĂ«r tĂ« zbuluar vibracionin jetĂ«sor tĂ« ngjyrĂ«s, tĂ« ngjyrĂ«s sĂ« pastĂ«r â njĂ« deklaratĂ« e menduar me kujdes pĂ«r njĂ« qĂ«llim dhe synim artistik. NĂ« pĂ«rgatitje pĂ«r veprĂ«n, Seurati u largua nĂ« mĂ«nyrĂ« dramatike nga spontaniteti impresionist dhe zakoni i tij pĂ«r tĂ« punuar me nxitim nĂ« ambient tĂ« hapur, duke realizuar nĂ« studion e tij mĂ« shumĂ« se njĂ« duzinĂ« skicash nĂ« vaj dhe pothuajse po aq vizatime me laps dylli, i bindur se kjo do tĂ« ishte vepra madhore qĂ« do tĂ« pĂ«rcaktonte vendin e tij nĂ« botĂ«n e artit. LarĂ«sit, besonte ai, do tĂ« ishte piktura qĂ« njerĂ«zit do ta vĂ«renin â qĂ« do tĂ« mund tâia paraqiste me vetĂ«besim jurisĂ« famĂ«keqe e tĂ« pamĂ«shirshme tĂ« Sallonit [ekspozitĂ«s sĂ« Parisit] me ndikim, tĂ« institucionit nga i cili, po tĂ« siguroje njĂ« vlerĂ«sim, sado tĂ« vaktĂ«, mund tĂ« pĂ«rcaktonte perspektivat e karrierĂ«s sĂ« çdo artisti aspirant. KĂ«shtu qĂ« ai e dorĂ«zoi atĂ«. Dhe, ata e refuzuan.
MegjithĂ«se sot admirohet gjerĂ«sisht si njĂ« kryevepĂ«r e atmosferĂ«s sĂ« evokimit, rruga e LarĂ«sve nĂ« Asnier drejt njĂ« vlerĂ«simi kritik ishte, nĂ« rastin mĂ« tĂ« mirĂ«, e vĂ«shtirĂ«. I lĂ«nduar, por i pathyer nga refuzimi i Sallonit, Seurati mbeti i pĂ«rcaktuar qĂ« kanavaca e tij tĂ« shihej. Ai shpejt u bashkua me njĂ« grup tĂ« guximshĂ«m tĂ« tĂ« refuzuarve, po aq tĂ« dĂ«shpĂ«ruar nga Salloni kokĂ«fortĂ«, ku pĂ«rfshiheshin Paul Signac dhe Odilon Redon. Duke u vetĂ«quajtur Grupi i ArtistĂ«ve tĂ« Pavarur [Groupe des Artistes IndĂ©pendants], ky grup nxitoi tĂ« organizonte njĂ« ekspozitĂ« rivale nĂ« njĂ« pavijon tĂ« pĂ«rkohshĂ«m prej druri, pranĂ« Sheshit Konkord [Place de la Concorde]. FatkeqĂ«sisht pĂ«r Seuratin, madhĂ«sia e papĂ«rshtatshme e kanavacĂ«s sĂ« tij dhe vendimi i organizatorĂ«ve pĂ«r tĂ« mbushur muret e papĂ«rpunuara me mĂ« shumĂ« se 400 vepra, rezultoi qĂ« puna e tij tĂ« shtyhej nĂ« njĂ« vend tĂ« pahijshĂ«m tĂ« ekspozitĂ«s, ku u prit me habi nga ata tĂ« paktĂ«t qĂ« i kushtuan vĂ«mendje. Edhe pse njĂ« recensues i hershĂ«m i pikturĂ«s ishte i pĂ«rmbajtur, duke kĂ«mbĂ«ngulur se nuk do tĂ« âguxonte tĂ« tallej me tĂ«â, njĂ« tjetĂ«r nuk pati asnjĂ« hezitim ta quante âmonstruozeâ, âvulgareâ dhe âtĂ« keqe nga çdo kĂ«ndvĂ«shtrimâ.
Do tĂ« kalonte edhe njĂ« gjysmĂ« shekulli tjetĂ«r, dhe shumĂ« kohĂ« pasi vetĂ« Seurati do tĂ« vdiste â para kohe, nĂ« mars tĂ« vitit 1891, nĂ« moshĂ«n vetĂ«m 31-vjeçare â qĂ« kryevepra e tij tĂ« fillonte tĂ« shihej si njĂ« moment i rĂ«ndĂ«sishĂ«m nĂ« historinĂ« e artit. Pasi qĂ«ndroi nĂ« duar private pĂ«r 60 vjet, vepra LarĂ«sit u ble nĂ« vitin 1924 nga Galeria âTateâ nĂ« LondĂ«r, duke ia rritur vlerĂ«n. E pozicionuar siç duhet nĂ« njĂ« mur muzeu, me hapĂ«sirĂ« tĂ« bollshme qĂ« sytĂ« e vizitorĂ«ve tĂ« thithnin fuqinĂ« e saj, LarĂ«sit nĂ« Asnier nisi tĂ« fitonte vĂ«mendje kritike si pĂ«r filtrimin e hollĂ« tĂ« vetĂ« thelbit tĂ« stinĂ«s sĂ« verĂ«s, ashtu edhe si njĂ« mrekulli moderne nĂ« artin e tĂ« parit. /Telegrafi/
Â
The post Manifesti radikal i fshehur në kryeveprën e vitit 1884 të Georges Seuratit appeared first on Telegrafi.