Në vitin 2024, fëmijët përballeshin me një rrezik më të lartë të varfërisë ose përjashtimi social sesa të rriturit.
Megjithatë, pati një rënie të vogël prej 0.6 për qind në numrin e fëmijëve që përballeshin me këtë rrezik në Bashkimin Evropian nga viti 2023 në 2024.
Në vitin 2024, 19.5 milionë fëmijë në BE ishin në rrezik të varfërisë ose përjashtimit social, sipas të dhënave më të fundit të Eurostat-it.
Ndërmjet viteve 2023 dhe 2024, përqindja e fëmijëve në rrezik të varfërisë ose përjashtimit social në BE u ul pak nga 24.8 në 24.2 për qind, shkruan euronews.

Në nivel shtetëror, Bullgaria raportoi përqindjen më të lartë në vitin 2024, me 35.1 për qind, e ndjekur nga Spanja me 34.6 për qind dhe Rumania me 33.8 për qind.
E kundërta e këtyre vendeve, Sllovenia (11.8 për qind), Qipro (14.8 për qind) dhe Republika Çeke (15.4 për qind) regjistruan shifrat më të ulëta. Italia ishte i vetmi vend i BE-së që nuk përjetoi asnjë ndryshim, duke mbetur në 27.1 për qind.
“Institucionet e shtetit të mirëqenies luajnë një rol të madh në mbrojtjen e fëmijëve nga varfëria”, tha Alba Lanau Sanchez, studiuese nga Universiteti Pompeu Fabra.
“Vendet me sisteme të fuqishme të mbrojtjes sociale priren të kenë norma më të ulëta të varfërisë tek fëmijët”, shtoi ai.
Rreziku i varfërisë ose përjashtimit social ishte gjithashtu më i lartë për fëmijët sesa për të rriturit në vitin 2024.
Fëmijët në BE ishin në një rrezik më të lartë të varfërisë ose përjashtimit social (24.2 për qind) krahasuar me të rriturit (20.3 për qind), duke rezultuar në një diferencë prej 3.9 për qind.
Në mbarë vendet e BE-së, 20 prej tyre përjetuan një rrezik më të lartë tek fëmijët, me diferencat më të mëdha të regjistruara në Spanjë (10.5 për qind), Maltë dhe Rumani (të dyja me 7.3 për qind) dhe Francë (7.2 për qind).
Faktori i arsimit

Fëmijët, prindërit e të cilëve kishin arsim më të lartë, kishin më pak gjasa të ishin në rrezik të varfërisë ose përjashtimit social.
Në vitin 2024, 61.2 për qind e fëmijëve në BE që jetonin me prindër me arsim jo më të lartë se niveli i mesëm i ulët (arsim i detyrueshëm) ishin në rrezik të varfërisë ose përjashtimit social.
Për fëmijët me prindër që kishin përfunduar arsimin e lartë (universitar), kjo përqindje ishte vetëm 11.0 për qind.
Kjo krijon një hendek prej 50.2 për qind në rrezikun e varfërisë bazuar në nivelin arsimor të prindërve.
Në nivel kombëtar, ky hendek ishte mbi 50 për qind në 16 vende të BE-së.
Hendeku më i vogël u vërejt në Danimarkë, Portugali dhe Estoni, ndërsa diferencat më të mëdha u regjistruan në Rumani, Çeki dhe Bullgari.
Pse është Spanja ndër vendet me normat më të larta?
Megjithëse Spanja ka një GDP më të lartë se Bullgaria apo Rumania, sistemi i saj i taksave dhe përfitimeve përmendet shpesh nga studiuesit si një nga arsyet kryesore për normat e larta të varfërisë së fëmijëve.
Në vitin 2021, Spanja shpenzoi vetëm 1.3 për qind të GDP-së së saj për politikat familjare, krahasuar me mesataren e OECD-së prej 2.3 për qind.
“Mbështetja financiare direkte për familjet ishte veçanërisht e kufizuar”, tha Lanau Sanchez.
“Skemat e përfitimeve në para të lidhura me fëmijët në Spanjë tradicionalisht kanë ofruar përfitime për dhjetëshat më të larta të të ardhurave përmes lehtësimeve tatimore, të cilat familjet me të ardhura të ulëta nuk mund t’i përfitojnë, ndërsa pak ose aspak mbështetje ka shkuar për familjet me të ardhura të ulëta”, pohoi ai.
Spanja gjithashtu ka prezantuar Ndihmën Minimale për Jetesë (IMV) në vitin 2021 dhe Shtesën për Mbështetjen e Fëmijës në vitin 2022, duke arritur në 502,310 familje, sipas të dhënave të Sigurimeve Shoqërore të Spanjës.
Megjithatë, mbetet e paqartë se sa shumë këto programe kanë përmirësuar kushtet e jetesës për familjet me fëmijë.
“Kritikat aktuale theksojnë mangësitë e IMV-së, përfshirë barrierat administrative (që rezultojnë në norma të larta të mos-përfitimit), kufizime ligjore për qasjen që prekin grupe të caktuara si të rinjtë, personat në situatë rruge, migrantët pa dokumente dhe ata që kanë mbërritur rishtazi, si dhe mbulim të kufizuar për familjet me të ardhura të ulëta, por jo në varfëri ekstreme”, tha Sanchez.
“Megjithatë, na mungon kërkimi akademik i thelluar për mënyrën se si IMV-ja e ka transformuar më gjerësisht sistemin e mbrojtjes sociale, duke zëvendësuar përfundimisht forma të tjera të mbështetjes, siç janë skemat rajonale të të ardhurave minimale”, përfundoi ajo. /Telegrafi/
The post Ku janë fëmijët më të cenueshëm ndaj varfërisë në BE? appeared first on Telegrafi.